სპორტი
საზოგადოება
მეცნიერება

27

აპრილი

დღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი

კვირა, მთვარის ოცდამეცხრე დღე დაიწყება 05:27-ზე; ხოლო მთვარის პირველი დღე 23:30-ზე, მთვარე 11:16-ზე ესტუმრება კუროს საკმაოდ რთული დღეა. არ დაიწყოთ ახალი საქმეები. მოერიდეთ ფინანსურ ოპერაციებს, ყოველგვარ ვაჭრობასა და სასამართლო საქმეს. სხვა დღისთვის გადადეთ უფროსთან შეხვედრა და საქმეებზე საუბარს. არ გირჩევთ მგზავრობას, საქმეების გარჩევას. მეტად დაისვენეთ. კარგია მსუბუქი ვარჯიში. დღეს ქორწინება დაუშვებელია. განქორწინების მიზეზი ერთ-ერთი მეუღლის ღალატი ან ტყუილი გახდება. სასურველია ამ დღეს დაიცვათ მარხვა. ნებადართულია რძის პროდუქტები. ხორცი არა. დაგეგმეთ ახალი საქმეები, მაგრამ მათი დაწყებისგან თავი შეიკავეთ. მოერიდეთ ყველა მნიშვნელოვან საქმეს, გადაწყვეტილებას. კონფლიქტისგან თავი შეიკავეთ. დღეს ადამიანი მეტად მგრძნობიარეა საკვების მიმართ. ნუ გადატვირთავ კუჭს, მაგრამ ნურც იშიმშილებთ. მიიღეთ ჯანსაღი საკვები.
მსოფლიო
სამართალი
პოლიტიკა
სამხედრო
მოზაიკა
კულტურა/შოუბიზნესი
Faceამბები
კონფლიქტები
კვირის კითხვადი სტატიები
თვის კითხვადი სტატიები
ნიკა რურუა - გიორგი მარგველაშვილის მეგობარი და მომავალი დრამერი...
ნიკა რურუა - გიორგი მარგველაშვილის მეგობარი და მომავალი დრამერი...

პრო­ფე­სი­ით კი­ნო­რე­ჟი­სო­რია, თუმ­ცა 90-იან წლებ­ში ქვე­ყა­ნა­ში არე­უ­ლო­ბის გამო, სა­მარ­თლის შეს­წავ­ლა უფრო პერ­სპექ­ტი­უ­ლად მი­იჩ­ნია და თე­ატ­რა­ლუ­რი ინ­სტი­ტუ­ტის დამ­თავ­რე­ბის შემ­დეგ, სას­წავ­ლებ­ლად ამე­რი­კა­ში გა­ემ­გზავ­რა, იქი­დან სამ­შობ­ლო­ში რომ დაბ­რუნ­და, პო­ლი­ტი­კა­ში ჩა­ე­ბა. ჯერ პარ­ლა­მენ­ტის წევ­რი და თავ­დაც­ვი­სა და უშიშ­რო­ე­ბის კო­მი­ტე­ტის თავ­მჯდო­მა­რის პირ­ვე­ლი მო­ად­გი­ლე გახ­ლდათ, მოგ­ვი­ა­ნე­ბით კი კულ­ტუ­რის, ძეგლ­თა დაც­ვი­სა და სპორ­ტის მი­ნის­ტრად და­ნიშ­ნეს. გან­ვლილ წლებ­ზე, მისი შე­ხე­დუ­ლე­ბით წარ­მა­ტე­ბულ ნა­ბი­ჯებ­სა და შეც­დო­მებ­ზე, ახ­ლან­დელ საქ­მი­ა­ნო­ბა­ზე სა­სა­უბ­როდ, ყო­ფი­ლი ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის ერთ-ერთ მნიშ­ვნე­ლო­ვან ფი­გუ­რას - ნი­კო­ლოზ რუ­რუ­ას შევ­ხვდი.

- ბა­ტო­ნო ნიკა, პირ­ველ რიგ­ში მა­ინ­ტე­რე­სებს, ამ­ჟა­მად რას საქ­მი­ა­ნობთ, რითი ხართ და­კა­ვე­ბუ­ლი?

- "შვე­დე­თის ინ­სტი­ტუ­ტში" (გერ­მა­ნუ­ლი "გო­ე­თეს ინ­სტი­ტუ­ტის" მსგავ­სი და­წე­სე­ბუ­ლე­ბა) მყავს მო­მა­ვა­ლი ჟურ­ნა­ლის­ტე­ბის ჯგუ­ფი, რომ­ლებ­საც და­სავ­ლუ­რი დე­მოკ­რა­ტი­ის ის­ტო­რი­ა­სა და სა­მარ­თლის თე­ო­რი­ა­ში ვუ­კი­თხავ ლექ­ცი­ებს. გარ­და ამი­სა, რამ­დე­ნი­მე მე­გო­ბარ­თან ერ­თად, ინ­ტერ­ნეტ-გა­ზე­თი "ივე­რია" და­ვა­ფუძ­ნე, რო­მე­ლიც ჯერ­ჯე­რო­ბით მხო­ლოდ ქარ­თუ­ლე­ნო­ვა­ნია და საკ­მა­ოდ ბევ­რი მკი­თხვე­ლიც ჰყავს. სა­ი­ტის ინ­გლი­სუ­რე­ნო­ვა­ნი ვერ­სი­აც იგეგ­მე­ბა, თუმ­ცა ეს საკ­მა­ოდ რთუ­ლია, რად­გან თან­ხებ­თან არის და­კავ­ში­რე­ბუ­ლი. სამ­წუ­ხა­როდ, ბანკნო­ტე­ბი ხეზე არ იზ­რდე­ბა... არ­სე­ბობს ერთ-ერთი სა­ერ­თა­შო­რი­სო ორ­გა­ნი­ზა­ცია, რო­მე­ლიც გა­ჭირ­ვე­ბუ­ლი ქვეყ­ნე­ბის სა­მე­დი­ცი­ნო და­წე­სე­ბუ­ლე­ბებს, ჰოს­პიტ­ლებ­სა და კლი­ნი­კებს უსას­ყიდ­ლოდ ეხ­მა­რე­ბა ტექ­ნი­კით. მინ­და, რომ ეს ტექ­ნი­კა ჩვე­ნი რე­გი­ო­ნე­ბის კლი­ნი­კე­ბის­თვის მო­ვი­ძი­ოთ და გა­დავ­ცეთ. ამის თა­ო­ბა­ზე ორ გუ­ბერ­ნა­ტორს უკვე ვე­სა­უბ­რე (მათ ვი­ნა­ო­ბას ჯერ­ჯე­რო­ბით არ გა­გიმ­ხელთ). 3-4 თვე­ში ეს პრო­ცე­სი უნდა დამ­თავ­რდეს. ასე­ვე გა­გე­ცი­ნე­ბათ, მაგ­რამ მა­ინც გე­ტყვით, რომ მთე­ლი წელი, რი­თიც შე­მიძ­ლია, ვეხ­მა­რე­ბი იმ ადა­მი­ა­ნებს, რომ­ლებ­თა­ნაც, რო­გორც კულ­ტუ­რის მი­ნისტრს, მქონ­და ურ­თი­ერ­თო­ბა. ბევ­რი მათ­გა­ნი მი­რე­კავს და დახ­მა­რე­ბას ან სა­მი­ნის­ტროს­თან შუ­ამ­დგომ­ლო­ბას მთხოვს.

- კულ­ტუ­რის სა­მი­ნის­ტრო­ში კი­დევ არ­სე­ბო­ბენ ის ადა­მი­ა­ნე­ბი, რომ­ლე­ბიც თქვენს თხოვ­ნებს შე­ას­რუ­ლე­ბენ?..

- როცა გა­მო­უ­ვა­ლი მდგო­მა­რე­ო­ბა შექ­მნი­ლა და სა­მი­ნის­ტრო­სა და არ­ტის­ტებს შო­რის კო­მუ­ნი­კა­ცია არ შემ­დგა­რა, პი­რა­დად მი­ნის­ტრთან, გუ­რამ ოდი­შა­რი­ას­თან მი­შუ­ამ­დგომ­ლია.

