"ახა­ლი სა­ბავ­შვო ხმის" ჟი­უ­რის წევ­რი - მუ­სი­კო­სი და პრო­დი­უ­სე­რი დათო ფორჩხი­ძე მი­იჩ­ნევს, რომ ქარ­თველ სა­ზო­გა­დო­ე­ბას გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი აზ­რე­ბის მი­ღე­ბა გვი­ჭირს და ვერ ვხვდე­ბით, რომ არ­სე­ბო­ბის უფ­ლე­ბა სხვის გე­მოვ­ნე­ბა­საც აქვს. ის ინ­ფორ­მა­ცი­ის მი­სა­ღე­ბად უპი­რა­ტე­სო­ბას ტე­ლე­ვი­ზორს ანი­ჭებს. უყ­ვარს ტრა­დი­ცი­უ­ლი ქარ­თუ­ლი კერ­ძე­ბი.

- ყვე­ლა ადა­მი­ა­ნი გე­მოვ­ნე­ბი­ა­ნად მი­იჩ­ნევს თავს. პი­რა­დად მე, ყო­ველ­თვის მომ­წონ­და, როცა პი­როვ­ნე­ბა სხვე­ბის­გან რა­ღა­ცით გა­მორ­ჩე­უ­ლი იყო. ჩემი აზ­რით, გე­მოვ­ნე­ბა ზო­მი­ე­რე­ბას გუ­ლის­ხმობს: ზო­მი­ე­რი თუ ხარ, ე.ი. გე­მოვ­ნე­ბი­ა­ნიც იქ­ნე­ბი.

- რო­გორ ყა­ლიბ­დე­ბო­და თქვე­ნი მუ­სი­კა­ლუ­რი გე­მოვ­ნე­ბა?

- ჩემი ბავ­შვო­ბა კო­მუ­ნის­ტურ სა­ქარ­თვე­ლოს უკავ­შირ­დე­ბა. მა­შინ და­სავ­ლე­თი­დან რაც შე­მო­დი­ო­და, ეს მაქ­სი­მუმ, იტა­ლი­უ­რი ესტრა­და გახ­ლდათ და სან-რე­მოს მუ­სი­კა­ლუ­რი ფეს­ტი­ვა­ლი პო­პინ­დუსტრი­ის მწვერ­ვა­ლი გვე­გო­ნა. იმ დროს კლა­სი­კურ მუ­სი­კა­ლურ გა­ნათ­ლე­ბას (ფორ­ტე­პი­ა­ნოს გან­ხრით) ვი­ღებ­დი და მივ­ხვდი, რომ ეს მომ­წონ­და. მოგ­ვი­ა­ნე­ბით იმა­საც მივ­ხვდი, რომ ქარ­თუ­ლი ხალ­ხუ­რი სიმ­ღე­რე­ბი გა­მორ­ჩე­უ­ლად კარ­გი იყო. შემ­დეგ, ახლა უკვე ცნო­ბი­ლი ქარ­თუ­ლი ჯგუ­ფე­ბი გა­მოჩ­ნდა და "ვია 75"-ს რომ მო­ვუს­მი­ნე, მე­სი­ა­მოვ­ნა. რა­ღაც პე­რი­ო­დის მერე მშობ­ლებ­მა და უფ­რო­სი ასა­კის ახ­ლობ­ლებ­მა ამე­რი­კუ­ლი მუ­სი­კა მო­მა­ს­მე­ნი­ნეს, ბრი­ტა­ნუ­ლის მოს­მე­ნა კი მოგ­ვი­ა­ნე­ბით და­ვი­წყე, როცა უკვე მუ­სი­კო­სად ჩა­მოვ­ყა­ლიბ­დი. ვი­ცო­დი, სა­ლა­მუ­რი ან ფან­დუ­რი რა იყო, მაგ­რამ როცა და­სარ­ტყამ ინ­სტრუ­მენტს, ბასს, სინ­თე­ზა­ტორს გა­ვე­ცა­ნი, მივ­ხვდი, მათი მოს­მე­ნა უფრო მე­ტად მსი­ა­მოვ­ნებ­და... ვფიქ­რობ, არ­სე­ბობს მუ­სი­კა, რო­მე­ლიც მე არ უნდა "გა­ვა­კე­თო" და არც ვუ­გულ­შე­მატ­კივ­რო, თუმ­ცა იმა­შიც გა­მო­გი­ტყდე­ბით, რომ გე­მოვ­ნე­ბა ხში­რად მეც­ვლე­ბა. ხომ იცით, ნი­ჭი­ერ ადა­მი­ა­ნებს აზ­რე­ბის "გა­და­ფა­სე­ბა" ახა­სი­ა­თებთ. შე­იძ­ლე­ბა, ერთი და იგი­ვე მუ­სი­კა სხვა­დას­ხვა გა­რე­მო­ში სხვა­დას­ხვა აკუს­ტი­კით, სხვა­დას­ხვა ადა­მი­ა­ნებ­თან ერ­თად გან­სხვა­ვე­ბუ­ლად წარ­მო­ჩინ­დეს. ჩემი პრო­ფე­სია მო­ი­თხოვს, ხალ­ხის გე­მოვ­ნე­ბას "გა­ვარ­ტყა", მაგ­რამ ისე, რომ პი­რა­დი ღირ­სე­ბა არ შე­მე­ლა­ხოს. თუმ­ცა, სამ­წუ­ხა­როდ თუ სა­ბედ­ნი­ე­როდ, ხალ­ხის გე­მოვ­ნე­ბას ვე­რა­ფე­რი გა­ვუ­გე: ვგრძნობ, რომ ჩვე­უ­ლებ­რივ მსმე­ნელს ხში­რად, ძა­ლი­ან მა­გა­რი რა­ღაც მოს­წონს. ამ დროს ვფიქ­რობ, - ხალ­ხი მუ­სი­კას ადეკ­ვა­ტუ­რად აფა­სებს-მეთ­ქი, მაგ­რამ მო­უ­ლოდ­ნე­ლად, ძა­ლი­ან ცუდ რა­ღა­ცა­ზეც ამ­ბო­ბენ, - კარ­გი­აო. მიკ­ვირს, ამას რო­გორ ახერ­ხე­ბენ?

