სა­ზო­გა­დო­ე­ბამ ნატა გუ­ლი­აშ­ვი­ლი რე­ა­ლი­თი შო­უ­დან - "ამ­ტა­ნი" გა­იც­ნო, ახლა კი მას რო­გორც მსა­ხი­ობ­სა და მომ­ღე­რალს, ისე იც­ნო­ბენ. ნატა მი­იჩ­ნევს, რომ სა­სურ­ვე­ლი სა­პა­ტარ­ძლოა, მაგ­რამ ჯერ­ჯე­რო­ბით, ოჯა­ხის შექ­მნა ვერ მო­ა­ხერ­ხა. ის ბედ­ნი­ე­რი და გა­ხა­რე­ბუ­ლია იმ ფაქ­ტით, რომ მისი უახ­ლო­ე­სი მე­გო­ბა­რი - შო­რე­ნა ბე­გაშ­ვი­ლი შეყ­ვა­რე­ბუ­ლია და ალ­ბათ ოჯახ­საც მალე შექ­მნის.

- პირ­ველ რიგ­ში, შენი მშობ­ლე­ბი გაგ­ვა­ცა­ნი. ვინ არი­ან ისი­ნი?

- მამა - გივი გუ­ლი­აშ­ვი­ლი ინ­ჟი­ნე­რია. მას გა­ნათ­ლე­ბა რუ­სეთ­ში აქვს მი­ღე­ბუ­ლი. დედა - ნანა კო­ბე­რი­ძე მსა­ხი­ო­ბი და ამა­ვე დროს, რე­ჟი­სო­რიც არის. დედა 25 წელი პირ­ველ არხზე, მუ­სი­კა­ლურ რე­დაქ­ცი­ა­ში მუ­შა­ობ­და და შე­იძ­ლე­ბა ით­ქვას, მეც ტე­ლე­ვი­ზი­ა­ში გა­ვი­ზარ­დე. სკო­ლის შემ­დეგ დე­დას სამ­სა­ხურ­ში მივ­ყავ­დი და იქ, სხვა თა­ნამ­შრომ­ლე­ბის ბავ­შვებ­თან ერ­თად, სპე­ცი­ა­ლუ­რად პა­ტა­რე­ბის­თვის მო­წყო­ბილ ოთახ­ში ვთა­მა­შობ­დი. 6 წლი­დან უკვე გა­და­წყვე­ტი­ლი მქონ­და, რომ მსა­ხი­ო­ბი უნდა გავმხდა­რი­ყა­ვი. დე­დას გა­და­ღე­ბებ­ზე დავ­ყავ­დი. ის "დონ-კი­ხოტ­ში", "ნერ­გებ­ში" და სხვა ქარ­თულ ფილ­მებ­ში თა­მა­შობ­და. პირ­ვე­ლად დე­დას მიერ ორ­გა­ნი­ზე­ბუ­ლი კონ­ცერ­ტი წა­ვიყ­ვა­ნე, სა­დაც ცნო­ბი­ლი მომ­ღერ­ლე­ბი მე­რაბ სე­ფაშ­ვი­ლი და ირმა სო­ხა­ძე გა­მო­დი­ოდ­ნენ. მშობ­ლე­ბი ყო­ველ­თვის მხარ­ში მიდ­გა­ნან, ისი­ნი ჩემი ყვე­ლა­ზე დიდი გულ­შე­მატ­კივ­რე­ბი არი­ან. როცა რე­ა­ლი­თი შო­უ­ში ვმო­ნა­წი­ლე­ობ­დი, მამა ღა­მე­ებს ათე­ნებ­და, ტე­ლე­ეკ­რანს იყო მი­ჯაჭ­ვუ­ლი. ისე, სი­მარ­თლე გი­თხრა, მამა ცო­ტა არ იყოს, მკაც­რი ადა­მი­ა­ნია, მაგ­რამ ჩემს გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბებს არა­სო­დეს ეწი­ნა­აღ­მდე­გე­ბა. ქარ­თულ ტრა­დი­ციულ ოჯახ­ში გა­ვი­ზარ­დე და ყვე­ლა­ფერ ქარ­თულს პა­ტივს ვცემ.

