გე­გუ­თის კო­ლო­ნი­ა­ში სა­დის­ტუ­რად მოკ­ლუ­ლი 24 წლის ლე­ვან კორ­ტა­ვას მა­მი­და, ხა­თუ­ნა კორ­ტა­ვა და­ნა­შა­უ­ლის აღი­ა­რე­ბის­კენ მო­უ­წო­დებს ე.წ. ცი­ხის მა­ყუ­რებ­ლებს. მისი თქმით, ლე­ვა­ნის ცემა-წა­მე­ბა­ში მო­ნა­წი­ლე ყვე­ლა პირი პა­სუ­ხის­გე­ბა­ში მი­ცე­მუ­ლი არ არის და მათ დას­ჯას ითხოვს. გა­მო­ძი­ე­ბა ჯერ არ დას­რუ­ლე­ბუ­ლა. უც­ნო­ბია, საქ­მე რო­დის გა­და­ე­ცე­მა სა­სა­მარ­თლოს. შე­გახ­სე­ნებთ: სა­მარ­თალ­დამ­ცა­ვებ­მა ჩხუბ­ში მო­ნა­წი­ლე რამ­დე­ნი­მე პა­ტი­მა­რი მის­ცეს პა­სუ­ხის­გე­ბა­ში. ასე­ვე, სის­ხლის სა­მარ­თლის საქ­მე აღიძ­რა ცი­ხის 5 თა­ნამ­შრომ­ლის: - შან­ში­აშ­ვი­ლის, კო­ხო­ძის, ბა­ბუ­ნაშ­ვი­ლის, სი­ნა­უ­რი­ძის (მან ქვეყ­ნი­დან გაქ­ცე­ვა მო­ას­წრო. - ავტ.) და ნა­სა­რა­ი­ას წი­ნა­აღ­მდეგ. მათ ბრა­ლი სხვა­დას­ხვა მუხ­ლით წა­უ­ყე­ნეს: სამ­სა­ხუ­რებ­რი­ვი გულ­გრი­ლო­ბა, სამ­სა­ხუ­რებ­რი­ვი მდგო­მა­რე­ო­ბის ბო­რო­ტად გა­მო­ყე­ნე­ბა და სი­ყალ­ბის ჩა­დე­ნა. კორ­ტა­ვე­ბის უფ­ლე­ბებს ად­ვო­კა­ტი ლედი ტუკ­ვა­ძე და ახალ­გაზ­რდა ად­ვო­კატ­თა ასო­ცი­ა­ცი­ის იუ­რის­ტე­ბი იცა­ვენ.

ხა­თუ­ნა კორ­ტა­ვა:

- რო­გორც შე­ვი­ტყვე, კონ­ფლიქ­ტში ტა­რი­ელ ონი­ა­ნის პა­ტი­მა­რი ბი­ძაშ­ვი­ლე­ბიც მო­ნა­წი­ლე­ობ­დნენ. ეყოს ვაჟ­კა­ცო­ბა ვასო ონი­ანს და სი­მარ­თლე თქვას. ლე­ვანს არც ქურ­დო­ბა უნ­დო­და და არც მა­ყუ­რებ­ლო­ბა. თა­ვი­სუფ­ლე­ბა­ზე ოც­ნე­ბობ­და, ნორ­მა­ლუ­რი ქარ­თუ­ლი ოჯა­ხის შექ­მნა სურ­და. მი­თხრან, რა­ტომ მო­მიკ­ლეს სიმ­წრით გაზ­რდი­ლი შვი­ლი. ცი­ხის თა­ნამ­შრო­მელ შან­ში­აშ­ვილს უთ­ქვამს, - ვცდი­ლობ­დი სი­ტუ­ა­ცი­ის გან­მუხ­ტვას, მაგ­რამ პა­ტიმ­რე­ბი "დაშ­ტირ­ვით" და ბუნ­ტის მო­წყო­ბით დაგ­ვე­მუქრნენ. უფ­რო­სი ჩა­ვა­ყე­ნე საქ­მის კურ­სში, მან კი მი­თხრა, - არა უშავს, წა­არ­ტყა­მენ ცო­ტას და და­წყნარ­დე­ბი­ა­ნო.

- რა­ტომ უნდა ეცე­მათ ლე­ვა­ნი?

