როდის და რა პირობებით შეიძლება ბავშვის გაშვილება და რა სირთულებს აწყდებიან მათი შვილად აყვანის მსურველები? რატომ უწევთ ხანგრძლივი ლოდინი? - ამ და სხვა აქტუალურ საკითხებზე ჯანმრთელობის დაცვისა და სოციალურ საკითხთა სამინისტროს სოციალური მომსახურების სააგენტოს ბავშვზე ზრუნვის სამსახურის უფროსი ეკა სანებლიძე გვესაუბრება.
- ბავშვის გაშვილებისათვის აუცილებელია, მას შესაბამისი სტატუსი მიენიჭოს. 18 წლამდე პირს გასაშვილებელის სტატუსი ენიჭება იმ შემთხვევაში, თუ მისი მშობელი სასამართლომ ქმედუუნაროდ ცნო, უგზო-უკვლოდ დაკარგულად აღიარა ან გარდაცვლილად გამოცხადდა; არის ობოლი, რომელიც აღიარებულია მიტოვებულ ბავშვად და რომლის ყველა კანონიერმა წარმომადგენელმა განაცხადა თანხმობა ბავშვის გაშვილებაზე. მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ ეს საფუძვლები არსებობს, მეურვეობისა და მზრუნველობის ადგილობრივი ორგანო ანიჭებს ბავშვს გასაშვილებელის სტატუსს, რის შემდეგაც მისი მონაცემები ერთიან რეესტრში აღირიცხება. ბოლო ხანს გაშვილების პროცედურა გამარტივდა, გაფართოვდა იმ პირთა წრე, რომელთაც გაშვილებისას უპირატესობა ენიჭებათ, ახლო ნათესავების გარდა, ეს არიან ბიოლოგიური მშობლის მეგობრები, ახლობლები, მეზობლები, შორეული ნათესავები.. რაც შეეხება გრძელ სიას, რიგს, საქმე ის არის, რომ ამჟამად შვილად აყვანის მსურველი, მშვილებელი ბევრად მეტია, ვიდრე გასაშვილებელი ბავშვი. ასეთი რიგები მარტო საქართველოსთვის არ არის დამახასიათებელი, ყველა განვითარებული ქვეყანა დგას ამ პრობლემის წინაშე.
- თუ მშობელი ცოცხალია და შვილს არ პატრონობს, რამდენი ხანი არ უნდა ჰყავდეს მას ბავშვი ნანახი, რომ მის შვილს გასაშვილებლის სტატუსი მიენიჭოს?
- ყოველი შემთხვევა ინდივიდუალურია. თუ ბავშვი სახელმწიფო მზრუნველობაზეა და მშობელი სისტემატურად არ აკითხავს, ადგილობრივ ორგანოს შეუძლია, დაიწყოს პროცესი მშობლის უფლების ჩამორთმევის თაობაზე. ყველა ბავშვს აქვს უფლება, ცხოვრობდეს და იზრდებოდეს ოჯახურ გარემოში. უპირატესობა, რა თქმა უნდა, ბიოლოგიურ ოჯახში დაბრუნებას ენიჭება, ვცდილობთ, ოჯახები გავაძლიეროთ, მაგრამ თუ ბიოლოგიური ოჯახი მაინც არ იჩენს ინტერესს თავისი შვილისადმი, მაშინ მეურვეობისა და მზრუნველობის ორგანოს აქვს უფლება, და ასეც აკეთებს, მიმართოს სასამართლოს ამ პირისთვის მშობლის უფლების ჩამორთმევის შესახებ. ამის შემდეგ ბავშვს გასაშვილებლის სტატუსი ენიჭება.
- მშვილებელ ოჯახში ბავშვის მოხვედრის შემდეგ მის საცხოვრებელ პირობებს სოციალური მუშაკი ამოწმებს, თუმცა, არის შემთხვევები, როცა სოცმუშაკი მხოლოდ ერთხელ მიდის ოჯახში, შემდეგ კი მხოლოდ ტელეფონით ეხმიანება, არ იჩენს სათანადო ყურადღებას.. რა კეთდება იმისათვის, რომ სოციალური მუშაკის პირადი დაინტერესება, კორუფციული ფაქტორი გამოირიცხოს?
