18
ივლისიდღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი
ამირან ქინქლაძის ფოტოარქივში ბუნების პეიზაჟები, საქართველოს ღირსშესანიშნავი ადგილები და ამავე დროს პოლიტიკოსები ხვდებიან. თუ სოციალურ ქსელში მის პირად გვერდს დაათვალიერებთ, ვერაფრით მიხვდებით, რომელ სფეროში საქმიანობს ჩვენი რესპონდენტი. რეალურად კი ის საგამომცემლო დიზაინერი გახლავთ. მუდმივი სამსახური არ აქვს და კერძო დაკვეთებზე მუშაობს. ასე შეიძლება, მოხვდეს ფარმაცევტულ კომპანიაში და სოფლის მეურნეობის სამინისტროში, ინაუგურაციასა თუ აღლუმზე.
- ჩემი ძირითადი პროფესია საგამომცემლო დიზაინია, ძირითადად, კერძო შეკვეთებზე ვმუშაობ. ბავშვობაში ვხედავდი, რომ დედაჩემის მამას სახლში ბევრი ფოტოაპარატი ჰქონდა, მაგრამ არასოდეს გადამიღია. შემდეგ რამდენიმე წელი რუსეთში ვცხოვრობდი, საქართველოში 1991 წელს დავბრუნდი და დავოჯახდი.
მეუღლის ძმა და მამა მოყვარული ფოტოგრაფები იყვნენ და მეც მაშინ დავინტერესდი ფოტოგრაფიით. შემდეგ სააგენტო "იბერიაში" დავიწყე მუშაობა. იმ პერიოდში, პირველად "კგბ"-ს ისტორიაში, მოეწყო პრესკონფერენცია და მე, როგორც სააგენტოს ერთადერთი ფოტოგრაფი, გამიშვეს. ფოტოაპარატში ფირი ჩემი ხელით ჩავახვიე. სულ 36 კადრი იყო და 40-50-60 კადრი რომ გადავიღე, მერე დავეჭვდი რა ხდებოდა. როგორც გავარკვიე, ფირი ჩაწყდა და ტყუილად ვიღებდი ფოტოებს. მახსოვს, ჩემ გვერდით მაშინ ნატო ონიანი იჯდა. მეორე დღეს სააგენტოდან მირეკავდნენ, სად არის ფოტოებიო.
- შემდეგ როგორ გაგრძელდა თქვენი კარიერა?
- ფოტოგრაფიას თავი დავანებე, მაგრამ მქონდა პერიოდი, როცა მიჭირდა და პავლოვის ბაღში ფოტოებს ვიღებდი. ერთი ფოტოს გადაღება 50 თეთრი ღირდა. მეორე დღეს დაბეჭდილი მიმქონდა კლიენტისთვის. შემდეგ სამედიცინო ინსტიტუტის ეზოში გადავედი. მერე ამასაც თავი დავანებე. საკუთარ თავს ფოტოგრაფად არ მივიჩნევდი, უბრალოდ, განსაკუთრებულად მიყვარდა ჩემი ბავშვების გადაღება. 2003 წელს მე და ჩემს მეგობარს რაღაც ფირმა გვქონდა, 1500 დოლარად შევიძინეთ პირველი ციფრული ფოტოაპარატი და მაშინ ისევ დავიწყე ნელ-ნელა გადაღება. სიმართლე გითხრათ, ბოლო ერთი წელია, რაც ამ სფეროში უფრო აქტიურად ჩავერთე.
იხილეთ სტატიის გაგრძელება
