ახა­ლი პრე­ზი­დენ­ტის, გი­ორ­გი მარ­გვე­ლაშ­ვი­ლის ინა­უ­გუ­რა­ცი­ის შემ­დეგ ქვეყ­ნის­თვის უმ­ნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნე­სი სა­კონ­სტი­ტუ­ციო ნორ­მე­ბი ამოქ­მედ­დე­ბა. კონ­კრე­ტუ­ლად, რა ცვლი­ლე­ბე­ბი ელის ქვე­ყა­ნას 17 ნო­ემ­ბრის შემ­დეგ.

გა­და­სა­ხა­დე­ბი ვე­ღარ გა­იზ­რდე­ბა

ახა­ლი სა­ხის გა­და­სა­ხა­დის შე­მო­ღე­ბის ან არ­სე­ბუ­ლი გა­ნაკ­ვე­თის გაზ­რდის მიზ­ნით მთავ­რო­ბას რე­ფე­რენ­დუ­მის ჩა­ტა­რე­ბა და ამა­ზე მო­სახ­ლე­ო­ბის­გან თან­ხმო­ბის მი­ღე­ბა მო­უ­წევს. ახა­ლი პრე­ზი­დენ­ტის მიერ ფი­ცის და­დე­ბის მო­მენ­ტი­დან ძა­ლა­ში შე­დის 2010 წლის ბო­ლოს მი­ღე­ბუ­ლი სა­კონ­სტი­ტუ­ციო ნორ­მა, რომ­ლის თა­ნახ­მად, სა­ერ­თო-სა­ხელ­მწი­ფო­ებ­რი­ვი გა­და­სა­ხა­დის ახა­ლი სა­ხის შე­მო­ღე­ბა, გარ­და აქ­ცი­ზი­სა, ან არ­სე­ბუ­ლი გა­და­სა­ხა­დის გა­ნაკ­ვე­თის ზედა ზღვრის გაზ­რდა შე­საძ­ლე­ბე­ლია მხო­ლოდ რე­ფე­რენ­დუ­მის გზით.

ამას­თან, კონ­სტი­ტუ­ცი­ის მი­ხედ­ვით, სა­ერ­თო-სა­ხელ­მწი­ფო­ებ­რი­ვი გა­და­სა­ხა­დის ახა­ლი სა­ხის შე­მო­ღე­ბად ან ზღვრუ­ლი გა­ნაკ­ვე­თის გაზ­რდად არ ჩა­ით­ვლე­ბა გა­და­სა­ხა­დის შე­მო­ღე­ბა ან ცვლი­ლე­ბა, რო­მე­ლიც არ­სე­ბუ­ლი გა­და­სა­ხა­დის ალ­ტერ­ნა­ტი­ვაა ან ანაც­ვლებს მას და ამა­ვე დროს არ ზრდის სა­გა­და­სა­ხა­დო ტვირთს.

სა­ერ­თო-სა­ხელ­მწი­ფო­ებ­რი­ვი გა­და­სა­ხა­დის ახა­ლი სა­ხის შე­მო­ღე­ბად ან ზღვრუ­ლი გა­ნაკ­ვე­თის გაზ­რდად არ ჩა­ით­ვლე­ბა აგ­რეთ­ვე გა­და­სა­ხა­დის სა­ხის მი­ხედ­ვით არ­სე­ბუ­ლი ზღვრუ­ლი გა­ნაკ­ვე­თის ფარ­გლებ­ში გა­და­სა­ხა­დის გა­ნაკ­ვე­თის ცვლი­ლე­ბა.

