მას შემ­დეგ, რაც ფეხ­ბურ­თელ­მა კახი კა­ლა­ძემ პო­ლი­ტი­კა­ში გა­და­ი­ნაც­ვლა, ანუ­კა არე­ში­ძე მე­უღ­ლეს იშ­ვი­ა­თად ხე­დავს, თუმ­ცა მი­იჩ­ნევს, რომ მისი ქმა­რი მნიშ­ვნე­ლო­ვან საქ­მეს არის შე­ჭი­დე­ბუ­ლი და კი­დევ რომ გაგ­რძელ­დეს ასე­თი რე­ჟი­მი, ხმას არ ამო­ი­ღებს. მზად არის, პო­ლი­ტი­კო­სის მე­ო­რე ნა­ხევ­რის იმი­ჯი მო­ირ­გოს და მი­იჩ­ნევს, რომ ასეთ შემ­თხვე­ვა­ში ქალს ყო­ველ­თვის დიდი როლი აქვს. ანუ­კის­თან ლა­პა­რა­კი ბო­ლოდ­რო­ინ­დე­ლი მოვ­ლე­ნე­ბით და­ვი­წყეთ...

- პა­ტიმ­რე­ბის წა­მე­ბის კად­რე­ბი უკვე ორ კვი­რა­ზე მე­ტია, ყვე­ლა­ზე აქ­ტუ­ა­ლუ­რი თე­მაა სა­ქარ­თვე­ლო­ში. გვი­თხა­რი შენი აზრი...

- ბო­ლომ­დე ვერც ვუ­ყუ­რე კად­რებს. მყავს ორი ძმა, მამა, მე­უღ­ლე და ორი შვი­ლი. წარ­მო­ვიდ­გი­ნე, რომ ეს ყვე­ლა­ფე­რი ჩემს ოჯახ­საც ეხე­ბო­და. ეს ქვეყ­ნის პრობ­ლე­მაა. და­მი­რე­კეს იტა­ლი­ი­დან და მე­კი­თხე­ბოდ­ნენ, თქვენ­თან რა ხდე­ბაო. მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ პრე­ზი­დენ­ტმა გა­ნა­ცხა­და, ასე­თი რამ ყვე­ლა ქვე­ყა­ნა­ში ხდე­ბაო, ჩემი იტა­ლი­ე­ლი მე­გო­ბა­რი გა­ოგ­ნე­ბუ­ლი იყო... დად­გე­ბა დრო, როცა ყვე­ლა დამ­ნა­შა­ვე პა­სუხს აგებს. ამ პა­ტიმ­რებს, ცი­ხი­დან რომ გა­მოვ­ლენ, აუ­ცი­ლებ­ლად დას­ჭირ­დე­ბათ ფსი­ქო­ლო­გი­უ­რი რე­ა­ბი­ლი­ტა­ცია. მე­ო­რე მხრივ, არ მი­ვე­სალ­მე­ბი იმას, რომ აგ­რე­სი­ას აგ­რე­სი­ით­ვე უნდა გას­ცე პა­სუ­ხი. მეს­მის მათი, ვინც გაბ­რა­ზე­ბუ­ლია ამ ფაქ­ტის გამო, მაგ­რამ... კახი გა­ნად­გუ­რე­ბუ­ლი იყო. ბი­ჭე­ბი მე­უბ­ნე­ბოდ­ნენ, მისი ძმა, ლე­ვა­ნი რომ გა­ი­ტა­ცეს, მა­შინ იყო ზუს­ტად ასეო. ჩემ გარ­შე­მო ყვე­ლა ასეა. ის ადა­მი­ა­ნე­ბი, რომ­ლე­ბიც დღეს ამის გა­მარ­თლე­ბას და ნე­იტ­რა­ლუ­რი პო­ზი­ცი­ის შე­ნარ­ჩუ­ნე­ბას ცდი­ლო­ბენ, აქ არ ვგუ­ლის­ხმობ მათ პო­ლი­ტი­კურ პო­ზი­ცი­ას, აგურს დე­ბენ იმ საქ­მე­ში, რა­საც ეს ჯა­ლა­თე­ბი სჩა­დი­ოდ­ნენ.