- შე­გიძ­ლია, სა­კუ­თარ და­დე­ბით და უარ­ყო­ფით თვი­სე­ბებ­ზე გვე­სა­უბ­რო?

- ხან­და­ხან სა­კუ­თარ თავ­ზე ლა­პა­რა­კი ძა­ლი­ან მი­ჭირს, მაგ­რამ ახლა შე­ვეც­დე­ბი, ჩემი და­დე­ბი­თი და უარ­ყო­ფი­თი თვი­სე­ბე­ბი მკა­ფი­ოდ ჩა­მო­ვა­ყა­ლი­ბო. ჰო­როს­კო­პით ლომი ვარ და პირ­ვე­ლო­ბა მიყ­ვარს. თბი­ლი, ტკბი­ლი და მო­სიყ­ვა­რუ­ლე ადა­მი­ა­ნი ვარ. ძა­ლი­ან კი მე­რი­დე­ბა ამის თქმა, მაგ­რამ ნამ­დვი­ლად, კე­თი­ლი გული მაქვს, უცხო­საც რომ დას­ჭირ­დეს ჩემი დახ­მა­რე­ბა, აუ­ცი­ლებ­ლად ამო­ვუდ­გე­ბი მხარ­ში. არა­სო­დეს და არა­ვი­სი არ მშურს. ვცდი­ლობ, ყვე­ლა­ფერს სა­კუ­თა­რი ძა­ლე­ბით მი­ვაღ­წიო. ყვე­ლა­ზე მთა­ვა­რი კი ის არის, რომ ძა­ლი­ან მიყ­ვარს ჩემი პრო­ფე­სია და კი­ნო­გა­და­ღე­ბა­ზე ერაყ­ში წას­ვლაც რომ შე­მომ­თა­ვა­ზონ, იქაც და­უ­ფიქ­რებ­ლად წა­ვალ. პან­კი­სის ხე­ო­ბა­ში კი­ნო­გა­და­ღე­ბა­ზე უკვე ვი­ყა­ვი. ჩეჩ­ნურ მხატ­ვრულ ფილმში ჩე­ჩე­ნი გო­გო­ნა გან­ვა­სა­ხი­ე­რე.

- მხო­ლოდ სა­კუ­თარ და­დე­ბით თვი­სე­ბებ­ზე მე­ლა­პა­რა­კე­ბი. უარ­ყო­ფი­თი თვი­სე­ბა არ გაქვს?

- რო­გორ არა! ცოტა არ იყოს, ზარ­მა­ცი ვარ. თუმ­ცა, მე­გობ­რე­ბი ხში­რად მე­უბ­ნე­ბი­ან: ამ­დე­ნი რა­მის ერ­თდრო­უ­ლად გა­კე­თე­ბას რო­გორ ას­წრე­ბო?

- შენი უახ­ლო­ე­სი მე­გო­ბა­რი, შო­რე­ნა ბე­გაშ­ვი­ლი რჩე­ვას ხში­რად გაძ­ლევს?

- მე და შო­რე­ნა მარ­თლაც, კარ­გი მე­გობ­რე­ბი ვართ. ისე­თი ახლო ურ­თი­ერ­თო­ბა გვაქვს, რომ თა­ვი­სუფ­ლად შე­უძ­ლია მი­თხრას, რა არ მოს­წონს ჩემ­ში. ზოგ­ჯერ ერ­თმა­ნეთს რჩე­ვა­საც ვაძ­ლევთ.

- ერ­თმა­ნე­თი სად გა­ი­ცა­ნით?

- თე­ატ­რა­ლურ უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში, ჯგუ­ფე­ლე­ბი ვი­ყა­ვით. თა­ნაც, ადრე მე­უღ­ლეს­თან და შვილ­თან ერ­თად, ჩემს მე­ზობ­ლად, მიც­კე­ვი­ჩის ქუ­ჩა­ზე ცხოვ­რობ­და. უკვე 10 წე­ლია, ვმე­გობ­რობთ.

- ამ­ბო­ბენ, შო­რე­ნა ბიზ­ნეს­მენ ირაკ­ლი ნა­ნა­ძეს მიჰ­ყვე­ბა ცო­ლა­დო. ეს სი­მარ­თლეა?

