2
ივნისიდღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი
გავრცელებული ინფორმაციით, აშშ-ის ელჩმა რიჩარდ ნორლანდმა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტში სტუდენტებთან შეხვედრისას განაცხადა, რომ "ქართველები აფხაზებს და ოსებს ეპყრობოდნენ ისე, როგორც მანამდე რუსები - ქართველებს და ამისთვს ბოდიში უნდა მოიხადონო". მოგვიანებით ასევე ითქვა, რომ ქართულ მედიას როგორც არაერთხელ დამართნია, ამ შემთხვევაშიც არასწორად თარგმნეს ელჩის განცხადება და კონტექსტიდან ამოღებული ფორმით გაავრცელეს.
პოლიტოლოგი გიორგი კუჭავა, რომელიც ჯერ კიდევ 20 წლის წინ შეხვედრია საქართველოში სტუმრად მყოფ რიჩარდ ნორლანდს, მიიჩნევს, რომ შეუძლებელია, ელჩს ასეთი რამ ეთქვა.
გიორგი კუჭავა:
- ბატონი ნორლანდი გამოცდილი და მაღალკვალიფიციური დიპლომატია, რომელიც წლების მანძილზე მუშაობდა მოსკოვში აშშ-ს საელჩოში სსრ კავშირის დროს. შემდგომ ხელმძღვანელობდა აშშ-ს საელჩოებს ლატვიაში, ყაზახეთში. კარგად იცნობს პოსტსაბჭოთა სივრცეში, მათ შორის საქართველოში მიმდინარე ეთნოპოლიტიკურ კონფლიქტებს. მას კიდეც რომ ჰქონოდა მიზეზი, ასეთ განცხადებას არ გააკეთებდა, თუ უშუალო მითითებას არ მიიღებდა ვაშინგტონიდან.
რიჩარდ ნორლანდი გავიცანი 1993 წელს, როდესაც იგი საქართველოში ეუთოს მისიის პირველი მდივანი იყო. მაშინ მე საქართველოს პარლამენტის საერთაშორისო ურთიერთობების კომისიის საკონსულტაციო საბჭოს წევრი ვიყავი. ბატონი ნორლანდი რამდენჯერმე, ჩემთან ოჯახშიც იმყოფებოდა სტუმრად. კარგად მახსოვს სტუმრისა და მასპინძლის, ბაბუაჩემის - დიპლომატისა და საბჭოთა საქართველოს პოლიტიკური მოღვაწის მიტროფანე კუჭავას საუბარი აფხაზეთის თემაზე. ბაბუა 1941-1948 წწ. მუშაობდა აფზახეთში ჯერ გაგრის რაიკომის პირველ მდივნად, შემდგომ კი აფხაზეთის კომპარტიის საოლქო კომიტეტის მეორე მდივნად. ამ წლებს მიიჩნევდა საუკეთესოდ თავის ცხოვრებაში. საუბრისას ბატონმა რიჩარდმა ჰკითხა ბაბუას, რა ურთიერთობა იყო ქართველებსა და აფხაზებს შორის მისი აფხაზეთში მუშაობის დროს და თუ შეინიშნებოდა რაიმე შუღლი. ბაბუამ მიუგო, რომ ქართველ და აფხაზ ხალხს საუკეთესო ურთიერთობა ჰქონდა. დაძაბულობის სიმპტომები კი გაჩნდა 1954 წელს, როდესაც ყირიმის ნახევარკუნძული რუსეთმა უკრაინას გადასცა.
აფხაზეთთან დაკავშირებით საქართვლოს კომპარტიის მდივანი იდეოლოგიის დარგში დევი სტურუა საინტერესო ამბავს იხსენებდა თავის მემუარებში. ეს მოხდა 1962 წლის აგვისტოში, საქართველოს კპ ცკ პირველი მდივნის ვასილი მჟავანაძის კაბინეტში მოხდა. მასთან იმყოფებოდა აფხაზეთის ობკომის იმჟამინდელი პირველი მდივანი მიქეილ ბგაჟბა, რომელმაც მჟავანაძეს ამცნო: "დამიბარა ხრუშჩოვმა... მაიძულებდა დამეწერა მოთხოვნა აფხაზეთის მიერთებაზე კრასნოდარის მხარესთან.." ისე არ გამიგოთ, რომ მიმაჩნდეს, თითქოს რიჩარდ ნორლანდმა ბაბუაჩემისგან შეიტყო აფხაზეთში რუსეთის როლის და ქართველებსა და აფხაზებს შორის დამოკიდებულების შესახებ.
1997 წელს გამოცემულ ნაშრომში "გეოპოლიტიკის საფუძვლები" ალექსანდრ დუგინი წერს: "შავი ზღვის სანაპიროზე რუსეთის გეოპოლიტიკის აბსოლუტურ მიზნად წარმოგვიდგება მოსკოვის საყოველთაო და შეუზღუდავი კონტროლი მთელ მის სიგრძეზე - უკრაინიდან აფხაზეთამდე. შესაძლოა ამ ზონის რამდენიმე ნაწილად დაყოფა კულტურული ნიშნით - მიეცეს ეთნიკური და კონფესიური ავტონომია ყირიმელ მალოროსებს, თათრებს, კაზაკებს, აფხაზებს, ქართველებს და ა.შ. მაგრამ ყველაფერი ეს უნდა განხორციელდეს მხოლოდ მოსკოვის მიერ სამხედრო და პოლიტიკურ სიტუაციაზე აბსოლუტური კონტროლის ქვეშ... შავი ზღვის ჩრდილო სანაპირო უნდა იყოს მხოლოდ და მხოლოდ ევრაზიული და ცენტრალიზებულად უნდა ემორჩილებოდეს მოსკოვს".