- ანუ, ახალ მი­ნის­ტრთან კარ­გი ურ­თი­ერ­თო­ბა გაქვთ?

- ნამ­დვი­ლად კარ­გი ურ­თი­ერ­თო­ბა მაქვს. ეს საქ­მის­თვის სა­ჭი­როა. არ მი­მაჩ­ნია ცი­ვი­ლი­ზე­ბუ­ლად, რომ პო­ლი­ტი­კურ­მა ოპო­ნენ­ტებ­მა ერ­თმა­ნე­თი პი­როვ­ნუ­ლად შე­ი­ძუ­ლონ. რაც გუ­რამ­მა მკი­თხა, ყვე­ლა­ფერ­ზე გულ­წრფე­ლი პა­სუ­ხი გა­ვე­ცი. რჩე­ვე­ბიც მი­ვე­ცი, რო­მელ­თა­გან ბევ­რი გა­მო­ი­ყე­ნა კი­დეც... არ მჯე­რა იმ ხალ­ხის, ვინც ამ­ბობს, რომ პო­ლი­ტი­კა დამ­ღლე­ლი და ბინ­ძუ­რია. არ­სე­ბობს ბინ­ძუ­რი, დამ­ღლე­ლი, უინ­ტე­რე­სო და ბრიყ­ვუ­ლი პო­ლი­ტი­კა, მაგ­რამ სა­ინ­ტე­რე­სო პო­ლი­ტი­კაც არ­სე­ბობს და ვცდი­ლობ, ამ საქ­მეს ვემ­სა­ხუ­რო...

- ბა­ტო­ნო ნიკა, თქვენს წარ­სულ­ზეც მინ­და გკი­თხოთ. მუ­სი­კა­ლუ­რი გა­ნათ­ლე­ბა გაქვთ...

- მარ­თა­ლია. მუ­სი­კა ძა­ლი­ან მიყ­ვარს. 8 კლა­სის შემ­დეგ, ბა­ლან­ჩი­ვა­ძის სა­ხე­ლო­ბის მე­სა­მე მუ­სი­კა­ლურ სას­წავ­ლე­ბელ­ში გა­და­ვე­დი. მერე კი თე­ატ­რა­ლურ ინ­სტი­ტუ­ტში, სა­რე­ჟი­სო­რო ფა­კულ­ტეტ­ზე ჩა­ვა­ბა­რე.

- მუ­სი­კა­ლუ­რი კა­რი­ე­რა რა­ტომ არ გა­ნაგ­რძეთ?

- მუ­სი­კა მიყ­ვარ­და, მაგ­რამ მუ­სი­კო­სო­ბა არა­სო­დეს მინ­დო­და. ფორ­ტე­პი­ა­ნო­ზე ვუკ­რავ­დი. ახლა დრამ­ზე დაკ­ვრას ვსწავ­ლობ. მაქვს ამის დრო და დიდ სი­ა­მოვ­ნე­ბა­საც მა­ნი­ჭებს.

- ვიცი, რომ ბევრ მუ­სი­კოსს სა­ზღვარ­გა­რეთ სწავ­ლა­სა და კა­რი­ე­რის "გა­კე­თე­ბა­შიც" ეხ­მა­რე­ბით...

- ნამ­დვი­ლად ასეა. როცა მი­ნის­ტრი ვი­ყა­ვი, ეს ჩემი პირ­და­პი­რი ვალ­დე­ბუ­ლე­ბა იყო. დღე­საც, რი­თიც შე­მიძ­ლია, ყვე­ლას ვეხ­მა­რე­ბი. ერთ-ერთი მათ­გა­ნია ბექა გო­ჩი­აშ­ვი­ლი. სხვა­თა შო­რის, მისი ახა­ლი დის­კი, რომ­ლის შექ­მნა­შიც ვეხ­მა­რე­ბი, "გრე­მის" კონ­კურ­სზე იქ­ნე­ბა წარ­დგე­ნი­ლი. ბექა პირ­ვე­ლი ქარ­თვე­ლი მუ­სი­კო­სია, რო­მე­ლიც ამ კონ­კურ­სში მი­ი­ღებს მო­ნა­წი­ლე­ო­ბას. სამ­წუ­ხა­როდ, კულ­ტუ­რის სა­მი­ნის­ტრომ წელს მისი სწავ­ლის სა­ფა­სუ­რის გა­დახ­და­ზე უარი თქვა, თან ეს - ბოლო წე­ლია. ამი­ტომ ბე­ქას სწავ­ლა პრე­ზი­დენ­ტის ფონდმა და­ა­ფი­ნან­სა.

- მუ­სი­კის სიყ­ვა­რუ­ლის გამო და­ა­არ­სეთ ბა­თუ­მის ჯა­ზ­ფეს­ტი­ვა­ლი და წელს არც ეს პრო­ექ­ტი და­ა­ფი­ნან­სა კულ­ტუ­რის სა­მი­ნის­ტრომ...

- ჯაზი ძა­ლი­ან მიყ­ვარს და ამ ფეს­ტი­ვა­ლის და­არ­სე­ბის იდე­აც ამი­ტომ გა­მიჩ­ნდა, თუმ­ცა მას ეკო­ნო­მი­კუ­რი დატ­ვირ­თვაც აქვს: ბა­თუ­მი სა­კუ­რორ­ტო ქა­ლა­ქია და ეს პრო­ექ­ტი მის გან­ვი­თა­რე­ბას ძა­ლი­ან უწყობს ხელს. აჭა­რის ბი­უ­ჯეტ­ში მი­ლი­ო­ნო­ბით ლარი შე­მო­დის, რად­გან სე­ზონ­ზე, ყვე­ლა­ზე მეტი ბენ­ზი­ნი, სას­ტუმ­როს ოთა­ხი და ალ­კოჰო­ლუ­რი სას­მე­ლი იყი­დე­ბა. სამ­წუ­ხა­როდ, კულ­ტუ­რის სა­მი­ნის­ტრომ ამ ფეს­ტი­ვა­ლის და­ფი­ნან­სე­ბა მარ­თლაც შე­წყვი­ტა, რაც ჩემ­თვის ცოტა გა­უ­გე­ბა­რია. წელს პა­ტა­რა მას­შტა­ბით მა­ინც ჩა­ტარ­და მეშ­ვი­დე ფეს­ტი­ვა­ლი და ძა­ლი­ან კარ­გია, რომ ჩა­ტარ­და. ჯაზი არის ენა, რომ­ლი­თაც შე­გიძ­ლია, მსოფ­ლი­ოს ელა­პა­რა­კო. გე­ნი­ა­ლუ­რია ფოლკ­ლო­რი, მაგ­რამ ჯაზი - უნი­ვერ­სა­ლუ­რია...

- კი­ნო­სა­რე­ჟი­სო­რო ფა­კულ­ტეტ­ზე ჩა­ბა­რე­ბა რამ გა­ნა­პი­რო­ბა?

- მა­მა­ჩე­მი კი­ნოს მხატ­ვა­რია და ფაქ­ტობ­რი­ვად, გა­და­სა­ღებ მო­ე­დან­ზე გა­ვი­ზარ­დე. ჩემს არ­ჩე­ვან­ზე კი გავ­ლე­ნა იმ გა­რე­მომ იქო­ნია, რო­მელ­შიც ვცხოვ­რობ­დი. ქარ­თულ კი­ნოს თა­ვი­სი სახე და ტრა­დი­ცია აქვს და არ შე­იძ­ლე­ბა, რომ ის და­ი­კარ­გოს. ამ­ჟა­მად, პირ­ველ რიგ­ში, დრა­მა­ტურ­გი­აა მი­სა­ხე­დი. ახალ­გაზ­რდებ­მა წერა უნდა ის­წავ­ლონ. მი­ნის­ტრო­ბი­სას კი­ნოს­თვის ბევ­რი რამ გა­ვა­კე­თე. თაკო ტა­ტიშ­ვი­ლი (კი­ნო­ცენ­ტრის იმ­ჟა­მინ­დე­ლი ხელ­მძღვა­ნე­ლი. - რედ.) და კი­ნო­ცენ­ტრი ნამ­დვი­ლად კარ­გად მუ­შა­ობ­დნენ. გარ­და ამი­სა, ჩა­მო­ვიყ­ვა­ნეთ სე­რი­ო­ზუ­ლი ევ­რო­პე­ლი სპე­ცი­ა­ლის­ტე­ბი და რამ­დე­ნი­მე კარ­გი ტრე­ნინ­გი ჩა­ვუ­ტა­რეთ სტუ­დენ­ტებს, სა­დაც, სხვა­თა შო­რის, მწერ­ლე­ბიც მო­ვიდ­ნენ. მე­ტის გა­კე­თე­ბა ვე­ღარ მო­ვას­წა­რით. ჩვენ­მა მწერ­ლებ­მა რომ სცე­ნა­რე­ბის წერა ის­წავ­ლონ, ამით თვი­თო­ნაც ფულს იშო­ვი­ან და კი­ნო­საც და­ეხ­მა­რე­ბი­ან.

