ინ­ტერ­ნეტ­ში ბო­რი­ა­ლი­სას, ფსი­ქო­ლო­გის ოფი­ცი­ა­ლურ სა­იტ­ზე სა­ინ­ტე­რე­სო სტა­ტი­ას გა­და­ვა­წყდი - "სამ­სა­ხუ­რი და პო­ზი­ტი­უ­რი გან­წყო­ბა". იქვე მი­თი­თე­ბუ­ლია, რომ ქალ­ბა­ტონ ტა­ტი­ა­ნას მომ­სა­ხუ­რე­ბა ფა­სი­ა­ნია და საკ­მა­ოდ სო­ლი­დუ­რი თან­ხა ღირს. ამი­ტომ და­ვე­ხარ­ბე პო­ტენ­ცი­უ­რი პა­ცი­ენ­ტე­ბის­თვის იქვე გან­თავ­სე­ბულ უფა­სო ინ­ფორ­მა­ცი­ას. მით უმე­ტეს, ისეთ თე­მას გვთა­ვა­ზობ­და, ზა­ფხულ­ში უშ­ვე­ბუ­ლე­ბოდ დარ­ჩე­ნილს გული და­სას­ვე­ნებ­ლად რომ მი­გი­წევს და სამ­სა­ხუ­რის­კენ მო­გაბ­რუ­ნებს. თა­ნაც, ავ­ტო­რის მიერ ხაზ­გას­მი­თაა აღ­ნიშ­ნუ­ლი, რომ რჩე­ვე­ბი მხო­ლოდ ქა­ლე­ბის­თვი­საა. ჰოდა, და­ვე­წა­ფე ძვი­რად ღი­რე­ბუ­ლი ფსი­ქო­ლო­გის უფა­სო რჩე­ვებს და გა­დავ­წყვი­ტე, მკი­თხველ­საც შევ­თა­ვა­ზო, ჩემი მოკ­რძა­ლე­ბუ­ლი კო­მენ­ტა­რე­ბით.

"მინ­და, სტა­ტი­ა­ში რამ­დე­ნი­მე უბ­რა­ლო(!) და სა­ჭი­რო რჩე­ვა მივ­ცე ქალ­ბა­ტო­ნებს: მი­უ­ხე­და­ვად დატ­ვირ­თუ­ლი დღის გრა­ფი­კი­სა, რო­გორ მო­ას­წრონ ყვე­ლა­ფე­რი, მო­ახ­დი­ნონ გან­ტვირ­თვა, საქ­მე და დას­ვე­ნე­ბა რო­გორ შე­უ­ნაც­ვლონ ერ­თმა­ნეთს, ეს ყვე­ლა­ფე­რი ხა­ლი­სით გა­ა­კე­თონ და სამ­სა­ხუ­რის მი­მართ პო­ზი­ტი­უ­რი გან­წყო­ბი­ლე­ბა შე­ი­ნარ­ჩუ­ნონ".

ეს შე­სა­ვა­ლი გახ­ლავთ და და­მე­თან­ხმე­ბით, ნამ­დვი­ლად სა­ჭი­როა მსგავ­სი რჩე­ვე­ბი... ვე­რა­ფერს იტყვი, კარ­გი სა­ტყუ­ა­რაა...

ბუ­ნებ­რი­ვია, ახა­ლი დღე იწყე­ბა დი­ლით და ჩვე­ნი ფსი­ქო­ლო­გიც რჩე­ვე­ბის მო­ცე­მას აქე­დან იწყებს:

დილა

1. ვიდ­რე აბა­ზა­ნა­ში შეხ­ვალთ, 1 ჭიქა ოთა­ხის ტემ­პე­რა­ტუ­რის წყალ­ში გახ­სნი­ლი 1 კოვ­ზი თაფ­ლის ნა­ყე­ნი და­ლი­ეთ.

სა­სარ­გებ­ლო რჩე­ვაა და ამას ძა­ლი­ან ბევ­რი ადა­მი­ა­ნი აკე­თებს დი­ლა­ო­ბით. მათ შო­რის - თქვე­ნი მონა-მორ­ჩი­ლიც. მშვე­ნივ­რად იწყე­ბა დილა ქალ­ბა­ტონ ტა­ტი­ა­ნას რჩე­ვას­თან ერ­თად. გა­ვაგ­რძე­ლოთ...