- აქ­ცი­ებ­ზე და­დი­ო­დი?

- ძა­ლი­ან მინ­დო­და წას­ვლა, მაგ­რამ რად­გან ჩემი მე­უღ­ლე "ქარ­თუ­ლი ოც­ნე­ბის" პირ­ვე­ლი ნო­მე­რია, არ მსურ­და, ამას პო­ლი­ტი­კუ­რი ელ­ფე­რი მის­ცე­მო­და. მთე­ლი ჩემი ოჯა­ხი, მშობ­ლე­ბი, ძმე­ბი და­დი­ოდ­ნენ აქ­ცი­ებ­ზე. ეს იყო სტუ­დენ­ტუ­რი აქ­ცია, მე კი სტუ­დენ­ტი არ ვარ, თა­ნაც, პო­ლი­ტი­კურ კუდს მო­ა­ბამ­დნენ და ეს არ მინ­დო­და.

- შენი ძმე­ბი კა­ხის ეხ­მა­რე­ბი­ან?

- სა­ნამ კახი თბი­ლის­ში ჩა­მო­ვი­დო­და, რატი და გი­ორ­გი უკვე აქ­ტი­უ­რად იყ­ვნენ ჩარ­თუ­ლი ამ პრო­ცე­სებ­ში. კა­ხის არ უყ­ვარს ვინ­მეს­თვის თხოვ­ნა, ჩემი ცო­ლისძმაა და და­ეხ­მა­რე­თო, ასე რომ, მის­გან და­მო­უ­კი­დებ­ლად ჩა­ერ­თვნენ და გა­ა­კე­თეს ყვე­ლა­ფე­რი. კა­ხის რაც სჭირ­დე­ბა, ყვე­ლა­ფერ­ში ეხ­მა­რე­ბი­ან. ძა­ლი­ან დიდი შრო­მა ჩა­დეს.

ის, რაც დღეს სა­ქარ­თვე­ლო­ში ხდე­ბა, არა­ვის არ აძ­ლევს სახ­ლში ჯდო­მის უფ­ლე­ბას. ელე­მენ­ტა­რუ­ლი სო­ლი­და­რო­ბა მა­ინც უნდა გა­მო­ხა­ტო პა­ტიმ­რე­ბის მი­მართ.

- "ფე­ის­ბუქ­ზე" შენს მე­გობ­რებს და­უ­წე­რე სტა­ტუ­სი, სა­დაც ურ­ჩევ­დი, მა­ღა­ლა­ნა­ზღა­უ­რე­ბად სამ­სა­ხუ­რებ­ზე უა­რი თქვით და პრო­ტეს­ტი გა­მო­ხა­ტე­თო.

