რაში ამართლებს დათო დარჩია მირიან ბარათეონს

დათო დარჩია რუსთაველის თეატრის სცენაზე 1994 წლიდან დგას. მანამდე კი მისი კინოდებიუტი 22 წლის ასაკში ლევან თუთბერიძის ''წარსულის აჩრდილებში'' შედგა. ბავშვობიდან სურდა მსახიობობა. გურამ ფირცხალავამ დათოს დედა თანგული ცოლად რომ შეირთო, დათო სკოლის მოსწავლე იყო. მის გარემოცვაში მოხვედრამ მსახიობობაზე ფიქრი განუმტკიცა. რუსთაველის თეატრის პარალელურად, ამჟამად ის თამაშობს რობერტ სტურუას ახალ თეატრალურ სივრცეში ''ფაბრიკა'' , სპექტაკლში ''მარია კალასი - გაკვეთილი'' და ''ჩემი ცოლის დაქალებში'' მირიან ბარათეონს ასახიერებს.

- დათო, ვიცი ბავშვობაში ცეკვავდით. რატომ არ გაჰყევით ამ სფეროს?

- დიახ, ეს იყო ანსამბლი ''გორდა'' . ცეკვაზე პირველ კლასში შევედი და დაახლოებით ათი წლის განმავლობაში ვცეკვავდი. იმ პერიოდში რატომღაც მომბეზრდა ცეკვა. არ ვიცი, ეს რას დავაბრალო და თავი დავანებე. მაგრამ ახლა, როცა ქართული ანსამბლების ცეკვებს ვუყურებ, თვალი სულ ცრემლებით მევსება. რაღაცნაირი შინაგანი ემოცია მეუფლება მაშინაც და ახლაც, საუბრის დროს.

- დღეს ალბათ ქორწილში ან დაბადების დღეებზე ცეკვავთ, თუ იქაც არა?

- იცით, სანამ სტენტს ჩამიდგამდნენ, შიგადაშიგ ვცეკვავდი. განსაკუთრებულ შემთხვევებში იმ ცეკვებს ვცეკვავდი, რომლებიც ძალიან მიყვარდა. ახლა ძალიან ვიღლები და რა ქორწილი უნდა იყოს, ალბათ მხოლოდ შვილის, რომ მე კიდევ ერთხელ ვიცეკვო (იღიმის).

- შარშან სპექტაკლ ''ოლივერის''  პრემიერამდე გახდით ცუდად და ინფარქტის ნიშნები გქონდათ. დღეს როგორ გრძნობთ თავს და რა შეზღუდვები გაქვთ?

- ფიზიკური შეზღუდვები მაქვს, სიმძიმეების აწევა და თამბაქოს მოწევა არ შეიძლება. სიგარეტს თავი დავანებე და ჩიბუხზე გადავედი. ვითომ ეს ამბავი ''მელაითებოდა'' , მაგრამ ექიმმა მაინც ამიკრძალა თამბაქოს მოწევა. ჯერ ბოლომდე ამ ამოცანას ვერ ვასრულებ და თან ვსვამ ბევრ წამალს.

- გადაღლილობის ბრალი იყო?

- ყველაფერი ერთად დაემთხვა. გადაღლილობა, პრემიერა, მაგრამ პირველი და უმთავრესი ის ყოფილა, რომ თურმე სისხლძარღვები ბავშვობიდანვე ასაკოვანი ადამიანის მსგავსი მქონია. თან გენშიც მაქვს, მამა, ბიძები, მამიდები ახალგაზრდები დამეღუპნენ და ყველა გულის პრობლემით.

- როგორც ვიცი, სკოლას ამთავრებდით, მამა რომ გარდაგეცვალათ...

- სკოლა რომ დავამთავრე, ზაფხულში თეატრალურ ინსტიტუტში გამოცდები ჩავაბარე და სექტემბერში მამა დამეღუპა.

- ბატონი გურამ ფირცხალავა თქვენი მამობილია. პროფესიული არჩევანი მანამდე გააკეთეთ და არა მას შემდეგ, რაც ბატონ გურამთან გქონდათ ურთიერთობა და მის გარემოცვაში ყოფნა გიწევდათ...

- მსახიობობა ყოველთვის მინდოდა. ბავშვები რომ ამბობენ, ტანკისტი ვიქნები, ''კოსმონავტი'' ან მილიციელიო, მე იმ ასაკიდან სულ ვიმეორებდი, რომ მსახიობი გავხდებოდი. არ ვიცი, ამის თქმას რა ''მაიძულებდა'' . სხვათა შორის, მამა მსახიობი მყავდა, მერე ამ პროფესიით არ მუშაობდა, მაგრამ ნანახი მაქვს ფოტოები, სადაც მას რამდენიმე სექტაკლში ჰქონდა მონაწილეობა მიღებული. გურამმა დედა ცოლად რომ მოიყვანა, მასთან და მის გარემოცვასთან ურთიერთობისას, მერვე კლასიდან უკვე მყარად გადავწყვიტე, რომ თეატრალურ ინსტიტუტში ჩავაბარებდი.

იხილეთ სტატიის სრული ვერსია