სა­მუ­და­მო პა­ტიმ­რო­ბა­მის­ჯი­ლი სერ­ჟან­ტის აღ­სა­რე­ბა - "მა­ი­ძუ­ლებ­დნენ, ჩე­მი ნა­თე­სა­ვი, გე­ნე­რა­ლი დუმ­ბა­ძე მო­მეკ­ლა"

სერ­ჟან­ტი გი­ვი დუმ­ბა­ძე შე­ი­ა­რა­ღე­ბუ­ლი ძა­ლე­ბის სე­ნა­კის მე­ო­რე ქვე­ი­თი ბრი­გა­დის 23-ე ბა­ტა­ლი­ონ­ში მსა­ხუ­რობ­და. 2008 წლის 23 ივნისს ის დააკავეს, როგორც თავად აცხადებს, დაკავებისას ნარკოტიკი ჩაუდეს და სა­მუ­და­მო პა­ტიმ­რო­ბა მი­უ­სა­ჯეს. "ყვე­ლა სი­ახ­ლემ" მას­თან ინ­ტერ­ვიუ ად­ვო­კა­ტის დახ­მა­რე­ბით ჩა­წე­რა, გი­ვი დუმ­ბა­ძე გლდა­ნის მე-8 და­წე­სე­ბუ­ლე­ბა­ში იხ­დის სას­ჯელს და თავს უკა­ნო­ნო პა­ტიმ­რად მი­იჩ­ნევს.

გი­ვი დუმ­ბა­ძე:

- ჩემი დაკავების შემდეგ, პოლიციაში ორი უც­ნო­ბი შე­მო­ვი­და, რო­მელ­თაც მითხ­რეს, თუ მათ და­ვუ­ჯე­რებ­დი, ყვე­ლა­ფე­რი კარ­გად იქ­ნე­ბო­და. ისი­ნი ზრდი­ლო­ბი­ა­ნად მექ­ცე­ოდ­ნენ, ყა­ვა და სი­გა­რე­ტიც შე­მომ­თა­ვა­ზეს. შემ­დეგ ფურ­ცლე­ბი და კა­ლა­მი და­მი­დეს და მკაც­რად მითხ­რეს, ხე­ლი მო­ა­წე­რე­ო. არც წა­მი­კითხ­ავს, ისე მო­ვა­წე­რე ხე­ლი. ამის შემ­დეგ ჩა­მიყ­ვა­ნეს სოდ­-ის იზო­ლა­ტორ­ში, სა­დაც ორი დღე დავ­ყა­ვი. მე­სა­მე დღეს ჩემ­თან ისევ ის ორი უც­ნო­ბი შე­მო­ვი­და, ვი­ნა­ო­ბა არ გა­მიმ­ხი­ლეს და მითხ­რეს, რა­საც გეტყ­ვით, და­ი­მახ­სოვ­რე და ისე მო­ი­ქე­ცი­ო. ჩვე­ნი სა­უბ­რის შე­სა­ხებ არც შენ­მა ად­ვო­კატ­მა და არც ოჯა­ხის წევ­რებ­მა არ უნ­და გა­ი­გონ, ჩვენ ყვე­ლა­ფე­რი შეგ­ვიძ­ლია და გა­რეთ მყო­ფებ­ზე იზ­რუ­ნე, თუ გინ­და, ისი­ნი გვერ­დით არ მო­გის­ვა­თო. და­ა­მა­ტეს, თუ დაგ­ვი­ჯე­რებ, მა­ლე გა­თა­ვი­სუფ­ლდე­ბი, თუ არა - წახ­ვალ სა­მუ­და­მო­ზე­ო. თან­და­თან ვრწმუნ­დე­ბო­დი, რომ ჩე­მი და­კა­ვე­ბა და იზო­ლი­რე­ბა წი­ნას­წარ გათ­ვლი­ლი და მოწყ­ო­ბი­ლი პრო­ვო­კა­ცია იყო. მე ვარ პო­ლი­ტი­კუ­რი მო­ტი­ვით და­პა­ტიმ­რე­ბუ­ლი და ჩემ­თვის მოს­ჯი­ლი უვა­დო პა­ტიმ­რო­ბა არის უკა­ნო­ნო და და­უ­სა­ბუ­თე­ბე­ლი. ეს იყო ქარ­თუ­ლი სპეც­სამ­სა­ხუ­რე­ბი­სა და აჭა­რის პრო­კუ­რა­ტუ­რის უფ­რო­სი პრო­კუ­რო­რის ავ­თან­დილ კოჭ­ლა­მა­ზაშ­ვი­ლის მოწყ­ო­ბი­ლი პრო­ვო­კა­ცი­ა.

- კონ­კრე­ტუ­ლად რას ითხ­ოვ­დნენ თქვენ­გან?