- მყავს ნაც­ნო­ბე­ბი, ახ­ლობ­ლე­ბი, რო­მელ­თა და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა ასე­თია - რად­გან თვი­თონ და მათი მე­უღ­ლე­ე­ბი მუ­შა­ო­ბენ და მა­ტე­რი­ა­ლუ­რად კარ­გად არი­ან, რა­ტომ არ უნდა მის­ცენ ხმა მმარ­თველ პარ­ტი­ას? მე მე­კი­თხე­ბოდ­ნენ, მერე შენ დაგ­ვა­წყე­ბი­ნებ მუ­შა­ო­ბა­სო? რო­დე­საც პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლი ხარ, არა­ვი­სი დახ­მა­რე­ბა არ დაგ­ჭირ­დე­ბა. ჩემ­ზე და კა­ხი­ზე კარ­გად ნამ­დვი­ლად არა­ვინ ყო­ფი­ლა, მი­ლან­ში თავს მშვე­ნივ­რად ვგრძნობ­დით, მაგ­რამ დღეს პო­ლი­ტი­კურ პარ­ტი­ას კი არა, ქვე­ყა­ნას უნდა და­უდ­გე გვერ­დით. 2000 ლარი აქვთ თუ მეტი ხელ­ფა­სი, ერთხელ მა­ინც უნდა გა­და­დონ სამ­შობ­ლოს­თვის თავი. გავა დრო და შვი­ლე­ბი შე­ე­კი­თხე­ბი­ან, რა გა­ა­კე­თეს მათ სა­ქარ­თვე­ლოს­თვის და ისი­ნი ვე­რა­ფერს უპა­სუ­ხე­ბენ. ამი­ტო­მაც მო­ვუ­წო­დე მათ სტა­ტუ­სის სა­შუ­ა­ლე­ბით, სწო­რი ნა­ბი­ჯი გა­დად­გან. რაც შე­ე­ხე­ბათ ნე­იტ­რა­ლურ ადა­მი­ა­ნებს, რომ­ლებ­საც პო­ზი­ცია არც ამ კად­რე­ბის ნახ­ვის შემ­დეგ შე­ეც­ვა­ლათ, მათ ვთხო­ვე, მე­გობ­რე­ბი­დან ამო­ვე­შა­ლე. როცა მხო­ლოდ ის გა­ინ­ტე­რე­სებს, რომ მა­ღა­ლი ხელ­ფა­სი გაქვს და ამი­ტომ შე­გიძ­ლია, რო­მე­ლი­მე პარ­ტი­ას მის­ცე ხმა, ეს ადა­მი­ა­ნის სიმ­დაბ­ლე­ზე მე­ტყვე­ლებს და იმა­ზე, რომ მხო­ლოდ გა­მორ­ჩე­ნა გა­ინ­ტე­რე­სებს. ქვე­ყა­ნას ისე უჭირს, რომ ახლა ყვე­ლამ მას­ზე უნდა იფიქ­როს.

- ბევ­რი პო­პუ­ლა­რუ­ლი სახე უჭერს მხარს მმარ­თველ პარ­ტი­ას.

- გა­ო­ცე­ბუ­ლი ვარ. ჩვე­ნი პრე­ზი­დენ­ტი რამ­დე­ნი­მე თვით ადრე ამ­ბობ­და, ფრან­გე­ბი ჩვენ­გან სწავ­ლო­ბენ ცი­ხე­ე­ბის მარ­თვა­სო, მო­მე­წო­ნა ჭა­ბუა ამი­რე­ჯი­ბის გა­მო­ნათ­ქვა­მი, თუკი არ იცო­დი, რა ხდე­ბო­და ცი­ხე­ებ­ში, ბა­რა­ქა­ლა შენს პრე­ზი­დენ­ტო­ბას, თუკი იცო­დი და არა­ფერს აკე­თებ­დი, ბა­რა­ქა­ლა შენს ადა­მი­ა­ნო­ბა­სო. ის ადა­მი­ა­ნე­ბი, რომ­ლე­ბიც დღე­საც გუ­ლებს უწე­რენ პრე­ზი­დენ­ტის ფო­ტო­ებს და მხარ­ში უდ­გა­ნან, მის ზურგს უკან ლა­პა­რა­კო­ბენ, რომ უბ­რა­ლოდ, სხვა გზა არ აქვთ. კონ­ცერ­ტებ­ზე არ გა­მო­იყ­ვა­ნენ, დაბ­ლო­კა­ვენ ისე, რო­გორც ბევ­რი და­უბ­ლო­კავთ, მა­გა­ლი­თად, ნატო მე­ტო­ნი­ძე. ვი­ღაც უკ­რა­ი­ნე­ლი მომ­ღე­რა­ლი რომ ჩა­მო­იყ­ვა­ნეს და ამ­ღე­რე­ბენ, თა­ნაც ამ­ბობს, პო­პუ­ლა­რუ­ლი ვარ ჩემს ქვე­ყა­ნა­შიო, ვი­კი­თხე უკ­რა­ი­ნა­ში და არა­ვინ იც­ნობს.

