ახა­ლი პრე­ზი­დენ­ტის ოჯა­ხის მი­მართ სა­ზო­გა­დო­ე­ბის ინ­ტე­რე­სი რომ საკ­მა­ოდ დი­დია, ამა­ში გა­საკ­ვი­რი არა­ფე­რია, არც ის არის ახა­ლი, რომ პრე­ზი­დენ­ტის ინა­უ­გუ­რა­ცია მოკ­რძა­ლე­ბუ­ლი პომ­პე­ზუ­რო­ბი­თა და პრო­ტო­კო­ლის სრუ­ლი დაც­ვით გა­ი­მარ­თა, თუმ­ცა, ალ­ბათ, სა­ქარ­თვე­ლოს ის­ტო­რი­ა­ში გი­ორ­გი მარ­გვე­ლაშ­ვი­ლი პირ­ვე­ლი პრე­ზი­დენ­ტია, რო­მელ­საც ტრი­ბუ­ნის­კენ მი­მა­ვალს დე­დამ პირ­ჯვა­რი გა­და­სა­ხა და და­ლო­ცა...

ძვირ­ფა­სო მკი­თხვე­ლო, ვიდ­რე სა­ქარ­თვე­ლოს პრე­ზი­დენ­ტის დე­დას, ქალ­ბა­ტონ მზია გო­მე­ლა­ურს წარ­მო­გიდ­გენ­დეთ, სა­ჭი­როდ ჩავ­თვა­ლე, თქვენ­თვის ის პრე­ის­ტო­რია მო­მე­თხრო, რო­მე­ლიც მარ­გვე­ლაშ­ვი­ლე­ბის ოჯახ­ში სტუმ­რო­ბას ახ­ლდა. რო­დე­საც პრე­ზი­დენ­ტის დეკ­ლა­რა­ცი­ა­ში მი­თი­თე­ბუ­ლი სახ­ლის­კენ მივ­დი­ო­დი, არ და­გი­მა­ლავთ, გუ­ლის სიღ­რმე­ში პე­სი­მის­ტუ­რად ვი­ყა­ვი გან­წყო­ბი­ლი, ვფიქ­რობ­დი, ამაო იქ­ნე­ბო­და მცდე­ლო­ბა, გა­უფრ­თხი­ლებ­ლად მი­სულ სტუ­მარს პრე­ზი­დენ­ტის ოჯახ­ში შე­ეღ­წია. ინ­გო­როყ­ვას 22 ნო­მერ­თან დაც­ვა არ იდგა... არც ბი­ნის პოვ­ნა გამ­ჭირ­ვე­ბია, პირ­ვე­ლი­ვე ზა­რის შემ­დეგ კარი თა­ვად ქალ­ბა­ტონ­მა მზია გო­მე­ლა­ურ­მა გა­მი­ღო... იგი ისე­თი­ვე სა­ი­ნე­ტე­რე­სო და გულ­წრფე­ლი მო­სა­უბ­რე აღ­მოჩ­ნდა, რო­გო­რიც სა­ზო­გა­დო­ე­ბამ ინა­უ­გუ­რა­ცი­ის პირ­და­პი­რი რე­პორ­ტა­ჟის დროს, პრე­ზი­დენ­ტი­სათ­ვის პირ­ჯვრის გა­და­წე­რის მო­მენ­ტში იხი­ლა...

მაშ ასე, "ასა­ვალ-და­სა­ვა­ლი" გთა­ვა­ზობთ ექ­სკლუ­ზი­ურ ინ­ტერ­ვი­უს სა­ქარ­თვე­ლოს პრე­ზი­დენ­ტის დე­დას­თან, ქალ­ბა­ტონ მზია გო­მე­ლა­ურ­თან.

- რო­გო­რი შეგ­რძნე­ბაა, იყოთ სა­ქარ­თვე­ლოს პრე­ზი­დენ­ტის დედა?