- მე და შო­რე­ნამ ერ­თმა­ნე­თის ცხოვ­რე­ბის ყვე­ლა დე­ტა­ლი ვი­ცით. რა დროს სად მი­დის, რას აკე­თებს და ა.შ. უბ­რა­ლოდ, გე­ტყვით იმას, რომ ის ამ ეტაპ­ზე ძა­ლი­ან ბედ­ნი­ე­რია.

- იმა­საც ამ­ბო­ბენ, სა­ცხოვ­რებ­ლად მოს­კოვ­ში გა­და­დი­სო.

- ვიცი მხო­ლოდ ის, რომ უზო­მოდ შეყ­ვა­რე­ბუ­ლია, მაგ­რამ ვერ გე­ტყვი, სა­ცხოვ­რებ­ლად მოს­კოვ­ში მი­დის თუ არა.

- მის საქმროს იც­ნობ?

- რო­გორ არა! ის ძა­ლი­ან თბი­ლი ადა­მი­ა­ნია. როცა შო­რე­ნას­თან სტუმ­რად ვარ, ყო­ველ 5 წუთ­ში ურე­კავს. მი­ხა­რია, რომ ჩემი სა­უ­კე­თე­სო მე­გო­ბა­რი ასე­თი ბედ­ნი­ე­რია. ის ახალ წელს ჩემი სან­ტა კლა­უ­სი იყო და 9 წყვი­ლი სა­უ­კე­თე­სო ფეხ­საც­მე­ლი მა­ჩუ­ქა. ძა­ლი­ან გა­მა­ხა­რა.

- რო­გორც ვიცი, შენ და შო­რე­ნას გა­რეგ­ნუ­ლა­დაც გამ­სგავ­სე­ბენ ერ­თმა­ნეთს.

- თით­ქმის ყო­ვე­ლი მე­ო­რე ადა­მი­ა­ნი მე­უბ­ნე­ბა, რომ შო­რე­ნას ძა­ლი­ან ვგა­ვარ. მი­ხა­რია, რომ მას მამ­სგავ­სე­ბენ. ჩემი აზ­რით, ის ძა­ლი­ან ლა­მა­ზი გო­გოა.

- შენ თუ გყავს შეყ­ვა­რე­ბუ­ლი?

- მყავ­და, მაგ­რამ ამ ეტაპ­ზე და­შო­რე­ბუ­ლე­ბი ვართ. ჩვენ ვი­ჩხუ­ბეთ. ძა­ლი­ან პრინ­ცი­პუ­ლი ვარ. თუ რა­ღა­ცას გა­დავ­წყვეტ, არა­სო­დეს გა­და­ვი­ფიქ­რებ. ალ­ბათ ძა­ლი­ან უნდა მიყ­ვარ­დეს ადა­მი­ა­ნი, რომ მის გამო სა­კუ­თარ პრინ­ცი­პებს ვუ­ღა­ლა­ტო. ჩემს რჩე­ულს ისე­თი უნდა ვუყ­ვარ­დე, რო­გო­რიც ვარ. რა ვქნა, ვე­რა­ვის გამო ვერ შე­ვიც­ვლე­ბი. სა­კუ­თა­რი პრო­ფე­სია ძა­ლი­ან მიყ­ვარს და მომ­წონს ის, რა­საც ვა­კე­თებ.

- ამ ეტაპ­ზე რას საქ­მი­ა­ნობ?

- ამ ეტაპ­ზე თბი­ლის­ში 2 კლუ­ბის პიარ-მე­ნე­ჯე­რი ვარ. კლუ­ბებ­ში სა­ინ­ტე­რე­სო "ივენ­თებ­სა" და კონ­ცერ­ტებს ვა­წყობ.

- ამა­ყი ხარ?

- ლო­მის სიძ­ლი­ე­რე და სი­ა­მა­ყე მაქვს. შე­იძ­ლე­ბა ით­ქვას, რომ ზედ­მე­ტად ამა­ყიც კი ვარ. ბა­ტო­ნი მიშა ცა­გა­რე­ლი ჩემი ახლო მე­გო­ბა­რია და სულ მე­უბ­ნე­ბა, რომ ტი­პუ­რი ლომი ვარ.

