რო­კჯ­გუ­ფი THE SANDA 20 წე­ლია, არ­სე­ბობს და თა­ვის დამ­კვიდ­რე­ბას ცდი­ლობს. მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ არა­ერ­თი კარ­გი სიმ­ღე­რა აქვთ, არა­ერ­თი სოლო კონ­ცერ­ტი გა­მარ­თეს და რამ­დე­ნი­მე ფეს­ტი­ვა­ლის ორ­გა­ნი­ზა­ტო­რე­ბიც იყ­ვნენ, დღეს მუ­სი­კო­სე­ბის­თვის სა­ქარ­თვე­ლო­ში ყვე­ლა კარი და­ხუ­რუ­ლია - ყო­ველ შემ­თხვე­ვა­ში, თა­ვად ჯგუ­ფის წევ­რებს ასე მი­აჩ­ნი­ათ და ამი­ტო­მაც იყო, რომ ცოტა ხნის წინ თა­ვი­ან­თი პრო­ტეს­ტი და­ა­ფიქ­სი­რეს: გა­მარ­თეს აქ­ცია, "დის­კრი­მი­ნა­ცია და ძა­ლა­დო­ბა ქარ­თულ თა­ნა­მედ­რო­ვე მუ­სი­კა­ში".

თუ რა სატ­კი­ვა­რი აქვთ ჯგუ­ფის წევ­რებს, ვინ ცდი­ლობს მათ "დაბ­ლოკ­ვას", რა­ტომ წა­არ­თვეს იდეა, რომ­ლის გან­ხორ­ცი­ე­ლე­ბის უფ­ლე­ბა მათ 2 წლის წინ, თავ­დაც­ვის სა­მი­ნის­ტრომ არ მის­ცა - ამ და სხვა სა­კი­თხებ­ზე სა­ლა­პა­რა­კოდ ჯგუ­ფის წევ­რებ­მა სტუ­დი­ა­ში მი­მიწ­ვი­ეს, რო­მელ­საც თურ­მე თა­ვის დრო­ზე სა­რე­პე­ტი­ცი­ოდ იყე­ნებ­დნენ: ირაკ­ლი ჩარ­კვი­ა­ნი, ნიაზ დი­ა­სა­მი­ძე, აჩი­კო გუ­ლე­და­ნი და სხვე­ბი.

სოსო საყ­ვა­რე­ლი­ძე (ბასი, გი­ტა­რა, ვო­კა­ლი):

- ჯგუ­ფი 1993 წელს ჩა­მო­ვა­ყა­ლი­ბეთ. ძვე­ლი წევ­რე­ბი­დან მე და ირაკ­ლი ლომ­სა­ძე (რო­ი­ა­ლი, ვო­კა­ლი) შე­მოვ­რჩით; 20-წლი­ა­ნი მოღ­ვა­წე­ო­ბის პე­რი­ოდ­ში ჯგუ­ფი­დან ვი­ღა­ცე­ბი მი­დი­ოდ­ნენ და მო­დი­ოდ­ნენ. ნა­თია ნამ­გა­ლა­უ­რი (ვო­კა­ლი) 1994 წელს შე­მოგ­ვი­ერ­თდა, მერე ვანო ხიმ­ში­აშ­ვი­ლი (ბასი), ზურა ლან­ჩა­ვა (გი­ტა­რა), ნიკა მარ­გვე­ლაშ­ვი­ლი (და­სარ­ტყა­მი ინ­სტრუ­მენ­ტე­ბი) მო­ვიდ­ნენ და დღეს­დღე­ო­ბით, ჩვე­ნი "სას­ტა­ვი" სწო­რედ ამ ადა­მი­ა­ნე­ბის­გან შედ­გე­ბა.

- იყო პე­რი­ო­დი, როცა ჯგუ­ფი და­ი­შა­ლა - ეს მოხ­და 1997 წელს...

- ვიდ­რე შე­მოქ­მე­დე­ბით პა­უ­ზას ავი­ღებ­დით, "სან­და" საკ­მა­ოდ პრო­დუქ­ტი­უ­ლად მუ­შა­ობ­და, ბევ­რი კონ­ცერ­ტი გვქონ­და: რო­გორც სოლო, ისე შე­რე­უ­ლი ტი­პის, ვა­ტა­რებ­დით ფეს­ტი­ვა­ლებს. პირ­ვე­ლი ფეს­ტი­ვა­ლი, რო­მელ­შიც ვმო­ნა­წი­ლე­ობ­დით, ფი­ლარ­მო­ნი­ა­ში გა­ი­მარ­თა, სა­ხელ­წო­დე­ბით - "არა ძა­ლა­დო­ბას" (1993 წელს); შემ­დეგ, 1995 წელს კი­ნო­თე­ატ­რში "ყაზ­ბე­გი", ჩვე­ნი­ვე ორ­გა­ნი­ზე­ბით ჩა­ტარ­და დიდი ფეს­ტი­ვა­ლი "ხე­ლე­ბი", რო­მელ­შიც მო­ნა­წი­ლე­ო­ბის სა­შუ­ა­ლე­ბა ჰქონ­დათ რო­გორც ძვე­ლი, ისე ახა­ლი თა­ო­ბის წარ­მო­მად­გენ­ლებს. გა­მო­დი­ოდ­ნენ საკ­მა­ოდ სე­რი­ო­ზუ­ლი მუ­სი­კო­სე­ბი. თითო დღე თითო მუ­სი­კა­ლურ ჟანრს ეძღვნე­ბო­და. მა­გა­ლი­თად, გვქონ­და ჯა­ზის, რო­კის, ალ­ტერ­ნა­ტი­ვის, პო­პის დღე და ა.შ. ბევ­რი "სტა­რი" გა­ვი­და სცე­ნა­ზე: ლელა წურ­წუ­მია, "ფლე­ში", ნინო სურ­გუ­ლა­ძე... 1996 წელს ვა­კის პარკში, ღია ცის ქვეშ ჩა­ტარ­და ფეს­ტი­ვა­ლი "მარ­გა­რი­ტა". იქაც ყვე­ლას ჰქონ­და მო­ნა­წი­ლე­ო­ბის შე­საძ­ლე­ბო­ბა.