- მათ უნ­დო­დათ ჩე­მი გა­მო­ყე­ნე­ბა ნა­ცი­ო­ნა­ლე­ბის მი­ერ სამ­შობ­ლოს მო­ღა­ლა­ტედ გა­მოცხ­ა­დე­ბუ­ლი ჩე­მი უახ­ლო­ე­სი ნა­თე­სა­ვის, რო­მან დუმ­ბა­ძის წი­ნა­აღ­მდეგ. მის­გან ჯერ ინ­ფორ­მა­ცია უნ­და მი­მე­ღო, შემ­დეგ კი მო­მეკ­ლა. გა­დაწყ­ვე­ტი­ლი ჰქონ­დათ, რო­მა­ნის სა­კან­ში ჩა­ვეს­ვი და რა­საც გე­ნე­რა­ლი გა­მან­დობ­და, ყვე­ლა­ფე­რი მათ­თვის მო­მეხ­სე­ნე­ბი­ნა. თან მა­მუ­ნა­თებ­დნენ, შენ ჯა­რის­კა­ცი ხარ და ვალ­დე­ბუ­ლი ხარ, ქვეყ­ნის­თვის რა­ღაც გა­ა­კე­თო­ო, რო­მან დუმ­ბა­ძეს კი რო­გორც მო­ღა­ლა­ტეს, ისე მო­იხ­სე­ნი­ებ­დნენ. ისი­ნი აგ­რძე­ლებ­დნენ ოჯახ­ზე მუ­ქა­რას. მო­სა­ფიქ­რებ­ლად დრო ვითხ­ო­ვე. ივ­ლის­ში კვლავ მო­მა­კითხა ორ­მა უც­ნობ­მა, საკ­ნი­დან გა­მიყ­ვა­ნეს და მითხ­რეს, რა მო­ი­ფიქ­რე­ო. და­იწყ­ეს მუ­ქა­რა, და­ში­ნე­ბა, ზე­მოქ­მე­დე­ბა და მა­ი­ძუ­ლეს, თან­ხმო­ბა მეთ­ქვა. სულ მა­ლე და­იწყო აგ­ვის­ტოს ომი, რა­მაც შეც­ვა­ლა ქარ­თუ­ლი სპეც­სამ­სა­ხუ­რე­ბის გეგ­მე­ბი - ომის შემ­დეგ, გე­ნე­რალ ბო­რი­სო­ვის მოთხ­ოვ­ნით, რო­მან დუმ­ბა­ძე გაც­ვა­ლეს 12 ქარ­თველ ტყვე ჯა­რის­კაც­ში და იგი რუ­სე­თში გა­და­იყ­ვა­ნეს. ნო­ემ­ბრამ­დე აღა­რა­ვის შე­ვუ­წუ­ხე­ბი­ვარ. ნო­ემ­ბერ­ში კვლავ ის ორი უც­ნო­ბი (რო­გორც მივ­ხვდი, სპეც­სამ­სა­ხუ­რის თა­ნამ­შრომ­ლე­ბი) მო­ვი­და. მითხ­რეს, ალ­ბათ, გა­ი­გებ­დი, რო­მა­ნი რუ­სეთ­ში წა­იყ­ვა­ნეს და შენ ცი­ხე­ში აღარ გვჭირ­დე­ბი, რო­მან­თან უნ­და წახ­ვი­დე და თუ რო­გორ, ამას ჩვენ თვი­თონ გა­დავ­წყვეტთ, რო­გორც მთავ­რო­ბის­გან ნა­წა­მებ­სა და შე­ვიწ­რო­ე­ბულს, რუ­სეთ­ში გა­გიშ­ვებთ და რო­მანს სთხოვ შე­გი­ფა­როს, მა­ნამ­დე გას­წავ­ლით სპე­ცი­ა­ლუ­რი ია­რა­ღის, გა­დამ­ღე­ბი და მო­სას­მე­ნი აპა­რა­ტუ­რის მოხ­მა­რე­ბა­სო. მო­სას­მე­ნი და სათ­ვალ­თვა­ლო აპა­რა­ტუ­რა დუმ­ბა­ძის სახ­ლში მე უნ­და და­მე­მონ­ტა­ჟე­ბი­ნა, ჩა­მე­წე­რა მი­სი სა­უბ­რე­ბი და გა­და­მე­ღო შეხ­ვედ­რე­ბი, შე­მეს­წავ­ლა მი­სი გა­და­ად­გი­ლე­ბის მარ­შრუ­ტე­ბი, ხო­ლო სა­ჭი­რო­ე­ბის შემ­თხვე­ვა­ში გე­ნე­რა­ლი მო­მეკ­ლა. მარ­წმუ­ნებ­დნენ, რომ გე­ნე­რა­ლი სამ­შობ­ლოს მო­ღა­ლა­ტე იყო, რომ ჩემს წვრთნა­სა და აღ­ჭურ­ვა­ში სა­ქარ­თვე­ლომ დი­დი თან­ხა გა­ი­ღო, მა­თი და­ვა­ლე­ბის შეს­რუ­ლე­ბით კი მე შევ­ძლებ­დი სამ­შობ­ლო­სათ­ვის