- რო­გორც ვიცი, სტუ­დენ­ტო­ბის დრო­საც აქ­ტი­უ­რად იყა­ვით პო­ლი­ტი­კა­ში ჩაბ­მუ­ლი. "ნა­ცი­ო­ნა­ლურ მოძ­რა­ო­ბა­ში" რო­გორ აღ­მოჩ­ნდით?

- ჩემი სტუ­დენ­ტო­ბის დროს საბ­ჭო­თა კავ­ში­რი და­ი­შა­ლა. მა­შინ კერ­ძო პრო­დი­უ­სე­რე­ბი არ არ­სე­ბობ­დნენ, სა­ხელ­მწი­ფოს მხრი­დან კი ყო­ველ­გვა­რი და­ფი­ნან­სე­ბის სის­ტე­მა მო­ი­შა­ლა, ამი­ტომ სწავ­ლა სა­მარ­თლის სფე­რო­ში გან­ვაგ­რძე. გა­დავ­წყვი­ტე, რომ ეს სფე­რო ჩემს ქვე­ყა­ნას ყვე­ლა­ზე მე­ტად სჭირ­დე­ბო­და და სამ­წუ­ხა­როდ, დღე­საც ძა­ლი­ან სჭირ­დე­ბა... სა­მარ­თლის ფა­კულ­ტე­ტი ამე­რი­კა­ში და­ვამ­თავ­რე. იქი­დან რომ დავ­ბრუნ­დი, ერ­თმა მე­გო­ბარ­მა ზუ­რაბ ჟვა­ნია გა­მაც­ნო. მა­შინ "ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბა" ჯერ არ არ­სე­ბობ­და. მე და ჟვა­ნი­ას კი­დევ რამ­დე­ნი­მე სა­ერ­თო მე­გო­ბა­რი გვყავ­და და ასე ჩა­ვერ­თე პო­ლი­ტი­კა­ში. აქ­ტი­უ­რი სტუ­დენ­ტი ნამ­დვი­ლად ვი­ყა­ვი, ომ­შიც სა­კუ­თა­რი ნე­ბით წა­ვე­დი...

- რამ­დე­ნი წლის იყა­ვით, ომში რომ წახ­ვე­დით?

- ზუს­ტად არ მახ­სოვს - 22-23 წლის ვიქ­ნე­ბო­დი. "მხედ­რი­ო­ნე­ლებ­თან" ერ­თად ვი­ყა­ვი. 800 მათ­გა­ნი იქ და­ი­ღუ­პა.

- "მხედ­რი­ონ­ში" რა­ტომ იყა­ვით?

- მა­შინ ქარ­თუ­ლი ჯარი არ არ­სე­ბობ­და. გვარ­დი­აც ემ­ბრი­ო­ნულ მდგომ­რე­ო­ბა­ში იმ­ყო­ფე­ბო­და. ომში ვნა­ხე ის უთავ­ბო­ლო­ბა, რაც არა­ვის ბრა­ლი არ იყო, მაგ­რამ ამავდრო­უ­ლად, ყვე­ლას ბრა­ლი იყო. საბ­ჭო­თა კავ­ში­რის დაშ­ლის შემ­დეგ ჩვენ, ფაქ­ტობ­რი­ვად, დაგ­ვენგრა ყვე­ლა­ფე­რი. სა­მო­ქა­ლა­ქო ომმა ახა­ლი სა­ხელ­მწი­ფო სის­ტე­მის მშე­ნებ­ლო­ბა გა­მო­რი­ცხა და ამ პე­რი­ოდ­ში ომის წა­მო­წყე­ბა არას­წო­რი ნა­ბი­ჯი იყო. იქ ჩას­ვლის­თა­ნა­ვე მივ­ხვდი, რომ ეს წა­გე­ბუ­ლი ომი გახ­ლდათ. ბევ­რი ვაჟ­კა­ცო­ბის მოწ­მე გავ­ხდი. ბი­ჭე­ბი ყვე­ლა­ნა­ი­რი წვრთნი­სა და მომ­ზა­დე­ბის გა­რე­შე ებ­მე­ბოდ­ნენ ომში და იღუ­პე­ბოდ­ნენ. მა­გა­ლი­თად, ჩემი მე­გო­ბა­რი, ლე­ვან აბა­ში­ძე სა­ღა­მოს ვნა­ხე და მი­თხრა, რომ დი­ლით აფხა­ზეთ­ში მი­დი­ო­და (მა­შინ თბი­ლის­ში ცოტა ხნით ვი­ყა­ვი ჩა­მო­სუ­ლი). ჩა­ვი­და თუ არა, იმა­ვე დღეს და­ი­ღუ­პა... რომ ამ­ბო­ბენ, იქ რა­ღაც მხე­ცო­ბე­ბი ხდე­ბო­დაო, - ტყუ­ი­ლია. მხე­ცო­ბე­ბი მშვი­დო­ბი­ა­ნი მო­სახ­ლე­ო­ბის წი­ნა­აღ­მდეგ, სე­პა­რა­ტის­ტე­ბის მიერ და­ქი­რა­ვე­ბუ­ლი მე­ომ­რე­ბის მხრი­დან და­ი­წყო მა­შინ, როცა ჩვენ­მა ძა­ლებ­მა სო­ხუ­მი და­ტო­ვეს. ამის შე­სა­ხებ პრო­კუ­რა­ტუ­რა­ში 500-მდე საქ­მე დევს. ეს არის წარ­მო­უდ­გე­ნე­ლი მხე­ცო­ბის ფაქ­ტე­ბი, და­უც­ვე­ლი ხალ­ხის წი­ნა­აღ­მდეგ - ნამ­დვი­ლი ეთ­ნი­კუ­რი წმენ­და.

- 2008 წლის აგ­ვის­ტოს ომის დროს თქვეს, რომ ომის და­წყე­ბის­თა­ნა­ვე სა­ქარ­თვე­ლო და­ტო­ვეთ და სა­ზღვარ­გა­რეთ გა­ემ­გზავ­რეთ...

- სა­ქარ­თვე­ლო­ში ომი რომ და­ი­წყო, მა­შინ ამე­რი­კა­ში გახ­ლდით. შვე­ბუ­ლე­ბა მქონ­და და ჩემს მე­გო­ბარს, ჩვენს ელჩს ამე­რი­კა­ში ვეს­ტუმ­რე. ცხინ­ვალ­ში მდგო­მა­რე­ო­ბა რომ და­ი­ძა­ბა, უშიშ­რო­ე­ბის საბ­ჭო­დან და­მი­რე­კეს და ჩა­მოს­ვლა მთხო­ვეს. მა­შინ სა­ქარ­თვე­ლოს მი­მარ­თუ­ლე­ბით ფრე­ნე­ბი აღარ იყო, ამი­ტომ შე­მოვ­ლი­თი გზით მო­მიხ­და სამ­შობ­ლო­ში დაბ­რუ­ნე­ბა. ისეთ დროს ჩა­მო­ვე­დი, როცა რუ­სე­ბის მხრი­დან დე­და­ქა­ლაქ­ზე შე­ტე­ვას ვე­ლო­დით.