- სი­მარ­თლე გი­თხრათ, მთლად მყუდ­როდ არ ვგრძნობ თავს – გი­ორ­გის დედა რომ ვარ, ეს გან­ცდა მუდ­მი­ვად ფეთ­ქავს ჩემ­ში, მაგ­რამ მისი პრე­ზი­დენ­ტო­ბა ჩემ­გან შორს არის... ახლა მხო­ლოდ იმა­ზე ვფიქ­რობ, რომ ჩემ­მა შვილ­მა ღირ­სე­უ­ლად ატა­როს ეს ტვირ­თი. მე მჯე­რა გი­ორ­გის.... რა­ო­დენ და­უ­ჯე­რე­ბე­ლიც უნდა იყოს, სა­არ­ჩევ­ნო კამ­პა­ნი­ის პე­რი­ოდ­ში არ ვღე­ლავ­დი და იშ­ვი­ა­თად მახ­სენ­დე­ბო­და, რომ გი­ორ­გი საპ­რე­ზი­დენ­ტო კამ­პა­ნი­ა­ში იყო ჩარ­თუ­ლი. მისი პრე­ზი­დენ­ტო­ბა ვერ წარ­მო­მედ­გი­ნა და გულ­წრფე­ლად გი­თხრათ, არ მინ­დო­და. მერ­ჩივ­ნა, ფი­ლო­სო­ფო­სად დარ­ჩე­ნი­ლი­ყო, რად­გან ეს ჩვენს ქვე­ყა­ნას ძა­ლი­ან სჭირ­დე­ბა. ალ­ბათ, უხერ­ხუ­ლია, როცა სა­კუ­თა­რი შვი­ლის ქება გი­წევს, მაგ­რამ გი­ორ­გის ძა­ლი­ან კარ­გი გო­ნე­ბა აქვს...

- რას ფიქ­რობ­დით იმ წუ­თებ­ში, როცა ინა­უ­გუ­რა­ცი­ის დროს ტრი­ბუ­ნის­კენ მი­მა­ვალ სა­ქარ­თვე­ლოს პრე­ზი­დენტს პირ­ჯვა­რი გა­და­წე­რეთ? თქვენს პირ­ჯვარს გულ­გრი­ლი არა­ვინ და­უ­ტო­ვე­ბია...

- რო­დე­საც გი­ორ­გი სახ­ლი­დან გა­დის, პირ­ჯვარს ყო­ველ­თვის ვწერ. იმ მო­მენ­ტში, როცა პირ­ჯვა­რი გა­დავ­სა­ხე, ვფიქ­რობ­დი, ღმერ­თმა გიშ­ვე­ლოს, უფა­ლი შენს გვერ­დით იყოს, შეც­დო­მა არ და­უშ­ვა-მეთ­ქი...

- სა­ინ­ტე­რე­სოა, რო­გო­რი იყო ბავ­შვო­ბა­ში სა­ქარ­თვე­ლოს პრე­ზი­დენ­ტი...

- ყვე­ლა ბავ­შვი, რო­მე­ლიც იბა­დე­ბა და სამ­ყა­როს ეც­ნო­ბა, სა­ინ­ტე­რე­სოა, უბ­რა­ლოდ, ზოგ მათ­განს არ უქ­მნი­ან პი­რო­ბებს, რომ გა­მო­ავ­ლი­ნოს თა­ვი­სი შე­საძ­ლებ­ლო­ბე­ბი. თა­ვის ქე­ბად ნუ ჩა­მით­ვლით, მაგ­რამ ჩემს შვილს სულ ვაძ­ლევ­დი იმის სა­შუ­ა­ლე­ბას და უფ­ლე­ბას, რომ ყო­ფი­ლი­ყო ის, ვინც არის. მას­თან ერ­თად გავ­დი­ო­დი მის ბავ­შვო­ბას, მისი თვა­ლე­ბით ვუ­ყუ­რებ­დი სამ­ყა­როს. ზღაპ­რებს ვი­გო­ნებ­დი და ცხო­ვე­ლებს ვა­ლა­პა­რა­კებ­დი იმის შე­სა­ხებ, რაც მინ­დო­და, რომ გი­ორ­გის გა­ე­გო და გა­ე­თა­ვი­სე­ბი­ნა. ერთხელ მი­თხრა - შენ ყვე­ლა­ზე კარ­გი ან­დერ­სე­ნი ხარო. ყვე­ლა­ზე მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი, ჩვენს ურ­თი­ერ­თო­ბა­ში ის იყო, რომ გი­ორ­გი ტყუ­ილს არა­სო­დეს მე­ტყო­და. არ ვა­მოწ­მებ­დი და ამას ძა­ლი­ან აფა­სებ­და. იცო­და, რომ მისი მჯე­რო­და.