მსოფ­ლიო მას­შტა­ბით მოგ­ვეჭ­რა თავი. ხალ­ხმა, ვინც ახ­ლან­დელ ხე­ლი­სუფ­ლე­ბას მხარს უჭერს, არ იცის, რა არის ნამ­დვი­ლი სი­ტყვის თა­ვი­სუფ­ლე­ბა. რო­დე­საც ბერ­ლუს­კო­ნი გახ­ლდათ იტა­ლი­ის პრე­მი­ერ-მი­ნის­ტრი, ქვე­ყა­ნა­ში ყვე­ლა­ფერს ამ­ბობ­დნენ, რა­საც მას­ზე ფიქ­რობ­დნენ და ამის გამო არა­ვინ და­უბ­ლო­კავს. აქ კი ხე­ლი­სუფ­ლე­ბამ შე­უ­წყო ხელი სა­ზო­გა­დო­ე­ბის და­ყო­ფას პარ­ტი­ე­ბის მი­ხედ­ვით. ერთ ნა­ცი­ო­ნალ ბიჭს უთხრეს გო­გო­ნა­ზე, ძა­ლი­ან კარ­გი გო­გო­აო და პირ­ვე­ლი, რაც ამ ბიჭ­მა იკი­თხა - ჩვე­ნი­ა­ნი­აო? ამის შემ­დეგ სა­ერ­თოდ რა­ზეა ლა­პა­რა­კი. ბი­ძი­ნა­ზე ამ­ბო­ბენ, სა­ზო­გა­დო­ე­ბა გა­ყოო და სად იყო ბი­ძი­ნა, რო­დე­საც ასე­თი და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა გაჩ­ნდა ადა­მი­ა­ნებს შო­რის.

ვფიქ­რობ, დღეს გა­მო­ფხიზ­ლე­ბის დროა. ადა­მი­ანს თუ ნიჭი აქვს, არც ერთი ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის დროს არ და­ი­კარ­გე­ბა. მო­მე­წო­ნა სტუ­დენ­ტე­ბის პრო­ტეს­ტი "ვე­რის უბ­ნის მე­ლო­დი­ებ­თან" და­კავ­ში­რე­ბით. მგო­ნი, ყვე­ლამ კარ­გად გა­ი­გო, არის თუ არა ვინ­მე მსოფ­ლიო დო­ნის ვარ­სკვლა­ვი.

- კა­ხის პო­ლი­ტი­კა­ში წას­ვლის შემ­დეგ ბევ­რი უარ­ყო­ფი­თი სი­უ­ჟე­ტი ვი­ხი­ლეთ. თუ დაგ­მუქ­რე­ბი­ან?

- არა, ალ­ბათ იმი­ტომ, რომ ცნო­ბილ სა­ხეს ასე ად­ვი­ლად ვერ და­ე­მუქ­რე­ბი­ან. ერთი ამ­ბა­ვი ატყდე­ბო­და. პრობ­ლე­მე­ბი იყო - დე­და­ჩე­მი ენ­დოკ­რი­ნო­ლო­გია და სამ­სა­ხუ­რი­დან გა­მო­უშ­ვეს, მაგ­რამ ვი­ნა­ი­დან სა­ქარ­თვე­ლო­ში არ არის ბევ­რი პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლი ამ დარ­გში, ისევ და­უ­რე­კეს და და­აბ­რუ­ნეს. დიდი ხელ­ფა­სი არ აქვს, და­დის მხო­ლოდ იმი­ტომ, რომ ბევ­რი პა­ცი­ენ­ტი ჰყავს და არ უნდა, არაპრო­ფე­სი­ო­ნა­ლე­ბის ხელ­ში ჩა­ვარ­დნენ.