აღ­ნიშ­ნულ სა­კონ­სტი­ტუ­ციო ჩა­ნა­წერს კი­დევ უფ­როს აზუს­ტებს წინა ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის მიერ მი­ღე­ბუ­ლი "ეკო­ნო­მი­კუ­რი თა­ვი­სუფ­ლე­ბის შე­სა­ხებ" ორ­გა­ნუ­ლი კა­ნო­ნი, რო­მე­ლიც მიმ­დი­ნა­რე წლის 31 დე­კემ­ბრი­დან უნდა ამოქ­მედ­დეს. აღ­ნიშ­ნუ­ლი კა­ნო­ნით გა­ნი­სა­ზღვრე­ბა სა­ქარ­თვე­ლოს მო­ქა­ლა­ქე­ე­ბის თა­ნა­მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა გა­და­სა­ხა­დე­ბის დად­გე­ნა­ში. ამას­თან, "ეკო­ნო­მი­კუ­რი თა­ვი­სუფ­ლე­ბის შე­სა­ხებ" კა­ნო­ნი ამ­ბობს, რომ და­უშ­ვე­ბე­ლია, რე­ფე­რენ­დუ­მის სა­გა­ნი იყოს გა­და­სა­ხა­დის პროგ­რე­სუ­ლო­ბის პრინ­ცი­პი ან მე­თო­დო­ლო­გია/სა­გა­და­სა­ხა­დო რე­ჟი­მი. აღ­ნიშ­ნუ­ლი კა­ნო­ნის მი­ხედ­ვით, მთავ­რო­ბას უფ­ლე­ბა ეძ­ლე­ვა, მო­ი­თხო­ვოს გა­და­სა­ხა­დე­ბის დრო­ე­ბით გაზ­რდა − არა უმე­ტეს 3 წლის ვა­დით, ამ შემ­თხვე­ვა­ში რე­ფე­რენ­დუ­მი არ ტარ­დე­ბა.

მო­სა­მარ­თლე­ე­ბი უვა­დოდ

ახა­ლი პრე­ზი­დენ­ტის მიერ ფი­ცის და­დე­ბის მო­მენ­ტი­დან ძა­ლა­ში მო­სა­მარ­თლე­თა თა­ნამ­დე­ბო­ბა­ზე უვა­დოდ გან­წე­სე­ბის სა­კონ­სტი­ტუ­ციო ნორ­მა შე­დის. ეს იმ სა­კონ­სტი­ტუ­ციო ცვლი­ლე­ბე­ბის ნა­წი­ლია, რომ­ლე­ბიც პარ­ლა­მენ­ტმა ჯერ კი­დევ 2010 წლის ოქ­ტომ­ბერ­ში მი­ი­ღო და პრე­ზი­დენ­ტის ინა­უ­გუ­რა­ცი­ის მო­მენ­ტი­დან ამოქ­მედ­დე­ბა.

კონ­სტი­ტუ­ცი­ა­ში ჩა­დე­ბუ­ლი ცვლი­ლე­ბე­ბის მი­ხედ­ვით, მო­სა­მარ­თლე თა­ნამ­დე­ბო­ბა­ზე კა­ნო­ნით დად­გე­ნი­ლი ასა­კის მიღ­წე­ვამ­დე, უვა­დოდ გან­წეს­დე­ბა. მის უვა­დოდ და­ნიშ­ვნამ­დე კი, შე­იძ­ლე­ბა გათ­ვა­ლის­წი­ნე­ბულ იქ­ნეს მო­სა­მარ­თლის გან­წე­სე­ბა გან­სა­ზღვრუ­ლი ვა­დით - მაგ­რამ არა უმე­ტეს სამი წლი­სა.

გარ­და ამი­სა, იზ­რდე­ბა მო­სა­მარ­თლის ასა­კი 28 წლი­დან 30 წლამ­დე და ძა­ლა­ში შე­დის ნორ­მა, რომ­ლის თა­ნახ­მად, მო­სა­მარ­თლე შე­იძ­ლე­ბა იყოს სა­ქარ­თვე­ლოს მო­ქა­ლა­ქე 30 წლის ასა­კი­დან, თუ მას აქვს შე­სა­ბა­მი­სი უმაღ­ლე­სი იუ­რი­დი­უ­ლი გა­ნათ­ლე­ბა და სპე­ცი­ა­ლო­ბით მუ­შა­ო­ბის სულ ცოტა ხუთი წლის გა­მოც­დი­ლე­ბა.

