სა­ქარ­თვე­ლოს პრე­ზი­დენ­ტი მი­ხე­ილ სა­ა­კაშ­ვი­ლი ინა­უ­გუ­რა­ცი­ის ცე­რე­მო­ნი­ა­ზე მისი დას­წრე­ბის სა­კი­თხზე გან­ცხა­დე­ბას ავ­რცე­ლებს, რო­მელ­საც უც­ვლე­ლად გთა­ვა­ზობთ:

"მსურს გა­გი­ზი­ა­როთ ჩემი და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა ახა­ლი პრე­ზი­დენ­ტის ინა­უ­გუ­რა­ცი­ა­ზე დას­წრე­ბას­თან და­კავ­ში­რე­ბით.

ყო­ველ­თვის წარ­მო­მედ­გი­ნა, რომ და­ვეს­წრე­ბო­დი ახა­ლი პრე­ზი­დენ­ტის ინა­უ­გუ­რა­ცი­ას მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, თუ რო­მე­ლი პო­ლი­ტი­კუ­რი პარ­ტი­ის წარ­მო­მად­გე­ნე­ლი იქ­ნე­ბო­და იგი, მი­უ­ხე­და­ვად აზ­რთა სხვა­დას­ხვა­ო­ბი­სა ქვეყ­ნის მო­მავ­ლის შე­სა­ხებ და მი­უ­ხე­და­ვად აშ­კა­რად შე­უ­თავ­სე­ბე­ლი ღი­რე­ბუ­ლე­ბე­ბი­სა.

ვფიქ­რობ­დი, რომ მე და სან­დრა დავ­ხვდე­ბო­დით ახალ პრე­ზი­დენტს პრე­ზი­დენ­ტის სა­სახ­ლე­ში, რო­გორც ეს ხდე­ბა მა­გა­ლი­თად ამე­რი­კის შე­ერ­თე­ბულ შტა­ტებ­ში ან სხვა დე­მოკ­რა­ტი­ებ­ში, შე­ვუ­ძღვე­ბო­დით მას შე­ნო­ბა­ში და გა­დავ­ცემ­დით არა მარ­ტო შე­ნო­ბას, არა­მედ, პრე­ზი­დენ­ტის ინ­სტი­ტუტს.

ასე­თი მშვი­დი გა­და­ბა­რე­ბა იქ­ნე­ბო­და სიმ­ბო­ლო სა­ხელ­მწი­ფო­ებ­რი­ო­ბის გან­გრძო­ბი­თო­ბის, და­დას­ტუ­რე­ბა ჩვე­ნი დე­მოკ­რა­ტი­ის შთამ­ბეჭ­და­ვი პროგ­რე­სი­სა და ნი­შა­ნი იმი­სა, რომ ჩვენ ყვე­ლა სა­ქარ­თვე­ლოს შვი­ლე­ბი ვართ და მშვი­დო­ბი­ა­ნი თა­ნა­ცხოვ­რე­ბა შეგ­ვიძ­ლია.

ცე­რე­მო­ნი­ის შემ­დეგ დავ­ტო­ვებ­დი შე­ნო­ბას და წა­ვი­დო­დი ჩემს ოჯახ­თან ერ­თად და­სას­ვე­ნებ­ლად, ან ვი­სა­დი­ლებ­დი ჩემს მე­გობ­რებ­თან და პო­ლი­ტი­კურ თა­ნა­მო­აზ­რე­ებ­თან ერ­თად.

ეს იქ­ნე­ბო­და ძა­ლი­ან ნორ­მა­ლუ­რი და ყო­ველ­თვის ვოც­ნე­ბობ­დი, რომ ასე და­მეს­რუ­ლე­ბი­ნა ჩემი პრე­ზი­დენ­ტო­ბის 10 წლი­ა­ნი ვადა.

სამ­წუ­ხა­როდ, ძა­ლა­უფ­ლე­ბის გა­და­ცე­მის არ­სე­ბულ­მა რე­ა­ლო­ბამ ამ ოც­ნე­ბის ას­რუ­ლე­ბა შე­უძ­ლე­ბე­ლი გა­ხა­და.

