კლუბური ცხოვრების მოყვარულ გოგონებს, დიჯეების - "დუგა და ჯობიკას" ნახვა ჩვენი ჟურნალის ფურცლებზე ალბათ ძალიან გაუხარდებათ, რადგან როგორც ჩვენმა რესპონდენტებმა აღნიშნეს, განსაკუთრებული პოპულარობით ისინი სწორედ გოგონებში სარგებლობენ. რატომ აირჩიეს ეს პროფესია და რა ხდება საღამოობით თბილისის კლუბებში - ამის შესახებ თავად მოგვიყვებიან.
- მე, გიორგი დუგაშვილი და გუგა ჯობავა - დეიდაშვილები ვართ. მუსიკისადმი სიყვარული ორივეს ბავშვობიდან მოგვყვება. გუგა ჩემზე ცოტათი პატარაა, მაგრამ ჩვენ შორის ასაკობრივი სხვაობა არ იგრძნობა. ერთმანეთს ძალიან კარგად ვუგებთ და საერთო საქმეშიც ყოველთვის შეთანხმებულად ვმოქმედებთ.
- რამდენი წლის ხარ?
- მე 26-ის, გუგა კი 17 წლისაა.
- რამდენი ხანია, რაც ამ სფეროში საქმიანობთ?
გუგა:
- სულ რაღაც ერთი წელია, თუმცა საზოგადოების გარკვეული ნაწილი უკვე გვიცნობს და ჩვენი შემოქმედების შემფასებლებიც არიან. როცა დიჯეობა გადავწყვიტეთ, პირველ ეტაპზე არ გვქონდა აპარატურა, რომლის გარეშეც ჩვენი შემოქმედების წარმოჩენა წარმოუდგენელი იყო. ამ პროფესიაში საქართველოში ძალიან არაჯანსაღი კონკურენციაა. ცდილობდე და მუშაობდე იმისთვის, რომ ყველაზე მაგარი იყო, ეს გასაგები და მისაღებია. თუმცა დაუმსახურებლად აკრიტიკო სხვა, რომელიც შენ ბევრად გჯობია, ეს მიუღებელია. აი, ასეთი არაჯანსაღი კონკურენციის პირობებში გამოჩნდა ერთი კეთილი ადამიანი, რომელმაც დახმარების ხელი გამოგვიწოდა. ეს გახლავთ გიორგი გუჭიაური, რომელსაც სადიჯეო სფეროში "ბუჩოდ" იცნობენ. მან გვათხოვა საკუთარი აპარატურა და მოგვცა იმის საშუალება, რომ რეპეტიციები გაგვევლო. მისი ამ საქციელის გამო გაოცებულები ვიყავით. ასეთი რამ ჩვენთვის წარმოუდგენელი იყო...
- პირველად სად დაუკარით?
- პირველად ერთ-ერთ კლუბში დავუკარით, რისთვისაც მის მესვეურებს დიდ მადლობას ვუხდით. მივედით მათთან და საკუთარი თავი შევთავაზეთ, რაზეც უარი არ გვითხრეს. თავდაპირველად ძალიან დაბალი ეტაპიდან დავიწყეთ. შემდეგ, უკვე სერიოზულ მუსიკაზე გადავედით. ნელ-ნელა, ეტაპობრივად განვვითარდით.
- აპარატურის პრობლემა მოაგვარეთ?
- დიახ, ამის პრობლემაც მოგვარდა. ჩვენ უკვე საკუთარ მუსიკას ვქმნით.
- რატომ გადაწყვიტეთ დიჯეობა?