- ამ ომის დროს პარ­ლა­მენ­ტის წევ­რი იყა­ვით. იმა­ვე წლის ოქ­ტომ­ბერ­ში კი კულ­ტუ­რის მი­ნის­ტრად დაგ­ნიშ­ნეს. ამ თა­ნამ­დე­ბო­ბა­ზე და რა­ტომ და­თან­ხმდით?

- პრე­ზი­დენ­ტმა ჩემ­თვის აბ­სო­ლუ­ტუ­რად მო­უ­ლოდ­ნე­ლად შე­მომ­თა­ვა­ზა. მა­შინ­დე­ლი კულ­ტუ­რის მი­ნის­ტრი, გია ვა­შა­ძე სა­გა­რეო საქ­მე­თა მი­ნის­ტრად გა­და­იყ­ვა­ნეს. მო­სა­ფიქ­რებ­ლად 2-3 დღე ვთხო­ვე. ვი­ფიქ­რე, ავ­წონ-დავ­წო­ნე, მივ­ხვდი, რომ ეს ჩემ­თვის სა­ინ­ტე­რე­სო გა­მოწ­ვე­ვა იყო და ამი­ტომ დავ­თან­ხმდი. გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბის მი­ღე­ბამ­დე რჩე­ვა მა­მა­საც ვკი­თხე. მან მი­თხრა: - უამ­რავ ისეთ ადა­მი­ან­თან გექ­ნე­ბა საქ­მე, ვი­საც ვე­რა­ფერს გა­ა­გე­ბი­ნებ, ამი­ტომ ბევ­რი ნა­წყე­ნი გე­ყო­ლე­ბა და მაგ გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბის მი­ღე­ბას არ გირ­ჩე­ვო.

- ბა­ტო­ნი ვახ­ტან­გის სი­ტყვე­ბი მა­შინ აგიხ­დათ, როცა რო­ბერტ სტუ­რუა რუს­თა­ვე­ლის თე­ატ­რის მმარ­თვე­ლის პოს­ტი­დან გა­ა­თა­ვი­სუფ­ლეთ. მა­შინ უამ­რა­ვი ადა­მი­ა­ნი იყო თქვენ­ზე გა­ნა­წყე­ნე­ბუ­ლი...

- მა­მას სი­ტყვე­ბი მხო­ლოდ მა­შინ არ ახდა. უბ­რა­ლოდ, ეს გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბა გახ­მა­ურ­და, თო­რემ კი­დევ ბევ­რი სხვა ადა­მი­ა­ნის­თვის მი­წევ­და მეც და ჩემს მო­ად­გი­ლე­ებ­საც "არას" თქმა. უა­რით ბევ­რი გა­მის­ტუმ­რე­ბია, მაგ­რამ ახლა არც ერთ ასეთ "არას" არ ვნა­ნობ. პრე­ზი­დენ­ტმა და­მი­რე­კა და მი­თხრა, - სტუ­რუა არ გა­ა­თა­ვი­სუფ­ლოო, - მაგ­რამ გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბა უკვე მი­ღე­ბუ­ლი მქონ­და. არა­ვის აქვს იმის უფ­ლე­ბა, რომ ვი­ღა­ცას მე­ო­რე­ხა­რის­ხო­ვან მო­ქა­ლა­ქედ აგ­რძნო­ბი­ნოს თავი. ადა­მი­ა­ნი ხომ ეროვ­ნე­ბას არ ირ­ჩევს. ეს სწო­რი გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბა იყო, რო­მელ­მაც და­დე­ბი­თად იმოქ­მე­და ბა­ტონ რო­ბერ­ტზე: რო­გორც ვიცი, ის სა­უ­ბარ­ში ეთ­ნი­კურ ეპი­თე­ტებს აღარ იყე­ნებს.

- ამ­ბო­ბენ, რომ თქვე­ნი მი­ნის­ტრო­ბის დროს, სა­ქარ­თვე­ლო­დან გა­სა­ყი­დად გა­დი­ო­და ნივ­თე­ბი, რომ­ლებ­საც ხე­ლოვ­ნე­ბის ნი­მუ­შის სტა­ტუ­სი ჰქონ­და მოხ­სნი­ლი...

- ტყუ­ი­ლია და ცი­ლის­წა­მე­ბა! სი­სუ­ლე­ლეა ეს ყვე­ლა­ფე­რი. სტა­ტუ­სის მოხ­სნის უფ­ლე­ბა არ გვქონ­და. ვი­საც სა­კუ­თა­რი კო­ლექ­ცი­ი­დან რო­მე­ლი­მე ხე­ლოვ­ნე­ბის ნი­მუ­შის გა­ყიდ­ვა სურ­და, მას ვაძ­ლევ­დით სა­ბუთს. მახ­სოვს, ერთხელ ფი­როს­მა­ნის სუ­რა­თი გა­ი­ყი­და ასე. ეს კარ­გია ნა­ხა­ტის­თვი­საც, ფი­როს­მა­ნის­თვი­საც და სა­ქარ­თვე­ლოს­თვი­საც. ფი­როს­მა­ნის ოთხი მო­პა­რუ­ლი ტილო ნამ­დვი­ლად და­ვაბ­რუ­ნეთ, რო­მე­ლიც ჩუ­მად იყი­დე­ბო­და...

- სტა­ლი­ნის ძეგლის გა­უქ­მე­ბის ერთ-ერთი ინი­ცი­ა­ტო­რი იყა­ვით. რას ფიქ­რობთ ამა­ზე ახლა, როცა ამ ძეგლის ძველ ად­გი­ლას დაბ­რუ­ნე­ბა გა­და­წყვი­ტეს?

- ძველ ად­გი­ლას კი არა, სტა­ლი­ნის სახლ-მუ­ზე­უ­მის ეზო­ში დად­გმას უპი­რე­ბენ, რაც ჩემი აზ­რით, დიდი შეც­დო­მაა. სტა­ლი­ნი საკ­მა­ოდ ან­ტი­ქარ­თუ­ლი და ან­ტი­დე­მოკ­რა­ტი­უ­ლი მოვ­ლე­ნაა. რად­გან ეთ­ნი­კუ­რად ქარ­თვე­ლი იყო, იმას არ ნიშ­ნავს, რომ ბრმად უნდა გვიყ­ვარ­დეს. სტა­ლინ­მა და­ა­ქუც­მა­ცა სა­ქარ­თვე­ლო, შე­ი­წი­რა ჩვე­ნი ერის ნა­ღე­ბის უმ­რავ­ლე­სო­ბა, იყო ერთ-ერთი ყვე­ლა­ზე დიდი ტი­რა­ნი მსოფ­ლი­ოს ის­ტო­რი­ა­ში. სტა­ლი­ნის ძეგლის მუ­ზე­უ­მის ეზო­ში გა­და­ტა­ნა იმას ნიშ­ნავს, რომ მთლად არ გვე­მე­ტე­ბა გა­და­საგ­დე­ბად. ჩემი აზ­რით, ეს ქან­და­კე­ბა უნდა და­ხერ­ხო და გა­ყი­დო ჯარ­თად ან სუ­ლაც - სუ­ვე­ნი­რე­ბად, ზედ კი უნდა და­ე­წე­როს: "სტა­ლი­ნის ქან­და­კე­ბის ნა­ტე­ხი - გო­რი­დან". ამ მომ­გე­ბი­ან იდე­ას ვთა­ვა­ზობ კულ­ტუ­რის სა­მი­ნის­ტროს...

- ტაო-კლარ­ჯე­თის ეკ­ლე­სია-მო­ნას­ტრე­ბის რეს­ტავ­რა­ცი­ა­ზეც სა­უბ­რობ­დით, თუმ­ცა, რო­გორც ვიცი, რე­ა­ლუ­რად, ერთი ძეგლიც არ აღ­გიდ­გე­ნი­ათ...

