ზაზა ფაჩულია პროფესიულსა და პირად ცხოვრებაზე

მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ ზაფხულ­ში 3-წლი­ა­ნი კონ­ტ­რაქ­ტი გა­ა­ფორ­მა "მი­ლუ­ო­კი ბაქ­ს­თან", ზა­ზა ფა­ჩუ­ლი­ას­თ­ვის 2013 წე­ლი მა­ინც უიღ­ბ­ლო­ბას­თან ასო­ცირ­დე­ბა: აქი­ლევ­სის მყეს­ზე გა­კე­თე­ბუ­ლი ოპე­რა­ცი­ის გა­მო, სა­ქარ­თ­ვე­ლოს ნაკ­რე­ბის კა­პი­ტა­ნი კა­ლათ­ბურთს შვი­დი თვით ჩა­მო­შორ­და და ნაკ­რებს ვერც "ევ­რო­ბას­კეტ­ზე" და­ეხ­მა­რა. დე­კემ­ბ­რის და­საწყის­ში ზა­ზა ისევ და­შავ­და, ვარ­ჯიშს იან­ვ­რის პირ­ველ რიცხ­ვე­ბამ­დე ვერ გა­ნა­ახ­ლებს და წი­ნა წლე­ბის მსგავ­სად, ახალ წელს ვერც ამ­ჯე­რად შეხ­ვ­დე­ბა ოჯახ­თან ერ­თად. თუ გა­ინ­ტე­რე­სებთ, "რამ­დე­ნი­ა" 700 მატ­ჩი NBA-ში, რა­ტომ მი­იჩ­ნევს თავს შო­უ­მე­ნად და სად "ი­შო­ვა" თა­ვი­სი ზო­მა ჩო­ხა, წა­ი­კითხეთ სა­ა­ხალ­წ­ლო ინ­ტერ­ვიუ ზა­ზა ფა­ჩუ­ლი­ას­თან.

-  2013-ში კარ­გი ამ­ბე­ბიც მოხ­და, მაგ­რამ რა­კი ტრავ­მე­ბი­ცა და ოპე­რა­ცი­აც ამ წელს და­ემ­თხ­ვა, ცუ­დი უფ­რო მახ­სენ­დე­ბა. რას ვი­ზამთ, ტრავ­მა სპორ­ტ­ს­მე­ნის კა­რი­ე­რის ნა­წი­ლია. ცრუ­მორ­წ­მუ­ნე არ ვარ, მაგ­რამ ფაქ­ტია, რომ "13" მარ­თ­ლაც ნავ­სი­ა­ნი გა­მოდ­გა ჩემ­თ­ვის. მგო­ნი დროა, ასეთ რა­ღა­ცებ­საც მი­ვაქ­ციო ყუ­რადღე­ბა (ი­ცი­ნის).

-  სე­ზო­ნი შენც და კლუბ­მაც კარ­გად და­იწყეთ, მაგ­რამ დღეს "მი­ლუ­ო­კი" სა­ტურ­ნი­რო ცხრი­ლის ბო­ლო­შია!

-  რო­ცა მთლი­ა­ნად იც­ვ­ლე­ბა სამ­წ­ვ­რ­თ­ნე­ლო შტა­ბი და გუნ­დ­ში 11 ახა­ლი მო­თა­მა­შე მი­დის, ერთ თვე­ში სტა­ბი­ლურ გუნ­დად ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბა ძა­ლი­ან ძნე­ლია. მით უმე­ტეს, ტრავ­მე­ბის ისე­თი "ე­პი­დე­მი­ა", რო­გო­რიც "მი­ლუ­ო­კი­ში­ა" აქამ­დე არ­სად მი­ნა­ხავს - თა­მა­შებ­ზე რომ აღა­რა­ფე­რი ვთქვათ, მწვრთნე­ლებ­მა სრუ­ლი შე­მად­გენ­ლო­ბით ერ­თი ვარ­ჯი­შიც კი ვერ ჩა­ა­ტა­რეს, ბო­ლო მატ­ჩი 9 კა­ლათ­ბურ­თე­ლით ვი­თა­მა­შეთ. არც იღ­ბა­ლი გვწყა­ლობს - 28 მატ­ჩი­დან ექ­ვ­სი ოვერ­ტა­იმ­ში წა­ვა­გეთ, თუმ­ცა წინ კი­დევ ბევ­რი მატ­ჩია და მდგო­მა­რე­ო­ბის გა­მოს­წო­რე­ბა შე­საძ­ლე­ბე­ლია.