გა­სუ­ლი წლის ოქ­ტომ­ბრის არ­ჩევ­ნე­ბის შემ­დეგ, რო­დე­საც ჩემ­მა მთავ­რო­ბამ ძა­ლა­უფ­ლე­ბა მშვი­დო­ბი­ა­ნად გა­დას­ცა ახალ მთავ­რო­ბას, ჩვენ იმა­ზე მეტი გა­ვა­კე­თეთ, ვიდ­რე კონ­სტი­ტუ­ცია გვა­ვალ­დე­ბუ­ლებ­და და ახალ უმ­რავ­ლე­სო­ბას გა­და­ვა­ბა­რეთ ძა­ლო­ვა­ნი სა­მი­ნის­ტრო­ე­ბიც, რომ­ლე­ბიც ამ­ჟა­მინ­დე­ლი კონ­სტი­ტუ­ცი­ით პრე­ზი­დენტს ექ­ვემ­დე­ბა­რე­ბი­ან. ჩვენ ერ­თგვა­რი ტრე­ნინ­გიც ჩა­ვუ­ტა­რეთ მათ ახალ თა­ნამ­დე­ბო­ბებ­ზე, სა­ხელ­მწი­ფო ბი­უ­ჯეტ­ში კი რამ­დე­ნი­მე მი­ლი­არ­დი და­ვუ­ტო­ვეთ. მოვ­ლე­ნა­თა სამ­წუ­ხა­რო გან­ვი­თა­რე­ბამ ამ ჩვე­უ­ლებ­რი­ვი ოც­ნე­ბის ას­რუ­ლე­ბა შე­უძ­ლე­ბე­ლი გა­ხა­და.

ერთი წლის წინ ჩვენ ვი­ცო­დით, თუ რამ­დე­ნად და­ძა­ბუ­ლი იქ­ნე­ბო­და თა­ნამ­შრომ­ლო­ბა ახალ ხე­ლი­სუფ­ლე­ბას­თან. ჩვენ არ გვქონ­და მად­ლი­ე­რე­ბი­სა და დიდსუ­ლოვ­ნე­ბის მო­ლო­დი­ნი 2012 წლის არ­ჩევ­ნებ­ში გა­მარ­ჯვე­ბუ­ლი ძა­ლის მხრი­დან, გვეს­მო­და, რომ ბევ­რი მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი პრო­ექ­ტი შე­ჩერ­დე­ბო­და, ბევ­რი რე­ფორ­მა უკან წა­ვი­დო­და და ზო­გა­დად მათი პო­ლი­ტი­კა იქ­ნე­ბო­და სრუ­ლი­ად გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი ჩვე­ნი პო­ლი­ტი­კის­გან. მაგ­რამ ხალ­ხმა არ­ჩე­ვა­ნი გა­ა­კე­თა და ჩვენ ყო­ველ­თვის პა­ტივს ვცემთ ქარ­თვე­ლი ხალ­ხის, ჩვე­ნი სა­ერ­თო და უზე­ნა­ე­სი ბა­ტო­ნის, ნე­ბას.

არა, ჩვენ მოკ­რძა­ლე­ბუ­ლი იმე­დე­ბი გვქონ­და; უბ­რა­ლოდ ვი­მე­დოვ­ნებ­დით, რომ ისი­ნი პა­ტი­ვის­ცე­მით მო­ე­პყრო­ბოდ­ნენ კონ­სტი­ტუ­ცი­ას, მათ­თვის მი­სა­ღე­ბი იქ­ნე­ბო­და ინ­სტი­ტუ­ტე­ბი­სად­მი ლო­ი­ა­ლუ­რად გან­წყო­ბი­ლი ძლი­ე­რი ოპო­ზი­ცი­ის არ­სე­ბო­ბა, თავს შე­ი­კა­ვებ­დნენ სა­სა­მარ­თლოს გა­მო­ყე­ნე­ბი­სა­გან მი­სი­ვე გა­ნად­გუ­რე­ბის­თვის და მო­ახ­დენ­დნენ მთე­ლი ენერ­გი­ის კონ­ცენ­ტრა­ცი­ას ჩვე­ნი ქვეყ­ნის მო­მა­ვალ­ზე და არ მი­ე­ჯაჭ­ვე­ბოდ­ნენ წარ­სულს.

