სამართალი
პოლიტიკა
Faceამბები

24

ივნისი

დღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი

სამშაბათი, მთვარის ოცდამერვე დღე დაიწყება 02:47-ზე, მთვარე ტყუპშია – შეგიძლიათ დაიწყოთ ნებისმიერი საქმე. განსაკუთრებით მიწისა და უძრავი ქონების შესაძენად. აკეთეთ ბიზნესი და იმუშავეთ. დაიწყეთ ახალი საქმეები. მოაგვარეთ ფინანსური საკითხები. გააფორმეთ მნიშვნელოვანი დოკუმენტები, ხელშეკრულებები და კონტრაქტები. შეინარჩუნეთ სიმშვიდე და კეთილგანწყობა ყველა საკითხში. საიდუმლოდ შეინახეთ თქვენი წარმატებები და მიღწევები. უხვად მიირთვით მწვანილი, ხილი და ბოსტნეული. უმჯობესია რაციონიდან გამორიცხოთ მარცვლეული და ცხოველური საკვები.
მსოფლიო
სამხედრო
მოზაიკა
სპორტი
საზოგადოება
მეცნიერება
კონფლიქტები
კულტურა/შოუბიზნესი
კვირის კითხვადი სტატიები
თვის კითხვადი სტატიები
"რატომ არ მსახურობენ მამაკაცები მდივნებად?" - გენერალ ვახტანგ კაპანაძის ექსკლუზიური ინტერვიუ
"რატომ არ მსახურობენ მამაკაცები მდივნებად?" - გენერალ ვახტანგ კაპანაძის ექსკლუზიური ინტერვიუ

სა­ქარ­თვე­ლოს შე­ი­ა­რა­ღე­ბულ ძა­ლებ­ში მისი და­არ­სე­ბის დღი­დან მსა­ხუ­რობს. გარ­კვე­უ­ლი დრო­ის გან­მავ­ლო­ბა­ში, სამ­ხედ­რო საქ­მის მიღ­მაც დარ­ჩა, თუმ­ცა მა­ლე­ვე დაბ­რუნ­და... გა­ერ­თი­ა­ნე­ბუ­ლი შტა­ბის უფ­როს­მა, გე­ნე­რალ-მა­ი­ორ­მა ვახ­ტანგ კა­პა­ნა­ძემ რთუ­ლი სამ­ხედ­რო გზა გა­მო­ი­ა­რა, მაგ­რამ რო­გორც თა­ვად ამ­ბობს, ამ სფე­რო­ში მარ­ტი­ვი გზა არ არ­სე­ბობს, რად­გან თვით სამ­ხედ­რო საქ­მე ძნე­ლი და სა­ხი­ფა­თოა... სამ­ხედ­რო გა­ნათ­ლე­ბა, რო­გორც სა­ქარ­თვე­ლო­ში, ისე უცხო­ურ სამ­ხედ­რო სას­წავ­ლებ­ლებ­ში მი­ი­ღო...

- სა­ქარ­თვე­ლოს შეია­რა­ღე­ბულ ძა­ლებ­ში 1990 წლი­დან ვმსა­ხუ­რობ. სას­წავ­ლებ­ლე­ბის არას­რუ­ლი ჩა­მო­ნათ­ვა­ლი, რო­მე­ლიც და­ვამ­თავ­რე, ასე­თია: 1978-1983 თბი­ლი­სის სა­ხელ­მწი­ფო უნი­ვერ­სი­ტე­ტი, გე­ოგ­რა­ფია-გე­ო­ლო­გი­ის ფა­კულ­ტე­ტი, ოკე­ა­ნო­ლო­გი­ის სპე­ცი­ა­ლო­ბით და­ვამ­თავ­რე (სას­წავ­ლე­ბელ­ში არ­სე­ბობ­და სამ­ხედ­რო კა­თედ­რა). მარ­შა­ლის სა­ხე­ლო­ბის სამ­ხედ­რო ბი­უ­ჯე­ტის და­გეგ­მა­რე­ბი­სა და უსაფრ­თხო­ე­ბის კო­ლე­ჯი (გერ­მა­ნია) - წარ­ჩი­ნე­ბით; ეს ძა­ლი­ან რთუ­ლი სას­წავ­ლე­ბე­ლი იყო... უკ­რა­ი­ნის ეროვ­ნუ­ლი აკა­დე­მი­ის ოპე­რა­ტი­ულ-ტაქ­ტი­კუ­რი ფა­კულ­ტე­ტი - ოქ­როს მედ­ლით... 2002-2003 აშშ-ის სახ­მე­ლე­თო ძა­ლე­ბის ომის წარ­მო­ე­ბის კო­ლე­ჯში ვსწავ­ლობ­დი, შემ­დეგ კი და­ი­წყო ჩემი სა­მუ­შაო ბი­ოგ­რა­ფია. პრე­ზი­დენ­ტის სამ­ხედ­რო მრჩევ­ლო­ბის გარ­და (2005-2006), სა­გა­რეო საქ­მე­თა სა­მი­ნის­ტროს სა­გან­გე­ბო და­ვა­ლე­ბა­თა ელ­ჩო­ბამ და პო­ლო­ნე­თის რეს­პუბ­ლი­კა­ში სრუ­ლუფ­ლე­ბი­ა­ნი და სა­გან­გე­ბო დეს­პა­ნო­ბად მუ­შა­ო­ბა­მაც მო­მი­წია. 2008-2012 წლებ­ში სა­ქარ­თვე­ლოს სა­გა­რეო დაზ­ვერ­ვის სპე­ცი­ა­ლუ­რი სამ­სა­ხუ­რის უფ­რო­სის მო­ად­გი­ლე ვი­ყა­ვი. ეს წლე­ბი ძა­ლი­ან რთუ­ლი პე­რი­ო­დი იყო ჩემს ცხოვ­რე­ბა­ში... 2013 წელს, გა­ერ­თი­ა­ნე­ბუ­ლი შტა­ბის უფ­რო­სის მო­ად­გი­ლედ, შემ­დეგ კი - უფ­რო­სად და­ვი­ნიშ­ნე...

- რამ­დე­ნად მძი­მე მემ­კვიდ­რე­ო­ბა დაგ­ხვდათ?

- რა თქმა უნდა, ჯობ­და, უკე­თე­სი მდგო­მა­რე­ო­ბა ყო­ფი­ლი­ყო, მაგ­რამ მთა­ვა­რია, შე­ი­ა­რა­ღე­ბულ ძა­ლებ­ში პო­ტენ­ცი­ა­ლი არ­სე­ბობს და მას გა­მო­ყე­ნე­ბა სჭირ­დე­ბა... ყვე­ლა­ზე მთა­ვა­რი, რა­საც ამ დრო­ის გან­მავ­ლო­ბა­ში მი­ვაღ­წი­ეთ, ის არის, რომ სამ­ხედ­რო მო­სამ­სა­ხუ­რეს ღირ­სე­ბა და­ვუბ­რუ­ნეთ. ჩვე­ნი მუ­შა­ო­ბის ყვე­ლა­ზე დიდი მიღ­წე­ვაა, რომ სამ­ხედ­როს თა­ვი­სი აზ­რის გა­მოთ­ქმის აღარ ეში­ნია და თა­ვი­სი პო­ზი­ცი­ის დაც­ვა აღარ უჭირს, არც ინი­ცი­ა­ტი­ვის გა­მოთ­ქმი­სა და პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბის აღე­ბის შიში აქვს... რვა წელი ლა­პა­რა­კობ­დნენ და, რო­გორც იქნა, მო­ვა­ხერ­ხეთ, ნა­ტოს სტან­დარ­ტე­ბის შე­სა­ბა­მი­სად, სამ­ხედ­რო პი­რე­ბის ე.წ. "რან­გის მი­ხედ­ვით ანა­ზღა­უ­რე­ბა­ზე" გა­და­ვე­დით. ეს ნა­ტოს მო­თხოვ­ნა იყო... ასე­ვე თან­და­თან გა­დავ­დი­ვართ საბ­ჭო­თა საბ­რძო­ლო სის­ტე­მე­ბი­დან - თა­ნა­მედ­რო­ვე­ზე. ეს ეხე­ბა მთელ სა­ქარ­თვე­ლო­ში არ­სე­ბულ სამ­ხედ­რო ნა­წი­ლებს.