2. პი­რის და­ბა­ნის დროს გა­იხ­სე­ნეთ, რო­გო­რი ხა­ლი­სით დგე­ბო­დით ლო­გი­ნი­დან ბავ­შვო­ბა­ში, რო­დე­საც მშობ­ლებს სა­სე­ირ­ნოდ მიჰ­ყავ­დით. გირ­ჩევთ, ეს გან­წყო­ბი­ლე­ბა "ჩა­იც­ვათ" და მო­ირ­გოთ...

გან­წყო­ბი­ლე­ბას "ჩა­ვიც­ვამთ", მაგ­რამ ვი­ნა­ი­დან ბავ­შვო­ბის დრო­ინ­დე­ლია, ეჭვი მაქვს, არ მოგ­ვერ­გე­ბა და ისევ "გა­ვიხ­დით". თა­ნაც, მა­შინ ხომ სა­სე­ირ­ნოდ მივ­დი­ო­დით, ახლა - სამ­სა­ხურ­ში... ბავ­შვო­ბა­ში გვა­ქებ­დნენ კი­დეც - კარ­გად რომ გვე­ძი­ნა და "ფიაც" ბო­ლომ­დე რომ შევ­ჭა­მეთ, მაგ­რამ ახლა თაფ­ლი­ან წყალ­საც მი­ვირ­თმევთ და არა­ვი­ნაა მად­ლო­ბე­ლი...

3. აბა­ზა­ნი­დან გა­მოს­ვლამ­დე სარ­კეს რამ­დე­ნი­მე კომ­პლი­მენ­ტი უთხა­რით. თავი დე­დოფ­ლად წარ­მო­იდ­გი­ნეთ და შე­ი­ნარ­ჩუ­ნეთ ეს შეგ­რძნე­ბა.

- სარ­კევ, სარ­კევ, მი­თხა­რი, ვი­ნაა ყვე­ლა­ზე ლა­მა­ზი?

თუ სარ­კე "მოს­ყი­დუ­ლი" არ გყავთ, იმ­დენ ლა­მაზ ქალს ჩა­მოთ­ვლის, რომ სამ­სა­ხურ­ში და­გაგ­ვი­ან­დე­ბათ. ამი­ტომ ჯო­ბია, არა­ფე­რი ჰკი­თხოთ. უბ­რა­ლოდ, გვირ­გვი­ნი (წარ­მო­სახ­ვი­თი, რა თქმა უნდა) შე­ის­წო­რეთ და შემ­დეგ ეტაპ­ზე გა­და­დით.

4. ისე ისა­უზ­მეთ, თით­ქოს სა­კუ­თარ თავს უმას­პინ­ძლდე­ბით. არ იჩ­ქა­როთ. ორ­გა­ნიზ­მის­თვის საკ­ვე­ბის მი­ღე­ბა სი­ა­მოვ­ნე­ბაა და აცა­დეთ მას სი­ამ­ტკბი­ლო­ბა.

ქალ­ბა­ტო­ნი ფსი­ქო­ლო­გი არა­ფერს ამ­ბობს იმის შე­სა­ხებ, თავ­ზე გვირ­გვი­ნით (შენ ხომ დე­დო­ფა­ლი ხარ და ეს უნდა გახ­სოვ­დეს) სა­უზ­მეს რო­გორ მო­იმ­ზა­დებ. მითი დე­დოფ­ლო­ბის შე­სა­ხებ მა­შინ­ვე და­იმ­სხვრე­ვა, რო­გორც კი სამ­ზა­რე­უ­ლო­ში შეხ­ვალ და ტა­ფას ცე­ცხლზე დად­გამ (კვერ­ცხის შე­საწ­ვა­ვად) ან ბუ­ტერბრო­დის მზა­დე­ბას და­ი­წყებ.

5. ჩა­იც­ვით ის, რაც წინა სა­ღა­მოს შე­არ­ჩი­ეთ.

ქალ­ბა­ტო­ნებს გა­ე­ცი­ნე­ბათ, ამას რომ წა­ი­კი­თხა­ვენ, რად­გან ყვე­ლამ კარ­გად იცის, რომ სა­ღა­მოს შერ­ჩე­უ­ლი ტა­ნი­სა­მო­სით დი­ლით არა­ვინ გავა სახ­ლი­დან. მი­ნი­მუმ, სამ­ჯერ მა­ინც გა­მო­იც­ვლის, სა­ნამ სა­სურ­ველს არ შე­არ­ჩევს.