ირაკ­ლი:

- ეს პე­რი­ო­დი ჩვენ­თვის "ოქ­როს ხანა" იყო. სხვა­თა შო­რის, მა­შინ ჟი­უ­რის თავ­მჯდო­მა­რე ევ­გე­ნი მა­ჭა­ვა­რი­ა­ნი გახ­ლდათ, ყვე­ლა­ზე დიდი ფი­გუ­რა სა­ქარ­თვე­ლო­ში, რო­გორც მუ­სი­კა­ლუ­რი კრი­ტი­კო­სი.

სოსო:

- მერე მა­ტე­რი­ა­ლუ­რად გაგ­ვი­ჭირ­და. ვი­ნა­ი­დან მუ­სი­კა ჩვენ­თვის შე­მო­სავ­ლის წყა­როდ ვერ იქცა და სხვა სახ­სრე­ბიც არ გვქონ­და, თავი რომ გვერ­ჩი­ნა, ინ­სტრუ­მენ­ტე­ბი გაგ­ვე­ახ­ლე­ბი­ნა, შე­მოქ­მე­დე­ბი­თი პა­უ­ზა ავი­ღეთ.

ირაკ­ლი:

- "მარ­გა­რი­ტა" რომ ჩა­ვა­ტა­რეთ, იმ პე­რი­ოდ­ში არ­სე­ბობ­და ასე­თი "ბან­კი": სა­ინ­ვეს­ტი­ციო ჯგუ­ფი "ოქ­როს თასი", რო­მელ­მაც სპე­ცი­ა­ლუ­რი პრი­ზი მოგ­ვა­ნი­ჭა: კლი­პის გა­და­ღე­ბა შე­მოგ­ვთა­ვა­ზა (იმ პე­რი­ოდ­ში ეს სას­წა­უ­ლი იყო) და მოგ­ვცა 12-ათას­დო­ლა­რი­ა­ნი ჩეკი. ის ჩეკი დღემ­დე სახ­ლში მაქვს და ვი­საც უნდა, ვა­ჩუ­ქებ (იღი­მის). ცხა­დია, არც კლი­პი გა­და­უ­ღი­ათ ჩვენ­თვის... ხან­გრძლი­ვი პა­უ­ზის შემ­დეგ, ჯგუ­ფის წევ­რებ­მა რა­ღაც თან­ხა შე­ვაგ­რო­ვეთ, აპა­რა­ტუ­რა გან­ვა­ახ­ლეთ და ისევ შე­ვიკ­რი­ბეთ.

- ე.ი. პრო­დი­უ­სე­რი არას­დროს გყო­ლი­ათ...

- პრო­დი­უ­სე­რი კი არა, უან­გა­როდ არას­დროს არა­ვინ დაგ­ვხმა­რე­ბია. ერ­თა­დერ­თხელ დაგ­ვას­პონსო­რა თბი­ლი­სის მე­რი­ამ: დიდი წვა­ლე­ბის შემ­დეგ, 11-დღი­ა­ნი ფეს­ტი­ვა­ლის ჩა­სა­ტა­რებ­ლად გა­მოგ­ვი­ყო 150 ლარი, რო­მე­ლიც უკან და­ვუბ­რუ­ნეთ და ვურ­ჩი­ეთ: და­ე­ხურ­და­ვე­ბი­ნათ თეთ­რი­ა­ნე­ბად და შე­სა­ბა­მის მღვი­მე­ებ­ში მო­ე­თავ­სე­ბი­ნათ...

სოსო:

- 11-დღი­ან ფეს­ტი­ვალ­ში 150 ლარს რომ გთა­ვა­ზო­ბენ, ეს სა­სა­ცი­ლოც აღარ არის, ამით უბ­რა­ლოდ, შე­უ­რა­ცხყო­ფას გა­ყე­ნე­ბენ.