- ბო­ლოს რო­მელ­მა ფაქ­ტმა გა­გა­ო­ცათ?

- პერ­სო­ნი­ფი­კა­ცი­ის­გან თავს შე­ვი­კა­ვებ. ხალ­ხის გა­მოს­წო­რე­ბას როცა ვცდი­ლობ­დი და ვამ­ბობ­დი, - ეს ცუ­დია-მეთ­ქი, მივ­ხვდი, რომ ჩემ მიერ ამის "ღა­ღა­დი" არაფ­რის მომ­ტა­ნი იყო. უბ­რა­ლოდ, სი­მარ­თლის თქმით ვი­ღა­ცებს თავს ვა­ზი­ზღებ­დი. სა­ქარ­თვე­ლო­ში ვინ­მეს თუ ვაკ­რი­ტი­კებ, ხალ­ხის 80% მი­იჩ­ნევს, რომ იმ კონ­კრე­ტულ პი­როვ­ნე­ბას ვლან­ძღავ და ცუდი ვარ. არა­და, ჩემი მი­ზა­ნია, სტუ­დი­ა­ში, სა­კონ­ცერ­ტო დარ­ბაზ­სა თუ მუ­სი­კა­ლურ პრო­ექ­ტში მუ­სი­კო­სის ამ­პლუ­ა­ში მყოფ­მა, სა­ზო­გა­დო­ე­ბას ჩემი გე­მოვ­ნე­ბა აგ­რე­სი­უ­ლად მო­ვახ­ვიო თავს და ის მო­ვა­წო­ნო, რაც თა­ვად მომ­წონს - სხვაგ­ვა­რად მუ­სი­კო­სის ფუნ­ქცი­ას ვერ ვხე­დავ. მო­გეხ­სე­ნე­ბათ, ამ­ჟა­მად მუ­სი­კა­ლურ პრო­ექ­ტში ჟი­უ­რის წევ­რი გახ­ლა­ვართ. იქაც ხში­რად ხდე­ბა, რომ ხალ­ხი გე­ნი­ოსს კარ­გად მი­ი­ღებს, "ხელ­ში აი­ტა­ცებს", მაგ­რამ უცებ, მას გვერ­დით აბ­სო­ლუ­ტურ უნი­ჭო­ბას უყე­ნებს.

- ერთ-ერთი კონ­კურ­სან­ტის შე­სა­ხებ გკი­თხავთ, რომ­ლის ნამ­ღე­რი­თაც თით­ქოს, ჟი­უ­რის ყვე­ლა წევ­რი აღ­ფრთო­ვან­და, მაგ­რამ წი­თე­ლი ღი­ლა­კის­თვის ეკა კა­ხი­ანს რომ არ და­ე­ჭი­რა ხელი, ბი­ჭუ­ნა პრო­ექტს მიღ­მა დარ­ჩე­ბო­და...

