მი­სა­ღე­ბია თუ არა სუ­რო­გა­ცია და სინ­ჯა­რა­ში ჩა­სა­ხუ­ლი ბავ­შვე­ბი რე­ლი­გი­უ­რი კონ­ფე­სი­ე­ბი­სათ­ვის - სა­ქარ­თვე­ლო­ში არ­სე­ბუ­ლი სამი დიდი რე­ლი­გი­უ­რი აღმსა­რებ­ლო­ბა - მარ­თლმა­დი­დებ­ლო­ბა, მუს­ლიმ­თა კავ­ში­რი და კა­თო­ლი­კუ­რი ეკ­ლე­სია - სუ­რო­გა­ცი­ას ეწი­ნა­აღ­მდე­გე­ბა.

რო­გორც "რე­ზო­ნანსთან" სა­უბ­რი­სას თე­ო­ლო­გი ლე­ვან აბა­ში­ძე აცხა­დებს, ქრის­ტი­ა­ნულ სამ­ყა­რო­ში დე­ბა­ტე­ბი და აზ­რთა გაც­ვლა-გა­მოც­ვლა დღე­საც მიმ­დი­ნა­რე­ობს და ამ მე­თო­დის მი­ღე­ბა-მი­უ­ღებ­ლო­ბა­ზე არც ერთ კონ­ფე­სი­ა­ში ერ­თი­ა­ნი აზრი ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბუ­ლი არ არის.

აბა­ში­ძის თქმით, კა­თო­ლი­ციზ­მი ყვე­ლა­ნა­ირ კონ­ტრა­ცეპ­ტივ­საც კი მი­უ­ღებ­ლად მი­იჩ­ნევს, მაგ­რამ ეს არ ნიშ­ნავს, რომ ყვე­ლა ეპის­კო­პო­სი ამას იზი­ა­რებს. ასე­ვეა მარ­თლმა­დი­დე­ბელ ეკ­ლე­სი­ა­შიც - შე­საძ­ლოა, რო­მე­ლი­ღაც ეპის­კო­პოს­მა სა­კუ­თარ მრევლს სუ­რო­გა­ცი­ა­ზე კურ­თხე­ვა მის­ცეს, ზოგ­მა - არა. არც ერთ ეკ­ლე­სი­ა­ში ამის შე­სა­ხებ ერ­თი­ა­ნი აზრი ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბუ­ლი არ არის და დე­ბა­ტე­ბი დღე­საც მიმ­დი­ნა­რე­ობს.

"შე­იძ­ლე­ბა ოჯა­ხი იყოს ბედ­ნი­ე­რი, სა­დაც სუ­რო­გა­ტი დე­დის მიერ და­ბა­დე­ბუ­ლი ბავ­შვი იზ­რდე­ბა? ეს პა­ტა­რა ხომ თა­ვი­დან­ვე გა­წი­რეს უსიყ­ვა­რუ­ლო­ბი­სათ­ვის, მი­უ­საფ­რო­ბი­სა და მარ­ტო­ო­ბი­სათ­ვის. იგი კე­თილ­დღე­ო­ბა­შიც რომ გა­ი­ზარ­დოს, მუც­ლად­ყოფ­ნის პე­რი­ო­დის ამ სიმ­ძი­მეს ვე­რა­ფე­რი შეც­ვლის და ეს აუ­ცი­ლებ­ლად იჩენს თავს ზრდას­რულ ასაკ­ში. პრობ­ლე­მა­ტურ­ნი იქ­ნე­ბი­ან ის ბავ­შვე­ბიც, რომ­ლე­ბიც ხე­ლოვ­ნუ­რი გა­ნა­ყო­ფი­ე­რე­ბით და­ი­ბად­ნენ და მათი სი­ცო­ცხლე მრა­ვა­ლი ემ­ბრი­ო­ნის გა­ნად­გუ­რე­ბის შე­დე­გად გან­ვი­თარ­და", - ეს არის სა­შო­ბაო ეპის­ტო­ლის ის ნა­წი­ლი, რო­მელ­მაც სა­ზო­გა­დო­ე­ბა­ში დიდი ვნე­ბა­თა­ღელ­ვა გა­მო­იწ­ვია და რომ­ლის გა­მოც გუ­შინ სა­პატ­რი­არ­ქომ გან­მარ­ტე­ბაც გა­ა­კე­თა.