6. ში­ნი­დან გა­მოს­ვლი­სას სა­ხე­ზე ღი­მი­ლი შე­ირ­ჩი­ნეთ, თუნ­დაც არ გე­ღი­მე­ბო­დეთ. სა­ხის კუნ­თე­ბი, რო­მე­ლიც ღი­მი­ლა­დაა "და­ლა­გე­ბუ­ლი", მალე შე­დეგს გა­მო­ი­ღებს და გან­წყო­ბი­ლე­ბა გა­გი­უმ­ჯო­ბეს­დე­ბათ.

მოკ­ლედ, ასე: მზა­დე­ბის პირ­ვე­ლი ეტა­პი დას­რულ­და. თაფ­ლი­ა­ნი წყა­ლი მირ­თმე­უ­ლია, გვირ­გვი­ნი გას­წო­რე­ბუ­ლი, სა­უზ­მეც "დაპ­ლუ­სე­ბუ­ლი"... ახლა ისღა დაგ­რჩე­ნი­ათ, სა­ხის კუნ­თე­ბი ღი­მი­ლად "და­ა­ლა­გოთ" და სახ­ლის კარი გა­ი­ხუ­როთ იმ იმე­დით, რომ გან­წყო­ბი­ლე­ბა გა­გი­უმ­ჯო­ბეს­დე­ბათ.

ტრან­სპორ­ტი

1. ტრან­სპორ­ტში შექ­მნილ ჭყლე­ტა­სა და ხალ­ხმრავ­ლო­ბას ისე შე­ხე­დეთ, რო­გორც პინგვი­ნებს - ზო­ო­პარკში. ეს გა­გამ­ხი­ა­რუ­ლებთ და აღარ გა­ღი­ზი­ან­დე­ბით.

ისე, ჩვენ­ში დარ­ჩეს, სა­ზო­გა­დო­ებ­რი­ვი ტრან­სპორ­ტით რა­ტომ უნდა მგზავ­რობ­დეს დე­დო­ფა­ლი? ხვდე­ბით ალ­ბათ, რომ რო­გორც კი ხალ­ხით გა­ძეძ­გილ ყვი­თელ ავ­ტო­ბუს­ში ახ­ვალთ, დე­დოფ­ლო­ბა­ზე მითი მე­ო­რედ და­იმ­სხვრე­ვა, მაგ­რამ მა­ინც ისე მო­ი­ქე­ცით, რომ ამ ჭყლე­ტა­ში გვირ­გვი­ნი არ და­გი­ვარ­დეთ. ხომ გახ­სოვთ, რომ დე­დო­ფა­ლი ხართ? ღი­მი­ლიც ხომ ისევ გაქვთ შერ­ჩე­ნი­ლი? ჰოდა, წინ მდგომ პინგვი­ნებს ფული გა­და­ა­წო­დეთ, რომ დე­დო­ფალს მო­გემ­სა­ხუ­რონ და ბი­ლე­თი მო­გა­წო­დონ, თო­რემ კონ­ტრო­ლი­ო­რი თუ ამო­ვი­და, და­მი­ჯე­რეთ, ტრე­ნინ­გის დროს მას კარ­გად აუხ­სნეს, რომ ბა­ტონყმო­ბა დიდი ხნის წინ გა­და­ვარ­და, არც მო­ნარ­ქი­უ­ლი წყო­ბი­ლე­ბა გვაქვს, არაფ­რის დი­დე­ბით არ და­ი­ჯე­რებს თქვენს დე­დოფ­ლო­ბას და და­გა­ჯა­რი­მებთ. ამი­ტომ, გამ­ხი­ა­რულ­დით და ბი­ლე­თი აი­ღეთ.

2. თვა­ლით მო­ძებ­ნეთ ის სა­ხე­ე­ბი, რო­მელ­ზეც მზე­რის შე­ჩე­რე­ბა შე­იძ­ლე­ბა.

ქალ­ბა­ტონ­მა ფსი­ქო­ლოგ­მა ჯერ უნდა აგ­ვიხ­სნას, რო­მელ სა­ხე­ზე არ შე­იძ­ლე­ბა მზე­რის შე­ჩე­რე­ბა. იქ­ნებ იმა­ზე, "პახ­მე­ლი­ას" რომ შე­უ­შუ­პე­ბია? ან იქ­ნებ კონ­ტრო­ლი­ორს არ უნდა გა­უს­წო­რო მზე­რა... ან ასა­კობ­რი­ვი ზღვა­რია რამე... მოკ­ლედ, თუ გა­სა­თხო­ვა­რი ხართ, კარ­გად მო­ავ­ლეთ თვა­ლი მგზავ­რებს და თუ ვინ­მე მო­გე­წო­ნე­ბათ, მზე­რა მას­ზე შე­ა­ჩე­რეთ და მა­ნამ­დე უყუ­რეთ, სა­ნამ არ მო­ნუს­ხავთ.

