ჟურ­ნა­ლის მკი­თხვე­ლე­ბის წე­რი­ლებს ამ­ჯე­რად, ნინი დე­და­ლა­მა­ზიშ­ვი­ლი პა­სუ­ხობს. მის სა­ხელ­ზე არა­ერ­თი მე­სი­ჯი მო­ვი­და, თუმ­ცა და­სა­ბეჭ­დად მხო­ლოდ ყვე­ლა­ზე სა­ინ­ტე­რე­სო შე­ვარ­ჩი­ეთ.

ახა­ლი წელი კი­ევ­ში და პირ­ვე­ლი სა­ჩუ­ქა­რი - შვი­ლის­გან

ლი­კუ­ნა, 14 წლის:

"გა­მარ­ჯო­ბა. დაგ­ვი­ა­ნე­ბით, მაგ­რამ 2014 წლის დად­გო­მას გი­ლო­ცავთ და ყვე­ლა­ფერ სა­უ­კე­თე­სოს გი­სურ­ვებთ! მე ჯგუ­ფის - "მგზავ­რე­ბი" ფანი ვარ. ნი­ნის­თან მაქვს ასე­თი შე­კი­თხვა: შენ და გიგი პა­ტა­რა­ო­ბი­სას ახა­ლი წლის დღე­ებს რო­გორ ატა­რებ­დით? რა­ი­მე და­სა­მახ­სოვ­რე­ბე­ლი სა­ჩუქ­რე­ბი თუ მო­უ­ტა­ნია თქვენ­თვის ე.წ. თოვ­ლის პა­პას? მის­თვის ოდეს­მე, წე­რი­ლი თუ მი­გი­წე­რი­ათ? და კი­დევ, 2014-ს რო­გორ შე­ე­გე­ბეთ? ახლა თუ გიმ­ზა­დებთ ვინ­მე სა­ა­ხალ­წლო სა­ჩუქ­რებს და წელს რა მი­ი­ღეთ? თქვენს გო­გო­ნას რა მო­უ­ტა­ნა თოვ­ლის პა­პამ?.."

ნინი დე­და­ლა­მა­ზიშ­ვი­ლი:

- გა­მარ­ჯო­ბა, ლი­კუ­ნა. მე ბავ­შვო­ბი­დან მჯე­რო­და თოვ­ლის ბა­ბუ­ის არ­სე­ბო­ბის იმი­ტომ, რომ მას ჩემ­თვის სა­ჩუქ­რე­ბი ყო­ველ­თვის მოჰ­ქონ­და. მე და გი­გის ძა­ლი­ან გვიყ­ვარ­და ახა­ლი წლის დღე­სას­წა­უ­ლი, მაგ­რამ ამ დღეს მომ­ხდარ რა­ღაც გან­სა­კუთ­რე­ბულ ამ­ბავს ვერ ვიხ­სე­ნებ. დამ­დეგს ჩვენც ისე­ვე ვე­გე­ბე­ბო­დით, რო­გორც ყვე­ლა ჩვე­ნი თა­ნა­ტო­ლი... 2014-ს ყვე­ლა ერ­თად, კი­ევ­ში შევ­ხვდით და ერ­თმა­ნეთს სა­ჩუქ­რე­ბი გა­ვუც­ვა­ლეთ. ჩემ­მა შვილ­მა - ელე­ნე­მაც ბევ­რი სა­ჩუ­ქა­რი მი­ი­ღო და რაც მთა­ვა­რია, თვი­თო­ნაც მოგ­ვი­წყო სი­ურპრი­ზი - პირ­ვე­ლი ნა­ბი­ჯე­ბი სწო­რედ კი­ევ­ში ყოფ­ნი­სას გა­დად­გა.