- მა­შინ თურ­ქე­თის კულ­ტუ­რის სა­მი­ნის­ტროს­თან და­ვი­წყეთ მო­ლა­პა­რა­კე­ბე­ბი, მათი თან­ხმო­ბაც მი­ვი­ღეთ, მაგ­რამ ამის სა­ნაც­ვლოდ, აქა­უ­რი მე­ჩე­თე­ბის რე­ა­ბი­ლი­ტა­ცია-რეს­ტავ­რა­ცია მო­ი­თხო­ვეს. ეს სა­კი­თხი გა­ჩე­რე­ბუ­ლია. ამა­ში ერე­ვა სა­პატ­რი­არ­ქო თა­ვი­სი მო­საზ­რე­ბე­ბით, რაც პრობ­ლე­მის გა­და­წყვე­ტას აფერ­ხებს.

- ქა­ქუ­ცა ჩო­ლო­ყაშ­ვი­ლის ნეშ­ტის სამ­შობ­ლო­ში ჩა­მოს­ვე­ნე­ბი­სა და დაკ­რძალ­ვის იდე­ის ავ­ტო­რი და ორ­გა­ნი­ზა­ტო­რი ხართ. რო­გორც ვიცი, თქვე­ნი წი­ნა­პა­რი ქა­ქუ­ცას რაზ­მის წევ­რი იყო...

- მა­მა­ჩე­მის ბა­ბუა - გი­ორ­გი 1924 წლის აჯან­ყე­ბის და­ფი­ნან­სე­ბის­თვის დახ­ვრი­ტეს. ის თბი­ლი­სის ორ­გა­ნი­ზა­ცი­ის უფ­რო­სი იყო. სხვა­თა შო­რის, მისი ფოტო და გა­ნა­ჩე­ნი "ოკუ­პა­ცი­ის მუ­ზე­უ­მის" და­არ­სე­ბი­სას, უშიშ­რო­ე­ბის საბ­ჭო­ში აღ­მო­ვა­ჩი­ნე. რაც შე­ე­ხე­ბა ქა­ქუ­ცას ჩა­მოს­ვე­ნე­ბას, ჩვე­ნი ეროვ­ნუ­ლი გმი­რის უკა­ნას­კნე­ლი სურ­ვი­ლი ასე­თი იყო და ეს სურ­ვი­ლი უნდა აღ­სრუ­ლე­ბუ­ლი­ყო. ჩემი იდეა ნამ­დვი­ლად იყო და ამას მხა­რი და­უ­ჭი­რა პრე­ზი­დენ­ტმაც და მა­შინ­დელ­მა პარ­ლა­მენ­ტის თავ­მჯდო­მა­რემ, და­ვით ბაქ­რა­ძე­მაც.

- ქვეყ­ნის სა­თა­ვე­ში კვლავ "ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბის" წარ­მო­მად­გე­ნე­ლი რომ მო­ვი­დეს, პო­ლი­ტი­კას და­უბ­რუნ­დე­ბით?

- ჩემს პო­ლი­ტი­კო­სო­ბას არა­ვი­სი დაბ­რუ­ნე­ბა არ სჭირ­დე­ბა. მი­მაჩ­ნია, რომ სა­ზო­გა­დო­ებ­რი­ვი საქ­მი­ა­ნო­ბა არა­ნაკ­ლებ მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია. გა­ნათ­ლე­ბა ჩემ­თვის პრი­ო­რი­ტე­ტუ­ლია. სწო­რედ ამი­ტომ ვარ იქ, სა­დაც ვარ. ადრე თუ გვი­ან, რა­საკ­ვირ­ვე­ლია, და­ვუბ­რუნ­დე­ბი პო­ლი­ტი­კას. ამის­თვის კი "ნა­ცი­ო­ნა­ლე­ბის" დაბ­რუ­ნე­ბა არ არის სა­ჭი­რო. ჩემს მე­გობ­რებ­თან ერ­თად ვიქ­ნე­ბი, რომ­ლე­ბიც ზოგი "ნა­ცი­ო­ნა­ლურ" მოძ­რა­ო­ბა­შია, ზოგი სა­ერ­თოდ, არა­ნა­ირ მოძ­რა­ო­ბა­ში არ არის...

- "ქარ­თულ ოც­ნე­ბა­შიც" გყავთ მე­გობ­რე­ბი?

- გი­ორ­გი მარ­გვე­ლაშ­ვი­ლი ჩემი მე­გო­ბა­რია, მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ უკვე რამ­დე­ნი­მე წე­ლია, აბ­სო­ლუ­ტუ­რად გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი შე­ხე­დუ­ლე­ბე­ბი გვაქვს... რა მნიშ­ვნე­ლო­ბა აქვს, ვინ რო­მელ გუნდშია?! მთა­ვა­რია, რომ პო­ლი­ტი­კო­სი იყოს ქვეყ­ნის ერ­თგუ­ლი, პატ­რი­ო­ტი და და­სავ­ლუ­რი ორი­ენ­ტა­ცი­ის მქო­ნე ადა­მი­ა­ნი. პრო­რუ­სუ­ლი კან­დი­და­ტი­სა და ძა­ლის გა­მარ­ჯვე­ბის შემ­თხვე­ვა­ში, დავ­კარ­გავთ და­სავ­ლე­თის მხარ­და­ჭე­რას. შე­სა­ბა­მი­სად, საპ­რე­ზი­დენ­ტო არ­ჩევ­ნებ­ში არ უნდა გა­ი­მარ­ჯვოს არც ბურ­ჯა­ნა­ძემ და არც ნე­ბის­მი­ერ­მა სხვა პრო­რუ­სულ­მა ძა­ლამ. მარ­გვე­ლაშ­ვილ­ზე ნამ­დვი­ლად ვერ ვი­ტყვი, რომ პრო­რუ­სუ­ლი კან­დი­და­ტია, მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ ბი­ძი­ნა ივა­ნიშ­ვი­ლის არ მეს­მის და არ ვიცი, რა ვალ­დე­ბუ­ლე­ბე­ბი აქვს (თუკი აქვს) რუ­სეთ­თან. ეჭვი მქონ­და, რომ მას ჰქონ­და რა­ღაც ვალ­დე­ბუ­ლე­ბე­ბი თა­ვი­სი კა­პი­ტა­ლის გა­და­სარ­ჩე­ნად, მაგ­რამ ეს მხო­ლოდ ეჭ­ვია და ამის და­მამ­ტკი­ცე­ბე­ლი სა­ბუ­თი არ მაქვს... სა­გა­რეო საქ­მე­თა სა­მი­ნის­ტრო მთე­ლი წე­ლია, ჩუ­მად ყოფ­ნი­თა და "ბუჩ­ქებ­ში ჯდო­მით" ძა­ლი­ან დიდ დარ­ტყმას აყე­ნებს ჩვე­ნი ქვეყ­ნის ინ­ტე­რე­სებს, რად­გან არც ერთ სა­ერ­თა­შო­რი­სო ორ­გა­ნი­ზა­ცი­ა­ში არც დეკ­ლა­რა­ცია, არც დად­გე­ნი­ლე­ბა, არც რე­ზო­ლუ­ცია არ მი­ღე­ბუ­ლა ოკუ­პა­ცი­ის წი­ნა­აღ­მდეგ. ოკუ­პა­ცი­ა­ზე გა­ჩუ­მე­ბა პრობ­ლე­მას არ "აქ­რობს", ამა­ზე თვა­ლის და­ხუჭ­ვა და­მა­ზა­რა­ლე­ბე­ლია. რო­გორც კი ხე­ლებს ჩა­მო­ვუშ­ვებთ, გაგ­ვა­ნად­გუ­რებს, რო­გორც სა­ხელ­მწი­ფოს. ამი­ტომ ყვე­ლა დე­მოკ­რა­ტი­უ­ლად გან­წყო­ბილ, თა­ვი­სუფ­ლე­ბის­მოყ­ვა­რე ძა­ლებს ვურ­ჩევ, რომ დად­გნენ ერ­თად სა­ქარ­თვე­ლოს ფუნ­და­მენ­ტუ­რი ინ­ტე­რე­სე­ბის სა­და­რა­ჯო­ზე...