ირაკ­ლი:

- არა­და, ამ ფეს­ტი­ვალს ის დატ­ვირ­თვაც ჰქონ­და, რომ ჩა­მოგ­ვყავ­და სო­ხუ­მე­ლი მე­გობ­რე­ბი, რომ­ლე­ბიც სა­ქარ­თვე­ლო­ში იმ­ღე­რებ­დნენ. იქ მა­ხინ­ჯი პრო­პა­გან­და მიმ­დი­ნა­რე­ობს და ხალ­ხს აში­ნე­ბენ: ქარ­თვე­ლე­ბი კა­ცი­ჭა­მი­ე­ბი, სა­ში­ნე­ლი ადა­მი­ა­ნე­ბი არი­ა­ნო. გვინ­დო­და, მათ­თვის დაგ­ვემ­ტკი­ცე­ბი­ნა, რომ ასე არ არის, მაგ­რამ ამა­ში არა­ვინ შეგ­ვი­წყო ხელი. მარ­თა­ლია, ჩვენ­მა მე­გობ­რებ­მა მა­ინც გა­და­წყვი­ტეს და ჩა­მო­ვიდ­ნენ, აქა­უ­რო­ბა­სა და ჩვენ­ზე კარ­გი წარ­მოდ­გე­ნაც შე­ექ­მნათ, სა­ქარ­თვე­ლო შე­ვაყ­ვა­რეთ, მაგ­რამ უკე­თე­სი იქ­ნე­ბო­და, ამ საქ­მე­ში სხვე­ბიც ამოგ­ვდგო­მოდ­ნენ მხარ­ში. წას­ვლის წინ სო­ხუ­მელ­მა ბიჭ­მა გვი­თხრა: ყვე­ლას ვე­ტყვი, რომ თქვენ­ზე ტყუ­ილს ამ­ბო­ბე­ნო. ჩვე­ნი სა­ხე­ლის რე­ა­ბი­ლი­ტა­ცი­ა­ზეა ლა­პა­რა­კი, მაგ­რამ ესეც არა­ვის აინ­ტე­რე­სებს... ბო­ლოს და ბო­ლოს, იმა­ზე მა­ინც ხომ უნდა იზ­რუ­ნონ, რომ ახალ­გაზ­რდებს სტი­მუ­ლი მის­ცენ, რათა "კრა­კა­დი­ლის" ხარ­შვის ნაც­ვლად, ერთი აკორ­დი აი­ღონ, ის აკე­თონ, რისი ნი­ჭიც აქვთ, - ეს ხომ ქარ­თვე­ლი ერის გა­დარ­ჩე­ნა იქ­ნე­ბა, მაგ­რამ არა, "მო­ჯა­დო­ე­ბულ წრე­ზე" ვტრი­ა­ლებთ, ყველ­გან ერ­თსა და იმა­ვე ადა­მი­ა­ნებს უთ­მო­ბენ სცე­ნას, ამ­ღე­რე­ბენ... საფ­რან­გე­თი­დან გვაქვს მი­ღე­ბუ­ლი მიწ­ვე­ვა. უკვე რამ­დე­ნი­მე წე­ლია, გვეხ­ვე­წე­ბი­ან, ჩა­მო­დი­თო. არ გვინ­და, ჩვე­ნი ოჯა­ხე­ბი ფეს­ვებს მოს­წყდეს, გვინ­და, კარ­გი საქ­მე აქ ვა­კე­თოთ, მაგ­რამ ხელ­შე­წყო­ბის ნაც­ვლად, ყველ­გან პრობ­ლე­მა გვხვდე­ბა. მოთ­მი­ნე­ბა­საც აქვს სა­ზღვა­რი: თუ ჟანგბადს გა­დაგ­ვი­კე­ტა­ვენ, იძუ­ლე­ბუ­ლე­ბი გავ­ხდე­ბით, წა­ვი­დეთ.

სოსო:

- ადა­მი­ანს იმ­დე­ნად "გა­იგ­ნო­რე­ბენ", ვი­თომც არ არ­სე­ბობ...

- თქვე­ნი აზ­რით, მა­ინც რა არის ამ "და­იგ­ნო­რე­ბის" მი­ზე­ზი?

ირაკ­ლი:

- არას­წო­რი და­გეგ­მა­რე­ბაა სა­ზო­გა­დო­ე­ბის გან­ვი­თა­რე­ბის გზის. ვინც ამ ყვე­ლა­ფერს გეგ­მავს, მას ქარ­თვე­ლი ხალ­ხის­თვის კარ­გი რომ არ უნდა, ეს ფაქ­ტია. არ მინ­და, ისე გა­მო­ვი­დეს, თით­ქოს ჩვენ ყვე­ლა­ზე მაგ­რე­ბი ვართ, ყუ­რა­დღე­ბა­სა და უზარ­მა­ზარ თან­ხებს ვი­თხოვთ. უბ­რა­ლოდ, ბევრ რა­მე­ზე გვწყდე­ბა გული; გულ­და­სა­წყვე­ტია, რო­დე­საც არის პრო­ექ­ტი სა­ქარ­თვე­ლო­ში 11-დღი­ა­ნი ფეს­ტი­ვა­ლის ჩა­სა­ტა­რებ­ლად, რო­მელ­შიც სხვა­დას­ხვა რე­გი­ო­ნი­დან ჩა­მო­სუ­ლი მუ­სი­კო­სე­ბიც მი­ი­ღე­ბენ მო­ნა­წი­ლე­ო­ბას და მხო­ლოდ 10 ათა­სი ლა­რია სა­ჭი­რო, მაგ­რამ ამ თან­ხის მო­ცე­მა უჭირთ, და­ფი­ნან­სე­ბა­ზე უარს გვე­უბ­ნე­ბი­ან. სა­მა­გი­ე­როდ, მი­ლი­ო­ნო­ბით ლარს ხარ­ჯა­ვენ ერ­თდღი­ა­ნი ფეს­ტი­ვა­ლე­ბის და­გეგ­მა­რე­ბა­ზე, ჩა­მოჰ­ყავთ ვთქვათ, ლა­ი­მა ვა­ი­კუ­ლე და ა.შ.

