პრაქ­ტი­კუ­ლად, ოჯა­ხი არ არ­სე­ბობს, ბან­კის კრე­დი­ტი, ან ზო­გა­დად, ვინ­მეს ვალი არ ჰქონ­დეს.

ზო­გი­ერ­თი პა­ტი­ო­სა­ნი გა­დამ­ხდე­ლია და თვი­დან თვემ­დე ახერ­ხებს სეს­ხის და­ფარ­ვას, ზოგი უბ­რა­ლოდ, მა­ტყუ­ა­რაა და გარ­კვე­უ­ლი მა­ქი­ნა­ცი­ე­ბით აპი­რებს ფონს გას­ვლას. ვი­ღა­ცას ასე­თი საქ­ცი­ე­ლი გას­დის, ვი­ღა­ცას კი სი­ცო­ცხლის ფა­სად უჯ­დე­ბა... მაგ­რამ არი­ან მე­ვა­ლე­ე­ბი, რომ­ლე­ბიც გარ­კვე­უ­ლი მი­ზე­ზით, აღე­ბუ­ლი კრე­დი­ტის გას­ტუმ­რე­ბას ვე­ღარ ახერ­ხე­ბენ და სე­რი­ო­ზუ­ლი პრობ­ლე­მე­ბი ექ­მნე­ბათ.

მოკ­ლედ, რო­გორც იტყვი­ან, თუ ადა­მი­ა­ნის შეც­ნო­ბა გინ­და, ფულ­თან "ურ­თი­ერ­თო­ბა­ში" უნდა გა­მოს­ცა­დოო. "ამ­ბე­ბი.გე" რამ­დე­ნი­მე ცნო­ბილ ადა­მი­ანს და­უ­კავ­შირ­და და სწო­რედ ფუ­ლის თე­მა­ზე ესა­უბ­რა;

თა­მუ­ნა მუ­სე­რი­ძე, ტელე-რა­დი­ო­წამ­ყვა­ნი:

- ვა­ლის გა­რე­შე, ალ­ბათ, რჩე­უ­ლე­ბის­თვის შე­იძ­ლე­ბა ცხოვ­რე­ბა, მაგ­რამ ჩვე­უ­ლებ­რი­ვი მოკ­ვდა­ვე­ბის­თვის - არა.

- ხში­რად გაქვს ხოლ­მე ვინ­მეს ვალი?

- ვინ­მეს ვალი არა, მაგ­რამ ბან­კის ვალი მაქვს.

- პა­ტი­ო­სა­ნი გა­დამ­ხდე­ლი ხარ?

- ჩემ­ზე კარ­გი გა­დამ­ხდე­ლი დე­და­მი­წის ზურ­გზე არა­ვინ მე­გუ­ლე­ბა. თუმ­ცა ერთხელ ძა­ლი­ან დიდი პრობ­ლე­მა შე­მექ­მნა.

- რას გუ­ლის­ხმობ?

- ერთ-ერთი ბან­კი­დან ავი­ღე სა­მომ­ხმა­რებ­ლო სეს­ხი. უფრო სწო­რად, ჩემს და­ქალს გა­მო­ვუ­ტა­ნე, რო­მე­ლიც სა­ქარ­თვე­ლო­ში არ ცხოვ­რობ­და, მაგ­რამ ვი­ცო­დი, რომ ის თან­ხას ყო­ველ­თვი­უ­რად უგ­ზავ­ნი­და დე­და­მისს, რო­მე­ლიც ამ სესხს ფა­რავ­და. თან, წლე­ბის გან­მავ­ლო­ბა­ში მაგ ბან­კში მე­რი­ცხე­ბო­და ხელ­ფა­სი. თან­ხის გა­მო­ტა­ნი­დან 3 წლის შემ­დეგ, ჩემ­თან სახ­ლში და­რე­კა ბან­კის თა­ნამ­შრო­მელ­მა და დე­და­ჩემს უთხრა, რომ ბან­კში და­ვა­ლი­ა­ნე­ბა 3.100 ლარი მქონ­და. წარ­მო­იდ­გი­ნეთ, იმ პე­რი­ოდ­ში დე­და­ჩე­მის მდგო­მა­რე­ო­ბა, - ქალი გა­გიჟ­და. მოკ­ლედ, მე­ო­რე დღეს მი­ვე­დი ბან­კში და აღ­მოჩ­ნდა, რომ იმ ჩემს ძვირ­ფას მე­გო­ბარს სა­ერ­თოდ არ გა­და­უხ­დია არც ერთი თეთ­რი.