ბავ­შვო­ბა­ში ძა­ლი­ან ცელ­ქი იყო. ჯერ კი­დევ სკო­ლა­შიც კი არ და­დი­ო­და, ეზოს ბი­ჭებ­თან ერ­თად ფუ­ნი­კუ­ლი­ორ­ზე ფე­ხით რომ წა­ვი­და. მახ­სოვს, ყვე­ლა ავ­ნერ­ვი­ულ­დით და ვე­ძებ­დით. ბო­ლოს ჩემ­მა ბი­ძაშ­ვილ­მა სა­თა­მა­შო მან­ქა­ნებ­თან იპო­ვა. როცა ჰკი­თხეს – გი­ორ­გი, არ იფიქ­რე იმა­ზე, მშობ­ლე­ბი რომ ინერ­ვი­უ­ლებ­დნე­ნო, ხე­ლით მი­ა­ნიშ­ნა და თქვა – აი, აქამ­დე მახ­სოვ­დნენ, მერე აღა­რო. იმ­დე­ნად ცელ­ქი იყო, ქალ­ბა­ტონ­მა ლი­ა­ნა შე­წი­რულ­მა მი­თხრა, ოღონდ თა­ვის თავს რა­ი­მე არ ავ­ნოს და კარგ ატეს­ტატს მივ­ცე­მო. მი­უ­ხე­და­ვად სი­ცელ­ქი­სა, მას­წავ­ლებ­ლებ­სა და ბავ­შვებს ძა­ლი­ან უყ­ვარ­დათ.

- და რო­გორ სწავ­ლობ­და სკო­ლა­ში?

- სკო­ლა­ში კარ­გად არ სწავ­ლობ­და. პირ­ვე­ლი კლა­სი­დან მე­ა­თეს ჩათ­ვლით, სა­მო­სა­ნი იყო, თუმ­ცა, ეს არა­სო­დეს მი­დარ­დია. ჩემ­თვის მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი იყო ის, რომ მას უამ­რა­ვი გა­ტა­ცე­ბა ჰქონ­და. აინ­ტე­რე­სებ­და ცხო­ველ­თა ქცე­ვა, ფი­ზი­ო­ლო­გია, ის­ტო­რია. ძა­ლი­ან კარ­გად ხა­ტავ­და. ხუთი წლის იყო, ინ­გლი­სუ­რის მას­წავ­ლე­ბე­ლი რომ მო­ვუყ­ვა­ნე. გი­ორ­გი გა­ვაფრ­თხი­ლე, ეს ქალი ორი დღის წინ ჩა­მო­ვი­და ლონ­დო­ნი­დან და არ­ცერ­თი ენა არ იცის-მეთ­ქი. ნე­ლი­მაც იცო­და, რომ გი­ორ­გის­თან ინ­გლი­სუ­რის გარ­და, არ­ცერთ სხვა ენა­ზე არ უნდა ესა­უბ­რა. ოთხი წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში ინ­გლი­სუ­რის მას­წავ­ლე­ბე­ლი თით­ქმის ყო­ველ­დღე და­დი­ო­და. წლის ბო­ლოს უკვე ისე გა­მარ­თუ­ლად სა­უბ­რობ­და, რომ გი­ორ­გიმ და ნე­ლიმ ინ­გლი­სუ­რად იჩხუ­ბეს. ნე­ლიმ ყვა­ვი­ლი მო­წყვი­ტა, გი­ორ­გიმ კი ცო­ცხა­ლი ორ­გა­ნიზ­მის მო­წყვე­ტა გა­აპ­რო­ტეს­ტა... თუ სკო­ლის პე­რი­ოდ­ში სხვა რა­ღა­ცე­ბით იყო გა­ტა­ცე­ბუ­ლი და სწავ­ლა ნაკ­ლე­ბად აინ­ტე­რე­სებ­და, პლა­ტო­ნის წა­კი­თხვის შემ­დეგ თა­ვად აირ­ჩია ფი­ლო­სო­ფი­ის ფა­კულ­ტე­ტი და მთე­ლი არ­სე­ბით ჩა­უღ­რმავ­და ფი­ლო­სო­ფი­ას. დღეს გი­ორ­გი ორი წიგ­ნის ავ­ტო­რია ფი­ლო­სო­ფი­ურ ან­თრო­პო­ლო­გი­ა­ში.