სა­ქარ­თვე­ლოს პარ­ლა­მენ­ტის მიერ მთავ­რო­ბის­თვის უნ­დობ­ლო­ბის გა­მო­ცხა­დე­ბა გარ­თულ­დე­ბა

სა­ქარ­თვე­ლოს პარ­ლა­მენ­ტის მიერ მთავ­რო­ბის­თვის უნ­დობ­ლო­ბის გა­მო­ცხა­დე­ბა საკ­მა­ოდ გარ­თუ­ლე­ბულ და გა­ჭი­ა­ნუ­რე­ბულ პრო­ცე­დუ­რებ­თან იქ­ნე­ბა და­კავ­ში­რე­ბუ­ლი. მთავ­რო­ბის­თვის უნ­დობ­ლო­ბის გა­მო­ცხა­დე­ბა ე.წ. უნ­დობ­ლო­ბის კონ­სტრუქ­ცი­უ­ლი ვო­ტუ­მის სა­ფუძ­ველ­ზე გან­ხორ­ცი­ელ­დე­ბა, ანუ მთავ­რო­ბის მოქ­მე­დი შე­მად­გენ­ლო­ბის­თვის უნ­დობ­ლო­ბის გა­მო­ცხა­დე­ბას­თან ერ­თად, პარ­ლა­მენ­ტი ნდო­ბას მთავ­რო­ბის ახალ შე­მად­გენ­ლო­ბას გა­მო­უ­ცხა­დებს.

ამ ყვე­ლა­ფერს სა­კონ­სტი­ტუ­ციო ცვლი­ლე­ბე­ბი ით­ვა­ლის­წი­ნებს, რო­მე­ლიც პარ­ლა­მენ­ტმა ჯერ კი­დევ 2010 წლის ოქ­ტომ­ბერ­ში მი­ი­ღო და პრე­ზი­დენ­ტის ინა­უ­გუ­რა­ცი­ის მო­მენ­ტი­დან ძა­ლა­ში შე­დის.

უნ­დობ­ლო­ბის კონ­სტრუქ­ცი­უ­ლი ვო­ტუ­მის ფორ­მუ­ლა თა­ვის დრო­ზე­ვე კრი­ტი­კის საგ­ნად იქცა რო­გორც კონ­სტი­ტუ­ცი­ო­ნა­ლის­ტე­ბის, არა­სამ­თავ­რო­ბო სექ­ტო­რის, ასე­ვე ვე­ნე­ცი­ის კო­მი­სი­ის მხრი­დან.

კონ­სტი­ტუ­ცი­ა­ში გან­ხორ­ცი­ე­ლე­ბუ­ლი ცვლი­ლე­ბე­ბის თა­ნახ­მად, მთავ­რო­ბი­სათ­ვის უნ­დობ­ლო­ბის გა­მო­ცხა­დე­ბის სა­კი­თხი პარ­ლა­მენ­ტის წევრთა 2/5-ის უმ­რავ­ლე­სო­ბით და­ის­მე­ბა. უნ­დობ­ლო­ბის გა­მო­ცხა­დე­ბის სა­კი­თხის აღ­ძვრას­თან და­კავ­ში­რე­ბით კენ­ჭისყრა გა­ი­მარ­თე­ბა არა უად­რეს 20 და არა უგ­ვი­ა­ნეს 25 დღი­სა. უნ­დობ­ლო­ბის გა­მო­ცხა­დე­ბის სა­კი­თხი აღ­ძრუ­ლად ჩა­ით­ვლე­ბა, თუ ამ გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბას მხარს პარ­ლა­მენ­ტის სი­ი­თი შე­მად­გენ­ლო­ბის ნა­ხე­ვარ­ზე მეტი და­უ­ჭერს. იმ შემ­თხვე­ვა­ში, თუ პარ­ლა­მენ­ტი უნ­დობ­ლო­ბის გა­მო­ცხა­დე­ბის სა­კი­თხის აღ­ძვრის თა­ო­ბა­ზე გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბას არ მი­ი­ღებს, პარ­ლა­მენ­ტის იმა­ვე წევ­რებს მთავ­რო­ბის­თვის უნ­დობ­ლო­ბის გა­მო­ცხა­დე­ბის სა­კი­თხის აღ­ძვრის შე­საძ­ლებ­ლო­ბა, კენ­ჭისყ­რი­დან ექ­ვსი თვის გან­მავ­ლო­ბა­ში აღარ ექ­ნე­ბათ.

"გა­წე­ლი­ლია" უნ­დობ­ლო­ბის გა­მო­ცხა­დე­ბას­თან და­კავ­ში­რე­ბუ­ლი პრო­ცე­დუ­რე­ბის ვა­დე­ბი, რომ­ლის დას­რუ­ლე­ბა სულ მცი­რე ორ თვეს მა­ინც სა­ჭი­რო­ებს. ამას­თან, პარ­ლა­მენტს ძვე­ლი მთავ­რო­ბის­თვის უნ­დობ­ლო­ბის გა­მო­ცხა­დე­ბას­თან ერ­თად, ახ­ლის შექ­მნა მო­უ­წევს.