ნა­თია ჟი­ვი­ძე

ჟურ­ნა­ლი ”გზა”

(გა­მო­დის ხუთ­შა­ბა­თო­ბით)

დღის ვიდეო
00:00 / 00:00
მსოფლიო ლიდერები, სამეფო ოჯახი და ათასობით ადამიანი ვატიკანში - კადრები რომის პაპის დაკრძალვის ცერემონიიდან

ნიკა რურუა - გიორგი მარგველაშვილის მეგობარი და მომავალი დრამერი...

ნიკა რურუა - გიორგი მარგველაშვილის მეგობარი და მომავალი დრამერი...

პროფესიით კინორეჟისორია, თუმცა 90-იან წლებში ქვეყანაში არეულობის გამო, სამართლის შესწავლა უფრო პერსპექტიულად მიიჩნია და თეატრალური ინსტიტუტის დამთავრების შემდეგ, სასწავლებლად ამერიკაში გაემგზავრა, იქიდან სამშობლოში რომ დაბრუნდა, პოლიტიკაში ჩაება. ჯერ პარლამენტის წევრი და თავდაცვისა და უშიშროების კომიტეტის თავმჯდომარის პირველი მოადგილე გახლდათ, მოგვიანებით კი კულტურის, ძეგლთა დაცვისა და სპორტის მინისტრად დანიშნეს. განვლილ წლებზე, მისი შეხედულებით წარმატებულ ნაბიჯებსა და შეცდომებზე, ახლანდელ საქმიანობაზე სასაუბროდ, ყოფილი ხელისუფლების ერთ-ერთ მნიშვნელოვან ფიგურას - ნიკოლოზ რურუას შევხვდი.

- ბატონო ნიკა, პირველ რიგში მაინტერესებს, ამჟამად რას საქმიანობთ, რითი ხართ დაკავებული?

- "შვედეთის ინსტიტუტში" (გერმანული "გოეთეს ინსტიტუტის" მსგავსი დაწესებულება) მყავს მომავალი ჟურნალისტების ჯგუფი, რომლებსაც დასავლური დემოკრატიის ისტორიასა და სამართლის თეორიაში ვუკითხავ ლექციებს. გარდა ამისა, რამდენიმე მეგობართან ერთად, ინტერნეტ-გაზეთი "ივერია" დავაფუძნე, რომელიც ჯერჯერობით მხოლოდ ქართულენოვანია და საკმაოდ ბევრი მკითხველიც ჰყავს. საიტის ინგლისურენოვანი ვერსიაც იგეგმება, თუმცა ეს საკმაოდ რთულია, რადგან თანხებთან არის დაკავშირებული. სამწუხაროდ, ბანკნოტები ხეზე არ იზრდება... არსებობს ერთ-ერთი საერთაშორისო ორგანიზაცია, რომელიც გაჭირვებული ქვეყნების სამედიცინო დაწესებულებებს, ჰოსპიტლებსა და კლინიკებს უსასყიდლოდ ეხმარება ტექნიკით. მინდა, რომ ეს ტექნიკა ჩვენი რეგიონების კლინიკებისთვის მოვიძიოთ და გადავცეთ. ამის თაობაზე ორ გუბერნატორს უკვე ვესაუბრე (მათ ვინაობას ჯერჯერობით არ გაგიმხელთ). 3-4 თვეში ეს პროცესი უნდა დამთავრდეს. ასევე გაგეცინებათ, მაგრამ მაინც გეტყვით, რომ მთელი წელი, რითიც შემიძლია, ვეხმარები იმ ადამიანებს, რომლებთანაც, როგორც კულტურის მინისტრს, მქონდა ურთიერთობა. ბევრი მათგანი მირეკავს და დახმარებას ან სამინისტროსთან შუამდგომლობას მთხოვს.

- კულტურის სამინისტროში კიდევ არსებობენ ის ადამიანები, რომლებიც თქვენს თხოვნებს შეასრულებენ?..

- როცა გამოუვალი მდგომარეობა შექმნილა და სამინისტროსა და არტისტებს შორის კომუნიკაცია არ შემდგარა, პირადად მინისტრთან, გურამ ოდიშარიასთან მიშუამდგომლია.

- ანუ, ახალ მინისტრთან კარგი ურთიერთობა გაქვთ?

- ნამდვილად კარგი ურთიერთობა მაქვს. ეს საქმისთვის საჭიროა. არ მიმაჩნია ცივილიზებულად, რომ პოლიტიკურმა ოპონენტებმა ერთმანეთი პიროვნულად შეიძულონ. რაც გურამმა მკითხა, ყველაფერზე გულწრფელი პასუხი გავეცი. რჩევებიც მივეცი, რომელთაგან ბევრი გამოიყენა კიდეც... არ მჯერა იმ ხალხის, ვინც ამბობს, რომ პოლიტიკა დამღლელი და ბინძურია. არსებობს ბინძური, დამღლელი, უინტერესო და ბრიყვული პოლიტიკა, მაგრამ საინტერესო პოლიტიკაც არსებობს და ვცდილობ, ამ საქმეს ვემსახურო...

- ბატონო ნიკა, თქვენს წარსულზეც მინდა გკითხოთ. მუსიკალური განათლება გაქვთ...

- მართალია. მუსიკა ძალიან მიყვარს. 8 კლასის შემდეგ, ბალანჩივაძის სახელობის მესამე მუსიკალურ სასწავლებელში გადავედი. მერე კი თეატრალურ ინსტიტუტში, სარეჟისორო ფაკულტეტზე ჩავაბარე.

- მუსიკალური კარიერა რატომ არ განაგრძეთ?

- მუსიკა მიყვარდა, მაგრამ მუსიკოსობა არასოდეს მინდოდა. ფორტეპიანოზე ვუკრავდი. ახლა დრამზე დაკვრას ვსწავლობ. მაქვს ამის დრო და დიდ სიამოვნებასაც მანიჭებს.

- ვიცი, რომ ბევრ მუსიკოსს საზღვარგარეთ სწავლასა და კარიერის "გაკეთებაშიც" ეხმარებით...

- ნამდვილად ასეა. როცა მინისტრი ვიყავი, ეს ჩემი პირდაპირი ვალდებულება იყო. დღესაც, რითიც შემიძლია, ყველას ვეხმარები. ერთ-ერთი მათგანია ბექა გოჩიაშვილი. სხვათა შორის, მისი ახალი დისკი, რომლის შექმნაშიც ვეხმარები, "გრემის" კონკურსზე იქნება წარდგენილი. ბექა პირველი ქართველი მუსიკოსია, რომელიც ამ კონკურსში მიიღებს მონაწილეობას. სამწუხაროდ, კულტურის სამინისტრომ წელს მისი სწავლის საფასურის გადახდაზე უარი თქვა, თან ეს - ბოლო წელია. ამიტომ ბექას სწავლა პრეზიდენტის ფონდმა დააფინანსა.

- მუსიკის სიყვარულის გამო დააარსეთ ბათუმის ჯაზფესტივალი და წელს არც ეს პროექტი დააფინანსა კულტურის სამინისტრომ...

- ჯაზი ძალიან მიყვარს და ამ ფესტივალის დაარსების იდეაც ამიტომ გამიჩნდა, თუმცა მას ეკონომიკური დატვირთვაც აქვს: ბათუმი საკურორტო ქალაქია და ეს პროექტი მის განვითარებას ძალიან უწყობს ხელს. აჭარის ბიუჯეტში მილიონობით ლარი შემოდის, რადგან სეზონზე, ყველაზე მეტი ბენზინი, სასტუმროს ოთახი და ალკოჰოლური სასმელი იყიდება. სამწუხაროდ, კულტურის სამინისტრომ ამ ფესტივალის დაფინანსება მართლაც შეწყვიტა, რაც ჩემთვის ცოტა გაუგებარია. წელს პატარა მასშტაბით მაინც ჩატარდა მეშვიდე ფესტივალი და ძალიან კარგია, რომ ჩატარდა. ჯაზი არის ენა, რომლითაც შეგიძლია, მსოფლიოს ელაპარაკო. გენიალურია ფოლკლორი, მაგრამ ჯაზი - უნივერსალურია...

- კინოსარეჟისორო ფაკულტეტზე ჩაბარება რამ განაპირობა?

