რო­გო­რია მშობ­ლი­სა და სკო­ლის როლი მო­ზარ­დის აღ­ზრდი­სა და გა­ნათ­ლე­ბის საქ­მე­ში, რო­გორ უნდა მო­იქ­ცეს პირ­ველკ­ლა­სე­ლი ბავ­შვის მშო­ბე­ლი, რათა ბავ­შვის­თვის სწავ­ლის პრო­ცე­სი სა­ინ­ტე­რე­სო იყოს და არა - მო­სა­ბეზ­რე­ბე­ლი. კი­თხვებს ფსი­ქო­ლო­გი, ელზა მეს­ხი პა­სუ­ხობს.

გა­მოგ­ზავ­ნი­ლი კი­თხვე­ბი:

ნანა:

მო­ზარ­დის გო­ნე­ბის გა­დატ­ვირ­თვის თა­ვი­დან აცი­ლე­ბი­სა და ნას­წავ­ლის უკეთ და­მახ­სოვ­რე­ბის მიზ­ნით, რა უფრო უმ­ჯო­ბე­სია, სკო­ლის შემ­დეგ გარ­თო­ბა და შემ­დეგ მე­ცა­დი­ნე­ო­ბა, თუ პი­რი­ქით?

-რა თქმა უნდა, ქალ­ბა­ტო­ნო ნანა უმ­ჯო­ბე­სია, რომ სკო­ლი­დან მოს­ვლის შემ­დეგ ბავ­შვმა და­ის­ვე­ნოს, გა­ერ­თოს და შემ­დგომ და­ი­წყოს უკვე მე­ცა­დი­ნე­ო­ბა. ნას­წავ­ლის უკეთ გახ­სე­ნე­ბის­თვის კი არ­სე­ბობს ასე­თი ეფექ­ტუ­რი მე­თო­დი, რომ ბავ­შვმა მრა­ვალ­ჯერ წა­კი­თხვის ნაც­ვლად, ტექ­სტი წა­ი­კი­თხოს ერთხელ ყუ­რა­დღე­ბით და შემ­დეგ წა­კი­თხუ­ლი­დან თა­ვის თავს და­უს­ვას კი­თხვე­ბი. ეს არის გო­ნე­ბის აქ­ტი­უ­რი სტი­მუ­ლი­რე­ბა სწავლს პრო­ცეს­ში. ეს და­ეხ­მა­რე­ბა ბავ­შვს რომ უკეთ და­ა­მახ­სოვ­რეს წა­კი­თხუ­ლი ტექ­სტი.

ქე­თე­ვა­ნი:

ჩემი შვი­ლი გა­ხან­გრძლი­ვე­ბულ­ში შე­ვიყ­ვა­ნე. რაც ით­ვა­ლის­წი­ნებს მოს­წავ­ლის გაკ­ვე­თი­ლე­ბის მომ­ზა­დე­ბას მომ­დევ­ნო დღი­სათ­ვის. (დრო, 17:00 სა­ა­თამ­დე). რას გვირ­ჩევთ, სკო­ლი­დან გა­მოყ­ვა­ნის შემ­დეგ სა­ჭი­როა თუ არა ბავ­შვს გა­მოვ­კი­თხოთ მომ­ზა­დე­ბუ­ლი მა­სა­ლის შე­სა­ხებ, თუ მივ­ცეთ მას თა­ვი­სუფ­ლად გარ­თო­ბის დრო?

-ქალ­ბა­ტო­ნო ქე­თე­ვან, თუ თქვენ ბავ­შვი 5 სა­ა­თამ­დე გყავთ გა­ხან­გრძლი­ვე­ბულ­ში, ეს უკვე იმას ნიშ­ნავს, რომ ბავ­შვმა იქ უკვე მო­ამ­ზა­და გაკ­ვე­თი­ლე­ბი, ამი­ტომ სა­ჭი­რო არ არის და­მა­ტე­ბით გა­მო­კი­თხვა. თუ თქვენ და­გა­ინ­ტე­რე­სებთ, შე­გიძ­ლი­ათ რა­მო­დე­ნი­მე კი­თხვა და­უს­ვათ და ამ გზით გა­არ­კვი­ოთ იცის თუ არა ბავ­შვმა მა­სა­ლა. ჯო­ბია რომ მის­ცეთ დრო გარ­თო­ბის­თვის, რო­გო­რი შე­დე­გი ექ­ნე­ბა სკო­ლა­ში ამას ალ­ბათ შე­ფა­სე­ბი­და­ნაც გა­ი­გებთ.