3. გზად მი­მო­ი­ხე­დეთ. უამ­რავ ლა­მაზ პე­ი­ზაჟს შე­ნიშ­ნავთ, რო­მე­ლიც წი­ნათ შე­უმ­ჩნე­ვე­ლი გრჩე­ბო­დათ.

ახლა მოს­წყვი­ტეთ მზე­რა იმ ადა­მი­ანს! უზ­რდე­ლო­ბაა, ასე რომ მის­ჩე­რე­ბი­ხართ და გა­რეთ გა­ი­ხე­დეთ. გარ­შე­მო თუ ამ­დე­ნი პინგვი­ნია, წე­სით გა­რეთ ყი­ნუ­ლო­ვა­ნი ოკე­ა­ნე უნდა იყოს და დატ­კბით.

სა­მუ­შაო დღის და­სა­წყი­სი

1. სამ­სა­ხურ­ში 5 წუ­თით ადრე მი­დით. უმ­ჯო­ბე­სია, თუ 15-20 წუ­თით ადრე მიხ­ვალთ. ოფი­სი სი­ჩუ­მით შეგ­ხვდე­ბათ და მას­თან გან­მარ­ტო­ე­ბის გან­წყო­ბი­ლე­ბა მთე­ლი დღის გან­მავ­ლო­ბა­ში შე­გი­ნარ­ჩუნ­დე­ბათ.

ოფის­თან ინ­ტი­მუ­რი ურ­თი­ერ­თო­ბა წა­გად­გე­ბათ. სურ­ნე­ლო­ვა­ნი სან­თლე­ბი აან­თეთ, ოღონდ ზედ­მე­ტი არ მო­გი­ვი­დეთ.

2. შე­ათ­ვა­ლი­ე­რეთ სა­კუ­თა­რი სა­მუ­შაო ად­გი­ლი: საკ­მა­რი­სი სიმ­ყუდ­რო­ვეა? თუ - არა, მა­შინ შეც­ვა­ლეთ სი­ტუ­ა­ცია.

მი­ი­ხედ-მო­ი­ხე­დეთ, ოთახ­ში სხვა ად­გი­ლი შე­არ­ჩი­ეთ და მა­გი­და იქ მი­ათ­რი­ეთ (გვირ­გვინს ყუ­რა­დღე­ბა მი­აქ­ცი­ეთ, არ და­გი­ვარ­დეთ). შო­რი­დან გა­ხე­დეთ... მგო­ნი, ძვე­ლი ად­გი­ლი ჯობ­და... ისევ გად­მო­ათ­რი­ეთ...

3. გა­ა­ა­ნა­ლი­ზეთ, ეს სა­მუ­შაო დღე რო­მე­ლი გლო­ბა­ლუ­რი ამო­ცა­ნის გა­დაჭ­რა­ში და­გეხ­მა­რე­ბათ. უთხა­რით მას მად­ლო­ბა, რომ ამის სა­შუ­ა­ლე­ბას გაძ­ლევთ.

აქ ცოტა გა­ურ­კვე­ვე­ლია, სამ­სა­ხურს უნდა გა­და­უ­ხა­დოთ მად­ლო­ბა თუ მა­გი­დას... შეც­დო­მა­ში რომ არ შე­გიყ­ვა­ნოთ, თა­ვად გა­და­წყვი­ტეთ. თუმ­ცა, ორი­ვეს თუ გა­და­უხ­დით, ზედ­მე­ტი არ იქ­ნე­ბა.

4. სას­წრა­ფოდ და­იდ­გით ჭი­ქით წყა­ლი, რად­გან პე­რი­ო­დუ­ლად აუ­ცი­ლე­ბე­ლია მისი და­ლე­ვა, თა­ნაც, არა­ნაკ­ლებ 2 ლიტ­რი­სა დღე­ში. ეს ჩვე­ვად გა­ი­ხა­დეთ.