- მო­უ­ლოდ­ნე­ლად, რუს­თა­ვი­დან გე­გუთ­ში გად­მო­იყ­ვა­ნეს. 12 მა­ისს შე­უყ­ვა­ნი­ათ, ლე­ვა­ნი ცუ­დად გამ­ხდა­რა, თურ­მე ცივ­მა ოფ­ლმა და­ას­ხა და წა­მა­ლი სთხო­ვა ცი­ხის თა­ნამ­შრო­მელს. გო­გი­ბე­რი­ძის­თვის უთ­ქვამს, - ძა­ლი­ან ცუ­დად ვარ და ჩა­მოვ­ჯდე­ბიო. მან არ უპა­სუ­ხა და ლე­ვა­ნი ნე­ბარ­თვის გა­რე­შე ჩა­მოჯ­და. - ფეხ­ზე და­დე­ქი და ხე­ლე­ბი უკან და­ი­ლა­გეო, - უთ­ქვამთ. - რა­ტომ მე­უ­ხე­შე­ბი, ცუ­დად ვარ, ხე­დავ, ერთ ხელ­ში ჯამი მი­ჭი­რავს, მე­ო­რე­ში - ჟა­კე­ტი, რომ შე­მეძ­ლოს, წე­სე­ბი ვიცი და გა­ვა­კე­თებ­დი, გთხოვ, წა­მა­ლი მო­მე­ციო. ამ დროს მი­სუ­ლა მას­თან ცი­ხის თა­ნამ­შრო­მე­ლი, ილია შან­ში­აშ­ვი­ლი, ლე­ვა­ნის გვა­რი და სა­ხე­ლი ამო­უ­კი­თხავს, - შენ ახ­ლა­ვე მოგ­ხე­და­ვე­ნო. ამ დროს გა­მო­ვი­და პა­ტი­მა­რი, შოთა სი­ნა­უ­რი­ძე, მეტ­სა­ხე­ლად "ბულ­დო­გა" და "რიჟა". "ბულ­დო­გას" ლე­ვა­ნის­თვის ხელი და­ურ­ტყამს, ამა­ნაც შე­უბ­რუ­ნა. მის გვერ­დით მყოფ ფო­თელ ბიჭს ლე­ვა­ნის­თვის უთ­ქვამს, - ეს რა ქენი, ხელი რა­ტომ და­არ­ტყი, ის ცი­ხის მა­ყუ­რე­ბე­ლი­აო. მა­შინ გა­ი­გო, ვის და­არ­ტყა ხელი. ლე­ვა­ნიც გაბ­რა­ზე­ბუ­ლა, - თუ მა­ყუ­რე­ბე­ლია, რა­ტომ არ არ­კვევს დე­ტა­ლებს და რა­ტომ მირ­ტყამ­სო? ამ ფაქ­ტის შემ­დეგ თით­ქოს გა­ნი­მუხ­ტა სი­ტუ­ა­ცია, მაგ­რამ მო­მენ­ტა­ლუ­რად გა­მოც­ვივ­დნენA პა­ტიმ­რე­ბი. 222-ე სა­კან­ში იყო ლე­ვა­ნი გა­ნა­წი­ლე­ბუ­ლი, მაგ­რამ იქამ­დე ვერ მი­აღ­წია. კვან­ტა­ლი­ა­ნი, შე­მა­ზაშ­ვი­ლი, ვოლ­სკი, დაშ­ნი­ა­ნი, ე.წ რიჟა, იგი­ვე ნუგ­ზარ გუ­ჩუ­ა­ძე, - ყვე­ლა­ნი ლე­ვანს ურტყამ­დნენ. პა­ტი­მა­რი ბი­წა­ძე, რო­მე­ლიც ცო­ლის გვარ­ზეა, ცოტა მო­შო­რე­ბით იდგა. ლე­ვა­ნი 338-ე სა­კან­ში შე­იყ­ვა­ნეს, ერ­თად ურტყამ­დნენ და პა­სუხს სთხოვ­დნენ, - რო­გორ და­არ­ტყი ხელი მა­ყუ­რე­ბელ­სო?! ის 5 პა­ტი­მა­რი თურ­მე მო­ი­გე­რია, ფი­ზი­კუ­რად ძლი­ე­რი იყო, ამის მერე წა­სუ­ლა გი­ნე­ბა, კი­დევ შე­უ­ერ­თდნენ სხვა პა­ტიმ­რე­ბი და ლე­ვა­ნი სხვა, 336-ე სა­კან­ში გა­და­იყ­ვა­ნეს, სა­დაც სა­ში­ნე­ლი სი­ვიწ­რო­ვე იყო. იქ იმ­დენ­ნი იყ­ვნენ, მას ხე­ლის გან­ძრე­ვის სა­შუ­ა­ლე­ბა არ ჰქონ­და და ცე­მა­ში მოკ­ლეს. ახლა მათ გა­სა­გო­ნად ვამ­ბობ: ქურ­დო­ბა­ზე და ე.წ. კარგ ბი­ჭო­ბა­ზე რომ აქვთ პრე­ტენ­ზია, იმის ვაჟ­კა­ცო­ბაც ეყოთ, რომ ჩა­დე­ნი­ლი და­ნა­შა­უ­ლი აღი­ა­რონ. რა­ტომ არი­ან ახლა ჩუ­მად?