- მშვილებელ ოჯახად დარეგისტრირება საკმაოდ რთული პროცესია: ოჯახი მომართავს მეურვეობის და მზრუნველობის ადგილობრივ ორგანოს, ამოწმებენ მის სოციალურ მდგომარეობას, სოციალური მუშაკი მუშაობს ოჯახთან, იკვლევს და მზადდება დასკვნა, რის საფუძველზეც ამ ოჯახის მონაცემი შედის ერთიან რეესტრში.. გამორიცხულია, რომ სოციალური მუშაკი მხოლოდ ერთხელ მივიდეს ოჯახში; მას ოცი სამუშაო დღე, ერთი თვე აქვს იმისათვის, რომ მშვილებელი ოჯახის მდგომარეობა შეამოწმოს, დასკვნა მოამზადოს, რაც ოჯახში რამდენიმე ვიზიტის, გასაუბრების გარეშე წარმოუდგენელია.
- არის შემთხვევები, როცა მშვილებელი ოჯახები, განსაკუთრებით, სოფლად, ბავშვებს ამუშავებენ და ისინი, ფაქტობრივად, შინამოსამსახურეებად აჰყავთ..
- ამიტომაც განსაკუთრებული სიფრთხილით მოწმდება შვილად აყვანის რეალური მოტივი: ოჯახს მოსამსახურე უნდა თუ შვილი, რომელსაც შესაბამის გარემოში აღზრდის.
- რაც შეეხება ქართველი ბავშვების გაშვილებას უცხოეთში, ვინ იღებს პასუხუსმგებლობას ამ ბავშვების ბედზე? რუსეთში არაერთი სკანდალი აგორდა აშშ-ში გაშვილებულ ბავშებთან დაკავშირებით..
- როცა ბავშვს გასაშვილებლის სტატუსი ენიჭება, ვიწყებთ მის გაშვილებაზე მუშაობას და თუ 8 თვის განმავლობაში საქართველოში მშვილებელი არ გამოჩნდა, გვაქვს უფლება, ის საზღვარგარეთ გავაშვილოთ, რადგან ყველა ბავშვს აქვს უფლება, ცხოვრობდეს და იზრდებოდეს ოჯახში. სხვადასხვა ქვეყნის გაშვილების ცენტრალური ორგანოების გარდა, არსებობენ აკრედიტებული სააგენტოები, რომლებიც ბავშვებისათვის ოჯახებს ეძებენ, თუმცა, როგორც ვთქვი, საქართველოში საკმაოდ ბევრი მშვილებელია დარეგისტრირებული, უცხოეთში ძალზე ცოტას თუ ვაშვილებთ. გვყავს ბავშვები, რომლებსაც ჯანმრთელობის პრობლემების გამო საქართველოში ვერ ვაშვილებთ, ამიტომ გასაშვილებლად შესაბამის საერთაშორისო ორგანოებს მივმართავთ, თუმცა, ასეთ ბავშვებზე არც უცხოეთშია დიდი მოთხოვნა.
- რა კეთდება პრევენციისთვის, რათა ბავშვის შვილად აყვანას არ მოჰყვეს მისი ორგანოებით ვაჭრობა ან არ მოხვდეს ერთსქესიანი წყვილის ოჯახში, რაც ევროპის რიგ ქვეყნებში დაშვებულია?
- საქართველოს კანონმდებლობა ერთსქესიან ოჯახში გაშვილებას არ ითვალისწინებს, ამიტომ როცა ნებისმიერი ქვეყნის სააგენტო არეგისტრირებს მშვილებელს, რომელსაც საქართველოდან უნდა ბავშვის აყვანა, დოკუმენტები ჩვენთან მოდის, ვიკვლევთ ამ ოჯახს და მერე ვწყვეტთ, მივაშვილოთ თუ არა ბავშვი. ასე რომ, ერთსქესიან ოჯახში ბავშვის გაშვილება გამორიცხულია, რაც შეეხება მისი ორგანოებით ვაჭრობას, გამშვილებელი და მშვილებელი ქვეყნების ცენტრალური ორგანოების თანამშრომლობისას ინფორმაციის გაცვლა და პროცესის მონიტორინგი გამორიცხავს ასეთ გარიგებას, მით უმეტეს, რომ უცხოეთში სულ რამდენიმე ბავშვი გავაშვილეთ.
ნინო კვიტაშვილი
ყოველკვირეული გაზეთი "ყველა სიახლე"
(გამოდის ოთხშაბათობით)