"ეკ­ლე­სია ასე­თი მე­თო­დით და­ბა­დე­ბულ ბავ­შვებს არ უპი­რის­პირ­დე­ბა, პი­რი­ქით, ამ პა­ტა­რებს ეკ­ლე­სი­ის­გან მეტი სით­ბო, სიყ­ვა­რუ­ლი და მეტი და­ლოც­ვა ჭირ­დე­ბათ. ამი­ტო­მაც არის, რომ ეს პა­ტა­რე­ბი პატ­რი­არ­ქის ნათ­ლუ­ლე­ბიც არი­ან და ამა­ში გა­საკ­ვი­რი არა­ფე­რია.

თუმ­ცა ეს არ ნიშ­ნავს იმას, თით­ქოს აღ­ნიშ­ნუ­ლი მე­თო­დი მი­სა­ღე­ბია. შევ­ნიშ­ნავთ იმა­საც, რომ თით­ქმის ყვე­ლა ტრა­დი­ცი­უ­ლი რე­ლი­გია ეწი­ნა­აღ­მდე­გე­ბა მას და ცოდ­ვად მი­იჩ­ნევს. კა­თო­ლი­კოს-პატ­რი­არ­ქიც და სა­სუ­ლი­ე­რო პი­რე­ბიც ვალ­დე­ბულ­ნი არი­ან აღ­ნიშ­ნუ­ლის შე­სა­ხებ გა­აფრ­თხი­ლონ მრევ­ლი და სა­ერ­თოდ სა­ზო­გა­დო­ე­ბა. ეკ­ლე­სია პა­ტივს სცემს ნე­ბის­მი­ე­რი ადა­მი­ა­ნის თა­ვი­სუ­ფალ არ­ჩე­ვანს, მაგ­რამ სა­დაც თვლის, რომ არას­წორ ქმე­დე­ბას აქვს ად­გი­ლი, უთი­თებს. ეს ეკ­ლე­სი­ის მო­ვა­ლე­ო­ბაა", - გა­ნა­ცხა­და ახალ­ცი­ხის, ტაო-კლარ­ჯე­თი­სა და ლა­ზე­თის მიტ­რო­პო­ლიტ­მა, კა­თო­ლი­კოს-პატ­რი­არ­ქის ქო­რე­პის­კო­პოს­მა მე­უ­ფე თე­ო­დო­რემ.

ეპის­ტო­ლეს ირ­გვლივ ატე­ხი­ლი ვნე­ბა­თა­ღელ­ვის ფონ­ზე სა­ქარ­თვე­ლო­ში არ­სე­ბუ­ლი სხვა­დას­ხვა რე­ლი­გი­უ­რი აღმსა­რებ­ლო­ბის წარ­მო­მად­გენ­ლე­ბი სა­კუ­თარ პო­ზი­ცი­ას აფიქ­სი­რე­ბენ.

სრუ­ლი­ად სა­ქარ­თვე­ლოს მუფ­ტის, ჯა­მალ პაქ­სა­ძის გან­ცხა­დე­ბით, ის­ლა­მი სუ­რო­გა­ცი­ას გმობს.

