26 მაისს გარდაცვლილი სულიკო ასათიანისა და ნიკა კვინტრაძის საქმეზე გამოძიება ჯერ დასრულებული არ არის. თავის დროზე, სამართალდამცველებმა განაცხადეს, რომ ცხედრები თავისუფლების მოედანზე მდებარე მაღაზიის სახურავზე იპოვეს, გარდაცვალების მიზეზად კი გაწყვეტილ ელექტროსადენთან შეხება დასახელდა. მოგვიანებით, იმავე მაღაზიის მეპატრონემ, ოლეგ ჟვანიამ, საჯაროდ აღიარა, რომ პოლიციელები მას ცრუჩვენების მიცემას აიძულებდნენ:
"უნდა დამედასტურებინა, რომ 26 მაისს გაითიშა შუქი და დაზიანებული ელექტროსადენის აღდგენის მიზნით "თელასს" მივმართე, თუმცა მისი წარმომადგენლები არ მოვიდნენ. არადა, 26 მაისს მაღაზიას შუქი არ გასთიშვია". ამჯერად რა დეტალების დადგენას ცდილობს გამოძიება და რა დაიწერა სულიკო ასათიანის ექსჰუმირებული ცხედრის განმეორებითი ექსპერტიზის დასკვნაში? ამის გასარკვევად "კვირის პალიტრა" სულიკო ასათიანის მეუღლეს, შორენა ადეიშვილსა და ვაჟს, პაატა ასათიანს ესაუბრა.
შორენა ადეიშვილი: - 21 მაისს "სახალხო კრების" ორგანიზებულ აქციაზე დასასწრებად სულიკო სამტრედიიდან თბილისში წამოვიდა. ელოდა, რომ პოლიცია მომიტინგეებს დაარბევდა - აქციის მონაწილეებისთვის უთქვამს, რამე უბედურება თუ დამატყდა თავს, ჩემს შვილს, პაატას მიმიხედეთო.
- ე.ი. ცუდი წინათგრძნობა ჰქონდა?
- კი, ნამდვილად ჰქონდა. ამბობდა, პოლიცია ხალხს არ დაინდობს და საშინელება მოხდებაო. აქციის მონაწილეებს 25 მაისს, ნაშუადღევამდე უნახავთ სულიკო, შემდეგ კი მისი კვალი დაიკარგა.
- ბოლოს ვინ ნახა?
- ნატო დვალიშვილმა, ვილჰელმ მახარაძემ და სხვებმა (ყველას გვარი არ მახსოვს). ერთ-ერთ მათგანს სულიკოსთვის უთქვამს, მგონი, ისე მიდის საქმე, დროშების ტარების თავდაცვისთვის გამოყენება დაგვჭირდებაო. სულიკოს უპასუხია, დროშის ტარი რად მინდა, თავდამსხმელს ისედაც მოვიგერიებ, მაგრამ ყველაზე დიდი უბედურება ქართველებს შორის დაპირისპირება იქნება. ოღონდ ეს არ მოხდეს და თუნდაც სიცოცხლეს გავწირავო. ასეთი სულისკვეთების და უშიშარი იყო ჩემი მეუღლე. დარწმუნებული ვარ, არეულობის დროს გაქცევას და დამალვას არ შეეცდებოდა.