ბოლო დროს ციხე ბევ­რმა ადა­მი­ან­მა და­ტო­ვა, რა­საც სა­ზო­გა­დო­ე­ბის არა­ერ­თგვა­რო­ვა­ნი რე­აქ­ცია მოჰ­ყვა. ბევ­რი მი­იჩ­ნევს, რომ ამან ქვე­ყა­ნა­ში კრი­მი­ნო­გე­ნუ­რი ვი­თა­რე­ბა გა­არ­თუ­ლა; ნა­წი­ლის აზ­რით, ხალ­ხში უსა­მარ­თლო­ბის გან­ცდა­მაც და­ი­სად­გუ­რა. იმა­საც ამ­ბო­ბენ, ადა­მი­ა­ნე­ბი სა­მარ­თლის აღ­სრუ­ლე­ბას თა­ვად შე­ეც­დე­ბი­ა­ნო. რამ­დე­ნად არის ამის სა­შიშ­რო­ე­ბა, არ ვიცი, თუმ­ცა ფაქ­ტია: ბოლო დროს ორი ამ­ნის­ტი­რე­ბუ­ლი პა­ტი­მა­რი მოკ­ლეს. თა­ვი­სუფ­ლე­ბა­ში ისი­ნი სულ ცოტა ხანი იყ­ვნენ. ორი­ვე და­ღუ­პულს სხე­ულ­ზე უამ­რა­ვი და­ზი­ა­ნე­ბა აღე­ნიშ­ნე­ბო­და, სას­ტი­კად იყ­ვნენ მოკ­ლუ­ლე­ბი.

ოზურ­გე­თის რა­ი­ო­ნის სო­ფელ ხვაბ­რეთ­ში მომ­ხდა­რი შემ­ზა­რა­ვი მკვლე­ლო­ბი­დან თით­ქმის სამი თვე გა­ვი­და, მაგ­რამ ძა­ლო­ვა­ნებს და­ნა­შა­უ­ლი დღემ­დე არ გა­უხ­სნი­ათ. 47 წლის გოჩა გუ­ჯა­ბი­ძე სა­კუ­თა­რი სახ­ლის ეზო­ში უმო­წყა­ლოდ ჩა­ცხრი­ლეს. სრო­ლის ხმა­ზე გა­რეთ გა­მო­სულ მის მო­ხუც მშობ­ლებს შემ­ზა­რა­ვი სუ­რა­თი დახ­ვდათ, მათი ვაჟი სის­ხლის­გან იც­ლე­ბო­და.

ვარ­დენ გუ­ჯა­ბი­ძე, მოკ­ლუ­ლის მამა:

- გა­რეთ სრო­ლის ხმა­ზე გა­ვე­დი. ჩემი შვი­ლი ჭიშ­კარ­თან და­სის­ხლი­ა­ნე­ბუ­ლი ეგდო. რო­გორც ჩანს, მკვლე­ლე­ბი ჩა­საფ­რე­ბუ­ლე­ბი იყ­ვნენ. სახ­ლში მან­ქა­ნით დაბ­რუნ­და, მან­ქა­ნა და­ა­ყე­ნა და ჭიშ­კარს კე­ტავ­და. არა­და, ყო­ველ­თვის მე ვკე­ტავ­დი. ერ­თა­დერ­თი შემ­თხვე­ვა იყო, მისი მოს­ვლა რომ ვერ გა­ვი­გო­ნე. სრო­ლის ხმა­ზე გა­ვე­დი გა­რეთ. ჩემი შვი­ლი ძირს ეგდო. უცებ გა­ვი­ქე­ცი იქით­კენ, სა­ი­თაც ჩემი ორი­ენ­ტა­ცი­ით, მკვლე­ლი უნდა წა­სუ­ლი­ყო, გა­ვე­კი­დე, მაგ­რამ ამ დროს ჩემი მე­უღ­ლის გან­წი­რუ­ლი ხმა შე­მო­მეს­მა: "ვარ­დენ, დაბ­რუნ­დი, გოჩა სუნ­თქავს!" უცებ უკან მოვტრი­ალ­დი, იქ­ნებ შვი­ლი გა­და­ვარ­ჩი­ნო-მეთ­ქი, მაგ­რამ სა­ა­ვად­მყო­ფომ­დე მისი მიყ­ვა­ნა ვერ შევ­ძე­ლი, ხელ­ში ჩა­მაკ­ვდა.

- რა­ი­მეს თქმა ვერ მო­ას­წრო?

