პოლიტიკა
მსოფლიო
სამხედრო

31

მაისი

დღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი

კვირა, მთვარის მეექვსე დღე დაიწყება 10:27-ზე, მთვარე ლომშია – მარტოობისა და თავმდაბლობის დღეა. ინტუიცია მძაფრდება. კარგია სუნთქვითი ვარჯიში და არომათერაპია. კარგია ზედა სასუნთქი გზებისა და ბრონქების გაწმენდა. რეკომენდებულია: მოაგვარეთ მატერიალური და ფულადი საკითხები. აკეთეთ საქმე. გამოავლინეთ თქვენი უნარები და ნიჭი. წარმატების მიღწევა ბევრ სფეროში შეიძლება. უმჯობესია თავი შეიკავოთ როგორც გრძელი, ასევე მოკლე მოგზაურობისგან. ეს დღე განკუთვნილია დასვენებისთვის.
სამართალი
კულტურა/შოუბიზნესი
საზოგადოება
მოზაიკა
Faceამბები
კონფლიქტები
კვირის კითხვადი სტატიები
თვის კითხვადი სტატიები
მოძღვარი: "ვინ ამ­ბობს, რომ მა­მა­კაცს უნ­და ეპა­ტი­ოს ის, რაც ქალს არ მი­ე­ტე­ვე­ბა?!"
მოძღვარი: "ვინ ამ­ბობს, რომ მა­მა­კაცს უნ­და ეპა­ტი­ოს ის, რაც ქალს არ მი­ე­ტე­ვე­ბა?!"

ფი­ცის გა­ტე­ხა მარ­თ­ლ­მა­დი­დებ­ლურ რე­ლი­გი­ა­ში სე­რი­ო­ზულ ცოდ­ვად არის მიჩ­ნე­უ­ლი, ამას ადას­ტუ­რებს მცი­რე სჯუ­ლის კა­ნო­ნიც, სა­დაც წე­რია: "ვინც გა­ჭირ­ვე­ბი­სა და იძუ­ლე­ბის გა­მო ფიცს გა­ტეხს, მსუ­ბუ­ქი გან­კა­ნო­ნე­ბით და­ის­ჯე­ბა, რის გა­მოც 6 წლის შემ­დეგ მი­ი­ღებს შეწყ­ნა­რე­ბას... ხო­ლო ვინც ცრუდ და­ი­ფი­ცოს, 10 წე­ლი უზი­ა­რე­ბე­ლი იყო­სო. მცი­რე სჯუ­ლის კა­ნო­ნის მი­ხედ­ვით, ფი­ცის გა­ტე­ხა და­უშ­ვე­ბე­ლია რო­გორც სა­ე­რო, ასე­ვე სა­ეკ­ლე­სიო პი­რე­ბის მი­ე­რაც. წმინ­და კვი­რი­კე­სა და ივ­ლი­ტას სა­ხე­ლო­ბის ტაძ­რის მღვდელ­მ­სა­ხურს, ლე­ვან ალა­დაშ­ვილს, სწო­რედ ამ ცოდ­ვა­ზე ვე­სა­უბ­რეთ:

- სა­ხა­რე­ბა­ში მა­ცხო­ვა­რი გარ­კ­ვე­ვით ბრძა­ნებს: იყოს თქვე­ნი ჰო - ჰო, და არაი - არა, რა­თა ორ­გუ­ლო­ბა არ მო­გე­რი­ო­თო. მორ­წ­მუ­ნის სიტყ­ვა მარ­თა­ლი უნ­და იყოს. ჩვენ არ უნ­და გვჭირ­დე­ბო­დეს და­ფი­ცე­ბა და ამით ჩვე­ნი­ვე ნათ­ქ­ვა­მის გან­მ­ტ­კი­ცე­ბა. რო­დე­საც ვინ­მე გთხოვს, რომ და­ი­ფი­ცო, ესე იგი, ბო­ლომ­დე არ გენ­დო­ბა და ეს მა­შინ, რო­ცა მა­ცხო­ვა­რი გვა­რი­გებს, რომ ადა­მი­ა­ნებს ერ­თ­მა­ნე­თის ნდო­ბა, სიყ­ვა­რუ­ლი და რწმე­ნა უნ­და ჰქონ­დეთ. რო­დე­საც ერ­თი ადა­მი­ა­ნი მე­ო­რეს ეჭ­ვის თვა­ლით უყუ­რებს და მი­სი არ სჯე­რა, ესე იგი, მათ ურ­თი­ერ­თო­ბა­ში ყვე­ლა­ფე­რი რიგ­ზე ვერ არის.