- ბა­ტო­ნო ვახ­ტანგ, ხში­რად გვეს­მის, რომ ოფიც­რებს და­ბა­ლი სამ­ხედ­რო გა­ნათ­ლე­ბა აქვთ, რაც სხვა­დას­ხვა მი­ზე­ზი­თაა გან­პი­რო­ბე­ბუ­ლი, მათ შო­რის იმი­თაც, რომ და­მო­უ­კი­დე­ბე­ლი სა­ქარ­თვე­ლოს შე­ი­ა­რა­ღე­ბუ­ლი ძა­ლე­ბის მშე­ნებ­ლო­ბას მხო­ლოდ 23-წლი­ა­ნი ის­ტო­რია აქვს...

- ვერ და­გე­თან­ხმე­ბით, რომ ოფიც­რე­ბის გა­ნათ­ლე­ბის დონე და­ბა­ლია. არ ვიცი, რას გუ­ლის­ხმობთ, მაგ­რამ ნე­ბის­მი­ერ თა­ნამ­დე­ბო­ბას შე­სა­ფე­რი­სი გა­ნათ­ლე­ბა და გა­მოც­დი­ლე­ბა სჭირ­დე­ბა. თუ ოფი­ცერს სამი სა­ფე­ხუ­რით მაღ­ლა და­ნიშ­ნავ, მას კი, არც შე­სა­ფე­რი­სი ასა­კი აქვს და არც - გა­მოც­დი­ლე­ბა, ის პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლი ვერ იქ­ნე­ბა... შე­საძ­ლოა, ჩვე­ნი კა­დეტ­თა სკო­ლა, რო­მე­ლიც მო­მა­ვა­ლი სამ­ხედ­რო­ე­ბის სამ­ჭედ­ლოა, ნა­ტოს ბევ­რი ქვეყ­ნის სამ­ხედ­რო სას­წავ­ლე­ბელს სჯობ­დეს. იქი­დან ადა­მი­ა­ნი პი­როვ­ნუ­ლად ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბუ­ლი გა­მო­დის და თუ სამ­ხედ­რო აკა­დე­მი­ა­ში არ ჩა­ა­ბა­რებს, ნე­ბის­მი­ერ სხვა სას­წავ­ლე­ბელ­ში ჩა­ბა­რე­ბის სა­ფუძ­ვე­ლი აქვს. რაც შე­ე­ხე­ბა უცხო­ეთ­ში გა­ნათ­ლე­ბის მი­ღე­ბას, ეს პრო­ცე­სი გრძელ­დე­ბა: უცხო­ეთ­ში გა­ნათ­ლე­ბის მი­სა­ღე­ბად საკ­მა­ოდ ბევ­რი სამ­ხედ­როა წარ­გზავ­ნი­ლი. გე­თან­ხმე­ბით, რომ წინა თა­ო­ბი­დან ბევ­რი და­ი­ფან­ტა, თუმ­ცა ბევ­რიც შე­ი­ა­რა­ღე­ბულ ძა­ლებ­ში და­ვაბ­რუ­ნეთ. მთა­ვა­რია, ოფიც­რის­თვის მისი ასა­კის, გა­ნათ­ლე­ბი­სა და გა­მოც­დი­ლე­ბის შე­სა­ფე­რი­სი ად­გი­ლი სწო­რად შე­ვარ­ჩი­ოთ. ამ მი­მარ­თუ­ლე­ბით მუ­შა­ო­ბას ვაგ­რძე­ლებთ. რე­ფორ­მე­ბის შე­დე­გია, რომ ნა­ტო­ში აღგ­ვიქ­ვა­მენ არა სა­ხელ­მწი­ფოდ, რო­მელ­საც დახ­მა­რე­ბა სჭირ­დე­ბა, არა­მედ ქვეყ­ნად, რო­მელ­საც სხვი­სი დახ­მა­რე­ბა შე­უძ­ლია.

- გა­სულ წლებ­ში უკა­ნო­ნოდ და­თხოვ­ნილ სამ­ხედ­რო­ებ­ზეც გკი­თხავთ. მათი ნა­წი­ლი დაბ­რუნ­და, მაგ­რამ ბევ­რის ბედი ჯე­რაც გა­ურ­კვე­ვე­ლია...

- მეს­მის იმ ადა­მი­ა­ნე­ბის, მეც ვი­ყა­ვი მათ მდგო­მა­რე­ო­ბა­ში, მაგ­რამ ახლა საქ­მე ცოტა სხვაგ­ვა­რა­დაა. მა­გა­ლი­თად, სამ­ხედ­რო პირი, რო­მე­ლიც 8 წლის წინ მა­ი­ო­რი იყო, ახლა წლო­ვა­ნე­ბით ამ წო­დე­ბას აღარ შე­ე­სა­ბა­მე­ბა და მუ­შა­ო­ბას ამ წო­დე­ბით ვე­ღარ გა­აგ­რძე­ლებს, რად­გან ამ ხნის გან­მავ­ლო­ბა­ში შე­ი­ა­რა­ღე­ბულ ძა­ლებს მო­წყვე­ტი­ლი იყო და საქ­მეს­თან თა­ვი­დან შე­გუ­ე­ბა მო­უ­წევს. გარ­და ამი­სა, ამა­სო­ბა­ში შე­ი­ა­რა­ღე­ბულ ძა­ლებ­ში ახა­ლი თა­ო­ბა აღი­ზარ­და, რო­მე­ლიც ამ­ჟა­მად მსა­ხუ­რობს, და რა ვუ­ყოთ ამ ადა­მი­ა­ნებს?! ხომ უნდა იყოს ვა­კან­სია, სა­დაც წლე­ბის წინ და­თხოვ­ნილ ადა­მი­ანს მი­ვიყ­ვანთ?! ის სამ­ხედ­რო გა­ვა­თა­ვი­სუფ­ლოთ, რო­მე­ლიც მის ად­გილ­ზეა და­ნიშ­ნუ­ლი?!. ყვე­ლა სამ­ხედ­როს პა­ტივს ვცემ და მეს­მის, რომ ბევ­რი მათ­გა­ნი უსა­მარ­თლოდ და და­უმ­სა­ხუ­რებ­ლად გა­უშ­ვეს, მაგ­რამ რა ვუ­ყოთ იმათ, ვინც იმ წლებ­ში ამ თა­ნამ­დე­ბო­ბე­ბის­თვის აღვზარ­დეთ?!.