გი­ორ­გი სა­ნა­ხევ­როდ დუ­შეთ­ში გა­ი­ზარ­და, სა­დაც ჩემი ახლო ნა­თე­სა­ვე­ბი ცხოვ­რობ­დნენ, ამი­ტო­მა­ცაა რომ იქა­უ­რო­ბა ძა­ლი­ან უყ­ვარს. დუ­შეთ­ში იყი­და კარ­კა­სუ­ლი სახ­ლი, სა­დაც ყვე­ლა­ფე­რი თა­ვი­სი ხე­ლით გა­ა­კე­თა. არც კი ვი­ცო­დი, თუ ასე­თი ხელ­მარ­ჯვე იყო. ამ ფი­ლო­სო­ფოს, წიგ­ნი­ერ კაცს, იმის ნაც­ვლად, რომ და­ბა­დე­ბის დღე­ზე წიგ­ნი, კალ­მის­ტა­რი და რვე­უ­ლი ვუ­ყი­დო, "ატ­ვი­ორ­კას", "პლოს­კო­გუბცს", "სვარ­კის" აპა­რატს და ამ­გვარ ხელ­სა­წყო­ებს ვჩუქ­ნი...

თბი­ლის­ში არა­ფერს აკე­თებს, დუ­შეთ­ში კი, რო­გორც გი­თხა­რით, თით­ქმის ყვე­ლა­ფე­რი თა­ვი­სი ხე­ლით გა­ა­კე­თა - თა­ვად და­ა­გო ია­ტა­კი, კა­ფელ-მეტ­ლა­ხი, გა­ა­კე­თა კიბე და ა.შ. აი, ასეთ ადა­მი­ან­ზე ამ­ბო­ბენ, პლას­ტე­ლი­ნი­აო...

- რო­გორც ჩანს, ამ ფრა­ზამ გული გატ­კი­ნათ...

