ქვეყანაში, სადაც 21-ე საუკუნის მიუხედავად, ბოლო წლების ერთ-ერთ უმთავრეს მიღწევად და წარმატებად ელექტროენერგიის ქონა ითვლებოდა, აღმოჩნდა, რომ რამდენიმე ათეულ სოფელს, დაახლოებით, 20 წელი ელექტროენერგია საერთოდ არ მიეწოდება. ენერგეტიკის სამინისტროს ბოლო მონაცემებით, 3668 სოფლიდან ასეთი ორმოცდაათია, რაც საქართველოს მსგავსი პატარა ქვეყნისთვის, მით უმეტეს, 21-ე საუკუნეში, საკმაოდ დიდი მაჩევენებლია. "ყველა სიახლემ" 36 ასეთი სოფლის დასახელება მოიძია. მიუხედავად იმისა, რომ სია არასრულია, ყველაზე გასაკვირი ის აღმოჩნდა, რომ უშუქოდ დარჩენილი სოფლების უმტესობა არა მაღალმთიან რეგიონებში, არამედ შუაგულ ქართლშია. კერძოდ, ქარელის რაიონში ხუთი ასეთი სოფელია: ლეთეთი, ოქროსსოფელი, ბატიური, მეხეთი, ბანი, ტყემალა, ტყემლოვანა. ხუთი სოფელია გორის მუნიციპალიტეტშიც: გაგლუაანთუბანი, ქსოვრისი, იფნარა, ველები, თხინვალი; კასპსა და ხაშურშიც ორ-ორი სოფელი: გოსტიბე, ცხავერი. ღართა და სარტყელა. ელექტროენერგიის გარეშე დარჩენილი სოფლების სიმრავლით ქართლს მოსდევს აჭარა, კერძოდ კი ხულოს რაიონის შემდეგი სოფლები: ჯანჯღნარი, ლეკნარი, სათოვლის წყალი, საჯუგია, სამარილე, კარჩხალი. მცხეთა-მთიანეთი - დუშეთის ოთხი სოფელი: ლაუშა, გრძელველი, კაწალხევი, ავენისი და მცხეთის რაიონის სოფელი ბევრეთი. თუმცა უნდა აღინიშნოს რომ ამ სიაში კიდევ ბევრი "უშუქო" სოფელი არაა მოხვედრილი. აღნიშნულ სიაში მოხვდა ასევე ზესტაფონის რაიონის სოფელი შროშა, კერძოდ ექსეულიძეების უბანი, ხარაგაულის სოფელი პატარა ლახვარი. საჩხერის რაიონის სოფელი ვაკისა, ადიგენის რაიონის სოფელი უტყისუბანი, დმანისისს რაიონის - სოფელი სოგოუთლო, გურჯაანის - ჭერემი, ცაგერის - ბავარი და დედოფლისწყაროს - ზემოქედი.
ელექტრონერგიის უქონლობის მთავარი მიზეზი 90-იან წლებში მოპარული კილომეტრობით სიგრძის ელექტროსადენებია.
მარი ონეზაშვილი
ყოველკვირეული გაზეთი "ყველა სიახლე"
(გამოდის ოთხშაბათობით)