ჭი­ქით წყა­ლი არ დგას მა­გი­და­ზე? აუჰ! ეს რა მოგ­სვლი­ათ?! სირ­ბი­ლით უნდა წახ­ვი­დეთ და სას­წრა­ფოდ მო­ი­ტა­ნოთ (თუ აუზ­ზე მუ­შა­ობთ, აუ­ცი­ლე­ბე­ლი არ არის). უმ­ჯო­ბე­სია, პირ­და­პირ 2-ლიტ­რი­ა­ნი ქი­ლით თუ დად­გამთ. აბა, სა­ნამ მაგ­დენ წყალს ჭი­ქით მო­ზი­დავთ, სა­მუ­შაო დღე გავა.

5. რო­დე­საც სა­მუ­შაო ად­გილს და­ი­კა­ვებთ, ერთი წუთი გო­ნე­ბის მო­საკ­რე­ბად და­ხარ­ჯეთ.

აბა, თვა­ლე­ბი და­ხუ­ჭეთ... წყა­ლი მო­ტა­ნი­ლია, სიმ­ყუდ­რო­ვე და სა­ხე­ზე ღი­მი­ლი - უზ­რუნ­ველ­ყო­ფი­ლი... თაფ­ლი­ა­ნი წყა­ლიც გეხ­მა­რე­ბათ გო­ნე­ბის მოკ­რე­ბა­ში. "მაშ, ოჯა­ხი სავ­სე ყო­ფი­ლა, დე­და­კა­ცო"... არა, ლუ­არ­სა­ბი და სამ­სა­ხუ­რი რა­ტომ და­ვა­კავ­ში­რე, არ ვიცი, მაგ­რამ რო­გორც ჩანს, თვითკმა­ყო­ფი­ლე­ბის გან­ცდამ გა­მო­იწ­ვია ეგ ასო­ცი­ა­ცია.

სა­მუ­შაო დღე

1. მა­გი­და­ზე არ და­ტო­ვოთ ის ნივ­თე­ბი, რო­მე­ლიც კონ­კრე­ტუ­ლი საქ­მის შეს­რუ­ლე­ბი­სას არ გჭირ­დე­ბათ. ეს კონ­ცენ­ტრა­ცი­ა­ში და­გეხ­მა­რე­ბათ.

მა­გი­დი­დან აი­ღეთ სარ­კე, "კოს­მე­ტი­ჩკა" და სა­ერ­თოდ, - ყვე­ლა­ფე­რი. და­ტო­ვეთ მხო­ლოდ ის, რაც იმ წუთ­ში უნდა აკე­თოთ. და­ნარ­ჩე­ნი ნივ­თე­ბი სად წა­ი­ღოთ? ქალ­ბა­ტონ ტა­ტი­ა­ნას ამის შე­სა­ხებ არა­ფე­რი უთ­ქვამს და ამი­ტომ ვე­რა­ფერს გირ­ჩევთ.

2. სა­ათ­ში ერთხელ 5 წუ­თით შე­ის­ვე­ნეთ. თუ ძა­ლი­ან გა­და­ი­ღა­ლეთ - 10-15 წუ­თით. ადე­ქით, გა­ი­არ-გა­მო­ი­ა­რეთ და შემ­დეგ და­უბ­რუნ­დით საქ­მეს.

"ჩა­მო­დე­ქი განი, განი, ტაში, ბიჭო, ტა­შიო, გო­გოვ, შენ კი გე­ნაც­ვა­ლე, გავ­ლა-გა­მოვ­ლა­შიო"... (მა­მა­კა­ცე­ბის­თვი­საც თუ არ­სე­ბობს ასე­თი წე­სე­ბი, ნე­ტავ, იქ რა წე­რია?)

3. თუ სას­წრა­ფო საქ­მეს აკე­თებთ, მა­გი­და­ზე წი­თე­ლი სა­ქა­ღალ­დე და­დეთ. დაე, ყვე­ლამ იცო­დეს, რომ ამ დროს თქვე­ნი შე­წუ­ხე­ბა არ შე­იძ­ლე­ბა.

