შობადობის შემცირება წელს პიკს მიაღწევს

"ქართველი ერი ყოფნა-არყოფნის საფრთხის წინაშე დგას და ყველაფერი უნდა ვიღონოთ, რომ თავი დავაღწიოთ ფიზიკური არსებობის შეწყვეტის საშიშროებას", - აცხადებს დემოგრაფი პროფესორი ანზორ თოთაძე, რომლის თქმითაც, დიდი ქალაქების გარდა, ქართველებით დასახლებულ ყველა რეგიონში მოსახლეობის კლებაა (გამონაკლისს მხოლოდ საჩხერე წარმოადგენს).

ანზორ თოთაძე:

- საქართველოში 59 მუნიციპალიტეტია და აქედან 36 მუნიციპალიტეტში უფრო მეტი მოქალაქე კვდება, ვიდრე იბადება. მოსახლეობა იკლებს გურიაში, იმერეთში, სამეგრელოში, კახეთში (გამონაკლისია საგარეჯო და თელავი, სადაც ბევრი აზერბაიჯანელი ცხოვრობს), რაჭაში, მცხეთა-მთიანეთში, სვანეთში, შიდა ქართლში. მოსახლეობის მატებაა ქვემო ქართლში, რომელიც ძირითადად აზერბაიჯანელებით არის დასახლებული. მოსახლეობის კლებაა თეთრი წყაროში. მოსახლეობის მატებაა სამცხე-ჯავახეთის რეგიონშიც და ესეც არაქართველი მოსახლეობის ხარჯზე. ამ რეგიონის ქართველებით დასახლებულ რაიონებში - ბორჯომსა და ახალციხეში მოსახლეობის კლებაა. საგანგაშო მდგომარეობაა რაჭასა და სამეგრელო-ზემო სვანეთში.

დაახლოებით 10 წელიწადში თავს მეტად იჩენს შობადობის შემცირება, რომელიც პიკს მიაღწევს 2025 წელს. მხოლოდ აქტიური დემოგრაფიული პოლიტიკის გატარების შემთხვევაში, რომელიც ხანგრძლივ პერიოდზე უნდა იყოს გათვლილი, შეგვიძლია ეს პროცესი შევანელოთ და სასურველ შედეგს გარკვეული დროის შემდეგ მივაღწევთ.

1980-89 წლებში საქართველოში 455 ათასი გოგონა დაიბადა, ხოლო 2000-2009 წლებში 236 ათასი. 1980-89 წლებში დაბადებული გოგონები ახლა აღწევენ ისეთ ასაკს, სადაც ყველაზე მაღალია ნაყოფიერება და ამის გამო დღეს შედარებით მეტი ბავშვი იბადება, მაგრამ, როდესაც 2000-2009 წლებში დაბადებული გოგონები მიაღწევენ ამ ასაკს, შობადობა მნიშვნელოვნად შემცირდება. გოგონებზე ხაზგასმას იმიტომ ვაკეთებ, რომ ბავშვს ქალი ბადებს. ბიჭი მილიონობითაც რომ დაიბადოს, ამას სამომავლოდ დემოგრაფიული ვითარების გაუმჯობესებისთვის მნიშვნელობა არა აქვს.

მეტად საშიშია ემიგრაციული პროცესი. ოფიციალური მონაცემებით, საქართველოს მოსახლეობა 4,5 მლნ-ია, მაგრამ გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის მოსახლეობის ფონდის მიერ გამოქვეყნებული ცნობის მიხედვით, საქართველოს მოსახლეობა 2050 წლისთვის შემცირდება და დაახლოებით 3,2 მლნ-მდე დაიწევს. მოსახლეობის რაოდენობა, ძირითადად, ქართველების ხარჯზე შემცირდება, რაც ჩვენი ერის კატასტროფას ნიშნავს.

2011 წელს 1 წლამდე 703 ჩვილი გარდაიცვალა. ყოველი ათასი დაბადებულიდან თითქმის 10 მკვდრადშობილი იყო. ჩვენი სტატისტიკის თანახმად, შემცირებულია 1 წლამდე ასაკის ბავშვების გარდაცვალება, თუმცა ეს მაჩვენებელიც კი გაეროს მოსახლეობის ფონდის მონაცემებით შემაშფოთებელია: 2010 წელს ყოველი ათასი დაბადებულიდან 33 ჩვილი გარდაიცვალა. ცნობილი ფრანგი დემოგრაფი სორი ამბობდა, - ვერც ერთი ფინანსისტი, როგორი მკაცრიც უნდა იყოს იგი, უარს ვერ იტყვის სახსრებზე, რომელიც აუცილებელია ბავშვთა სიკვდილიანობის შესამცირებლადო. რაც უნდა დიდი იყოს დანახარჯი, არ შეიძლება ბავშვს სიკვდილის განაჩენი გამოვუტანოთ, რათა ცოცხლად დარჩენილთა უფრო უკეთესი ცხოვრება უზრუნველვყოთ. როდესაც ჩვენი სატელევიზიო არხები თითქმის ყოველდღიურად აცხადებდნენ მძიმედ დაავადებული ბავშვებისთვის დახმარების გაწევაზე, პრეზიდენტის ახირებით ასეულობით მილიონი ლარი იხარჯებოდა ძვირად ღირებულ კონცერტებზე, პოტიომკინის სოფლებსა და დაღვლარჭნილ შენობებზე. როდესაც ერის ფიზიკური წყვეტის, მისი ყოფნა-არყოფნის საკითხი დგას, პრეზიდენტმა თავისი საქმიანობა დემოგრაფიული ვითარების გასაუმჯობესებლად, შობადობის გასაზრდელად უნდა წარმართოს და თავის ხუშტურებზე არ უნდა ფიქრობდეს.

იხილეთ სტატიის სრული ვერსია