არ არის მუ­ქა­რა, მაგ­რამ არის დაბ­ლოკ­ვა. ძა­ლი­ა­ნაც რომ გინ­დო­დეს, ვთქვათ, "რუს­თა­ვი 2"-ზე ვერ გა­მოჩ­ნდე­ბი. ხე­ლი­სუფ­ლე­ბას ჰყავს თა­ვი­სი წრე, რო­მე­ლიც უნდა გა­მოჩ­ნდეს და მხო­ლოდ მათ უნდა ვხე­დავ­დეთ ტე­ლე­ვი­ზი­ით. თუკი რა­ი­მე სი­უ­ჟე­ტი გა­დის, ან­ტი­პი­ა­რუ­ლია.

- შენ­სა და ბი­ჭო­ლას შო­რის მარ­თლა იყო და­ძა­ბუ­ლი ეპი­ზო­დი? ამ­ბობ­დნენ, კა­ხიმ გა­აგ­დე­ბი­ნა სახ­ლი­და­ნო.

- უკ­რა­ი­ნა­ში ერთი ჩვე­ნე­ბით მო­ვი­პო­ვეთ პო­პუ­ლა­რო­ბა, რად­გან ყვე­ლა­ფე­რი კარ­გად გვქონ­და გათ­ვლი­ლი. ბევრ ადა­მი­ანს არ აწყობს ჩვე­ნი ერ­თად ყოფ­ნა, რად­გან წარ­მა­ტე­ბუ­ლი ტან­დე­მი გვაქვს. სახ­ლი­დან გა­მოგ­დე­ბა აბ­სურ­დია. ბი­ჭო­ლა სხვა­გან ცხოვ­რობს და რომც მნდო­მო­და, ვერ გა­ვაგ­დებ­დი. კახი ჩვენს ურ­თი­ერ­თო­ბა­ში სა­ერ­თოდ არ ერე­ვა, რად­გან ეს ჩემი პი­რა­დი საქ­მეა. არაფ­რის­გან შექ­მნეს ჭორი. ჟურ­ნა­ლის­ტმა და­მი­რე­კა, ფო­რუმ­ზე წე­რენ ამის შე­სა­ხე­ბო. ფო­რუმ­ზე ხე­ლი­სუფ­ლე­ბას­თან და­ახ­ლო­ე­ბულ ხალ­ხზე ისეთ რა­ღა­ცებს ავ­რცე­ლე­ბენ, ერთხელ ასეთ ჭო­რებ­ზეც და­წე­რონ, არ შე­იძ­ლე­ბა?!.

- ბი­ჭო­ლა სკან­და­ლუ­რი ადა­მი­ა­ნია, შენ­თვის ეს რამ­დე­ნად კარ­გია, რო­გორც დი­ზა­ი­ნე­რის­თვის? ამას წი­ნათ რუ­სუ­ლის "ცოდ­ნის­თვის" გა­აკ­რი­ტი­კეს.

- ბი­ჭო­ლამ არ იცო­და რუ­სუ­ლი და ეს არც და­უ­მა­ლავს. არც სკო­ლა­ში და არც უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში არ უს­წავ­ლია. ახლა ძა­ლი­ან კარ­გად ლა­პა­რა­კობს. როცა ეს სი­უ­ჟე­ტი გა­ვი­და, ჩვენ­მა უკ­რა­ი­ნელ­მა მე­გობ­რებ­მა უთხრეს, კარ­გია, რომ ცდი­ლობ და ლა­პა­რა­კო­ბო. ხე­ლი­სუფ­ლე­ბას და მის მხარ­დამ­ჭე­რებს რუ­სუ­ლი არა­ფე­რი მოს­წონთ და ამათ რომ უს­მი­ნო, რა სა­ვალ­დე­ბუ­ლო იყო ჩვენ­თვის რუ­სუ­ლის ცოდ­ნა? ამით იმის თქმა მინ­და, რომ რო­გორც უნ­დათ, ისე ატ­რი­ა­ლე­ბენ ყვე­ლა­ფერს. ბი­ჭო­ლა ეპა­ტა­ჟუ­რი ადა­მი­ა­ნია და ცდი­ლობს, მა­სის­გან გა­მო­ირ­ჩე­ო­დეს. თა­ვად სკან­და­ლუ­რი სა­ერ­თოდ არ არის. ბევ­რი ჭორი ვრცელ­დე­ბა, რომ ჩვე­ნი ურ­თი­ერ­თო­ბა გა­ა­ფუ­ჭონ, მაგ­რამ ეს არ მოხ­დე­ბა, რად­გან ძა­ლი­ან კარ­გად ვმუ­შა­ობთ ერ­თად. სა­ქარ­თვე­ლო­ში ბევ­რი პრი­ვი­ლე­გი­რე­ბუ­ლი დი­ზა­ი­ნე­რია, ვი­საც ეს უნდა.

