ეკა ანდრონიკაშვილი - დიეტას არ ვიცავ და მიუხედავად ამისა, ბოლო წლებია სტაბილურად ერთი წონა მაქვს

ამჯერად კულინარიაზე მსახიობი, ეკა ანდრონიკაშვილი გვესაუბრება. როგორც ის აღნიშნავს, ჯანსაღ კვებას დიდ ყურადღებას აქცევს და როცა დრო აქვს, გემრიელ კერძებს სიყვარულითა და კარგი განწყობილებით ამზადებს...

"სიყვარულს საკვებიც გრძნობს"

- გემრიელად ჭამა ძალიან მიყვარს და რაიმე განსაკუთრებულს თითქმის ყველა ქვეყანაში ვპოულობ. ყველაზე მეტად მაინც ქართული სამზარეულო მომწონს, კერძებს თავადაც სიამოვნებით ვამზადებ და გემრიელიც გამომდის, რადგან ყველაფერს გულიანად ვუდგები. უბრალოდ, საქმე ისაა, რომ ჩემი სამუშაო გრაფიკიდან გამომდინარე, სამზარეულოსთვის დრო არ მრჩება. ნამცხვრებს არ ვაცხობ, მაღაზიაში ვყიდულობ ან კაფეში მივირთმევ. კერძი გემრიელი გამოვა თუ არა, იმაზეცაა დამოკიდებული, თუ როგორი გულით, როგორი განწყობილებით ამზადებ და მოგწონს თუ - არა ეს. თუ ფიქრობ - ოჰ, ნეტავ, დროზე მომაშორებინაო, გემრიელი არასდროს გამოგივა. სიყვარულს საკვებიც "გრძნობს".

ოჯახური კულინარიული ტრადიციები

- ბებიაჩემი ბავშვობისას კარგ ტკბილეულს, ნამცხვრებს აცხობდა - ვაშლის "პეროგებს", შუს, ნაპოლეონს. დედამ კი საჭმლის გაკეთება დღემდე არ იცის (იცინის). ამის ნიჭი არ აღმოაჩნდა. ამიტომ ბებიის შემდეგ, ამ საკითხში ესტაფეტა მე გადმომეცა. ბევრი რამის კეთება ჩემით ვისწავლე, რაიმე ახალს მეგობრებიც მასწავლიან ხოლმე, ასევე, ბიცოლაჩემი და როცა რაიმე მაინტერესებს, მათ ვურეკავ და ვეკითხები. სხვათა შორის, ბაბუაჩემი უგემრიელეს ბლომანჟესა და მურაბებს აკეთებდა, ეს მთელი რიტუალი იყო და ამ საქმეს სხვას არავის ანდობდა. მე კი ამ დროს სამზარეულოში ვიჯექი, ვუყურებდი და ვასისტენტობდი ხოლმე. ბაბუის გარდაცვალების მერე, ბლომანჟე აღარც გამიკეთებია და ამ ტრადიციას აუცილებლად აღვადგენ. კერძების კეთება უფრო აქტიურად გათხოვების შემდეგ დავიწყე. ჩემი ყოფილი მეუღლის ბებია და ჩემი დედამთილი უგემრიელეს საჭმელებს აკეთებდნენ. ყველაზე მეტად ერთი კერძი მომწონდა - "შავი წვენი". ხორცს ხახვთან ერთად თუშავდა და ზედ ბროწეულის ბევრ წვენს ასხამდა. მიკითხავს კიდეც, მიყურებია, მაგრამ როგორსაც "ნორა ბაბა" აკეთებდა, ისეთი მაინც არ გამომსვლია.

უცხოური სამზარეულო

- ყველაზე გემრიელად, როგორც წესი, ფრანგული სამზარეულო მიიჩნევა. იტალიურიც მომწონს, მაგრამ ძირითადად, პიცისა და პასტის სხვადასხვა ვარიანტია. თუმცა, გემრიელი სოუსები და ტკბილეულიც აქვთ. გერმანული სამზარეულო დიდად არ მხიბლავს, მაგრამ ნამცხვრები და შოკოლადი შესანიშნავია. ერთადერთი, სადაც არაფერი მომწონდა, ბულგარეთია. უგემური საჭმელი იყო... ძირითადად, მოხარშული ბოსტნეული ჰქონდათ და ისეთი წვნიანები, რომ არ მიგიზიდავს.