- მი­თხრა თუ არა რამე, ახლა ამას ვერ გე­ტყვით. ჯერ პო­ლი­ცი­ას არ გა­უხ­სნია და­ნა­შა­უ­ლი, გარ­კვე­უ­ლი არ არის, ჩემი შვი­ლი ვინ და რა­ტომ მოკ­ლა. საქ­მეს რე­გი­ო­ნუ­ლი სამ­მარ­თვე­ლო იძი­ებს; ძა­ლი­ან მონ­დო­მე­ბუ­ლია, მაგ­რამ ხელს უშ­ლის რა­ი­ო­ნუ­ლი პო­ლი­ცია. იქ­ნებ რამე და­ად­გი­ნონ, თუ არა და, მე ვიცი, რას ვი­ზამ. არ მაქვს იმე­დი, რომ რა­ი­ო­ნის პო­ლი­ცია გახ­სნის, ამი­ტომ ჩემი გზე­ბით ვცდი­ლობ და­ნა­შა­უ­ლის გახ­სნას. გოჩა სა­დის­ტუ­რად მო­მიკ­ლეს. "აკს"-ის და ვინ­ჩეს­ტე­რის ტი­პის ია­რა­ღი­დან გას­რო­ლით ჩა­ცხრი­ლეს. "მა­კა­რო­ვიც" გა­მო­ი­ყე­ნეს. სა­შინ­ლად და­სა­ხიჩ­რე­ბუ­ლი იყო, უამ­რა­ვი ჭრი­ლო­ბა ჰქონ­და. ჭიშ­კა­რიც მთლი­ა­ნად და­ცხრი­ლუ­ლი იყო. ძა­ლი­ან ძნე­ლია, უყუ­რო ყო­ველ­დღე იმ ად­გილს, სა­დაც შვი­ლი მო­გიკ­ლეს. და­სა­მა­ლი ად­გი­ლე­ბი ჰქონ­დათ მკვლე­ლებს, მაგ­რამ ად­გი­ლობ­რი­ვი რომ არ ყო­ფი­ლი­ყო გა­რე­უ­ლი, უცხო კაცი ვერ გა­იკ­ვლევ­და გზას. გოჩა ამ­ნის­ტი­ით 14 თე­ბერ­ვალს გა­თა­ვი­სუფ­ლდა. სი­ნამ­დვი­ლე­ში, ის ჩემ გამო იხ­დი­და სას­ჯელს. კაცი სი­გა­რეტს არ ეწე­ო­და და ნარ­კო­ტი­კის­თვის და­ა­კა­ვეს. ვთქვი, - აქ­ცი­ა­ზე მივ­დი­ვარ-მეთ­ქი და მე­ო­რე დღეს ჩემს შვილს წა­მა­ლი ჩა­უგ­დეს. 21 სა­სა­მარ­თლო სხდო­მა ჩა­ტარ­და და სი­მარ­თლე ვერ და­ვად­გი­ნეთ. 8 წელი მი­უ­სა­ჯეს, ცი­ხე­ში წე­ლი­წა­დი და 9 თვე იჯდა.

- ამ­ბო­ბენ, გოჩა ქურ­დუ­ლი ტრა­დი­ცი­ე­ბის მიმ­დე­ვა­რი იყოო. ხომ არ ჰქო­ნია ვინ­მეს­თან კონ­ფლიქ­ტი? რა შე­იძ­ლე­ბო­და ყო­ფი­ლი­ყო მკვლე­ლო­ბის მო­ტი­ვი?

- გო­ჩას მტე­რი არ ჰყავ­და. ცი­ხი­დან ერთი კვი­რის გა­მო­სუ­ლი, სა­პატ­რუ­ლო პო­ლი­ცი­ამ მან­ქა­ნა­ში ჩა­ის­ვა და წა­იყ­ვა­ნა. მა­შინ პო­ლი­ცი­ის ხელ­მძღვა­ნელს უთ­ქვამს, - სა­ქარ­თვე­ლოს რო­დის და­ტო­ვე­ბო? - რა­ტომ უნდა დავ­ტო­ვოო? - უკი­თხავს. - რა ვიცი, პრობ­ლე­მე­ბი არ შე­გექ­მნა­სო... ქურ­დუ­ლი მენ­ტა­ლი­ტე­ტის არ იყო. სი­მარ­თლის­თვის მებ­რძო­ლი კაცი იყო. სო­ფელ­ში კარ­გი სა­ხე­ლი ჰქონ­და... იმ დღეს ახ­ლო­ბელ­თან ბავ­შვის მი­სა­ლო­ცად წა­ვი­და იმ გო­გოს­თან ერ­თად, რო­მელ­ზე­დაც რამ­დე­ნი­მე დღე­ში და­ქორ­წი­ნე­ბას აპი­რებ­და. ამ ტრა­გე­დი­ამ­დე ერთი კვი­რით ადრე სახ­ლში ორი უცხო მა­მა­კა­ცი მო­სუ­ლა და გო­ჩას ტე­ლე­ფო­ნის ნო­მე­რი უთხო­ვია ჩემი მე­უღ­ლის­თვის; უკი­თხავთ, - გო­ჩას რა ფე­რის მან­ქა­ნა ჰყავ­სო? არ ვიცი, ვინ იყ­ვნენ. ჩემს შვილს შიში არ ჰქო­ნია. რომ ჰქო­ნო­და პრობ­ლე­მა, მე­ცო­დი­ნე­ბო­და. უკვე მოთ­მი­ნე­ბის ფი­ა­ლა ივ­სე­ბა, რად­გან არ იხ­სნე­ბა ეს საქ­მე. არ გა­მოვ­რი­ცხავ, რომ ამ საქ­მე­ში რა­ი­ო­ნის პო­ლი­ცია იყო გა­რე­უ­ლი. ჯერ არ მაქვს პა­სუ­ხი, რა­ტომ მო­მიკ­ლეს შვი­ლი. მე რა ეჭ­ვიც მაქვს, ამას ჯერ არ ვამ­ბობ, ეს იცის ერ­თმა კაც­მა და ვიცი მე.