- დიჯეობის სურვილი უცებ, მე და გიორგის ქუჩაში სეირნობისას ექსპრომტად გაგვიჩნდა. ხშირად ვსაუბრობდით მუსიკაზე, რადგან, როგორც უკვე გიორგიმ გითხრათ, ეს ჩვენი საყვარელი სფეროა. მე ბავშვობიდან სცენაზე ვიდექი. კარგად ვმღერი. სხვადასხვა კონცერტზე გამოვდიოდი... მუსიკისადმი ასეთმა ძლიერმა სიყვარულმა მიგვიყვანა იქამდე, რომ ეს საქმე დაგვეწყო, რაშიც დიდი ენერგია და შრომა ჩავდეთ.
- "დუგა და ჯობიკა" - ასეთი სახელით გიცნობენ კლუბური ცხოვრების მოყვარულები. როგორ იშიფრება თქვენი სახელწოდება?
გიორგი:
- დუგა მე - გიორგი დუგაშვილი, ჯობიკა - გუგა ჯობავაა: გვარებიდან გამომდინარე შევარჩიეთ ეს სახელი და გაამართლა კიდეც (იღიმის). 2012 წლის სექტემბერში შევქმენით ჩვენი დუეტი. დიდი ამბიცია გვაქვს იმისა, რომ ჩვენი შემოქმედება საზღვარგარეთაც გავიტანოთ. რამდენად მოვახერხებთ ამას, ჯერ ვერ გეტყვით.
- გარდა იმისა, რომ დიჯეები ხართ, სხვა პროფესია თუ გაქვთ?
- მე პროფესიით ექიმი-სტომატოლოგი ვარ, ილიას უნივერსიტეტის დოქტორანტი. ამჟამად ვმუშაობ სადისერტაციო თემაზე: "სახის მიდამოების ტკივილები, მისი დაცვა და გავლენა ცხოვრების ხარისხზე". კიდევ ვარ "სპეციალ სმაილის" კლინიკური დირექტორი საქართველოში. ეს ორგანიზაცია ეხმარება შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე პირებს და ხელს უწყობს მათ საზოგადოებასთან ადაპტაციასა და ინტეგრაციას.
- გუგა, შენ რა პროფესიისკენ მიგიწევს გული?
- მე ჯერ პროფესია არ ამირჩევია, აბიტურიენტი ვარ.
- საინტერესოა, ექიმმა კაცმა დიჯეობა რატომ გადაწყვიტე?
გიორგი:
- ჩემი ოჯახის ყველა წევრი მუსიკალური ნიჭითაა დაჯილდოებული, ამიტომაც ბავშვობიდან ყოველთვის კარგ მუსიკას ვუსმენდი, რამაც ჩემს მუსიკალურობაზე დიდი გავლენა იქონია. მამიდაჩემი კომპოზიტორია, მამაჩემი მართალია, პროფესიით ექიმია, მაგრამ არაჩვეულებრივად უკრავს როიალზე და მღერის. ბაბუა ცნობილი გინეკოლოგი იყო. დედაჩემიც და დეიდაჩემიც ექიმები არიან. ოჯახური ტრადიციიდან გამომდინარე, მეც ექიმობა გადავწყვიტე. მუსიკის სიყვარულიდან გამომდინარე კი დიჯეობა დავიწყე, ეს ჩემი მეორე პროფესიაა. ბავშვობიდან ვუკრავდი როიალსა და გიტარაზე... დღესდღეობით მე და გუგამ შევქმენით ჩვენი საკუთარი ბრენდი, რომელსაც "ზიპი ჰოლიდეი" დავარქვით.
- რატომ "ზიპი ჰოლიდეი"? რას ნიშნავს?
- "ზიპი" ნიშნავს ენერგიულს, "ჰოლიდეი" კი - დასვენების დღეს. გამოვიდა "ენერგიული დასვენების დღე". სწორედ ენერგიულ და საინტერესო დასვენების დღეს ვთავაზობთ ხოლმე კლუბში მოსულ საზოგადოებას. "ზიპი ჰოლიდეის" აქვს საკუთარი ლოგო მწვანე ფერში, "ზჰ" ინიციალებით. "ზიპი ჰოლიდეის" სახელწოდების ივენთების სერია, არის კრეატიული და ენერგიული გართობის მოყვარულებისთვის. ყოველთვის ვცდილობთ, რომ კლუბში მოსულ სტუმრებს ახალი და საინტერესო მუსიკა შევთავაზოთ.