გარ­და ამი­სა, ახა­ლი სა­კონ­სტი­ტუ­ციო ნორ­მე­ბის გათ­ვა­ლის­წი­ნე­ბით, მთავ­რო­ბის ახა­ლი შე­მად­გენ­ლო­ბის­თვის ნდო­ბის გა­მო­უ­ცხა­დებ­ლო­ბის შემ­თხვე­ვა­ში, პრე­ზი­დენ­ტი უფ­ლე­ბა­მო­სი­ლი ხდე­ბა, სამი დღის ვა­და­ში და­ი­თხო­ვოს პარ­ლა­მენ­ტი და რიგ­გა­რე­შე არ­ჩევ­ნე­ბი და­ნიშ­ნოს.

მთავ­რო­ბას პარ­ლა­მენ­ტის­თვის სა­ხელ­მწი­ფო ბი­უ­ჯე­ტის პრო­ექ­ტის წარ­სად­გე­ნად პრე­ზი­დენ­ტის თან­ხმო­ბა აღარ დას­ჭირ­დე­ბა

სა­ქარ­თვე­ლოს მთავ­რო­ბას პარ­ლა­მენ­ტის­თვის სა­ხელ­მწი­ფო ბი­უ­ჯე­ტის პრო­ექ­ტის წარ­სად­გე­ნად პრე­ზი­დენ­ტის თან­ხმო­ბა აღარ დას­ჭირ­დე­ბა. ყვე­ლა ის უფ­ლე­ბა­მო­სი­ლე­ბა, რო­მე­ლიც სა­ბი­უ­ჯე­ტო პრო­ცეს­თან მი­მარ­თე­ბა­ში პრე­ზი­დენტს სა­დღე­ი­სოდ გა­აჩ­ნია, ახალ პრე­ზი­დენტს აღარ ექ­ნე­ბა. კერ­ძოდ, ჯერ კი­დევ მოქ­მე­დი კონ­სტი­ტუ­ცი­ით, თუ პარ­ლა­მენ­ტი სა­ხელ­მწი­ფო ბი­უ­ჯე­ტის შე­უს­რუ­ლებ­ლო­ბის შემ­თხვე­ვა­ში, სა­ხელ­მწი­ფო ბი­უ­ჯე­ტის შეს­რუ­ლე­ბის ან­გა­რიშს არ და­ამ­ტკი­ცებს, პრე­ზი­დენ­ტი მთავ­რო­ბის პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბის სა­კითხს გა­ნი­ხი­ლავს და პარ­ლა­მენტს ერთი თვის გან­მავ­ლო­ბა­ში თა­ვი­სი და­სა­ბუ­თე­ბუ­ლი გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბის თა­ო­ბა­ზე აც­ნო­ბებს. ასე­ვე კონ­სტი­ტუ­ცია პრე­ზი­დენტს უფ­ლე­ბას აძ­ლევს, თუკი პარ­ლა­მენ­ტი სა­ბი­უ­ჯე­ტო კა­ნონს დად­გე­ნილ ვა­და­ში არ ამ­ტკი­ცებს, ბი­უ­ჯე­ტის პრო­ექ­ტი სა­კუ­თა­რი დეკ­რე­ტით და­ამ­ტკი­ცოს.

მოქ­მე­დი კონ­სტი­ტუ­ცი­ის თა­ნახ­მად, თუ პარ­ლა­მენ­ტმა დად­გე­ნი­ლი წე­სის დაც­ვით წარ­დგე­ნი­ლი ბი­უ­ჯე­ტის მი­ღე­ბა სამი თვის გან­მავ­ლო­ბა­ში ვერ მო­ა­ხერ­ხა, პრე­ზი­დენ­ტი უფ­ლე­ბა­მო­სი­ლია გა­და­ა­ყე­ნოს მთავ­რო­ბა ან და­ი­თხო­ვოს პარ­ლა­მენ­ტი და და­ნიშ­ნოს რიგ­გა­რე­შე არ­ჩევ­ნე­ბი.