- იქ­ნებ ის მა­ინც გვი­თხრათ, ეს შუ­რის­ძი­ე­ბა იყო?

- შუ­რის­ძი­ე­ბა. იმი­ტომ, რომ არ აწყობ­დათ ასე­თი სი­მარ­თლის მძებ­ნე­ლი ადა­მი­ა­ნი და ჩა­მო­ი­შო­რეს. ისე­დაც ბევ­რი ვი­ლა­პა­რა­კე, და­ვე­ლო­დოთ გა­მო­ძი­ე­ბას.

მარ­თა­ლია, გოჩა გუ­ჯა­ბი­ძის მკვლე­ლო­ბა გა­უხ­სნე­ლია, მაგ­რამ ოპე­რა­ტი­უ­ლად გა­იხ­სნა კი­დევ ერთი ამ­ნის­ტი­რე­ბუ­ლი პი­რის, 35 წლის მალ­ხაზ მთვა­რა­ძის მკვლე­ლო­ბა. საქ­მე ამ შემ­თხვე­ვა­შიც გან­ზრახ მკვლე­ლო­ბის მუხ­ლით აღიძ­რა. გო­რის რა­ი­ო­ნის სო­ფელ შინ­დის­ში, სა­კუ­თა­რი სახ­ლი­დან რამ­დე­ნი­მე მეტ­რის მო­შო­რე­ბით იგი ყელ­გა­მოჭ­რი­ლი იპო­ვეს. სხე­ულ­ზე უამ­რა­ვი და­ზი­ა­ნე­ბა ჰქონ­და. ცი­ხი­დან 4 თვის გა­მო­სუ­ლი იყო. გან­ზრახ მკვლე­ლო­ბა­ში მისი თა­ნა­სოფ­ლე­ლი, 23 წლის ელ­გუ­ჯა გე­ლა­ძე ამ­ხი­ლეს. მკვლე­ლო­ბის მო­ტი­ვად შუ­რის­ძი­ე­ბას ასა­ხე­ლე­ბენ, მაგ­რამ ბრალ­დე­ბუ­ლის ოჯა­ხის მტკი­ცე­ბით, მოკ­ლუ­ლი იქით და­ეს­ხა თავს ბრალ­დე­ბულს. რო­გორც ირ­კვე­ვა, მათი და­პი­რის­პი­რე­ბის მი­ზე­ზი წლე­ბის წინ ჩა­დე­ნი­ლი და­ნა­შა­უ­ლი იყო: მოკ­ლუ­ლი, ბრალ­დე­ბუ­ლის ოჯა­ხის და­ყა­ჩა­ღე­ბის­თვის იხ­დი­და სას­ჯელს. მან ცი­ხე­ში 10 წელი გა­ა­ტა­რა. თა­ვის დრო­ზე მთვა­რა­ძეს სხვა თა­ნა­სოფ­ლე­ლე­ბის და­ყა­ჩა­ღე­ბა­შიც ადა­ნა­შა­უ­ლებ­დნენ.

ბრალ­დე­ბუ­ლის მამა, ზაქ­რო გე­ლა­ძე 10 წლის წინ მომ­ხდარ თავ­დას­ხმას ასე იხ­სე­ნებს:

- 2003 წელს, ღა­მის 3 სა­ათ­ზე დაგ­ვესხნენ თავს. შე­მოს­ვლის­თა­ნა­ვე, და­ნით თვა­ლის არე­ში ჭრი­ლო­ბა მო­მა­ყე­ნეს. დიდ ფულს ითხოვ­დნენ. მა­შინ ჩემი შვი­ლე­ბი პა­ტა­რე­ბი იყ­ვნენ. უფ­როს გო­გო­ნას ოქ­როს სა­ყუ­რეც კი ჩა­მოხ­სნეს ყუ­რი­დან. და­ნით სა­შინ­ლად მა­წა­მეს, მთე­ლი სხე­უ­ლი და­ჩხვლე­ტი­ლი მქონ­და. ახ­ლაც მე­ტყო­ბა და­ზი­ა­ნე­ბე­ბი. არც ჩემი მე­უღ­ლე და­ინ­დვეს, ისიც დაჭ­რეს. უმო­წყა­ლოდ მირ­ტყამ­დნენ, მერე სარ­დაფ­ში ჩა­მათ­რი­ეს, იქ გა­მო­მამ­წყვდი­ეს, ხმა­უ­რი რომ არ გა­ე­გო­ნათ მე­ზობ­ლებს. წა­მე­ბა იქ გაგ­რძელ­და. შუ­შის ქი­ლე­ბიც კი და­მა­ტე­ხეს თავ­ზე. მერე სახ­ლი­დან წა­იყ­ვა­ნეს ჩემი ახა­ლი ნა­ყი­დი "ნივა" და ფული რაც მქონ­და, 1.700 ლარი, 300 დო­ლა­რი; ხურ­და ფუ­ლიც არ და­უ­ტო­ვე­ბი­ათ. ჩემი ოჯა­ხის და­ყა­ჩა­ღე­ბამ­დე სო­ფელ­ში არა­ერ­თი ოჯა­ხი იყო და­ყა­ჩა­ღე­ბუ­ლი, ერთი და იმა­ვე ჯგუ­ფის მიერ. ისი­ნი სხვა­დას­ხვა სო­ფელ­ში მოქ­მე­დებ­დნენ. მათ შო­რის იყო მთვა­რა­ძე. ბო­ლოს, და­ა­კა­ვეს და გა­ა­სა­მარ­თლეს. ერთ-ერთი და­ზა­რა­ლე­ბუ­ლი პრო­ცეს­ზე მეც ვი­ყა­ვი. ჩემ­თვის არც მან­ქა­ნა და­უბ­რუ­ნე­ბი­ათ და არც წარ­თმე­უ­ლი ფული. ბოლო ყა­ჩა­ღო­ბის დროს ერთი ყა­ჩა­ღი მოკ­ლეს და ყვე­ლა­ფე­რი ამის შემ­დეგ გა­იხ­სნა. მერე ყვე­ლა და­ნა­შა­უ­ლი ბო­როტ­მოქ­მე­დებ­მა მოკ­ლულს გა­და­აბ­რა­ლეს. მარ­თა­ლია, ჩვენს სახ­ლში ბევ­რი ადა­მი­ა­ნი იყო, მაგ­რამ ყვე­ლა არ დას­ჯი­ლა. არ ვიცი, ამას და­ნა­შა­უ­ლის გახ­სნა ჰქვია სა­ერ­თოდ თუ - არა.

ნონა გე­ლა­ძე, ბრალ­დე­ბუ­ლის დედა:

- დღემ­დე მაქვს თა­ვის ტკი­ვი­ლე­ბი, ცე­მის შე­დე­გად ისე­თი და­ზი­ა­ნე­ბა მი­ვი­ღე. დაჭ­რი­ლიც ვი­ყა­ვი. სა­ათ­ზე მეტ­ხანს გრძელ­დე­ბო­და ცემა. ვუ­ყუ­რებ­დი, რო­გორ ჩხვლეტ­დნენ და­ნით ჩემს მე­უღ­ლეს. უმ­ცრო­სი შვი­ლი მა­შინ წლი­სა და თვე­ე­ბის იყო. ბევ­რი დამ­ნა­შა­ვე არ და­უს­ჯი­ათ. დღე­საც თა­ვი­სუფ­ლად და­დის ერთ-ერთი, რო­მე­ლიც მე მა­შინ ამო­ვი­ცა­ნი ტან­საც­მლით და ხმით, მაგ­რამ მისი ვი­ნა­ო­ბა არც მე­უღ­ლის­თვის და არც შვი­ლის­თვის არა­სო­დეს მით­ქვამს. მთვა­რა­ძე მა­შინ გა­ა­სა­მარ­თლეს. არც და­ყა­ჩა­ღე­ბა გვაკ­მა­რეს და ახლა მთლად და­ვი­ღუ­პეთ. არა­ვი­თა­რი შუ­რის­ძი­ე­ბა არ ყო­ფი­ლა. ჩემს შვილს არა­ნა­ი­რი კონ­ფლიქ­ტი არ ჰქო­ნია მას­თან. ცი­ხი­დან მთვა­რა­ძე რომ გა­მო­ვი­და, ჩემი შვი­ლი და­ი­ბა­რა და უთხრა, - თქვე­ნი ოჯა­ხის ყა­ჩა­ღო­ბა­ში მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა არ მი­მი­ღია და ყვე­ლა­ფერს გა­გა­გე­ბი­ნებ, ვინ იყო მო­სუ­ლიო... ჩემ­მა შვილ­მა იმ დღეს მე­გო­ბა­რი გა­ა­ცი­ლა მა­ღა­ზი­ამ­დე; უკან რომ ბრუნ­დე­ბო­და, იქ დახ­ვდა მთვა­რა­ძე, ეტყო­ბა, ჩა­საფ­რე­ბუ­ლი იყო. მე­ზობ­ლე­ბი ამ­ბო­ბენ, ღა­მით გა­მო­დი­ო­და გა­რეთ, დღი­სით ხალ­ხს არ ენახ­ვე­ბო­დაო. ყვე­ლამ იცის, რა წარ­სუ­ლის იყო.