- მა­მაო, არა­ნაკ­ლებ მტკივ­ნე­უ­ლია, რო­დე­საც ადა­მი­ა­ნე­ბი პი­რო­ბას დე­ბენ და მე­რე აღარ ას­რუ­ლე­ბენ. ყვე­ლა­ზე მე­ტად ეს ვა­ლის არ­დაბ­რუ­ნე­ბას შე­ე­ხე­ბა.

- თა­ვის­თა­ვად, პი­რო­ბის და­დე­ბა ცოდ­ვა არ არის, ამა­ვე დროს, ჩვენ ყოვ­ლის­შემ­ძ­ლე­ნი არა ვართ და შე­იძ­ლე­ბა ეს პი­რო­ბა ვერც შე­ვას­რუ­ლოთ. რა­საკ­ვირ­ვე­ლია, ვა­ლის და­უბ­რუ­ნებ­ლო­ბა ცოდ­ვაა, მაგ­რამ ერ­თია, რო­ცა არ ზრუ­ნავ მის დაბ­რუ­ნე­ბა­ზე და ამი­ტომ ვერ უბ­რუ­ნებ, მე­ო­რე - რო­ცა ბო­დიშს უხ­დი, ცდი­ლობ რო­გორ­მე და­უბ­რუ­ნო და შენს წილ პა­სუ­ხის­მ­გებ­ლო­ბას გრძნობ. ამ შემ­თხ­ვე­ვა­ში ეს ცოდ­ვა არ არის. ხში­რად ასეთ გან­საც­დელ­ში ის ვარ­დე­ბა, ვი­საც იოლი გზით გამ­დიდ­რე­ბა უნ­და, მა­გა­ლი­თად, ვინც მე­ვახ­შე­ობს და მო­ვა­ლი­სა­გან პრო­ცენტს მო­ითხოვს. ხში­რად ასე­თი ადა­მი­ა­ნე­ბი თვი­თონ იქ­ცე­ვი­ან ხოლ­მე მსხვერ­პ­ლად: ან ვი­ღაც მო­ატყუ­ებს და ნა­სეს­ხებ თან­ხას არ და­უბ­რუ­ნებს, ან ფი­ზი­კუ­რად ვერ შეძ­ლებს მის გა­დახ­დას.

- ზო­გი­ერ­თი ადა­მი­ა­ნი დებს პი­რო­ბას, რომ ტა­ძარს თან­ხას შეს­წი­რავს, ცხვარს დაკ­ლავს და ა.შ... მე­რე კი ამ პი­რო­ბას ვერ ას­რუ­ლებს. რამ­დე­ნად მძი­მე ცოდ­ვაა ეს?

- ეს ამ ადა­მი­ა­ნის რე­ლი­გი­უ­რი გა­უც­ნო­ბი­ე­რებ­ლო­ბის გა­მო­ხა­ტუ­ლე­ბაა. თუ ადა­მი­ა­ნი ეკ­ლე­სი­ა­ში და­დის და ფსალ­მუ­ნებს კი­თხუ­ლობს, მან კარ­გად იცის, რომ უფა­ლი ჩვენ­გან ამ­გ­ვარ მსხვერ­პლს არ მო­ითხოვს. იქ პირ­და­პირ წე­რია: ჩე­მი მსხვერ­პ­ლი არ არის ცხვრე­ბი და ზვა­რა­კე­ბი, ჩე­მი მსხვერ­პ­ლია სუ­ლი შე­მუს­ვ­რი­ლი, გუ­ლი შე­მუს­ვ­რი­ლი და დამ­დაბ­ლე­ბუ­ლიო. ეს არის ღვთი­სათ­ვის შე­სა­წი­რი ყვე­ლა­ზე ძვირ­ფა­სი რამ და არა ფუ­ლი ან საკ­ლა­ვი. რა­საკ­ვირ­ვე­ლია, შე­იძ­ლე­ბა ადა­მი­ან­მა ტა­ძარს თან­ხაც შეს­წი­როს, საკ­ლა­ვიც დაკ­ლას, მაგ­რამ შემ­დეგ ეს ხორ­ცი მო­ხუც­თა თავ­შე­სა­ფარ­ში უნდა მი­ი­ტა­ნოს, ან უდედ­მა­მო, უსახ­ლ­კა­რო ბავ­შ­ვებს მი­უ­ტა­ნოს. ახ­ლა კი, რა ფორ­მით სწი­რა­ვენ? - მი­იყ­ვანს ერ­თი ადა­მი­ა­ნი ცხვარს ეკ­ლე­სი­ის ეზო­ში, მე­რე იმის ძმა­კა­ცი ან ნაც­ნო­ბი და­ი­ჭერს, დაკ­ლა­ვენ, იქ­ვე სუფ­რას გაშ­ლი­ან და ქე­ი­ფო­ბენ. მი­პა­სუ­ხეთ - სად არის აქ ღმერ­თი და მის­და­მი სიყ­ვა­რუ­ლი ან მო­წი­წე­ბა?!