- მაშ, გა­მო­სა­ვალს რაში ხე­დავთ? ალ­ბათ არც იმის უარ­ყო­ფა შე­იძ­ლე­ბა, რომ იმ სამ­ხედ­რო­ე­ბის გა­ნათ­ლე­ბა და გა­მოც­დი­ლე­ბა, რომ­ლებ­მაც სამ­ხედ­რო სამ­სა­ხუ­რი სხვა ქვე­ყა­ნა­ში გა­აგ­რძე­ლეს, სა­ქარ­თვე­ლოს­თვის ზედ­მე­ტი არ იქ­ნე­ბო­და. მა­გა­ლი­თად, ზვი­ად ჩა­დუ­ნე­ლი, რო­მე­ლიც ამ­ჟა­მად ავ­ღა­ნეთ­შია...

- დიახ, მაგ­რამ 2 ათა­სამ­დე სამ­ხედ­რო მო­სამ­სა­ხუ­რე დაბ­რუნ­და შე­ი­ა­რა­ღე­ბულ ძა­ლებ­ში და ყვე­ლას ვერ და­ვაბ­რუ­ნებთ. მა­შინ სა­ქარ­თვე­ლოს 50-ათა­სი­ა­ნი ჯარი უნდა ჰყავ­დეს და ბი­უ­ჯე­ტი­დან შე­სა­ბა­მი­სი თან­ხაც უნდა გა­მო­ი­ყოს. სჭირ­დე­ბა თუ არა სა­ქარ­თვე­ლოს ამ­ხე­ლა არ­მია, ეს სხვა თე­მაა... დაბ­რუ­ნე­ბუ­ლი კად­რე­ბი სა­მო­ქა­ლა­ქო თა­ნამ­დე­ბო­ბა­ზე უნდა დავ­ნიშ­ნოთ, სა­მო­ქა­ლა­ქო თა­ნამ­დე­ბო­ბე­ბი კი საკ­მა­რი­სი არ გვაქვს... რაც შე­ე­ხე­ბა ზვი­ად ჩა­დუ­ნელს, რო­მე­ლიც ჩემი ოფი­ცე­რია და კარ­გად ვიც­ნობ (ჩემს ბრი­გა­და­ში იყო, მე გა­ვუშ­ვი ამე­რი­კის შტა­ბკო­ლე­ჯში): ვმსჯე­ლობთ ამ ადა­მი­ან­ზე, მისი დაბ­რუ­ნე­ბა გვინ­და, მაგ­რამ ის ამ­ჟა­მად კო­ა­ლი­ცი­ურ ჯა­რებ­ში ერთ-ერთი კომ­პა­ნი­ის სა­მო­ქა­ლა­ქო კონ­ტრაქ­ტო­რია... ძა­ლი­ან ცუ­დია, რომ იმ და­თხოვ­ნე­ბის წლებ­ში ქარ­თვე­ლი ოფიც­რე­ბი სხვა­დას­ხვა ქვე­ყა­ნა­ში გა­ი­ფანტნენ; ზოგი ერაყ­შია, დაც­ვის სამ­სა­ხურ­ში. ეს არ ნიშ­ნავს, რომ რო­დე­საც სა­ქარ­თვე­ლო­ში დაბ­რუნ­დე­ბა, შტა­ბის კარ­გი ოფი­ცე­რი იქ­ნე­ბა. თუმ­ცა, რო­გორც გი­თხა­რით, კონ­კრე­ტუ­ლად ზვი­ადსა და რამ­დე­ნი­მე ადა­მი­ან­ზე ვმსჯე­ლობთ. ახ­ლა­ხან რამ­დე­ნი­მე სამ­ხედ­რო ამე­რი­კის, საფ­რან­გე­თი­სა და გერ­მა­ნი­ის სამ­ხედ­რო კო­ლე­ჯე­ბი­დან ჩა­მო­ვი­და და რა ვქნათ, - აქ თქვე­ნი ად­გი­ლი არ არი­სო, ვუ­თხრათ?.. ყვე­ლა ადა­მი­ა­ნი ინ­დი­ვი­დუ­ა­ლუ­რად უნდა შე­ირ­ჩეს და ასეც ვა­პი­რებთ... ჩემ­თვის, რო­გორც სამ­ხედ­რო პი­რის­თვის, მათი სა­კი­თხი ძა­ლი­ან მტკივ­ნე­უ­ლია, რად­გან უმე­ტე­სო­ბა ან ჩემი ოფი­ცე­რია, ან - თა­ნა­მებ­რძო­ლი.

- სო­ცი­ა­ლურ თე­მებ­ზეც გკი­თხავთ: რა ეტაპ­ზეა სამ­ხედ­რო პი­რე­ბის­თვის ბი­ნე­ბის გა­და­ცე­მის სა­კი­თხი? ახლა ალ­ბათ, 2008 წლის ომის მო­ნა­წი­ლე­ებ­ზეა აქ­ცენ­ტი გა­და­ტა­ნი­ლი, მო­მა­ვალ­ში აფხა­ზე­თი­სა და სა­მა­ჩაბ­ლოს ომე­ბის მო­ნა­წი­ლე­თა დაკ­მა­ყო­ფი­ლე­ბა თუა გათ­ვა­ლის­წი­ნე­ბუ­ლი?

- მშე­ნებ­ლო­ბე­ბი იმ მას­შტა­ბე­ბით მიმ­დი­ნა­რე­ობს, რის შე­საძ­ლებ­ლო­ბა­საც ამ ეტაპ­ზე ბი­უ­ჯე­ტი გვაძ­ლევს. ვე­ტე­რან­თა მხარ­და­ჭე­რის პროგ­რა­მა ვიცი, რომ ეტა­პობ­რი­ვად გაგ­რძელ­დე­ბა და 90-იანი წლე­ბის ომის მო­ნა­წი­ლე­ებ­საც შე­ე­ხე­ბა. არ­სე­ბობს კო­მი­სია, რო­მე­ლიც თავ­დაც­ვის სა­მი­ნის­ტრო­სა და გე­ნე­რა­ლუ­რი შტა­ბის წარ­მო­მად­გენ­ლე­ბით არის და­კომ­პლექ­ტე­ბუ­ლი. ამ სა­კი­თხში მე არ ვე­რე­ვი, მაგ­რამ ვიცი, რომ პრი­ო­რი­ტე­ტე­ბი ასეა ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბუ­ლი: და­ღუ­პულ­თა ოჯა­ხე­ბი, ინ­ვა­ლი­დე­ბი და მრა­ვალ­შვი­ლი­ა­ნე­ბი - ეს ის კრი­ტე­რი­უ­მე­ბია, რომ­ლის მი­ხედ­ვი­თაც ბი­ნე­ბი და­რიგ­და. ძი­რი­თა­დი სია წინა ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის დროს შედ­გა. ძა­ლი­ან გვინ­და, სო­ცი­ა­ლუ­რი სა­კი­თხე­ბი მო­წეს­რი­გე­ბუ­ლი იყოს, ეს სამ­ხედ­რო პი­რის მო­ტი­ვა­ცი­ის­თვის ძა­ლი­ან მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია. ახლა კონ­ტრაქ­ტის მსურ­ვე­ლე­ბის კონ­კურ­სი გვაქვს, მა­შინ, რო­დე­საც 2010 წელს, თავ­დაც­ვის სა­მი­ნის­ტროს­თან კონ­ტრაქ­ტის გა­ფორ­მე­ბის სურ­ვი­ლი სულ 1200-მა ადა­მი­ან­მა გა­მოთ­ქვა. 2013 წლის შე­მოდ­გო­მა­ზე 4 ათას­ზე მეტი მსურ­ვე­ლი გვყავ­და.

