ნინო თოლორდავა - "მეუღლე ჩემი სიმშვიდის გარანტიაა"

ტელეჟურნალისტი ნინო თოლორდავა ამბობს, რომ მისთვის ოჯახი მთავარი ღირებულებაა და მიუხედავად იმისა, რომ ბავშვობიდან საოცნებო, მისთვის ყველაზე საყვარელ საქმეს ემსახურება, შეუძლია, ოჯახის სასარგებლოდ კარიერა დაუფიქრებლად დათმოს...

- ჩემი მეუღლე - ზაზა ხაზალია მოსკოვიდან ცოტა ხნით იყო ჩამოსული, როცა დათო დოიაშვილის სპექტაკლის პრემიერაზე პირველად შევხვდი. ცნობისათვის, დათო ზაზას მამიდაშვილია, დათოს მეუღლე კი მამაჩემის მეგობრის შვილი გახლავთ. ჰოდა, ერთ დღეს ზაზამ და დათოს მეუღლემ გამომიარეს და მარჯანიშვილის თეატრში, სპექტაკლ "სალომეაზე" წავედით. ზაზამ 3 დღეში ხელი მთხოვა, 5 დღეში ცოლად გავყევი, 10 დღეში კი ქორწილი გვქონდა და მოსკოვში წავედით.

- ყოველთვის ასე სპონტანურად იღებთ გადაწყვეტილებებს?

- დიახ, ასეთი რამ მჩვევია (იღიმის).

- რა როლი მიუძღვის მეუღლეს თქვენს წარმატებაში?

- ტელევიზიაში რომ ვმუშაობ, ეს მისი დამსახურებაა! ბავშვობიდან ვოცნებობდი ჟურნალისტობაზე, მაგრამ ისე მოხდა, რომ ჩემი ცხოვრება სულ სხვა გზით წარიმართა. მახსოვს, საზოგადოებრივ არხზე მარკეტინგის დირექტორის ვაკანსიაზე მივედი, ლევან ყუბანეიშვილმა კი საინფორმაციო გადაცემის წაყვანა შემომთავაზა. როცა ამის შესახებ მეუღლეს ვუთხარი, მიპასუხა: ამ წინადადებაზე უარი არავითარ შემთხვევაში არ თქვაო. გადაწყვეტილება 10-დღიანი ფიქრის შემდეგ მივიღე. ზაზა ყოველთვის და ყველაფერში მხარში მიდგას. ამიკო - ჩემი ვაჟიც გაგებით ეკიდება იმ ამბავს, რომ დედას მისთვის ხშირად არ სცალია. სხვათა შორის, თავადაც დაკავებულია, - ანუ ყველას ჩვენ-ჩვენი საქმე გვაქვს.

- ამიკოს დედის მონატრების დროც არ აქვს?

- დედა სულ ენატრება ისევე, როგორც დედას ენატრება ამიკო. როცა ავად არის, მე კი სამსახურში უნდა წავიდე, გული სახლში მრჩება. შაბათ-კვირას ვცდილობთ, სამივე ერთად ვიყოთ.

- მეუღლეზე არასდროს გიეჭვიანიათ?

- მგონია, რომ ეჭვიანობა არასრულფასოვნების კომპლექსის ერთ-ერთი გამოხატულებაა; ეს არაპოზიტიური გრძნობაა და როცა საკუთარ თავს მსგავს რამეში გამოვიჭერ, ვცდილობ, სისუსტის მსგავს გამოვლინებას როგორმე გავექცე. წყვილის ურთიერთობა ნდობაზე უნდა იყოს დამყარებული, მაგრამ ზომიერების ფარგლებში ყველაფერი დასაშვებია.

- კიდევ ერთი შვილის გაჩენას არ აპირებთ? კარიერის გამო ხომ არ იკავებთ თავს?

- კარიერა არაფერ შუაშია - როცა ღმერთი მომცემს, ბავშვს აუცილებლად გავაჩენ! ჩემთვის ოჯახი ყველაზე მნიშვნელოვანი რამ არის. თუ ოჯახს დასჭირდება, კარიერას დავთმობ, მაგრამ მადლობა უფალს, ასეთი არჩევნის წინაშე არასდროს დავმდგარვარ.

- მუდამ კარგ ფორმაში ხართ...

- სხვათა შორის, ზაზა ესთეტია და ძალიან მაგარი გემოვნება აქვს. თუ რამეს მირჩევს, დარწმუნებული ვარ, ნამდვილად კარგი იქნება. ჩაცმულობასთან დაკავშირებით ჩვენი გემოვნება ხშირად ემთხვევა: მაღაზიაში რომ შევდივართ, ერთსა და იმავე ტანსაცმელს ვკიდებთ ხელს. თუმცა, ზოგჯერ რაღაცებს მიწუნებს და ასეთ დროს ისეთ არგუმენტს მეუბნება, რომ ვემორჩილები (იღიმის).