ბანკსაც იმის ნაც­ვლად, რომ ჩემ­თვის თა­ვის დრო­ზე და­ე­რე­კა, აცა­დეს, სა­ნამ პრო­ცენ­ტე­ბი არ დაგ­როვ­და და მერე პრობ­ლე­მურ გა­დამ­ხდელ­თა გან­ყო­ფი­ლე­ბას გა­დას­ცეს. არა­და, რო­გორც გი­თხა­რით, იქ მე­რი­ცხე­ბო­და ხელ­ფა­სი. თა­ნაც, სო­ლი­დუ­რი და თა­ვი­სუფ­ლად შე­ეძ­ლოთ, რომ ყო­ველ­თვი­უ­რად იქი­დან ჩა­მო­ეჭ­რათ. მოკ­ლედ, თან­ხა სა­ბო­ლო­ოდ ბან­კმა მე გა­და­მახ­დე­ვი­ნა.

- სად არის შენი მე­გო­ბა­რი და რას გე­უბ­ნე­ბა?

- მი­თხრა: გა­და­ვიხ­დი­დი, რა ის­ტე­რი­კას მი­წყობ­დიო და აღარ მე­კონ­ტაქ­ტე­ბა. ეს ამ­ბა­ვი 4 წლის წინ მოხ­და, მა­შინ ფეხ­მძი­მედ ვი­ყა­ვი. მოკ­ლედ, მაგ და­ნა­კარგს აღა­რა­ვინ და­მიბ­რუ­ნებს.

- ბან­კის გარ­და, კერ­ძო პი­რის­გან თუ გი­სეს­ხია ფული?

- სო­ლი­დუ­რი თან­ხა - არა. ისე, ძი­რი­თა­დად მე მთხო­ვენ ხოლ­მე. თან ისი­ნი, ვინც წე­სით არ უნდა მთხო­ვოს და მერე აღარ მიბ­რუ­ნე­ბენ. ისე, ახლო მე­გობ­რე­ბის­გან ცოტ-ცო­ტას კი ვსეს­ხუ­ლობ. ცოტა გულ­მა­ვი­წყი კი ვარ და ამი­ტომ ისე­თებს ვთხოვ თან­ხას, ვინც შე­მახ­სე­ნებს, რომ მისი ვალი მაქვს და არ იფიქ­რებს, რომ "გა­და­ვაგ­დე". ისე, ჩემი ფული როცა მარ­თებთ, ეგეც მა­ვი­წყდე­ბა და თა­ვი­სი ნე­ბით თუ არ და­მიბ­რუ­ნეს, არ მახ­სოვს ხოლ­მე.

მარ­კუს მეტ­რე­ვე­ლი, მომ­ღე­რა­ლი:

- ვა­ლის გა­რე­შე ცხოვ­რე­ბა შე­იძ­ლე­ბა თუ არა? გა­აჩ­ნია რო­მელ ქვე­ყა­ნა­ში და­ი­ბა­დე, იზ­რდე­ბი და რო­მელ ქვე­ყა­ნა­ში ხდე­ბა შენი პრო­ფე­სი­უ­ლი ზრდა და გან­ვი­თა­რე­ბა.

- ამ შემ­თხვე­ვა­ში სა­ქარ­თვე­ლო იგუ­ლის­ხმე­ბა.

- ვა­ლის აღე­ბა რა თქმა უნდა, შე­საძ­ლე­ბე­ლია. თა­ნაც იმი­ტომ, რომ ადა­მი­ან­მა ელე­მენ­ტა­რუ­ლი, მის­თვის სა­სურ­ვე­ლი ნივ­თი შე­ი­ძი­ნოს (ავე­ჯი, ავ­ტო­მო­ბი­ლი). მოკ­ლედ, ვალს იმი­ტომ იღებს, რომ ჩვენს ქვე­ყა­ნა­ში პირ­ველ რიგ­ში, ძა­ლი­ან და­ბა­ლი ხელ­ფა­სე­ბია და ადა­მი­ა­ნე­ბიც ნაკ­ლე­ბად არი­ან და­საქ­მე­ბუ­ლე­ბი.

- ანუ შე­უძ­ლე­ბე­ლია ვა­ლის გა­რე­შე სა­ქარ­თვე­ლო­ში ცხოვ­რე­ბა?