- და­ვუშ­ვათ, ადა­მი­ან­მა ვერ შე­ას­რუ­ლა უფ­ლი­სათ­ვის მი­ცე­მუ­ლი აღ­თ­ქ­მა, ამ შემ­თხ­ვე­ვა­ში რო­გორ უნ­და მო­იქ­ცეს?

- თუ ისეთ რა­ღა­ცას შეჰ­პირ­დი, რა­საც ფი­ზი­კუ­რად ვერ ას­რუ­ლებ, შე­იძ­ლე­ბა ეკ­ლე­სი­ა­ში მიხ­ვი­დე და ეს ცოდ­ვა აღ­სა­რე­ბა­ში თქვა. არ­სე­ბობს ლოც­ვა, რო­მე­ლიც მოძღ­ვარ­მა ასეთ დროს უნ­და წა­ი­კი­თხოს. ბუ­ნებ­რი­ვია, მღვდე­ლი აღ­მ­სა­რე­ბელს და­ა­რი­გებს და ეტყ­ვის, რომ სხვა დროს აღარ ჩა­ი­დი­ნოს მსგავ­სი რამ. ისე კი, თუ და­დე­ბუ­ლი პი­რო­ბის შეს­რუ­ლე­ბა შე­გიძ­ლი­ათ, უმ­ჯო­ბე­სია შე­ას­რუ­ლოთ. შე­საძ­ლოა ადა­მი­ან­მა არც იცო­და, რომ არ არის სწო­რი ფორ­მა ცხვრის შე­წირ­ვა, მღვდე­ლი მას და­აკ­ვა­ლი­ა­ნებს, ეტყ­ვის, რომ ეს ცხვა­რი, ან შე­სა­ბა­მი­სი ღი­რე­ბუ­ლე­ბის მა­ტე­რი­ა­ლუ­რი დახ­მა­რე­ბა ვინ­მეს - გან­საც­დელ­ში მყოფ, გა­ჭირ­ვე­ბულ ან მი­უ­სა­ფარ ადა­მი­ანს გა­უ­წი­ოს. ქველ­მოქ­მე­დე­ბა მარ­ტო ეკ­ლე­სი­ი­სათ­ვის შე­სა­წი­რის გა­ღე­ბა რო­დია, პი­რი­ქით, უფ­ლი­სათ­ვის გა­ცი­ლე­ბით უფ­რო სათ­ნოა, თუ ობოლს, ავად­მ­ყოფს, პა­ტი­მარ­სა და გა­ჭირ­ვე­ბულს და­ვეხ­მა­რე­ბით.

- ყვე­ლამ იცის, რომ ჯვრის­წე­რის დროს და­დე­ბუ­ლი ერ­თ­გუ­ლე­ბის ფი­ცის გა­ტე­ხაც უმ­ძი­მე­სი ცოდ­ვაა, თუმ­ცა, სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში დიდ და­ნა­შა­უ­ლად არ მი­აჩ­ნი­ათ, თუ ცოლს ქმა­რი ღა­ლა­ტობს...