მთვა­რა­ძის ბრა­ლე­უ­ლო­ბა­ზე სა­უბ­რობს კი­დევ ერთი ქალ­ბა­ტო­ნი, ნანი ცერ­ცვა­ძე. მას მე­უღ­ლე ყა­ჩა­ღო­ბის დროს მო­უკ­ლეს.

ნანი ცერ­ცვა­ძე:

- სა­ნამ გე­ლა­ძე­ებს და­ა­ყა­ჩა­ღებ­დნენ, ისი­ნი ჩვენც დაგ­ვესხნენ თავს. სა­ღა­მოს 11 სა­ა­თი ხდე­ბო­და, როცა ნიღ­ბი­ა­ნი ბიჭი გა­დაჭ­რი­ლი თო­ფით სახ­ლში შე­მო­ვარ­და. ჩემი მე­უღ­ლე იწვა და ჟურ­ნალს კი­თხუ­ლობ­და. მა­შინ 54 წლის იყო. მე­გო­ნა, მე­ზობ­ლის ბიჭი ხუმ­რობ­და, რად­გან არც ფული გვქონ­და და არც ოქრო. - ვინა ხარ, შვი­ლო, რა გინ­და-მეთ­ქი? - ვკი­თხე. ის ჩემს მე­უღ­ლეს მი­უ­ახ­ლოვ­და, მე შუ­ა­ში ჩა­ვუ­დე­ქი. კი­დევ ვერ მივ­ხვდი, რა ხდე­ბო­და. ამ დროს კონ­და­ხი ჩა­მარ­ტყა თავ­ში. დაყ­ვი­რე­ბა მო­ვას­წა­რი. მე­ო­რე ოთა­ხი­დან ჩემი შვი­ლი გა­მო­ვარ­და. ამ დრო­ის­თვის ჩემი მე­უღ­ლე უკვე დაჭ­რეს. მერე ჩემს შვილს და­უ­მიზ­ნეს ტყვია და მკლავ­ში და­იჭ­რა. მი­უ­ხე­და­ვად ამი­სა, დამ­ნა­შა­ვეს გა­ე­კი­და. თავ­დამ­სხმე­ლე­ბი გა­იქ­ცნენ... ჩემი მე­უღ­ლე ად­გილ­ზე­ვე გარ­და­იც­ვა­ლა, მას ნა­ტყვი­არ­თან ერ­თად, და­ნი­თაც ჰქონ­და ჭრი­ლო­ბა მი­ყე­ნე­ბუ­ლი. ამის და­ვი­წყე­ბა შე­უძ­ლე­ბე­ლია. სახ­ლში სის­ხლის გუბე იდგა. მთელ ოთახ­ში ჩემი შვი­ლის ხორ­ცის ნაფ­ლე­თე­ბი იყო მი­მო­ფან­ტუ­ლი, - ჭერ­ზე, კედ­ლებ­ზე. ნაფ­ლე­თე­ბად აქ­ცი­ეს ჩემი შვი­ლის მკლა­ვი; დღეს შვი­ლი ინ­ვა­ლი­დი მყავს. ოქ­როს მარ­ჯვე­ნა ჰქონ­და, ყვე­ლა საქ­მე გა­მოს­დი­ო­და... მთვა­რა­ძე იყო გა­რე­უ­ლი ამ საქ­მე­ში და გა­ა­სა­მარ­თლეს კი­დეც. ეს არ იყო მისი ჩა­დე­ნი­ლი ერ­თა­დერ­თი და­ნა­შა­უ­ლი. 18 წლის წინ ჩვე­ნი ახ­ლო­ბე­ლი ბიჭი მოკ­ლა. ჯა­რი­დან ახა­ლი დაბ­რუ­ნე­ბუ­ლი იყო 19 წლის ბიჭი; მას ავ­ტო­მა­ტი გა­მო­არ­თვა და იმ ავ­ტო­მა­ტით მოკ­ლა. დაჭ­რილ­მა თე­მომ სიკ­ვდი­ლამ­დე მო­ას­წრო თქმა, რომ მთვა­რა­ძის მოკ­ლუ­ლი იყო. მკვლელს ჭრე­ლი თვა­ლე­ბი ჰქონ­და და ფი­სოს ეძახ­დნენ; იმ ბიჭ­მა თქვა, - ფი­სომ მომ­კლაო. ჩვენს სო­ფელ­ში ბევ­რი ოჯა­ხი ჰყავ­და გამ­წა­რე­ბუ­ლი. ჯერ ჩვენ დაგ­ვა­ყა­ჩა­ღეს, შემ­დეგ - ბა­ბი­ლაშ­ვი­ლე­ბი, მერე - გე­ლა­ძე­ე­ბი... ერთხელ ჩემი შვი­ლიც მი­უ­ვარ­და შე­ი­ა­რა­ღე­ბუ­ლი, მთვა­რა­ძე­ებს... ცი­ხი­დან რომ გა­მო­ვი­და დამ­ნა­შა­ვე, მას მერე ჩემი შვი­ლი ყვე­ლა­ნა­ი­რად ერი­დე­ბო­და, ამ­ბობ­და, - მე­ში­ნია, თავ­ზე კონ­ტრო­ლი არ დავ­კარ­გო და რამე არ მო­ვი­წი­ოო. შე­იძ­ლე­ბა, ჩემი შვი­ლიც გას­წო­რე­ბო­და. როცა გა­ვი­გე, ცი­ხი­დან გა­მო­უშ­ვეს, ძა­ლი­ან ცუ­დად გავ­ხდი. ჩემს გო­გოს შეხ­ვედ­რია მთვა­რა­ძე და უთ­ქვამს, თქვენს ოჯახ­თან კი­დევ მაქვს რა­ღაც გა­სას­წო­რე­ბე­ლიო; ისევ იმუქ­რე­ბო­და...