სოსო:

- ირაკ­ლი, ის ხომ "სტა­რია"?!

ირაკ­ლი:

- ნამ­დვი­ლად "სტა­რია", ოღონდ, რუ­სუ­ლი გა­გე­ბით... მა­იკლ დე­ვი­ზი რომ ჩა­მო­ეყ­ვა­ნათ, კი, ბა­ტო­ნო, ღირ­და ფუ­ლის ხარ­ჯვა.

სოსო:

- ისე, ვა­ი­კუ­ლე­საც ჰყავს თა­ვის მსმე­ნე­ლი... ჩვენ მიერ, ქარ­თვე­ლე­ბის მიერ შექ­მნი­ლი მა­ღა­ლი ხა­რის­ხის პრო­დუქ­ცი­ა­ზე ტე­ლე­ვი­ზია გვე­უბ­ნე­ბა, - არ გა­ვუშ­ვებ­თო, სა­მა­გი­ე­როდ, აპი­ა­რე­ბენ გა­ურ­კვე­ველ ჟან­რებს, ლა­ი­მა ვა­ი­კუ­ლეს, უცხო­ელ ვი­თომ "სტა­რებს" და ა.შ.

ნა­თია:

- ახლა აქ­ტუ­ა­ლუ­რია სი­ტყვა "ფორ­მა­ტუ­ლო­ბა". ამ­ბო­ბენ: ფორ­მატ­ში ვერ ჯდე­ბა თქვე­ნი მუ­სი­კაო და ასე გვი­შო­რე­ბენ თა­ვი­დან. როცა ვუს­ვამთ კი­თხვას: "რა­ტომ ვერ ჯდე­ბა?" - პა­სუ­ხი არა­ვის აქვს. აქ ხელს კრა­ვენ გე­მოვ­ნე­ბი­ან მუ­სი­კას, სა­მა­გი­ე­როდ, მა­ღალ დო­ნე­ზე ხდე­ბა რეს­ტორ­ნე­ბის, ქე­ი­ფის პო­პუ­ლა­რი­ზა­ცია. კი, ბა­ტო­ნო, არ­სე­ბო­ბის უფ­ლე­ბა ყვე­ლა ჟანრს აქვს, მაგ­რამ თუ და­სავ­ლეთ­თან ინ­ტეგ­რი­რე­ბა გვინ­და, ისეთ მუ­სი­კა­საც უნდა მივ­ცეთ არ­სე­ბო­ბის შან­სი, რო­გო­რიც და­სავ­ლეთ­შია პო­პუ­ლა­რუ­ლი. ბო­ლოს და ბო­ლოს, სა­ზღვრებს მიღ­მა უამ­რა­ვი ფეს­ტი­ვა­ლი ტარ­დე­ბა. ჩვე­ნი კულ­ტუ­რის სა­მი­ნის­ტრო უბ­რა­ლოდ, უნდა და­ინ­ტე­რეს­დეს ამ ფეს­ტი­ვა­ლე­ბით და სა­ქარ­თვე­ლო­ში გა­მო­ა­ცხა­დოს კას­ტინ­გი მათ­ში მო­ნა­წი­ლე­ო­ბის მი­სა­ღე­ბად. მერ­წმუ­ნეთ, ამის შემ­დეგ უამ­რავ კარგ ჯგუფს აღ­მო­ვა­ჩენთ ჩვენც და უცხო­ე­ლე­ბიც. ჩვენ სა­ზღგ­ვარ­გა­რეთ ინ­ტერ­ნე­ტის სა­შუ­ა­ლე­ბით გვიც­ნო­ბენ გარ­კვე­უ­ლი ჯგუ­ფე­ბი, მაგ­რამ ვი­ნა­ი­დან პრო­დი­უ­სე­რი, მე­ნე­ჯე­რი არ გვყავს, ურ­თი­ერ­თო­ბის ინ­ტე­რესს კარ­გა­ვენ. ნე­ბის­მი­ე­რი ფეს­ტი­ვა­ლის ორ­გა­ნი­ზა­ტორს სურ­ვი­ლი აქვს, და­ე­ლა­პა­რაკს არა ჯგუ­ფის გი­ტა­რისტს, არა­მედ - პრო­დი­უ­სერს.