- ქალ­ბა­ტო­ნო ხა­თუ­ნა, ლე­ვა­ნი სიკ­ვდი­ლამ­დე სა­ა­ვად­მყო­ფო­ში იწვა. რა­ი­მეს თქმა თუ მო­ას­წრო?

- 12 მა­ისს, 8-ის ნა­ხე­ვარ­ზე შე­ვი­და გე­გუთ­ში და 12 სა­ათ­სა და 15 წუთ­ზე გა­და­იყ­ვა­ნეს ქუ­თა­ის­ში, ცხა­კა­ი­ას სახე­ლო­ბის დი­აგ­ნოს­ტი­კურ ცენ­ტრში. 12 დღე კო­მა­ში, აპა­რატ­ზე შე­ერ­თე­ბუ­ლი იყო. უკა­ნას­კნელ წუ­თებ­შიც არ მო­მე­ცა სა­შუ­ა­ლე­ბა, რომ ჩემი სიმ­წრით გაზ­რდი­ლი ბავ­შვი მე­ნა­ხა. მომ­ხდა­რიც შემ­თხვე­ვით გა­ვი­გე. ახ­ლო­ბე­ლი იყო სა­ა­ვად­მყო­ფო­ში და შემ­თხვე­ვით შე­ი­ტყო, რომ უმ­ძი­მეს მდგო­მა­რე­ო­ბა­ში მყო­ფი პა­ტი­მა­რი, ლე­ვან კორ­ტა­ვა იყო შე­მოყ­ვა­ნი­ლი. მან შეგ­ვა­ტყო­ბი­ნა. ცი­ხის თა­ნამ­შრომ­ლე­ბი - კუ­ჭა­ვა და სი­ნა­უ­რი­ძე ბად­რაგს აფრ­თხი­ლებ­დნენ, რომ არ შე­ვეშ­ვით. ვიხ­ვე­წე­ბო­დი, ყვე­ლა გზას მივ­მარ­თე. ძა­ლით შეს­ვლა რომ და­ვა­პი­რე, ბად­რაგ­მა მი­თხრა, - ბრძა­ნე­ბაა, რო­გორც კი შეს­ვლას და­ა­პი­რებთ, უნდა და­გა­კა­ვო­თო. ტყუ­ი­ლი თქვეს თა­ვი­დან, - თით­ქოს კი­ბი­დან და­გორ­და და და­შავ­და, მაგ­რამ მალე ეს ტყუ­ი­ლი გა­ი­შიფ­რა. პა­ტიმ­რე­ბი რე­კავ­დნენ სხვა­დას­ხვა ცი­ხი­დან და სი­მარ­თლე მა­ლე­ვე გა­ვი­გეთ. არ მო­ვის­ვე­ნებ, სა­ნამ ყვე­ლას არ ვნა­ხავ ცი­ხე­ში. დაკ­რძალ­ვის დი­ლას ჩემი ხე­ლით და­ვათ­ვა­ლი­ე­რე ლე­ვა­ნის მთე­ლი სხე­უ­ლი. ად­გი­ლი არ ჰქონ­და და­ზი­ა­ნე­ბის გა­რე­შე. ხერ­ხე­მა­ლი ორ ად­გი­ლას ჰქონ­და გა­და­ტე­ხი­ლი. უამ­რა­ვი ჭრი­ლო­ბა, სის­ხლჩაქ­ცე­ვა და და­ზი­ა­ნე­ბა ჰქონ­და. თავ­ში სის­ხლჩაქ­ცე­ვა გახ­და ლე­ვა­ნის სიკ­ვდი­ლის მი­ზე­ზი. გა­გი­გი­ათ ასე­თი სი­სას­ტი­კე? ადა­მი­ა­ნი ცე­მა­ში მოკ­ლა? აქვე მინ­და მივ­მარ­თო სა­სა­მარ­თლოს: მარ­თა­ლია, ლე­ვა­ნის სი­ცო­ცხლე­ში ვერ მი­ვაღ­წიე მისი უდა­ნა­შა­უ­ლო­ბის დამ­ტკი­ცე­ბას, მაგ­რამ ახლა მა­ინც სა­კად­რი­სად და­სა­ჯონ დამ­ნა­შა­ვე­ე­ბი და ხელს ნუ და­ა­ფა­რე­ბენ მათ.

- რის­თვის იხ­დი­და იგი სას­ჯელს?