- მახ­სოვს, პირ­ველ კურ­სზე ვი­ყა­ვი, როცა ბა­ტონ­მა კოტე ბაქ­რა­ძემ გვი­თხრა – ბიბ­ლი­ა­ში წე­რია – ღმერ­თი არ არ­სე­ბობ­სო, თუმ­ცა, იქვე გან­მარ­ტა – მა­ნამ­დე წე­რია, სუ­ლე­ლია, ვინც ასე ფიქ­რობ­სო. ეს იყო იმის მა­გა­ლი­თი, თუ რას ნიშ­ნავს კონ­ტექ­სტი­დან ამო­ვარ­დნი­ლი ფრა­ზა. სი­მარ­თლე გი­თხრათ, ნამ­დვი­ლად მეტ­კი­ნა გული. შე­იძ­ლე­ბა, სა­კუ­თა­რი თავი ისე გა­წი­რო, რომ პლას­ტე­ლი­ნი იმ კონ­ტექ­სტში ახ­სე­ნო, რო­გორც შემ­დეგ გი­ორ­გის კონ­კუ­რენ­ტებ­მა გა­ახ­მო­ვა­ნეს?! გა­და­ხე­დეთ ამ კა­ცის წარ­სულს. 9 წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში იბ­რძო­და რე­ჟი­მის წი­ნა­აღ­მდგეგ. გა­ნათ­ლე­ბის მი­ნის­ტრო­ბის დროს მთელ გა­მომ­ცემ­ლებს და­უ­პი­რის­პირ­და იმის­თვის, რომ სკო­ლა­ში წიგ­ნე­ბი უფა­სოდ და­ე­რი­გე­ბი­ნათ. ბენ­დუ­ქი­ძეს მხო­ლოდ იმი­ტომ და­უ­პი­რის­პირ­და, რომ ითხოვ­და, ერთი წლის ნაც­ვლად, ხუთი წელი ჰქო­ნო­და სტუ­დენტს ფუ­ლის გა­დახ­დის ვადა. და არა­ერ­თი ასე­თი მა­გა­ლი­თის მოყ­ვა­ნა შე­იძ­ლე­ბა...

- დღეს რო­გო­რია სა­ქარ­თვე­ლოს პრე­ზი­დენ­ტის გრა­ფი­კი?

- ხან რა დროს ბრუნ­დე­ბა სახ­ლში, ხან რა დროს. ხში­რად ჩა­ფიქ­რე­ბუ­ლია. სახ­ლში თით­ქმის სულ კომ­პი­უ­ტერ­თან ზის ან ტე­ლე­ფონ­ზე სა­უბ­რობს.

- სა­დი­ლებს ვინ აკე­თებს პრე­ზი­დენ­ტის ოჯახ­ში?

- ძი­რი­თა­დად მე ვტრი­ა­ლებ სამ­ზა­რე­უ­ლო­ში. ჩემს შვი­ლიშ­ვილს ჩემი გა­კე­თე­ბუ­ლი არ მოს­წონს, მაგ­რამ გი­ორ­გის რაც არ უნდა გა­ვუ­კე­თო, ყვე­ლა­ფერ­ზე ამ­ბობს, რა გემ­რი­ე­ლია, ფან­ტას­ტი­კუ­რი­აო. ძა­ლი­ან ბევრ ყა­ვას სვამს, რო­მელ­საც მამა უხარ­შავს. მშობ­ლებს არა­სო­დეს მოგ­ვმარ­თავს სა­ხე­ლე­ბით - მე დეს მე­ძა­ხის და მა­მას - მა... სხვა­თა შო­რის, მამა ძა­ლი­ან მძი­მედ გა­ნიც­დის, როცა გი­ორ­გის ვინ­მე უსა­მარ­თლოდ აკ­რი­ტი­კებს.

ჩემი თავი გი­ორ­გის ცხოვ­რე­ბა­ში წარ­მო­მედ­გი­ნა რო­გორც ბანი ქარ­თულ მრა­ვალ­ხმო­ვა­ნე­ბა­ში, რაც და­ნარ­ჩენ ხმებს გა­დაც­დო­მის სა­შუ­ა­ლე­ბას არ აძ­ლევს. ასე ვი­ყა­ვი ყო­ველ­თვის, მის ბავ­შვო­ბა­სა და ყმაწ­ვი­ლო­ბა­ში, გი­ორ­გის გა­დაც­დო­მის სა­შუ­ა­ლე­ბას არ ვაძ­ლევ­დი...

- ბევ­რი მით­ქმა-მოთ­ქმა გა­მო­იწ­ვია იმან, რომ გი­ორ­გი მარ­გვე­ლაშ­ვი­ლი ოფი­ცი­ა­ლურ ქორ­წი­ნე­ბა­ში არ იმ­ყო­ფე­ბა...