- ვინ ამ­ბობს, რომ მა­მა­კაცს უნ­და ეპა­ტი­ოს ის, რაც ქალს არ მი­ე­ტე­ვე­ბა?! ოჯა­ხის ღა­ლა­ტი ერ­თ­დ­რო­უ­ლად დი­დი სირ­ცხ­ვი­ლი­ცაა და დი­დი ცოდ­ვაც. მრუ­შო­ბა მრუ­შო­ბაა და სიძ­ვა - სიძ­ვა. რა მნიშ­ვ­ნე­ლო­ბა აქვს, ვინ ჩა­ი­დენს ამას - ქა­ლი თუ კა­ცი? ნე­ბის­მი­ერ შემ­თხ­ვე­ვა­ში, ეს მო­მაკ­ვ­დი­ნე­ბე­ლი ცოდ­ვაა. შე­იძ­ლე­ბა და­უ­ო­ჯა­ხე­ბე­ლი სცო­დავ­დეს, ამით ის ზი­ანს სა­კუ­თარ თავს აყე­ნებს, მაგ­რამ და­ო­ჯა­ხე­ბუ­ლი ადა­მი­ა­ნის მი­ერ ჩა­დე­ნი­ლი მრუ­შო­ბა უფ­რო მძი­მე და გა­მო­უს­წო­რე­ბე­ლია, რად­გან ამ შემ­თხ­ვე­ვა­ში ეს ცოდ­ვა მთელ მის ოჯახ­ზე ვრცელ­დე­ბა. ამი­ტომ ყვე­ლამ უნ­და გა­ით­ვა­ლის­წი­ნოს, რომ მი­სი არას­წო­რი საქ­ცი­ე­ლის გა­მო შე­იძ­ლე­ბა ოჯა­ხის წევ­რე­ბი და­ზი­ან­დ­ნენ. სიძ­ვა და მრუ­შო­ბა ქა­ლის­თ­ვი­საც უმ­ძი­მე­სი ცოდ­ვაა და მა­მა­კა­ცის­თ­ვი­საც. თუმ­ცა, ამის მი­უ­ხე­და­ვად, ჩვენს ქვე­ყა­ნა­ში მარ­თ­ლა მი­იჩ­ნე­ვენ, რომ ქა­ლის მი­ერ ოჯა­ხის ღა­ლა­ტი უფ­რო მძი­მე და­ნა­შა­უ­ლია.

- სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში ძა­ლი­ან ბევ­რი ფიქ­რობს, რომ თუ მშო­ბე­ლი არას­წორ გზას ად­გას, შვი­ლიც აუცი­ლებ­ლად მის კვალს გაჰ­ყ­ვე­ბა. ვიც­ნობ ერთ გო­გო­ნას, რო­მელ­ზეც საქ­მ­როს ოჯახ­მა მხო­ლოდ იმი­ტომ თქვა უარი, რომ დე­დამი­სი არას­წო­რი ცხოვ­რე­ბით ცხოვ­რობ­და. ამ­გ­ვა­რი კლი­შე­ე­ბის გა­მო ბევრ ადა­მი­ანს ხომ არ ენ­გ­რე­ვა ცხოვ­რე­ბა?

- დედ-მა­მის არას­წო­რი ცხოვ­რე­ბა დი­აგ­ნო­ზი არ არის, გა­აჩ­ნია, პი­როვ­ნე­ბა სა­ით მი­იდ­რი­კე­ბა. შე­იძ­ლე­ბა ბავ­შ­ვი უყუ­რებ­დეს მშობ­ლის უზ­ნე­ო­ბას და მიხ­ვ­დეს, ის­წავ­ლოს, რომ ასე ცხოვ­რე­ბა არ შე­იძ­ლე­ბა. პრო­ტეს­ტი გა­უჩ­ნ­დეს ცოდ­ვის მი­მართ და პი­რი­ქით, ძა­ლი­ან სუფ­თა, წე­სი­ერ პი­როვ­ნე­ბად ჩა­მო­ყა­ლიბ­დეს. თუნ­დაც ამის გა­მო, ყვე­ლა მშო­ბე­ლი ვალ­დე­ბუ­ლია იფიქ­როს შვი­ლის მო­მა­ვალ­ზე, იმა­ზე, რომ მას, პირ­ველ რიგ­ში, ზნე­ობ­რი­ვი მა­გა­ლი­თი უნ­და მის­ცეს..