ნანი:

რა შეგ­ვიძ­ლია მშობ­ლებ­მა გა­ვა­კე­თოთ, რომ ბავ­შვს თა­ნა­ტო­ლებ­თან კონ­ფლიქ­ტუ­რი გა­რე­მო არ შე­ექ­მნას და ამავდრო­უ­ლად, ზედ­მე­ტა­დაც არ ჩა­ვე­რი­ოთ მის და მისი თა­ნა­ტო­ლე­ბის ურ­თი­ერ­თო­ბა­ში?

-აქ მი­თი­თე­ბუ­ლი არ არის რა ასა­კის ბავ­შვზეა სა­უ­ბა­რი, მე ჩავ­თვა­ლე რომ სა­უ­ბა­რია გარ­და­მა­ვა­ლი ასა­კის ბავ­შვზე. ამ ასაკ­ში ბავ­შვის­თვის უფრო მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი ხდე­ბა მე­გობ­რე­ბი, ის წრე რო­მელ­შიც ის ტრი­ა­ლებს, ამი­ტომ უმ­ჯო­ბე­სია მშო­ბე­ლი სიფრ­თხი­ლით მო­ე­კი­დოს ამ დროს ბავ­შვთან ურ­თი­ერ­თო­ბას.ის უნდა გა­მო­ვი­დეს მე­ურ­ვის, მფარ­ვე­ლის რო­ლი­დან და იქ­ცეს მის­თვის მე­გობ­რად, რომ ბავ­შვმა შეძ­ლოს მშო­ბელ­თან სა­უ­ბა­რი თა­ვის გრძნო­ბებ­ზე, თა­ნა­ტო­ლებ­თან ურ­თი­ერ­თო­ბა­ზე. ამი­ტომ ვურ­ჩევ მშო­ბელს მე­ურ­ვის როლი შეც­ვა­ლოს და ბავ­შვის­თვის იყოს მე­გო­ბა­რი, თა­ნამ­დგო­მი.

მაია:

ჩემი შვი­ლი მი­უ­ხე­და­ვად მისი ასა­კი­სა, ძა­ლი­ან თავ­მოყ­ვა­რეა. ვერ ეგუ­ე­ბა უსა­მარ­თლო­ბას. დღეს ისე­თი თა­ო­ბა მო­დის, რომ ლი­დე­რის პო­ზი­ცი­ის მი­საღ­წე­ვად პა­ტა­რა ბი­ჭე­ბი ძა­ლი­ან უხეშ ქმე­დე­ბებს სჩა­დი­ან. რო­გორ ავღ­ზარ­დოთ შვი­ლი (ბიჭი), ყვე­ლა­ფე­რი ეს მის­თვის უმ­ნიშ­ვნე­ლო პრობ­ლე­მად ვაქ­ციო და და­ვარ­წმუ­ნო, რომ ასეთ ბავ­შვე­ბის ქცე­ვას ყუ­რა­დღე­ბა არ მი­აქ­ცი­ოს.

-ამ შემ­თხვე­ვა­შიც ასა­კი არ არის მი­თი­თე­ბუ­ლი, არა­და სწო­რედ ასა­კის შე­სა­ბა­მი­სად უნდა ვი­მოქ­მე­დოთ. რა თქმა უნდა ბავ­შვმა უნდა ის­წავ­ლოს სხვე­ბის პა­ტი­ვის­ცე­მა, მაგ­რამ უნდა შე­ეძ­ლოს თა­ვის დაც­ვაც. უმ­ჯო­ბე­სია, როცა კი­თხვას დას­ვა­მენ და­ა­კონ­კრე­ტონ ბავ­შვის ასა­კი, რომ უფრო გარ­კვე­ვით შევ­ძლოთ პა­სუ­ხის გა­ცე­მა.

