საქართველოში, განსაკუთრებით კი თბილისში, ბევრი ჩვენი თანამოქალაქე უსახლკაროდაა, მათ შორის ბავშვებიც. მათთვის ყველაზე მძიმე პერიოდი ზამთარია - შარშან ქუჩაში ორი ადამიანი გაიყინა. ამ პრობლემაზე არასამთავრობო ორგანიზაცია "კასცის" ხელმძღვანელი მერაბ ხიდაშელი გვესაუბრება:
- გასულ ზამთარს თბილისში ორი ადამიანი გაიყინა. ერთი 45 წლისა იყო, მეორე - 78-ის. მეცამეტე წელია ვხელმძღვანელობ ორგანიზაციას, რომელიც ქუჩაში მცხოვრები ბავშვების პრობლემებზე მუშაობს. საუბედუროდ, ჩვენი საზოგადოების დიდ ნაწილს ეს საკითხი არ აინტერესებს და ამ ბავშვების ბედზე მეტად ის ადარდებთ, ვის უფრო დიდი გავა და მკერდი აქვს. ამჟამად უსახლკარო ბავშვების რიცხვი უკვე 8-9 ათასს აღწევს. ეს არის ნაკრები - ადგილობრივი, რეგიონებიდან ჩამოსული და სხვადასხვა ეროვნების მიუსაფარი ბავშვებისა - ლაპარაკია ე.წ. ქუჩის ბავშვებზე. ეს კატასტროფული ციფრია, მაგრამ სანდოა, რადგან ვენდობი ჩვენს სოციალურ სამსახურს. ეს ბავშვები დღისით არც ჩანან, მშობლები მათზე არ ზრუნავენ, იქექებიან ნაგვის ბუნკერებში და ათასგვარი ხერხით ცდილობენ თავის რჩენას. იყო შემთხვევა, როცა 15 წლის გოგონა ქუჩაში გაიყინა ახალშობილთან ერთად... რაიონიდან ჩამოგვიყვანეს 8 წლის გოგონა, რომელიც საკუთარი ოჯახის წევრებმა გააუპატიურეს, ბავშვს ათაშანგი ჰქონდა. საბედნიეროდ, მას ახლა სახლიც აქვს და სამსახურიც. ბუნებრივია, ეს ბავშვები პროსტიტუციასაც ეწევიან. რა, არ იცის ჩვენმა საზოგადოებამ, პედოფილია რომ მოდური გახდა? ხანდახან ტანსაცმელს რომ მივუტან და მეორე დღეს ვეკითხები, სად წაიღეთ-მეთქი, მეუბნებიან გავყიდეთო... უამრავი რამ სჭირდებათ, მარტო ჭამა ხომ არ უნდა ადამიანს? მარტო მათი დაბანა კვირაში ერთხელ 300 ლარი ჯდება. ამ ეტაპზე 210 ბავშვი გვყავს, რომლებსაც ყურადღებას ვაქცევთ და ვკვებავთ. ამ ბავშვების 80 პროცენტს ბიოლოგიური მშობლები ჰყავს, მაგრამ ჯობია არ ჰყავდეთ. 15 წლის გოგონა რომ ქუჩაში გაიყინება, დედას რომ შეატყობინებ - შვილი მოგიკვდაო და გიპასუხებს - არ მაინტერესებსო, ასეთი დედა დედაა?! ცხოველს აინტერესებს თავისი შვილი ერთი წლის განმავლობაში, ამ ხალხს კი - არა. შარშან, პროტესტის ნიშნად, ქაშუეთის ეკლესიის უკან კარავიც დავდგით, ყურადღება რომ მიგვეპყრო, მაგრამ შედეგი არ ჩანს. მარტო თბილისში შვიდი ათასამდე ადამიანი დარჩა ქუჩაში - ესენი არიან ძირძველი თბილისელები, რომელთა 99 პროცენტი საბანკო სექტორის წყალობით აღმოჩნდა ამ დღეში. თუმცა ჩვენ ხომ საბანკო სექტორი არა გვაქვს, ეს არის სალომბარდო-სამევახშეო სისტემა, რომელიც ადამიანებს აკოტრებს და ამწარებს. მათ შორის საოცარი ხალხია: ერთ-ერთი მაგალითად, პროფესორია, რომელმაც სახლი მეუღლის სამკურნალოდ გაყიდა, მეუღლეს კიბო ჰქონდა, გარდაიცვალა, ეს კაცი კი ქუჩაში დარჩა...
- ბატონო მერაბ, ფინანსურად თუ გეხმარებათ ვინმე?
- ბიზნესმენი ლევან ვასაძე რომ არა, ამ კარვის მკვიდრებს ვერ ვაჭმევდით, ახლა მათ ყოველდღე აქვთ ცხელი საკვები. ძალიან დიდი პრობლემა მოგვიხსნა გიორგი მარგველაშვილმა: მან გლდანის კომერციულ ცენტრში გამოგვიყო ათასი კვ. მეტრის კომერციული ფართობი და იქ ვაკეთებთ ჰოსტელს. ეს არის ევროპული მოდელი: საღამოს 8 საათზე უსახლკარო ადამიანი ჰოსტელში მივა, გამოკვებავენ, ჩააცმევენ, იბანავებს და დაისვენებს. თუ საჭირო იქნება, მეორე დღესაც იქ დაბრუნდება. ჰოსტელი 150 კაცზეა გათვლილი. მართალია, ჯერ იქ ცარიელი კედლებია, მაგრამ თუ ეს თავშესაფარი ამუშავდება, მაშინ ეს იქნება უპრეცედენტო შენობა მთელ აღმოსავლეთ ევროპაში და პირობას ვდებ, რომ ქუჩაში უსახლკარო ადამიანს ვერ ნახავთ. 13 წელი ვიხვეწებოდი, რაიმე შენობა მომეცით-მეთქი და ახლა რაღაც იმედის ნაპერწკალი გამიჩნდა. თბილისის მერია ყოველთვის ხელს გვიშლიდა, მაგრამ ამჯერად ეს მისია მამუკა ქაცარავამ იკისრა და 8 ათასი ლარი მოგვცა, მაგრამ აქ კონკრეტულად მამუკა ქაცარავაზეა ლაპარაკი და არა თბილისის მერიაზე.
ხათუნა ჩიგოგიძე
ყოველკვირეული გაზეთი "ყველა სიახლე"
(გამოდის ოთხშაბათობით)