ხა­თუ­ნა ჩი­გო­გი­ძე

დღის ვიდეო
00:00 / 00:00
გიორგი ბაჩიაშვილი - საქართველოს წარმომადგენლებმა, ივანიშვილის დავალებით, მიმართეს ბანდიტურ გზას და მოტაცებით ჩამომიყვანეს საქართველოში

მოძღვარი: "ვინ ამ­ბობს, რომ მა­მა­კაცს უნ­და ეპა­ტი­ოს ის, რაც ქალს არ მი­ე­ტე­ვე­ბა?!"

მოძღვარი: "ვინ ამ­ბობს, რომ მა­მა­კაცს უნ­და ეპა­ტი­ოს ის, რაც ქალს არ მი­ე­ტე­ვე­ბა?!"

ფი­ცის გა­ტე­ხა მარ­თ­ლ­მა­დი­დებ­ლურ რე­ლი­გი­ა­ში სე­რი­ო­ზულ ცოდ­ვად არის მიჩ­ნე­უ­ლი, ამას ადას­ტუ­რებს მცი­რე სჯუ­ლის კა­ნო­ნიც, სა­დაც წე­რია: "ვინც გა­ჭირ­ვე­ბი­სა და იძუ­ლე­ბის გა­მო ფიცს გა­ტეხს, მსუ­ბუ­ქი გან­კა­ნო­ნე­ბით და­ის­ჯე­ბა, რის გა­მოც 6 წლის შემ­დეგ მი­ი­ღებს შეწყ­ნა­რე­ბას... ხო­ლო ვინც ცრუდ და­ი­ფი­ცოს, 10 წე­ლი უზი­ა­რე­ბე­ლი იყო­სო. მცი­რე სჯუ­ლის კა­ნო­ნის მი­ხედ­ვით, ფი­ცის გა­ტე­ხა და­უშ­ვე­ბე­ლია რო­გორც სა­ე­რო, ასე­ვე სა­ეკ­ლე­სიო პი­რე­ბის მი­ე­რაც. წმინ­და კვი­რი­კე­სა და ივ­ლი­ტას სა­ხე­ლო­ბის ტაძ­რის მღვდელ­მ­სა­ხურს, ლე­ვან ალა­დაშ­ვილს, სწო­რედ ამ ცოდ­ვა­ზე ვე­სა­უბ­რეთ:

- სა­ხა­რე­ბა­ში მაცხო­ვა­რი გარ­კ­ვე­ვით ბრძა­ნებს: იყოს თქვე­ნი ჰო - ჰო, და არაი - არა, რა­თა ორ­გუ­ლო­ბა არ მო­გე­რი­ო­თო. მორ­წ­მუ­ნის სიტყ­ვა მარ­თა­ლი უნ­და იყოს. ჩვენ არ უნ­და გვჭირ­დე­ბო­დეს და­ფი­ცე­ბა და ამით ჩვე­ნი­ვე ნათ­ქ­ვა­მის გან­მ­ტ­კი­ცე­ბა. რო­დე­საც ვინ­მე გთხოვს, რომ და­ი­ფი­ცო, ესე იგი, ბო­ლომ­დე არ გენ­დო­ბა და ეს მა­შინ, რო­ცა მაცხო­ვა­რი გვა­რი­გებს, რომ ადა­მი­ა­ნებს ერ­თ­მა­ნე­თის ნდო­ბა, სიყ­ვა­რუ­ლი და რწმე­ნა უნ­და ჰქონ­დეთ. რო­დე­საც ერ­თი ადა­მი­ა­ნი მე­ო­რეს ეჭ­ვის თვა­ლით უყუ­რებს და მი­სი არ სჯე­რა, ესე იგი, მათ ურ­თი­ერ­თო­ბა­ში ყვე­ლა­ფე­რი რიგ­ზე ვერ არის.

- მა­მაო, არა­ნაკ­ლებ მტკივ­ნე­უ­ლია, რო­დე­საც ადა­მი­ა­ნე­ბი პი­რო­ბას დე­ბენ და მე­რე აღარ ას­რუ­ლე­ბენ. ყვე­ლა­ზე მე­ტად ეს ვა­ლის არ­დაბ­რუ­ნე­ბას შე­ე­ხე­ბა.