2010 წელს მი­ღე­ბუ­ლი სა­კონ­სტი­ტუ­ციო ცვლი­ლე­ბე­ბის თა­ნახ­მად, რო­მე­ლიც ახა­ლი პრე­ზი­დენ­ტის მიერ ფი­ცის და­დე­ბის მო­მენ­ტი­დან შე­დის ძა­ლა­ში, არც ერთი ეს უფ­ლე­ბა­მო­სი­ლე­ბა მო­მა­ვალ პრე­ზი­დენტს არ ექ­ნე­ბა. ბი­უ­ჯეტ­თან და­კავ­ში­რე­ბუ­ლი უფ­ლე­ბა­მო­სი­ლე­ბი მთლი­ა­ნად მთავ­რო­ბა­სა და პარ­ლა­მენტს შო­რის ნა­წილ­დე­ბა.

ამ კონ­ტექ­სტში აღ­სა­ნიშ­ნა­ვია, მოქ­მე­დი პარ­ლა­მენ­ტის მიერ ოქ­ტომ­ბრის და­სა­წყის­ში მი­ღე­ბუ­ლი სა­კონ­სტი­ტუ­ციო ცვლი­ლე­ბა, რომ­ლის მი­ხედ­ვით, თუკი პარ­ლა­მენ­ტი ახა­ლი სა­ბი­უ­ჯე­ტო წლის და­წყე­ბი­დან ორი თვის გან­მავ­ლო­ბა­ში სა­ხელ­მწი­ფო ბი­უ­ჯე­ტის მი­ღე­ბას ვერ მო­ა­ხერ­ხებს, ეს მთავ­რო­ბის მი­მართ უნ­დობ­ლო­ბის გა­მო­ცხა­დე­ბად ჩა­ით­ვლე­ბა და კონ­სტი­ტუ­ცი­ის შე­სა­ბა­მი­სი პრო­ცე­დუ­რე­ბის ამოქ­მე­დე­ბა იწყე­ბა. ამა­ვე ცვლი­ლე­ბე­ბით, თუკი პარ­ლა­მენ­ტი ვერც მთავ­რო­ბას გა­მო­უ­ცხა­დებს უნ­დობ­ლო­ბას, პრო­ცეს­ში უკვე პრე­ზი­დენ­ტი ერ­თვე­ბა, რო­მელ­საც უფ­ლე­ბა­მო­სი­ლე­ბა ეძ­ლე­ვა, ასეთ შემ­თხვე­ვა­ში და­ი­თხო­ვოს პარ­ლა­მენ­ტი და და­ნიშ­ნოს რიგ­გა­რე­შე არ­ჩევ­ნე­ბი.სა­ქარ­თვე­ლოს ახა­ლი პრე­ზი­დენ­ტის ფი­ცის და­დე­ბის მო­მენ­ტი­დან მთავ­რო­ბა უფ­ლე­ბა­მო­სი­ლე­ბას მო­იხ­სნის. მთავ­რო­ბა ამ­ჯე­რად უფ­ლე­ბა­მო­სი­ლე­ბას არა პრე­ზი­დენ­ტის, არა­მედ პარ­ლა­მენ­ტის წი­ნა­შე იხ­სნის, ხოლო ნდო­ბის გა­მო­ცხა­დე­ბა ახა­ლი კონ­სტი­ტუ­ცი­ით დად­გე­ნი­ლი წე­სე­ბით მოხ­დე­ბა.

ამ ყვე­ლა­ფერს 2010 წლის ოქ­ტომ­ბერ­ში მი­ღე­ბუ­ლი კონ­სტი­ტუ­ცი­უ­რი ნორ­მე­ბის ამოქ­მე­დე­ბა იწ­ვევს. მას შემ­დეგ, რაც პრე­ზი­დენ­ტი ფიცს და­დებს, ძა­ლა­ში შე­დის ახა­ლი ფორ­მის მმარ­თვე­ლო­ბის კონ­სტი­ტუ­ცი­უ­რი მო­დე­ლი და ქვე­ყა­ნა შე­რე­უ­ლი მმარ­თვე­ლო­ბის მო­დელ­ზე გა­და­დის. ამოქ­მედ­დე­ბა შე­რე­უ­ლი მმარ­თვე­ლო­ბის ფორ­მა, რო­მელ­საც ნა­ხევ­რად საპ­რე­ზი­დენ­ტო და ნა­ხევ­რად სა­პარ­ლა­მენ­ტო მო­დელ­საც უწო­დე­ბენ.