მკვლე­ლო­ბა­ში ბრალ­დე­ბუ­ლი გე­ლა­ძე და­პა­ტიმ­რე­ბის დროს პი­რო­ბი­თი მსჯავ­რის ქვეშ იმ­ყო­ფე­ბო­და. მას ავ­ტო­ა­ვა­რია მოს­ვლია. გე­ლა­ძემ და­ნა­შა­უ­ლი აღი­ა­რა. ამ­ბობს, რომ მოკ­ლუ­ლი თავს და­ეს­ხა და მან ეს თავ­დას­ხმა მო­ი­გე­რია.

მკვლე­ლო­ბის ია­რა­ღი - და­სის­ხლი­ა­ნე­ბუ­ლი დანა იქვე, რამ­დე­ნი­მე მეტ­რის მო­შო­რე­ბით, წყალ­თან იპო­ვეს. რო­გორც ჩანს, ბრალ­დე­ბულ­მა იქ და­ი­ბა­ნა სის­ხლი­ა­ნი ხელი, მერე თა­ვის ბე­ბი­ას­თან წა­ვი­და და და­ი­ძი­ნა. მე­ო­რე დი­ლით კი სა­მარ­თალ­დამ­ცვე­ლებ­თან და­ნა­შა­უ­ლი აღი­ა­რა.

ფაქ­ტზე სის­ხლის სა­მარ­თლის საქ­მე გან­ზრახ მკვლე­ლო­ბის მუხ­ლით აღიძ­რა. მოკ­ლულს ექ­სპერ­ტი­ზა ჩა­უ­ტარ­და, მას სხე­ულ­ზე ათე­უ­ლო­ბით ჭრი­ლო­ბა აღე­ნიშ­ნე­ბო­და. ბრალ­დე­ბულს სა­ვა­რა­უ­დოდ, ფსი­ქი­ატ­რი­ულ ექ­სპერ­ტი­ზა­საც ჩა­უ­ტა­რე­ბენ. რო­გორც შე­ვი­ტყვეთ, მას ფსი­ქი­კუ­რი პრობ­ლე­მე­ბი ჰქონ­და და შე­სა­ბა­მის სამ­კურ­ნა­ლო და­წე­სე­ბუ­ლე­ბა­ში აღ­რი­ცხვა­ზეც იმ­ყო­ფე­ბო­და.

მთვა­რა­ძე­ე­ბი მკვლე­ლო­ბის ად­გი­ლი­დან რამ­დე­ნი­მე მეტ­რის მო­შო­რე­ბით ცხოვ­რო­ბენ. მოკ­ლუ­ლის ძმებს სო­ფელ­ში ყვე­ლა და­დე­ბი­თად ახა­სი­ა­თებს. სო­ცი­ა­ლუ­რად და­უც­ვე­ლე­ბი არი­ან და უკი­დუ­რეს გა­ჭირ­ვე­ბა­ში ცხოვ­რო­ბენ.

ზაზა მთვა­რა­ძე, მოკ­ლუ­ლის ძმა:

- 10 წლის წინ მკვლე­ლის ოჯა­ხი და­ა­ყა­ჩა­ღეს და ამ საქ­მეს ჩემს ძმას აბ­რა­ლებ­დნენ. მალ­ხა­ზი და­ი­ჭი­რეს კი­დეც, მაგ­რამ ბო­ლომ­დე გა­ურ­კვე­ვე­ლი დარ­ჩა, ვინ იყო შე­სუ­ლი გე­ლა­ძე­ე­ბის სახ­ლში. ჩემი ძმა უდა­ნა­შა­უ­ლო იყო, იქ არ ყო­ფი­ლა. მას ბევ­რი სხვა და­ნა­შა­უ­ლიც და­აბ­რა­ლეს. შე­ვარ­დნა­ძის პრე­ზი­დენ­ტო­ბის დროს იცით, რაც ხდე­ბო­და წი­ნას­წა­რი და­კა­ვე­ბის სა­კან­ში. სამ­ჯერ "სას­წრა­ფო­თი" მო­აბ­რუ­ნეს ჩემი ძმა, ისე სას­ტი­კად იყო პო­ლი­ცი­ა­ში ნა­ცე­მი. ცე­მით აღი­ა­რე­ბი­ნეს ის, რაც არ ჰქონ­და ჩა­დე­ნი­ლი. - სხვა გზა არ მქონ­და და და­ვიბ­რა­ლე, ყვე­ლა­ფერ­ზე ხე­ლის მომ­წე­რი ვი­ყა­ვი, ოღონდ წა­მე­ბა შე­ე­წყვი­ტათ, მხო­ლოდ თა­ვის გა­დარ­ჩე­ნა­ზე ვფიქ­რობ­დიო, - ამ­ბობ­და. გა­უხ­სნე­ლი საქ­მე­ე­ბი მას "შე­ა­წე­რეს" და 13 წელი მი­უ­სა­ჯეს. 10 წელი მო­ი­ხა­და, ამ­ნის­ტია რომ გა­მო­ვი­და, 2 წელ­ზე მეტი ჰქონ­და დარ­ჩე­ნი­ლი; ეს წლე­ბი "აპა­ტი­ეს" და მა­ის­ში გა­მო­ვი­და. გა­მოს­ვლის შემ­დეგ ბევ­რჯერ შეხ­ვდა მკვლე­ლი ჩემს ძმას. მას აინ­ტე­რე­სებ­და იმის გარ­კვე­ვა, თუ ვინ იყ­ვნენ მის სახ­ლში. ისა­უბ­რეს, არ უკა­მა­თი­ათ. ჩემი ძმა ეუბ­ნე­ბო­და, რომ ის არ ყო­ფი­ლა მათ­თან. ჩემი ძმა სულ სახ­ლში იყო, არ­სად გა­დი­ო­და, ერ­თა­დერ­თი - ნაკ­ვეთ­ში სა­მუ­შა­ოდ მი­დი­ო­და. მკვლე­ლო­ბამ­დე 2 კვი­რით ადრე მო­ვი­და გე­ლა­ძე მთვრა­ლი და მი­თხრა, - შენი ძმა აუ­ცი­ლებ­ლად უნდა ვნა­ხოო: ეჭ­ვობ­და, მათი ოჯა­ხის და­ყა­ჩა­ღე­ბა­ში ახ­ლო­ბე­ლი ხომ არ იყო გა­რე­უ­ლი და დამ­ნა­შა­ვე­ე­ბი მო­მა­ძებ­ნი­ნეო, სთხოვ­და. ჩემი ძმა ეუბ­ნე­ბო­და, ნამ­დვი­ლად არ ვიცი, რა და რო­გორ მოხ­დაო. ასე და­შორ­დნენ.

- მკვლე­ლო­ბის დღეს სად იყო თქვე­ნი ძმა?

- მე­ზო­ბელ­თან იყო გა­სუ­ლი. ეტყო­ბა, გა­ი­ტყუა მკვლელ­მა და მოკ­ლა. ახლა ამ­ბო­ბენ, თით­ქოს დანა ჩემი ძმის იყო; ეს ტყუ­ი­ლია. ჩემს ძმას სპორ­ტუ­ლი კოს­ტი­უ­მი ეცვა, პა­ტა­რა ჯიბე ჰქონ­და და იქ და­ნას ვე­რა­ნა­ი­რად ვერ შე­ი­ნა­ხავ­და. არ იყო კონ­ფლიქ­ტუ­რი ადა­მი­ა­ნი. მკვლე­ლი კონ­ფლიქ­ტუ­რი იყო. იკი­თხეთ სო­ფელ­ში და გე­ტყვი­ან. არა­ერ­თხელ მოს­ვლია ჩხუ­ბი, ბევ­რჯერ და­იხ­სნა მა­მა­მის­მა. ფი­ზი­კუ­რა­დაც ძლი­ე­რი იყო ჩემს ძმა­ზე - 120 კილო იქ­ნე­ბა, მა­ღა­ლი, ძლი­ე­რი, ჩემს ძმას ხე­ლი­თაც მო­ე­რე­ო­და. ახლა მათ უნ­დათ იმის დამ­ტკი­ცე­ბა, რომ ჩემი ძმა თავს და­ეს­ხა. ეს აბ­სურ­დია. მან ჩემი ძმა გა­ი­ტყუა და სი­სას­ტი­კით მოკ­ლა. ყელი მთლი­ა­ნად გა­მოჭ­რი­ლი აქვს, მთე­ლი სხე­უ­ლი და­ნით აქვს და­სე­რი­ლი, მუ­ცელ­ში რამ­დე­ნი­მე ღრმა ჭრი­ლო­ბა აქვს. სახე და თავი მთლი­ა­ნად და­სე­რი­ლია, ად­გი­ლი არ არის დარ­ჩე­ნი­ლი. თვა­ლე­ბი ვერ და­ვუ­ხუ­ჭეთ, ისე იყო და­სა­ხიჩ­რე­ბუ­ლი. მი­თხა­რით, ეს არ არის სი­სას­ტი­კე?! მი­თხა­რით, ეს არის აუ­ცი­ლე­ბე­ლი მო­გე­რი­ე­ბა?! რო­გორც ჩანს, ბო­ლოს ყელი გა­მოს­ჭრა, ამა­საც არ დას­ჯერ­და და მე­ზობ­ლის ბოს­ტან­ში მო­ის­რო­ლა. ცხე­და­რი ნათ­რე­ვია რამ­დე­ნი­მე მეტრზე. კი­დევ ვამ­ბობ, ჩემი ძმა და­ნას არ ატა­რებ­და. ვერ დათ­ვლი, იმ­დე­ნი ჭრი­ლო­ბა აქვს. ახლა იმის თქმა უნ­დათ, თით­ქოს ჩემი ინ­ვა­ლი­დი ძმა მას გა­ე­კი­და. ეს ტყუ­ი­ლია. ექ­სპერ­ტი­ზის დას­კვნი­თაც გა­მოჩ­ნდე­ბა, რო­გო­რი ნა­წა­მე­ბია ჩემი ძმა. მე ვე­ლო­დე­ბი კა­ნო­ნი­ერ გა­ნა­ჩენს. აშ­კა­რად იკ­ვე­თე­ბა, რომ ეს იყო შუ­რის­ძი­ე­ბის ნი­ა­დაგ­ზე ჩა­დე­ნი­ლი მკვლე­ლო­ბა.