- თა­ვის­თა­ვად, პი­რო­ბის და­დე­ბა ცოდ­ვა არ არის, ამა­ვე დროს, ჩვენ ყოვ­ლის­შემ­ძ­ლე­ნი არა ვართ და შე­იძ­ლე­ბა ეს პი­რო­ბა ვერც შე­ვას­რუ­ლოთ. რა­საკ­ვირ­ვე­ლია, ვა­ლის და­უბ­რუ­ნებ­ლო­ბა ცოდ­ვაა, მაგ­რამ ერ­თია, რო­ცა არ ზრუ­ნავ მის დაბ­რუ­ნე­ბა­ზე და ამი­ტომ ვერ უბ­რუ­ნებ, მე­ო­რე - რო­ცა ბო­დიშს უხ­დი, ცდი­ლობ რო­გორ­მე და­უბ­რუ­ნო და შენს წილ პა­სუ­ხის­მ­გებ­ლო­ბას გრძნობ. ამ შემ­თხ­ვე­ვა­ში ეს ცოდ­ვა არ არის. ხში­რად ასეთ გან­საც­დელ­ში ის ვარ­დე­ბა, ვი­საც იოლი გზით გამ­დიდ­რე­ბა უნ­და, მა­გა­ლი­თად, ვინც მე­ვახ­შე­ობს და მო­ვა­ლი­სა­გან პრო­ცენტს მო­ითხოვს. ხში­რად ასე­თი ადა­მი­ა­ნე­ბი თვი­თონ იქ­ცე­ვი­ან ხოლ­მე მსხვერ­პ­ლად: ან ვი­ღაც მო­ატყუ­ებს და ნა­სეს­ხებ თან­ხას არ და­უბ­რუ­ნებს, ან ფი­ზი­კუ­რად ვერ შეძ­ლებს მის გა­დახ­დას.

- ზო­გი­ერ­თი ადა­მი­ა­ნი დებს პი­რო­ბას, რომ ტა­ძარს თან­ხას შეს­წი­რავს, ცხვარს დაკ­ლავს და ა.შ... მე­რე კი ამ პი­რო­ბას ვერ ას­რუ­ლებს. რამ­დე­ნად მძი­მე ცოდ­ვაა ეს?

- ეს ამ ადა­მი­ა­ნის რე­ლი­გი­უ­რი გა­უც­ნო­ბი­ე­რებ­ლო­ბის გა­მო­ხა­ტუ­ლე­ბაა. თუ ადამიანი ეკ­ლე­სი­ა­ში და­დის და ფსალ­მუ­ნებს კითხუ­ლობს, მან კარ­გად იცის, რომ უფა­ლი ჩვენ­გან ამ­გ­ვარ მსხვერპლს არ მო­ითხოვს. იქ პირ­და­პირ წე­რია: ჩე­მი მსხვერ­პ­ლი არ არის ცხვრე­ბი და ზვა­რა­კე­ბი, ჩე­მი მსხვერ­პ­ლია სუ­ლი შე­მუს­ვ­რი­ლი, გუ­ლი შე­მუს­ვ­რი­ლი და დამ­დაბ­ლე­ბუ­ლიო. ეს არის ღვთი­სათ­ვის შე­სა­წი­რი ყვე­ლა­ზე ძვირ­ფა­სი რამ და არა ფუ­ლი ან საკ­ლა­ვი. რა­საკ­ვირ­ვე­ლია, შე­იძ­ლე­ბა ადა­მი­ან­მა ტა­ძარს თან­ხაც შეს­წი­როს, საკ­ლა­ვიც დაკ­ლას, მაგ­რამ შემ­დეგ ეს ხორ­ცი მო­ხუც­თა თავ­შე­სა­ფარ­ში უნდა მი­ი­ტა­ნოს, ან უდედ­მა­მო, უსახ­ლ­კა­რო ბავ­შ­ვებს მი­უ­ტა­ნოს. ახ­ლა კი, რა ფორ­მით სწი­რა­ვენ? - მი­იყ­ვანს ერ­თი ადა­მი­ა­ნი ცხვარს ეკ­ლე­სი­ის ეზო­ში, მე­რე იმის ძმა­კა­ცი ან ნაც­ნო­ბი და­ი­ჭერს, დაკ­ლა­ვენ, იქ­ვე სუფ­რას გაშ­ლი­ან და ქე­ი­ფო­ბენ. მი­პა­სუ­ხეთ - სად არის აქ ღმერ­თი და მის­და­მი სიყ­ვა­რუ­ლი ან მო­წი­წე­ბა?!