- კი, შე­უძ­ლე­ბე­ლია და მხო­ლოდ იმ ადა­მი­ა­ნე­ბის­თვის, ვინც სა­შუ­ა­ლო ფე­ნას ეკუთ­ვნის, რად­გან მათ არ აქვთ სამ­წუ­ხა­როდ, შე­სა­ბა­მი­სი ანა­ზღა­უ­რე­ბა, რომ თა­ვი­სუფ­ლად შე­ი­ძი­ნონ მათ­თვის სა­სურ­ვე­ლი ნივ­თე­ბი.

- პი­რა­დად თუ გაქვს ბან­კის ვალი?

- ეს იმ­დე­ნად პი­რა­დი თე­მაა, რომ ვფიქ­რობ, არა­ვის­თვის იქ­ნე­ბა სა­ინ­ტე­რე­სო. თან, არ იქ­ნე­ბა გა­მარ­თლე­ბუ­ლი, სა­ჯა­როდ გა­მო­ვი­ტა­ნო ჩემი პი­რა­დი ვალ­დე­ბუ­ლე­ბე­ბი, ამი­ტომ თავს შე­ვი­კა­ვებ.

- თა­ვად ვინ­მეს­თვის თუ გი­სეს­ხე­ბია თუნ­დაც მცი­რე რა­ო­დე­ნო­ბის თან­ხა?

- კი, გა­სეს­ხე­ბით გა­მი­სეს­ხე­ბია და თან, ბევ­რჯერ და უკან არას­დროს ამი­ღია. არას­დროს... ამი­ტომ ჩემი 2 შვი­ლი და­ვი­ფი­ცე, რომ ვინც არ უნდა მო­ვი­დეს და დახ­მა­რე­ბა მთხო­ვოს, არას­დროს, არა­ვის 1 ლარ­საც კი არ ვა­სეს­ხებ...

- თა­ვად რო­გო­რი გა­დამ­ხდე­ლი ხარ?

- თუ ვალი ამი­ღია, გა­მის­ტუმ­რე­ბია. მყავს საკ­მა­ოდ ცოტა მე­გო­ბა­რი (ერთი-ორი), ვი­საც თა­მა­მად ვე­ტყვი, ამ­დე­ნი თან­ხა მჭირ­დე­ბა, მა­სეს­ხე და ამა და ამ დროს და­გიბ­რუ­ნებ-მეთ­ქი და დათ­ქმულ დროს ვუბ­რუ­ნებ... სა­ერ­თოდ, არ მიყ­ვარს, როცა ვალს მე ვიხ­დი, ჯო­ბია, თვი­თონ გა­და­მი­ხა­დონ. თუმ­ცა ფან­ტას­ტი­კუ­რი გა­დამ­ხდე­ლი ვარ...…ხოლო გამ­ყიდ­ვე­ლებს, ვინც გრო­შებ­ზე იყი­დე­ბი­ან, ჩემს სა­მე­გობ­რო­ში ად­გი­ლი არ მო­ე­ძებ­ნე­ბათ. ის, ვინც შე­მომ­რჩა, ჩემი ღირ­სე­უ­ლი მე­გობ­რე­ბი არი­ან და ვი­მე­ო­რებ, ასე­თი სულ ერთი-ორია.

გია ჯა­ჯა­ნი­ძე, ფსი­ქო­ლო­გი:

- მქო­ნია ბან­კის ვალი, მაგ­რამ იმ პე­რი­ოდ­ში ისე­თი შე­წუ­ხე­ბუ­ლი ვი­ყა­ვი, რომ რა გი­თხრათ. რო­დე­საც ახ­ლოვ­დე­ბო­და გა­დახ­დის ვადა, სა­ო­ცა­რი მო­უს­ვენ­რო­ბა და დის­კომ­ფორ­ტი მექ­მნე­ბო­და. იმის მერე მაქ­სი­მა­ლუ­რად ვცდი­ლობ, რომ ბან­კი­დან კრე­დი­ტი არ ავი­ღო.

ად­რე­ულ წლებ­ში, რო­დე­საც ტე­ლე­ვი­ზი­ის "I არხზე" ვმუ­შა­ობ­დი, ერთ ადა­მი­ანს ვა­სეს­ხე ფული. ის პი­როვ­ნე­ბა როცა მხვდე­ბო­და, მუდ­მი­ვად წუხ­და იმა­ზე, რომ ვერ მიბ­რუ­ნებ­და ვალს, რე­ა­ლუ­რად კი მა­ტყუ­ებ­და.

