13
ივნისიდღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი
ხატია სიჭინავა ისევე, როგორც ბავშვობაში, ახლაც სიხარულით ელოდება ახალი წლის დღესასწაულს. დღემდე სჯერა, რომ თუ ახალი წლის ჯადოსნურ ღამეს სურვილს ჩაიფიქრებს, აუცილებლად აუსრულდება.
- ორი დღესასწაულია, რომელიც ძალიან მიყვარს: ახალი წელი და აღდგომა. ახალი წლის შესახვედრად დეკემბრის დასაწყისიდანვე ვემზადები. დეკემბერი და იანვარი განსაკუთრებულად მიყვარს, რადგან სწორედ ამ თვეებში გაჩნდნენ ჩემი ქალიშვილები. ასე რომ, ზეიმისა და კარგი განწყობილებისათვის რამდენიმე საბაბი მაქვს.
- ახალი წლისთვის როგორ ემზადები?
- ვინაიდან ამ დღესასწაულზე ძველ წელს ვაცილებთ და ახალს ვეგებებით, ვყიდულობთ ყველაფერს, რაც საახალწლოდ გვჭირდება. სახლს ბრჭყვიალა, ფერად-ფერადი წვიმებით ვრთავთ და განწყობილებაც შესაბამისად, ამაღლებული გვაქვს.
- ინტერვიუს ჩასაწერად რომ დაგირეკე, მითხარი, ნაძვის ხეს ვრთავო. მარტოს გიწევს მორთვა თუ სხვებიც მონაწილეობენ?
- როცა ნაძვის ხე უნდა მოვრთოთ, იმ დღეს სახლში დიდი ზეიმი გვაქვს. მე და რამაზი ახალ სათამაშოებს ერთად ვარჩევთ, ვყიდულობთ და მერე ნაძვსაც ტრადიციულად, ერთად ვრთავთ. წელს მის გაწყობაში გოგონებიც "გვეხმარებოდნენ" - ბევრი სათამაშო დაამტვრიეს (იღიმის). პატარები არიან და ჯერ გაფუჭების გარდა, არაფერი ეხერხებათ. მორთული და განათებული ნაძვის ხე ძალიან მოსწონთ. გაბრწყინებული სახეებით უყურებენ და ეს მეც კარგ ხასიათზე მაყენებს.
- ახალ წელს მეკვლედ ვის ელოდებით?
- მეკვლე არასოდეს ვყოფილვარ და თავადაც არავის ველოდები. არ მჯერა მეკვლეობის ტრადიციის.
- ოჯახის წევრები ერთმანეთს საახალწლო საჩუქარს თუ უმზადებთ?
- საჩუქარი, რა დროსაც უნდა მოგართვან, ყოველთვის სასიამოვნოა. მომწონს, როცა რაღაცას მჩუქნიან და ისიც მომწონს, როცა სხვას ვახარებ... საახალწლოდ ნაძვის ხის ქვეშ ოჯახის ყველა წევრს ხვდება საჩუქარი. წელს მე და რამაზმა გადავწყვიტეთ, თოვლის ბაბუისა და "სნეგუროჩკას" ფორმა მოვირგოთ და გოგონები თავად გავახაროთ.
- რამაზი ძირითადად, რას გჩუქნის ხოლმე?
- წინასწარ არასდროს ვიცი, რა უნდა მაჩუქოს. ვფიქრობ, ამ ახალ წელს რაიმე განსაკუთრებულს მოიფიქრებს, მაგრამ ჩემთვის საჩუქარზე მეტად მნიშვნელოვანი - მისი ყურადღებაა. ცარიელი ფურცელიც რომ მაჩუქოს, გამიხარდება.
- პატარაობისას თოვლის ბაბუის არსებობის გჯეროდა? მისთვის ოდესმე, წერილი თუ მიგიწერია?