- მე მისი ნამ­ღე­რით არ აღვფრ­თო­ვა­ნე­ბულ­ვარ და აღ­ვნიშ­ნე კი­დეც: შე­იძ­ლე­ბა, ეს ბავ­შვი "ახა­ლი ხმა" გახ­დეს, მაგ­რამ ეს ხმა ძა­ლი­ან ძვე­ლია-მეთ­ქი. როცა ვუს­მენ­დი, მე­გო­ნა, დიდი ბიჭი მღე­რო­და, შე­მოვტრი­ალ­დი და პა­ტა­რა და­ვი­ნა­ხე. ეს ეგ­ზო­ტი­კა იყო! მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ ეს კონ­კურ­სან­ტი ხალ­ხს მოს­წონს, დიდ სცე­ნა­ზე მის მო­მა­ვალს ვერ ვხე­დავ, რად­გან ის უკვე დიდი კა­ცი­ვით მღე­რის. ეს სტი­ლი მო­დუ­რი მა­მა­ჩე­მის ახალ­გაზ­რდო­ბა­ში იყო და არ ვე­ლო­დი, ხალ­ხს ასე თუ მო­ე­წო­ნე­ბო­და. თუკი უგე­მოვ­ნო და "უს­მე­ნო" ვარ, ჩვე­უ­ლებ­რი­ვი მსმე­ნე­ლე­ბი კი - პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლე­ბი არი­ან, მათ გა­უ­მარ­ჯოთ!.. რა თქმა უნდა, ყვე­ლა ბავ­შვი შე­მებ­რა­ლა, ვინც პრო­ექ­ტი­დან "გა­ვარ­და". ვიცი, ხალ­ხს მა­შინ ვუყ­ვარ­ვარ, როცა იმას ვა­კე­თებ, რაც მათ მოს­წონთ, მაგ­რამ როცა ჩვე­ნი გე­მოვ­ნე­ბა ერ­თმა­ნეთს არ ემ­თხვე­ვა, ფიქ­რო­ბენ, რომ ცუ­დად ვიქ­ცე­ვი. არა­და, ღმერ­თმა იცის, რომ ყვე­ლას­თან მარ­თა­ლი ვარ...

- სხვა ქარ­თულ მუ­სი­კა­ლურ პრო­ექ­ტებს თუ უყუ­რებთ?

- ბევრ პრო­ექტს ვუ­ყუ­რებ. მგო­ნი, სა­ქარ­თვე­ლო­ში უფრო მეტი ნი­ჭი­ე­რი მომ­ღე­რა­ლი გვყავს, ვიდ­რე მათი მი­ღე­ბის, შე­ფა­სე­ბის "გა­მოკ­ვე­ბის" სა­შუ­ა­ლე­ბა გვაქვს. ამ­დე­ნი ნი­ჭი­ე­რი ბავ­შვი სად "წა­ვი­ღოთ", რაში გა­მო­ვი­ყე­ნოთ, არ ვი­ცით.

- არ­სე­ბობს მუ­სი­კა­ლუ­რი ჟან­რი, რო­მელ­შიც არა­სო­დეს იმუ­შა­ვებთ?