- ლე­ვა­ნი 2007 წლის 7 იან­ვარს და­ა­კა­ვეს, რო­დე­საც სა­ა­კაშ­ვილ­მა ნუ­ლო­ვა­ნი ტო­ლე­რან­ტო­ბა გა­მო­ა­ცხა­და. პო­ლი­ცი­ას გეგ­მა ჰქონ­და შე­სას­რუ­ლე­ბე­ლი. შო­ბის ღა­მეს ქუ­ჩა­ში მი­მა­ვალს, სა­მო­ქა­ლა­ქო ფორ­მა­ში გა­მო­წყო­ბილ­მა პო­ლი­ცი­ელ­მა დედა შე­ა­გი­ნა. - დედა გარ­დაც­ვლი­ლი მყავს და უმი­ზე­ზოდ რა­ტომ მა­გი­ნე­ბო? - უკი­თხავს ლე­ვანს. - მა­შინ სი­გა­რე­ტი გა­და­აგ­დეო, - უთ­ქვამს. - თქვენ ვინ ხართ? - ისევ უკი­თხავს. კი­დევ შე­ა­გი­ნეს. გა­მო­იწ­ვი­ეს სა­ჩხუბ­რად, მერე გა­ნუ­ცხა­დეს, რომ პო­ლი­ცი­ე­ლე­ბი იყ­ვნენ, მან­ქა­ნა­ში ჩა­აგ­დეს და სამ­მარ­თვე­ლო­ში წა­იყ­ვა­ნეს. 18 წლის ბიჭს პო­ლი­ცი­ის­თვის წი­ნა­აღ­მდე­გო­ბის გა­წე­ვას, ად­მი­ნის­ტრა­ცი­ულ და­უ­მორ­ჩი­ლებ­ლო­ბას ედა­ვე­ბოდ­ნენ. ლე­ვა­ნის და­კა­ვე­ბა ჩემ­თვის სრუ­ლი შოკი იყო. როცა ვკი­თხე გა­მომ­ძი­ე­ბელ თარ­ხნიშ­ვილს მი­ზე­ზი, მი­თხრა: - რა ვქნა, ქალ­ბა­ტო­ნო, გეგ­მა მაქვს შე­სას­რუ­ლე­ბე­ლიო... მერე გი­რა­ოს გა­დახ­და შე­მოგ­ვთა­ვა­ზეს, - 5 წლამ­დე პა­ტიმ­რო­ბა ემუქ­რე­ბაო. სი­ღა­რი­ბის ზღვარს ქვე­მოთ ვართ, გა­უ­საძ­ლის მდგო­მა­რე­ო­ბა­ში ვცხოვ­რობთ და ამ ფულს სა­ი­დან გა­და­ვიხ­დი­დი? ეს ბავ­შვი იყო ერ­თა­დერ­თი იმე­დი ჩვე­ნი ოჯა­ხის, მაგ­რამ მისი დახ­მა­რე­ბა ვერ შევ­ძე­ლით. სა­სა­მარ­თლომ ორი წელი მი­უ­სა­ჯა. არა­და, ლე­ვა­ნი პა­ტი­ო­სა­ნი ცხოვ­რე­ბით ცხოვ­რობ­და. სპორ­ტსმე­ნი იყო, ჭი­და­ობ­და. არას­დროს პო­ლი­ცი­ას­თან შე­ხე­ბა არ ჰქო­ნია, მთე­ლი ფოთი და­ა­დას­ტუ­რებს ამას. 3 თვე ჰქონ­და დარ­ჩე­ნი­ლი პა­ტიმ­რო­ბის დას­რუ­ლე­ბამ­დე, როცა ხო­ნის ღია ტი­პის და­წე­სე­ბუ­ლე­ბა­ში გა­და­იყ­ვა­ნეს და იქ ახალ შარ­ში გა­ეხ­ვია. 2008 წლის 8 აგ­ვის­ტოს, ომის დროს, ხო­ნის ცი­ხის პა­ტიმ­რებს კარი გა­უ­ღო ად­მი­ნის­ტრა­ცი­ამ, იმ 150 კაცს შო­რის, რომ­ლებ­საც გაქ­ცე­ვის სა­შუ­ა­ლე­ბა მის­ცეს, ლე­ვა­ნიც იყო.

- ად­მი­ნის­ტრა­ცი­ამ გა­აქ­ცია ისი­ნი?