რო­გორც იცით, ყვე­ლა­ფე­რი სრუ­ლი­ად სა­პი­რის­პი­როდ მოხ­და. მათ და­კი­თხეს ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბის ათა­სო­ბით აქ­ტი­ვის­ტი, ასზე მეტ ჩვენს ყო­ფილ თა­ნამ­დე­ბო­ბის პირს თუ პარ­ტი­ის აქ­ტი­ურ ლი­დერს ბრა­ლი წა­უ­ყე­ნეს, ისე­თი მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი ფი­გუ­რე­ბი, რო­გო­რე­ბიც არი­ან ბაჩო ახა­ლა­ია და ვანო მე­რა­ბიშ­ვი­ლი, კუ­დი­ა­ნებ­ზე ნა­დი­რო­ბის ირა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი პო­ლი­ტი­ის მსხვერ­პლნი გახ­დნენ. ისი­ნი ახლა ცი­ხე­ში არი­ან. ამ ვი­თა­რე­ბამ ჩვე­ნი დე­მოკ­რა­ტი­ის არაჩ­ვე­უ­ლებ­რი­ვი შე­საძ­ლებ­ლო­ბა, რომ ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა არ­ჩევ­ნე­ბის გზით მშვი­დო­ბი­ა­ნად გა­დაგ­ვე­ბა­რე­ბი­ნა, ჩა­შა­ლა, ხოლო ინ­სტი­ტუ­ტე­ბის გან­ვი­თა­რე­ბის პერ­სპექ­ტი­ვა გა­ურ­კვევ­ლო­ბის დრო­ში გა­და­ის­რო­ლა.

თვით­მმარ­თვე­ლო­ბის არ­ჩევ­ნე­ბის მთა­ვარ იდე­ას ად­გი­ლობ­რივ მმარ­თვე­ლო­ბებ­ში არ­ჩე­უ­ლი თა­ნამ­დე­ბო­ბის პი­რე­ბის ძა­ლა­დობ­რივ­მა შეც­ვლამ აზრი გა­მო­ა­ცა­ლა. ეს ცენ­ტრა­ლუ­რი მთავ­რო­ბის უშუ­ა­ლო მეთ­ვალ­ყუ­რე­ო­ბის ქვეშ ხდე­ბო­და. ამ პრო­ცეს­მა, რო­მე­ლიც სა­სა­მარ­თლო­სა და მა­სობ­რი­ვი ძა­ლა­დო­ბის გა­მო­ყე­ნე­ბით მიმ­დი­ნა­რე­ობ­და, უკა­ნო­ნოდ შეც­ვა­ლა 2010 წლის ად­გი­ლობ­რი­ვი არ­ჩევ­ნე­ბის შე­დე­გი, რო­მე­ლიც ყვე­ლა სა­ერ­თა­შო­რი­სო ორ­გა­ნი­ზა­ცი­ის მიერ აღი­ა­რე­ბუ­ლი იყო რო­გორც თა­ვი­სუ­ფა­ლი და სა­მარ­თლი­ა­ნი, და დე ფაქ­ტო წა­შა­ლა ინ­სტი­ტუ­ცი­უ­რი ზღვა­რი ცენ­ტრა­ლურ ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა­სა და ად­გი­ლობ­რივ თვით­მმარ­თვე­ლო­ბებს შო­რის.