ნა­თია:

ჩემი შვი­ლი ძა­ლი­ან ემო­ცი­უ­რია, ჯი­უ­ტი, სამ­წუ­ხა­როდ ძა­ლი­ან ზარ­მა­ციც. ის პირ­ველ კლას­ში შე­დის. რო­გორ "მო­ვარ­ჯუ­ლო" ჭირ­ვე­უ­ლი შვი­ლი?

-სი­ზარ­მა­ცეს რამ­დე­ნი­მე მი­ზე­ზი შე­იძ­ლე­ბა ჰქონ­დეს, მე ჩა­მოვ­თვლი ამ მი­ზე­ზებს, თქვენ კი აქე­დან შე­იძ­ლე­ბა ამო­იც­ნოთ რო­მე­ლი­მე მი­ზე­ზი, რის გა­მოც თქვე­ნი შვი­ლი ზარ­მა­ცობს და ამის შემ­დეგ უფრო ად­ვი­ლად გა­უმკლავ­დე­ბით ამ პრობ­ლე­მას.პირ­ვე­ლი მი­ზე­ზი, რო­მელ­მაც შე­იძ­ლე­ბა სი­ზარ­მა­ცე გა­მო­იწ­ვი­ოს, შე­იძ­ლე­ბა იყოს თა­ვად მშო­ბე­ლი.რო­დე­საც ის მუდ­მი­ვად ცდი­ლობს ჩა­ე­რი­ოს ბავ­შვის ცხოვ­რე­ბა­ში,და­ეხ­მა­როს ჭა­მის დროს, და­ბან­ვის დროს, ანუ და­ეხ­მა­როს იმა­ში რისი გა­კე­თე­ბაც თა­ვად ბავ­შვს შე­უძ­ლია.როცა მშო­ბე­ლი აქ­ტი­უ­რად ერე­ვა, იმის გამო რომ დრო მო­ი­გოს და უფრო სწრა­ფად გა­ა­კე­თოს ეს ყვე­ლა­ფე­რი იწ­ვევს ბავ­შვის გა­ზარ­მა­ცე­ბას. მე­ო­რე მი­ზე­ზი, რო­მელ­მაც შე­იძ­ლე­ბა სი­ზარ­მა­ცე გა­მო­იწ­ვი­ოს არის წა­რუ­მა­ტებ­ლო­ბის შიში. ანუ, რო­დე­საც ბავ­შვი რა­მეს აკე­თებს, თუ კარ­გად არ გა­მო­უ­ვა და მი­ი­ღებს შე­ნიშ­ვნას, მე­ო­რედ აღარ გა­ა­კე­თებს წა­რუ­მა­ტებ­ლო­ბის ში­შის გამო, ეს შე­იძ­ლე­ბა მშო­ბელ­მა სი­ზარ­მა­ცედ ჩა­უთ­ვა­ლოს. კი­დევ არის მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი იზე­ზი, რაც იწ­ვევს სი­ზარ­მა­ცეს, ეს არის ბავ­შვის გა­დაღ­ლა. ბავ­შვე­ბი და­ყავთ ძა­ლინ ბევრ წრე­ზე და ბავ­შვი იმ­დე­ნად დაღ­ლი­ლია, მას არ შე­უძ­ლია მე­ტის გა­კე­თე­ბა. ამი­ტომ იყა­ვით ყუ­რა­დღე­ბით და შეძ­ლებთ და­ად­გი­ნოთ რა არის თქვე­ნი შვი­ლის სი­ზარ­მა­ცის მი­ზე­ზი.