- სა­ო­ჯა­ხო საქ­მე­ე­ბის კე­თე­ბა თუ გე­ხერ­ხე­ბა? მა­გა­ლი­თად, სა­დი­ლის მომ­ზა­დე­ბა, სა­დღე­სას­წა­უ­ლო სუფ­რის გაშ­ლა, და­ლა­გე­ბა?

- ყვე­ლა­ნა­ი­რი სა­ო­ჯა­ხო საქ­მის გა­კე­თე­ბა მშვე­ნივ­რად გა­მომ­დის, ოღონდ, მთა­ვა­რია, მო­ვინ­დო­მო. კერ­ძე­ბი­დან ყველ­ზე მე­ტად, "ბაჟე" მიყ­ვარს და ამი­ტო­მაც, ხში­რად ვამ­ზა­დებ. სა­ა­ხალ­წლო სუფ­რის­თვის გო­ზი­ნა­ყი და სა­ცი­ვი თა­ვად მო­ვამ­ზა­დე.

- რო­გორც მო­მა­ვალ პა­ტარ­ძალს, თუ წარ­მო­გიდ­გე­ნია, სა­ო­ჯა­ხო საქ­მე­ებს თავს რო­გორ გა­არ­თმევ?

- რა­ტომ­ღაც, დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლი ვარ, რომ ყვე­ლა­ნა­ირ სა­ო­ჯა­ხო საქ­მეს თავს კარ­გად გა­ვარ­თმევ. ისე კი, ვერ ვი­ტყვი, - სამ­ზა­რე­უ­ლო­ში ფუს­ფუ­სი და სახ­ლის და­ლა­გე­ბა ძა­ლი­ან მიყ­ვარს-მეთ­ქი. პრო­ფე­სი­უ­ლი საქ­მი­ა­ნო­ბა უფრო დიდ სი­ა­მოვ­ნე­ბას მა­ნი­ჭებს, ვიდ­რე სა­ო­ჯა­ხო საქ­მე­ე­ბის კე­თე­ბა. მინ­და, ისე­თი ქმა­რი შემ­ხვდეს, რო­მე­ლიც საქ­მი­ა­ნო­ბა­ში ხელს შე­მი­წყობს.

- მა­მა­კა­ცის პე­რან­გის და­უ­თო­ე­ბა თუ შე­გიძ­ლია?

- რა თქმა უნდა, შე­მიძ­ლია. მო­მა­ვალ მე­უღ­ლეს პე­რანგს აუ­ცი­ლებ­ლად და­ვუ­უ­თო­ებ (იღი­მის).

- რო­გო­რი მა­მა­კა­ცე­ბი მოგ­წონს?

- ოოო... მომ­წონს გა­წო­ნას­წო­რე­ბუ­ლი და ჭკვი­ა­ნი მა­მა­კა­ცე­ბი. ჩემ­მა რჩე­ულ­მა, პირ­ველ რიგ­ში, უნდა იცო­დეს, რა უნდა ცხოვ­რე­ბის­გან. იუ­მო­რის გრძნო­ბა, მე­ტყვე­ლი თვა­ლე­ბი და ლა­მა­ზი თი­თე­ბი უნდა ჰქონ­დეს. აუ­ცი­ლებ­ლად და­საქ­მე­ბუ­ლი უნდა იყოს და სა­კუ­თა­რი საქ­მე უყ­ვარ­დეს. და კი­დევ, მის მხარ­ში დგო­მას, ყუ­რა­დღე­ბას ყო­ველ­თვის უნდა ვგრძნობ­დე.

- თუ გი­ფიქ­რია იმა­ზე, რომ შენი მო­მა­ვა­ლი მე­უღ­ლე აუ­ცი­ლებ­ლად ფუ­ლი­ა­ნი უნდა იყოს?