სა­პარ­ლა­მენ­ტო ოპო­ზი­ცი­ის დე­პუ­ტა­ტებს შე­იძ­ლე­ბა თავს და­ესხნენ და ფი­ზი­კუ­რად გა­უს­წორ­დნენ ისე, რომ ამას არა­ნა­ი­რი რე­ა­გი­რე­ბა არ მოყ­ვე­ბა. მეც, ქვეყ­ნის პრე­ზი­დენტს, ბევ­რჯერ და­მესხნენ თავს ხე­ლი­სუფ­ლე­ბი­სა და პო­ლი­ცი­ის მა­ღალ­ჩი­ნოს­ნე­ბის მიერ მარ­თუ­ლი ჯგუ­ფე­ბი. სამ­წუ­ხა­როდ, არ­ჩე­ულ თა­ნამ­დე­ბო­ბის პი­რებ­ზე თავ­დას­ხმე­ბის გამო სე­რი­ო­ზუ­ლად არა­ვინ დას­ჯი­ლა. ეს ინ­სტი­ტუ­ტე­ბის დაც­ვის მთა­ვა­რი იდე­ას საფრ­თხეს უქ­მნის.

და­სა­ხე­ლე­ბუ­ლი მი­ზე­ზე­ბის გამო, ჩემი დას­წრე­ბა ინა­უ­გუ­რა­ცი­ა­ზე შე­უძ­ლე­ბე­ლია. მე ვერ მო­გა­ტყუ­ებთ, თით­ქოს ყვე­ლა­ფე­რი ნორ­მა­ლუ­რა­დაა და ინ­სტი­ტუ­ცი­უ­რად ყვე­ლა­ფე­რი გრძელ­დე­ბა მა­შინ, რო­დე­საც მთა­ვა­რი ოპო­ზი­ცი­უ­რი პარ­ტი­ის გე­ნე­რა­ლუ­რი მდი­ვა­ნი, ჩემი ყო­ფი­ლი პრე­მი­ერ-მი­ნის­ტრი, წი­ნას­წარ პა­ტიმ­რო­ბა­ში იმ­ყო­ფე­ბა.

პრე­ზი­დენ­ტის ინა­უ­გუ­რა­ცია უნდა იყოს სა­ხელ­მწი­ფო­ებ­რი­ო­ბის გან­გრძო­ბი­თო­ბის გა­მო­ხა­ტუ­ლე­ბა და დღე არ­სე­ბუ­ლი ინ­სტი­ტუ­ტე­ბის ირ­გვლივ ქვეყ­ნის ერ­თი­ა­ნო­ბი­სა. სამ­წუ­ხა­როდ, სა­ქარ­თვე­ლოს მთავ­რო­ბამ ბოლო კვი­რე­ბი­სა და თვე­ე­ბის გან­მავ­ლო­ბა­ში ბევ­რჯერ აჩ­ვე­ნა, რომ ის უარ­ყოფს გან­გრძო­ბი­თო­ბის მთა­ვარ იდე­ას და რომ მას არ აღელ­ვებს არ­სე­ბუ­ლი ინ­სტი­ტუ­ტე­ბი.

და­მო­უ­კი­დებ­ლო­ბის დღის აღ­სა­ნიშ­ნა­ვი ღო­ნის­ძი­ე­ბე­ბი­დან მათ სიმ­ბო­ლუ­რად ამო­ი­ღეს სამ­ხედ­რო აღ­ლუ­მი, იყე­ნე­ბენ ყვე­ლა შე­საძ­ლო სა­შუ­ა­ლე­ბას, რათა შეც­ვა­ლონ კონ­სტი­ტუ­ცია და პარ­ლა­მენ­ტი ქუ­თა­ი­სი­დან გად­მო­ი­ტა­ნონ. ასე­ვე, უკვე გა­მო­ა­ცხა­დეს, რომ აპი­რე­ბენ გა­ა­უქ­მონ პრე­ზი­დენ­ტის სა­სახ­ლე, რო­გორც სა­ხელ­მწი­ფო და­წე­სე­ბუ­ლე­ბა. არა­და, ამ შე­ნო­ბას ძა­ლი­ან ბევ­რი მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი სა­ხელ­მწი­ფო ტრა­დი­ცია უკავ­შირ­დე­ბა. აქ ხელი მო­ე­წე­რა დიდი ის­ტო­რი­უ­ლი მნიშ­ვნე­ლო­ბის დო­კუ­მენ­ტებს და სწო­რედ ამ შე­ნო­ბა­ში იყო მოწ­ვე­უ­ლი უფრო მეტი სა­ხელ­მწი­ფოს ლი­დე­რი, ვიდ­რე სა­ქარ­თვე­ლოს მთე­ლი წი­ნამ­დე­ბა­რე ის­ტო­რი­ის მან­ძილ­ზე.