- ამ ფაქ­ტზე მით­ქმა-მოთ­ქმის ნაც­ვლად, შე­იძ­ლე­ბა, ასე­თი პა­სუ­ხი ყო­ფი­ლი­ყო გა­ცე­მუ­ლი: სა­ქარ­თვე­ლოს ჰყავს პრე­ზი­დენ­ტი, რო­მე­ლიც თვი­თონ გან­სჯის თა­ვი­სი პი­რა­დი ცხოვ­რე­ბის გზას!

- რა რჩე­ვას მის­ცემს დედა სა­ქარ­თვე­ლოს ახალ პრე­ზი­დენტს?

- დიდი ხა­ნია, გი­ორ­გის­თვის რჩე­ვა არ მი­მი­ცია. არ სჭირ­დე­ბა! ბევ­რჯერ აღ­მოჩ­ნდა, რომ ის არის სწო­რი და არა მე. გი­ორ­გიმ თა­ვი­სი საქ­მე ჩემ­ზე კარ­გად იცის. მჯე­რა, რომ ყვე­ლა გან­სცა­დელს გა­უძ­ლებს და სწო­რი გზით ივ­ლის.

დუ­შეთ­ში არის ერთი ამაღ­ლე­ბუ­ლი ად­გი­ლი, რო­მელ­საც კურ­კო ჰქვია. რო­დე­საც გი­ორ­გი პა­ტა­რა იყო, ხში­რად მივ­დი­ო­დით იქ და მზის ჩას­ვლას ვუ­ყუ­რებ­დით. ლა­მის ყო­ველ­დღე ეს­მო­და ჩემ­გან - "ღმერ­თო, მი­ე­ცი ძალა, არა­სო­დეს მო­იდ­რი­კოს ძლი­ერ­თა წინა". ეს სი­ტყვე­ბი ბავ­შვო­ბი­დან­ვე ჩა­ე­ნერ­გა. ეს იყო ჩემი ლოც­ვა და ახ­ლაც ამ სი­ტყვებს გა­ვი­მე­ო­რებ­დი. იგი არა­სო­დეს მოდ­რე­კი­ლა სიძ­ნე­ლე­ე­ბის წი­ნა­შე. უფალს ვე­ვედ­რე­ბი, მის­ცეს ძალა, რომ ნე­ბის­მი­ერ ცდუ­ნე­ბას გა­უძ­ლოს. ადა­მი­ა­ნი ხში­რად დგას ცდუ­ნე­ბის წი­ნა­შე, მი­თუ­მე­ტეს, ქვეყ­ნის პირ­ვე­ლი პირი. აქამ­დე უფალ­მა სუფ­თად მო­იყ­ვა­ნა. ახლა უფრო დიდი იქ­ნე­ბა ცდუ­ნე­ბე­ბი და ვლო­ცუ­ლობ, ამ ცდუ­ნე­ბებს ღირ­სე­უ­ლად გა­უძ­ლოს. ამ შემ­თხვე­ვა­ში არ ვგუ­ლის­ხმობ ნივ­თი­ერ ცდუ­ნე­ბებს... მე მჯე­რა გი­ორ­გის და დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლი ვარ, ღირ­სე­უ­ლად შე­ას­რუ­ლებს აღე­ბულ ვალ­დე­ბუ­ლე­ბას!

ბო­ლოთ­ქმა

ნათ­ქვა­მია, დე­დის ლოც­ვას ყვე­ლა­ზე დიდი ძალა აქ­ვსო... ჩვენც ვუ­ერ­თდე­ბით ქალ­ბა­ტონ მზი­ას და გი­ორ­გი მარ­გვე­ლაშ­ვილს ვუ­სურ­ვებთ, ღირ­სე­უ­ლად ეზი­დოს პრე­ზი­დენ­ტის ტვირ­თი!

ნატო ფო­ცხიშ­ვი­ლი

გა­ზე­თი "ასა­ვალ-და­სა­ვა­ლი"

იხი­ლეთ ასე­ვე: გი­ორ­გი მარ­გვე­ლაშ­ვი­ლის მშობ­ლე­ბი