- კოქტეილების მომზადებაც ხომ არ გეხერხებათ?
გუგა:
- დიახ, "დუგა და ჯობიკას" აქვს საკუთარი ბრენდის სახელწოდების კოქტეილები, რომელიც მწვანე ფერშია და საკუთარი ხელით ვამზადებთ კიდეც. გვყავს ასევე სათამაშო - "მისტერ ზიპი", რომელიც ივენთებზე მუდამ ჩვენ გვერდითაა.
- ამ ერთი წლის განმავლობაში თუ გქონიათ შანსი, რომელიმე უცხოელ დიჯეისთან ერთად დაგეკრათ?
- საერთოდ ჩვენი დიდი სურვილია, რომ ჩვენი მუსიკა საზღვარგარეთ გავიტანოთ. ეს მარტო სურვილი არ არის, ამისთვის ძალიან ბევრს ვმუშაობთ. შარშან ზაფხულში ბათუმში ყოფნის პერიოდში, მოგვეცა იმის საშუალება, რომ უცხოელ დიჯეებთან ერთად დაგვეკრა. ეს ჩვენთვის ძალიან სასიამოვნო იყო. შემდეგ, როცა ისინი საკუთარ ქვეყანაში დაბრუნდნენ, "ფეისბუკის" გვერდზე დაგვიტოვეს კომენტარი, სადაც მადლობას გვიხდიდნენ პარტნიორობისთვის. ეს ნამდვილად სასიამოვნო იყო.
- სხვა დიჯეებისგან რით განსხვავდებით?
- ჩვენ ორიენტირებულები ვართ კრეატიულობაზე, ახალი და საინტერესო მუსიკის შექმნაზე. არიან დიჯეები, რომლებიც საკუთარ თავზე ძალიან ბევრს მუშაობენ, არიან ისეთებიც, რომელთაც საკუთარი თავი უკვე ყველაფრის მცოდნე ჰგონიათ და არაფერს ახალს აღარ ქმნიან. ჩვენ კი იმ კატეგორიის დიჯეები ვართ, რომლებიც მუდამ მუშაობენ იმისთვის, რომ ჩვენი მუსიკის ინტერესი მუდამ ჰქონდეთ კლუბური ცხოვრების მოყვარულებს.
- კონკრეტულად რა მუსიკას უკრავთ?
- ამ საქმიანობის დაწყებისთანავე კონკრეტულად "პროგრესივ ჰაუსის" ჟანრი ავირჩიეთ. ძირითადად, ამ ხაზით ვუკრავთ. თუმცა შეგვიძლია, სხვადასხვა მუსიკალურ ჟანრშიც დავუკრათ. ძირითადად კი, "ზიპი ჰოლიდეის" ივენთებზე "პროგრესივ ჰაუსის" "დიფ ჰაუსს" ანუ - მელოდიურ ჰაუსს და "ტეკ ჰაუსს" ვუკრავთ. არსებობს კიდევ პოპ-ჟანრი, რომელიც არაპროფესიულია, თუმცა ხანდახან არის სიტუაცია, როცა იძულებულები ვართ, პოპ-ჟანრშიც დავუკრათ. სხვათა შორის, "პოპს", ე.წ. "პაპსას" ბევრ კლუბში უკრავენ, საქართველოში ძირითადად ამ მიმდინარეობას მისდევენ.
- "პაპსაში" ცნობილ ჰიტებს გულისხმობთ?