პირ­ვე­ლად სა­ქარ­თვე­ლოს უახ­ლეს ის­ტო­რი­ა­ში ჩვენ ავა­შე­ნეთ ქვეყ­ნის პირ­ვე­ლი პი­რის სა­სახ­ლე, ვი­მე­ო­რებ, სა­სახ­ლე და არა ვი­ღა­ცის რე­ზი­დენ­ცია, სიმ­ბო­ლოდ იმი­სა, რომ ჩვენ ვინ­მეს და­ნა­მა­ტი და ვა­სა­ლი კი არ ვართ, არა­მედ - სრულ­ფა­სო­ვა­ნი სა­ხელ­მწი­ფო, რო­მელ­საც იც­ნო­ბენ და პა­ტივს სცე­მენ მთელს მსოფ­ლი­ო­ში. სამ­წუ­ხა­როდ, ახა­ლი მთავ­რო­ბი­სათ­ვის ამ სიმ­ბო­ლოს პა­ტი­ვის­ცე­მა მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი არ არის.

ამას დიდი სი­ნა­ნუ­ლით ვწერ, რად­გან მე და­ვეს­წრე­ბო­დი ინა­უ­გუ­რა­ცი­ას იმის მი­უ­ხე­და­ვად, რომ მთავ­რო­ბამ ჩემი პრე­ზი­დენ­ტო­ბის დროს და­წყე­ბუ­ლი ბევ­რი მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი პრო­ექ­ტი შე­ა­ჩე­რა.

ოთხწ­ლი­ა­ნი ურ­თუ­ლე­სი მო­ლა­პა­რა­კე­ბე­ბი შე­ერ­თე­ბუ­ლი შტა­ტე­ბის მთავ­რო­ბას­თან, რო­მე­ლიც წარ­მა­ტე­ბით დას­რულ­და ბა­თუმ­ში ახა­ლი ამე­რი­კუ­ლი ტექ­ნო­ლო­გი­უ­რი ინ­სტი­ტუ­ტის გახ­სნით და რო­მე­ლიც ჩვე­ნი გა­ნათ­ლე­ბის სის­ტე­მის მო­მა­ვა­ლი უნდა გამ­ხდა­რი­ყო, პრე­მი­ერ-მი­ნის­ტრმა ერთ წუთ­ში ჩა­შა­ლა.

თბი­ლი­სის შე­მოვ­ლი­თი რკი­ნიგ­ზა, რო­მე­ლიც თით­ქმის დას­რუ­ლე­ბუ­ლი იყო და მას­ზე ასო­ბით მი­ლი­ო­ნი და­ი­ხარ­ჯა, რო­მელ­საც ჩევ­ნი დე­და­ქა­ლა­ქის­თვის ახა­ლი სი­ცო­ცხლე უნდა შთა­ე­ბე­რა, ერთ დღე­ში შე­ა­ჩე­რეს.

კი­დევ ერთი დიდი პრო­ექ­ტი, ჩემი მთა­ვა­რი სი­ა­მა­ყე - ქარ­თუ­ლი სამ­ხედ­რო წარ­მო­ე­ბა, რომ­ლის ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბაც სა­ქარ­თვე­ლოს­თვის ნამ­დვი­ლი ტექ­ნო­ლო­გი­უ­რი გარ­ღვე­ვა იყო, თით­ქმის ბო­ლომ­დე შე­ჩერ­და, ისე­ვე, რო­გორც ეს მოხ­და თბი­ლი­სის გარ­შე­მო თავ­დაც­ვით ნა­გე­ბო­ბებ­თან და­კავ­ში­რე­ბით.