ვა­ლის მოხ­დას. მითხ­რეს, სრო­ლა რომ კარ­გი იცი, ეს ვი­ცით, გა­გი­კე­თებთ რუ­სე­თის პას­პორტს და მო­ქა­ლა­ქე­ო­ბას, მა­ნამ­დე აქ გა­გი­ფორმებთ საპ­რო­ცე­სო შე­თან­ხმე­ბას, ოღონდ ერ­თი პი­რო­ბით: შენ­მა ად­ვო­კატ­მა არა­ფე­რი უნ­და გა­ი­გო­სო. მარ­თლაც, მო­ვი­და ჩემ­თან პრო­კუ­რო­რი ავ­თან­დილ კოჭ­ლა­მა­ზაშ­ვი­ლი, და­მა­წე­რი­ნა გან­ცხა­დე­ბა და მითხ­რეს, რომ ჩე­მი გაშ­ვე­ბის დრო იყო. თვალს მა­დევ­ნებ­დნენ და თუ რა­მე შე­მეშ­ლე­ბო­და, მე ან ჩემს ძმას დაგვხოცავდნენ, ისე­ვე, რო­გორც რო­ინ შა­ვა­ძე მოკ­ლეს. რო­ინ შა­ვა­ძეს კარ­გად ვიც­ნობ­დი, ერ­თად ვმუ­შა­ობ­დით. მათ წი­ნა­და­დე­ბა­ზე უა­რი ვთქვი, ჩემს ნა­თე­სავს ვერ ვუ­ღა­ლა­ტებ, მირ­ჩევ­ნია მომ­კლათ ან სა­მუ­და­მო პა­ტიმ­რო­ბა­ზე გა­მიშ­ვათ­-მეთ­ქი. ამის შემ­დეგ და­მე­მუქ­რნენ, რომ მთელ სი­ცოცხ­ლეს ცი­ხის სა­კან­ში გა­მა­ტა­რე­ბი­ნებ­დნენ და იქ და­მალ­პობ­დნენ. სა­სა­მარ­თლო პრო­ცე­სის წი­ნა დღეს ჩემ­თან მო­ვი­და პრო­კუ­რო­რი კოჭ­ლა­მა­ზაშ­ვი­ლი, რომ­ლის სა­უბ­რი­და­ნაც მივ­ხვდი, რომ მან ამ შე­მო­თა­ვა­ზე­ბე­ბის შე­სა­ხებ ყვე­ლა­ფე­რი იცო­და და მკითხ­ა, მზად ვი­ყა­ვი თუ არა რუ­სეთ­ში წა­სას­ვლე­ლად. იგი მა­ი­ძუ­ლებ­და საპ­რო­ცე­სო შე­თან­ხმე­ბა­ზე წას­ვლა­სა და მათ­თან თა­ნამ­შრომ­ლო­ბას. პრო­კუ­რო­რი შე­ე­ცა­და კვლავ და­ვერ­წმუ­ნე­ბი­ნე, გა­მე­კე­თე­ბი­ნა ის სი­ბინ­ძუ­რე, რაც ორ­მა უც­ნობ­მა შე­მომ­თა­ვა­ზა. ჩე­მი კა­ტე­გო­რი­უ­ლი უა­რის შემ­დეგ მათ და­ნა­პი­რე­ბი სის­რუ­ლე­ში მო­იყ­ვა­ნეს და სა­მუ­და­მო პა­ტიმ­რო­ბა მო­მის­ჯეს. ამის შემ­დეგ თა­ვი და­მა­ნე­ბეს, მაგ­რამ პრო­კუ­რორ კოჭ­ლა­მა­ზაშ­ვი­ლის­გან სას­ტი­კად ვი­ყა­ვი გაფ­რთხი­ლე­ბუ­ლი, ხმა არ ამო­მე­ღო, თო­რემ ჩემს ძმა­სა და ახ­ლობ­ლებს დას­ჯიდ­ნენ. რო­გორც მითხ­რეს, ეს პრო­კუ­რო­რი დღემ­დე მუ­შა­ობს აჭა­რის პრო­კუ­რა­ტუ­რა­ში. მე და­ვი­სა­ჯე ყო­ფი­ლი მმარ­თვე­ლი პო­ლი­ტი­კუ­რი ძა­ლის - "ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბი­სა" და მი­სი ლი­დე­რე­ბის პი­რა­დი ან­გა­რიშ­სწო­რე­ბის სურ­ვი­ლის გა­მო გე­ნე­რალ დუმ­ბა­ძის მი­მართ.. რო­მა­ნი ჩემს "და­უხ­მა­რებ­ლად" მოკ­ლეს მოს­კოვ­ში 2012 წელ­ს.

ნა­ნა ფიცხ­ე­ლა­უ­რი

ყოველკვირეული გაზეთი "ყველა სიახლე"

(გამოდის ოთხშაბათობით)