- ეს ყვე­ლამ იცის. ლე­ვა­ნი ცი­ხის შე­ნო­ბი­დან გა­რეთ გა­მო­ვი­და, მაგ­რამ არ­სად წა­სუ­ლა, იქვე, ღო­ბეს­თან და­ა­კა­ვეს. მა­შინ ლო­გი­ნე­ბი­დან აყა­რეს პა­ტიმ­რე­ბი და ად­მი­ნის­ტრა­ცი­ამ კარი გა­უ­ღო. ნაც­ნო­ბო­ბით პრო­კუ­რორ­თან შე­ვაღ­წიე და მი­თხრა, - ითა­ნამ­შრომ­ლოს, ჩემს და­წე­რილ­ზე ხელი მო­მი­წე­როს და არ და­ის­ჯე­ბა, თუ არა და, სა­ბო­ლო­ოდ გავ­წი­რავ. ახლა შედი და და­ე­ლა­პა­რა­კე, რომ წა­მო­ვი­დეს თა­ნამ­შრომ­ლო­ბა­ზეო. ლე­ვანს შევ­ხვდი, ვუ­თხა­რი, - მა­მი­და, თუ დამ­ნა­შა­ვე არ ხარ, ან გაქ­ცე­ვის ორ­გა­ნი­ზა­ტო­რი, ტყუ­ილს ნუ იტყვი და ხელს ნუ­რა­ვის და­ა­დებ, რა­ხან გაგ­წი­რეს, კა­ცუ­რად, სუფ­თა სა­ხე­ლით იყა­ვი-მეთ­ქი. არ მინ­დო­და სხვი­სი ცოდ­ვა და­ე­დო და ამი­ტომ ვუ­თხა­რი. არც ითა­ნამ­შრომ­ლა, არც აღი­ა­რა. რამ­დე­ნი­მე მუხ­ლით წა­უ­ყე­ნეს ბრა­ლი და შეკ­რე­ბი­თო­ბით სას­ჯე­ლი 16 წლამ­დე ავი­და. მას მერე 6 წელი ცი­ხი­დან - ცი­ხე­ში, ინ­სტან­ცი­ი­დან - ინ­სტან­ცი­ა­ში სა­ჩივ­რით ხელ­ში დავ­დი­ო­დი და სი­მარ­თლის დად­გე­ნა­ში დახ­მა­რე­ბას ვი­თხოვ­დი, მაგ­რამ უშე­დე­გოდ.

- აცხა­დებთ, რომ სრუ­ლი­ად უმი­ზე­ზოდ ამ­დე­ნი წლე­ბი მი­უ­სა­ჯეს. რა­ტომ გა­წი­რეს? თუ გაქვთ ამა­ზე პა­სუ­ხი?

- რო­გორც ბევ­რი სხვი­სი შვი­ლი, ისე გა­წი­რეს "ნა­ცი­ო­ნა­ლებ­მა" ჩემი ლე­ვა­ნიც. ახა­ლი მთავ­რო­ბა რომ მო­ვი­და და შეკ­რე­ბი­თო­ბა გა­უქ­მდა, იმე­დი გა­მიჩ­ნდა, რომ სი­მარ­თლეს მი­ვაღ­წევ­დი. ეკა ბე­სე­ლი­ას­თან გან­ცხა­დე­ბაც შე­ვი­ტა­ნე. ამ­ნის­ტი­ამ სას­ჯე­ლი მო­უკ­ლო, ამას შეკ­რე­ბი­თო­ბის გა­უქ­მე­ბა და­ე­მა­ტე­ბო­და და ერთ თვე­ში გა­რეთ გა­მო­ვი­დო­და. ძა­ლი­ან დიდ უსა­მარ­თლო­ბას შე­ე­ჭი­და ეს პა­ტა­რა ბიჭი. არა­და, ქრის­ტი­ა­ნი, ტრა­დი­ცი­ულ ოჯახ­ში აღ­ზრდი­ლი იყო. უსა­მარ­თლო­ბას ვერ იტან­და. რო­გორც მთე­ლი ციხე, ლე­ვა­ნიც სა­ძი­ლე აბებ­ზე დას­ვეს, რად­გან ჯან­მრთე­ლო­ბის სე­რი­ო­ზუ­ლი პრობ­ლე­მე­ბი შე­ექ­მნა.

- რა და­ა­ვა­დე­ბა აწუ­ხებ­და?

- ც ჰე­პა­ტი­ტი აღ­მო­აჩ­ნდა. მერე სხვა პრობ­ლე­მე­ბიც და­ე­მა­ტა Eდა ექი­მებს გა­მუდ­მე­ბით ვეხ­ვე­წე­ბო­დი, მის­თვის წა­მა­ლი მი­ე­წო­დე­ბი­ნათ. სა­ა­კაშ­ვი­ლი აცხა­დებს, ცი­ხე­ში ჩემს დროს კო­რუფ­ცია არ იყოო. ეს ტყუ­ი­ლია. როცა ლე­ვა­ნი გე­გუთ­ში იჯდა, იქა­ურ ექი­მებ­თან ასეთ გა­ჭირ­ვე­ბულ ქალს ფო­თი­დან კარ­გი თევ­ზი და ფული მიმ­ქონ­და, ოღონდ მი­ე­ხე­დათ მის­თვის.

- ქრთამს გარ­თმევ­დნენ?