ყვე­ლა ბავ­შვს სჭირ­დე­ბა ყუ­რა­დღე­ბა და სით­ბო. ჭირ­ვე­უ­ლო­ბა და სი­ჯი­უ­ტე ხში­რად გა­მოწ­ვე­უ­ლია იმით, რომ ბავ­შვს უნდა მშობ­ლის ყუ­რა­დღე­ბის მი­პყრო­ბა. ანუ ეს არის ერთ-ერთი ფრო­მა ყუ­რა­დღე­ბის მიქ­ცე­ვის ფორ­მა. ამი­ტომ ეცა­დეთ მეტი თა­ნად­გო­მა და ყუ­რა­დღე­ბა გა­მო­ი­ჩი­ნოთ შვი­ლის მი­მართ და ეს აუ­ცი­ლებ­ლად მოგ­ცემთ იმ ეფექტს, რომ ბავ­შვი ნაკ­ლე­ბად ემო­ცი­უ­რი და ჯი­უ­ტი იქ­ნე­ბა.

თა­მა­რი:

ჩემი შვი­ლი მხო­ლოდ იმ მი­ზე­ზით არ ჯდე­ბა სა­მე­ცა­დი­ნოდ, რომ შე­იძ­ლე­ბა კარ­გად ვერ წა­ი­კი­თხოს, კარ­გად ვერ და­წე­როს და ა.შ. ვამ­შვი­დებ, რომ ის ჯერ პა­ტა­რაა და არა­ფე­რია, თუ შე­ეშ­ლე­ბა, რად­გან პირ­ვე­ლად ჩევნც ვერ ვკი­თხუ­ლობ­დით და ვერ ვწერ­დით, მაგ­რამ ამ ყვე­ლა­ფერს ნერ­ვულ აშ­ლი­ლო­ბამ­დე მიჰ­ყავს ბავ­შვი, იწყებს ტი­რილს. ამის გად­მო­ცე­მა შე­უძ­ლე­ბე­ლია. რა გავ­კე­თო, რომ ეს რთუ­ლი მდგო­მა­რე­ო­ბა გა­მო­ვას­წო­რო?

-ბავ­შვს რო­მელ­საც რა­ღაც არ გა­მო­დის, ალ­ბათ იღე­ბუ­ლი აქვს რა­ი­მე უარ­ყო­ფი­თი შე­ფა­სე­ბა, ანუ სხვა შემ­თხე­ვე­ვა რო­დე­საც არ გა­მო­უ­ვი­და და მე­ო­რედ უფრთხის უკვე რა­ი­მეს გა­კე­თე­ბას წა­რუ­მა­ტებ­ლო­ბის ში­შით. მშო­ბე­ლი უნდა ეცა­დოს, რომ ბავ­შვს გა­ა­კე­თე­ბი­ნოს ის რაც კარ­გად გა­მოს­დის, შე­ა­ქოს გა­კე­თე­ბუ­ლი საქ­მი­ა­ნო­ბის გამო. შემ­დგომ თან­და­თან გა­ურ­თუ­ლოს­და­ვა­ლე­ბა, უნდა და­ა­ჯილ­დო­ვოს, ეს არ გა­მო­ი­ხა­ტე­ბა მხო­ლოდ მა­ტე­რი­ა­ლუ­რი სა­ხით, ეს შე­იძ­ლე­ბა იყოს მო­ფე­რე­ბა, კოც­ნა. შემ­დეგ ნელ-ნელა უნდა გა­და­ვი­დეს იმ და­ვა­ლე­ბა­ზეც, რომ­ლის შეს­რუ­ლე­ბაც სა­ჭი­როა.

მშო­ბე­ლი:

დაგ­ვი­ხა­სი­ა­თეთ მშობ­ლის და ბავ­შვის ფსი­ქო­ლო­გია და მათი ტი­პე­ბი, რო­გო­რია ბავ­შვის მი­ჯაჭ­ვუ­ლო­ბა მშო­ბელ­თან, რა უნდა იცო­დეს დე­დამ, მა­მამ შვი­ლის სწო­რად აღ­ზრდის­თვის.