- და­ვუშ­ვათ, ადა­მი­ან­მა ვერ შე­ას­რუ­ლა უფ­ლი­სათ­ვის მი­ცე­მუ­ლი აღ­თ­ქ­მა, ამ შემ­თხ­ვე­ვა­ში რო­გორ უნ­და მო­იქ­ცეს?

- თუ ისეთ რა­ღა­ცას შეჰ­პირ­დი, რა­საც ფი­ზი­კუ­რად ვერ ას­რუ­ლებ, შე­იძ­ლე­ბა ეკ­ლე­სი­ა­ში მიხ­ვი­დე და ეს ცოდ­ვა აღ­სა­რე­ბა­ში თქვა. არ­სე­ბობს ლოც­ვა, რო­მე­ლიც მოძღ­ვარ­მა ასეთ დროს უნ­და წა­ი­კითხოს. ბუ­ნებ­რი­ვია, მღვდე­ლი აღ­მ­სა­რე­ბელს და­ა­რი­გებს და ეტყ­ვის, რომ სხვა დროს აღარ ჩა­ი­დი­ნოს მსგავ­სი რამ. ისე კი, თუ და­დე­ბუ­ლი პი­რო­ბის შეს­რუ­ლე­ბა შე­გიძ­ლი­ათ, უმ­ჯო­ბე­სია შე­ას­რუ­ლოთ. შე­საძ­ლოა ადა­მი­ან­მა არც იცო­და, რომ არ არის სწო­რი ფორ­მა ცხვრის შე­წირ­ვა, მღვდე­ლი მას და­აკ­ვა­ლი­ა­ნებს, ეტყ­ვის, რომ ეს ცხვა­რი, ან შე­სა­ბა­მი­სი ღი­რე­ბუ­ლე­ბის მა­ტე­რი­ა­ლუ­რი დახ­მა­რე­ბა ვინ­მეს - გან­საც­დელ­ში მყოფ, გა­ჭირ­ვე­ბულ ან მი­უ­სა­ფარ ადა­მი­ანს გა­უ­წი­ოს. ქველ­მოქ­მე­დე­ბა მარ­ტო ეკ­ლე­სი­ი­სათ­ვის შე­სა­წი­რის გა­ღე­ბა რო­დია, პი­რი­ქით, უფ­ლი­სათ­ვის გა­ცი­ლე­ბით უფ­რო სათ­ნოა, თუ ობოლს, ავად­მ­ყოფს, პა­ტი­მარ­სა და გა­ჭირ­ვე­ბულს და­ვეხ­მა­რე­ბით.

- ყვე­ლამ იცის, რომ ჯვრის­წე­რის დროს და­დე­ბუ­ლი ერ­თ­გუ­ლე­ბის ფი­ცის გა­ტე­ხაც უმ­ძი­მე­სი ცოდ­ვაა, თუმ­ცა, სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში დიდ და­ნა­შა­უ­ლად არ მი­აჩ­ნი­ათ, თუ ცოლს ქმა­რი ღა­ლა­ტობს...