გიორგი:
- დიახ. "პაპსა" არაპროფესიული ჟანრია. როცა კლუბში საცეკვაოდ, გასართობად მიდიხარ, ცნობილი ჰიტების მოსმენა არ უნდა გინდოდეს. ეს სიმღერები სახლშიც შეიძლება ჩართო, მოუსმინო და იცეკვო კიდეც. ჩვენ დიდი სურვილი გვაქვს, რომ ჩვენი მუსიკით ისეთ საერთაშორისო ფესტივალებზე მოხვდეთ, როგორიცაა "თუმოროუ ენდი", "ულტრა მიუზიკ ფესტივალი". ეს ყველაფერი, რა თქმა უნდა, დიდ შრომასთანაა დაკავშირებული... ყოველ შემთხვევაში, ამის ამბიცია გვაქვს, ვნახოთ, რა იქნება. ვწუხვართ იმაზე, რომ საქართველოში დიჯეების ფესტივალი არ ტარდება.
- თქვენი აზრით, ეს პროფესია მომგებიანია?
გუგა:
- ვფიქრობთ, რომ საქართველოში არც ერთი პროფესია არ არის მომგებიანი. იმისთვის, რომ გაგიცნონ და გაღიარონ, ჯერ აუცილებლად უცხოეთში უნდა წახვიდე და იქ მიაღწიო წარმატებას, ამის გარეშე საკუთარ ქვეყანაში სათანადო დაფასებას ვერ მიიღებ. დიჯეობა საქართველოში, ფინანსური თვალსაზრისით, დაუფასებელია, საზღვარგარეთ კი ეს პროფესია სარფიან საქმედ ითვლება.
- კლუბში თქვენს მოსასმენად, ძირითადად, რა კატეგორიის ადამიანები დადიან?
გიორგი:
- ეს იმაზეა დამოკიდებული, თუ რა მუსიკას უკრავთ იმ კონკრეტულ დღეს. როცა კლუბში "პროგრესივ ჰაუსს" ვუკრავთ, მაშინ კლუბში სხვა კატეგორიის ადამიანები მოდიან. პროფესიული მუსიკის მსმენელები, ძირითადად, მამაკაცები არიან, ხოლო "პაპსა" უფრო მანდილოსნებს მოსწონთ.
- კლუბში უფრო თინეიჯერები დადიან?
- ვერ ვიტყვი, რომ მარტო თინეიჯერები დადიან. იქ მოსული ადამიანების ასაკი 18 წლიდან იწყება. კონკრეტული ასაკი განსაზღვრული არ არის. შეიძლება, ასაკიან ადამიანსაც წააწყდეთ. "პროგრესივ ჰაუსი", რომელსაც ჩვენ ვუკრავთ, არის განვითარებადი მუსიკა, რომლიდანაც ძალიან დიდი ენერგია მოდის, ვითარდება და შემდეგ კულმინაციას აღწევს. ერთი ნაწილი მელოდიურია, მეორე - ენერგიული. პირველ ნაწილში უსმენ და მეორეში - კი მიღებულ ენერგიას ცეკვით, ბოლომდე ხარჯავ. ჩვენს ივენთებზე ჯანსაღი გართობაა. ქართველებს ზოგადად, ცეკვის კომპლექსი აქვთ. სანამ ალკოჰოლს მიიღებენ, ცეკვა უჭირთ. როცა კლუბში მოსული საზოგადოებიდან დადებითი მუხტი მოდის ანუ აქტიურობენ, ცეკვავენ ჩვენს მუსიკაზე, ამ დროს ჩვენ მეტი ენერგიით ვუკრავთ. ამ მხრივ უცხოელ სტუმრებთან უფრო კარგად ვგრძნობთ ხოლმე თავს, რადგან მათ არ აქვთ ცეკვის კომპლექსი და შესაბამისად, კარგადაც ერთობიან.
- ახალ წელს ალბათ რომელიმე კლუბში შეხვდით, არა?
- ახალ წელს სახლში შევხვდით და შემდეგ კლუბში წავედით, სადაც მთელი ღამე ვუკრავდით. საერთოდ, ახალ წელს ყოველთვის ოჯახში ვხვდებით ხოლმე.