-  მარ­თა­ლია თუ არა გავ­რ­ცე­ლე­ბუ­ლი ხმე­ბი, რომ "მი­ლუ­ო­კის" და "ჰი­უს­ტონს" ზა­ზა ფა­ჩუ­ლია და ომერ აში­კი უნ­და გა­ეც­ვა­ლათ?

-  საკ­მა­რი­სია პრობ­ლე­მა გაჩ­ნ­დეს, რომ ყვე­ლას ტრე­ი­დი აკე­რია პირ­ზე, გა­მო­სა­ვალს მო­თა­მა­შე­თა გაც­ვ­ლა­ში ხე­და­ვენ. ხმე­ბის გავ­რ­ცე­ლე­ბა­ზე ად­ვი­ლი კი რა არის? - ერ­თ­მა ჟურ­ნა­ლის­ტ­მა ივა­რა­უ­და, სხვებ­მაც აიტა­ცეს და... არა­და, "მი­ლუ­ო­კის" გარ­და აშიკს "ბოს­ტონ­შიც" ცვლიდ­ნენ, "ფი­ლა­დელ­ფი­ა­შიც", "ატ­ლან­ტა­შიც", მაგ­რამ დღეს­დღე­ო­ბით, ისევ "ჰი­უს­ტონ­ში­ა" (ი­ცი­ნის). რაც NBA-ში ვარ, ჩემ­თან და­კავ­ში­რე­ბით ტრე­ი­დი ბევ­რ­ჯერ უხ­სე­ნე­ბი­ათ, მაგ­რამ...

-  შვიდ­თ­ვი­ა­ნი პა­უ­ზა შენს კა­რი­ე­რა­ში აქამ­დე არას­დ­როს ყო­ფი­ლა... რა გას­წავ­ლა იმ დრომ, რო­ცა არა­თუ თა­მა­ში, და­მო­უ­კი­დებ­ლად გა­და­ად­გი­ლე­ბაც კი არ შე­გეძ­ლო?

-  სა­ინ­ტე­რე­სო კითხ­ვაა... პირ­ველ რიგ­ში, კი­დევ ერ­თხელ და­მარ­წ­მუ­ნა, რომ ჯან­მ­რ­თე­ლო­ბის ფა­სი არა­ფე­რია! თა­ვი­დან­ვე ვთქვი - ყვე­ლა­ფერს გა­ვა­კე­თებ, რომ ოპე­რა­ცი­ის შემ­დეგ უწინ­დელ­ზე ძლი­ე­რი დავ­ბ­რუნ­დე-მეთ­ქი! არა­და, შვი­დი თვე ცო­ტა არ არის. შე­იძ­ლე­ბო­და, ამ­დე­ნი ხნით უქ­მო­ბას ფსი­ქო­ლო­გი­უ­რა­დაც გა­ვე­ტე­ხე და ფი­ზი­კუ­რა­დაც, მაგ­რამ ის და­მეხ­მა­რა, რომ კა­ლათ­ბურთს წუ­თი­თაც არ მოვ­წყ­ვე­ტი­ვარ, სულ ვა­დევ­ნებ­დი თვალს ტე­ლე­ვი­ზი­ით, ტრი­ბუ­ნი­დან... ცო­ტა რომ მოვ­მ­ჯო­ბინ­დი, ეზო­ში გავ­დი­ო­დი და დამ­ჯ­და­რი ვის­რო­დი ბურთს ფარ­ში, ვიღ­ლე­ბო­დი, მაგ­რამ მა­ინც ვა­კე­თებ­დი იმას, რაც ძა­ლი­ან მიყ­ვარს და ასე მაკ­ლ­და! სე­ზო­ნიც კარ­გად და­ვიწყე, პირ­ველ მატ­ჩ­ში ორ­მა­გი დუბ­ლი მქონ­და, ბოს­ტონ­ში ოცი ქუ­ლა ჩა­ვაგ­დე. თუმ­ცა ხან­მოკ­ლე მო­სამ­ზა­დე­ბელ­მა პე­რი­ოდ­მა მა­ლე­ვე იჩი­ნა თა­ვი. ახალ გუნ­დ­ში ჩე­მი ად­გი­ლი უნ­და მო­მე­ძებ­ნა და ამი­ტომ ვარ­ჯი­ში ნა­ად­რე­ვად და­ვიწყე.

-  ნო­ემ­ბერ­ში მე-700 მატ­ჩი ითა­მა­შე NBA-ში. ეს ბევ­რია თუ ცო­ტა?