"ჩვე­ნი სარ­წმუ­ნო­ე­ბა და სხვა ყვე­ლა ტრა­დი­ცი­უ­ლი რე­ლი­გია სუ­რო­გა­ცი­ას, რა თქმა უნდა, გმობს. თუკი ბავ­შვი ოფი­ცი­ა­ლუ­რი ქმრის­გან არ არის, აკ­რძა­ლუ­ლია. ჩვე­ნი სარ­წმუ­ნო­ე­ბი­სა­გან ინ-ვიტ­რო (ანუ როცა სა­ს­ქე­სო უჯრე­დებს ლა­ბო­რა­ტო­რი­ულ პი­რო­ბებ­ში ანა­ყო­ფი­ე­რე­ბენ და შემ­დეგ დე­დის საშ­ვი­ლოს­ნო­ში შეჰ­ყავთ - რედ.) გა­ნა­ყო­ფი­ე­რე­ბა და­საშ­ვე­ბია, თუკი ბავ­შვი ოფი­ცი­ა­ლუ­რი ქმრის­გან არის, სუ­რო­გა­ცია კი ოფი­ცი­ა­ლუ­რი ქმრის­გან ორ­სუ­ლო­ბას გა­მო­რი­ცხავს და ამი­ტო­მაც ამას წმინ­და ყუ­რა­ნი კრძა­ლავს. რაც შე­ე­ხე­ბა ბავ­შვებს, ჩვე­ნი რე­ლი­გია ქა­და­გებს მათ სიყ­ვა­რულს, შე­წყა­ლე­ბას, პა­ტი­ვის­ცე­მას და თავ­შე­საფ­რის მი­ცე­მას. ის, რომ ადა­მი­ან­მა ღვთის კა­ნო­ნე­ბი თა­ვი­სი გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბით მო­ირ­გოს, ასე არ არის. ჩვენ ღვთის კა­ნო­ნებს უნდა და­ვე­მორ­ჩი­ლოთ და რე­ლი­გი­უ­რე­ბი უნდა ვი­ყოთ. ვე­თან­ხმე­ბი შო­ბის ეპის­ტო­ლეს, იქ დიდი სიბ­რძნეა ჩა­დე­ბუ­ლი და ქარ­თვე­ლი ერი კი­დევ ერთხელ უნდა დავ­ფიქ­რდეთ, ეპის­ტო­ლე რას ეხე­ბო­და. ის ღვთი­უ­რი წიგ­ნე­ბის გა­ზი­ა­რე­ბას ეხე­ბა. კარ­გი იქ­ნე­ბა, ტე­ლე­ვი­ზი­ით ასეთ თე­მებ­ზე გა­და­ცე­მე­ბი იყოს და ყვე­ლა რე­ლი­გი­ის წარ­მო­მად­გე­ნე­ლი აკე­თებ­დეს გან­მარ­ტე­ბას", - აცხა­დებს მუფ­ტი ჯე­მალ პაქ­სა­ძე.

ამი­ერ­კავ­კა­სი­ის ლა­თინ კა­თო­ლი­კე­თა სა­მო­ცი­ქუ­ლო ად­მი­ნის­ტრა­ტო­რი, ეპის­კო­პო­სი ჯუ­ზე­პე პა­ზო­ტო პატ­რი­არ­ქის სა­შო­ბაო ეპის­ტო­ლეს ირ­გვლივ აგო­რე­ბუ­ლი რე­აქ­ცი­ის გამო გა­ო­ცე­ბუ­ლია. რო­გორც ეპის­კო­პო­სი "ფე­ის­ბუ­კის" სა­კუ­თარ გვერ­დზე წერს, წე­რი­ლის ის ნა­წი­ლი, რო­მე­ლიც სუ­რო­გა­ტულ დე­დო­ბას, ინ-ვიტ­რო გა­ნა­ყო­ფი­ე­რე­ბა­სა და აბორ­ტს შე­ე­ხე­ბო­და, პირ­და­პი­რი ეთე­რით მო­ის­მი­ნა და ზო­გა­დად "პო­ზი­ტი­უ­რი შთა­ბეჭ­დი­ლე­ბა დარ­ჩა".