წი­თე­ლი სა­ქა­ღალ­დე სად იყი­დე­ბა, არ ვიცი და შე­საძ­ლოა, არც იშო­ვე­ბო­დეს, თუ ასე­თი მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი ნივ­თია. მაგ­რამ მა­გი­დი­დან ყვე­ლა­ფე­რი ალა­გე­ბუ­ლი რომ უნდა გვქონ­დეს, რაც არ გვჭირ­დე­ბა, ეგ "კა­ნო­ნი" სად მთავ­რდე­ბა? რო­გორც ჩანს, წი­თელ სა­ქა­ღალ­დე­ზე არ ვრცელ­დე­ბა. თა­ნაც, ქალ­ბა­ტო­ნი ტა­ტი­ა­ნას რჩე­ვე­ბი ყვე­ლას ხომ არა აქვს წა­კი­თხუ­ლი და ვინ რა იცის, რა და­ნიშ­ნუ­ლე­ბა აქვს წი­თელ სა­ქა­ღალ­დეს? იმ კომ­პა­ნი­ის ხელ­მძღვა­ნე­ლო­ბამ, სა­დაც მუ­შა­ობთ, ყვე­ლა თა­ნამ­შრო­მელს უნდა გა­ნუ­მარ­ტოს ამის შე­სა­ხებ და თი­თო­ე­უ­ლი თა­ნამ­შრო­მე­ლი აღ­ჭურ­ვოს სა­ქა­ღალ­დით. ჩა­მო­ივ­ლი (გავ­ლა-გა­მოვ­ლის დროს) და სა­დაც წი­თე­ლი სა­ქა­ღალ­დე არ იქ­ნე­ბა, იქ ჩა­მოჯ­დე­ბი სა­ჭო­რა­ოდ.

4. თუ რა­ი­მე არ გა­მოგ­დით, წარ­მო­იდ­გი­ნეთ, რო­გორ მო­იქ­ცე­ო­და მსგავს სი­ტუ­ა­ცი­ა­ში თქვე­ნი საყ­ვა­რე­ლი მულ­ტიპ­ლი­კა­ცი­უ­რი ფილ­მის გმი­რი. აი­ღეთ მის­გან მა­გა­ლი­თი.

მა­გა­ლი­თად, ტომი ჯე­რის სო­რო­ში დი­ნა­მიტს აა­ფეთ­ქებ­და, რომ კვამ­ლი დამ­დგა­რი­ყო და წრუ­წუ­ნა გა­რეთ გა­მო­სუ­ლი­ყო... ჰოდა, თუ რამე არ გა­მოგ­დით, დი­ნა­მი­ტი იქო­ნი­ეთ თან... თუ ჩემი იდეა არ მოგ­წონთ, სა­კუ­თარ ფან­ტა­ზი­ას მო­უხ­მეთ. იქ­ნებ თქვენ სხვა "მულ­ტფილ­მი" გიყ­ვართ.

5. თუ რამე გა­ღი­ზი­ა­ნებთ, გა­ი­აზ­რეთ, რა დის­კომ­ფორ­ტის შექ­მნა შე­უძ­ლია მას. მო­ახ­დი­ნეთ მისი აბ­სტრაქ­ცია... შე­ე­ცა­დეთ, ფილ­მად გარ­დაქ­მნათ, სა­კუ­თა­რი თავი კი მა­ყუ­რებ­ლად წარ­მო­იდ­გი­ნეთ.

რო­გორც ვა­ტყობ, ქალ­ბა­ტონ ტა­ტი­ა­ნას თუ და­ვუ­ჯე­რებთ, მთე­ლი დღის გან­მავ­ლო­ბა­ში ილუ­ზი­ე­ბით უნდა ვი­ცხოვ­როთ. დე­დო­ფა­ლი... პინგვი­ნე­ბი... მულ­ტფილ­მის გმი­რე­ბი... ახლა კი­დევ - სი­ტუ­ა­ცი­ის ფილ­მად გარ­დაქ­მნა და სა­კუ­თა­რი თა­ვის მა­ყუ­რებ­ლად წარ­მოდ­გე­ნა... ანუ - პრო­ცე­სის შო­რი­დან ყუ­რე­ბა. ღი­მი­ლიც კი "მი­ხა­ტუ­ლი" უნდა გვქონ­დეს...

6. დღის გან­მავ­ლო­ბა­ში 2 საქ­მე­ზე მეტი არ და­გეგ­მოთ.

ეს რჩე­ვა მომ­წონს! მხო­ლოდ 2 საქ­მე! ერთი გა­ა­კე­თე, გა­ი­არ-გა­მო­ი­ა­რე, მე­ო­რე გა­ა­კე­თე და შინ წადი! მორ­ჩა! მი­სია შეს­რუ­ლე­ბუ­ლია! დე­დო­ფალს გა­დაღ­ლა არ შეშ­ვე­ნის...