-  პირ­ველ რიგ­ში, ეს არის მო­ე­დან­ზე ნარ­ბე­ნი ძა­ლი­ან ბევ­რი კი­ლო­მეტ­რი! სა­ნაკ­რე­ბო მატ­ჩებ­საც თუ და­ვა­მა­ტებთ, ძა­ლი­ან დი­დი "გარ­ბე­ნი" გა­მო­დის (ი­ცი­ნის). შე­საძ­ლოა, ამის ბრა­ლიც არის, ტრავ­მე­ბი ერ­თ­მა­ნეთს რომ მიჰ­ყ­ვა. სტა­ტი­სტი­კას თუ ვერ­წ­მუ­ნე­ბით, NBA-ს მო­თა­მა­შის სა­შუ­ა­ლო კა­რი­ე­რა 4-5 წე­ლია, მე კი უკ­ვე მე-11 სე­ზო­ნია ვთა­მა­შობ, ანუ სა­შუ­ა­ლო სტა­ტის­ტი­კა უკ­ვე გა­ვა­ორ­მა­გე და ეს ძა­ლი­ან მე­ა­მა­ყე­ბა. მად­ლო­ბა უფალს ამ ყვე­ლაფ­რის­თ­ვის.

-  მი­ლუ­ო­კი­ში ყვე­ლა­ზე მე­ტად რას­თან მიჩ­ვე­ვა გა­გი­ჭირ­დათ?

-  ცივ კლი­მატ­თან. ატ­ლან­ტა­ში სით­ბო­თი გა­ნე­ბივ­რე­ბუ­ლი ვი­ყა­ვით, რვა წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში თოვ­ლი ერ­თხე­ლაც არ გვი­ნა­ხავს, მი­ლუ­ო­კი­ში კი ახ­ლა - 10 გრა­დუ­სია... ბავ­შ­ვებს უხა­რი­ათ თოვ­ლი. თოვ­ლი ჩემ­თ­ვი­საც ახალ წელ­თან ასო­ცირ­დე­ბა, სულ ქარ­თუ­ლი ახა­ლი წე­ლი მახ­სენ­დე­ბა... სხვა მხრივ? ატ­ლან­ტას­თან ძა­ლი­ან ბევ­რი სა­სი­ა­მოვ­ნო მო­გო­ნე­ბა მა­კავ­ში­რებს, სხვა რომ არა­ფე­რი, ჩე­მი სა­მი­ვე შვი­ლი ატ­ლან­ტა­ში და­ი­ბა­და! ატ­ლან­ტა ხომ აშშ-ში მე­ო­რე ქა­ლა­ქია ქარ­თ­ვე­ლე­ბის რა­ო­დე­ნო­ბით და ბევ­რი ახა­ლი მე­გო­ბა­რიც შე­ვი­ძი­ნეთ. სე­ზო­ნის მსვლე­ლო­ბი­სას, რო­ცა მატ­ჩე­ბი ლა­მის ყო­ველ­დღი­უ­რა­დაა, მეც და ჩე­მი ოჯა­ხიც მთლი­ა­ნად კა­ლათ­ბურ­თ­ზე ვართ გა­დარ­თუ­ლი და სხვა რა­ღა­ცებ­ზე სა­ფიქ­რა­ლი დრო არც გვრჩე­ბა. მაგ­რამ ახ­ლა, რო­ცა ვერ ვთა­მა­შობ და მე­ტი თა­ვი­სუ­ფა­ლი დრო გვაქვს, ატ­ლან­ტა გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლად გვე­ნატ­რე­ბა. არ მინ­და და­ი­კარ­გოს ის ურ­თი­ერ­თო­ბა, რაც წლე­ბის გან­მავ­ლო­ბა­ში ჩა­მოგ­ვი­ყა­ლიბ­და. ამი­ტომ, რამ­დე­ნი­მე კვი­რის წინ, თი­კა და ბავ­შ­ვე­ბი ატ­ლან­ტა­ში გა­ვუშ­ვი მე­გობ­რე­ბის მო­სა­ნა­ხუ­ლებ­ლად. ძა­ლი­ან ბედ­ნი­ე­რე­ბი დაბ­რუნ­დ­ნენ...

-  ფა­ჩუ­ლი­ე­ბის ოჯა­ხი რო­გორ ხვდე­ბა ახა­ლ წელს?