- ექიმს და ექთანს ვეხ­ვე­წე­ბო­დი, დახ­მა­რე­ბოდ­ნენ ლე­ვანს. ექი­მებ­თან - ირ­მას­თან და მა­მუ­კას­თან, ექთან­თან - და­რე­ჯან­თან დამ­ქონ­და კარ­გი თევ­ზი. ფულს რომ მივ­ცემ­დი მათ, ვი­ცო­დი, ყვე­ლა წა­მა­ლი შე­დი­ო­და ლე­ვან­თან. ეს ხდე­ბო­და გე­გუთ­ში და სხვა პა­ტიმ­რე­ბის ოჯა­ხე­ბიც ასე იქ­ცე­ოდ­ნენ. ამას ვერ ვი­ტყვი ქუ­თა­ი­სის ცი­ხე­ზე, იქ არა­ფე­რი მი­მი­ტა­ნია. როცა ხონ­ში იყო, იქა­ურ ექიმს დახ­მა­რე­ბა ვთხო­ვე, - ცუ­დად არის, წამ­ლე­ბი მო­ტა­ნი­ლი მაქვს და გა­დას­ხმა გა­უ­კე­თეთ-მეთ­ქი. ნას­ვა­მი იყო ექი­მი და იმის ნაც­ვლად, და­ვემ­შვი­დე­ბი­ნე, შე­მომ­ხე­და და მი­თხრა, - დიდი საქ­მე ქალ­ბა­ტო­ნო, ერთი პა­ტი­მა­რი თუ მოკ­ვდა. ნეტა ყვე­ლა ამო­წყდე­ბო­დეს, და­ვი­ღა­ლეო და ამ სი­ტყვე­ბით გა­მო­მაგ­დო კა­ბი­ნე­ტი­დან. მერე კაცი მოვ­ძებ­ნე, ფული მი­ვე­ცი და ამის შემ­დეგ მი­მი­ხე­და იმ ექიმ­მა ლე­ვანს და გა­დას­ხმა გა­უ­კე­თა. ხონ­ში 150 ლარი იყო სა­ჭი­რო. გე­გუთ­ში ექთა­ნი და­რე­ჯა­ნი შე­ნო­ბი­დან მო­შო­რე­ბით მხვდე­ბო­და და მას 50 ლარს ვაძ­ლევ­დი, და­მა­ტე­ბით - თევზს. რუს­თავ­ში რომ გა­და­იყ­ვა­ნეს, რამ­დენ ხანს ვიხ­ვე­წე­ბო­დი ანა­ლი­ზე­ბი გა­ე­კე­თე­ბი­ნათ, მაგ­რამ უშე­დე­გოდ. ეკა ბე­სე­ლი­ას­თა­ნაც დავ­წე­რე გან­ცხა­დე­ბა და მხო­ლოდ აპ­რი­ლის ბო­ლოს მო­ხერ­ხდა ანა­ლი­ზე­ბის გა­კე­თე­ბა.

- ფსი­ქოტ­რო­პულ წამ­ლებს იქ აძ­ლევ­დნენ?

- ამას ყვე­ლა პა­ტი­მარს აძ­ლევ­დნენ, ად­მი­ნის­ტრა­ცია მათი ტკი­ვი­ლის­გან რომ არ შე­წუ­ხე­ბუ­ლი­ყო. მკურ­ნა­ლო­ბას ვერ იტა­რებ­და, წამ­ლებ­ზე და­მო­კი­დე­ბუ­ლი გახ­და. მე­ზობ­ლე­ბი მიგ­რო­ვებ­დნენ ფულს და მისი სიკ­ვდი­ლის შემ­დე­გაც პრო­კუ­რა­ტუ­რა­ში რომ დავ­დი­ვარ, ისევ მე­ზობ­ლე­ბი მეხ­მა­რე­ბი­ან. დღემ­დე ვე­ძებ სა­მარ­თალს. მინ­და, ყვე­ლა დამ­ნა­შა­ვე და­ი­სა­ჯოს, ვი­საც ჩემი შვი­ლის მკვლე­ლო­ბას­თან შე­ხე­ბა ჰქონ­და, ვინც ერთხელ მა­ინც და­არ­ტყა. ყვე­ლას თა­ვი­სი შვი­ლი უყ­ვარს, მაგ­რამ ის მარ­თლა უდა­ნა­შა­უ­ლო იყო.

- ლე­ვანს მშობ­ლე­ბი არ ზრდიდ­ნენ?

