"შოთა რუსთაველი ყველაზე დიდი ქართველია და მისი სახელობის პრემია ჩვენი ოჯახისთვის ძალზე საამაყო და სასიხარულოა. მე მასშტაბს არ ვადარებ, მაგრამ რუსთაველი თვითონაც ნოვატორი იყო. იგი კონსერვატიული და ჩამორჩენილი კი არა, არამედ მოწინავე ადამიანი იყო. მოწინავეები კი სწორედ იმით ხასიათდებიან, რომ ზოგჯერ, მათ გვერდით მყოფებმა შეიძლება ვერ გაუგონ და ვერ დააფასონ, მაგრამ შემდეგ მაინც ფასდებიან" - ამბობს გელა ჩარკვიანი...
- ირაკლი მუსიკალურ ოჯახში იზრდებოდა, ამას ჰქონდა მნიშვნელობა, მაგრამ სულაც რომ მინდორში გაზრდილიყო, მაინც დაწერდა ამ ყველაფერს. საოცრად შემოქმედებითი ადამიანი იყო. სხვა არაფრის უნარი ჰქონდა, არც კომერციული ალღო გააჩნდა და არც არავითარი ინსტიქტი ჰქონდა ფულის კეთებისა. ერთადერთი რითაც მისი გონება იყო მოცული - მხოლოდ შემოქმედება იყო. თუმცა თავად აღიარებდა, ჩემთვის მთავარი მაინც მუსიკააო, მას საკმაოდ კარგი ლექსები და მოთხრობებიც ჰქონდა. რომანის დაწერაც მოასწრო - ტრილოგიის პირველი ნაწილის.
- რამ მოახდინა მასზე ყველაზე დიდი გავლენა?
- ყველაფერთან ერთად, ირაკლიზე გავლენა ატმოსფერომაც მოახდინა. მე მქონდა შესაძლებლობა, ისეთი მუსიკა გამეცნო მისთვის, რაც მაშინ საზოგადოებისთვის უცხო იყო. მახსოვს, ამერიკიდან ორი ჩანაწერი ჩამოვუტანე - ერთი როკ-ოპერა იყო, მეორე კი მაშინ ძალიან პოპულარული ბროდვეის შოუ - "თმა". შემდეგ ეს შოუ ძალიან ცნობილმა რეჟისორმა ფილმადაც გადაიღო… ძალიან კარგი მუსიკა იყო და შოუც ფანტასტიკური... მაშინ ირაკლი 11 წლის იყო და ამ ფირფიტებიდან ზეპირად ისწავლა მუსიკაც და ტექსტიც. ამ ყველაფერმა, ბუნებრივია, ირაკლიზე დიდი გავლენა იქონია. ირაკლი 14 წლის უკვე სერიოზულად წერდა. ძალიან ძნელია, თქვა, რა იყო მისთვის გადამწყვეტი. როგორც მისი თაობის ახალგაზრდები, ისიც ძალიან ხშირად უსმენდა "ბითლზებს" და სხვა ძალიან სოლიდურ ჯგუფებს. ბევრს უსმენდა, ბევრს იმახსოვრებდა, მაგრამ მუსიკის წერა როცა დაიწყო, წერდა ორიგინალურად, თავისებურად. რაც ყველაზე მნიშვნელოვანია, ირაკლი ქართულად წერდა. ცოტა აქვს ინგლისურენოვანი სიმღერები. ჩემმა შვილმა მოახერხა ურთულესი რამ - როკი და თანამედროვე მუსიკა ისე "დასვა" ქართულ ენაზე, რომ ორგანული გახდა, არ გეხამუშება. მისი ყველაზე დიდი მიღწევა, ვფიქრობ, სწორედ ეს იყო. ის მღეროდა ისეთ სიმღერებს, უკრავდა ისეთ მუსიკას, რომელიც თავისი სტილისტიკით იყო ძალიან თანამედროვე, მაგრამ ქართულად ჟღერდა. ირაკლი ქართულ აუდიტორიაზე მუშაობდა, ნამდვილი ქართველი ბიჭი იყო, რომელსაც რაც არ უნდა დაეწერა, მაინც ქართული იქნებოდა.
ასევე იხილეთ:
მამის ემოციური გამოსვლა ირაკლი ჩარკვიანისთვის შოთა რუსთაველის სახელობის პრემიის მინიჭების შემდეგ