-  ექ­ვ­სი წე­ლია, რაც ოჯა­ხი შევ­ქ­მე­ნი და შინ მხო­ლოდ ორ­ჯერ შევ­ხ­ვ­დი ახალ წელს - ამ დროს ან ჰა­ერ­ში ვართ, ან აერო­პორ­ტ­ში. თა­ვი­დან გან­ვიც­დი­დი, მაგ­რამ უკ­ვე მი­ვეჩ­ვიე, რომ სხვა გზა არ არის. მხო­ლოდ სპორ­ტ­ს­მე­ნე­ბი კი არა, შო­უ­მე­ნე­ბიც ვართ - რო­ცა ყვე­ლა ის­ვე­ნებს, ჩვენ ვთა­მა­შობთ და სა­ნა­ხა­ო­ბას ვაჩ­ვე­ნებთ ხალხს: სპორტ + შოუ! ტრავ­მის მი­უ­ხე­და­ვად, გუნდს თა­მა­შებ­ზე მა­ინც დავ­ყ­ვე­ბი ხოლ­მე. 31 დე­კემ­ბერს "ლე­ი­კერ­ს­თან" გვაქვს გას­ვ­ლი­თი მატ­ჩი. ასე რომ, წელ­საც ვერ ვიქ­ნე­ბი შინ, თუმ­ცა, არა უშავს, კა­რი­ე­რას რომ და­ვას­რუ­ლებ, ამის დრო მე­რე მექ­ნე­ბა (ი­ცი­ნის).

-  გა­მორ­ჩე­უ­ლად რო­მე­ლი ახა­ლი წე­ლი გახ­სენ­დე­ბა?

-  ბავ­შ­ვო­ბა­ში ახალ წელს სულ შინ, ოჯახ­თან ერ­თად ვხვდე­ბო­დი. პა­ტა­რა ასა­კის მი­უ­ხე­და­ვად, შუ­ა­ღა­მი­სას მაღ­ვი­ძებ­დ­ნენ და ახა­ლი წლის დად­გო­მას მშობ­ლებ­თან ერ­თად აღ­ვ­ნიშ­ნავ­დი. მაგ­რამ პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლი რომ ხდე­ბი, ბევ­რი რა­მის დათ­მო­ბა გი­წევს. შარ­შან, 31 დე­კემ­ბერს ლოს-ან­ჯე­ლეს­ში ვი­ყა­ვით. მატ­ჩის შემ­დეგ მე­უღ­ლე­ებს ერ­თ-ერთ რეს­ტო­რან­ში უნ­და შევ­ხ­ვედ­რო­დით, მაგ­რამ მძღოლ­მა და­აგ­ვი­ა­ნა და ახა­ლი წლის დად­გო­მას აერო­პორ­ტ­ში შევ­ხ­ვ­დით, რეს­ტორ­ნამ­დე კი მხო­ლოდ პირ­ველ სა­ათ­ზე მი­ვაღ­წი­ეთ...

-  ცნო­ბი­ლია, რომ "მი­ლუ­ო­კის" სა­ში­ნაო დარ­ბა­ზის მო­ედ­ნის ძვე­ლი სა­ფა­რის ყიდ­ვას და "მარ­თ­ვეს" აკა­დე­მი­ის­თ­ვის გა­და­ცე­მას აპი­რებ. რა სტა­დი­ა­ზეა ეს საქ­მე?

-  მთა­ვა­რია, რომ "და­ჯავ­შ­ნი­ლი" მაქვს (ი­ცი­ნის). მო­ედ­ნის ახალ სა­ფარს პრობ­ლე­მე­ბი შე­ექ­მ­ნა და კი შე­ა­კე­თეს, მაგ­რამ თა­ვის დაზღ­ვე­ვის მიზ­ნით ძველს ჯერ მა­ინც ინა­ხა­ვენ. ძა­ლი­ან არც მე მეჩ­ქა­რე­ბა.

-  თორ­ნი­კე შენ­გე­ლი­ამ თქვა: ან­დ­რეი კი­რი­ლენ­კოს მა­მა­ჩე­მი, კა­ხა შენ­გე­ლია, ჩე­მი ძმა ეგო­ნაო... მსგავს სი­ტუ­ა­ცი­ა­ში შენც ხომ არ აღ­მო­ჩე­ნილ­ხარ?

-  პი­რა­დად მე არა, მაგ­რამ ერთ-ერ­თი უცხო­უ­რი შეკ­რე­ბის დროს, მე­ტო­ქე გუნ­დის კა­ლათ­ბურ­თელს ვო­ვა და ანა­ტო­ლი ბო­ი­სე­ბი უცხო­ე­ლე­ბი ეგო­ნა და გაკ­ვირ­ვე­ბუ­ლი გვე­კითხე­ბო­და - ნაკ­რებს მხო­ლოდ ერ­თი ნა­ტუ­რა­ლი­ზე­ბუ­ლი მო­თა­მა­შის და­მა­ტე­ბის უფ­ლე­ბა აქვს და თქვენ სა­მი რა­ტომ გყავ­თო (ი­ცი­ნის)?!