- ძნელი არ არის, მთელი ღამე დაკვრა და იმის ყურება, თუ როგორ ერთობიან სხვები?
- არა, პირიქით, როცა მოსული სტუმრები კმაყოფილები არიან და კარგად ერთობიან, ჩვენ უფრო აზარტში შევდივართ და ენერგიულად ვუკრავთ.
- ალბათ გოგონებში პოპულარობით სარგებლობთ, არა?
გუგა:
- საერთოდ, დიჯეები გოგონების მხრიდან ყოველთვის ყურადღების ცენტრში არიან. უყურადღებობას არც ჩვენ ვუჩივით. კლუბში გოგონები ჩვენთან ხშირად ფლირტაობენ. ამ დროს ძირითადად, ჩვენი საქმით ვართ დაკავებულები და სხვა რაღაცებისთვის ვერ ვიცლით ხოლმე (იცინის).
- ტელეფონის ნომრებს არ გთხოვენ ხოლმე?
- დიახ, ასეთი რაღაცები ხშირად ხდება. გააჩნია გოგოს - თუ საინტერესო ადამიანია და ამავე დროს, ვიზუალურადაც კარგია, რატომ არ შეიძლება ტელეფონის ნომერიც მივცეთ და სხვა დროს შევხვდეთ კიდეც?! ბევრი მათგანი "ფეისბუკის" გვერდზეც გვეკონტაქტება... მოკლედ, ჩვენი ფანები ძალიან აქტიურობენ, არც ერთ ჩვენს ივენთს არ აცდენენ, ივენთებზე ჩვენი ლოგოიანი მაისურებით მოდიან და გვამხნევებენ.
- შეყვარებულები გყავთ?
- ჯერჯერობით ჩვენი გულები თავისუფალია (იცინის).
- მოგწონთ ისეთი გოგონები, რომლებიც ყოველღამე კლუბში გასართობად მოდიან?
- ასეთ გოგონებს სერიოზული ურთიერთობისთვის ვერ აღვიქვამთ. შეიძლება, კლუბში გასართობად კვირაში ერთხელ წახვიდე, მაგრამ ყოველდღე იქ სიარული გოგონების მხრიდან ლამაზი არ არის. ყოველ შემთხვევაში, ეს ჩემთვის მიუღებელია. თან, საქართველოში გოგონები კლუბში იმისთვის არ დადიან, რომ იცეკვონ და გაერთონ, როგორც წესი, იქ ბიჭების გასაცნობად დადიან. კლუბი საზოგადოების თავშეყრის ადგილია, სადაც ადამიანები ერთმანეთს ეკონტაქტებიან.
- გიორგი, თქვი, რომ სტომატოლოგი ხარ. თუ ყოფილა ისეთი შემთხვევა, რომ კლუბში შემთხვევით, რომელიმე შენს პაციენტს შეხვედროდი?
- კი, მსგავსი შემთხვევა ბევრი მქონია, წინადღეს ჩემთან კბილი რომ დაუბჟენია და მეორე დღეს კლუბში ჩემს ივენთზე მინახავს. მცნობენ, რა თქმა უნდა. ბევრი მოდის და მეკითხება, აზუსტებს, ის ვარ თუ არა, ვინც ვგონივარ; ნაწილი თავს იკავებს და უბრალოდ გაოცებული თვალებით მიყურებს.
- ცნობილი ადამიანები თუ დადიან იმ კლუბში, სადაც თქვენ უკრავთ?
- დიახ. ცნობილი ადამიანები უფრო იმ დღეებში დადიან, როცა განსაზღვრულია, რომ იმ საღამოს "პაპსა" უნდა დავუკრათ. ზოგადად საზოგადოებაში ელექტრონული მუსიკა "სვეცკურად" არ ითვლება.
სოფო ჭონიშვილი
(გამოდის ხუთშაბათობით)