ახა­ლი პრე­ზი­დენ­ტი და ახა­ლი მთავ­რო­ბა

ახა­ლი პრე­ზი­დენ­ტის მიერ პოს­ტის და­კა­ვე­ბას მთავ­რო­ბის ხე­ლა­ხა­ლი ფორ­მი­რე­ბა მოჰ­ყვე­ბა, რა დრო­საც პრე­მი­ერ-მი­ნის­ტრო­ბის კან­დი­დატს წა­რად­გენს არა პრე­ზი­დენ­ტი, არა­მედ პარ­ლა­მენ­ტში სა­უ­კე­თე­სო შე­დე­გის მქო­ნე სა­არ­ჩევ­ნო სუ­ბი­ექ­ტი.

პრე­ზი­დენ­ტი ვალ­დე­ბუ­ლი იქ­ნე­ბა, პრე­მი­ერ-მი­ნის­ტრის პოსტზე სწო­რედ სა­პარ­ლა­მენ­ტო უმ­რავ­ლე­სო­ბის მიერ და­სა­ხე­ლე­ბუ­ლი კან­დი­და­ტი და­ნიშ­ნოს. კერ­ძოდ კი, პრე­ზი­დენ­ტი მთავ­რო­ბის უფ­ლე­ბა­მო­სი­ლე­ბის მოხ­სნი­დან შვი­დი დღის ვა­და­ში, სა­პარ­ლა­მენ­ტო არ­ჩევ­ნებ­ში სა­უ­კე­თე­სო შე­დე­გის მქო­ნე სა­არ­ჩევ­ნო სუ­ბი­ექ­ტის მიერ (ასე­თი კი კო­ა­ლი­ცია "ქარ­თუ­ლი ოც­ნე­ბაა") მის­თვის წარ­დგე­ნილ პრე­მი­ერ-მი­ნის­ტრის კან­დი­და­ტუ­რას წა­მო­ა­ყე­ნებს. თა­ვის მხრივ პრე­მი­ერ-მი­ნის­ტრო­ბის კან­დი­და­ტი შვი­დი დღის ვა­და­ში შე­არ­ჩევს მი­ნის­ტრთა კან­დი­და­ტუ­რებს და ნდო­ბის მი­სა­ღე­ბად, სამ­თავ­რო­ბო პროგ­რა­მას­თან ერ­თად, პარ­ლა­მენტს წა­რუდ­გენს. პარ­ლა­მენ­ტიც შვი­დი დღის ვა­და­ში გა­ნი­ხი­ლავს და კენ­ჭს უყ­რის მთავ­რო­ბის­თვის ნდო­ბის გა­მო­ცხა­დე­ბის სა­კითხს.

ახა­ლი კონ­სტი­ტუ­ცი­ით იზ­რდე­ბა მთავ­რო­ბის უფ­ლე­ბა­მო­სი­ლე­ბე­ბი და თა­ვად მთავ­რო­ბის ხელ­მძღვა­ნე­ლის ძა­ლა­უფ­ლე­ბა. ქვეყ­ნის სა­ში­ნაო და სა­გა­რეო პო­ლი­ტი­კის გან­მა­ხორ­ცი­ე­ლე­ბე­ლი მთავ­რო­ბა ხდე­ბა, რო­მე­ლიც მხო­ლოდ პარ­ლა­მენ­ტის წი­ნა­შე იქ­ნე­ბა ან­გა­რიშ­ვალ­დე­ბი­უ­ლი.

მთავ­რო­ბის საქ­მი­ა­ნო­ბას მთლი­ა­ნად პრე­მი­ერ-მი­ნის­ტრი გან­სა­ზღვრავს, რო­მე­ლიც ორ­გა­ნი­ზე­ბას გა­უ­წევს მას და გა­ნა­ხორ­ცი­ე­ლებს მთავ­რო­ბის წევრთა საქ­მი­ა­ნო­ბის კო­ორ­დი­ნა­ცი­ას და კონ­ტროლს.