7. შე­ე­ცა­დეთ, ეკონ­ტაქ­ტოთ იმ ადა­მი­ა­ნებს, ვი­საც ესიმ­პა­თი­უ­რე­ბით. ასე­თი ურ­თი­ერ­თო­ბა ძა­ლას შეგ­მა­ტებთ და გან­წყო­ბი­ლე­ბას გა­გი­უმ­ჯო­ბე­სებთ.

მე კი ასე ვი­ტყო­დი: ვი­საც ესიმ­პა­თი­უ­რე­ბით და ვი­საც მა­გი­და­ზე წი­თე­ლი სა­ქა­ღალ­დე არ უდევს!

სა­მუ­შაო დღის და­სას­რუ­ლი

1. დროს ნუ ააჩ­ქა­რებთ. ლო­დი­ნი ძა­ლას გა­მო­გაც­ლით და შე­საძ­ლოა, სა­ღა­მოს გეგ­მე­ბი ვერ გა­ნა­ხორ­ცი­ე­ლოთ.

რაღა გეგ­მე­ბი? 2 საქ­მე ხომ უკვე გა­ა­კე­თეთ! ჰოდა, მშვი­დად და­ე­ლო­დეთ დღის ბო­ლოს...

2. შეს­რუ­ლე­ბუ­ლი სა­მუ­შაო გეგ­მა­ში პლუ­სით აღ­ნიშ­ნეთ და შე­ა­ქეთ სა­კუ­თა­რი თავი ამის გამო.

ყო­ჩაღ, მარი! კარ­გი გოგო ხარ! არა, კარ­გი კი არა, სა­უ­კე­თე­სო! ამ სტა­ტი­ას უკვე ამ­თავ­რებ! ცო­ო­ო­ტა დაგ­რჩა, სულ ცოტა... მა­პა­ტი­ეთ... გა­ვივლ-გა­მო­ვივ­ლი და მო­ვალ...

3. მომ­დევ­ნო დღის გეგ­მა შე­ად­გი­ნეთ და დი­ლით შე­მოქ­მე­დე­ბი­თი ენერ­გი­ის და­ხარ­ჯვა აღარ მო­გი­წევთ. სა­ჭი­რო­ე­ბის შემ­თხვე­ვა­ში მხო­ლოდ მცი­რე კო­რექ­ტი­ვებს შე­ი­ტანთ.

ხვალ გი­ორ­გი გუ­გა­ვას ინ­ტერ­ვიუ მაქვს გა­სა­შიფ­რი და და­სა­წე­რი... ჟურ­ნა­ლის­ტე­ბის მა­სა­ლე­ბი წა­სა­კი­თხი, ჟურ­ნა­ლი და­სა­გეგ­მი... არა, ჟურ­ნა­ლის და­გეგ­მვა აღარ გა­მო­ვა! მხო­ლოდ 2 საქ­მე, დღის გან­მავ­ლო­ბა­ში! ე.ი. მთე­ლი დღის გან­მავ­ლო­ბა­ში წი­თე­ლი სა­ქა­ღალ­დე მექ­ნე­ბა მა­გი­და­ზე.

4. მად­ლო­ბა გა­და­უ­ხა­დეთ სამ­სა­ხურს. მან თა­ვის გა­მო­ჩე­ნი­სა და ნი­ჭის წარ­მო­ჩე­ნის სა­შუ­ა­ლე­ბა მოგ­ცათ. დაე, "და­ი­ძი­ნოს", ხვალ კი დაბ­რუნ­დე­ბით და ისევ "იმე­გობ­რებთ".

მად­ლო­ბა, სამ­სა­ხუ­რო, რომ თა­ვის გა­მო­ჩე­ნი­სა და ნი­ჭის წარ­მო­ჩე­ნის სა­შუ­ა­ლე­ბა მო­მე­ცი. იძი­ნე მშვი­დად... ხვალ ისევ მო­ვალ ჩემი გვირ­გვი­ნით, წი­თე­ლი სა­ქა­ღალ­დი­თა და სა­ხე­ზე "მი­ხა­ტუ­ლი" ღი­მი­ლით.

მარი ჯა­ფა­რი­ძე

ჟურ­ნა­ლი "გზა"

(გა­მო­დის ხუთ­შა­ბა­თო­ბით)