"... ამ ეპის­ტო­ლეს ჩა­ნა­ფიქ­რში მსჯავრზე მე­ტად ამო­ვი­კი­თხე მწყემ­სის ზრუნ­ვა, რო­მე­ლიც სვამს კი­თხვას, თუ რა შე­დე­გი შე­იძ­ლე­ბა მოჰ­ყვეს იმ არ­ჩე­ვანს, რა­საც აკე­თებს დღე­ვან­დე­ლი სა­ზო­გა­დო­ე­ბა. ყუ­რა­დღე­ბით გა­და­ვი­კი­თხე ეპის­ტო­ლე დღე­საც და, ჩემი აზ­რით, ზო­გი­ერ­თი გა­მო­ნათ­ქვა­მი არ არის კარ­გად ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბუ­ლი და ცუდი ინ­ტერპრე­ტა­ცი­ის შე­საძ­ლებ­ლო­ბას იძ­ლე­ვა (მაგ. "შე­იძ­ლე­ბა ოჯა­ხი იყოს ბედ­ნი­ე­რი, სა­დაც სუ­რო­გა­ტი დე­დის მიერ და­ბა­დე­ბუ­ლი ბავ­შვი იზ­რდე­ბა?", "პრობ­ლე­მა­ტურ­ნი იქ­ნე­ბი­ან ის ბავ­შვე­ბიც, რომ­ლე­ბიც ხე­ლოვ­ნუ­რი გა­ნა­ყო­ფი­ე­რე­ბით და­ი­ბად­ნენ..." და სხვ.) მაგ­რამ პირ­ვე­ლი შთა­ბეჭ­დი­ლე­ბა მა­ინც უც­ვლე­ლი დამ­რჩა", - წერს ეპის­კო­პო­სი პა­ზო­ტო.

მისი თქმით, "ამ ბოლო წლებ­ში კა­თო­ლი­კურ­მა ეკ­ლე­სი­ამ მარ­თლმა­დი­დე­ბელ ეკ­ლე­სი­ას­თან თა­ნამ­შრომ­ლო­ბით სა­ქარ­თვე­ლო­ში, შეძ­ლეს ერ­თობ­ლი­ვად ემ­სჯე­ლათ ზო­გი­ერთ ბი­ო­ე­თი­კურ სა­კი­თხზე და მრა­ვა­ლი სა­ერ­თო ხედ­ვა აღ­მო­ა­ჩი­ნეს; ამი­სათ­ვის მო­წყო­ბი­ლი იქნა სა­ერ­თა­შო­რი­სო სიმ­პო­ზი­უ­მე­ბი (ბოლო მათ­განს ად­გი­ლი ჰქონ­და 2013 წლის ოქ­ტომ­ბერ­ში, სუ­რო­გა­ტულ დე­დო­ბა­ზე). ერთი შე­ხედ­ვით, მო­ნა­წი­ლე­თა და­ბა­ლი რი­ცხვის გამო, ზედ­მე­ტად მა­ღალ და არა­აქ­ტუ­ა­ლურ თე­მებ­თან გვქონ­და საქ­მე. არა­და, რო­გორც აღ­მოჩ­ნდა, ძალ­ზე სა­ჭირ­ბო­რო­ტო ყო­ფი­ლა".

