რამდენიმე დღეა, იაშვილის კლინიკის ონკოჰემატოლოგიის განყოფილებაში მწოლიარე 12 წლის ბათუმელი მირზა ცეცხლაძის ჯანმრთელობის მდგომარეობა უკიდურესად დამძიმდა. არადა, ჟურნალისტების დიდი ძალისხმევით და მათ პროტესტზე ჯანდაცვის სამინისტროს რეაგირების შემდეგ მირზას უცხოეთში სამკურნალო თანხა შეუგროვდა და ამ დღეებში იტალიაში უნდა გამგზავრებულიყო. პატარა ბიჭი საავადმყოფოში სიცოცხლისთვის იბრძვის, მისი ოჯახის წევრები და გულშემატკივრები კი სასწაულის მოლოდინში ვართ - მირზა ახლახან მოინათლა, გიორგი ეწოდა და თუკი მთელი საქართველო მისთვის ილოცებს, ეგებ უფალმა გვაჩუქოს მირზას სიცოცხლე.
ნატო თოთიბაძე, კომპოზიტორი: - მირზას მდგომარეობა რომ დამძიმდა, მივხვდი, ვერაფერს გავუკეთებდი, გარდა ლოცვისა და ვიფიქრე, ბავშვს მსწრაფლშემსმენელ ხატს მივუტან-მეთქი. ჯანმრთელობის პარაკლისის გადასახდელად მღვდელმა მირზას ნათლობის სახელი მკითხა, მაშინ გავარკვიე, მირზა მოუნათლავი რომ იყო.
კახა ჯანაშვილი, ტელეოპერატორი, დიტო ცინცაძის ფონდის ხელმძღვანელი: - ნათლობაზე რომ გაუგია, მირზას დედისთვის უთქვამს, წინააღმდეგი თუ არ იქნები, მოვინათლები და თუ ეს ადამიანები - გვგულისხმობდა დიტო ცინცაძეს, თამთა დემურიშვილს, ნატო თოთიბაძეს, რუსუდან ცხომელიძეს და მე - ჩემი ნათლიები იქნებიან, ჩემზე ბედნიერი კაცი არ იქნებაო. 29 ივნისს დილიდან მივედით კლინიკაში, საღამოსკენ მოძღვარიც მოვიდა და უკვე პალატაში უნდა შევსულიყავით, კივილი რომ ატყდა - მირზას გაფანტული გაჟონვა დაემართა და გონება დაკარგა. პალატაში იმწამს შევიდა მღვდელი და ასეთ მდგომარეობაში მყოფი ადამიანების გასაქრისტიანებლად სწრაფი მონათვლის წესის მიხედვით, ლოცვითა და წყლით მონათლა მირზა, ნათლობის სახელად კი გიორგი უწოდა.
ნატო თოთიბაძე: - დედამისის ტირილი რომ მოგესმინათ, გული გაგისკდებოდათ: როგორ ემუდარებოდა მირზას, ოთხი დღე მაინც მოგეთმინა, მე მაჩუქე ეგ ოთხი დღე, სამკურნალოდ რომ წაგიყვანოო. შემზარა იქვე მყოფი ბავშვების თვალებმა: ალბათ თითოეული ფიქრობდა, ხვალ ჩვენც ეს მოგველისო. განსაკუთრებით 13 წლის გიორგი გაბედავას მზერა ჩამრჩა - მისი მდგომარეობაც უმძიმესია, თუმცა თუ სწრაფად გავამგზავრებთ იტალიაში სამკურნალოდ, აუცილებლად გადარჩება. ვიცი, მირზასთვის განკუთვნილ თანხას გიორგის მკურნალობას მოახმარენ.
კახა ჯანაშვილი: - ამ საშინელებაში საკუთარ თავსაც ვადანაშაულებ და საქართველოს მოქალაქეებსაც, ბიზნესმენებს, პოლიტიკოსებს, ბათუმელებს, ბათუმის მუნიციპალიტეტს - ყველას. ჩვენი გულგრილობით მივიყვანეთ მირზა აქამდე. ეს იმის ბრალია, რომ სხვის გასაჭირს აღარ ვისმენთ და მართლაც "ღობის ჩხირად" მიგვაჩნია. ქართველები გაჭირვებისას თანადგომით გამოვირჩეოდით და ახლა რა დაგვემართა, ასე რატომ შევიცვალეთ? რატომ არ გავიგონეთ ქალბატონი იამზეს - მირზას დედის შეძახილი, შვილის გადარჩენას რომ თხოვდა ყველას - ჯერ ბათუმში, მერე აქ? ჩვენამდე რომ მოაღწია და აგვახმაურა, ხომ ხედავთ, უკვე რა გვიანი აღმოჩნდა?! ახლა კი დაგვპირდა ჯანდაცვის მინისტრი დავით სერგიენკო, დღეიდან საქართველოში უსახსრობის გამო ონკოჰემატოლოგიაში ბავშვები აღარ დაიღუპებიანო. ფინანსთა მინისტრმა ნოდარ ხადურმაც დაგვიდასტურა, რომ 2014 წლის ბიუჯეტში გაითვალისწინებენ საქართველოში ტრანსპლანტაციის ცენტრის მშენებლობისთვის საჭირო თანხას და სახელმწიფო სისტემურად მიუდგება ამ პრობლემას - ვფიქრობ, საზღვარგარეთ კადრების მომზადებასაც ითვალისწინებს ეს სისტემურობა. მჯერა, რომ ხელისუფლება ამ დანაპირებს შეასრულებს. მხოლოდ გულდასაწყვეტია, რომ ასეთი ცენტრის შექმნაზე აქამდე არავინ იფიქრა. ტრანსპლანტაციის ცენტრი რომ გვქონოდა, არც ანა დაგვეღუპებოდა, არც მირზა იქნებოდა ამ განსაცდელში, არც სხვა ბავშვები. ვფიქრობ, ყველამ დავაგვიანეთ. თუნდაც ერთი თვით ადრე რომ გამოვსულიყავით ჟურნალისტები პროტესტის ამ ფორმით, ეგებ ხელისუფლებას მაშინ მიეღო ზომები და მირზა გადაგვერჩინა. მაინც უფლის სასწაულის იმედად ვართ და ყველანი ვლოცულობთ, მირზა ამ მდგომარეობიდან გამოიყვანოს.
ირმა ხარშილაძე
ყოველკვირეული გაზეთი "ყველა სიახლე"
(გამოდის ოთხშაბათობით)