ყვე­ლა­ზე უც­ნა­უ­რი ქა­ლა­ქი და და­უ­ვი­წყა­რი ომი

სო­ფი­კო:

"ჰაი. ძა­ლი­ან მომ­წონს ჯგუ­ფი "მგზავ­რე­ბი" და ნი­ნის მი­მარ­თაც სიმ­პა­თი­ით ვარ გან­წყო­ბი­ლი. მა­ინ­ტე­რე­სებს, შვი­ლი კა­რი­ე­რის აწყო­ბა­ში ხელს ხომ არ უშ­ლის? "მგზავ­რებ­თან" ერ­თად სცე­ნა­ზე დგო­მა ახ­ლაც უწევს თუ არა? და კი­დევ, რო­გორც ვიცი, ბევრ ქვე­ყა­ნა­შია ნამ­ყო­ფი (შე­იძ­ლე­ბა, ვცდე­ბი კი­დეც). მა­ინ­ტე­რე­სებს, ყვე­ლა­ზე მე­ტად რო­მე­ლი ქვეყ­ნის კულ­ტუ­რა მო­ე­წო­ნა ან რო­მელ­მა გა­აოცა? მის ძმას - გი­გის გარ­და უკ­რა­ი­ნი­სა, რო­მე­ლი ქვეყ­ნის ქა­ლე­ბი მოს­წონ­და?.. მინ­და, ნი­ნის წარ­მა­ტე­ბე­ბი ვუ­სურ­ვო! ვფიქ­რობ, რომ კარ­გი ადა­მი­ა­ნია".

ნინი დე­და­ლა­მა­ზიშ­ვი­ლი:

- ძა­ლი­ან დიდი მად­ლო­ბა თბი­ლი სი­ტყვე­ბის­თვის. შვი­ლი ხელს არა­ფერ­ში მიშ­ლის, პი­რი­ქით - მეხ­მა­რე­ბა და სტი­მულს მაძ­ლევს. იმი­ტომ მინ­და, ჩემს საქ­მე­ში წარ­მა­ტე­ბუ­ლი ვიყო, რომ სწო­რედ ელე­ნეს ჰყავ­დეს რე­ა­ლი­ზე­ბუ­ლი დედა... მარ­თლაც, ბევრ ქვე­ყა­ნა­ში ვარ ნამ­ყო­ფი და თი­თო­ე­ულ­მა მათ­გან­მა თა­ვი­სე­ბუ­რი გავ­ლე­ნა იქო­ნია ჩემ­ზე. ყვე­ლა­ზე უც­ნა­ურ ქა­ლა­ქად სა­რა­ე­ვო მო­მეჩ­ვე­ნა. იქ ომის შე­დე­გად და­ზი­ა­ნე­ბუ­ლი ბევ­რი შე­ნო­ბა ვნა­ხე, რო­მელ­საც რეს­ტავ­რა­ცი­ა­საც არ უკე­თე­ბენ. იცი, რა­ტომ? - იმი­ტომ, რომ ახ­სოვ­დეთ ომი! ამან ჩემ­ზე ძა­ლი­ან ცუ­დად იმოქ­მე­და... რომი, პა­რი­ზი, სტამ­ბო­ლი - ეს ქა­ლა­ქე­ბი კი პო­ზი­ტი­უ­რად მოქ­მე­დებს ჩემ­ზე. და­ბო­ლოს, რაც შე­ე­ხე­ბა გი­გის გე­მოვ­ნე­ბას, ამ სა­კი­თხში კომ­პე­ტენ­ტუ­რი არ ვარ. კი­თხვა­ზე ჩემი ძმა უკეთ გი­პა­სუ­ხებთ :))".

სა­ო­ჯა­ხო საქ­მე­ე­ბი და კუ­ლი­ნა­რია

გიო:

"ძა­ლი­ან ლა­მა­ზი გოგო ხარ. პი­რა­დად მე, მომ­წონ­ხარ. დღეს გო­გო­ნე­ბის გარ­კვე­უ­ლი კა­ტე­გო­რია ბლა­ტა­ობს იმით, რომ სა­ო­ჯა­ხო საქ­მე­ე­ბის კე­თე­ბა არ იცი­ან (მა­გა­ლი­თად, ჩემ­მა შეყ­ვა­რე­ბულ­მა კარ­ტო­ფი­ლის შეწ­ვაც კი არ იცის და ეს ძა­ლი­ან არ მომ­წონს), ზოგი კი პი­რი­ქით, კუ­ლი­ნა­რო­ბით იწო­ნებს თავს. სა­ინ­ტე­რე­სოა, შენ რო­მე­ლი ქა­ლე­ბის კა­ტე­გო­რი­ას მი­ე­კუთ­ვნე­ბი? სა­ო­ჯა­ხო საქ­მე­ე­ბი­დან ყვე­ლა­ზე მე­ტად, რისი გა­კე­თე­ბა გე­ხერ­ხე­ბა? რისი კე­თე­ბა ის­წავ­ლე მას მერე, რაც გა­თხოვ­დი? და სა­ერ­თო­დაც, შო­უ­ბიზ­ნე­სის პო­პუ­ლა­რუ­ლი წარ­მო­მად­გენ­ლე­ბი სამ­ზა­რე­უ­ლო­ში ტრი­ალს "ტე­ხა­ვოი პონ­ტად" მი­იჩ­ნევთ თუ ყვე­ლა ერ­თნა­ი­რი არ არის? იმე­დია, პა­სუ­ხის გა­ცე­მი­სას გულ­წრფე­ლი იქ­ნე­ბი. P.შ. მინ­და, უფ­ლის წყა­ლო­ბა გი­სურ­ვო! შენს ლა­მაზ შვილ­საც ყვე­ლა­ფერ სა­უ­კე­თე­სოს ვუ­სურ­ვებ!"

ნინი დე­და­ლა­მა­ზიშ­ვი­ლი:

- დიდი მად­ლო­ბა თბი­ლი სი­ტყვე­ბის­თვის. მე მგო­ნია, რომ სირ­ცხვი­ლია, რო­დე­საც ქალ­მა სა­ო­ჯა­ხო საქ­მე­ე­ბის კე­თე­ბა და არაფ­რის მომ­ზა­დე­ბა არ იცის. ვფიქ­რობ, ეს ცუდი ტო­ნია... პი­რა­დად მე, ყვე­ლაფ­რის გა­კე­თე­ბა მე­ხერ­ხე­ბა. თუ რა­ღაც არ ვიცი, ამა­საც ვის­წავ­ლი - ასეთ დროს დახ­მა­რე­ბის სა­თხოვ­ნე­ლად დე­დას ვუ­რე­კავ და ახალ-ახალ რე­ცეპ­ტებს ვი­წერ. სხვა­თა შო­რის, გემ­რი­ე­ლი კერ­ძე­ბი გა­მომ­დის.

"ყო­ფილ მე­უღ­ლე­ზე ლა­პა­რა­კი არ მინ­და"

ეკუ­ნა, 16 წლის:

"გა­მარ­ჯო­ბა. ნინი, ძა­ლი­ან მომ­წონ­ხარ. ყო­ვე­ლი­ვე სა­უ­კე­თე­სოს გი­სურ­ვებ! შენ­თან ერთი კი­თხვა მაქვს: შეყ­ვა­რე­ბუ­ლი ვარ და გა­მუდ­მე­ბით იმას ჩამ­ჩი­ჩი­ნე­ბენ, - ამ ასაკ­ში გა­თხო­ვე­ბა ბომბზე ჯდო­მას უდ­რის, რად­გან შე­საძ­ლოა, ბუდე მა­ლე­ვე და­გენგრეთ. როცა გა­იზ­რდე­ბით, გე­მოვ­ნე­ბა შე­გეც­ვლე­ბათ, სხვა რა­ღა­ცე­ბი გახ­დე­ბა თქვენ­თვის ფა­სე­უ­ლი და ოჯა­ხუ­რი ცხოვ­რე­ბაც ყელ­ში ამო­გი­ვათ. და­ი­ცა­დეთ, "დაღ­ვინ­დით" და მე­რეც თუ გეყ­ვა­რე­ბათ ერ­თმა­ნე­თი, გაჰ­ყე­ვი, ვინ და­გიშ­ლი­სო?.. ასე ამ­ბო­ბენ, მაგ­რამ ისეც ხომ ხდე­ბა, რომ უკვე ზრდას­რულ ასაკ­ში შექ­მნი­ლი ოჯა­ხე­ბიც ინ­გრე­ვა? პი­რა­დად შენ, რო­დის და­უშ­ვი შეც­დო­მა? ალ­ბათ სა­კუ­თარ პი­რად ცხოვ­რე­ბა­ზე ლა­პა­რაკს არ მო­ი­სურ­ვებ და მი­ზე­ზებ­ზე სა­უ­ბარ­საც აა­რი­დებ თავს, მაგ­რამ იქ­ნებ ამ კი­თხვა­ზე მა­ინც მი­პა­სუ­ხო: ასა­კი ცოლ­ქმრულ ურ­თი­ერ­თო­ბა­ში რას გან­სა­ზღვრავს? თქვენ რა­ტომ ვერ გა­უ­გეთ ერ­თმა­ნეთს?.. მა­ინ­ტე­რე­სებს, რო­გორც თა­ნა­მედ­რო­ვე წყვი­ლე­ბის უმე­ტე­სო­ბა, თქვენც მე­გობ­რე­ბად რჩე­ბით? და კი­დევ, რო­გორ ფიქ­რობ, 16 წლის ასაკ­ში გა­თხო­ვე­ბა მარ­თლა არ ღირს? პა­სუ­ხის­თვის წი­ნას­წარ გიხ­დი მად­ლო­ბას!"

