ჩვენ ზამთრის პირველ თვეს მოსულმა დიდმა თოვლმა შეგვაშფოთა, 1890-იანი წლების მიწურულის პრესაში კი ნოემბრის დიდთოვლობაზე წავაწყდით ინფორმაციას.
საქართველოს პარლამენტის ეროვნული ბიბლიოთეკის ელექტრონულ არქივში დაცულ 1896 წლის 21 ნოემბრის გაზეთ "ცნობის ფურცელში" წერენ, რომ "გუდაურისკენ გზა შეიკრა. ძლიერა თოვს. კობთან დიდი თოვლი და ნამქერია. ყაზბეგთან ძლიერ დიდი თოვლია. გზები შეკრულია. ტფილისში რუსეთის ფოსტა არ მოსულა". როგორც ჩანს, 19 ნოემბერს თბილისშიც დიდი თოვლი მოსულა: "ერთთავად სთოვა და დიდი თოვლიც დასდო. ტრამვაის ვაგონები დილით ვერ დადიოდნენ, მინამ ლიანდაგი არ გაიწმინდა. ერთ ღამეს იმდენი თოვლი დასდო, რომ მარხილები თავისუფლად დადიოდნენ". გაზეთის იმავე ნომერში ქურდობის ერთობ ორიგინალურ ამბებსაც მოგვითხრობენ. როგორც ჩანს, ზამთარი, თოვლი და მოსალოდნელი ყინვა ხანდახან ქურდებსაც კი უღვიძებს კეთილშობილურ და სათუთ გრძნობებს. სათაურით "გულ-კეთილი" ქურდი, "ცნობის ფურცელი" წერს, რომ "ოდესაში ერთი ვაჭარი გაუქურდავთ და სხვათა შორის წაუღიათ მისი ცოლის თბილი წამოსასხამი. ქურდი წასულა ქალაქის ლომბარდში, დაუგირავებია წამოსასხამი 25 მანეთად და კვიტანცია გაუგზავნია ადგილობრივ ბოქაულისთვის შემდეგი წერილით: მოწყალეო ხელმწიფევ! მოგეხსენებათ, რომ ზამთარი დგება, საცაა ძლიერ აცივდება. გიგზავნით ამასთანავე ჩემ მიერ მოპარულ და 25 მანეთად დაგირავებულ თბილ წამოსასხამის კვიტანციას. ვაჭრის ცოლი უწამოსასხამოდ უეჭველია გაცივდება და ავად გახდება. ამიტომ რაც შეიძლება მალე გადაეცით ეს კვიტანცია, რომ თავისი წამოსასხამი გამოისყიდოს და ჩაიცვას, თორემ თუ ავად გახდა, ეს ჩემი ბრალი იქნება და მე მისი ცოდო რად მინდა!" ამ ქურდობამ ერთი ძველი თბილისური ამბავი გამახსენა. მართალია, ის ამბავი პრესაში არ გამოუჭენებიათ, მაგრამ ზეპირსიტყვიერად კი გავრცელდა. ფილტვების ანთებაგადატანილ სტუდენტ გოგონას ზამთრის ყინვიან საღამოს ქუჩაში ქურდი დახვედრია და დანის მუქარით ქურქის წართმევა მოუნდომებია. გოგონას უთხოვია, ნაავადმყოფარი დღეს პირველად გამოვედი შინიდან, ჩემს სადარბაზომდე მივიდეთ და გპირდები, არ ვიყვირებ, ისე გაგატან ქურქსო. ქურდი წაჰყოლია და გოგონას ქურქის გახდა რომ დაუპირებია, მამამისი შესულა სადარბაზოში. შვილი ახალგაზრდა ვაჟთან ერთად რომ დაუნახავს, _ აქ რატომ დგახართ, მეგობარი შინ შემოიპატიჟეო, უთქვამს გოგონასთვის და თვითონ წინ წაძღოლია. გოგონას ვაჟის დასმენა არ უკადრებია და შინ შეუყვანია. ოჯახს შინ ძვირფასი ნივთები ჰქონია და გოგონაც შიშობდა, ბინაც არ გაგვიძარცვოსო. მაგრამ ვაჟი დიდხანს არც გაჩერებულა, მადლობა გადაუხდია მასპინძლებისთვის და წასულა. მაშინ კი უთქვამს გოგონას სიმართლე, მაგრამ იმ ვაჟს ვინღა მიეწეოდა. ის ვაჟი კიდევ დახვედრია გოგონას ერთხელ, ორჯერ, სამჯერ... მოწონებია თურმე. ისიც უამბნია, ახლობელი მყავდა ძალიან ცუდად და მისთვის მჭირდებოდა ის ფული, პირველად ვცადე ქურდობაო... ასე ხვდებოდნენ კარგა ხანს, ერთმანეთი შეუყვარდათ, მერე როგორღაც მშობლებიც დაიყოლიეს და დაქორწინდნენ კიდეც... აი ასეთი რომანტიკული ქურდობებიც ხდება ჩვენს ქალაქში.
გაზეთში დაბეჭდილი მეორე ამბავი კი ოსტატურ ქურდობაზე გვიამბობს. ფოსტაში ვიღაც მამაკაცს მოხელისთვის ხელინოვის ქარვასლაში მცხოვრები მოშე ბათოშვილის სახელზე ბოქაულის ხელმოწერილი და ბეჭედდასმული საფოსტო უწყება წარუდგენია და სანაცვლოდ 40 მანეთი და წერილი წამოუღია. ერთი თვის შემდეგ ფოსტაში ბათოშვილი მისულა და უთქვამს, ჩემს სახელზე ფული და წერილია გამოგზავნილი და უწყება რატომ არ მომივიდაო. გაგიჟებულა ფოსტის მოხელე: "ფული აკი წაიღეთო". ბათოშვილის უარის შემდეგ "ფოსტის მოხელემ მხოლოდ ეხლა შეამჩნია, რომ უწყებაზე ბოქაულის ბეჭდის მაგიერად შაურიანით იყო ბეჭედი დასმული. ამიტომ იძულებული იქმნა თავისი ჯიბიდგან მიეცა ფული მოშე ბათოშვილისათვის".
მოამზადა ირმა ხარშილაძემ