- მამაჩემი კინოს მხატვარია და ფაქტობრივად, გადასაღებ მოედანზე გავიზარდე. ჩემს არჩევანზე კი გავლენა იმ გარემომ იქონია, რომელშიც ვცხოვრობდი. ქართულ კინოს თავისი სახე და ტრადიცია აქვს და არ შეიძლება, რომ ის დაიკარგოს. ამჟამად, პირველ რიგში, დრამატურგიაა მისახედი. ახალგაზრდებმა წერა უნდა ისწავლონ. მინისტრობისას კინოსთვის ბევრი რამ გავაკეთე. თაკო ტატიშვილი (კინოცენტრის იმჟამინდელი ხელმძღვანელი. - რედ.) და კინოცენტრი ნამდვილად კარგად მუშაობდნენ. გარდა ამისა, ჩამოვიყვანეთ სერიოზული ევროპელი სპეციალისტები და რამდენიმე კარგი ტრენინგი ჩავუტარეთ სტუდენტებს, სადაც, სხვათა შორის, მწერლებიც მოვიდნენ. მეტის გაკეთება ვეღარ მოვასწარით. ჩვენმა მწერლებმა რომ სცენარების წერა ისწავლონ, ამით თვითონაც ფულს იშოვიან და კინოსაც დაეხმარებიან.

- როგორც ვიცი, სტუდენტობის დროსაც აქტიურად იყავით პოლიტიკაში ჩაბმული. "ნაციონალურ მოძრაობაში" როგორ აღმოჩნდით?

- ჩემი სტუდენტობის დროს საბჭოთა კავშირი დაიშალა. მაშინ კერძო პროდიუსერები არ არსებობდნენ, სახელმწიფოს მხრიდან კი ყოველგვარი დაფინანსების სისტემა მოიშალა, ამიტომ სწავლა სამართლის სფეროში განვაგრძე. გადავწყვიტე, რომ ეს სფერო ჩემს ქვეყანას ყველაზე მეტად სჭირდებოდა და სამწუხაროდ, დღესაც ძალიან სჭირდება... სამართლის ფაკულტეტი ამერიკაში დავამთავრე. იქიდან რომ დავბრუნდი, ერთმა მეგობარმა ზურაბ ჟვანია გამაცნო. მაშინ "ნაციონალური მოძრაობა" ჯერ არ არსებობდა. მე და ჟვანიას კიდევ რამდენიმე საერთო მეგობარი გვყავდა და ასე ჩავერთე პოლიტიკაში. აქტიური სტუდენტი ნამდვილად ვიყავი, ომშიც საკუთარი ნებით წავედი...

- რამდენი წლის იყავით, ომში რომ წახვედით?

- ზუსტად არ მახსოვს - 22-23 წლის ვიქნებოდი. "მხედრიონელებთან" ერთად ვიყავი. 800 მათგანი იქ დაიღუპა.

- "მხედრიონში" რატომ იყავით?

- მაშინ ქართული ჯარი არ არსებობდა. გვარდიაც ემბრიონულ მდგომრეობაში იმყოფებოდა. ომში ვნახე ის უთავბოლობა, რაც არავის ბრალი არ იყო, მაგრამ ამავდროულად, ყველას ბრალი იყო. საბჭოთა კავშირის დაშლის შემდეგ ჩვენ, ფაქტობრივად, დაგვენგრა ყველაფერი. სამოქალაქო ომმა ახალი სახელმწიფო სისტემის მშენებლობა გამორიცხა და ამ პერიოდში ომის წამოწყება არასწორი ნაბიჯი იყო. იქ ჩასვლისთანავე მივხვდი, რომ ეს წაგებული ომი გახლდათ. ბევრი ვაჟკაცობის მოწმე გავხდი. ბიჭები ყველანაირი წვრთნისა და მომზადების გარეშე ებმებოდნენ ომში და იღუპებოდნენ. მაგალითად, ჩემი მეგობარი, ლევან აბაშიძე საღამოს ვნახე და მითხრა, რომ დილით აფხაზეთში მიდიოდა (მაშინ თბილისში ცოტა ხნით ვიყავი ჩამოსული). ჩავიდა თუ არა, იმავე დღეს დაიღუპა... რომ ამბობენ, იქ რაღაც მხეცობები ხდებოდაო, - ტყუილია. მხეცობები მშვიდობიანი მოსახლეობის წინააღმდეგ, სეპარატისტების მიერ დაქირავებული მეომრების მხრიდან დაიწყო მაშინ, როცა ჩვენმა ძალებმა სოხუმი დატოვეს. ამის შესახებ პროკურატურაში 500-მდე საქმე დევს. ეს არის წარმოუდგენელი მხეცობის ფაქტები, დაუცველი ხალხის წინააღმდეგ - ნამდვილი ეთნიკური წმენდა.

- 2008 წლის აგვისტოს ომის დროს თქვეს, რომ ომის დაწყებისთანავე საქართველო დატოვეთ და საზღვარგარეთ გაემგზავრეთ...

- საქართველოში ომი რომ დაიწყო, მაშინ ამერიკაში გახლდით. შვებულება მქონდა და ჩემს მეგობარს, ჩვენს ელჩს ამერიკაში ვესტუმრე. ცხინვალში მდგომარეობა რომ დაიძაბა, უშიშროების საბჭოდან დამირეკეს და ჩამოსვლა მთხოვეს. მაშინ საქართველოს მიმართულებით ფრენები აღარ იყო, ამიტომ შემოვლითი გზით მომიხდა სამშობლოში დაბრუნება. ისეთ დროს ჩამოვედი, როცა რუსების მხრიდან დედაქალაქზე შეტევას ველოდით.

- ამ ომის დროს პარლამენტის წევრი იყავით. იმავე წლის ოქტომბერში კი კულტურის მინისტრად დაგნიშნეს. ამ თანამდებობაზე და რატომ დათანხმდით?

- პრეზიდენტმა ჩემთვის აბსოლუტურად მოულოდნელად შემომთავაზა. მაშინდელი კულტურის მინისტრი, გია ვაშაძე საგარეო საქმეთა მინისტრად გადაიყვანეს. მოსაფიქრებლად 2-3 დღე ვთხოვე. ვიფიქრე, ავწონ-დავწონე, მივხვდი, რომ ეს ჩემთვის საინტერესო გამოწვევა იყო და ამიტომ დავთანხმდი. გადაწყვეტილების მიღებამდე რჩევა მამასაც ვკითხე. მან მითხრა: - უამრავ ისეთ ადამიანთან გექნება საქმე, ვისაც ვერაფერს გააგებინებ, ამიტომ ბევრი ნაწყენი გეყოლება და მაგ გადაწყვეტილების მიღებას არ გირჩევო.

- ბატონი ვახტანგის სიტყვები მაშინ აგიხდათ, როცა რობერტ სტურუა რუსთაველის თეატრის მმართველის პოსტიდან გაათავისუფლეთ. მაშინ უამრავი ადამიანი იყო თქვენზე განაწყენებული...

- მამას სიტყვები მხოლოდ მაშინ არ ახდა. უბრალოდ, ეს გადაწყვეტილება გახმაურდა, თორემ კიდევ ბევრი სხვა ადამიანისთვის მიწევდა მეც და ჩემს მოადგილეებსაც "არას" თქმა. უარით ბევრი გამისტუმრებია, მაგრამ ახლა არც ერთ ასეთ "არას" არ ვნანობ. პრეზიდენტმა დამირეკა და მითხრა, - სტურუა არ გაათავისუფლოო, - მაგრამ გადაწყვეტილება უკვე მიღებული მქონდა. არავის აქვს იმის უფლება, რომ ვიღაცას მეორეხარისხოვან მოქალაქედ აგრძნობინოს თავი. ადამიანი ხომ ეროვნებას არ ირჩევს. ეს სწორი გადაწყვეტილება იყო, რომელმაც დადებითად იმოქმედა ბატონ რობერტზე: როგორც ვიცი, ის საუბარში ეთნიკურ ეპითეტებს აღარ იყენებს.