ნინი დე­და­ლა­მა­ზიშ­ვი­ლი:

- მარ­თა­ლი ხარ, ჩემს პი­რად ცხოვ­რე­ბა­სა და ყო­ფილ მე­უღ­ლე­ზე ლა­პა­რა­კი არ მინ­და. სხვა თუ არა­ფე­რი, ის ჩემი შვი­ლის მა­მაა და ჩვე­ნი ურ­თი­ერ­თო­ბის გან­ხილ­ვას ვერ და­ვი­წყებ... ეკუ­ნა, მინ­და გი­თხრა, რომ ყვე­ლა­ფე­რი ძა­ლი­ან ინ­დი­ვი­დუ­ა­ლუ­რია. შე­იძ­ლე­ბა, 15 წლის ასაკ­ში შექ­მნა ოჯა­ხი და ცხოვ­რე­ბის ბო­ლომ­დე ერ­თად იყოთ ან პი­რი­ქით - 30 წლის ასაკ­ში გა­თხო­ვილს არ გა­გი­მარ­თლოს, ოჯა­ხი და­გენგრეს. ერ­თა­დერ­თი, რაც შე­მიძ­ლია გირ­ჩიო, არის ის, რომ არ არის აუ­ცი­ლე­ბე­ლი, ასე უცებ და­ო­ჯახ­დეთ. ჯერ და­აკ­ვირ­დით ერ­თმა­ნეთს, ბევრ რა­მე­ში გა­მო­ცა­დეთ ერ­თურ­თი და ეს ნა­ბი­ჯი მხო­ლოდ ამის შემ­დეგ გა­დად­გით. წარ­მა­ტე­ბე­ბი!

"ოჯა­ხის უსიყ­ვა­რუ­ლოდ შექ­მნა დიდი სი­სუ­ლე­ლეა"

ლა­ი­მა, 19 წლის:

"ძა­ლი­ან მინ­და, თქვენს პო­პუ­ლა­რულ რეს­პონ­დენტს ვთხო­ვო რჩე­ვა. შე­იძ­ლე­ბა თქვას, - მე ვის რა რჩე­ვა უნდა მივ­ცე, ამ საქ­მე­ში კომ­პე­ტენ­ტუ­რი არ ვარო, - მაგ­რამ მა­ინც ვთხოვ, ჩემ­თვის ორი­ო­დე სი­ტყვის თქმა არ და­ი­ზა­როს. საქ­მე ის არის, რომ გა­თხო­ვი­ლი გახ­ლა­ვართ მა­მა­კაც­ზე, რო­მე­ლიც არ მიყ­ვარს. ვიდ­რე მას გავ­ყვე­ბო­დი, შეყ­ვა­რე­ბუ­ლი მყავ­და. ერთხე­ლაც, ძა­ლი­ან ვი­ჩხუ­ბეთ და გა­დავ­წყვი­ტეთ, რომ ერ­თმა­ნეთს აღარ უნდა შევ­ხვედ­რო­დით. და­ახ­ლო­ე­ბით 2 კვი­რა ვი­ყა­ვით უმ­ნიშ­ვნე­ლო რა­მის გამო გა­ბუ­ტუ­ლე­ბი, მაგ­რამ ის ისე იქ­ცე­ო­და, რომ მე­გო­ნა, ჩემ­კენ არას­დროს მო­ი­ხე­დავ­და; ჩემს ჯიბ­რზე, ჩემი სახ­ლის წინ სხვა გო­გო­ნებ­თან ერ­თად გადი-გა­მო­დი­ო­და ხოლ­მე. ჰოდა, ვი­ფიქ­რე, და­ვას­წრებ და ოჯახს პირ­ვე­ლი მე შევ­ქმნი-მეთ­ქი. მის ჯიბ­რზე გავ­ყე­ვი ცო­ლად ჩემს ერთ-ერთ თაყ­ვა­ნის­მცე­მელს, რო­მე­ლიც ცუდი ადა­მი­ა­ნი არ არის, მაგ­რამ რა ვქნა, რომ 5-თვი­ა­ნი თა­ნა­ცხოვ­რე­ბის შემ­დე­გაც ძველ სიყ­ვა­რულს მივ­ტი­რი? რა ვქნა, თუ მას ვერ ვი­ვი­წყებ და ამის გამო, შო­თას შეყ­ვა­რე­ბა­საც ვერ ვა­ხერ­ხებ? არა­და, ქმა­რი თან მყვე­ბა. გა­მუდ­მე­ბით იმას ცდი­ლობს, რა­ი­მე მა­სი­ა­მოვ­ნოს. მე­ში­ნია, რომ ერთ დღე­საც ცდუ­ნე­ბას ვერ გა­ვუძ­ლებ და ოჯა­ხი თავ­ზე და­მენგრე­ვა. რო­გორ ამო­ვიგ­დო გუ­ლი­დან საყ­ვა­რე­ლი ადა­მი­ა­ნი და რო­გორ გავ­ხდე ერ­თგუ­ლი მე­უღ­ლე? რო­გორ ფიქ­რობ, სი­სუ­ლე­ლე ჩა­ვი­დი­ნე, როცა უსიყ­ვა­რუ­ლოდ და თა­ნაც - შეყ­ვა­რე­ბუ­ლის ჯიბ­რზე გა­დავ­დგი ასე­თი სე­რი­ო­ზუ­ლი ნა­ბი­ჯი?"

ნინი დე­და­ლა­მა­ზიშ­ვი­ლი:

- ნამ­დვი­ლად რთუ­ლი სი­ტუ­ა­ცი­აა. სა­ერ­თოდ, არა­ვის ჯიბ­რზე არ უნდა და­ი­წყო ურ­თი­ერ­თო­ბა სხვას­თან, ამით მხო­ლოდ სა­კუ­თარ თავს აზა­რა­ლებთ. არ მჯე­რა შენი: თუ ერთი თვის წინ სხვა გიყ­ვარ­და და მე­ო­რე თვე­ში სხვა­ზე და­ი­წყე ფიქ­რი, ე.ი. არც ერთი გყვა­რე­ბია და არც - მე­ო­რე. ჩემი აზ­რით, ოჯა­ხის უსიყ­ვა­რუ­ლოდ შექ­მნა დიდი სი­სუ­ლე­ლეა".

"თავს გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლად ვუვ­ლი..."

უც­ნო­ბი:

"ნინი, ძა­ლი­ან სიმ­პა­თი­უ­რი ხარ, მაგ­რამ შენს ად­რინ­დელ და ახ­ლან­დელ ფო­ტო­ებს რომ ვა­და­რებ, ასე მგო­ნია, შენც მი­მარ­თე პლას­ტი­კურ ქი­რურგს რა­ღა­ცე­ბის გა­სა­ლა­მა­ზებ­ლად. ვცდე­ბი თუ სი­მარ­თლეა?.. კი­დევ, მა­ინ­ტე­რე­სებს, გი­გის რო­გო­რი რე­აქ­ცია ჰქონ­და ხოლ­მე, როცა შენი თაყ­ვა­ნის­მცემ­ლის შე­სა­ხებ იგებ­და? როცა პა­ე­მან­ზე უნდა წა­სუ­ლი­ყა­ვი, ამ ამ­ბავს ჩემ მსგავ­სად, ძმას სა­გულ­და­გუ­ლოდ ხომ არ უმა­ლავ­დი? ოდეს­მე, მისი ძმა­კა­ცი ხომ არ შეგ­ყვა­რე­ბია ან მას ხომ არ შეჰ­ყვა­რე­ბია შენი მე­გო­ბა­რი? ასე­თი ახ­ლობ­ლის შეყ­ვა­რე­ბა თქვენ­თვის რას ნიშ­ნავს?"