"მი­მაჩ­ნია, რომ ეკ­ლე­სი­ამ ყო­ველ­თვის სი­ფა­ქი­ზით და პა­ტი­ვის­ცე­მით უნდა შე­ხე­დოს დე­დო­ბის წყურ­ვილს (არა "უფ­ლე­ბას"), რაც ყო­ველ ქალ­შია, და შთა­მო­მავ­ლო­ბის წყურ­ვილს (არა "უფ­ლე­ბას"), რაც ყო­ველ ოჯახ­შია. ვფიქ­რობ, რომ ყვე­ლა­სათ­ვის ნა­თე­ლი უნდა იყოს ის, რომ შვი­ლე­ბი ღმერ­თის სა­ჩუ­ქა­რია ყო­ველ­თვის, რაგ­ვა­რა­დაც უნდა ხდე­ბო­დეს მათი გა­ჩე­ნა. სა­ჭი­როა მათი, რო­გორც ღვთის შვილ­თა, ღირ­სე­ბის მა­ტა­რე­ბელ­თა მი­ღე­ბა (ამა­ში მდგო­მა­რე­ობს აბორ­ტის და­უშ­ვებ­ლო­ბა), რა­მე­ნა­ი­რი დის­კრი­მი­ნა­ცი­ის გა­რე­შე (იქ­ნე­ბა ეს რე­ლი­გი­უ­რი, რა­სობ­რი­ვი, სო­ცი­ა­ლუ­რი კუთ­ვნი­ლე­ბის, ჯან­მრთე­ლო­ბის თუ გა­ნა­ყო­ფი­ე­რე­ბის ხერ­ხის ნიშ­ნით). და­უშ­ვე­ბე­ლია და­თან­ხმე­ბა იმ მო­საზ­რე­ბას­თან, თით­ქოს წი­ნაპ­რე­ბის რა­ი­მე ცოდ­ვა გა­და­დი­ო­დეს შთა­მო­მავ­ლო­ბა­ზე. სა­კუ­თარ ცოდ­ვებ­ზე თი­თო­ე­უ­ლი თა­ვად აგებს პა­სუხს ღმერ­თის წი­ნა­შე. მიჩ­ნდე­ბა კი­თხვა, ხომ არ შე­იძ­ლე­ბა იქ­ცეს ეს ეპის­ტო­ლე ბი­ო­ე­თი­კუ­რი სა­კი­თხე­ბის კვლე­ვი­სა და ჩაღ­რმა­ვე­ბის შე­საძ­ლებ­ლო­ბად არა ემო­ცი­ე­ბით, არა­მედ იმ ცივი გო­ნე­ბით, რო­მე­ლიც გვეხ­მა­რე­ბა სა­კუ­თარ გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბებს პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბით მო­ვე­კი­დოთ. რო­გორც კა­თო­ლი­კე ეკ­ლე­სი­ის მწყემ­სი სა­ქარ­თვე­ლო­ში, ვა­ცხა­დებ ჩემი ეკ­ლე­სი­ის მზა­ო­ბას, რათა სხვა კონ­ფე­სი­ებ­თან და სა­ზო­გა­დო­ე­ბის ჯგუ­ფებ­თან ერ­თად ხელი შე­ვუ­წყოთ და ვი­თა­ნამ­შრომ­ლოთ ამ პრობ­ლე­მე­ბის უკეთ გა­საც­ნო­ბად," - წერს ჯუ­ზე­პე პა­ზო­ტო.

ევან­გე­ლურ-ბაპ­ტის­ტუ­რი ეკ­ლე­სი­ის ეპის­კო­პო­სი რუ­სუ­დან გო­ცი­რი­ძე ამ­ბობს, რომ ნე­ბის­მი­ე­რი ბავ­შვი, ის სუ­რო­გა­ცი­ით იქ­ნე­ბა და­ბა­დე­ბუ­ლი თუ ინ-ვიტ­რო გა­ნა­ყო­ფი­ე­რე­ბით, ყვე­ლა ღმრთის ხა­ტად არის შექ­მნი­ლი და ყვე­ლას სი­ცო­ცხლე ძვირ­ფა­სია.