-სა­მეც­ნი­ე­რო ლი­ტე­რა­ტუ­რა­ში მშობ­ლის რამ­დე­ნი­მე ტიპს გა­მო­ყო­ფენ აღ­ზრდის სტი­ლის მი­ხედ­ვით, ეს არის დე­მოკ­რა­ტი­უ­ლი, ავ­ტო­რი­ტა­რუ­ლი, ლი­ბე­რა­ლუ­რი და ინ­დი­ფე­რენ­ტუ­ლი.რო­დე­საც მშობ­ლე­ბი აღ­ზრდის დე­მოკ­რა­ტი­ულ სტილს იყე­ნე­ბენ, ეს იმას ნიშ­ნავს რომ ოჯახ­ში არის გარ­კვე­უ­ლი წე­სე­ბი და ამა­ვე დროს არის თა­ნად­გო­მაც. არ­სე­ბობს წე­სე­ბი და აკ­რძალ­ვე­ბი, მაგ­რამ ეს არის ყვე­ლა­ფე­რი ახ­სნი­ლი. აუ­ცი­ლებ­ლად უხ­სნი­ან ბავ­შვს რა­ტომ არ არის ამა თუ იმ საქ­ცი­ე­ლის ჩა­დე­ნა კარ­გი. ბავ­შვი ამა იგებს და ეს აკ­რძალ­ვე­ბი ნაკ­ლე­ბად მატ­რამ­ვი­რე­ბე­ლია მის­თვის. ხოლო რო­დე­საც ოჯახ­ში არის ავ­ტო­რი­ტა­რუ­ლი აღ­ზრდის სტი­ლი, ეს გუ­ლის­ხმობს რომ იქ არის აკ­რძალ­ვე­ბი, მაგ­რამ ყო­ველ­გვა­რი ახ­სნის გა­რე­შე. ამ შემ­თხვე­ვა­ში ბავ­შვებ­მა იცი­ან, რომ რა­ღაც არ უნდა გა­ა­კე­თონ და თუ მოხ­დე­ბა შე­კა­მა­თე­ბა შე­იძ­ლე­ბა მოხ­დეს ფი­ზი­კუ­რი შე­ხე­ბაც. მე­სა­მე აღ­ზრდის სტი­ლი არის ლი­ბე­რა­ლუ­რი, როცა არარ­სე­ბობს არა­ნა­ი­რი შე­ზღუდ­ვე­ბი, წე­სე­ბი და ბავ­შვს არ უშ­ლი­ან არა­ფერს. მშო­ბე­ლი ამას იმით ხშნის, რომ არ სურს შვილ­თან კონფრონ­ტა­ცი­ა­ში შეს­ვლა.ძი­რი­თა­დად აღ­ზრდის ეს სტი­ლი აქვთ იმ მშობ­ლებს, ვინც თა­ვად ავ­ტო­რი­ტა­რუ­ლი ტი­პის ოჯა­ხებ­ში გა­ი­ზარ­დნენ. არის კდი­ევ ინ­დი­ფე­რენ­ტუ­ლი აღ­ზრდის სტი­ლი, როცა მშო­ბე­ლი არის უყუ­რა­დღე­ბო, არ გა­მო­ხა­ტავს თა­ნაგ­რძნო­ბას, ეს შე­იძ­ლე­ბა ცხოვ­რე­ბი­სე­უ­ლი სიძ­ნე­ლე­ე­ბით, გა­დაღ­ლით იყოს გა­მოწ­ვე­უ­ლი. ეს არის აღ­ზრდის რა­მო­დე­ნი­მე სტი­ლი, მშო­ბელ­ზე არის და­მო­კი­დე­ბუ­ლი რო­გორ ურ­ჩევ­ნია ბავ­შვის აღ­ზრდა. კვლე­ვე­ბით დად­გინ­და, რომ ყვე­ლა­ზე უფრო კარ­გად ადაპ­ტი­რე­ბუ­ლე­ბი არი­ან ბავ­შვე­ბი, რომ­ლე­ბიც დე­მოკ­რა­ტი­უ­ლი აღ­ზრდის სტი­ლით გა­ი­ზარ­დნენ.

