საქართველოში პურის ფქვილი გაიაფდა: კარგა ხანია, ერთი ტომარა ფქვილი 37 ლარი ღირს, მაშინ, როცა შარშან მისი ფასი 44-47 ლარს აღწევდა. მოსახლეობის აზრით, რადგან ფქვილი გაიაფდა, საცალო ქსელში პურიც უფრო იაფი უნდა ღირდეს, თუმცა ჯერჯერობით ასე არ ხდება. ამ საკითხზე კომენტარი ვთხოვეთ საქართველოს წისქვილკომბინატების ასოციაციის ხელმძღვანელ ლევან სილაგავას და პურის მრეწველთა კავშირის თავმჯდომარეს, IV პურის ქარხნის დირექტორ მალხაზ დოლიძეს.
ლევან სილაგავა: - რუსეთი, უკრაინა და ყაზახეთი - ეს არის სამი დიდი ექსპორტიორი ქვეყანა, რომელიც მთელ მსოფლიოს აწვდის ხორბალს. ჩვენც ხორბალს ძირითადად სწორედ ამ სახელმწიფოებიდან ვიღებთ. ხორბლის მოსავალი წელს, შარშანდელთან შედარებით, ძალიან გაზრდილია: შარშან მსოფლიოში, საშუალოდ, 650 მილიონი ტონა ხორბალი მოიწიეს, წელს კი 700 მილიონ ტონაზე მეტი მოსავლის აღებას ვარაუდობენ. ამიტომაც გაიფდა პური.
- ბატონო ლევან, ხალხი ჩივის, რომ პურს აღარა აქვს ის სურნელი და გემო, რაც ადრე ჰქონდა.
- ეს თემა ყოველთვის აქტუალურია, თუმცა ხორბალი, რომელიც საქართველოში შემოდის, სერტიფიცირებულია, ყველა მათგანს ახლავს სერტიფიკატები იმ ქვეყნებიდან, საიდანც შემოაქვთ და მეორე - ყველა წისქვილკომბინატს აქვს თავისი ლაბორატორია. ამიტომ შემიძლია დაბეჯითებით გითხრათ, რომ ქართული წისქვილკომბინატების მიერ გამოშვებული ფქვილი საკმაოდ მაღალი ხარისხისაა, მაგრამ აქ ერთი მნიშვნელოვანი პრობლემა იკვეთება: ჩვენ არ გვაქვს მიღებული ხარისხის სტანდარტი, რომელსაც საბჭოთა კავშირის დროს ე.წ. გოსტს ეძახდნენ. გეთანხმებით, ხალხი მართლაც ჩივის, რომ პური არ არის ისეთი, როგორიც უნდა იყოს, რომ მისი ხარისხი გაფუჭდა. რით არის ეს გამოწვეული? - დღეს ნებისმიერ მცხობელს, ქარხანა ექნება თუ პურის საცხობი, შეუძლია თავისი, შიგა სტანდარტები დააწესოს და ამის მიხედვით გამოუშვას პური. ალბათ ბევრმა არ იცის, რომ პური არ ცხვება ერთგვაროვანი მასისაგან: მცხობელები იღებენ ე.წ. კუპაჟს, ანუ შედარებით დაბალი ხარისხის ფქვილს მაღალი ხარისხის ფქვილს ურევენ და გამოდის ნარევი, საიდანაც პური ცხვება. როდესაც ადამიანს უნდა, რომ მეტი მოგება მიიღოს, მაშინ უფრო მეტი რაოდენობით დაბალხარისხიან ფქვილს იყენებს, შედეგად, პურის ხარისხი უკვე აღარ შეესაბამება სასურველს. შეიძლება ამას ყველა არ აკეთებდეს, მაგრამ საკმაოდ დიდია ცდუნება.
მალხაზ დოლიძემ: - ფქვილის ფასი თუ დაეცა, ეს არ ნიშნავს იმას, რომ პურიც უნდა გაიაფდეს. ძლივს წელში გავიმართეთ, ნუთუ ამ ქვეყანაში სამართალი აღარ არის?! რატომ იმას არ ამბობთ, ერთი ტომარა ფქვილი 60 ლარი რომ ღირდა და პური არ გავაძვირეთ?! პურის ცხობა მარტო ფქვილზე ხომ არ არის დამოკიდებული? ათასნაირ გადასახადს ვიხდით, ათასგვარი ვალი გვაქვს, თანაც რა დრო გამოვიარეთ - არ გადაიხდიდი და ციხეში გიკრავდნენ თავს, მე თვითონაც ორი თვით მაყურყუტეს ციხეში! მაგალითად, ჩვენი ქარხანა 35, 50 და 60-თეთრიან პურსაც აცხობს - ამას რატომ არ ამბობთ?! კიდევ ერთი საკითხი: პურის კალკულაციაში ფქვილი შეადგენს მაქსიმუმ 38-40 %-ს. ენერგომატარებლები, წყალი, მარილი, საფუარი, ტრანსპორტირების ხარჯები, მაღაზიის დანამატი - ამ ყველაფრის ფასიც ხომ ჩვენ უნდა გადავიხადოთ? ასე რომ, პურის ქარხნებს სხვა ხარჯებიც აქვთ. მოსახლეობისაგან განსხვავებით, 1 კუბ.მ. ბუნებრივ აირში 70 თეთრს ვიხდით. ატეხეს ერთი ამბავი, პური უნდა გაიაფდესო, გარწმუნებთ - დღეს პურის ფასები საქართველოში ნამდვილად არ "იკბინება". მეტი რაღა უნდა გაიაფდეს, ჩვენი მდგომარეობაც ხომ უნდა გაითვალისწინოთ?!
ცნობისთვის:
ერევანში 1 კგ პურის ფასი საშუალოდ 93-95 თეთრია (0,56$), ბაქოში - 86 თეთრი (0,52$), მინსკში - 1,10 ლარი (0,66$), ხოლო კიევში - 90 თეთრი (0,54$).
ხათუნა ჩიგოგიძე
ყოველკვირეული გაზეთი "ყველა სიახლე"
(გამოდის ოთხშაბათობით)