- ვინ არი­ან ისი­ნი?

- ვინც ჩანს. თა­ვად გა­და­ავ­ლეთ თვა­ლი. ხე­ლი­სუფ­ლე­ბას­თან არი­ან და­ახ­ლო­ე­ბუ­ლი და არა­ნა­ი­რი შე­ზღუდ­ვა არ აქვთ. მათ ჩვე­ნე­ბებს ძა­ლი­ან კარ­გად აფი­ნან­სე­ბენ. ეს კარ­გია, თუმ­ცა მათ გამო სხვე­ბი არ უნდა იჩაგ­რე­ბოდ­ნენ. მაქ­სი­მა­ლუ­რად შუქ­დე­ბა მათი ყვე­ლა ღო­ნის­ძი­ე­ბა. კი არ მშურს მათი, უბ­რა­ლოდ, თა­ვი­ანთ საქ­მეს მი­ხე­დონ და ჭო­რებს ნუ ავ­რცე­ლე­ბენ. თავი დაგ­ვა­ნე­ბონ!.. არ ვართ ორი­ენ­ტი­რე­ბუ­ლი სა­ქარ­თვე­ლოს ბა­ზარ­ზე და აქ პი­არ­ზე.

- ოჯახ­ზე გკი­თხავ. ამ წი­ნა­სა­არ­ჩევ­ნო პე­რი­ოდ­ში თუ გქონ­დათ შენ და კა­ხის გან­ტვირ­თვის სა­შუ­ა­ლე­ბა?

- არა­ნა­ი­რი. ჩვე­ნი ურ­თი­ერ­თო­ბა ერთი-ორი სა­ა­თით შე­მო­ი­ფარ­გლე­ბა. როცა მო­დის, ბავ­შვებს სძი­ნავთ.

- კახი პირ­ვე­ლი ნო­მე­რია და სა­ვა­რა­უ­დოდ, შევა პარ­ლა­მენ­ტში. რო­გორ წარ­მო­გიდ­გე­ნია თავი პო­ლი­ტი­კო­სის მე­უღ­ლედ და თუ გრძნობ ამის გამო რა­ი­მე პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბას?

- რა თქმა უნდა. ვფიქ­რობ, მე­უღ­ლეს უდი­დე­სი როლი აქვს. ბევ­რჯერ წა­მი­კი­თხავს ამის შე­სა­ხებ. ძა­ლი­ან აქ­ტი­უ­რად ვარ ჩარ­თუ­ლი. ვკი­თხუ­ლობ ყვე­ლას მო­საზ­რე­ბას, მომ­ხრე იქ­ნე­ბა ეს თუ ოპო­ნენ­ტი. რი­თაც შე­მიძ­ლია, მაქ­სი­მა­ლუ­რად გვერ­დით ვუდ­გა­ვარ. კახა უკვე, ოფი­ცი­ა­ლუ­რად თუ არა­ო­ფი­ცი­ა­ლუ­რად, სა­კუ­თარ თავ­ზე იღებს ხალ­ხზე ზრუნ­ვის ვალ­დე­ბუ­ლე­ბას. რო­გორც სხვე­ბი მოს­თხო­ვენ, ისე მოვ­თხოვ მეც და არ ვიქ­ნე­ბი ისე­თი მე­უღ­ლე, ქმრებს თავ­ზე ხელს რომ უს­ვა­მენ ყვე­ლა­ფერ­ზე. ყვე­ლა­ზე დიდი კრი­ტი­კო­სი კა­ხის სახ­ლში ეყო­ლე­ბა (იღი­მის).

