საქართველოს მუსიკის ეროვნულ ცენტრში მსოფლიოში აღიარებული პიანისტის - ლექსო თორაძის კონცერტები ნიკოლ რაჭველის მხარდასაჭერად ანშლაგებით მიმდინარეობს... მეტისმეტად დაძაბული გრაფიკის მიუხედავად თავად ნიკოლოზ რაჭველი გულახდილ ინტერვიუზე დავითანხმეთ...
- სამწუხაროდ, კულტურის სამინისტრომ ჩვენს მიმართ ერთობ გაუაზრებელი ნაბიჯი გადადგა. ისტორიას არ ახსოვს, ორკესტრის მუსიკალურ ხელმძღვანელს უშუალოდ აკონტროლებდეს და მართავდეს რაიმე ტიპის ჯგუფი, მით უმეტეს სამთავრობო. ეს ჰგავს წინასწარ განზრახულ სადამსჯელო ხასიათის ქმედებას... თურმე უნდა ვიყურყუტო კვირაში ორჯერ საათობით თათბირებზე, რაც ნიშნავს, რომ რეპეტიციებს ვეღარ ჩავატარებ, მუსიკას ვეღარ დავწერ, ვერ მოვემზადები კონცერტებისთვის... ფინალი იქნებოდა ის, რომ გავგიჟდებოდი, ამეშლებოდა ნერვები, დავწერდი განცხადებას და მე თვითონ წავიდოდი... ჩვენ ვითხოვთ, ძირეული რეფორმა მოხდეს. კულტურის სამინისტრომ მხოლოდ მენეჯერი, ანუ გენერალური დირექტორები დანიშნოს... სამხატვრო ხელმძღვანელი კი როგორც ცივილიზებულ ევროპაშია არჩევითი უნდა იყოს. საერთოდ, ადამიანი, ვინც ხელოვნებას ქმნის და ხელმძღვანელობს შემოქმედებით კოლექტივს, არ უნდა იყოს დანიშნული ამა თუ იმ ხელისუფლების მიერ. ამ შემთხვევაში ხელისუფალს მისი პოლიტიკური ნიშნით გამოყენება და დავალებების მიცემა არ შეეძლება... თუნდაც უახლოესი წარსულიდან რობერტ სტურუას მაგალითი ძალიან მკაფიო იყო...
- თქვენ მოიაზრებოდით წინა ხელისუფლების ფავორიტად, შოუებსაც დირიჟორობდით...
- რატომ მხოლოდ წინა ხელისუფლების!? - მე მოვიაზრებოდი ზვიად გამსახურდიას ფავორიტადაც, ძალიან ბევრი სიკეთე მახსოვს ასევე ედუარდ შევარდნაძისგან.. მე და ჩემი ოჯახი არასოდეს დავივიწყებთ ზურაბ ჟვანიას თანადგომას, სწორედ მისი დახმარებით შევძელი სწავლა ვენაში დაშემდეგ მისივე მოწვევით დავბრუნდი საქართველოში. ბატონი ბიძინა ივანიშვილისგანაც არაერთხელ მიგრძვნია განსაკუთრებული სითბო და დარწმუნებული ვარ, ვინც შემდგომ მოვა ხელისუფლებაში, ჩემს კონცერტებზე ისიც ივლის და ჩვენს შემოქმედებით კოლექტივს აპლოდისმენტებით დააჯილდოვებს... რაც შეეხება "შოუებს", თუ თქვენ კონკრეტულად "ვერის უბნის მელოდიებს" გულისხმობთ, გოგი ცაბაძის ნაწარმოების ახალი საორკესტრო ვერსიებით აჟღერება ჩემთვის უპირველესად, ეროვნული საქმე იყო და არა "შოუ". თუმცა ციხის კადრები რომ გავიდა, მე გავაკეთე რადიკალური განცხადება, რითაც პრაქტიკულად დავაფიქსირე ჩემი აღშფოთება და უძლური მდგომარეობა.