სო­ფიო სურ­გუ­ლა­ძე:

გთხოვთ მას­წავ­ლეთ გზა, რომ­ლი­თაც შევ­ძლებ ბავ­შვი­სათ­ვის მე­დი­კა­მენ­ტის მი­წო­დე­ბას ისე რომ ამას არ მოჰ­ყვეს ტი­რი­ლი, გუ­ლის რევა და ა.შ. (ბავ­შვე­ბი 3 და 1 წლი­სა­ნი არი­ან).

-ზო­გა­დად ბავ­შვის­თვის გან­კუთ­ვნის წამ­ლებს სა­სი­ა­მოვ­ნო გემო აქვს, მაგ­რამ თუ ეს ასე არ არის ოე­დი­ატ­რის რე­კო­მენ­და­ცი­ით წა­მა­ლი გა­იხ­სნას წვენ­ში ან სიროფ­ში, ან საჭ­მელ­ში და ასე­თი სა­ხით მი­ვა­წო­დოთ ბავ­შვს. კარ­გი იქ­ნე­ბა თუ წამ­ლის მი­ღე­ბის პრო­ცესს მივ­ცემთ ერ­თგვა­რი თა­მა­შის ფორ­მას, ეს ყვე­ლა­ფე­რი მშობ­ლის ფან­ტა­ზი­ა­ზეა და­მო­კი­დე­ბუ­ლი.

-გთხოვთ მი­თხრათ რა დატ­ვირ­თვაა მი­ზან­შე­წო­ნი­ლი 3 წლის და 6 თვის ბავ­შვი­სათ­ვის. რამ­დე­ნი­მე წა­კი­თხვა­ში შე­უძ­ლია 15-17 სტრო­ფი­ა­ნი ლექ­სი ზე­პი­რად წა­ი­კი­თხოს. იცის და­ახ­ლო­ე­ბით 100 სი­ტყვა რუ­სუ­ლად. თით­ქმის ყვე­ლა ქარ­თულ ასოს ცნობს. ეს არ ხდე­ბა ძალ­და­ტა­ნე­ბით. უბ­რა­ლოდ თვი­თონ კი­თხუ­ლობს ეს რო­გო­რაა რუ­სუ­ლად ან ითხოვს ერთი და იგი­ვე ზღაპ­რის ან ლექ­სის რამ­დენ­ჯერ­მე წა­კი­თხვას. ასე­ვე დიდ დროს ატა­რებს კომ­პი­უ­ტერ­თან. ფაქ­ტი­უ­რად კომ­პი­უ­ტე­რი­დან ის­წავ­ლა ასო­ე­ბის ცნო­ბა. ზედ­მე­ტი ხომ არ არის ეს ყვე­ლა­ფე­რი? ხომ არ შევ­ზღუ­დო რო­მე­ლი­მე კუ­თხით?

-არ­სე­ბობს ასა­კობ­რი­ვი სტან­დარ­ტი, ანუ რისი გა­კე­თე­ბა შე­უძ­ლია ამ ასა­კის ბავ­შვს. თქვენ რაც ჩა­მოთ­ვა­ლეთ, ეს არის გა­ცი­ლე­ბით მეტი, ვიდ­რე ამ ასა­კის ბავ­შვს შე­უძ­ლია რომ გა­ა­კე­თოს.მაგ­რამ რად­გან ეს ხდე­ბა ძალ­და­უ­ტა­ნებ­ლად, არ უნდა შევ­ზღუ­დოთ. არ­სე­ბო­ბენ ძა­ლი­ან ნი­ჭი­ე­რი ბავ­შვე­ბი, რომ­ლე­ბა­საც აქვთ ძა­ლი­ან კარ­გი მე­ხი­ე­რე­ბა და მდი­და­რი სტყვა­თა მა­რა­გი, ასე­თი ბავ­შვე­ბის არ­სე­ბო­ბა არის დიდი ბედ­ნი­ე­რე­ბაც და ძა­ლი­ან დიდი პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბაც. ასე­თი ბავ­შვე­ბი სკო­ლა­ში შე­იძ­ლე­ბა სირ­თუ­ლე­ებ­საც წა­ა­წყდნენ, იქ მათ­თვის უკვე უინ­ტე­რე­სოა სი­აგ­ნე­ბი, რო­მე­ლიც ის­წავ­ლე­ბა, შე­იძ­ლე­ბა მოხ­დეს კონ­ფლიქ­ტი თა­ნა­ტო­ლებ­თან, იმი­ტომ რომ მათი მხრი­დან ხდე­ბა ინ­ტე­ლექ­ტუ­ა­ლუ­რი ზე­წო­ლა, მათ წი­ნას­წარ იცი­ან პა­სუ­ხე­ბი იმ კი­თხვებ­ზე რო­მელ­საც მას­წავ­ლე­ბე­ლი დას­ვამს. ამი­ტომ სა­სურ­ვე­ლია, რომ ასეთ ბავ­შვებს ვას­წავ­ლოთ სხვი­სი მოს­მე­ნა, მოთ­მი­ნე­ბა და ამ მხრივ გა­ნუ­ვი­თა­როთ უნა­რე­ბი.