-  რამ­დე­ნი­მე თვის წინ თორ­ნი­კე შენ­გე­ლია შენს დე­ი­დაშ­ვილ­ზე და­ქორ­წინ­და. ასე რომ, მხო­ლოდ მე­გობ­რე­ბი კი არა, უკ­ვე ნა­თე­სა­ვე­ბიც ხართ...

-  ვე­რას­დ­როს ვი­ფიქ­რებ­დი, რომ ასეთ სი­გი­ჟეს ჩა­ვი­დენ­დი და ამე­რი­კი­დან სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში ორი დღით ჩა­მო­ვი­დო­დი, მაგ­რამ... არა­სო­დეს თქვა არა­სო­დეს! მარ­თ­ლაც გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი დღე იყო, რად­გან და­ქორ­წინ­და ჩემ­თ­ვის ძა­ლი­ან ძვირ­ფა­სი ორი ადა­მი­ა­ნი!

-  ჩო­ხა პირ­ვე­ლად თორ­ნი­კეს ქორ­წილ­ში გეც­ვა?

-  არა, რო­გორც მახ­სოვს, სა­ბავ­შ­ვო ბა­ღის ზე­იმ­ზეც (ი­ცი­ნის). ქორ­წი­ლის­თ­ვის კი ჩემს სარ­გოს სად ვი­შოვი­დი და რა თქმა უნ­და, შე­ვა­კე­რი­ნე. "სა­მო­სელ პირ­ველ­ში" შე­ვუკ­ვე­თე და მე­რე ვხუმ­რობ­დი - მე და თორ­ნი­კემ ნა­ჭე­რი და ტყა­ვი აღარ და­ვუ­ტო­ვეთ, სულ და­ვა­ხარ­ჯი­ნეთ-მეთ­ქი. მინ­დო­და, თო­კოს­თ­ვის სი­ურ­პ­რი­ზი გა­მე­კე­თე­ბი­ნა და მო­უ­ლოდ­ნე­ლად გა­მოვ­ცხა­დდე­ბო­დი ჯვრის­წე­რა­ზე ჩო­ხით, მაგ­რამ კოვ­ზი ნა­ცარ­ში ჩა­მი­ვარ­და: რო­ცა ჩო­ხა შე­ვუკ­ვე­თე, და­მა­ვიწყ­და გაფ­რ­თხი­ლე­ბა, რომ არა­ვის­თ­ვის ეთ­ქ­ვათ. არა­და, თორ­ნი­კე მა­ინ­ც­და­მა­ინც მე­ო­რე დღეს მი­სუ­ლა ჩო­ხის შეკ­ვე­თის მი­სა­ცე­მად და უკითხავთ - რა ხდე­ბა, კა­ლათ­ბურ­თე­ლე­ბი ჩო­ხა­ზე გა­დახ­ვე­დი­თო?! სი­ურ­პ­რი­ზი აღარ გა­მო­ვი­და...

-  შა­კილ ო,ნილ­მა ბო­ტა­სი რომ გი­სახ­სოვ­რა, ის რო­გორ იყო?

-  შა­კი მა­შინ "მა­ი­ა­მი­ში" თა­მა­შობ­და და ვთხო­ვე - იქ­ნებ, მატ­ჩის შემ­დეგ, ავ­ტოგ­რა­ფი­ა­ნი ბო­ტა­სი გა­მო­მიგ­ზავ­ნო-მეთ­ქი. გა­მო­მიგ­ზავ­ნა კი­დეც და თბი­ლის­ში ვი­ნა­ხავ, მაგ­რამ იმ­ხე­ლაა, სა­დაც უნ­და და­დო, ყველ­გან ჩანს. დი­დი ზო­მის ფეხ­საც­მე­ლი არც მე მიკ­ვირს, მაგ­რამ 60 (!) ზო­მა ფე­ხი მა­ინც ნა­მე­ტა­ნია, ო,ნი­ლის ფეხ­საც­მელ­ში ფეხს ბო­ტა­სი­ა­ნად ვდგამ (ი­ცი­ნის)...

მოამზადა რატი შელეგიამ

ყოველკვირეული გაზეთი "ყველა სიახლე"

(გამოდის ოთხშაბათობით)