- თუ ფუ­ლი­ა­ნი იქ­ნე­ბა, რა თქმა უნდა, კარ­გია, მაგ­რამ ჩემ­თვის მთა­ვა­რი ეს არ არის! ძა­ლი­ან ერ­თგუ­ლი ადა­მი­ა­ნი ვარ. თუ ვინ­მე შე­ვიყ­ვა­რე, მერე მისი და­ვი­წყე­ბა მიძ­ნელ­დე­ბა. თუ სიყ­ვა­რუ­ლი მყა­რია, წყვი­ლი კომ­ფორ­ტულ ცხოვ­რე­ბას მო­ი­წყობს. თუმ­ცა, ცხა­დია, ყვე­ლა­ფე­რი მონ­დო­მე­ბა­ზეა და­მო­კი­დე­ბუ­ლი. ჩემ­თვის მი­ლი­ო­ნე­ბი არა­ფერს წყვეტს. თუ მო­ვინ­დო­მებ, მი­ლი­ო­ნე­რი თა­ვა­დაც გავ­ხდე­ბი (იცი­ნის).

- ერთი ნახ­ვით შეყ­ვა­რე­ბის თუ გჯე­რა?

- ერთი ნახ­ვით სიყ­ვა­რუ­ლის არ მჯე­რა! ერთი ნახ­ვით შე­იძ­ლე­ბა, პი­როვ­ნე­ბა ძა­ლი­ან მო­გე­წო­ნოს და მას­ზე ფიქ­რი და­ი­წყო. თუკი ეს მო­წო­ნე­ბა არ გან­ვი­თარ­დე­ბა, ურ­თი­ერ­თო­ბა ვერ აე­წყო­ბა.

- ოდეს­მე მსგავს სი­ტუ­ა­ცი­ა­ში თუ აღ­მო­ჩე­ნილ­ხარ?

- ერთხელ ვი­ღა­ცას მარ­თლაც, ერთი ნახ­ვით შე­ვუყ­ვარ­დი (ყო­ველ შემ­თხვე­ვა­ში, თვი­თონ ასე ამ­ბობ­და). ის ბიჭი სამი წელი დამ­დევ­და, მოს­ვე­ნე­ბას არ მაძ­ლევ­და. ჩემ შე­სა­ხებ აბ­სო­ლუ­ტუ­რად ყვე­ლა­ფე­რი იცო­და - რა დროს სად მივ­დი­ო­დი, ვის­თან ერ­თად და ა.შ. ძა­ლი­ან დიდი ხანი დამ­ჭირ­და იმის­თვის, რომ მო­მე­შო­რე­ბი­ნა. მუდ­მი­ვად მი­რე­კავ­და, ყუ­რა­დღე­ბის მო­დუ­ნე­ბის სა­შუ­ა­ლე­ბას არ მაძ­ლევ­და და უფრო მე­ტიც - დე­და­ჩე­მის მო­ბი­ლურ ტე­ლე­ფონ­ზეც კი მი­რე­კავ­და. დღემ­დე არ ვიცი, დე­დას ტე­ლე­ფო­ნის ნო­მე­რი სა­ი­დან გა­ი­გო.

- რა უნდა გა­ა­კე­თოს მა­მა­კაც­მა იმის­თვის, რომ შენი გული მო­ი­ნა­დი­როს?

- სა­კუ­თა­რი ვაჟ­კა­ცუ­რი ხა­სი­ა­თი­თა და მა­ნე­რე­ბით უნდა მო­მა­წო­ნოს თავი.

- მა­მა­კაც­ში გა­რეგ­ნო­ბაა მთა­ვა­რი თუ მისი ადა­მი­ა­ნუ­რი თვი­სე­ბე­ბი?

- მთა­ვა­რი ადა­მი­ა­ნუ­რი თვი­სე­ბე­ბია. ვი­მე­ო­რებ, ის თბი­ლი, ერ­თგუ­ლი და მო­სიყ­ვა­რუ­ლე უნდა იყოს. საყ­ვა­რელ ადა­მი­ანს ღა­ლატს, ორ­გუ­ლო­ბას, ტყუ­ილს ვე­რა­სო­დეს ვა­პა­ტი­ებ. სა­ერ­თოდ, ადა­მი­ა­ნებს შეც­დო­მებს ძა­ლი­ან ძნე­ლად ვპა­ტი­ობ. ჩემი წყე­ნი­ნე­ბა ად­ვი­ლია, ბუ­ტია ვარ. თუ ადა­მი­ა­ნის­გან ვერ ვიგ­რძნობ, რომ ის თა­ვის და­ნა­შა­ულს ბო­ლომ­დე აც­ნო­ბი­ე­რებს და დაშ­ვე­ბულ შეც­დო­მას ნა­ნობს, მის პა­ტი­ე­ბას ვერ მო­ვა­ხერ­ხებ.