რუ­სუ­დან გო­ცი­რი­ძე: "პატ­რი­არ­ქის ეპის­ტო­ლის შე­ფა­სე­ბა არა­კო­რექ­ტუ­ლი იქ­ნე­ბა, მაგ­რამ შე­მიძ­ლია გი­თხრათ, ჩემი ეკ­ლე­სია სუ­რო­გა­ცი­ას და ინ-ვიტ­რო გა­ნა­ყო­ფი­ე­რე­ბას რო­გორ უყუ­რებს. სი­მარ­თლე გი­თხრათ, ჩვენს ეკ­ლე­სი­ას ამ თე­მა­ზე არ უმსჯე­ლია და არც რა­ი­მე დო­კუ­მენ­ტი მიგ­ვი­ღია, თუმ­ცა მე, რო­გორც ღვთის­მსა­ხურს, მი­მაჩ­ნია, რომ რა სი­შო­რე­საც არ უნდა წა­ვი­დეს მე­დი­ცი­ნა და მეც­ნი­ე­რე­ბა, ყვე­ლა სი­ცო­ცხლე ღმერ­თის ნა­ჩუ­ქა­რია. ის, რომ ამ ფორ­მით და­ბა­დე­ბულ ბავ­შვს პრობ­ლე­მას ეძა­ხი, ეს ცუდი სიგ­ნა­ლი იყო. ამ ბავ­შვე­ბის ქვეყ­ნად მოვ­ლი­ნე­ბის­თვის მშობ­ლებს ძა­ლი­ან დიდი ძა­ლის­ხმე­ვა დას­ჭირ­დათ, რო­გორც ფი­ნან­სუ­რი, ისე ემო­ცი­ურ მსხვერ­პლზე წა­ვიდ­ნენ და ამ ბავ­შვებს პრობ­ლე­მა და უსიყ­ვა­რუ­ლო­ბის­თვის გან­წი­რუ­ლე­ბი უწო­დო, ეს მათ სტიგ­მა­ტი­ზა­ცი­ას ემ­სა­ხუ­რე­ბა და მეტი არა­ფე­რი. ამ ეპის­ტო­ლე­ში ასე­ვე ლა­პა­რა­კი იყო იმა­ზეც, რომ უმ­ცი­რე­სო­ბე­ბის ჯგუ­ფე­ბი იყო პრობ­ლე­მა და სა­ქარ­თვე­ლოს­თვის ეს თავ­სმოხ­ვე­უ­ლი ფა­სე­უ­ლო­ბაა. ლა­პა­რა­კი იყო ასე­ვე სე­კუ­ლა­რი სა­ზო­გა­დო­ე­ბის შე­ნე­ბის საფრ­თხე­ზე და ჩემ­თვის ესეც ძა­ლი­ან მძი­მე სიგ­ნა­ლი იყო".

სა­ქარ­თვე­ლოს ებ­რა­ელ­თა სუ­ლი­ე­რი მო­ძღვა­რი, რა­ბი­ნი მეირ კოზ­ლოვ­სკი ამ­ბობს, რომ "ყვე­ლა ადა­მი­ანს სურს, რომ შვი­ლე­ბი ჰყავ­დეს, მაგ­რამ გა­სა­გე­ბია ისიც, რომ ყვე­ლა ადა­მი­ანს რე­ლი­გია აქ­ცევს ჩარ­ჩო­ებ­ში, იმ ჩარ­ჩო­ში შვი­ლე­ბი­სა და შთა­მო­მავ­ლო­ბის მი­ღე­ბი­სათ­ვის თუ რა არის და­საშ­ვე­ბი. მე ვერ ვერ­კვე­ვი, რას ამ­ბობს ქრის­ტი­ა­ნუ­ლი რე­ლი­გია და ამი­ტო­მაც არ შე­მიძ­ლია გი­თხრათ, რამ­დე­ნად არის ხე­ლოვ­ნუ­რი გა­ნა­ყო­ფი­ე­რე­ბა რე­ლი­გი­ას­თან შე­სა­ბა­მი­სი. მე გა­ვე­ცა­ნი ეპის­ტო­ლეს და დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლი ვარ, რომ რა­საც ილია მე­ო­რე ლა­პა­რა­კობს, ეს ასე უნდა იყოს და ხალ­ხის­თვის ასე უკე­თე­სია".

სო­მეხ­თა სა­მო­ცი­ქუ­ლო წმინ­და ეკ­ლე­სი­ის სა­ქარ­თვე­ლოს ეპარ­ქი­ის იუ­რი­დი­ულ სა­კი­თხთა გან­ყო­ფი­ლე­ბის ხელ­მძღვა­ნე­ლი ლე­ვონ ისა­ხა­ნი­ა­ნი ამ თე­მის კო­მენ­ტა­რი­სა­გან თავს იკა­ვებს.

