15
ივლისიდღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი
თბილისში ხშირად გაიგებთ, რომ რომელიმე სახლში უცნაური არსებები ბინადრობენ. ადამიანების უმეტესობა მოჩვენებებს, უხილავ ძალებს თუ დედამიწაზე სულების ხეტიალს, იუმორით უყურებს. თუმცა ძნელია კონკრეტული შემთხვევების ფონზე, მათ არსებობაზე არ დაფიქრდე. "ყველა სიახლეს" ერთი ასეთი შემთხვევის შესახებ ცოტა ხნის წინ აცნობეს. იქიდან გამომდინარე, რომ მოვლენა ცნობილ უფლებადაცვით ორგანიზაციაში ვითარდება, გაზეთი რესპონდენტის კონფიდენციალობას ინარჩუნებს. კახამ, რომელიც ჩვენი რესპონდენტის პირობითი სახელია, ასეთი რამ გვიამბო:
- არაერთხელ მსმენია თბილისში კონკრეტულ სახლებში მოჩვენებების არსებობის შესახებ, თუმცა ამ ამბისთვის სერიოზული მნიშვნელობა არ მიმინიჭებია. ცოტა ხნის წინ მეგობრები მიმტკიცებდნენ, რომ მარშალ გელოვანის ქუჩის ერთ-ერთ სახლში სასწაულები ხდებოდა. ბუნებრივია, განწყობა ვერც ამ მოარულმა ხმებმა შემიცვალეს, ვიდრე კონკრეტული ფაქტის წინაშე არ აღმოვჩნდი. მართლმადიდებელი ვარ და ასეთი ამბების ნაკლებად მჯერა. მიმაჩნია, რომ ყველაფერი წარმოსახვისა და ლეგენდის შექმნის მცდელობაა, მაგრამ შეიძლება ითქვას, რომ საკუთარმა გამოცდილებამ ეს შეხედულება შემიცვალა.
- კონკრეტულად რა შეგემთხვათ?
- ორგანიზაცია, რომელსაც ვხელმძღვანელობ, რამდენიმე თვის წინ ორსართულიან სახლში განთავსდა. სახლი ხუთოთახიანია, საოფისედ მისაღები აღმოჩნდა და მესაკუთრესთან ხელშეკრულება გავაფორმეთ. საქმიანობის დაწყებიდან ცოტა ხანში შინაგანი დისკომფორტი ვიგრძენი. ზოგადად, ძალიან გამძაფრებული მაქვს ინტუიცია, შინაგანი ხმა და საგნებთან ურთიერთობის ჩემეული ფილოსოფია გამაჩნია. ადვილად ვგრძნობ რისკს, საფრთხეს და შემიძლია პიროვნულმა თვისებებმა ადვილად მიკარნახოს გარე სამყაროსთან ურთიერთობის ფორმაზე. ახალი ოფისი ყველა თანამშრომელს მოეწონა. ვიდრე სათანადოდ დავლაგდებოდით, შენობაში ხანგრძლივი დროით ყოფნა მიწევდა. ხშირად ჩემი სამუშაო დრო ღამის 11-12 საათზე დასრულებულა. შენობაში გადმოსვლის პირველივე დღეებიდან, როდესაც სამუშაო ოთახში მარტო დავრჩი, უცნაური შეგრძნება დამეუფლა. ყურადღება მიიქცია იმ გარემოებამ, რომ სახლის იდუმალება არ გახლდათ თანამშრომლების არყოფნით გამოწვეული. ვგრძნობდი, რომ იქ ჩემს გარდა თითქოს ვიღაც იყო, ირგვლივ სამარისებური სიჩუმე სუფევდა, მაგრამ მე მაინც უსიამოვნო შეგრძნება მაწუხებდა. სწორედ ასეთი განცდა მქონდა, როდესაც გვიანობამდე ვმუშაობდი. სამსახურიდან წამოსვლისას ვგრძნობდი, რომ ჩემს უკან ვიღაც იდგა და შენობის დატოვებამდე "არ მშორდებოდა". კარის ჭრიალი, საქაღალდეების უწყინარ ვითარებაში ჩამოშლა, ერთ-ერთი ხელშეკრულების გაქრობა თუ სხვა მსგავსი შემთხვევები, უკვე ჩვეულებრივი მოვლენა იყო. ამ ფაქტმა ძალიან შემაწუხა, თუმცა პრინციპული პოზიცია დავიჭირე თანამშრომლებისთვის ჩემი განცდების შესახებ არაფერი მითქვამს. მათ ეს ამბავი არც ახლა იციან, რადგანაც არ მინდა შეწუხდნენ და შრომითი მოტივაცია დაეკარგოთ. გადავწყვიტე, ოფისი მეკურთხებინა. გუნდს იდეა ძალიან მოეწონა და მღვდელმა ოფისი გვიკურთხა. თითქოსდა დაძაბულობა მომეხსნა. შინაგანი სიძლიერე ვიგრძენი, მაგრამ მთავარი ჯერ კიდევ წინ იყო. იქიდან გამომდინარე, რაც ოფისში არსებობდა, გადავწყვიტე, გვიანობამდე აღარ მემუშავა, თუმცა შემთხვევის დღეს გვინობამდე მომიწია მუშაობამ. კარი უნდა დამეხურა, როდესაც მენეჯერის ტელეფონის ზარი გაისმა. ძალიან გამიკვირდა, ღამით მენეჯერის ტელეფონზე ვის უნდა დაერეკა. გადავწყვიტე მეპასუხა. ჩემს განცვიფრებას საზღვარი არ ჰქონდა, როდესაც ტელეფონის ეკრანზე ოფისის მეორე სართულის ნომერი დაიწერა. გავშეშდი. ყურმილი ავიღე და სწრაფადვე დავდე. შენობას ვტოვებდი, როდესაც ზარი ისევ განმეორდა.