- ვინ ამ­ბობს, რომ მა­მა­კაცს უნ­და ეპა­ტი­ოს ის, რაც ქალს არ მი­ე­ტე­ვე­ბა?! ოჯა­ხის ღა­ლა­ტი ერ­თ­დ­რო­უ­ლად დი­დი სირ­ცხ­ვი­ლი­ცაა და დი­დი ცოდ­ვაც. მრუ­შო­ბა მრუ­შო­ბაა და სიძ­ვა - სიძ­ვა. რა მნიშ­ვ­ნე­ლო­ბა აქვს, ვინ ჩა­ი­დენს ამას - ქა­ლი თუ კა­ცი? ნე­ბის­მი­ერ შემ­თხ­ვე­ვა­ში, ეს მო­მაკ­ვ­დი­ნე­ბე­ლი ცოდ­ვაა. შე­იძ­ლე­ბა და­უ­ო­ჯა­ხე­ბე­ლი სცო­დავ­დეს, ამით ის ზი­ანს სა­კუ­თარ თავს აყე­ნებს, მაგ­რამ და­ო­ჯა­ხე­ბუ­ლი ადა­მი­ა­ნის მი­ერ ჩა­დე­ნი­ლი მრუ­შო­ბა უფ­რო მძი­მე და გა­მო­უს­წო­რე­ბე­ლია, რად­გან ამ შემ­თხ­ვე­ვა­ში ეს ცოდ­ვა მთელ მის ოჯახ­ზე ვრცელ­დე­ბა. ამი­ტომ ყვე­ლამ უნ­და გა­ით­ვა­ლის­წი­ნოს, რომ მი­სი არას­წო­რი საქ­ცი­ე­ლის გა­მო შე­იძ­ლე­ბა ოჯა­ხის წევ­რე­ბი და­ზი­ან­დ­ნენ. სიძ­ვა და მრუ­შო­ბა ქა­ლის­თ­ვი­საც უმ­ძი­მე­სი ცოდ­ვაა და მა­მა­კა­ცის­თ­ვი­საც. თუმ­ცა, ამის მი­უ­ხე­და­ვად, ჩვენს ქვე­ყა­ნა­ში მარ­თ­ლა მი­იჩ­ნე­ვენ, რომ ქა­ლის მი­ერ ოჯა­ხის ღა­ლა­ტი უფ­რო მძი­მე და­ნა­შა­უ­ლია.

- სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში ძა­ლი­ან ბევ­რი ფიქ­რობს, რომ თუ მშო­ბე­ლი არას­წორ გზას ად­გას, შვი­ლიც აუცი­ლებ­ლად მის კვალს გაჰ­ყ­ვე­ბა. ვიც­ნობ ერთ გო­გო­ნას, რო­მელ­ზეც საქ­მ­როს ოჯახ­მა მხო­ლოდ იმი­ტომ თქვა უარი, რომ დე­დამი­სი არას­წო­რი ცხოვ­რე­ბით ცხოვ­რობ­და. ამ­გ­ვა­რი კლი­შე­ე­ბის გა­მო ბევრ ადა­მი­ანს ხომ არ ენ­გ­რე­ვა ცხოვ­რე­ბა?

- დედ-მა­მის არას­წო­რი ცხოვ­რე­ბა დი­აგ­ნო­ზი არ არის, გა­აჩ­ნია, პი­როვ­ნე­ბა სა­ით მი­იდ­რი­კე­ბა. შე­იძ­ლე­ბა ბავ­შ­ვი უყუ­რებ­დეს მშობ­ლის უზ­ნე­ო­ბას და მიხ­ვ­დეს, ის­წავ­ლოს, რომ ასე ცხოვ­რე­ბა არ შე­იძ­ლე­ბა. პრო­ტეს­ტი გა­უჩ­ნ­დეს ცოდ­ვის მი­მართ და პი­რი­ქით, ძა­ლი­ან სუფ­თა, წე­სი­ერ პი­როვ­ნე­ბად ჩა­მო­ყა­ლიბ­დეს. თუნ­დაც ამის გა­მო, ყვე­ლა მშო­ბე­ლი ვალ­დე­ბუ­ლია იფიქ­როს შვი­ლის მო­მა­ვალ­ზე, იმა­ზე, რომ მას, პირ­ველ რიგ­ში, ზნე­ობ­რი­ვი მა­გა­ლი­თი უნ­და მის­ცეს..

ხა­თუ­ნა ჩი­გო­გი­ძე

ქართველი ჟურნალისტის და ამერიკელი დიპლომატის ქორწილი ვაშინგტონში - "ძალიან ბედნიერები ვართ, რომ ვიპოვეთ ერთმანეთი"

უზენაესი სასამართლოს მოსამართლეობის ყოფილი კანდიდატი თამთა თოდაძეზე - "რა ბრიჯიტ ბარდო ესა მყავს, რა აბია ასეთი ნეტავ"

ვინ არის შორენა ბეგაშვილის ყოფილი ქმრის მეუღლე, რომელიც უკრაინაში ცნობილი დიზაინერია