- ამბობენ, რომ თქვენი მინისტრობის დროს, საქართველოდან გასაყიდად გადიოდა ნივთები, რომლებსაც ხელოვნების ნიმუშის სტატუსი ჰქონდა მოხსნილი...

- ტყუილია და ცილისწამება! სისულელეა ეს ყველაფერი. სტატუსის მოხსნის უფლება არ გვქონდა. ვისაც საკუთარი კოლექციიდან რომელიმე ხელოვნების ნიმუშის გაყიდვა სურდა, მას ვაძლევდით საბუთს. მახსოვს, ერთხელ ფიროსმანის სურათი გაიყიდა ასე. ეს კარგია ნახატისთვისაც, ფიროსმანისთვისაც და საქართველოსთვისაც. ფიროსმანის ოთხი მოპარული ტილო ნამდვილად დავაბრუნეთ, რომელიც ჩუმად იყიდებოდა...

- სტალინის ძეგლის გაუქმების ერთ-ერთი ინიციატორი იყავით. რას ფიქრობთ ამაზე ახლა, როცა ამ ძეგლის ძველ ადგილას დაბრუნება გადაწყვიტეს?

- ძველ ადგილას კი არა, სტალინის სახლ-მუზეუმის ეზოში დადგმას უპირებენ, რაც ჩემი აზრით, დიდი შეცდომაა. სტალინი საკმაოდ ანტიქართული და ანტიდემოკრატიული მოვლენაა. რადგან ეთნიკურად ქართველი იყო, იმას არ ნიშნავს, რომ ბრმად უნდა გვიყვარდეს. სტალინმა დააქუცმაცა საქართველო, შეიწირა ჩვენი ერის ნაღების უმრავლესობა, იყო ერთ-ერთი ყველაზე დიდი ტირანი მსოფლიოს ისტორიაში. სტალინის ძეგლის მუზეუმის ეზოში გადატანა იმას ნიშნავს, რომ მთლად არ გვემეტება გადასაგდებად. ჩემი აზრით, ეს ქანდაკება უნდა დახერხო და გაყიდო ჯართად ან სულაც - სუვენირებად, ზედ კი უნდა დაეწეროს: "სტალინის ქანდაკების ნატეხი - გორიდან". ამ მომგებიან იდეას ვთავაზობ კულტურის სამინისტროს...

- ტაო-კლარჯეთის ეკლესია-მონასტრების რესტავრაციაზეც საუბრობდით, თუმცა, როგორც ვიცი, რეალურად, ერთი ძეგლიც არ აღგიდგენიათ...

- მაშინ თურქეთის კულტურის სამინისტროსთან დავიწყეთ მოლაპარაკებები, მათი თანხმობაც მივიღეთ, მაგრამ ამის სანაცვლოდ, აქაური მეჩეთების რეაბილიტაცია-რესტავრაცია მოითხოვეს. ეს საკითხი გაჩერებულია. ამაში ერევა საპატრიარქო თავისი მოსაზრებებით, რაც პრობლემის გადაწყვეტას აფერხებს.

- ქაქუცა ჩოლოყაშვილის ნეშტის სამშობლოში ჩამოსვენებისა და დაკრძალვის იდეის ავტორი და ორგანიზატორი ხართ. როგორც ვიცი, თქვენი წინაპარი ქაქუცას რაზმის წევრი იყო...

- მამაჩემის ბაბუა - გიორგი 1924 წლის აჯანყების დაფინანსებისთვის დახვრიტეს. ის თბილისის ორგანიზაციის უფროსი იყო. სხვათა შორის, მისი ფოტო და განაჩენი "ოკუპაციის მუზეუმის" დაარსებისას, უშიშროების საბჭოში აღმოვაჩინე. რაც შეეხება ქაქუცას ჩამოსვენებას, ჩვენი ეროვნული გმირის უკანასკნელი სურვილი ასეთი იყო და ეს სურვილი უნდა აღსრულებულიყო. ჩემი იდეა ნამდვილად იყო და ამას მხარი დაუჭირა პრეზიდენტმაც და მაშინდელმა პარლამენტის თავმჯდომარემ, დავით ბაქრაძემაც.

- ქვეყნის სათავეში კვლავ "ნაციონალური მოძრაობის" წარმომადგენელი რომ მოვიდეს, პოლიტიკას დაუბრუნდებით?

- ჩემს პოლიტიკოსობას არავისი დაბრუნება არ სჭირდება. მიმაჩნია, რომ საზოგადოებრივი საქმიანობა არანაკლებ მნიშვნელოვანია. განათლება ჩემთვის პრიორიტეტულია. სწორედ ამიტომ ვარ იქ, სადაც ვარ. ადრე თუ გვიან, რასაკვირველია, დავუბრუნდები პოლიტიკას. ამისთვის კი "ნაციონალების" დაბრუნება არ არის საჭირო. ჩემს მეგობრებთან ერთად ვიქნები, რომლებიც ზოგი "ნაციონალურ" მოძრაობაშია, ზოგი საერთოდ, არანაირ მოძრაობაში არ არის...

- "ქართულ ოცნებაშიც" გყავთ მეგობრები?

- გიორგი მარგველაშვილი ჩემი მეგობარია, მიუხედავად იმისა, რომ უკვე რამდენიმე წელია, აბსოლუტურად განსხვავებული შეხედულებები გვაქვს... რა მნიშვნელობა აქვს, ვინ რომელ გუნდშია?! მთავარია, რომ პოლიტიკოსი იყოს ქვეყნის ერთგული, პატრიოტი და დასავლური ორიენტაციის მქონე ადამიანი. პრორუსული კანდიდატისა და ძალის გამარჯვების შემთხვევაში, დავკარგავთ დასავლეთის მხარდაჭერას. შესაბამისად, საპრეზიდენტო არჩევნებში არ უნდა გაიმარჯვოს არც ბურჯანაძემ და არც ნებისმიერმა სხვა პრორუსულმა ძალამ. მარგველაშვილზე ნამდვილად ვერ ვიტყვი, რომ პრორუსული კანდიდატია, მიუხედავად იმისა, რომ ბიძინა ივანიშვილის არ მესმის და არ ვიცი, რა ვალდებულებები აქვს (თუკი აქვს) რუსეთთან. ეჭვი მქონდა, რომ მას ჰქონდა რაღაც ვალდებულებები თავისი კაპიტალის გადასარჩენად, მაგრამ ეს მხოლოდ ეჭვია და ამის დამამტკიცებელი საბუთი არ მაქვს... საგარეო საქმეთა სამინისტრო მთელი წელია, ჩუმად ყოფნითა და "ბუჩქებში ჯდომით" ძალიან დიდ დარტყმას აყენებს ჩვენი ქვეყნის ინტერესებს, რადგან არც ერთ საერთაშორისო ორგანიზაციაში არც დეკლარაცია, არც დადგენილება, არც რეზოლუცია არ მიღებულა ოკუპაციის წინააღმდეგ. ოკუპაციაზე გაჩუმება პრობლემას არ "აქრობს", ამაზე თვალის დახუჭვა დამაზარალებელია. როგორც კი ხელებს ჩამოვუშვებთ, გაგვანადგურებს, როგორც სახელმწიფოს. ამიტომ ყველა დემოკრატიულად განწყობილ, თავისუფლებისმოყვარე ძალებს ვურჩევ, რომ დადგნენ ერთად საქართველოს ფუნდამენტური ინტერესების სადარაჯოზე...

ნათია ჟივიძე

ჟურნალი ”გზა”

(გამოდის ხუთშაბათობით)

ქართველი ჟურნალისტის და ამერიკელი დიპლომატის ქორწილი ვაშინგტონში - "ძალიან ბედნიერები ვართ, რომ ვიპოვეთ ერთმანეთი"

უზენაესი სასამართლოს მოსამართლეობის ყოფილი კანდიდატი თამთა თოდაძეზე - "რა ბრიჯიტ ბარდო ესა მყავს, რა აბია ასეთი ნეტავ"

ვინ არის შორენა ბეგაშვილის ყოფილი ქმრის მეუღლე, რომელიც უკრაინაში ცნობილი დიზაინერია