- მე და დე­და­ჩემ­მა გავ­ზარ­დეთ და-ძმა. დედა გარ­დაც­ვლი­ლი ჰყავთ, მამა მე­ო­რე ჯგუ­ფის ინ­ვა­ლი­დია. ძა­ლი­ან გვი­ჭირ­და მა­ტე­რი­ა­ლუ­რად. შე­შა­სა და საჭ­მელს მე­რია გვაძ­ლევ­და. ბევ­რჯერ მქო­ნია შემ­თხვე­ვა, ერთ ნა­ჭერ პურს და-ძმას გა­ვუ­ყოფ­დი და მე მში­ერს რომ და­მე­ძი­ნა, წა­მალს ვსვამ­დი. რაც გა­მაჩ­ნდა, ყვე­ლა­ფე­რი გავ­ყი­დე, ოღონდ ბავ­შვე­ბი თბი­ლად მყო­ლო­და. 82 წლის დე­და­ჩე­მის პენ­სი­ით ვი­ყა­ვით. ჩვენს სახ­ლში ია­ტაკ­ზე ფეხს რომ და­ად­გამ­დი, წყა­ლი ამო­დი­ო­და. ბა­ყა­ყებ­თან ერ­თად ვცხოვ­რობ­დით. ლე­ვა­ნის მკვლე­ლო­ბის შემ­დეგ ია­ტა­კი მე­ზობ­ლებ­მა გაგ­ვი­კე­თეს. სი­დუ­ხ­ჭი­რის მი­უ­ხე­და­ვად, ღირ­სე­ბა არ დაგ­ვი­კარ­გავს. მთე­ლი სა­მე­ზობ­ლო მეხ­მა­რე­ბო­და ბავ­შვე­ბის გაზ­რდა­ში. ლე­ვა­ნიც კე­თი­ლი ბავ­შვი იყო. შე­შის და­პო­ბა­ში იქით ეხ­მა­რე­ბო­და მე­ზობ­ლებს. მისი და­ჭე­რის შემ­დეგ ძა­ლი­ან გა­უ­საძ­ლი­სი მდგო­მა­რე­ო­ბა რომ მქონ­და, დამ­ლა­გებ­ლად ვმუ­შა­ობ­დი და ვა­კო­წი­წებ­დი ყო­ველ თეთ­რს. ბო­ლოს 29 აპ­რილს ვე­სა­უბ­რე ტე­ლე­ფო­ნით. მი­თხრა, - მა­მი­და, ბე­ბია და­მახ­ვედ­რე ცო­ცხა­ლი და ჩემი და არ გა­მი­თხო­ვო და გე­ფი­ცე­ბი უფალს, აქე­დან რომ გა­მო­ვალ, შენ დაჯ­დე­ბი სახ­ლში, მე ამო­გიდ­გე­ბი მხარ­ში, ვი­მუ­შა­ვებ და ყვე­ლა­ფერს გა­ვა­კე­თებ, რომ კარ­გად ვი­ყო­თო. მისი სი­ტყვე­ბის მჯე­რო­და, მაგ­რამ დამ­ღუ­პეს "ნა­ცი­ო­ნა­ლებ­მა".

სას­ჯე­ლაღ­სრუ­ლე­ბის დე­პარ­ტა­მენ­ტის ხელ­მძღვა­ნე­ლი, მი­ხე­ილ ღურწკა­ი­აც ადას­ტუ­რებს, რომ კორ­ტა­ვას საქ­მე ყვე­ლა­ზე მძი­მეა. მი­იჩ­ნევს, რომ შეძ­ლეს სი­მარ­თლის დად­გე­ნა რამ­დე­ნი­მე სა­ათ­ში: "კორ­ტა­ვას სი­ცო­ცხლე შე­ი­წი­რა პა­ტიმ­რებს შო­რის და­პი­რის­პი­რე­ბამ. გა­მოვ­ლინ­და, რომ ად­მი­ნის­ტრა­ცი­ამ ვერ შეძ­ლო ამ ადა­მი­ა­ნის სი­ცო­ცხლის დაც­ვა, გულ­გრი­ლად მო­ე­კი­და ამ სა­კითხს. თა­ვი­დან იყო და­ნა­შა­უ­ლის და­ფარ­ვის მცდე­ლო­ბა. აქ­ტი­ურ ფა­ზა­ში, მაქ­სი­მა­ლუ­რი ძა­ლის­ხმე­ვით და­ვეხ­მა­რეთ გა­მო­ძი­ე­ბას, რომ და­ფა­რუ­ლი არა­ფე­რი ყო­ფი­ლი­ყო და სი­მარ­თლე გა­მო­აშ­კა­რა­ვე­ბუ­ლი­ყო. რაც შე­ე­ხე­ბა თა­ვი­დან ცრუ ინ­ფორ­მა­ცი­ის გავ­რცე­ლე­ბას, ამა­ზე ცალ­კე მიმ­დი­ნა­რე­ობს გა­მო­ძი­ე­ბა. ით­ქვა სიც­რუე, მაგ­რამ რამ­დე­ნი­მე სა­ათ­ში გა­ვი­გეთ რე­ა­ლო­ბა და სწო­რი ინ­ფორ­მა­ცია მი­ვა­წო­დეთ სა­ზო­გა­დო­ე­ბას. ჩემი ინ­ფორ­მა­ცი­ით, კი­დევ რამ­დე­ნი­მე პირი მი­ე­ცე­მა პა­სუ­ხის­გე­ბა­ში".