"მის­მა უწ­მინ­დე­სო­ბამ და სა­პატ­რი­არ­ქომ სა­კუ­თა­რი პო­ზი­ცია გა­მო­ხა­ტეს, რო­მე­ლიც ამ შემ­თხვე­ვა­ში სა­ქარ­თვე­ლოს მარ­თლმა­დი­დე­ბე­ლი ეკ­ლე­სი­ის პო­ზი­ცი­აა და ჩვენ მი­ზან­შე­წო­ნი­ლად არ მი­ვიჩ­ნევთ, რომ რა­ი­მე­ნა­ი­რი კო­მენ­ტა­რი გა­ვა­კე­თოთ ამ თე­მა­ზე. ის, თუ რა პო­ზი­ცია აქვს სომ­ხურ სა­მო­ცი­ქუ­ლო ეკ­ლე­სი­ას სუ­რო­გა­ცი­ა­სა და ინ-ვიტ­რო გა­ნა­ყო­ფი­ე­რე­ბას­თან და­კავ­ში­რე­ბით, ამი­სათ­ვის უშუ­ა­ლოდ წმინ­და ეჩ­მი­ა­ძინს მი­მარ­თეთ და სრულ­ყო­ფილ პა­სუხს მი­ი­ღებთ. ჩვენ ამ სა­კი­თხებ­თან და­კავ­ში­რე­ბით პა­სუხს ვერ გაგ­ცემთ. ეს სა­კი­თხე­ბი ჩვენ არ გვე­ვა­ლე­ბა", - ამ­ბობს ისა­ხა­ნი­ა­ნი.

თე­ო­ლო­გი ლე­ვან აბა­ში­ძე აცხა­დებს, რომ მარ­თლმა­დი­დე­ბე­ლი ეკ­ლე­სი­ის აზრი ეს არის სწავ­ლე­ბა სა­მე­ბის შე­სა­ხებ, რო­მე­ლიც სა­ეკ­ლე­სიო კრე­ბებ­ზეა მი­ღე­ბუ­ლი და იქ სუ­რო­გატ დე­დებ­ზე ერ­თი­ა­ნი აზრი არ არ­სე­ბობს. ამა­ზე აზ­რთა გაც­ვლა-გა­მოც­ვლა, დე­ბა­ტე­ბი მიმ­დი­ნა­რე­ობს და ეკ­ლე­სი­ის უმე­ტე­სო­ბა ამის წი­ნა­აღ­მდე­გია.

"მარ­თლმა­დი­დე­ბე­ლი ეკ­ლე­სი­ი­სა­გან გან­სხვა­ვე­ბით კა­თო­ლი­კურ ეკ­ლე­სი­ას პა­პის კან­ცე­ლა­რი­ი­დან ერ­თი­ა­ნი აზ­რის გად­მო­ცე­მა შე­უძ­ლია და ის არც სუ­რო­გა­ცი­ას მი­ე­სალ­მე­ბა და არც კოლ­ბა­ში (ინ-ვიტ­რო) გა­ნა­ყო­ფი­ე­რე­ბას. კა­თო­ლი­ციზ­მი ნე­ბის­მი­ერ კონ­ტრა­ცეფ­ცი­ა­საც კი კრძა­ლავს, მაგ­რამ ეს არ ნიშ­ნავს, რომ ყვე­ლა კა­თო­ლი­კე ამას იცავს. ეს იმა­საც არ ნიშ­ნავს, რომ ყვე­ლა კა­თო­ლი­კე მღვდე­ლი ამას ას­რუ­ლებს.