- დიდი თან­ხა ჰქონ­და და­საბ­რუ­ნე­ბე­ლი?

- არც ისე, მაგ­რამ იმ პე­რი­ო­დის­თვის 50 ლარი არ იყო ცოტა. მოკ­ლედ, მისი "ზეგ და­გიბ­რუ­ნებ" და "ორ-სამ დღე­ში", არ მთავ­რდე­ბო­და. სა­ბო­ლო­ოდ, მან ის თან­ხა არ და­მიბ­რუ­ნა.

- ახლა თუ კონ­ტაქ­ტობ იმ ადა­მი­ან­თან?

- კი, მშვე­ნივ­რად ვურ­თი­ერ­თობთ, - თბი­ლად მო­ვი­კი­თხავთ ხოლ­მე ერ­თმა­ნეთს, მაგ­რამ მეც მახ­სოვს, რომ მას ჩემი ვალი დღემ­დე არ გა­უს­ტუმ­რე­ბია და, ალ­ბათ, მა­საც ახ­სოვს ეს ოღონდ, ამა­ზე არც ერთი ვლა­პა­რა­კობთ.

სა­ერ­თოდ, თუ ვინ­მეს ჩემი ვალი აქვს და ვერ მიბ­რუ­ნებს, უც­ნა­უ­რია, მაგ­რამ უხერ­ხუ­ლო­ბა მე უფრო მექ­მნე­ბა, რო­დე­საც ვხვდე­ბი, ვიდ­რე მას. ერთხელ ჩემი მე­ვა­ლე ტე­ლე­ვი­ზი­ის ფო­ი­ე­ში რომ და­ვი­ნა­ხე, გა­ვი­ქე­ცი და კე­დელს ამო­ვე­ფა­რე, რომ პი­რის­პირ არ შემ­ხვედ­რო­და. გვერ­დით მყოფ­მა მი­თხრა, - რა­ტომ ემა­ლე­ბი, მისი ვალი გაქ­ვსო? არა, მას აქვს ჩემი ვალი-მეთ­ქი. არც იმას არ მო­უ­ცია დღემ­დე ის ფული.

ერთხე­ლაც, ისეთ ადა­მი­ანს ვა­სეს­ხე, წი­ნას­წარ რომ ვი­ცო­დი, რომ ვერ და­მიბ­რუ­ნებ­და. ის დღემ­დე ამ­ბობს, რომ მომ­დევ­ნო თვე­ში გა­და­ვიხ­დიო, მაგ­რამ... ამ ყვე­ლაფ­რის შემ­დეგ, ვა­ლის აღე­ბას სა­შინ­ლად გა­ვურ­ბი, თუ ფული დამ­ჭირ­ვე­ბია და არ მქო­ნია, სახ­ლი­დან ამი­ღია რა­ღაც ნივ­თი, გა­მი­ყი­დია და ვა­ლის აღე­ბას ასე ავ­ცდე­ნი­ვარ.

მაკა შა­ლი­კაშ­ვი­ლი, მსა­ხი­ო­ბი:

- მი­მაჩ­ნია, რომ მარ­თლაც შე­იძ­ლე­ბა, ისე იცხოვ­რო, რომ ვალი არ აიღო.

- თუ ძა­ლი­ან გინ­და ამა თუ იმ ნივ­თის შე­ძე­ნა, ან სახ­ლში რე­მონ­ტის გა­კე­თე­ბა და ფული არ გყოფ­ნის?

- კი, მაგ­რამ უნდა ეცა­დო, რომ თავი იმ სურ­ვილ­ზე მაღ­ლა და­ა­ყე­ნო... არა, ვალს არ ვი­ღებ...

- სხვის­თვის თუ გი­სეს­ხე­ბია თან­ხა?