კორ­ტა­ვე­ბის ად­ვო­კატ ლედი ტუკ­ვა­ძის თქმით, და­კა­ვე­ბუ­ლი ცი­ხის თა­ნამ­შრომ­ლე­ბი გა­მო­ძი­ე­ბას­თან თა­ნამ­შრომ­ლო­ბენ:

- აბ­სურ­დულ ვერ­სი­ას, რომ იგი კი­ბე­ზე და­გორ­და, ბევ­რი ადა­მი­ა­ნი ადას­ტუ­რებ­და და ჩვე­ნე­ბე­ბიც ჰქონ­დათ მი­ცე­მუ­ლი. ასე ცდი­ლობ­დნენ საქ­მის მიჩ­ქმალ­ვას. ოჯა­ხი პრინ­ცი­პუ­ლად ითხოვ­და სი­მარ­თლის გარ­კვე­ვას და ეს მარ­თლა პირ­ვე­ლი შემ­თხვე­ვა იყო, როცა ეფექ­ტი­ა­ნად გა­იხ­სნა ცი­ხე­ში მომ­ხდა­რი საქ­მე. რე­ა­ლუ­რი სუ­რა­თი და­ი­დო, მაგ­რამ დღემ­დე მაქვს კი­თხვე­ბი. კი­დევ ბევ­რი პირი უნდა და­ი­სა­ჯოს. როცა უდა­ნა­შა­უ­ლო ადა­მი­ანს ცე­მით კლავ, ეს და­ნა­შა­უ­ლი მარ­ტო სის­ხლის სა­მარ­თლის კა­ნო­ნით კი არ არის დას­ჯადი, არა­მედ მო­რა­ლუ­რა­დაც. აქვე მინ­და გი­თხრათ: და­მო­უ­კი­დე­ბე­ლი ექ­სპერ­ტი, მაია ნი­კო­ლა­იშ­ვი­ლი თა­ნახ­მა იყო, უსას­ყიდ­ლოდ ჩა­ე­ტა­რე­ბი­ნა ექ­სპერ­ტი­ზა მოკ­ლუ­ლის­თვის. პა­თა­ნა­ტო­მი მა­გუ­ლი ჩხო­ბა­ძეც დაგ­ვთან­ხმდა ამა­ზე, მხო­ლოდ ექ­სპერ­ტი­ზის­თვის სა­ჭი­რო იყო მორ­გი და­ეთ­მო სა­ა­ვად­მყო­ფოს. ცხა­კა­ი­ას სა­ხე­ლო­ბის ინ­ტერ­ვენ­ცი­ის ცენ­ტრს, სა­დაც გარ­და­იც­ვა­ლა ლე­ვა­ნი, ვთხო­ვეთ, ექ­სპერ­ტი­ზის ჩა­ტა­რე­ბის უფ­ლე­ბა მი­ეცა ექ­სპერ­ტე­ბის­თვის, მაგ­რამ კლი­ნი­კის ხელ­მძღვა­ნელ­მა, ქალ­ბა­ტონ­მა ან­ჟე­ლამ, ჩვენ­თან შეხ­ვედ­რა­ზე უარი გა­ნა­ცხა­და და შე­მოგ­ვით­ვა­ლა - თუ 400 ლარს გა­და­ვიხ­დი­დით, დაგ­ვით­მობ­და ად­გილს ექ­სპერ­ტი­ზის­თვის. ადა­მი­ა­ნუ­რად არ დაგ­ვიდ­გა გვერ­დით, ოჯახ­მა ვერ გა­და­ი­ხა­და ეს თან­ხა და ამი­ტომ და­მო­უ­კი­დე­ბე­ლი ექ­სპერ­ტი­ზა ვერ ჩა­უ­ტარ­და მოკ­ლულს. პრო­კუ­რა­ტუ­რამ კო­მი­სი­უ­რი ექ­სპერ­ტი­ზაც ჩა­ა­ტა­რა და ახლა ამ დას­კვნას ვე­ლო­დე­ბით. იმე­დია, რე­ა­ლურ სუ­რათს მი­ვი­ღებთ და საქ­მეს ობი­ექ­ტუ­რად გა­მო­ი­ძი­ე­ბენ.

თეა ხურ­ცი­ლა­ვა

ჟურ­ნა­ლი "გზა"

(გა­მო­დის ხუთ­შა­ბა­თო­ბით)