ბიძინა ივანიშვილმა პოლიტიკიდან წასვლის წინ თბილისის მერის პოსტზე ინფრასტრუქტურისა და რეგიონული განვითარების ამჟამინდელი მინისტრის, დავით ნარმანიას კანდიდატურა დაასახელა. თბილისის მერის პოსტზე ნარმანიას მოწინააღმდეგეების მთავარი არგუმენტი მისი არათბილისელობაა, არცთუ შორეულ მომავალში ვნახავთ, ეს არასერიოზული არგუმენტი თბილისელების არჩევანზე იმოქმედებს თუ არა. ამჯერად კი გადავწყვიტეთ თვალი გადავავლოთ ჩვენს უახლეს ისტორიას და გავიხსენოთ ის ადამიანები, ვინც საქართველოს დამოუკიდებლობის წლებში დედაქალაქს თავკაცობდნენ.
1991 წელს, ქვეყნის დამოუკიდებლობის აღდგენის შემდეგ, თბილისის მერის თანამდებობა მოკლე ხნით თამაზ ვაშაძემ დაიკავა. სამოქალაქო ომის შემდეგ, 1992 წელს მერის თანამდებობა დაიკავა ოთარ ლითანიშვილმა, ქალაქის კოლორიტმა. მერად მუშაობისას მისთვის ერთ მოქალაქეს დაურეკავს და უკითხავს: - მერი ხართო? - ბატონ ოთარს უპასუხია: - არა, გენაცვალე, მერი კი არა, კლარა ვარო! 1993 წელს ის ამ თანამდებობაზე კოტე გაბაშვილმა შეცვალა. 1993 წელსვე თბილისის მერად ნიკო ლეკიშვილი დანიშნეს. მისი მერობისას თბილისში მეტად პოპულარული იყო ანეკდოტი, უფრო სწორად, ანეკდოტად ქცეული ნამდვილი ამბავი: თბილისის მერმა ნიკო ლეკიშვილმა საქართველოს მთავრობაში ერთ-ერთ მაღალჩინოსანს დაურეკა - მერი ვარ, მერი - ლეკიშვილიო! ამ უკანასკნელმა კი თანაშემწეს განცვიფრებით ჰკითხა, "კაცო, ლეკიშვილს მერი ჰქვიაო?" ნიკო ლეკიშვილს პურის რიგებისა და ცენტრალურ პროსპექტებზე დანთებული კოცონების პრობლემა ჰქონდა გადასაწყვეტი. ის არ იყო პოლიტიკურად ანგაჟირებული ფიგურა, ისევე როგორც მისი მომდევნო მერი ბადრი შოშიტაიშვილი, რომელსაც ეს თანამდებობა 1995 - 1998 წლებში ეკავა. 1998 წელს ქალაქის თავკაცობა ვანო ზოდელავას ჩააბარეს. ის იყო პირველი მერი, რომლის საპრეზიდენტო ამბიციებზეც ბევრს ლაპარაკობდნენ. ჩვენი უახლესი ისტორიის პოლიტმარგალიტებში კი მოიძებნება ერთი ფრაზა, რომელიც ვანო ზოდელავას ეკუთვნის: "ილია და აკაკი ცოცხლები რომ იყონ, საფლავში გადატრიალდებოდნენ". "ვარდების რევოლუციისა" და გაპრეზიდენტების შემდეგ მიხეილ სააკაშვილმა ვანო ზოდელავა თბილისის მერის თანამდებობიდან გადააყენა და მის ნაცვლად ცესკოს ყოფილი თავმჯდომარე ზურაბ ჭიაბერაშვილი დანიშნა. პროფესიით ფილოსოფოსი ზურაბ ჭიაბერაშვილი პოლიტიკაში საარჩევნო სისტემიდან მოვიდა, თბილისელებს კი თავი ყველაზე მეტად ცნობილი "სამკუთხედით" დაამახსოვრა. ასევე მის მერობას უკავშირდება ე.წ. საათების სკანდალი. ისანი-სამგორის რაიონის გამგებელმა ზურაბ ადამიამ ქალაქის მერს "ომეგას" ფირმის 1500-დოლარიანი საათი მიუტანა საჩუქრად. ზურაბ ჭიაბერაშვილმა კი მეორე დილით საგანგებოდ შეკრიბა დედაქალაქის ყველა რაიონის გამგებელი და ზურაბ ადამია მისთვის ქრთამის მიცემის მცდელობაში კამერების წინ დაადანაშაულა. მერმა ადამიას გადადგომის შესახებ განცხადების სასწრაფოდ დაწერა მოსთხოვა და საათი საჯაროდ დაუბრუნა უკან. სულ მალე ჭიაბერაშვილი დიპლომატიურ სამსახურში გაამწესეს, მისი ადგილი კი გიგი უგულავამ დაიკავა. უგულავას მუდმივად ადანაშაულებდნენ საბიუჯეტო თანხების არამიზნობრივ ხარჯვაში (მას მოსახლეობამ "იგულავაც" კი შეარქვა"). ამგვარი ბრალდებით მის წინააღმდეგ დღესაც მიმდინარეობს სასამართლო პროცესი. უგულავა იყო პოლიტიკოსი, რომელიც სააკაშვილის ხელისუფლებაში გადაწყვეტილების მიმღებთა ელიტას მიეკუთვნებოდა. მას ხშირად ასახელებდნენ ტელევიზიების სარედაქციო პოლიტიკის მაკონტროლებლად, ასევე სააკაშვილის მემკვიდრედ, თუმცა როგორც ზოდელავას შემთხვევაში, ამჯერადაც ვარაუდები არ გამართლდა. თუმცა როგორც ჩანს, ის მომავალ არჩევნებშიც აპირებს კენჭისყრას. თუმცა, ერთ-ერთი ვერსიით შესაძლოა თვით ექსპრეზიდენტმა მიხეილ სააკაშვილმა იყაროს თბილისის მერის პოზიციაზე კენჭი.
ნათია დოლიძე
ყოველკვირეული გაზეთი "ყველა სიახლე"
(გამოდის ოთხშაბათობით)