ნინი დე­და­ლა­მა­ზიშ­ვი­ლი:

- თავს გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლად ვუვ­ლი და ბოლო პე­რი­ოდ­ში ეს ჩემს გა­რეგ­ნო­ბა­ზე აი­სა­ხა კი­დეც... გი­გის­თან ყო­ველ­თვის მე­გობ­რუ­ლი ურ­თი­ერ­თო­ბა მქონ­და და მაქვს. ის ადეკ­ვა­ტუ­რი იყო მა­ში­ნაც, როცა იგებ­და, რომ ვი­ღა­ცას მოვ­წონ­დი. ამის გამო მას­თან პრობ­ლე­მა არას­დროს შემ­ქმნია.

"ძა­ლი­ან მინ­დო­და, გი­გის ქარ­თვე­ლი ცოლი ჰყო­ლო­და"

ნინა, 18 წლის:

"გა­მარ­ჯო­ბა. ნინი, შენი ოჯა­ხი ძა­ლი­ან მომ­წონს. დე­და­შე­ნიც კი უსიმ­პა­თი­უ­რე­სი ადა­მი­ა­ნია. მხო­ლოდ მა­მის შე­სა­ხებ მაქვს მწი­რი ინ­ფორ­მა­ცია... მა­ინ­ტე­რე­სებს, რას იტყვი შენს რძალ­ზე ანუ გი­გის უკ­რა­ი­ნელ მე­უღ­ლე­ზე? რო­გო­რი ადა­მი­ა­ნია? რო­გო­რი ურ­თი­ერ­თო­ბა აქვს მულ­თან და დე­დამ­თილ­თან? და კი­დევ, შემ­თხვე­ვით, ფეხ­მძი­მედ ხომ არ არის? მარ­თა­ლია, ძა­ლი­ან მინ­დო­და, გი­გის ქარ­თვე­ლი ცოლი ჰყო­ლო­და (ნუ, მე ვინ მე­კი­თხე­ბა, მაგ­რამ მა­ინც :)), მაგ­რამ უკ­რა­ი­ნე­ლი "ქარ­თვე­ლიც" მაგ­რად და­მე­ვა­სა... თუ სა­ი­დუმ­ლო არ არის, შენს პი­რად ცხოვ­რე­ბა­შიც ხომ არ არის რა­ი­მე სი­ახ­ლე? მინ­და, წარ­მა­ტე­ბა გი­სურ­ვო! უფა­ლი ჰფა­რავ­დეს თქვენს ოჯახს. ძა­ლი­ან მიყ­ვარ­ხართ!"

ნინი დე­და­ლა­მა­ზიშ­ვი­ლი:

- გმად­ლობ, ჩემს ოჯახ­ზე ასე რომ ფიქ­რობ. მა­რი­ნა მარ­თლაც, იდე­ა­ლუ­რი გო­გოა! ძა­ლი­ან მიყ­ვარს. სი­ტყვა "რძა­ლი" სა­შინ­ლად არ მომ­წონს. მა­რი­ნა რძა­ლი კი არა, ჩვე­ნი ოჯა­ხის წევ­რია და ბედ­ნი­ე­რი ვარ, გი­გის მის­ნა­ი­რი მა­გა­რი ცოლი რომ ჰყავს!.. რაც შე­ე­ხე­ბა ჩემს პი­რად ცხოვ­რე­ბას, მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი არა­ფე­რი ხდე­ბა.

და­ბო­ლოს, ყვე­ლას მად­ლო­ბას გიხ­დით თი­თო­ე­უ­ლი მე­სი­ჯის­თვის, თბი­ლი სი­ტყვე­ბის­თვის! წარ­მა­ტე­ბებს გი­სურ­ვებთ!

ლიკა ქა­ჯა­ია

ჟურ­ნა­ლი "გზა"

(გა­მო­დის ხუთ­შა­ბა­თო­ბით)