- რა­ი­მე შე­ნიშ­ვნას თუ აძ­ლევ?

- ყო­ველ­თვის ვე­უბ­ნე­ბი, როცა რა­ი­მე არ მომ­წონს. ვე­უბ­ნე­ბი ჩემს აზრს და ით­ვა­ლის­წი­ნებს. მა­ი­სი­დან ძა­ლი­ან გა­ი­ზარ­და. ბევ­რს მუ­შა­ობს სა­კუ­თარ თავ­ზე. იცი, რო­გო­რი ადა­მი­ა­ნია? როცა რა­ღა­ცას და­ი­სა­ხავს მიზ­ნად, შე­უძ­ლია, ამის­თვის თავი გა­და­დოს. ძა­ლი­ან გამ­ხდა­რი და შეც­ვლი­ლია. ალ­ბათ 40%-ია სა­კუ­თა­რი თა­ვის დარ­ჩე­ნი­ლი.

- შე­იც­ვა­ლა რა­ი­მე თქვენს ურ­თი­ერ­თო­ბა­ში?

- პო­ლი­ტი­კა ბევრ რა­მეს ცვლის. დღეს უფრო მოკ­რძა­ლე­ბუ­ლად უნდა იყო და ზედ­მე­ტი მა­ნე­რუ­ლო­ბა არ არის სა­ჭი­რო. პირ­ველ კურ­სზე მას­წავ­ლეს, რო­გორ უნდა მო­იქ­ცეს პო­ლი­ტი­კო­სის მე­უღ­ლე. მა­შინ ამის­თვის ყუ­რა­დღე­ბა არ მი­მიქ­ცე­ვია, მაგ­რამ ახლა გა­მო­მად­გე­ბა. ჩემ­გან კა­ხის პრობ­ლე­მა არ შე­ექ­მნე­ბა. შე­იც­ვა­ლა ის, რომ მხო­ლოდ სა­ტე­ლე­ფო­ნო ურ­თი­ერ­თო­ბა გვაქვს... მაგ­რამ ისე ვარ, ერთი წე­ლიც რომ არ ვნა­ხო, პრობ­ლე­მა არ მექ­ნე­ბა, რად­გან ამ საქ­მეს შე­ე­ჭი­და.

- ანუ­კი, შენი არა­ერ­თი გა­მო­ნათ­ქვა­მი აუ­ტა­ცე­ბი­ათ კრი­ტი­კო­სებს. ერთხელ ინ­ტერ­ვი­უ­ში თქვი, რო­გორ და­ხუნძლე ნაძ­ვის ხე დო­ლა­რე­ბით.

- და მახ­სოვს, თუ არ ვცდე­ბი, ლე­ვან რა­მიშ­ვილ­მა გა­მაკ­რი­ტი­კა ამის გამო. ნაძ­ვის ხე ძა­ლი­ან მცი­რე ზო­მის იყო, სულ ათი სან­ტი­მეტ­რიც არ იქ­ნე­ბო­და და ამას ხაზს გა­ვუს­ვამ. ბავ­შვო­ბი­დან სა­ფუ­ლე­ში სამი ერ­თდო­ლა­რი­ა­ნი მედო, რო­მე­ლიც ბა­რა­ქის­თვის ბევ­რს უდევს ხოლ­მე. ის ერ­თდო­ლა­რი­ა­ნე­ბი ამო­ვი­ღე და იმით გა­ვა­ფორ­მე პა­ტა­რა ნაძ­ვის ხე. ეს 2010 წელს იყო. მი­ლა­ნის სახ­ლში არ ვხვდე­ბო­დი ახალ წელს და ეს პა­ტა­რა ნაძ­ვის ხე დავ­ტო­ვე ბა­რა­ქის სიმ­ბო­ლოდ. მერე ლა­პა­რა­კი და­ი­წყეს ამა­ზე. ეს ტრა­დი­ცი­აა, მეკვლე რომ შე­დის სახ­ლში, ფულს ყრის ხოლ­მე. ეს მოვ­ყე­ვი ინ­ტერ­ვი­უ­ში, რო­დე­საც სა­ა­ხალ­წლო ტრა­დი­ცი­ებ­ზე მკი­თხეს. ისე­თი ქაჯი არ ვარ, რომ ას­დო­ლა­რი­ა­ნე­ბი და­მე­კი­დე­ბი­ნა ნაძ­ვის ხეზე.