პრე­მი­ერ-მი­ნისტრს თა­ნამ­დე­ბო­ბა­ზე მთავ­რო­ბის წევ­რე­ბის მოხ­სნა-და­ნიშ­ვნის­თვის პრე­ზი­დენ­ტის თან­ხმო­ბა აღარ დას­ჭირ­დე­ბა და შე­სა­ბა­მის გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბებს, პრე­ზი­დენ­ტის გა­რე­შე მი­ი­ღებს.

გარ­და ამი­სა, თუკი დღემ­დე პრე­ზი­დენტს კონ­სტი­ტუ­ცია შე­საძ­ლებ­ლო­ბას აძ­ლევ­და, გან­სა­კუთ­რე­ბით მნიშ­ვნე­ლო­ვან სა­ხელ­მწი­ფო­ებ­რივ სა­კი­თხებ­თან და­კავ­ში­რე­ბით მთავ­რო­ბის სხდო­მა მო­ეწ­ვია და მისი თავ­მჯდო­მა­რე ყო­ფი­ლი­ყო, ახა­ლი სა­კონ­სტი­ტუ­ციო ნორ­მე­ბის გათ­ვა­ლის­წი­ნე­ბით, პრე­ზი­დენ­ტი უფ­ლე­ბა­მო­სი­ლი იქ­ნე­ბა, ცალ­კე­ულ სა­კი­თხთა მთავ­რო­ბის სხდო­მა­ზე გან­ხილ­ვა მო­ი­თხო­ვოს და ამ გან­ხილ­ვა­ში მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა მი­ი­ღოს.

კონ­სტი­ტუ­ცი­ა­ში ცვლი­ლე­ბე­ბის შე­ტა­ნა გარ­თუ­ლე­ბულ პრო­ცე­დუ­რებ­თან იქ­ნე­ბა და­კავ­ში­რე­ბუ­ლი

დღე­ი­დან კონ­სტი­ტუ­ცი­ა­ში ცვლი­ლე­ბე­ბის შე­ტა­ნა გარ­თუ­ლე­ბულ პრო­ცე­დუ­რებ­თან იქ­ნე­ბა და­კავ­ში­რე­ბუ­ლი. პრე­ზი­დენ­ტის მიერ ფი­ცის და­დე­ბის მო­მენ­ტი­დან ძა­ლა­ში შე­ვი­და 2011 წელს მი­ღე­ბუ­ლი სა­კონ­სტი­ტუ­ციო ნორ­მა , რომ­ლის თა­ნახ­მად, კონ­სტი­ტუ­ცი­ა­ში ცვლი­ლე­ბე­ბის შე­ტა­ნას 2/3-ის ნაც­ვლად პარ­ლა­მენ­ტის სრუ­ლი შე­მად­გენ­ლო­ბის 3/4 ანუ სულ მცი­რე 113 ხმა დას­ჭირ­დე­ბა.

ქვო­რუ­მის გაზ­რდას­თან ერ­თად რთულ­დე­ბა კონ­სტი­ტუ­ცი­უ­რი პრო­ექ­ტის დამ­ტკი­ცე­ბის პრო­ცე­დუ­რაც. თუ დღემ­დე შე­საძ­ლე­ბე­ლი იყო სა­კონ­სტი­ტუ­ციო ცვლი­ლე­ბე­ბის პრო­ექ­ტის 2 კვი­რის გან­მავ­ლო­ბა­ში გან­ხილ­ვა და დამ­ტკი­ცე­ბა, დღე­ი­დან ეს ორ თან­მიმ­დევ­რულ სე­სი­ა­ზე, სულ ცოტა 3 თვის ინ­ტერ­ვა­ლით უნდა მოხ­დეს.

მმარ­თველ­მა კო­ა­ლი­ცი­ამ კონ­სტი­ტუ­ცი­ის გა­და­სინ­ჯვის მოქ­მე­დი პრო­ცე­დუ­რე­ბით ძა­ლა­ში და­ტო­ვე­ბა სცა­და და პარ­ლა­მენ­ტში შე­სა­ბა­მი­სი კა­ნონპ­რო­ექ­ტი წა­რად­გი­ნა, თუმ­ცა "ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბის" კა­ტე­გო­რი­უ­ლად უარ­ყო­ფი­თი პო­ზი­ცი­ის გამო პრო­ექ­ტის გა­ტა­ნა ვერ მო­ხერ­ხდა.