საქართველოში ეგზოტიკურ ბიზნესს ბედი ნამდვილად არ სწყალობს. უკანასკნელი ათი წლის განმავლობაში ეგზოტიკური ცხოველების მოშენების ყველა მცდელობა უშედეგოდ დასრულდა. როდესაც საქართველოში ბაყაყებისა და ნიანგების მოშენება დაიწყეს, ამას სკეპტიკოსთა ცხარე ქილიკი და კამათი მოჰყვა. მართალია, "ქართულ ბაყაყებს" სერიოზული მომხმარებელი ჰყავდა საფრანგეთის სახით, მაგრამ 2011 წელს მათი ექსპორტი შეწყდა. ამაო გამოდგა ნიანგების მოშენების მცდელობაც: ზუგდიდთან ახლოს, სოფელ ცაიშში, ნიანგების ფერმის დაარსებისათვის 12 000 ევრო ჩაიდო და ავსტრალიიდან ნიანგებიც ჩამოიყვანეს, მათზე ექსპერიმენტი ჩატარდა და 4 კვერცხიდან 4 ნიანგი გამოიჩეკა, თუმცა ორი მათგანი მალევე მოკვდა. ითქვა, სოფელ ცაიშში არსებული თერმული წყლები გოგირდს შეიცავს, რაც ნიანგების ზრდის პროცესს ხელს უშლისო... იმის შესახებ, თუ რატომ ვერ ყვავის საქართველოში ეგზოტიკური ცხოველების ბიზნესი, ეკონომიკის ექსპერტი ვაჟა ბერიძე გვესაუბრება:
- შეგახსენებთ, რომ სირაქლემას ხორციც და კვერცხიც მთელ მსოფლიოში დელიკატესად არის მიჩნეული და ეს პროდუქტი ბევრ ქვეყანაში ძალიან პოპულარულია, საქართველოში კი სირაქლემებს არ გაუმართლათ. ალბათ ბევრმა არც იცის, რომ ათიოდე წლის წინ მარნეულის რაიონში, სოფელ თელეთში, სირაქლემების ფერმა არსებობდა, მაგრამ ქართველებმა აფრიკული წარმოშობის სირაქლემები ვერ მიიღეს.
სწორედ ამიტომ, სულაც არ არის საკმარისი აწარმოო მსოფლიო ბაზარზე მოთხოვნადი და პოპულარული პროდუქცია, თუ არა გაქვს აწყობილი გასაღების სისტემა. წინააღმდეგ შემთხვევაში ასეთი ბიზნესი პრობლემებს აწყდება და ადრე თუ გვიან იხურება. ასე დაემართა მარნეულის რაიონში არსებულ სირაქლემების ფერმასაც, იგივე შეიძლება ითქვას ეგზოტიკური საკვების სხვა სახეობებზე, როგორიც არის უცხოეთის ზოგიერთ ქვეყანაში დელიკატესად მიჩნეული ბაყაყის ხორცი, მით უმეტეს, რომ ამბობდნენ, ქართული ბაყაყი გაცილებით გემრიელია ფრანგულთან შედარებითო. მოგეხსენებათ, რომ საფრანგეთში ეს ხორცი დელიკატესად გამოიყენება, მაგრამ მას საქართველოში არ გამოიყენებენ, ამიტომ მის მწარმოებლებს ძირითადად უცხოური ბაზრის იმედი უნდა ჰქონოდათ, რამაც არ გაამართლა. ეგზოტიკური სახეობების მოშენებაში ცუდი არაფერია, თუ ეს ბიზნესი ზიანს არ მიაყენებს ჩვენს ეკოსისტემას და სახიფათო არ იქნება ადამიანებისათვის ან ადგილობრივი კულტურებისთვის. ასე მაგალითად, ალვანის ველზე ზეთისხილი მოაშენეს, ზეთისხილის საწინააღმდეგო არავის არაფერი აქვს, მაგრამ მის მოსაშენებლად საძოვრები დაიკავეს, რითაც ალვანელების ტრადიციულ დარგს, მეცხოველეობას, ზიანი მიადგა. როგორც გითხარით, ზეთისხილის წინააღმდეგი არავინაა, მაგრამ რაღაც ახლის შემოღებით ადგილობრივ, ტრადიციულ კულტურებს ზიანი არ უნდა მიადგეს.
- ბატონო ვაჟა, უნდა ვაღიაროთ, რომ ძნელია ხინკლისა და ხაჭაპურის შემდეგ ადამიანმა ბაყაყის ან სირაქლემას ხორცი მიირთვას.
- დიახ, ასეა. როგორც ჩანს, ქართველები ვერ ეგუებიან მათთვის უცხო რაციონს და ისეთ საკვებს, როგორიც ბაყაყის ან სირაქლემას ხორცია, მხოლოდ ცნობისმოყვარენი და ეგზოტიკური საკვების მოყვარულნი მიირთმევენ.
რაც შეეხება ნიანგს, ძნელი სათქმელია, რამდენად იქნებოდა შესაძლებელი საქართველოში ნიანგების მოშენება და დამკვიდრება. მთავარი კი მაინც ის არის, თუ რამდენად მომგებიანი და უსაფრთხოა ესა თუ ის ბიზნესი, ამიტომ, ყველაფერს წინასწარი ანალიზი და სერიოზული გათვლები სჭირდება. მართალია, ქართველებს ავანტიურა გვიყვარს, მაგრამ ნიანგების მოშენებამ მაინც არ გაამართლა მიუხედავად იმისა, რომ ეს ავანტიურაც იყო, მუცლით მეზღაპრეობაც, მუცელღმერთობაც და კიდევ ბევრი სხვა რამ…
ხათუნა ჩიგოგიძე
ყოველკვირეული გაზეთი "ყველა სიახლე"
(გამოდის ოთხშაბათობით)