- სულ ლა­პა­რა­კო­ბენ იმა­ზე, რომ თუკი ივა­ნიშ­ვი­ლი მო­ვი­და ქვეყ­ნის სა­თა­ვე­ში, მუდ­მი­ვად იმ­ღე­რებს ბერა, ყვე­ლა­ზე და­პი­ა­რე­ბუ­ლი დი­ზა­ი­ნე­რი იქ­ნე­ბა ანუ­კი არე­ში­ძე და ა.შ. შენი აზ­რით, რა­ტომ აქვს სა­ზო­გა­დო­ე­ბის გარ­კვე­ულ ნა­წილს ამ­გვა­რი მო­ლო­დი­ნი?

- ბი­ძი­ნამ თქვა, სულ ბერა იმ­ღე­რებ­სო? ხალ­ხი ლა­პა­რა­კობს, რად­გან მი­ეჩ­ვივ­ნენ მედ­რო­ვე ხე­ლო­ვა­ნებს... არა­ვინ იქ­ნე­ბა პრი­ვი­ლე­გი­რე­ბუ­ლი. მე სულ ვამ­ბობ­დი, რომ თუკი აქ კო­ლექ­ცი­ას გა­ვა­კე­თებ, ეს იქ­ნე­ბა ყვე­ლას­თვის გან­კუთ­ვნი­ლი. ბე­რას მა­გივ­რად მე ვერ ვი­ლა­პა­რა­კებ, მაგ­რამ დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლი ვარ, ყვე­ლას მი­ე­ცე­მა სა­შუ­ა­ლე­ბა, იმ­ღე­როს, ნა­ცი­ო­ნალ­საც და არა­ნა­ცი­ო­ნალ­საც, რო­გორც ყვე­ლა ნორ­მა­ლურ ქვე­ყა­ნა­ში ხდე­ბა. ვდებ პი­რო­ბას, რომ ნამ­დვი­ლად არ ვიქ­ნე­ბი პრი­ვი­ლე­გი­რე­ბუ­ლი. არც მაქვს იმის სურ­ვი­ლი, რომ მე­უღ­ლემ "გამ­ქა­ჩოს". კა­ხიც ასე ფიქ­რობს.

- და­ბო­ლოს, თუ იცლი შენი პა­ტა­რე­ბის­თვის?

- ბავ­შვებ­ზე გა­გი­ჟე­ბუ­ლი დედა ვარ. კახი 5 თვი­საა, ლე­ვა­ნი ცოტა დი­დია, ვცდი­ლობ, დრო ორი­ვეს თა­ნაბ­რად გა­ვუ­ნა­წი­ლო. მგო­ნია, რომ კარ­გი დედა ვარ. უფ­რო­სი ძა­ლი­ან არის მო­წე­ბე­ბუ­ლი ჩემ­ზე.

- არ კი­თხუ­ლობს, კახი რა­ტომ არ არის სახ­ლში?

- კი­თხუ­ლობს ხოლ­მე, მაგ­რამ იცის, რომ მამა საქ­მე­ებ­ზეა და მალე მოვა (იღი­მე­ბა).

ნინო მურ­ღუ­ლია

ჟურ­ნა­ლი "რე­ი­ტინ­გი"

(გა­მო­დის ორ­შა­ბა­თო­ბით)