- როგორ ფიქრობთ, ცოლ-ქმარს ერთნაირი ინტერესები უნდა ჰქონდეს თუ მყარი ურთიერთობის გარანტი "პლუსისა" და "მინუსის" თანაცხოვრებაა?

- ერთნაირი ღირებულებების ქონა ნამდვილად, საჭიროა. როცა შენ სხვა მხარეს მიიწევ, ის კი სულ სხვა მხარეს გექაჩება, შეიძლება, ურთიერთობა დაინგრეს.

- თუ გაქვთ მეუღლის გადმობირების თქვენეული სტრატეგია, როცა ის არ გეთანხმებათ?

- ასეთ დროს ბევრს ვლაპარაკობ, ტვინს "ვბურღავ". თუმცა, ის თავისას რომ დაიჩემებს, მიზანს ყოველთვის აღწევს და თავად გადამიბირებს ხოლმე - ამის საოცარი უნარი აქვს. ზაზა ჩემთვის სალი კლდესავით არის. როცა პრობლემა მაქვს, მისი სიტყვები: "ყველაფერი კარგად იქნება", საოცრად მამშვიდებს. საყვარელი ადამიანის გვერდით აღარაფრის მეშინია. ის არის ჩემი სიმშვიდის გარანტი, შინაგანი ჰარმონიის საწყისი...

ამიკო, ნინო თოლორდავას შვილი:

- ევროპულ სკოლაში ვსწავლობ. ყველაზე მეტად კალათბურთი მაინტერესებს და ამ მხრივ სერიოზული გეგმები მაქვს. თავისუფალ დროს მეგობრები კინოში მივდივართ ან კაფეში ვსხდებით, უფრო ხშირად კი ეზოში ფეხბურთს ან კალათბურთს ვთამაშობთ. მე, დედა და მამა კვირა დღეს ერთად ვატარებთ, ხშირად კი დეიდის ან ბებიას სახლში ვიკრიბებით. ზაფხულობით ბებოსთან ერთად, სურამში მივდივარ, სადაც შაბათ-კვირას დედა და მამა ჩამოდიან... დედა გემოვნებიანი ადამიანია. ჩაცმისას მე და მამა რჩევებს ვაძლევთ, შენიშვნები კი არ სჭირდება... ძალიან მინდა, და ან ძმა მყავდეს. ახლა პატარა დეიდაშვილი მყავს და იმაზე გადამაქვს მთელი სიყვარული. ჭამა არ მიყვარს და დედა გამუდმებით ცდილობს, ისეთი სადილი მოამზადოს, რომელიც მაცდუნებს. ჩემი მეგობრები ხშირად აღნიშნავენ, რომ ის ძალიან ლამაზი და კარგი ჟურნალისტია, ეს კი ცხადია, ძალიან მიხარია... მომწონს, ახლა ჟურნალისტები ბავშვებს რომ ეხმარებიან.

ნინო:

- ჩვენ თანადგომას ვუცხადებთ ლეიკემიით დაავადებულ ბავშვებს. პროექტის მთავარი მიზანია, საქართველოში ამ დაავადებით არც ერთი ბავშვი არ დაიღუპოს. თითოეული პატარას მკურნალობა მინიმუმ, 75 ათასი ევრო ღირს და ვინაიდან მშობლებს ამის საშუალება არ აქვთ, შვილებს ვერაფრით ეხმარებიან... საქართველოში ლეიკემიით ყოველწლიურად, 60-70 ბავშვი ავადდება და 5-10 პატარა იღუპება. მოგეხსენებათ, რომ თავდაპირველად საზოგადოებრივი არხის ოპერატორის - დიტო ცინცაძის გარშემო გავერთიანდით და მინდა გითხრათ, რომ მედია ასეთი ერთიანი არასოდეს ყოფილა. ქუჩაში, დიდ სუპერმარკეტებში ყუთებით დავდიოდით და შესაწირს ვითხოვდით. საბედნიეროდ, სახელმწიფო უწყებები, ბიზნესმენებიც დაგვეხმარნენ, ძირითადი თანხა - 140 ათასი ლარი კი "ქართუ ბანკმა" გადმორიცხა. ღვთის წყალობით, დიტო თავს კარგად გრძნობს. მისმა ავადმყოფობამ კიდევ უფრო მეტად დაგვაფიქრა და გადავწყვიტეთ, შექმნილიყო დიმიტრი ცინცაძის დახმარების საქველმოქმედო ფონდი. ჩვენ ფართომასშტაბიან კამპანიას ვიწყებთ ბავშვების გადასარჩენად!

შორენა ლაბაძე

ჟურნალი ”გზა”

(გამოდის ხუთშაბათობით)