- ოდეს­მე სა­კუ­თარ ქორ­წილ­ზე თუ გი­ოც­ნე­ბია?

- რა თქმა უნდა, მი­ოც­ნე­ბია! მინ­და, ძა­ლი­ან დიდი და ლა­მა­ზი ქორ­წი­ლი მქონ­დეს. რა უნდა მეც­ვას? - ლა­მა­ზი თეთ­რი კაბა, დიდი შლე­ი­ფით.

- ქარ­თუ­ლი ტრა­დი­ცი­უ­ლი ქორ­წილი თუ მოგ­წონს?

- მომ­წონს. ქარ­თულ ტრა­დი­ცი­ულ ქორ­წილს თა­ვი­სე­ბუ­რი ხიბ­ლი აქვს.

- საყ­ვა­რელ ადა­მი­ან­თან ერ­თად, თაფ­ლო­ბის თვეს სად გა­ა­ტა­რებ­დი?

- პა­რიზ­ში ან ვე­ნე­ცი­ა­ში - ორი­ვე ძა­ლი­ან მომ­წონს. ალ­ბათ ამ სა­კითხს მო­მა­ვალ მე­უღ­ლეს­თან შე­ვა­თან­ხმებ (იცი­ნის).

- მო­მა­ვალ­მა მე­უღ­ლემ მის მშობ­ლებ­თან ერ­თად ცხოვ­რე­ბა რომ შე­მოგ­თა­ვა­ზოს, მის გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბას რო­გორ შეხ­ვდე­ბი?

- ამ სა­კი­თხთან და­კავ­ში­რე­ბით არა­ნა­ი­რი პრე­ტენ­ზია არ მექ­ნე­ბა.

- მზი­თე­ვი თუ გაქვს?

- კი, მაქვს (იცი­ნის).

- დე­დამ­თილს "დე­დას" თუ და­უ­ძა­ხებ?

- შე­იძ­ლე­ბა, "დედა" ვერ და­ვუ­ძა­ხო, მაგ­რამ აუ­ცი­ლებ­ლად თქვე­ნო­ბით მივ­მარ­თავ.

- რო­გო­რი ნიშ­ნო­ბის ბე­ჭე­დი მოგ­წონს - ტრა­დი­ცი­უ­ლი ბა­ჯაღ­ლოს რგო­ლი თუ მისი თა­ნა­მედ­რო­ვე ვა­რი­ან­ტი?

- ძა­ლი­ან მომ­წონს ტრა­დი­ცი­უ­ლი ბა­ჯაღ­ლოს რგო­ლი და როცა გავ­თხოვ­დე­ბი, მას აუ­ცი­ლებ­ლად ყო­ველ­თვის ვა­ტა­რებ. ბო­ლოს და ბო­ლოს, ამ გზით აბე­ზარ თაყ­ვა­ნის­მცემ­ლებს სა­ბო­ლო­ოდ ჩა­მო­ვი­შო­რებ (იცი­ნის).

- ოჯა­ხი თუ კა­რი­ე­რა - ასე­თი არ­ჩე­ვა­ნის წი­ნა­შე რომ აღ­მოჩ­ნდე, პირ­ველ ად­გილ­ზე რო­მელს და­ა­ყე­ნებ?

- ჩემ­თვის ორი­ვე ერ­თნა­ი­რად მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია! ქა­ლის­თვის ოჯა­ხიც და კა­რი­ე­რაც აუ­ცი­ლე­ბე­ლია, ამი­ტომ მო­მა­ვალ­მა მე­უღ­ლემ ასე­თი არ­ჩე­ვა­ნის წი­ნა­შე არ უნდა და­მა­ყე­ნოს.

სოფო ჭო­ნიშ­ვი­ლი

ჟურ­ნა­ლი "გზა"

(გა­მო­დის ხუთ­შა­ბა­თო­ბით)