ეს ძა­ლი­ან სამ­წუ­ხა­რო ნა­ბი­ჯე­ბია, რო­მე­ლიც ძვი­რად და­უჯ­დე­ბა ჩვენს ქვე­ყა­ნას, ისე­ვე, რო­გორც ახა­ლი პრე­ზი­დენ­ტის უარი გა­მო­ი­ყე­ნოს ტერ­მი­ნი "ოკუ­პა­ცია" ან დაგ­მოს რუ­სუ­ლი აგ­რე­სია ჩვე­ნი ქვეყ­ნის მი­მართ. მთავ­რო­ბას აქვს კონ­სტი­ტუ­ცი­უ­რი უფ­ლე­ბა უარი თქვას ამ პრო­ექ­ტებ­ზე.

ის, რა­საც ისი­ნი კონ­სტი­ტუ­ცი­უ­რად ვერ გა­ა­კე­თე­ბენ და რაც შე­უძ­ლე­ბე­ლია, შე­ი­ნიღ­ბოს ინა­უ­გუ­რა­ცი­ის ცე­რე­მო­ნი­ის ფსევ­დო-ნორ­მა­ლუ­რო­ბით, ეს არის პო­ლი­ტი­კუ­რი მიზ­ნე­ბის­თვის სა­სა­მარ­თლოს გა­მო­ყე­ნე­ბა, ოპო­ზი­ცი­ის აქ­ტი­ვის­ტე­ბი­სა და წარ­მო­მად­გენ­ლე­ბის და­უს­ჯე­ლი ძა­ლა­დო­ბის მსხვერ­პლად ქცე­ვა და წინა ად­გი­ლობ­რი­ვი არ­ჩევ­ნე­ბის შე­დე­გე­ბის ძა­ლა­დობ­რი­ვი შეც­ვლა.

მე ძა­ლი­ან მიყ­ვარს და ყო­ველ­თვის ძა­ლი­ან მეყ­ვა­რე­ბა ქარ­თვე­ლი ხალ­ხი. უაღ­რე­სად მად­ლი­ე­რი ვარ იმ შე­საძ­ლებ­ლო­ბის­თვის, რო­მე­ლიც მო­მე­ცა - ცხრა წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში პრე­ზი­დენ­ტის რან­გში მემ­სა­ხუ­რა ჩემი ქვეყ­ნის­თვის. ბუ­ნებ­რი­ვია, პა­ტივს ვცემ მათ არ­ჩე­ვანს. ყვე­ლა­ფერ სა­უ­კე­თე­სოს ვუ­სურ­ვებ ჩემს თა­ნა­მე­მა­მუ­ლე­ებს და მათ მიერ არ­ჩე­ულ წარ­მო­მად­გენ­ლებს.

მტკი­ცედ მჯე­რა, რომ ყვე­ლა სირ­თუ­ლე დრო­ე­ბი­თია. რო­გორც მდი­ნა­რე მი­ან­გრ-მო­ან­გრევს გარ­შე­მო ყვე­ლა­ფერს წყალ­დი­დო­ბის დროს და შემ­დეგ ისევ თა­ვის კა­ლა­პოტს და­უბ­რუ­ინ­დე­ბა, ისე­ვე, რო­გორვ ვე­რა­ვინ აი­ძუ­ლებს მდი­ნა­რეს დი­ნე­ბის სა­წი­ნა­აღ­მდე­გოდ იდი­ნოს, ასე­ვე ვე­ღა­რა­ვინ და­აბ­რუ­ნებს წარ­სულ­ში სა­ქარ­თვე­ლოს. იგი აუ­ცი­ლებ­ლად მალე და­უბ­რუნ­დე­ბა იმ სა­ნი­მუ­შო პროგ­რესს, რო­მე­ლიც წინა წლე­ბის გან­მავ­ლო­ბა­ში გვქონ­და. გან­ვლილ­მა დრომ და­ამ­კვიდ­რა არა ნგრე­ვის, არა­მედ შე­ნე­ბის ტრა­დი­ცია, რო­მელ­საც ვე­ღა­რა­ვინ მის­ცემს და­ვი­წყე­ბას.