- თუ მომ­მარ­თა­ვენ და იმ პე­რი­ოდ­ში ვმუ­შა­ობ და ფული მაქვს, ვაძ­ლევ, გან­სა­კუთ­რე­ბით მი­ხა­რია, რო­დე­საც მიბ­რუ­ნე­ბენ. ზოგი ისე­თია, თუ არ შე­ახ­სე­ნე, არ ახ­სოვს. გან­სა­კუთ­რე­ბით მი­ჭირს ურ­თი­ერ­თო­ბა იმ ადა­მი­ა­ნებ­თან, ვინც მა­მუ­შა­ვა, კონ­ცერ­ტი წა­მაყ­ვა­ნი­ნა და არ გა­და­მი­ხა­და ჩემი კუთ­ვნი­ლი თან­ხა. ეს ამ­ბა­ვი მა­გი­ჟებს და ყვე­ლა ხერ­ხს მივ­მარ­თავ, რომ იმ ადა­მი­ან­მა ფული და­მიბ­რუ­ნოს, რომ მას თა­ვი­სი არ გა­ვა­ტა­ნი­ნო.

ვერ ვე­გუ­ე­ბი იმას, რომ ვი­ღაც მი­ყე­ნებს. რა­ტომ არ უნდა გა­და­მი­ხა­დოს? მა­მუ­შა­ვა, ენერ­გია და­მა­ხარ­ჯვი­ნა... კონ­ცერ­ტის ერთი ორ­გა­ნი­ზა­ტო­რი გა­უ­თა­ვებ­ლად მა­ტყუ­ებ­და და მერე და­ვე­მუქ­რე: შენი ამ საქ­ცი­ე­ლის შე­სა­ხებ ქვე­ყა­ნას მოვ­დებ, ჟურ­ნა­ლის­ტებს, ტე­ლე­ვი­ზი­ებს ამ თე­მა­ზე ინ­ტერ­ვი­უ­ებს მივ­ცემ-მეთ­ქი. მხო­ლოდ ამის შემ­დეგ მო­ვი­პო­ვე ჩემი კუთ­ვნი­ლი, ნაშ­რო­მი თან­ხა. მსა­ხი­ო­ბებს ისე­დაც მი­ზე­რუ­ლი ანა­ზღა­უ­რე­ბა გვაქვს და იმა­საც რომ არ გა­და­გიხ­დი­ან...

- ესე იგი, ფული არას­დროს და­გი­კარ­გავს?

- ერთხელ დავ­კარ­გე, ბაზ­რო­ბა­ზე ჯი­ბი­დან ამო­მა­ცა­ლეს და კი­ნა­ღამ გა­დავ­ყე­ვი მაგ ამ­ბავს. რომ ვი­ცო­დე, ვი­ღა­ცას ჩემი ვალი აქვს და არ მიბ­რუ­ნებს, არაფ­რით შე­ვარ­ჩენ. ამას მირ­ჩევ­ნია, მთხო­ვოს, - მა­ჩუ­ქეო და ვა­ჩუ­ქებ, ოღონდ, ნუ მო­მა­ტყუ­ებს, რომ ვა­ლად უნდა.

- ბან­კი­დან კრე­დი­ტი თუ აგი­ღია?

- მე არა, მაგ­რამ ჩემ­მა ოჯახ­მა (მშობ­ლებს ვგუ­ლის­ხმობ) აიღო და სა­ოც­რად ცუდ დღე­ში არი­ან. ერთ-ერთი ბან­კი­დან გა­მო­ი­ტა­ნეს კრე­დი­ტი, თა­ვი­დან იხ­დიდ­ნენ, მერე ვე­ღარ შეძ­ლეს გა­დახ­და და ახლა რთუ­ლად არის საქ­მე. არც ვიცი, ვინ­მე თუ დაგ­ვეხ­მა­რე­ბა და გვიშ­ვე­ლის. ვე­ღარ ვიხ­დით.

- და შე­იძ­ლე­ბა, სახ­ლი და­კარ­გოთ, რო­მე­ლიც კრე­დი­ტის სა­ნაც­ვლოდ, ბან­კშია ჩა­დე­ბუ­ლი?

- კი, თით­ქოს რა­ღა­ცე­ბი გა­ირ­კვა, მაგ­რამ ერ­თბა­შად დიდი თან­ხის შე­ტა­ნა მოგვ­თხო­ვეს, რო­მე­ლიც არ გვაქვს და არც ვიცი, ეს სა­კი­თხი რო­გორ გა­და­წყდე­ბა. ამი­ტომ თუ სტა­ბი­ლუ­რი შე­მო­სა­ვა­ლი არ გაქვს, არ უნდა გა­რის­კო ბან­კის ვა­ლის აღე­ბა.

ლალი ფა­ცია

აპე­ცი­ა­ლუ­რად "ამ­ბე­ბი.გე"-სთვის