- გავ­რცე­ლე­ბუ­ლი ინ­ფორ­მა­ცი­ით, კონ­ტრაქ­ტო­რე­ბის შემ­ცი­რე­ბა იგეგ­მე­ბა...

- ტენ­დენ­ცია ასე­თია - სა­ვალ­დე­ბუ­ლო სამ­ხედ­რო მო­სამ­სა­ხუ­რეს შე­ი­ა­რა­ღე­ბულ ძა­ლებ­ში კონ­ტრაქ­ტო­რად დარ­ჩე­ნის სურ­ვი­ლი აქვს, მაგ­რამ რა­ო­დე­ნო­ბა გან­სა­ზღვრუ­ლია და მოდი, ამას შემ­ცი­რე­ბას ნუ და­ვარ­ქმევთ, ეს უფრო ოპ­ტი­მი­ზი­რე­ბაა.

- სამ­ხედ­რო­ე­ბი ნე­პო­ტიზ­მის საფრ­თხე­საც შე­ეხ­ნენ - ანუ შე­საძ­ლოა, შე­ი­ა­რა­ღე­ბულ ძა­ლებ­ში დარ­ჩეს ის ადა­მი­ა­ნი, რო­მელ­საც რე­კო­მენ­და­ცი­ის გამ­წე­ვი ჰყავს და სხვე­ბი და­ი­ჩაგ­რო­ნო... რას იტყვით ამა­ზე?

- მსგავ­სი რე­კო­მენ­და­ცი­ე­ბის შე­სა­ხებ ნამ­დვი­ლად არ მსმე­ნია. რო­დე­საც კონ­კურ­სია, უკ­მა­ყო­ფი­ლო ყო­ველ­თვის რჩე­ბა. ვცდი­ლობთ, მსგავ­სი ფაქ­ტე­ბი აღ­მოვ­ფხვრათ და თუ რა­ი­მე პრე­ტენ­ზია არ­სე­ბობს, გე­ნე­რა­ლუ­რი შტა­ბის მი­სა­ღებ­ში ყო­ველ­დღე ღია კა­რის დღეა და შე­უძ­ლი­ათ, იქ და­ტო­ვონ თა­ვი­ან­თი პრობ­ლე­მე­ბის ჩა­მო­ნათ­ვა­ლი. ვპირ­დე­ბი, რომ გულ­დას­მით გა­ვეც­ნო­ბი და პა­სუ­ხიც იქ­ნე­ბა.

- 11 თე­ბერ­ვალს ნა­ტოს სამ­ხედ­რო კო­მი­ტე­ტის წარ­მო­მად­გენ­ლე­ბი გვეს­ტუმრნენ. გა­სა­გე­ბია, რომ მაპ-ზე ოც­ნე­ბა ნა­ად­რე­ვია, მაგ­რამ იქ­ნებ გვი­თხრათ, რას ვე­ლო­დე­ბით ამ ვი­ზი­ტის­გან? ზო­გა­დად, რა სჭირ­დე­ბა სა­ქარ­თვე­ლოს შე­ი­ა­რა­ღე­ბულ ძა­ლებს ნა­ტოს სტან­დარ­ტებ­თან მი­სა­ახ­ლო­ებ­ლად?

- კი­თხვის პირ­ვე­ლი ნა­წი­ლი უფრო პო­ლი­ტი­კუ­რია. ჩემი საქ­მე სამ­ხედ­რო საქ­მის წე­სი­ე­რად და პრო­ფე­სი­უ­ლად კე­თე­ბაა. ჩვე­ნი ამო­ცა­ნაა, მაქ­სი­მა­ლუ­რად კარ­გად შე­ვას­რუ­ლოთ ის ამო­ცა­ნე­ბი, რომ­ლებ­საც ნატო გვი­ყე­ნებს. ამ ეტაპ­ზე თუ რო­მე­ლი­მე ქვე­ყა­ნა არის ნა­ტოს სტან­დარ­ტებ­თან მი­ახ­ლო­ე­ბუ­ლი, ეს სა­ქარ­თვე­ლოა, - შე­ი­ა­რა­ღე­ბუ­ლი ძა­ლე­ბით, მისი ში­ნა­არ­სით, მო­წყო­ბით, სტან­დარ­ტე­ბი­თა და შე­საძ­ლებ­ლო­ბით. ამის შე­დე­გი ის არის, რომ ნა­ტოს და­ვა­ლე­ბით, ჩვენს გა­მოც­დი­ლე­ბას რამ­დე­ნი­მე ქვე­ყა­ნას ვუ­ზი­ა­რებთ. წლე­ულს ჩვენ­თან პირ­ვე­ლად ჩა­ტარ­დე­ბა სერ­ჟან­ტთა კონ­ფე­რენ­ცია, სა­დაც 51 ქვე­ყა­ნა მი­ი­ღებს მო­ნა­წი­ლე­ო­ბას და სერ­ჟან­ტთა სკო­ლის გან­ვი­თა­რე­ბა­ში სა­ქარ­თვე­ლოს გა­მოც­დი­ლე­ბას გა­ნი­ხი­ლავს. 2015 წელს ვე­ლო­დე­ბით ნა­ტოს რე­ზერ­ვის კო­მი­ტეტს, რო­მე­ლიც ჩა­ა­ტა­რებს კონ­ფე­რენ­ცი­ას სა­ქარ­თვე­ლოს გა­მოც­დი­ლე­ბის სა­ფუძ­ველ­ზე რე­ზერ­ვის კონ­ცეფ­ცი­ის შე­მუ­შა­ვე­ბა­ში... ჩვე­ნი ბი­ჭე­ბი, რომ­ლე­ბიც ავ­ღა­ნეთ­ში არი­ან, თა­ვი­ანთ საქ­მეს უმაღ­ლეს დო­ნე­ზე ას­რუ­ლე­ბენ. თუმ­ცა გა­სა­კე­თე­ბე­ლი მარ­თლა ბევ­რია, რად­გან, რო­გორც კი ვი­ტყვით, რომ ყვე­ლა­ფე­რი კარ­გად არის, ჩვე­ნი გან­ვი­თა­რე­ბა დას­რულ­დე­ბა.

- ქარ­თვე­ლი სამ­ხედ­რო­ე­ბის მა­ლი­ში გაგ­ზავ­ნის შე­სა­ხებ გავ­რცელ­და ინ­ფორ­მა­ცია. რას აძ­ლევს სა­ქარ­თვე­ლოს სამ­ხედ­რო კონ­ტინ­გენ­ტის გაგ­ზავ­ნა?

- და­ვი­წყოთ იმით, რომ ავ­ღა­ნეთ­ში ჩვე­ნი სამ­ხედ­რო­ე­ბი ძალ­ზე დიდ ცოდ­ნას იღე­ბენ. იქ ხდე­ბა ასე­ვე პარტნი­ო­რი ქვეყ­ნე­ბის ურ­თი­ერ­თთავ­სე­ბა­დო­ბის მიღ­წე­ვა და გა­მოც­დი­ლე­ბის შე­ძე­ნა. კონ­კრე­ტუ­ლად, მა­ლი­ზე ჯერ­ჯე­რო­ბით ლა­პა­რა­კი არ არის, მაგ­რამ ასე­თი ტი­პის მი­სი­ე­ბი თუ პო­ზი­ტივს მოგ­ვი­ტანს, რა­ტო­მაც არა?! ხი­ფა­თი კი ყველ­გან არის, სწავ­ლე­ბაც შე­იძ­ლე­ბა, რის­კის შემ­ცვე­ლი იყოს.

