რეზო ჭეიშვილი : "წიგნების დაწვა რაღა უბედურებაა, ბერიას დროს წვავდნენ წიგნებს"

"ეროტიკული წიგნების ბედი ბათუმის მაღაზიებში" - ამ სათაურით აქვეყნებს სტატიას "ნეტგაზეტი", სადაც წიგნის მაღაზია "ლამპარის" მფლობელი დავით ბარამიძე იხსენებს: "რამდენიმე წლის წინ თბილისიდან ზაზა ბურჭულაძის "ხსნადი კაფკა" ჩამოვიტანე. მხოლოდ 10 ეგზემპლარი, რადგან ახალი გამოსული იყო და ბევრის წამოღებას მოვერიდე, მაინტერესებდა როგორ მიიღებდა მკითხველი. რამდენიმე ხანში შევნიშნე, რომ თაროზე ეს წიგნები აღარ ეწყო, ვიფიქრე, რომ გაიყიდა და ისევ ჩამოვიტანე. კონსულტანტმა გოგონებმა რომ დაინახეს, შემომჩივლეს, თუ კიდევ ჩამოიტან, მომავალ თვეში უხელფასოდ დავრჩებითო. თურმე, გადაუთვალიერებიათ და ამდენი ეროტიკული სცენა რომ ნახეს, თავიანთი ხელფასით იყიდეს და დაწვეს. მე თუ მკითხავთ, სირცხვილიცაა რელიგიური თემატიკის წიგნებთან ასეთი ლიტერატურის დადება," - ამბობს დავითი...

უნდა მოხდეს თუ არა წიგნების დაწვა, როგორიც არ უნდა იყოს იგი, ამ საკითხზე ცნობილი მწერალი - რეზო ჭეიშვილი გვესაუბრა ...

- ზაზა ბურჭულაძეს არ ვიცნობ და არავითარი სურვილი არ მაქვს, მისი შემოქმედება ვიკითხო. ეგ არის ერთი უნიჭო კაცი, რომელიც პროვოკაციებით საზრდოობს. მას მწერლობასთან კავშირი არ აქვს! მასეთები ხდებიან ახლა პოპულარულები. თუმცა, წიგნი, მისიც რომ იყოს, დასაწვავად მაინც მენანება. ზუსტად არ ვიცი, რატომ მოაწყვეს სახალხოდ ჭიაკოკონა? არ გინდა, არ მოგწონს, რაც დაწერეს? არ იყიდო და არ წაიკითხო. წიგნების დაწვა რაღა უბედურებაა, ბერიას დროს წვავდნენ წიგნებს. საკუთარი წიგნი შეიძლება დაწვა კაცმა, მაგრამ სხვისი წიგნის, რაც არ უნდა უვარგისი და უგვანო იყოს, დაწვა არ შეიძლება. ეგეთი წიგნები ყოველთვის იყო, მაგრამ დღეს, სამწუხაროდ, მაგ ლიტერატურას მეტი მკითხველი ჰყავს, ვიდრე ნამდვილ, ღირებულ შემოქმედებას.

იხილეთ სტატიის სრული ვერსია