როგორ აფასებს თაკო ჩორგოლაშვილს კალათბურთელი ქმარი და რა საიდუმლოს მალავს გაგა თოდუა

დღეს "ცეკვავენ ვარსკვლავების" ნახევარფინალია. დარჩენილია სამი ვარსკვლავი: გიორგი ყიფშიძე, ქეთი ხატიაშვილი და თაკო ჩორგოლაშვილი. ფინალში მოსახვედრად თითოეულს მძიმე ბრძოლა ელის... სამზადისის დროს კონკურსანტებს ცირკში, რეპეტიციაზე ვესტუმრე და ვერც კი დავითვალე, თაკომ და გაგა თოდუამ რამდენჯერ გაიარეს იმ ნომრის რეპეტიცია, რომლის წარდგენასაც ამ საღამოს აპირებენ. ბოლოს გაგამ უთხრა, დავიღალე თაკო, მეტი აღარ შემიძლია, ცოტა დამასვენეო... სწორედ მაშინ დროს ვიხელთე და კონკურსის წინ ორივეს გავესაუბრე. თუმცა მანამდე თაკოს მეუღლე, რეზი დიდიას გამოველაპარაკე, რომელიც ჩემ გვერდით იჯდა და მოთმინებით აკვირდებოდა ცოლის თავდაუზოგავ შრომას. მერე მომიბრუნდა და სიცილით მითხრა, - მე ყურებით დავიღალე და თაკო ცეკვით არ იღლებაო...

რეზი კალათბურთელია და ქუთაისის "ქუთასი 2010-ში" თამაშობს. ის აღნიშნულ კლუბში ჩამოყალიბების დღიდან არის.

- რეზი, თქვენს წარმატებულ კონკურსანტ მეუღლეზე რას გვეტყვით. მოგწონთ მისი ცეკვა?

- თაკო პირველივე ტურიდან ამ საქმეს ძალიან სერიოზულად მოეკიდა... ახლა კი ერთი ნაბიჯიღა აცილებს ყველაფრის წარმატებით დაგვირგვინებამდე. ცეკვაში გულს და სულს დებს. გუშინ მაგალითად, ღამის სამ საათზე დავტოვეთ სარეპეტიციო დარბაზი. გვიანობამდე ვარჯიშობდა. ყველაფერს აკეთებს იმისთვის, რომ ფინალში მოხვდეს. სხვათა შორის, ასეთივეა ნებისმიერ საკითხშიც. საერთოდ, მიზანდასახული და მშრომელია, ყველაფერი კარგად გამოსდის...

- რეზი, აქამდე თაკოს გვერდით არსად გამოჩენილხართ. რეპეტიციებზეც არ მოდიოდით. რატომ?

- ქუთაისიდან გვიან მიწევს ხოლმე ჩამოსვლა. გუშინ ღამის 1-ელის ნახევარი იყო, თბილისში რომ ჩამოვედი და პირდაპირ სარეპეტიციო დარბაზში მივედი. ვარჯიში საღამოს 8-9-საათზე მიმთავრდება და ჩემი აქ მოუსვლელობის მიზეზიც ეს არის, თუმცა ხუთშაბათობით, კონცერტებს ვესწრები. გუნდის ხელმძღვანელს ვეთავისუფლები და დიდი მადლობა ამისთვის ქუთაისის გუნდს, გვერდში დამიდგნენ...

თაკო (თაკო ერთვება):

- მთავარია, რომ ნახევარფინალში რეზი ჩემთან ერთად იქნება და მხარს დამიჭერს. თუ ისე მოხდება, რომ ფინალში გადავალ, იმ გამარჯვებას მას მივუძღვნი, რადგანაც რეზი 26 დეკემბერს 26 წლის ხდება და "ოქროს" დაბადების დღე აქვს. მინდა, რეზის გული გავახარო, რადგანაც ეს დღე მისთვის ორმაგად დასამახსოვრებელი იქნება.

- როგორ ფიქრობ, გაქვს ამის შანსი?

- შანსი ყველა ნახევარფინალისტს გვაქვს.

- ახლა რა ცეკვას ამზადებთ?

- ორი ცეკვა უნდა წარვადგინოთ: ერთი სტანდარტული "ფოქსტროტია" და მეორე - მიუზიკლი. ძალიან მრავალფეროვანი და საინტერესო ტური იქნება. მიუზიკლი ჯერ არ გვიცეკვია და ისე, მართლა კარგი ნომრები გამოგვივიდა.

გაგა თოდუა (საუბარში გვერთვება):

- თაკო იმდენს მუშაობს, რომ ძალიან დამღალა. ყოველ დღე სარეპეტიციო დარბაზიდან დილის 5 საათზე გავდივართ. მარტოები ვრჩებით იქ და ჩვენთვის ვვარჯიშობთ. მერე გაუთავებლად მირეკავს და გვიანობამდე ვერ მაღვიძებს... დილის 6 საათზე რომ დაიძინებ, 12 საათზე როგორ ავდგები?..

- გაგა, შენ კიევში გაზრდილი ქართველი ხარ, რომელიც ამ პროექტში შემთხვევით მოხვდი. შესაბამისად უკრაინაში მიატოვე ყველანაირი საქმე. რას ნიშნავს შენთვის ის ოთხი თვე, რომელიც თბილისში გაატარე?