- ვიცი, რომ რე­ზერვთან და­კავ­ში­რე­ბით ახა­ლი კონ­ცეფ­ცია მზად­დე­ბა, რად­გან წლე­ბის წინ ბევ­რი ლა­მის სა­ბე­დის­წე­რო შეც­დო­მა იყო დაშ­ვე­ბუ­ლი...

- დიახ, ახა­ლი კონ­ცეფ­ცია 2014 წლის ბო­ლოს­თვის მომ­ზა­დე­ბუ­ლი იქ­ნე­ბა. ის არ­სე­ბულ ადა­მი­ა­ნურ და მა­ტე­რი­ა­ლურ რე­სურ­სებს ეფუძ­ნე­ბა, ასე­ვე - ჩვენს ქვე­ყა­ნა­ში და მის გარ­შე­მო არ­სე­ბულ სამ­ხედ­რო და პო­ლი­ტი­კურ ვი­თა­რე­ბას. რე­ზერ­ვი, არ­მი­ა­სა და სა­ზო­გა­დო­ე­ბას შო­რის და­მა­კავ­ში­რე­ბე­ლი რგო­ლი უნდა იყოს. ჩვენ­თვის დიდი მნიშ­ვნე­ლო­ბა აქვს რე­ზერ­ვის სწო­რად გან­ვი­თა­რე­ბას, ამი­ტომ არ ვჩ­ქა­რობთ. ჩვენ მიერ შე­მუ­შა­ვე­ბუ­ლი პირ­ვე­ლა­დი პრო­ექ­ტი რამ­დე­ნი­მე პარტნი­ორ ქვე­ყა­ნას გა­ვუგ­ზავ­ნეთ, შე­ნიშ­ვნე­ბიც მი­ვი­ღეთ და შეს­წო­რე­ბე­ბიც შე­ვი­ტა­ნეთ. მო­მა­ვალ­ში გა­ვუგ­ზავ­ნით ასე­ვე, ად­გი­ლობ­რივ არა­სამ­თავ­რო­ბო ორ­გა­ნი­ზა­ცი­ებს და სამ­ხედ­რო ექ­სპერ­ტებს, რათა მათი აზ­რიც გა­ვით­ვა­ლის­წი­ნოთ. შარ­შან მიგ­ვი­ღეს ნა­ტოს რე­ზერ­ვის კო­მი­ტეტ­ში დამ­კვირ­ვებ­ლად, რაც ნიშ­ნავს, რომ ჩვე­ნი სა­რე­ზერ­ვო სის­ტე­მის შექ­მნა­ში ნა­ტოც ჩა­ერ­თვე­ბა. 2015 წლი­დან იმპლე­მენ­ტა­ცი­ას და­ვი­წყებთ. ეს არ ნიშ­ნავს, რომ ამ­ჟა­მად არ ვმუ­შა­ობთ არ­სე­ბუ­ლი რე­ზერ­ვის გა­დათ­ვლა­ზე, გა­და­მოწ­მე­ბა­ზე, გა­მო­ძა­ხე­ბის სის­ტე­მის შე­მუ­შა­ვე­ბა­ზე და ა.შ.

- ვე­ტე­რან­თა დე­პარ­ტა­მენ­ტი ცალ­კე სტრუქ­ტუ­რად ჩა­მო­ყა­ლიბ­და. თუ არ­სე­ბობს სა­ფუძ­ვე­ლი, რომ ამ ცვლი­ლე­ბამ ვე­ტე­რა­ნებს პრობ­ლე­მე­ბი შე­უმ­სუ­ბუ­ქოს?

- რო­დე­საც ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა­ში მო­ვე­დით, ვე­ტე­რან­თა დე­პარ­ტა­მენ­ტი გა­ერ­თი­ა­ნე­ბუ­ლი შტა­ბის შე­მად­გენ­ლო­ბა­ში იყო; ჩვენ რით უნდა დავ­ხმა­რე­ბო­დით მათ?.. ფი­ნან­სე­ბი შტაბს არ ჰქონ­და, ოპე­რა­ტი­ულ გეგ­მებ­ში არ გა­ნი­ხი­ლე­ბი­ან ანუ გრძნო­ბე­ბის გა­ზი­ა­რე­ბის გარ­და, ვე­რაფ­რით ვეხ­მა­რე­ბო­დით... არა­და, ქვე­ყა­ნას ჰყავს ში­ნა­გან საქ­მე­თა, ჩერ­ნო­ბი­ლის, II მსოფ­ლიო ომის ვე­ტე­რა­ნე­ბი. სა­უ­კუ­ნე­ე­ბის გან­მავ­ლო­ბა­ში სულ ომებ­ში ვართ, ამი­ტომ ლო­გი­კუ­რია, არ­სე­ბობ­დეს ცალ­კე ორ­გა­ნო, რო­მე­ლიც ამ ადა­მი­ა­ნებ­ზე იზ­რუ­ნებს, სო­ცი­ა­ლურ პრობ­ლე­მებს მო­უგ­ვა­რებს.

- და­სას­რულ, ოჯახ­ზეც გკი­თხავთ. გყავთ მე­უღ­ლე და ორი შვი­ლი...

- დიახ, ორი­ვე გო­გო­ნაა... სამ­ხედ­რო კა­რი­ე­რის­კენ სწრაფ­ვას ვერც ერთს ვა­ტყობ, თუმ­ცა უფ­რო­სი, რო­გორც "ემო­რის" უნი­ვერ­სი­ტე­ტის წარ­მო­მად­გე­ნე­ლი, დაჭ­რილ­თა მხარ­და­ჭე­რის პრო­ექ­ტში მო­ნა­წი­ლე­ობ­და. უმ­ცრო­სი სტუ­დენ­ტია.

- რო­გორ აფა­სებთ ქა­ლის როლს არ­მი­ა­ში?

- საკ­მა­ოდ მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია. ნა­ტოს ქვეყ­ნე­ბის შე­ი­ა­რა­ღე­ბულ ძა­ლებ­ში 300 ათა­სი ქალი მსა­ხუ­რობს. თუმ­ცა მი­მაჩ­ნია, რომ საბ­რძო­ლო და­ნა­ყოფ­ში არ უნდა იყოს. კავ­შირ­გაბ­მუ­ლო­ბა­სა და სა­მე­დი­ცი­ნო სამ­სა­ხურ­ში უბად­ლო­ე­ბი არი­ან. სხვა მხრივ, რაც უნდა ივარ­ჯი­შოს, ქა­ლი­სა და მა­მა­კა­ცის კუნ­თი მა­ინც გან­სხვავ­დე­ბა... ქალს აღ­ქმის სხვა­ნა­ი­რი უნა­რი აქვს. დე­ტა­ლე­ბის შემ­ჩნე­ვაც კი შე­უძ­ლია, კაცი უფრო კონ­ცენ­ტრი­რე­ბუ­ლია... ისე კი, რო­დე­საც ამ შე­კი­თხვას მის­ვა­მენ, სულ მინ­და, კი­თხვა შე­ვუბ­რუ­ნო, - რა­ტომ არ გა­ინ­ტე­რე­სებთ, მა­მა­კა­ცე­ბი რა­ტომ არ მუ­შა­ო­ბენ მდივ­ნე­ბად? ყა­ვას ვა­დუ­ღებთ ქალ­ზე ნაკ­ლე­ბად თუ უფ­როს­თან სა­ბუ­თე­ბის შე­ტა­ნა არ შეგ­ვიძ­ლია? ვხუმ­რობ, რა თქმა უნდა.

