ნატო იმნაძე: "მე ღირსეული მამის შვილი ვარ და მის სახელს ყოველთვის დავიცავ"

მიმდინარე წლის 12 აგვისტოს "კვირის პალიტრაში" დაიბეჭდა აჭარის ყოფილი ხელმძღვანელის ასლან აბაშიძის ვაჟის - გიორგი აბაშიძის ინტერვიუ, სადაც იგი შეეხო აჭარის ავტონომიური რესპუბლიკის უზენაესი საბჭოს პრეზიდიუმის თავმჯდომარის პირველი მოადგილის (1991 წელს) ნოდარ იმნაძის მკვლელობის საკითხს. ნოდარ იმნაძის ქალიშვილი ნატო იმნაძე გიორგი აბაშიძეს სიცრუეში ადანაშაულებს და სურს, საზოგადოებას თავისი სიმართლე უთხრას.

- ბატონო გიორგი, თუ თქვენ დანაშაული არ ჩაგიდენიათ, არავის აქვს უფლება, საქართველოში ჩამოსვლა და ცხოვრება აგიკრძალოთ. თუმცა, ვფიქრობ, სამშობლოში სიცრუით დაბრუნება საზოგადოების თვალში რეპუტაციას ვერ აგიმაღლებთ.

პირველი სიცრუე: გიორგი აბაშიძე აცხადებს, რომ ინციდენტის დროს დედასა და ბებიასთან ერთად უზენაეს საბჭოსთან იყო. მე მაქვს და ვფიქრობ, გიორგისაც უნდა ჰქონდეს სისხლის სამართლის საქმის ასლები, სადაც გიორგი აბაშიძის იქ ყოფნის ან მოწმეობის შესახებ სიტყვაც არ არის ნათქვამი. არც ერთი მოწმე და თვით მამამისი - ასლან აბაშიძეც კი არ ადასტურებს გიორგის, დედამისის და ბებიამისის ყოფნას შემთხვევის ადგილზე. გიორგი ამბობს, რომ დამინახა, როგორ გადმოვედი მანქანიდან ორი იარაღით ხელში. ბატონო გიორგი, გამოძიების მასალებით და მოწმეების ჩვენებით, თქვენ იქ არ ყოფილხართ. დაგეხმარებით და გაგახსენებთ: მოწმეების ჩვენებების შედეგად (მათ შორის - მამათქვენის) გამოძიებამ დაადგინა, რომ მე მქონდა ერთი იარაღი, რომელიც ბუდიდან არც ამომიღია. მამათქვენისგან განსხვავებით, მე ცეცხლსასროლი იარაღის ტარების უფლება მქონდა, ვინაიდან ეროვნული გვარდიის წევრი ვიყავი. ამბობთ, თქვენი თვალით დაინახეთ, რამდენიმე "ტიპმა" როგორ მიადო იარაღი თავზე უზენაესი საბჭოს შენობასთან მდგარ პოლიციელებს. პოლიციელები, რომლებიც შენობაში მორიგეობდნენ და თვითმხილველები ამ ფაქტს არ ადასტურებენ...

თანამდებობაზე დანიშვნის პირველ ეტაპზე მამაჩემსა და ასლან აბაშიძეს ნორმალური სამსახურებრივი ურთიერთობა ჰქონდათ, მაგრამ 1991 წლის 22-23 აპრილს ქ.ბათუმში ჩატარებული არასანქცირებული ანტიეროვნული მიტინგის შემდეგ, რომლის ორგანიზატორი და სულისჩამდგმელი ასლან აბაშიძე გახლდათ, მათ შორის ურთიერთობა დაიძაბა. მიტინგის მთავარი მიზანი ხელისუფლებისთვის ეროვნული ძალების ჩამოშორება იყო. ნოდარ იმნაძის ლიკვიდაციაც (ლინჩის წესით გასამართლება) მაშინ იყო დაგეგმილი, მაგრამ ვერ მოახერხეს, რადგან მამაჩემი, ეროვნულ გვარდიასთან ერთად, უზენაესი საბჭოს შენობიდან უკანა გასასვლელით გავიდა. ეს სიმხდალე არ იყო, პირიქით, მამაჩემმა მიიღო გონივრული გადაწყვეტილება და ეროვნული გვარდია გაარიდა მოტყუებულ ხალხში (მომიტინგეებს ვგულისხმობ, რომლებმაც არც იცოდნენ, რისთვის ჩამოიყვანეს) გარეულ შეიარაღებულ ნაძირალებს, რომლებმაც უზენაეს საბჭოსთან მისვლისას მოახერხეს და სამჯერ გაისროლეს ეროვნული გვარდიის მიმართულებით. მამაჩემის ბრძანებით, ეროვნულ გვარდიას საპასუხო ცეცხლი არ გაუხსნია (არადა, ეს იყო შეიარაღებული თავდასხმა საკანონმდებლო ორგანოზე), ამ აქციის სულისჩამდგმელებს კი სწორედ ეს სჭირდებოდათ, რათა ძმათა შორის სისხლის ღვრა დაწყებულიყო. ამის შემდეგ მომიტინგეების ნიღაბს ამოფარებულმა ნაძირალებმა მოახერხეს და შეამტვრიეს უზენაესი საბჭოს კარი, შეიჭრნენ იმნაძის კაბინეტში, მაგრამ მამაჩემი აღარ დახვდათ.

იხილეთ სტატიის სრული ვერსია