ერთადერთი ბაგრატიონი, რომელიც ორდენების დარიგებას ეწინააღმდეგება

ირაკლი ბაგრატიონ-მუხრანელი რამდენიმე თვის წინ სოციალურ ქსელში აღმოვაჩინეთ. რა თქმა უნდა, ყურადღება პირველ რიგში გვარის გამო მიიქცია. თუმცა ბაგრატიონების სკანდალური ქორწინებისა და განქორწინების, ბოლო დროს გვარის გარშემო განვითარებული გაუგებრობების გამო თითქმის ყველა ცნობილი ბაგრატიონი ინტერვიუსგან თავს იკავებდა.

ირაკლი ინტერვიუზე რთულად, მაგრამ მაინც დაგვთანხმდა. ის საზოგადოებისთვის ყველაზე ცნობილი, დავით ბაგრატიონის ბიძაშვილია. მათი შტო საქართველოს მეფე კონსტანტინე მეორისგან (1478-1505 წწ.) მოდის. ირაკლი, როგორც ბევრი ახალგაზრდა ქართველი, ჩვეულებრივად ცხოვრობს. მამა - მიხეილ ბაგრატიონ-მუხრანელი გახლავთ, დედა - ალბინა საფრონოვა.

ახალგაზრდა ბაგრატიონს თავად-აზნაურთა საკრებულოში შევხვდით, ამ ორგანიზაციის ვიცე-წინამძღოლ ია ბაგრატიონ-მუხრანელთან ერთად.

ინტერვიუს ქალბატონი იაც დაესწრო და რამდენიმე კითხვა მასაც დავუსვით.

ირაკლი:

- თითქმის მთელი ცხოვრება რუსთავში გავატარე. მე-3 რუსული სკოლა დავამთავრე. კარგად ვსწავლობდი. მე-6 კლასიდან სასკოლო ოლიმპიადებზე გამოვდიოდი. მე-8 კლასიდან ჩემი კლასის ჯგუფხელი ვიყავი და აქტიურად ვმონაწილეობდი სკოლის თვითმმართველობის საბჭოში. სკოლის დამთავრების შემდეგ ტექნიკურ უნივერსიტეტში მართვის სისტემის ფაკულტეტზე ჩავაბარე. რუსულად ვსწავლობდი. ძირითადად საინფორმაციო ტექნოლოგიებში ვმუშაობ, წლების განმავლობაში ერთ-ერთი კომპანიის აიტი-სუპერვაიზერი გახლავართ. მიყვარს სპორტი, წყლის თხილამურები. მომწონს იახტები და კატამარანები. ზაფხულს მეგობრებთან ერთად თბილისის ზღვის ერთ-ერთ იახტკლუბში ვატარებ. ერთი უფროსი ძმა მყავს - ალექსანდრე, დაოჯახებულია. ერთი შვილი ჰყავს, მიხეილი. საჰაერო ნავიგაციაში მუშაობს. კარგი მუშაობისთვის ღირსების ორდენითაც არის დაჯილდოებული.

მამა - მიხეილ ალექსანდრეს ძე ბაგრატიონ-მუხრანელი, თბილისში დაიბადა, ოჯახი კასპში გადავიდა საცხოვრებლად, მოგვიანებით კი რუსთავში. მამას ბაბუა მოუკლეს და ბებიაც ვითომ შემთხვევით ჩავარდა ტრამვაის ქვეშ. ერთხელ ჩემი ბაბუა რუსეთში მატარებლით მიდიოდა. მოულოდნელად მასთან მღვდელი მივიდა და ჰკითხა, ბაგრატიონი ხომ არ იყო. დადებითი პასუხის შემდეგ აუხსნა, რომ რეალურად ის ''კგბ''-ს თანამშრომელი გახლდათ, მაგრამ ძალიან აინტერესებდა ბაგრატიონთა გვარის ისტორია. სწორედ ინტერესის გამო ატარებდა დიდ დროს დახურულ არქივებში და როგორც უთხრა, ერთ-ერთ არქივში პირადად ნახა ბრძანება, რომელიც მისი მშობლების ფიზიკური განადგურების შესახებ იყო გაცემული.

- ბავშვობიდან გაცნობიერებული გქონდათ, რა გვარის წარმომადგენელი იყავით?

- მაშინ საბჭოთა კავშირი იყო და ზედმეტად არ გვაგრძნობინებდნენ, მაგრამ ოჯახში რომ ვხედავდი ჩვენს საგვარეულო გერბებს, მამას ვეკითხებოდი, რა იყო. მიყვებოდა, ვინ ვიყავით და რა გვარს წარმოვადგენდით. სხვა ბავშვები რამეს რომ აფუჭებდნენ ან სიგარეტს ეწეოდნენ, მეზობლები მე მსაყვედურობდნენ, რომ არ მეკადრებოდა მათნაირი ქცევა. მამა არ არის პრეტენზიული პიროვნება, არასოდეს არავის უყურებდა ზემოდან. თუმცა მეზობლებისგან მაინც ვგრძნობდი მოწიწებას. სკოლაში ისტორიის მასწავლებელი ყოველ მორიგ გაკვეთილს ასე იწყებდა - ''მოდი, ახლა ვისწავლოთ ირაკლის შემდეგი დიდი ბაბუის მოღვაწეობის პერიოდი'' (იცინის). საერთოდ, ჩემი ძმა უფრო მეტად იყო შეზღუდული, მეტად გრძნობდა საზოგადოების ყურადღებას. ხასიათით ძალიან განვსხვავდებით ერთმანეთისგან. ის უფრო მშვიდია, მე - თავისუფალი.

