თვითმარქვია პრინცესა კარაბუ

1617 წელს დიდ ბრიტანეთში, გლოსტერშირში გამოჩნდა ეგზოტიკურად ჩაცმული, თავზე დოლბანდწაკრული ახალგაზრდა გოგონა, რომელიც გაურკვეველ ენაზე ლაპარაკობდა. ენის იდენტიფიკაციისთვის ადგილობრივმა მცხოვრებლებმა ბევრ უცხოელს მიმართეს, სანამ ერთმა პორტუგალიელმა მეზღვაურმა არ "გადათარგმნა" მისი ამბავი. როგორც აღმოჩნდა, ქალიშვილი ინდოეთის ოკეანის კუნძულებზე მცხოვრები პრინცესა კარაბუ ყოფილა, თუმცა სინამდვილეში ავანტიურისტი პრინცესას გვარ-სახელი მერი ბეიკერ-უილკოქსი გახლდათ.

პირველი გამოჩენა

1817 წლის აპრილში გლოსტერშირის პატარა დასახლება ალმონსბერიში უცნაურად ჩაცმული ქალიშვილი პირველად ადგილობრივმა მეწაღემ შეამჩნია. იმის გამო, რომ არ იცოდა, რა ექნა, ცოლის თანხლებით უცნობი ადგილობრივ ღარიბთა თავშესაფარში გაგზავნა. თვითმხილველების თქმით, რომლებიც იმ დროს თავშესაფარში იყვნენ, უცნობმა მიანიშნა, რომ თანახმა იყო, რაღაც დროით იქ ეცხოვრა. ქალიშვილი დაღლილი იყო და მოძრაობა უჭირდა.

სამწუხაროდ, მისი ლაპარაკი ვერავინ გაიგო. თავშესაფრის მზრუნველმა მისტერ ფილმა თავი ვალდებულად ჩათვალა, დახმარებისთვის საგრაფოს საერთაშორისო მსაჯულ სემიუელ უორალისთვის მიემართა, რომლის ერთ-ერთი მოსამსახურე ბერძენი იყო და რამდენიმე უცხო ენა იცოდა. უცნობი უხალისოდ, მაგრამ მაინც დათანხმდა უორალის მამულში სტუმრობას. სამწუხაროდ, ვერც ბერძენმა და ვერც სხვა ვერავინ ვერ მოახერხა გოგონას ენის გაგება. მეწაღე და მისი ამერიკელი ცოლი ჟესტების ენით ცდილობდნენ გამოერკვიათ, ჰქონდა თუ არა თან უცნობს რაიმე დოკუმენტები. ბოლოს და ბოლოს, გოგონა მიხვდა, რასაც სთხოვდნენ, ჯიბიდან გახეხილი, სხვა ვერსიით კი ყალბი ექვსპენსიანი, ნახევარპენსიანი მონეტა და შალში გახვეული საპონი ამოიღო. ამის გარდა არაფერი ებადა. ამ ფაქტს შესაძლოა სერიოზულად გაეუარესებინა მისი მდგომარეობა, რადგან, იმდროინდელი კანონების მიხედვით, ყალბი ფულის მქონე პირს სიკვდილით სჯიდნენ. მაგრამ უცნობი ვერ ხვდებოდა, რამდენად მძიმე იყო მისი მდგომარეობა. ამ ფაქტმაც შეუწყო ხელი დამატებით მტკიცებულებას, რომ იგი საიდანღაც შორიდან მოვიდა.

დოკუმენტებში ზედმიწევნითაა გად­მოცემული ქალიშვილის ტანსაცმელი: შავი შალის კაბა და მუსლინის ნაოჭაყრილი საყელოიანი საცვლის მაისური ეცვა. თავზე დოლბანდად გადაქცეული შავი ტილოს შალი ჰქონდა წაკრული, მხრებზე შავ-თეთრი შალი ჰქონდა მოსხმული, ფეხზე შავი წინდა და შავი ტყავის ფეხსაცმელი ეცვა.

ხუთ ფუტზე მაღალი იყო, შავგვრემანი, შავი თვალები და წაბლისფერი თმა ჰქონდა, ეტყობოდა, საყურეს ატარებდა. მის ნაზ ხელებს თითქოს არაფერი გაეკეთებინოს, დახვეწილი და რბილი მანერები ჰქონდა.

იმდროინდელი კანონებით, მაწანწალებს ციხე ან გამოსასწორებელი სახლი ემუქრებოდათ. საეჭვო უცხოელები იმ დროს, ნაპოლეონის ომის დამთავრებისთანავე, პოლიტიკურ აგენტებად ან დივერსანტებად მიიჩნეოდნენ. გოგონა შრომით ბანაკში წასვლის წინააღმდეგი იყო.

ცოლთან მოთათბირების შემდეგ, საერთაშორისო მსაჯულმა, სანამ ბოლომდე გამოიძიებდა მის ვინაობას, ორი მოახლის თანხლებით გოგონა ღამის გაასათევად სოფლის სასტუმროში გაგზავნა.

როდესაც სასტუმროში მისულმა გოგონამ კედელზე დახატული ანანასი დაინახა, აღგზნებულმა რამდენჯერმე წამოიძახა "ანანა" - ასე ეწოდება ამ ხილს ბერძნულად და ბევრ სხვა ენაზე. ასევე მიანიშნა გარშემო მყოფებს, რომ მისთვის ნაცნობი იყო ეს ხილი და თითქოს ანანასი იმ ადგილებში ხარობდა, სადაც ცხოვრობდა.

პირველი ღამის გასათევი

მისის უორალი, რომელიც ვერაფრით ვერ ხვდებოდა, საიდან იყო მისი სტუმარი, ფიქრობდა, რომ მის წინაშე ესპანელი ან ბერძენი იდგა, მაგრამ ბოლო ვარაუდი გამორიცხეს, რადგან მისმა ბერძენმა მსახურმა უცხოელს ვერაფერი გააგებინა. უცნობის ჩინური წარმომავლობაც გამორიცხეს - გოგონას სახის ნაკვთები მის ევროპელობაზე მეტყველებდა. როდესაც ქალიშვილს ჩაი მიართვეს, სანამ დალევდა, თვალები დახუჭა და გაუგებარ ენაზე ლოცვა დაიწყო. მორიგ ფინჯან ჩაიზე უარი თქვა, ჟესტებით ჭიქის გარეცხვა მოითხოვა, ილოცა და მხოლოდ ამის შემდეგ მიირთვა ჩაი. რთული აღმოჩნდა მისი საწოლში ჩაწვენაც, ჯერ იატაკზე დაწოლა გადაწყვიტა, მაგრამ სასტუმროს დიასახლისის მონდომებით, როგორც იქნა, დააძინეს.

იხილეთ სტატიის სრული ვერსია