ლალი პა­პას­კი­რი

ჟურ­ნა­ლი "გზა"

(გა­მო­დის ხუთ­შა­ბა­თო­ბით)

ყვარყვარე
0

ყბადაღებული კონკურსები. 

დღის ვიდეო
00:00 / 00:00
ზურაბ ჯაფარიძეს საგამოძიებო კომისიის მოთხოვნის შეუსრულებლობის საქმეზე, 7 თვით თავისუფლების აღკვეთა მიესაჯა, ასევე აეკრძალა 2 წლის ვადით თანამდებობის დაკავება

"რატომ არ მსახურობენ მამაკაცები მდივნებად?" - გენერალ ვახტანგ კაპანაძის ექსკლუზიური ინტერვიუ

"რატომ არ მსახურობენ მამაკაცები მდივნებად?" - გენერალ ვახტანგ კაპანაძის ექსკლუზიური ინტერვიუ

საქართველოს შეიარაღებულ ძალებში მისი დაარსების დღიდან მსახურობს. გარკვეული დროის განმავლობაში, სამხედრო საქმის მიღმაც დარჩა, თუმცა მალევე დაბრუნდა... გაერთიანებული შტაბის უფროსმა, გენერალ-მაიორმა ვახტანგ კაპანაძემ რთული სამხედრო გზა გამოიარა, მაგრამ როგორც თავად ამბობს, ამ სფეროში მარტივი გზა არ არსებობს, რადგან თვით სამხედრო საქმე ძნელი და სახიფათოა... სამხედრო განათლება, როგორც საქართველოში, ისე უცხოურ სამხედრო სასწავლებლებში მიიღო...

- საქართველოს შეია­რაღებულ ძალებში 1990 წლიდან ვმსახურობ. სასწავლებლების არასრული ჩა­მონათვალი, რომელიც დავამთავრე, ასეთია: 1978-1983 თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტი, გეოგრაფია-გეოლოგიის ფაკულტეტი, ოკეანოლოგიის სპეციალობით დავამთავრე (სასწავლებელში არსებობდა სამხედრო კათედრა). მარშალის სახელობის სამხედრო ბიუჯეტის დაგეგმარებისა და უსაფრთხოების კოლეჯი (გერმანია) - წარჩინებით; ეს ძალიან რთული სასწავლებელი იყო... უკრაინის ეროვნული აკადემიის ოპერატიულ-ტაქტიკური ფაკულტეტი - ოქროს მედლით... 2002-2003 აშშ-ის სახმელეთო ძალების ომის წარმოების კოლეჯში ვსწავლობდი, შემდეგ კი დაიწყო ჩემი სამუშაო ბიოგრაფია. პრეზიდენტის სამხედრო მრჩევლობის გარდა (2005-2006), საგარეო საქმეთა სამინისტროს საგანგებო დავალებათა ელჩობამ და პოლონეთის რესპუბლიკაში სრულუფლებიანი და საგანგებო დესპანობად მუშაობამაც მომიწია. 2008-2012 წლებში საქართველოს საგარეო დაზვერვის სპეციალური სამსახურის უფროსის მოადგილე ვიყავი. ეს წლები ძალიან რთული პერიოდი იყო ჩემს ცხოვრებაში... 2013 წელს, გაერთიანებული შტაბის უფროსის მოადგილედ, შემდეგ კი - უფროსად დავინიშნე...

- რამდენად მძიმე მემკვიდრეობა დაგხვდათ?

- რა თქმა უნდა, ჯობდა, უკეთესი მდგომარეობა ყოფილიყო, მაგრამ მთავარია, შეიარაღებულ ძალებში პოტენციალი არსებობს და მას გამოყენება სჭირდება... ყველაზე მთავარი, რასაც ამ დროის განმავლობაში მივაღწიეთ, ის არის, რომ სამხედრო მოსამსახურეს ღირსება დავუბრუნეთ. ჩვენი მუშაობის ყველაზე დიდი მიღწევაა, რომ სამხედროს თავისი აზრის გამოთქმის აღარ ეშინია და თავისი პოზიციის დაცვა აღარ უჭირს, არც ინიციატივის გამოთქმისა და პასუხისმგებლობის აღების შიში აქვს... რვა წელი ლაპარაკობდნენ და, როგორც იქნა, მოვახერხეთ, ნატოს სტანდარტების შესაბამისად, სამხედრო პირების ე.წ. "რანგის მიხედვით ანაზღაურებაზე" გადავედით. ეს ნატოს მოთხოვნა იყო... ასევე თანდათან გადავდივართ საბჭოთა საბრძოლო სისტემებიდან - თანამედროვეზე. ეს ეხება მთელ საქართველოში არსებულ სამხედრო ნაწილებს.

- ბატონო ვახტანგ, ხშირად გვესმის, რომ ოფიცრებს დაბალი სამხედრო განათლება აქვთ, რაც სხვადასხვა მიზეზითაა განპირობებული, მათ შორის იმითაც, რომ დამოუკიდებელი საქართველოს შეიარაღებული ძალების მშენებლობას მხოლოდ 23-წლიანი ისტორია აქვს...

- ვერ დაგეთანხმე­ბით, რომ ოფიცრების განათლების დონე და­ბალია. არ ვიცი, რას გუ­ლისხმობთ, მაგრამ ნებისმიერ თანამდებობას შესაფერისი განათლება და გამოცდილება სჭირდება. თუ ოფიცერს სამი საფეხურით მაღლა დანიშნავ, მას კი, არც შესაფერისი ასაკი აქვს და არც - გამოცდილება, ის პროფესიონალი ვერ იქნება... შესაძლოა, ჩვენი კადეტთა სკოლა, რომელიც მომავალი სამხედროების სამჭედლოა, ნატოს ბევრი ქვეყნის სამხედრო სასწავლებელს სჯობდეს. იქიდან ადამიანი პიროვნულად ჩამოყალიბებული გამოდის და თუ სამხედრო აკადემიაში არ ჩააბარებს, ნებისმიერ სხვა სასწავლებელში ჩაბარების საფუძველი აქვს. რაც შეეხება უცხოეთში განათლების მიღებას, ეს პროცესი გრძელდება: უცხოეთში განათლების მისაღებად საკმაოდ ბევრი სამხედროა წარგზავნილი. გეთანხმებით, რომ წინა თაობიდან ბევრი დაიფანტა, თუმცა ბევრიც შეიარაღებულ ძალებში დავაბრუნეთ. მთავარია, ოფიცრისთვის მისი ასაკის, განათლებისა და გამოცდილების შესაფერისი ადგილი სწორად შევარჩიოთ. ამ მიმართულებით მუშაობას ვაგრძელებთ. რეფორმების შედეგია, რომ ნატოში აღგვიქვამენ არა სახელმწიფოდ, რომელსაც დახმარება სჭირდება, არამედ ქვეყნად, რომელსაც სხვისი დახმარება შეუძლია.