- თქვენს ძმას ბევ­რი თა­ნა­სოფ­ლე­ლი ამ­ხელს, ერთ-ერთი ქალ­ბა­ტო­ნი - მე­უღ­ლის მკვლე­ლო­ბა­შიც.

- იმ ოჯახ­ში თავ­დას­ხმის დროს ჩემი ძმა არ ყო­ფი­ლა. ვე­რა­ვინ იტყვის, რომ იქ ჩემი ძმა და­ი­ნა­ხა. მალ­ხაზს მკვლე­ლო­ბა ჰქონ­და ჩა­დე­ნი­ლი, მაგ­რამ ეს შემ­თხვე­ვი­თო­ბა იყო. 19 წლის იყო მა­შინ. ძვე­ლით ახა­ლი წელი იყო. ავ­ტო­მა­ტი­დან ის­როდ­ნენ ბი­ჭე­ბი და მა­შინ მისი ნას­რო­ლი ტყვია მოხ­ვდა თა­ნა­ტოლს. მა­შინ წე­ლი­წად-ნა­ხე­ვა­რი იჯდა ცი­ხე­ში.

- თუმ­ცა, ამის შემ­დეგ ის ყა­ჩა­ღო­ბის რამ­დე­ნი­მე ეპი­ზოდ­ში ამ­ხი­ლეს.

- გა­ა­სა­მარ­თლეს, მაგ­რამ არ იყო გა­რე­უ­ლი. აღი­ა­რე­ბი­ნეს ის, რაც არ ჩა­უ­დე­ნია. ბედს შე­ე­გუა, ამ­ბობ­და: რაც მოხ­და - მოხ­და, აწი მა­ინც უნდა ვი­ცხოვ­რო ნორ­მა­ლუ­რა­დო. ოჯა­ხის შექ­მნა­ზე ფიქ­რობ­და. მორ­წმუ­ნე ბიჭი იყო. მძი­მე ოპე­რა­ცია გა­და­ვი­ტა­ნე, სიმ­სივ­ნე მაქვს და ის ქა­ლი­ვით მივ­ლი­და. სა­რე­ცხს მი­რე­ცხავ­და, გვერ­დი­დან არ მშორ­დე­ბო­და, ყვე­ლა­ნა­ირ საქ­მეს აკე­თებ­და. ძველ­ბი­ჭო­ბა მის­გან გა­მო­რი­ცხუ­ლი იყო. ფაქ­ტობ­რი­ვად, სას­ჯე­ლი მო­ი­ხა­და - 10 წელი იჯდა ცი­ხე­ში. ჩვენ, მისი ძმე­ბიც პა­ტი­ოს­ნად ვცხოვ­რობთ. ჩემი პა­ტი­ოს­ნე­ბა მირ­ჩევ­ნია ყვე­ლა­ფერს...

ორი­ვე მკვლე­ლო­ბის საქ­მე­ზე გა­მო­ძი­ე­ბა გრძელ­დე­ბა. ვნა­ხოთ, რა ვერ­დიქტს გა­მო­ი­ტანს სა­სა­მარ­თლო.

თეა ხურ­ცი­ლა­ვა

ჟურ­ნა­ლი "გზა"

(გა­მო­დის ხუთ­შა­ბა­თო­ბით)