- მე ყველა ზღაპრული პერსონაჟის არსებობის მჯეროდა და დღემდე ასეა. მჯერა, რომ ცხოვრება სავსეა სიურპრიზებითა და ჯადოსნური ამბებით; მჯერა, რომ ყველა ადამიანს აქვს ჯადოსნური ჯოხი... მაგრამ თოვლის ბაბუისთვის წერილი არასოდეს მიმიწერია. როცა ჩემი შვილები წამოიზრდებიან, აუცილებლად მივაწერინებ წერილს და შევეცდები, დიდხანს დავაჯერო თოვლის ბაბუის არსებობა.
- ახალ წელს სად შეხვდები?
- ტრადიცია გვაქვს: დამდეგს ყოველთვის შინ ვეგებებით, მერე კი მეგობრებთან ერთად, რესტორანში მივდივართ. ყოველი ახალი წელი დასამახსოვრებელია ჩემთვის, მაგრამ 2010-ის შემობრძანება განსაკუთრებით კარგად დამამახსოვრდა, რადგან მაშინ უკვე გოგონა მყავდა, რომელიც სულ რაღაც ორი კვირის იყო. მახსოვს, პატარა დავტოვე და მეგობრებთან ერთად რესტორანში წავედი. ვერთობოდი, კარგი განწყობილება მქონდა, მაგრამ დროდადრო ვერ ვისვენებდი. ვგრძნობდი, ჩემი პატარა როდის იღვიძებდა, როდის შიოდა, როდის ვენატრებოდი. ეს იმდენად ძლიერი გრძნობა იყო, რომ რამაზსაც ვუზიარებდი. ის არ მიჯერებდა და სახლში რეკავდა, ჩემს სიტყვებს ამოწმებდა. უნდა გითხრათ, რომ არც ერთხელ არ შევმცდარვარ და ჩემი დედობრივი ინსტინქტი ყოველთვის ამართლებდა. იმ ღამით იმაშიც დავრწმუნდი, რომ დედაშვილობა მართლაც, საოცარი გრძნობა ყოფილა. მინდა, თქვენი ჟურნალის საშუალებით ყველა დედას და მთელ საქართველოს მივულოცო დამდეგი ახალი წელი. მინდა, ყველა ცრემლებამდე ბედნიერი იყოს!
- საახალწლო სუფრის გაშლაში მეუღლე თუ გეხმარება?
- ვფიქრობ, სუფრის გაშლა კაცის საქმე არ არის. საახალწლო კერძებს დედამთილთან და დედასთან ერთად ვამზადებ, მერე სუფრასაც ერთად ვშლით. ჩვენს საახალწლო სუფრას ტრადიციულად, საცივი და გოზინაყი ამშვენებს. სამწუხაროდ, გოზინაყის მომზადება არ ვიცი, მაგრამ ამ ნუგბარის ჭამა კი ძალიან მიყვარს.
- საახალწლო სამზადისში შოპინგს თუ ითვალისწინებ?
- შოპინგი ჩემი სუსტი წერტილია. ძალიან მიყვარს ახალი სამოსის, აქსესუარების შეძენა და ამ შანსს ხელიდან არც საახალწლოდ ვუშვებ (იღიმის).
- საახალწლოდ სამოსის შეძენისას ასტროლოგების რჩევას თუ ითვალისწინებ?
- მოდას და ასტროლოგების რჩევას არასოდეს ვითვალისწინებ. ვყიდულობ იმას, რაც მომწონს და მიხდება.
- როგორი იყო შენი ოჯახისთვის 2013 წელი?
- ეს წელი სამწუხაროდ, ძალიან ცუდად დამამახსოვრდება, რადგან დიდი ტრაგედია დაგვატყდა თავს: დაიღუპა ჩემთვის ძვირფასი მეგობარი, ფოტოგრაფი ირაკლი ღუღუნიშვილი. ამ სამწუხარო ფაქტმა ყველა კარგი ამბავი დაჩრდილა.
მარეხ ჭონიშვილი
(გამოდის ხუთშაბათობით)