"უნდა იკვებო იმისთვის, რომ იცხოვრო და არა - იცხოვრო იმისთვის, რომ იკვებო"

- ძალიან მიყვარს სალათები, ახალ-ახალი ბოსტნეული და ვცდილობ, ყველაფერი უმი სახით მივიღო, თუ ეს შესაძლებელია. კარტოფილსა და მსგავს პროდუქტზე არ მაქვს საუბარი. ნიგვზიანი საჭმელები გემრიელიცაა და სასარგებლოც. უნდა იკვებო იმისთვის, რომ იცხოვრო და არა - იცხოვრო იმისთვის, რომ იკვებო. ეს ყოველთვის მახსოვს და ვითვალისწინებ, მაგრამ ისეთი დღის რეჟიმი მაქვს, ზოგჯერ იძულებული ვხდები, ნაუცბადევად ღვეზელი მივირთვა, რაც მიუღებლად მიმაჩნია.

ცომეული და ჯანსაღი პროდუქტი

- ბუნებრივი ყველაფერი სასარგებლოა და საფუვრიანი ცომეულით "გამოტენა" კარგს არაფერს მოგვცემს. საკვებისგან ენერგიას უნდა ვიღებდეთ, ჩვენი კვებით კი ორგანიზმი იმ პროდუქტის გადასამუშავებლად ხარჯავს ენერგიას, რომელიც ფაქტობრივად, არაფრის მომცემია. მწვანილეულობა, ბოსტნეული და ხილი მოხარშვის შემდეგ სასარგებლო თვისებებს კარგავს. ჯობია, ხილი ცოცხლად მივირთვათ. თანაც, ხილი ცალკე საჭმელია და არა - დესერტი. მაგალითად, მე ვეწინააღმდეგები ხორცისა და თევზის არევას. ასევე, ცუდი ყოფილა ხორცისა და კარტოფილის სინთეზი, რომელიც ჩვენში ძალიან პოპულარულია.

უცნაური საკვები არსებები

- გველის ხორცი არ გამისინჯავს, თუმცა სიამოვნებით მივირთმევდი. ბაყაყი ამერიკაშიც მიჭამია და თბილისშიც. 1-2 წლის წინ, აქ ერთ-ერთ იაპონურ რესტორანში მოვხვდი, ბაყაყი ჩემ თვალწინ მოამზადეს, მაგრამ რომ გითხრათ, აღვფრთოვანდი-მეთქი, მოგატყუებთ. მწყრისა და ქათმის ხორცის მსგავსია. არანაირი ზიზღი არ მაქვს, იქიდან გამომდინარე, რომ წყლის არსებაა. მგონია, რომ გველიც ძალიან სუფთაა. ერთადერთი, რასაც ნამდვილად ვერ შევჭამდი, ჭიები, ხოჭოები და მსგავსი რამაა. შემწვარი ვირთხები ხომ საერთოდ კოშმარია.

ამერიკა - ზღვის პროდუქტების მხარე

- ამერიკაში მოგზაურობისას პრიორიტეტს იაპონურ სამზარეულოს, სუშისა და ზღვის პროდუქტებს ვანიჭებ. იქ ძირითადად, ჰამბურგერები და სტეიკებია, თუმცა თვითონ ამერიკელები იშვიათად მიირთმევენ. გაცილებით იაფი, ხელმისაწვდომი და უგემრიელესი, სწორედ ზღვის პროდუქტები და სუში გახლავთ. შტატებში ყოველდღიურად სუშის თევზით დატვირთული სამი ბოინგი შედის და ამ პროდუქტების მთელი ხიბლი ისაა, რომ ახალი უნდა მიირთვა. საღამოობით უკვე ფასდაკლებაა - ნახევარ ფასში ყიდიან. თბილისში საღამოს შედიხარ რესტორანში და არავინ იცის, როდინდელ ჩამოტანილ სუშიში იხდი არც ისე მცირე თანხას. აშშ-ში პოპულარულია, ასევე, მექსიკური სამზარეულო. მაროკოულ რესტორანშიც ვიყავით, თუმცა დიდად არ მომწონებია...