- მხოლოდ თქვენ ამჩნევთ ოფისში უცნაურ მოვლენებს?
- მეორე დღეს ეს ამბავი კოლეგას ვუამბე. აღმოჩნდა, რომ მასაც აწუხებდა იგივე შეგრძნებები, თითქოს შენობაში უხილავი ძალა იყო. გადავწყვიტეთ, დაგვერეკა სატელეფონო კომპანიისთვის, რომლის სერვისითაც ვსარგებლობთ, რომ დავრწმუნებულიყავით, იყო თუ არა მომხდარი ტექნიკური ხასიათის. ოპერატორმა დაგვიდასტურა, რომ ზარი ნამდვილად ოფისის ერთი ნომრიდან მეორეზე განხორციელდა მოცემულ დროსა და პირობებში, დაინტერესდა, ხომ არ ვცდებოდი, იქნებ იმ დროისთვის, ოთახში მართლაც ვინმე იმყოფებოდა. კომპანიამ დაგვიდასტურა, რომ ასეთი ზარის განხორციელება ადამიანის ჩარევის გარეშე ტექნიკურად შეუძლებელი იყო. უნდა აღვნიშნო ის გარემოებაც, რომ ჩვენი ოფისის ნომრებს და მისამართებს სერვისი არ გააჩნია, რითაც თავიდანვე გამოირიცხა ტექნიკური ხასიათის შემთხვევა. საგონებელში ჩავვარდით, გადავწყვიტეთ, დავინტერესებულიყავით სახლის ისტორიით. გამოვკითხეთ ახლო მდებარე მაღაზიის მეპატრონეები, რამდენიმე მოსახლე. მათგან განსაკუთრებული ინფორმაცია ვერ მივიღეთ. ბოლოს ოფისის დამლაგებელს გავესაუბრეთ, რომელიც 50 წელზე მეტია, შენობის გვერდით მდებარე სახლში ცხოვრობს. მან დედამთილისგან მოსმენილი მნიშვნელოვანი ინფორმაცია მოგვაწოდა არა მარტო სახლზე, არამედ უბანზე, დასახლებულ ტერიტორიასა და სხვადასხვა პერიოდში ბინის მფლობელებზეც. აღმოჩნდა, რომ ჩვენს ოფისში კეთილი მოჩვენება ოდითგანვე ცხოვრობდა. "ადამიანებს არ ერჩის, უბრალოდ თავისი საქციელით თავის არსებობას შეგახსენებთო", - დაგვამშვიდა ქალბატონმა. მისი თქმით, ამის შესახებ ბინის მესაკუთრეებმაც იცოდნენ, თუმცა მათ ხელს არ აძლევდათ ამ ამბის ჩვენთვის გამხელა. როცა ყველაფერი გავარკვიეთ, ჩავთვალეთ, რომ ოფისში ერთით მეტი "თანამშრომელი" გვყავს და ამის გამო არ ვაპირებთ ოფისი დავცალოთ. ქირავნობის ხელშეკრულების ამოწურვის შემდეგ კი, აუცილებლად ვეტყვით ბინის მესაკუთრეებს, რომ სახლის საიდუმლო, რომელიც დაგვიმალეს, ამოვხსენით.
თამარ ბოჭორიშვილი
ყოველკვირეული გაზეთი "ყველა სიახლე"
(გამოდის ოთხშაბათობით)