ჩემი მთა­ვა­რი იმე­დია ის ახალ­გაზ­რდო­ბა, რო­მელ­საც "მი­შას თა­ო­ბას" უწო­დე­ბენ და რო­მე­ლიც აღა­რას­დროს შე­ე­პუ­ე­ბა მისი ქვეყ­ნის მო­ნო­ბას ან, თუნ­დაც, კლა­სი­კუ­რი პოსტ-საბ­ჭო­თა ქვეყ­ნის მდგო­მა­რე­ო­ბა­ში დაბ­რუ­ნე­ბას.

ვიცი, რომ მთავ­რო­ბა ჩემს ყო­ველ ნა­ბიჯ­სა და გან­ცხა­დე­ბა­ზე ღე­ლავს. მინ­და მა­თაც ვუ­თხრა, რომ ვუ­სურ­ვებ წარ­მა­ტე­ბას ეკო­ნო­მი­კუ­რი კრი­ზი­სის დაძ­ლე­ვა­ში, რუ­სუ­ლი ზე­წო­ლის გაძ­ლე­ბა­სა და ევ­რო­ატ­ლან­ტი­კუ­რი ინ­ტეგ­რა­ცი­ის პრო­ცე­სის გაგ­რძე­ლე­ბა­ში, რომ­ლის­თვი­საც ჩვენ ამ­დე­ნი ვი­მუ­შა­ვეთ. ჩვე­ნი სა­ერ­თო ინ­ტე­რე­სია, რომ მო­ვახ­დი­ნოთ ზი­ა­ნის მი­ნი­მი­ზა­ცია და თა­ვი­დან ავი­ცი­ლოთ ყვე­ლა­ზე უა­რე­სი.

არ ვა­პი­რებ მათ რა­ი­მე ფორ­მით შე­ვუ­შა­ლო ხელი. გუ­შინ და­ვას­რუ­ლე ბოლო კონ­სულ­ტა­ცი­ე­ბი ევ­რო­კავ­ში­რის და ევ­რო­პარ­ლა­მენ­ტის ლი­დე­რებ­თან ვილ­ნი­უ­სის სა­მი­ტის წინ. პა­რა­ლე­ლუ­რად, გან­ვი­ხი­ლავ რამ­დე­ნი­მე წი­ნა­და­დე­ბას წამ­ყვა­ნი უცხო­უ­რი უნი­ვერ­სი­ტე­ტი­დან ჩემს სა­ხელ­თან და­კავ­ში­რე­ბუ­ლი ახა­ლი სა­ერ­თა­შო­რი­სო სა­მეც­ნი­ე­რო ცენ­ტრის შექ­მნის თა­ო­ბა­ზე. ვა­პი­რებ, ამ ეტაპ­ზე ამით დავ­კავ­დე და თავი შე­ვი­კა­ვო სა­ქარ­თვე­ლოს ყო­ველ­დღი­ურ პო­ლი­ტი­კურ ცხოვ­რე­ბა­ში მო­ნა­წი­ლე­ო­ბის­გან. ამის მი­უ­ხე­და­ვად, ყო­ველ­თვის მზად ვიქ­ნე­ბი, დავ­დგე ჩემი ხალ­ხის გვერ­დით ნე­ბის­მი­ერ დროს, როცა ამის აუ­ცი­ლებ­ლო­ბას და­ვი­ნა­ხავ და ვემ­სა­ხუ­რო ჩემს სა­თაყ­ვა­ნე­ბელ სამ­შობ­ლოს - სა­ქარ­თვე­ლოს", - აღ­ნიშ­ნუ­ლია მი­ხე­ილ სა­ა­კაშ­ვი­ლის გან­ცხა­დე­ბა­ში.