- როგორ აღადგინეთ ბაგრატიონებმა ერთმანეთთან ურთიერთობა?

- პატარა ვიყავი, ამერიკის შეერთებული შტატებიდან ერთ დღეს წერილი მოვიდა, გვწერდა ჩვენი დიდი ბიძა, თეიმურაზ ბაგრატიონ-მუხრანელი, კონსტანტინ რომანოვის, ნიკოლოზ მეორის ალალი ბიძის შვილის, ტატიანა რომანოვას ვაჟი. ის ამერიკაში გარდაიცვალა და 15 წლის განმავლობაში ტოლსტოის ფონდის პრეზიდენტი გახლდათ. ეს იყო 90-იან წლებში. მანამდე უკვე აღდგენილი გვქონდა კავშირი ქეთევან ბაგრატიონ-მუხრანბატონთან, რომელიც გახლავთ საქართველოს ელჩი ვატიკანში. ქეთევანთან ხშირად ჩავდიოდი იტალიაში, შვილების დაბადების დღეებზეც. მისი მეუღლე იტალიის პრინცია, ბატონი რაიმონდო ორსინი. გვარში ჰყავთ რამდენიმე რომის პაპი, კარდინალი და უამრავი ეპისკოპოსი. როგორც მახსოვს, ვატიკანში მათ გვარს განსაკუთრებული ადგილიც აქვს გამოყოფილი.

იტალიაში არსებობს ტრადიცია, როდესაც პრინცი ან პრინცესა 18 წლის ხდება, დიდ მეჯლისს აწყობენ და სხვადასხვა ქვეყნის დიდგვაროვნებს ეპატიჟებიან. ქეთევანს ოთხი შვილი ჰყავდა, სამწუხაროდ, ერთი რამდენიმე წლის წინ გარდაიცვალა.

- დავითი, უგო, ირაკლი ბაგრატიონები როდის გაიცანით?

- მათი მამის, გიორგის საქართველოში ჩამოსვლამდე, მამიდა მარიამი ჩამოვიდა. ეს იყო აფხაზეთის ომის დროს. თბილისში სტომატოლოგიური კლინიკა გახსნა და ხალხის დიდ ნაწილს უფასოდ მკურნალობდა. როგორც ამბობენ, აფხაზეთის ომში თავადაც წავიდა. შემდეგ მისი სახლი სამჯერ გაქურდეს, კლინიკაც და ბოლოს ისევ ესპანეთში დაბრუნდა. ქვეყანაში სიტუაციის დალაგების შემდეგ ბაგრატიონების პირველი შეხვედრა ქუთაისში გაიმართა, შევარდნაძის პრეზიდენტობის დროს. მაშინ საქართველოში ჩამოვიდნენ ქეთევან ბაგრატიონი, გიორგი ბაგრატიონი (დავითის მამა). ქეთევანი ყოველთვის ძალიან ეხმარებოდა ქვეყანას. მამის ჩამოსვლის შემდეგ, ორ-სამ წელიწადში, დავითიც ეწვია საქართველოს, შემდეგ ხშირად ჩამოდიოდა. დავითის და, მარია-ანტუანეტა, საქართველოში, თუ არ ვცდები, ერთხელ არის ნამყოფი. პატარები რომ ვიყავით, ქეთევანის შვილ ლელიო ორსინთან ერთად ვატარებდი დროს, იქ იყვნენ ჩემი მამიდაშვილებიც. როდესაც დავითის მამა გარდაიცვალა, როგორც ნათესავები, მის გვერდით ვიყავით. ყველა იქ ვათენებდით და ვაღამებდით.

- ირაკლი, თქვენი ბიძაშვილებისა და მამიდაშვილების დიდი ნაწილი საქართველოში არ დაბადებულა და გაზრდილა. ისინი როგორი ბაგრატიონები არიან?

- ისეთივე ქართველები არიან, როგორიც ჩვენ. მაგალითად, ლელიოს სოციალური ფონდი აქვს დაარსებული და ქართველებს ეხმარება. აგვისტოს ომის დროს ლტოლვილებისთვის დახმარებაც ჩამოიტანა, ერთად ვარიგებდით და ვეხმარებოდით. ახლა ქართულსაც სწავლობს. მისი დები საქართველოში წელიწადში რამდენჯერმე ჩამოდიან. ქეთევან ბაგრატიონი წლების განმავლობაში ეხმარებოდა საქართველოს და ყველას, ვინც იტალიაში ჩადიოდა და რამე პრობლემა გაუჩნდებოდა.

იხილეთ სტატიის სრული ვერსია