ირაკ­ლი:

- ხომ იცით, სოფ­ლის მე­ურ­ნე­ო­ბის გან­ვი­თა­რე­ბა რის ხარ­ჯზე ხდე­ბა? ჩვენს ბა­ზარ­ზე ქარ­თუ­ლი პო­მი­დო­რი გაქ­რა, სა­მა­გი­ე­როდ, შე­მო­აქვთ გენ­მო­დი­ფი­ცი­რე­ბუ­ლი პრო­დუქ­ტი თურ­ქე­თი­დან, ირა­ნი­დან... ჰოდა, იგი­ვე ხდე­ბა ხე­ლოვ­ნე­ბა­შიც - ად­გი­ლობ­რი­ვი პრო­დუქ­ტის გან­ვი­თა­რე­ბა­ზე არა­ვინ ზრუ­ნავს, ჩამ­კვდა­რია ყვე­ლა­ფე­რი. ახლა რის სა­ფუძ­ველ­ზე არ­სე­ბობს ვი­თომ შო­უ­ბიზ­ნე­სი? არ­სე­ბობს იმა­ვე სა­ხინ­კლის, რეს­ტორ­ნის სა­ფუძ­ველ­ზე, ეს და­წე­სე­ბუ­ლე­ბე­ბი კი მო­გეხ­სე­ნე­ბათ, ყო­ველ­თვის სავ­სეა ხალ­ხით.

ზურა:

- არ­სე­ბობს რამ­დე­ნი­მე პო­პუ­ლა­რუ­ლი რო­კჯ­გუ­ფი, მაგ­რამ მათი პო­პუ­ლა­რუ­ლო­ბა ზო­გა­დად შო­უ­ბიზ­ნე­სის კა­ნო­ნე­ბით არ არის გან­პი­რო­ბე­ბუ­ლი. მათ­ზე მო­თხოვ­ნა არის იმი­ტომ, რომ ხალ­ხს არ­ჩე­ვა­ნი არ აქვს. პი­რა­დი ნაც­ნო­ბო­ბა, გა­რი­გე­ბე­ბი, ფული, ჰო­ნო­რა­რის "გა­თეთ­რე­ბა" ბევრ რა­მეს წყვეტს. ერთხელ მო­მე­ცა სა­შუ­ა­ლე­ბა ე.წ. და­ფი­ნან­სე­ბულ კონ­ცერ­ტში მო­ნა­წი­ლე­ო­ბის. მო­მა­წე­რი­ნეს ხელი ფურ­ცელ­ზე, სა­დაც ეწე­რა, რომ ბევ­რნუ­ლი­ა­ნი ჰო­ნო­რა­რი უნდა ამე­ღო, მაგ­რამ სი­ნამ­დვი­ლე­ში, თან­ხას ორი ნული ჩა­მო­აკ­ლეს და 200 ლარი მომ­ცეს... ვინც დღეს კონ­ცერ­ტებს აწყობს, მას ურ­ჩევ­ნია, ნდო­ბით აღ­ჭურ­ვი­ლი პი­რე­ბი შე­მო­იკ­რი­ბოს, რომ­ლე­ბიც ფუ­ლის გა­თეთ­რე­ბის ამ­ბავ­ში არ ჩა­უშ­ვე­ბენ.

ირაკ­ლი:

- ამი­ტო­მაც არის, რომ და­ბა­ლი ხა­რის­ხის პრო­დუქ­ტის პრო­პა­გან­და ხდე­ბა. როცა წლე­ბის გან­მავ­ლო­ბა­ში გე­უბ­ნე­ბი­ან, რომ მა­ინ­ცდა­მა­ინც ეს რა­ღაც არის კარ­გი, ძა­ლა­უ­ნე­ბუ­რად იჯე­რებ. არის ერთი სა­ტე­ლე­ვი­ზიო შოუ, ძა­ლი­ან პო­პუ­ლა­რუ­ლი, სა­დაც და­მა­ვი­წყდა, მე­რამ­დე­ნედ ვნა­ხე ერთი და იმა­ვე ადა­მი­ა­ნე­ბის ღრე­ო­ბა. ბო­ლოს, სტუ­დი­ა­ში 4 სუფ­რაც კი გა­ი­შა­ლა და აი, სწო­რედ ეს არის სა­ში­ნე­ლე­ბა. ისეთ ქვე­ყა­ნა­ში, სა­დაც მო­სახ­ლე­ო­ბის 90% შიმ­ში­ლობს, ეთერს ვი­ღა­ცე­ბის დროს ტა­რე­ბას უთ­მო­ბენ. ჰოდა, მერე გვიკ­ვირს, რა­ტომ ბო­როტ­დე­ბა ადა­მი­ა­ნიო? ამას წი­ნათ დი­ღომ­ში, ერთ-ერთ ბან­კში შე­ვარ­და ნიღ­ბი­ა­ნი და 7 ლარი გა­ი­ტა­ცა. წარ­მო­იდ­გი­ნეთ, რა დღე­ში უნდა იყოს ადა­მი­ა­ნი, რომ შუა დღეს ყა­ჩა­ღო­ბა ჩა­ი­დი­ნოს, ასე გა­რის­კოს. ვბრა­ზობ, როცა დი­ლით ვი­ღა­ცე­ბი ტე­ლე­ეკ­რა­ნი­დან, მში­ე­რი ქვეყ­ნის მო­სახ­ლე­ო­ბას მი­მარ­თა­ვენ: სახ­ლში თუ არა­ფე­რი გაქვთ, მა­შინ მა­ცივ­რი­დან ხბოს ხორ­ცის ფილე გა­მო­ი­ღეთ, მო­ას­ხით კურ­დღლის ქონი, მო­ა­ჭე­რით აქ­ლე­მის რა­ღაც და ა.შ. ასეთ დროს სა­ში­ნე­ლი რე­აქ­ცია მაქვს...