მაია:

სას­წავ­ლო, აღ­მზრდე­ლო­ბით და სას­ჯე­ლაღ­სრუ­ლე­ბით და­წე­სე­ბუ­ლე­ბებ­ში ხში­რად ცდი­ლო­ბენ მო­ზარ­დებ­ში ში­შის და­თეს­ვას. მარ­თე­ბუ­ლია ასე­თი მიდ­გო­მა?

-ასე­თი შიში შე­იძ­ლე­ბა ძა­ლი­ან დიდ­ხანს გაჰ­ყვეს ბავ­შვს. შე­იძ­ლე­ბა ამ ში­შის შდე­გი მა­შინ­ვე იყოს, რაც გა­მო­ი­ხა­ტე­ბა ფსი­ქი­ურ და­ძა­ბუ­ლო­ბა­ში, ემო­ცი­ურ აშ­ლი­ლო­ბა­ში და ა.შ არა­ვი­თარ შემ­თხვე­ვა­ში მი­სა­ღე­ბი არ არის ასე­თი მე­თო­დი. გა­მო­რი­ცხუ­ლი არ არის ამის შე­დე­გი ხან­გრძლი­ვი დრო­ის შემ­დეგ გა­მოვ­ლინ­დეს, და საკ­მა­ოდ რთუ­ლი არის მერე ამ შე­დე­გე­ბის აღ­მო­ფხვრა. სა­სურ­ვე­ლია რომ ბავ­შვე­ბის არა­მარ­ტო ფი­ზი­კურ, არა­მედ სუ­ლი­ერ ჯან­მრთე­ლო­ბა­ზეც ვიზ­რუ­ნოთ.

ლია:

რო­გო­რია ზღვა­რი ბავ­შვებ­ში კრი­ტი­კულ და მშვიდ პე­რი­ო­დებს შო­რის და რო­გორ უნდა "მარ­თოს" ბავ­შვის ფსი­ქო­ლო­გია მშობ­ლებ­მა?

-კი­თხვა ძა­ლი­ან ზო­გა­დია, ანუ არ კონ­კრეტ­დე­ბა, არც ასა­კი, არც გა­რე­მო­ე­ბა რის გა­მოც არის ბავ­შვი აღ­გზნე­ბუ­ლი. ამი­ტომ სა­სურ­ვე­ლია, რო­დე­საც კი­თხვა და­ის­მე­ბა უფრო მეტი ინ­ფორ­მა­ცია მოგ­ვა­წო­დოთ.რაც შე­ე­ხე­ბა აღზ­ნე­ბას, მთა­ვა­რია და­ვად­გი­ნოთ მი­ზე­ზი რის გამო არის ბავ­შვი აღ­გზნე­ბუ­ლი. უნდა შე­ვე­ცა­დოთ გა­იხ­სნას ბავ­შვი და მოგ­ვუყ­ვეს რა სჭირს. თუ ჩვე­ნი თა­ნად­გო­მა არ აღ­მოჩ­ნდე­ბა საკ­მა­რი­სი, შემ­დეგ უკვე უნდა მი­მარ­თოთ ფსი­ქო­ლოგს.

იხი­ლეთ ვი­დეო