- გასულ წლებში უკანონოდ დათხოვნილ სამხედროებზეც გკითხავთ. მათი ნაწილი დაბრუნდა, მაგრამ ბევრის ბედი ჯერაც გაურკვეველია...

- მესმის იმ ადამიანების, მეც ვიყავი მათ მდგომარეობაში, მაგრამ ახლა საქმე ცოტა სხვაგვარადაა. მაგალითად, სამხედრო პირი, რომელიც 8 წლის წინ მაიორი იყო, ახლა წლოვანებით ამ წოდებას აღარ შეესაბამება და მუშაობას ამ წოდებით ვეღარ გააგრძელებს, რადგან ამ ხნის განმავლობაში შეიარაღებულ ძალებს მოწყვეტილი იყო და საქმესთან თავიდან შეგუება მოუწევს. გარდა ამისა, ამასობაში შეიარაღებულ ძალებში ახალი თაობა აღიზარდა, რომელიც ამჟამად მსახურობს, და რა ვუყოთ ამ ადამიანებს?! ხომ უნდა იყოს ვაკანსია, სადაც წლების წინ დათხოვნილ ადამიანს მივიყვანთ?! ის სამხედრო გავათავისუფლოთ, რომელიც მის ადგილზეა დანიშნული?!. ყველა სამხედროს პატივს ვცემ და მესმის, რომ ბევრი მათგანი უსამართლოდ და დაუმსახურებლად გაუშვეს, მაგრამ რა ვუყოთ იმათ, ვინც იმ წლებში ამ თანამდებობებისთვის აღვზარდეთ?!.

- მაშ, გამოსავალს რაში ხედავთ? ალბათ არც იმის უარყოფა შეიძლება, რომ იმ სამხედროების განათლება და გამოცდილება, რომლებმაც სამხედრო სამსახური სხვა ქვეყანაში გააგრძელეს, საქართველოსთვის ზედმეტი არ იქნებოდა. მაგალითად, ზვიად ჩადუნელი, რომელიც ამჟამად ავღანეთშია...

- დიახ, მაგრამ 2 ათასამდე სამხედრო მოსამსახურე დაბრუნდა შეიარაღებულ ძალებში და ყველას ვერ დავაბრუნებთ. მაშინ საქართველოს 50-ათასიანი ჯარი უნდა ჰყავდეს და ბიუჯეტიდან შესაბამისი თანხაც უნდა გამოიყოს. სჭირდება თუ არა საქართველოს ამხელა არმია, ეს სხვა თემაა... დაბრუნებული კადრები სამოქალაქო თანამდებობაზე უნდა დავნიშნოთ, სამოქალაქო თანამდებობები კი საკმარისი არ გვაქვს... რაც შეეხება ზვიად ჩადუნელს, რომელიც ჩემი ოფიცერია და კარგად ვიცნობ (ჩემს ბრიგადაში იყო, მე გავუშვი ამერიკის შტაბკოლეჯში): ვმსჯელობთ ამ ადამიანზე, მისი დაბრუნება გვინდა, მაგრამ ის ამჟამად კოალიციურ ჯარებში ერთ-ერთი კომპანიის სამოქალაქო კონტრაქტორია... ძალიან ცუდია, რომ იმ დათხოვნების წლებში ქართველი ოფიცრები სხვადასხვა ქვეყანაში გაიფანტნენ; ზოგი ერაყშია, დაცვის სამსახურში. ეს არ ნიშნავს, რომ როდესაც საქართველოში დაბრუნდება, შტაბის კარგი ოფიცერი იქნება. თუმცა, როგორც გითხარით, კონკრეტულად ზვიადსა და რამდენიმე ადამიანზე ვმსჯელობთ. ახლახან რამდენიმე სამხედრო ამერიკის, საფრანგეთისა და გერმანიის სამხედრო კოლეჯებიდან ჩამოვიდა და რა ვქნათ, - აქ თქვენი ადგილი არ არისო, ვუთხრათ?.. ყველა ადამიანი ინდივიდუალურად უნდა შეირჩეს და ასეც ვაპირებთ... ჩემთვის, როგორც სამხედრო პირისთვის, მათი საკითხი ძალიან მტკივნეულია, რადგან უმეტესობა ან ჩემი ოფიცერია, ან - თანამებრძოლი.

- სოციალურ თემებზეც გკითხავთ: რა ეტაპზეა სამხედრო პირებისთვის ბინების გადაცემის საკითხი? ახლა ალბათ, 2008 წლის ომის მონაწილეებზეა აქცენტი გადატანილი, მომავალში აფხაზეთისა და სამაჩაბლოს ომების მონაწილეთა დაკმაყოფილება თუა გათვალისწინებული?

- მშენებლობები იმ მასშტაბებით მიმდინარეობს, რის შესაძლებლობასაც ამ ეტაპზე ბიუჯეტი გვაძლევს. ვეტერანთა მხარდაჭერის პროგრამა ვიცი, რომ ეტაპობრივად გაგრძელდება და 90-იანი წლების ომის მონაწილეებსაც შეეხება. არსებობს კომისია, რომელიც თავდაცვის სამინისტროსა და გენერალური შტაბის წარმომადგენლებით არის დაკომპლექტებული. ამ საკითხში მე არ ვერევი, მაგრამ ვიცი, რომ პრიორიტეტები ასეა ჩამოყალიბებული: დაღუპულთა ოჯახები, ინვალიდები და მრავალშვი­ლიანები - ეს ის კრიტერიუმებია, რომლის მიხედვითაც ბინები დარიგდა. ძირითადი სია წინა ხელისუფლების დროს შედგა. ძალიან გვინდა, სოციალური საკითხები მოწესრიგებული იყოს, ეს სამხედრო პირის მოტივაციისთვის ძალიან მნიშვნელოვანია. ახლა კონტრაქტის მსურველების კონკურსი გვაქვს, მაშინ, როდესაც 2010 წელს, თავდაცვის სამინისტროსთან კონტრაქტის გაფორმების სურვილი სულ 1200-მა ადამიანმა გამოთქვა. 2013 წლის შემოდგომაზე 4 ათასზე მეტი მსურველი გვყავდა.

- გავრცელებული ინფორმაციით, კონტრაქტორების შემცირება იგეგმება...

- ტენდენცია ასეთია - სავალდებულო სამხედრო მოსამსახურეს შეიარაღებულ ძალებში კონტრაქტორად დარჩენის სურვილი აქვს, მაგრამ რაოდენობა განსაზღვრულია და მოდი, ამას შემცირებას ნუ დავარქმევთ, ეს უფრო ოპტიმიზირებაა.

- სამხედროები ნეპოტიზმის საფრთხესაც შეეხნენ - ანუ შესაძლოა, შეიარაღებულ ძალებში დარჩეს ის ადამიანი, რომელსაც რეკომენდაციის გამწევი ჰყავს და სხვები დაიჩაგრონო... რას იტყვით ამაზე?

- მსგავსი რეკომენდაციების შესახებ ნამდვილად არ მსმენია. როდესაც კონკურსია, უკმაყოფილო ყოველთვის რჩება. ვცდილობთ, მსგავსი ფაქტები აღმოვფხვრათ და თუ რაიმე პრეტენზია არსებობს, გენერალური შტაბის მისაღებში ყოველდღე ღია კარის დღეა და შეუძლიათ, იქ დატოვონ თავიანთი პრობლემების ჩამონათვალი. ვპირდები, რომ გულდასმით გავეცნობი და პასუხიც იქნება.