სოსო:

- ჩვენ ვქმნით თა­ნა­მედ­რო­ვე ევ­რო­პულ მუ­სი­კას და გვაქვს პრე­ტენ­ზია, რომ ხა­რის­ხით არ ჩა­მო­ვუ­ვარ­დე­ბით ევ­რო­პელ შემ­სრუ­ლებ­ლებს. ქარ­თვე­ლე­ბის მიერ შექ­მნი­ლი ასე­თი პრო­დუქ­ცია თუ გაქვს, არ მეს­მის, რა­ტომ უნდა დაბ­ლო­კო? ჩვე­ნი სიმ­ღე­რე­ბი დევს ჩვენ­სა­ვე სა­იტ­ზე - სან­და.გე და თუ ვცდე­ბით, კარგ პრო­დუქტს არ ვქმნით, შე­გიძ­ლი­ათ თა­ვად­ვე შე­ა­ფა­სოთ, მოგ­ვწე­როთ.

ნა­თია:

- და­მი­კავ­შირ­და ადა­მი­ა­ნი, რო­მე­ლიც წარ­მო­შო­ბით იტა­ლი­ე­ლია, მაგ­რამ საფ­რან­გეთ­ში ცხოვ­რობს. იტა­ლი­უ­რი რა­დი­ოს ერთ-ერთი დე­პარ­ტა­მენ­ტის ხელ­მძღვა­ნე­ლია და პლუს, ფრან­გულ-იტა­ლი­უ­რი ასო­ცი­ა­ცი­ის - "არა ძა­ლა­დო­ბას" პრე­ზი­დენ­ტი გახ­ლავთ. რო­დე­საც ინ­ტერ­ნეტ­ში ჩვე­ნი მუ­სი­კა მო­ის­მი­ნა, მოგ­ვწე­რა: მინ­და პრო­ექ­ტის გან­ხორ­ცი­ე­ლე­ბა, რო­მელ­შიც მო­ნა­წი­ლე­ო­ბას მი­ი­ღე­ბენ იტა­ლი­ე­ლე­ბი, ფრან­გე­ბი და სურ­ვი­ლი მაქვს, თქვენც ჩა­მოხ­ვი­დე­თო. ვკი­თხე: კი, მაგ­რამ ჩვე­ნი მუ­სი­კა მოს­მე­ნი­ლი გაქვთ-მეთ­ქი? - რა თქმა უნდა, მო­ვის­მი­ნე და აღვფრ­თო­ვან­დი, ზუს­ტად ის არის, რაც მჭირ­დე­ბაო. მოკ­ლედ, ისეთ მუ­სი­კა­ზე, რო­გორ­საც ჩვენ ვა­კე­თებთ, მო­თხოვ­ნა არის. ჩვენ დავ­წე­რეთ სიმ­ღე­რა ძა­ლა­დო­ბა­ზე, ძვე­ლი რე­პერ­ტუ­ა­რი­დან 4 სიმ­ღე­რაც შე­ვარ­ჩი­ეთ და საფ­რან­გეთ­ში გავ­გზავ­ნეთ. გა­ნი­ხი­ლეს და ძა­ლი­ან მო­ე­წო­ნათ. სამ­წუ­ხა­როა, რომ სა­კუ­თარ ქვე­ყა­ნა­ში სიმ­ღე­რის სა­შუ­ა­ლე­ბას აღარ გვაძ­ლე­ვენ. ძა­ლი­ან ბევ­რი ფეს­ტი­ვა­ლი ტარ­დე­ბა, სა­დაც ჰო­ნო­რა­რი არ რიგ­დე­ბა ან ერ­თსა და იმა­ვე "სას­ტავს" ატ­რი­ა­ლე­ბენ, მათ უხ­დი­ან ჰო­ნო­რარს, შენ კი უფუ­ლოდ გამ­ღე­რე­ბენ. ჰოდა, იმის გამო, რომ სცე­ნა­ზე დგო­მა გინ­და, ამა­ზეც თან­ხმდე­ბი... მე­ო­რე მო­მენ­ტიც არის: როცა ფეს­ტი­ვა­ლი ტარ­დე­ბა, ხში­რად ასეთ ფრა­ზას გვე­უბ­ნე­ბი­ან: თქვენ ისე­დაც პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლე­ბი ხართ და ფეს­ტი­ვალ­ში მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა რაში გჭირ­დე­ბა­თო?! პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლე­ბი რომ ვართ, სიმ­ღე­რის უფ­ლე­ბა აღარ გვაქვს თუ რა­შია საქ­მე? იმა­საც გვე­უბ­ნე­ბი­ან: ასა­კი არ გი­წყობთ ხელ­სო. რას ნიშ­ნავს ეს ასა­კობ­რი­ვი შე­ზღუდ­ვა? ასე­თი რამ არც ერთ ნორ­მა­ლურ ქვე­ყა­ნა­ში არ ხდე­ბა. მა­შინ არც ე.წ. ვარ­სკვლა­ვებ­მა უნდა იმ­ღე­რონ, მაგ­რამ მათ­თვის ყვე­ლა კონ­ცერ­ტი ხელ­მი­საწ­ვდო­მია...