"ეკ­ლე­სია ღვთის­მი­ე­რი სხე­უ­ლია. ეკ­ლე­სია ღვთის ნე­ბას ეძი­ებს და, რო­გორც წესი, ახალ სა­კი­თხებ­ზე ეკ­ლე­სია კა­ტე­გო­რი­უ­ლი არ არის-ხოლ­მე. სუ­რო­გა­ცია და ინ-ვიტ­რო გა­ნა­ყო­ფი­ე­რე­ბა ეს მე­ო­ცე სა­უ­კუ­ნის ბოლო წლე­ბის პრობ­ლე­მაა და ეკ­ლე­სი­ას დრო სჭირ­დე­ბა, რომ ამ სა­კი­თხის დაღ­ვი­ნე­ბა და ერ­თი­ა­ნი აზ­რის ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბა მოხ­დეს. სავ­სე­ბით შე­საძ­ლე­ბე­ლია იყ­ვნენ ეპის­კო­პო­სე­ბი, რომ­ლე­ბიც ოჯახს სუ­რო­გა­ცი­ის და "ინ ვიტ­რო" გა­ნა­ყო­ფი­ე­რე­ბის კურ­თხე­ვას მის­ცე­მენ და ამი­სათ­ვის მათ ვე­რა­ვინ გა­კი­ცხავს. ჩვენ წამ­ლით და ფი­ზი­ო­ლო­გი­უ­რი მე­თო­დით ვეხ­მა­რე­ბით ჩა­სახ­ვას, ამას ხომ არა­ვინ გმობს?! წა­მალს, პრო­ცე­დუ­რებ­სა და ქი­რურ­გი­ულ ჩა­რე­ვას არა­ვინ გმობს, მაგ­რამ სუ­რო­გა­ცია ახა­ლი მე­თო­დია და ამი­ტო­მაც არ­სე­ბობს აზ­რთა სხვა­დას­ხვა­ო­ბა. არც ერთ ოჯახს არ გა­აგ­დე­ბენ ეკ­ლე­სი­ი­დან ამი­სათ­ვის. ზო­გა­დად ტექ­ნი­კურ პროგ­რესს სა­ზო­გა­დო­ე­ბა ნე­გა­ტი­უ­რად იღებს, იგი­ვე იყო აც­რე­ბის თუ სის­ხლის გა­დას­ხმის შე­მო­ღე­ბი­სას. ეს ბუ­ნებ­რი­ვი პრო­ცე­სია. გავა ათე­უ­ლი წლე­ბი და ჩვენ ალ­ბათ ჩა­მოვ­ყა­ლიბ­დე­ბით, რა და რო­გორ არის მი­სა­ღე­ბი და ალ­ბათ ეკ­ლე­სი­აც შე­ი­მუ­შა­ვებს თა­ვის მიდ­გო­მას," - ამ­ბობს აბა­ში­ძე.

მისი თქმით, თა­ვად ეკ­ლე­სი­ის მიერ გა­კე­თე­ბუ­ლი გან­ცხა­დე­ბა, რომ სუ­რო­გა­ცი­ას ნუ მი­მარ­თავ­თო, ამა­ში საკ­ვირ­ვე­ლი არა­ფე­რია, მაგ­რამ სა­უ­ბა­რი იმა­ზე, რომ ეს ბავ­შვე­ბი მი­უ­სა­ფარ­ნი და უსიყ­ვა­რუ­ლო­ნი არი­ან, ეპის­ტო­ლე­ში ეს იყო ნე­გა­ტი­ვი.

"ორ უკი­დუ­რე­სო­ბა­ში არ უნდა გა­დავ­ვარ­დეთ, რომ ან უნდა დაგ­მო, ან უნდა აკურ­თხო. სხვა­ნა­ი­რად შე­იძ­ლე­ბა სა­კითხს მი­უდ­გე - სუ­რო­გა­ცია არ ვარ­გა, მაგ­რამ თუ ვი­ტყვით, რომ ეს ბავ­შვე­ბი უსიყ­ვა­რუ­ლო­ბის­თვის არი­ან გან­წი­რუ­ლე­ბი... ცოდ­ვა­ში ჩა­სა­ხუ­ლი თუ არ­ცოდ­ვა­ში, ღვთის წი­ნა­შე ყვე­ლა უნდა გვიყ­ვარ­დეს. ამა­ზეა ლა­პა­რა­კი", - დას­ძენს აბა­ში­ძე.

ეკა ბა­სი­ლა­ია

გა­ზე­თი "რე­ზო­ნან­სი"