- 11 თებერვალს ნატოს სამხედრო კომიტეტის წარმომადგენლები გვესტუმრნენ. გასაგებია, რომ მაპ-ზე ოცნება ნაადრევია, მაგრამ იქნებ გვითხრათ, რას ველოდებით ამ ვიზიტისგან? ზოგადად, რა სჭირდება საქართველოს შეიარაღებულ ძალებს ნატოს სტანდარტებთან მისაახლოებლად?

- კითხვის პირველი ნაწილი უფრო პოლიტიკურია. ჩემი საქმე სამხედრო საქმის წესიერად და პროფესიულად კეთებაა. ჩვენი ამოცანაა, მაქსიმალურად კარგად შევასრულოთ ის ამოცანები, რომლებსაც ნატო გვიყენებს. ამ ეტაპზე თუ რომელიმე ქვეყანა არის ნატოს სტანდარტებთან მიახლოებული, ეს საქართველოა, - შეიარაღებული ძალებით, მისი შინაარსით, მოწყობით, სტანდარტებითა და შესაძლებლობით. ამის შედეგი ის არის, რომ ნატოს დავალებით, ჩვენს გამოცდილებას რამდენიმე ქვეყანას ვუზიარებთ. წლეულს ჩვენთან პირველად ჩატარდება სერჟანტთა კონფერენცია, სადაც 51 ქვეყანა მიიღებს მონაწილეობას და სერჟანტთა სკოლის განვითარებაში საქართველოს გამოცდილებას განიხილავს. 2015 წელს ველოდებით ნატოს რეზერვის კომიტეტს, რომელიც ჩაატარებს კონფერენციას საქართველოს გამოცდილების საფუძველზე რეზერვის კონცეფციის შემუშავებაში... ჩვენი ბიჭები, რომლებიც ავღანეთში არიან, თავიანთ საქმეს უმაღლეს დონეზე ასრულებენ. თუმცა გასაკეთებელი მართლა ბევრია, რადგან, როგორც კი ვიტყვით, რომ ყველაფერი კარგად არის, ჩვენი განვითარება დასრულდება.

- ქართველი სამხედროების მალიში გაგზავნის შესახებ გავრცელდა ინფორმაცია. რას აძლევს საქართველოს სამხედრო კონტინგენტის გაგზავნა?

- დავიწყოთ იმით, რომ ავღანეთში ჩვენი სამხედროები ძალზე დიდ ცოდნას იღებენ. იქ ხდება ასევე პარტნიორი ქვეყნების ურთიერთთავსებადობის მიღწევა და გამოცდილების შეძენა. კონკრეტულად, მალიზე ჯერჯერობით ლაპარაკი არ არის, მაგრამ ასეთი ტიპის მისიები თუ პოზიტივს მოგვიტანს, რატომაც არა?! ხიფათი კი ყველგან არის, სწავლებაც შეიძლება, რისკის შემცველი იყოს.

- ვიცი, რომ რეზერვთან დაკავშირებით ახალი კონცეფცია მზადდება, რადგან წლების წინ ბევრი ლამის საბედისწერო შეცდომა იყო დაშვებული...

- დიახ, ახალი კონცეფცია 2014 წლის ბოლოსთვის მომზადებული იქნება. ის არსებულ ადამიანურ და მატერიალურ რესურსებს ეფუძნება, ასევე - ჩვენს ქვეყანაში და მის გარშემო არსებულ სამხედრო და პოლიტიკურ ვითარებას. რეზერვი, არმიასა და საზოგადოებას შორის დამაკავშირებელი რგოლი უნდა იყოს. ჩვენთვის დიდი მნიშვნელობა აქვს რეზერვის სწორად განვითარებას, ამიტომ არ ვჩქარობთ. ჩვენ მიერ შემუშავებული პირველადი პროექტი რამდენიმე პარტნიორ ქვეყანას გავუგზავნეთ, შენიშვნებიც მივიღეთ და შესწორებებიც შევიტანეთ. მომავალში გავუგზავნით ასევე, ადგილობრივ არასამთავრობო ორგანიზაციებს და სამხედრო ექსპერტებს, რათა მათი აზრიც გავითვალისწინოთ. შარშან მიგვიღეს ნატოს რეზერვის კომიტეტში დამკვირვებლად, რაც ნიშნავს, რომ ჩვენი სარეზერვო სისტემის შექმნაში ნატოც ჩაერთვება. 2015 წლი­დან იმპლემენტაციას დავიწყებთ. ეს არ ნიშნავს, რომ ამჟამად არ ვმუშაობთ არსებული რეზერვის გადათვლაზე, გადამოწმებაზე, გამოძახების სისტემის შემუშავებაზე და ა.შ.

- ვეტერანთა დეპარტამენტი ცალკე სტრუქტურად ჩამოყალიბდა. თუ არსებობს საფუძველი, რომ ამ ცვლილებამ ვეტერანებს პრობლემები შეუმსუბუქოს?

- როდესაც ხელისუფლებაში მოვედით, ვეტერანთა დეპარტამენტი გაერთიანებული შტაბის შემადგენლობაში იყო; ჩვენ რით უნდა დავხმარებოდით მათ?.. ფინანსები შტაბს არ ჰქონდა, ოპერატიულ გეგმებში არ განიხილებიან ანუ გრძნობების გაზიარების გარდა, ვერაფრით ვეხმარებოდით... არადა, ქვეყანას ჰყავს შინაგან საქმეთა, ჩერნობილის, II მსოფლიო ომის ვეტერანები. საუკუნეების განმავლობაში სულ ომებში ვართ, ამიტომ ლოგიკურია, არსებობდეს ცალკე ორგანო, რომელიც ამ ადამიანებზე იზრუნებს, სოციალურ პრობლემებს მოუგვარებს.

- დასასრულ, ოჯახზეც გკითხავთ. გყავთ მეუღლე და ორი შვილი...

- დიახ, ორივე გოგონაა... სამხედრო კარიერისკენ სწრაფვას ვერც ერთს ვატყობ, თუმცა უფროსი, როგორც "ემორის" უნივერსიტეტის წარმომადგენელი, დაჭრილთა მხარდაჭერის პროექტში მონაწილეობდა. უმცროსი სტუდენტია.

- როგორ აფასებთ ქალის როლს არმიაში?

- საკმაოდ მნიშვნელოვანია. ნატოს ქვეყნების შეიარაღებულ ძალებში 300 ათასი ქალი მსახურობს. თუმცა მიმაჩნია, რომ საბრძოლო დანაყოფში არ უნდა იყოს. კავშირგაბმულობასა და სამედიცინო სამსახურში უბადლოები არიან. სხვა მხრივ, რაც უნდა ივარჯიშოს, ქალისა და მამაკაცის კუნთი მაინც განსხვავდება... ქალს აღქმის სხვანაირი უნარი აქვს. დეტალების შემჩნევაც კი შეუძლია, კაცი უფრო კონცენტრირებულია... ისე კი, როდესაც ამ შეკითხვას მისვამენ, სულ მინდა, კითხვა შევუბრუნო, - რატომ არ გაინტერესებთ, მამაკაცები რატომ არ მუშაობენ მდივნებად? ყავას ვადუღებთ ქალზე ნაკლებად თუ უფროსთან საბუთების შეტანა არ შეგვიძლია? ვხუმრობ, რა თქმა უნდა.

ლალი პაპასკირი

ჟურნალი ”გზა”

(გამოდის ხუთშაბათობით)