- და მა­ინც, ვერ მი­ვი­ღე პა­სუ­ხი კი­თხვა­ზე: მა­ინ­ცდა­მა­ინც თქვენ რა­ტომ იბ­ლო­კე­ბით? ამის მი­ზე­ზი ის ხომ არ არის, რომ რო­კე­რე­ბად მი­გი­ჩე­ვენ, რო­კე­რებ­ზე კი სა­ქარ­თვე­ლო­ში სხვა­ნა­ი­რი შე­ხე­დუ­ლე­ბა აქვთ...

ირაკ­ლი:

- უვი­ცო­ბის, უცო­დი­ნა­რო­ბის ბრა­ლია ის, რომ როკი სა­შიშ მუ­სი­კად მი­აჩ­ნი­ათ. როკი და ზო­გა­დად, ნე­ბის­მი­ე­რი ჟან­რის მუ­სი­კა არის სიყ­ვა­რუ­ლი... სა­ში­ნე­ლე­ბა ის არის, რომ არა­ვინ ცდი­ლობს, ამ მი­მარ­თუ­ლე­ბით გა­იღ­რმა­ვოს ცოდ­ნა...

ნა­თია:

- ჩვენ ვმღე­რით პოპ­როკს, გვაქვს ელექტრო­ნუ­ლი მუ­სი­კის ნა­ზა­ვი, პან­კის ნა­ზა­ვი, ჯა­ზუ­რი თე­მე­ბი... სა­ქარ­თვე­ლო­ში ბოლო დროს გა­მარ­თუ­ლი ფეს­ტი­ვა­ლის შემ­დეგ მივ­ხვდით, რომ ჩვე­ნი გა­მო­ჩე­ნა არ აძ­ლევთ ხელს არა იმი­ტომ, რომ მუ­სი­კა­ლუ­რად გან­ვი­თა­რე­ბუ­ლე­ბი არ ვართ, არა­მედ იმი­ტომ, რომ ვი­ღა­ცას თვალ­ში ვე­ჩხი­რე­ბით.

- რას გუ­ლის­ხმობ?

- ცოტა ხნის წინ ფეს­ტი­ვალ­ში მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა შე­მოგ­ვთა­ვა­ზეს. და­ვი­წყეთ მუ­შა­ო­ბა 40-წუ­თი­ან პროგ­რა­მა­ზე, მაგ­რამ ისე გა­მო­ვი­და, რომ ტყუ­ი­ლად გვაწ­ვა­ლეს - ჩვენს ნაც­ვლად ეს ფეს­ტი­ვა­ლი გახ­სნა დათო ლო­მი­ძემ თა­ვის ბედნ­თან ერ­თად. არა­ვის მი­მართ არ გვაქვს აგ­რე­სია, მაგ­რამ ასეთ საქ­ცი­ელს მი­თხა­რით, რა ჰქვია?

ზურა:

- ცნო­ბი­სათ­ვის: დათო ლო­მი­ძე არის კომ­პა­ნია "სტეპ რე­კორ­დის" ერთ-ერთი პრო­ტეჟე. ამ კომ­პა­ნი­ის ფეს­ტი­ვა­ლი მე­რი­ამ იცით, რამ­დე­ნი ლა­რით და­ა­ფი­ნან­სა? მი­ლი­ო­ნებ­ზე იყო ლა­პა­რა­კი.

სოსო:

- ჩვე­ნი ფეს­ტი­ვა­ლი, რომ გავ­წე­ლოთ და რე­გი­ონ­შიც გა­ვი­დეთ, მაქ­სი­მუმ, 30 ათა­სი დაჯ­დე­ბა, მათი ერ­თდღი­ა­ნი ფეს­ტი­ვა­ლი მხო­ლოდ თბი­ლი­სის მას­შტა­ბით, თურ­მე მი­ლი­ო­ნე­ბი ღირს. ნა­მუ­სი აღარ არის?! ამ თან­ხად ერ­თწ­ლი­ან ფეს­ტი­ვალს გა­ვა­კე­თებ­დით და რე­გი­ო­ნებ­საც მო­ვი­ცავ­დით.

- სცე­ნის წყურ­ვილს რო­გორ იკ­ლავთ?

- სა­კუ­თა­რი სახ­სრე­ბი­თა და ენ­თუ­ზი­აზ­მით, ყო­ველ წე­ლი­წადს, და­ახ­ლო­ე­ბით 4 სოლო კონ­ცერტს ვა­ტა­რებთ. ჩვენს სახ­ლში - სტუ­დი­ა­ში ვმუ­შა­ობთ და ასე ვიკ­ლავთ სცე­ნა­ზე გას­ვლის წყურ­ვილს.