პეკინური იხვი

- ნიუ-იორკში, ჩინურ უბანში, პატარა, საკმაოდ უბრალო რესტორანია, სადაც უგემრიელესი იხვის ხორცის გასინჯვა შეიძლება. იხვი მთლიანად იწვება და რომელ ნაჭერსაც ისურვებ, მოგიჭრიან. ასეთი გემრიელი მართლაც არაფერი გამისინჯავს. შემწვარ გოჭს ჰგავს, ოღონდ ნაკლები ცხიმი აქვს და პირდაპირ პირში დნება. გარნირითა და სანელებლებითაა. ნიუ-იორკში ჩასვლისას, უკვე ტრადიციად მაქვს, რომ ამ რესტორანს აუცილებლად უნდა ვესტუმრო. სხვათა შორის, იქაურ კვების ობიექტებში, როგორც წესი, შენ მიერ ნაყიდ საჭმელს, რამდენიც უნდა დაგრჩეს, შეგიფუთავენ და გაგატანენ. ეს იქ ცუდ ტონად არ ითვლება. პირიქით, რომ დატოვო, გაუკვირდებათ, რადგან პროდუქტს ტყუილად არავინ ყრის.

ამერიკული ნამცხვარი

- ამერიკაში ძალიან გემრიელი ტკბილეულია, ყველაზე პოპულარული კი არის - "პიეს", რომელიც კრემიანიცაა და უბრალოდ, ბისკვიტების სახითაც. ისეთი გრძელი რიგი, როგორც ამ ცნობილ ნამცხვარზეა, არსად შემხვედრია. თურმე, მისი ცხობა ერთ ოჯახს დაუწყია, თავიდან მცირე რაოდენობით, მერე კი ხალხს ისე მოეწონა, რომ მათთვის ეს სერიოზულ ბიზნესად იქცა და ახლა ვაშინგტონში ჩასული ყველა ტურისტი თავს "ვალდებულად" თვლის, რომ გასინჯოს. სამწუხაროდ, მე ვერ მოვახერხე, რადგან იმ უზარმაზარ რიგში დგომის დრო ნამდვილად არ მქონდა...

სასმელი

- ყველა საჭმელს თავისი სასმელი უხდება. პირადად მე, მიუხედავად იმისა, რომ წარმოშობით კახელი ვარ, ღვინოს ვერ ვსვამ, თავი მტკივდება და ცუდად მხდის. არც შამპანური მომწონს. თუ ვსვამ, რა თქმა უნდა, ზომიერების ფარგლებში და ისიც რაიმე ძლიერ ალკოჰოლურს - კონიაკს, ვისკის, არაყს, ტეკილას... ცივი და მომჟავო გემო უნდა ჰქონდეს, ტკბილი კოქტეილები არ მიყვარს. სასმელი მაინცდამაინც არ მეკიდება ხოლმე, არ ვთვრები.

სტაბილური წონა

- დიეტას, ფაქტობრივად, არ ვიცავ და მიუხედავად ამისა, ბოლო რამდენიმე წელია, სტაბილურად ერთი წონა მაქვს. თუ მომშივდება, საღამოსაც მივირთმევ, თუ კაფეში ვარ, ნამცხვარსაც სიამოვნებით გეახლებით. ჩემი პლუსი ისაა, რომ ცოტ-ცოტას და ხშირად ვჭამ. პური და ბუტერბროდები არ მიყვარს, ასევე, ძალიან ცხიმიანი, ცხარე საკვები და გამოდის, რომ ჯანმრთელად ვიკვებები. როგორც დავასკვენი, ყოველდღიურად იმდენ ენერგიას ვხარჯავ, დიეტა და ვარჯიში ნაკლებად მჭირდება.

თამთა დადეშელი

ჟურნალი ”გზა”

(გამოდის ხუთშაბათობით)