- კიევში მართლაც ყველაფერი (სწავლა, სამსახური) მივატოვე. პოლონეთში ვსწავლობ და უნივერსიტეტში აკადემიური წელი ავიღე. მოკლედ, მთლიანად მოვწყდი იქაურობას და ყველაფერი ამ პროექტზე გავცვალე. ოჯახისგან დამოუკიდებლად, მარტომ გავატარე ეს ოთხი თვე, მხოლოდ ერთხელ ჩამომაკითხა ძმამ. მიუხედავად იმისა, რომ რთულია მარტოსთვის ჩემთვის აქ ყოფნა, ეს 4 თვე ძალიან კარგად დამამახსოვრდება. საოცრად კაშკაშა და ნათელი პერიოდი აღმოჩნდა...

- რას იტყვი შენს პარტნიორ თაკოზე?

- რა უნდა ვთქვა, სალაპარაკოც არაფერია, თაკოს რომ შეხედავ, მიხვდები, რომ საოცარი გოგოა, ცეკვავს ისე, როგორც არავის არასდროს უცეკვია. ასე რომ, პარტნიორში გამიმართლა...

თაკო:

- მეც გამიმართლა...

გაგა:

- მაგრამ მიმაჩნია, რომ მონაწილე მოცეკვავეებიდან ყველაზე მეტად მე გამიმართლა. ხასიათებითაც შევეწყვეთ. თავიდან ცოტას ვკამათობდით, რაღაც გაუგებრობები იყო, მაგრამ მერე ყველაფერი მოგვარდა...

- მშობლები კიევიდან გგულშემატკივრობენ. რას გეუბნებიან?

- რა უნდა მითხრან, ყოველ ხუთშაბათს მირეკავენ და მილოცავენ. პირველად აუტსაიდერებში რომ მოვხვდით, დედაჩემი ტიროდა... ისე, ამდენი ტურის მიუხედავად, აუტსაიდერებში მხოლოდ ერთხელ მოვხვდით და ისიც, მე-11 ტურში. მთავრი ის არის, რომ აუტსაიდერებში ახლა არ მოვხდეთ...

- რეზი, თქვენ რას ფიქრობთ?

- დიდი სურვილი მაქვს, რომ ფინალში მოხვდნენ... ესენი აუტსაიდერებში რომ დააყენონ, შეიძლება, დარბაზიდან გარეთ გავიდე, რომ არ ვნახო ის, რაც სცენაზე მოხდება. მაგრამ იმედი მაქვს, რომ ასეთი შედეგი არ ექნებათ.

თაკო:

- აუტსაიდერობისას ბევრი ვიცინე, მაგრამ ის ნერვული და სტრესული სიცილი იყო. ვიცინოდი, რომ გამემხიარულებინა საკუთარი თავი. ასევე ძალიან განიცდიდა ქეთი ხატიაშვილიც... მოკლედ, როგორც უნდა იყოს საქმე, ეს ოთხი თვე ჩემთვის იყო დიდი შრომა, ნერვიულობა, ბევრი სიხარული, წარმატება, განცდა, კარგი, ლამაზი დღეები, ფაქტობრივად, ეს არის ჩემი ცხოვრება, რომელიც ამ პროექტში გავატარე, ლამის ნახევარი წელი. სიმართლე გითხრათ, ძალიან დავიღალე. შოუ რომ დამთავრდება, ჯერ დავისვენებ... რაც შეეხება ცეკვას, ის ისედაც ძალიან მიყვარდა, ჩემი ცხოვრების მიზანი იყო. ამ პროექტით კი ამ ყველაფერს დავუბრუნდი. ისე ცეკვისთვის თავის დანებებას არ ვაპირებ. სტუდიაში რეპეტიციებს მოყვარულის დონეზე გავაგრძელებ. სალომე ჭაჭუას დარბაზში ვივლი.

- გაგა, სამომავლოდ რა გეგმები გაქვს?

თაკო (ასწრებს):

- გაგამ მითხრა, ფინალში რომ მოვხვდე, ჩემი ცხოვრება შეიცვლებაო, მეტს არაფერს ამბობს. ასე რომ, ვუსურვებ, ფინალში ცეკვას, რომ მისი ცხოვრება უკეთესობისკენ შეიცვალოს. მას ცხოვრებაში ამ პროექტის გარდა, ბევრი წარმატებული ნაბიჯი ექნება. ისე, კი მგონია, რომ ჩვენი წყვილი შედგა. იმედია, გავიმარჯვებთ კიდეც და ვიქნებით წყვილი, რომელიც მაყურებელს დაამახსოვრდება. როდესაც უცხო ადამიანების კომენტარებს ვკითხულობ, ისინი ჩვენს შესაძლებლობას, გაწეულ შრომას ობიექტურად აფასებენ და მიხარია.

გაგა:

- ახლა ჩემი ძმა ჩამოდის და ცხოვრებაში პირველად, საქართველოში მშობლების გარეშე ახალ წელს შევხვდებით. როგორც თაკომ თქვა, თუ ფინალში მოვხვდებით, ჩემი ცხოვრება ძალიან შეიცვლება... ჩემთვის მთავარი არა მოგება, არამედ ფინალში დგომაა. მეტს არაფერს ვიტყვი, დანარჩენს ჯერჯერობით საიდუმლოდ დავტოვებ.

ლალი ფაცია

სპეციალურად "ამბები.გე"-სთვის