ზურა:

- ეს სტუ­დია ბევრ დამ­წყებ მომ­ღე­რალს ეხ­მა­რე­ბა. აქ მო­დი­ან სა­რე­პე­ტი­ცი­ოდ, სიმ­ღე­რე­ბის ჩა­სა­წე­რად. სხვა­თა შო­რის, 90-იან წლებ­ში "სან­და" და ეს სტუ­დია ეხ­მა­რე­ბო­და ისეთ ადა­მი­ა­ნებს, რო­გო­რე­ბიც არი­ან: ნიაზ დი­ა­სა­მი­ძე, აჩი­კო გუ­ლე­და­ნი და ა.შ. ამ სტუ­დი­ა­ში სა­რე­პე­ტი­ცი­ოდ და­დი­ო­და ირაკ­ლი ჩარ­კვი­ა­ნიც...

ნა­თია:

- და­ახ­ლო­ე­ბით ორი წლის წინ თავ­და­ცის სა­მი­ნის­ტრო­ში ვი­ყა­ვით მი­სუ­ლე­ბი. გვქონ­და იდეა და სურ­ვი­ლი, კონ­ცერ­ტი გაგ­ვე­მარ­თა ყან­და­ა­რი­სა და ჰილ­მენ­დის პრო­ვინ­ცი­ებ­ში, სამ­ხედ­რო ბა­ზებ­ზე. გა­ვა­კე­თეთ პროგ­რა­მა, მაგ­რამ თავ­და­ცის სა­მი­ნის­ტრომ უარი გვი­თხრა: ეს ძა­ლი­ან "ცხე­ლი წერ­ტი­ლია" და გვაქვს მი­თი­თე­ბა, რომ იქ სა­მო­ქა­ლა­ქო პი­რე­ბის გაშ­ვე­ბა არ შე­იძ­ლე­ბა; ისე, ეს რომც მო­ხერ­ხდეს, თქვენ­თან ერ­თად უნდა წა­მო­ვიდ­ნენ სხვა ცნო­ბი­ლი ქარ­თვე­ლი მომ­ღერ­ლე­ბიო. ამის სა­წი­ნა­აღ­მდე­გო არა­ფე­რი გვქონ­და, მაგ­რამ სა­ბო­ლო­ოდ მა­ინც უარი გვი­თხრეს. ჰოდა, გული დაგ­ვწყდა, რო­დე­საც გა­ვი­გეთ, რომ ჯგუფ­მა "ელდრა­ინ­მა", "ბრა­ვო რე­ქორდსთან" ერ­თად ჩა­წე­რა ალ­ბო­მი, გა­მარ­თა პრე­ზენ­ტა­ცია და ახლა სწო­რედ "ცხელ წერ­ტილ­ში" აპი­რე­ბენ კონ­ცერ­ტის გა­მარ­თვას, თან, ამ­ბო­ბენ: ეს იდეა გა­უჩ­ნდა ბა­ტონ ზაზა შენ­გე­ლი­ა­სო. მინ­და, ამ ადა­მი­ანს მივ­მარ­თო: ეს არ არის ახა­ლი იდეა. ეს იდეა ეკუთ­ვნის ჯგუფს - "სან­და", მაგ­რამ მხო­ლოდ იმი­ტომ ვერ გან­ვა­ხორ­ცი­ე­ლეთ, რომ პატ­რო­ნი არ გვყავ­და.

ირაკ­ლი:

- ამ საქ­მე­ში ჩარ­თუ­ლი იყო ჩვე­ნი მე­გო­ბა­რი - ბი­ჭი­კო ოსი­პო­ვი. სხვა­თა შო­რის, მან ერთ-ერთ ამე­რი­კელ გე­ნე­რალს გა­უგ­ზავ­ნა წე­რი­ლი, - ბი­ჭებს ასე­თი სურ­ვი­ლი აქ­ვთო. იმ კაცს გა­უ­ხარ­და: რა მა­გა­რი პრო­ექ­ტია და იმე­დია, მის გან­ხორ­ცი­ე­ლე­ბა­ზე თავ­დაც­ვის სა­მი­ნის­ტრო უარს არ გე­ტყვი­თო. როცა უარი მი­ვი­ღეთ, ლა­მის გა­და­ი­რია...

- იქ­ნებ ამ ყვე­ლაფ­რის შე­სა­ხებ ზაზა შენ­გე­ლი­ამ არა­ფე­რი იცის? არ გიც­დი­ათ, რომ მი­სუ­ლი­ყა­ვით და და­ლა­პა­რა­კე­ბო­დით?

სოსო:

- თუ არ იცის, ახლა ვე­უბ­ნე­ბით და კარ­გი იქ­ნე­ბა, თუ გა­ით­ვა­ლის­წი­ნე­ბენ...

ლიკა ქა­ჯა­ია

ჟურ­ნა­ლი "გზა"

(გა­მო­დის ხუთ­შა­ბა­თო­ბით)