- ბავ­შვო­ბა­ში ბე­ბი­ას და ბა­ბუ­ას იმე­რეთ­ში, ყო­ველ შა­ბათ-კვი­რას ვსტუმ­რობ­დი. გზად, რო­მე­ლი­მე "ზა­ვი­დე­ნი­ე­ში" ღვეზ­ლის სა­ყიდ­ლად შე­სულს სულ ფა­ნო­ღუ­რი სიმ­ღე­რე­ბი მეს­მო­და. და­ვინ­ტე­რეს­დი, - ასე­თი სიმ­ღე­რე­ბი მხო­ლოდ ამ­გვარ და­წე­სე­ბუ­ლე­ბებ­ში რა­ტომ არის-მეთ­ქი? - შვი­ლო, ეს გო­ი­მო­ბა­აო, - მშობ­ლებ­მა ამიხ­სნეს. დღეს ასეთ სიმ­ღე­რებს ტე­ლე­ვი­ზი­ებ­ში, რა­დი­ო­ებ­ში "ატ­რი­ა­ლე­ბენ"! ამას წი­ნათ, ტე­ლე­გა­და­ცე­მას ვუ­ყუ­რებ­დი, სა­დაც შე­სა­ბა­მის სა­მოს­ში გა­მო­წყო­ბი­ლი "ქსოვ­რე­ლე­ბი" ტივ­ზე ის­ხდნენ, მღე­როდ­ნენ, თან - მწვადს წვავ­დნენ. ეს ერ­თმა­ნეთს ისე ორ­გა­ნუ­ლად ერ­წყმო­და, რომ დავ­ფიქ­რდი, - მათ­თან ყოფ­ნა მერ­ჩივ­ნა თუ მა­გა­ლი­თად, ბელ­გი­ა­ში, ელექტრო­ნუ­ლი მუ­სი­კის ზე­იმ­ზე? ჟან­რი ჟან­რად არ ჩა­მო­ყა­ლიბ­დე­ბო­და, თუკი მას­ში გე­ნი­ო­სე­ბი არ იმუ­შა­ვებ­დნენ. მა­გა­ლი­თად, რე­გეი არ მომ­წონს, მაგ­რამ ბობ მარ­ლი მიყ­ვარს. ფა­ნოღ­შიც იყ­ვნენ მა­გა­რი ტი­პე­ბი, მაგ­რამ დღეს აღარ არი­ან. ფოლკ­ლო­რი უნდა გვქონ­დეს, რად­გან ის ჩვენს იდენ­ტუ­რო­ბას და თვითმყო­ფა­დო­ბას უს­ვამს ხაზს, მაგ­რამ თა­ნა­მედ­რო­ვე­ო­ბა­საც აუ­ცი­ლებ­ლად უნდა ავუ­წყოთ ფეხი; რად­გან ცი­ვი­ლი­ზე­ბუ­ლი სამ­ყა­როს ნა­წი­ლი ვართ, კარ­გად და გე­მოვ­ნე­ბით უნდა ვა­კე­თებ­დეთ იმას, რაც დღეს მთელ მსოფ­ლი­ოს მოს­წონს.

- რად­გან ჩვე­ნი სა­უბ­რის ძი­რი­თა­დი თემა გე­მოვ­ნე­ბა გახ­ლავთ, თქვენს იმიჯ­ზეც გვი­თხა­რით რამე...

- 1998 წელს თმა შე­ვი­ღე­ბე, ეს კი მა­შინ სკან­და­ლუ­რი ნა­ბი­ჯი იყო! რო­კის სტილ­ში რომ მემ­ღე­რა, სხვა­ნა­ი­რად ჩა­ვიც­ვამ­დი, მაგ­რამ მე არენ­ბის ვმღე­რო­დი, "ბოის თუ მენს", "ქე­ი­სი და ჯო­ჯოს" ვუ­ყუ­რებ­დი. ძა­ლი­ან მომ­წონს "ჯა­მი­რო­ქუ­ა­ის" სო­ლის­ტის ქუ­დე­ბი, მაგ­რამ მე ასეთ ბუმ­ბუ­ლე­ბი­ან ქუ­დებს ვერ და­ვი­ხუ­რავ.

- წიგ­ნებს თუ კი­თხუ­ლობთ?

- დიდი ხა­ნია, ლი­ტე­რა­ტუ­რუ­ლი ნა­წარ­მო­ე­ბი არ წა­მი­კი­თხავს. დამ­ცი­ნი­ან - ინ­ტერ­ნეტს არ აღი­ა­რე­ბო; რა ვქნა, "ტე­ლე­ვი­ზი­ის კაცი" ვარ. ერთხელ ავი­ა­ინ­დუსტრი­ის წარ­მო­მად­გე­ნელს ვე­სა­უბ­რე­ბო­დი. მისი სფე­რო­დან ისე­თი დე­ტა­ლე­ბი ვი­ცო­დი, რომ თა­ნა­მო­სა­უბ­რეს გა­უკ­ვირ­და, - სა­ი­დან იციო? - "დის­ქა­ვერს" ვუ­ყუ­რებ და ინ­ტერ­ნე­ტი­და­ნაც ბევრ ინ­ფორ­მა­ცი­ას ვი­ღებ-მეთ­ქი... ფილმზე - "ვი­ღა­ცამ გუ­გუ­ლის ბუ­დეს გა­და­უფ­რი­ნა" "ჭკუა მე­კე­ტე­ბა"! არა­და, წიგ­ნის ავ­ტორ­მა პრო­ტეს­ტი გა­მოთ­ქვა, - ფილ­მი ცუ­დად გა­და­ი­ღე­სო. დღეს ადა­მი­ა­ნის­თვის კომ­ფორ­ტის შექ­მნას ცდი­ლო­ბენ და ჩვენ მათი "მძევ­ლე­ბი" ვხდე­ბით... რო­გორ ფიქ­რობთ, - ტე­ლე­ვი­ზი­ის ჟურ­ნა­ლის­ტი უფრო მე­ტად პრეს­ტი­ჟუ­ლია თუ პრე­სის?

- ალ­ბათ ინ­ფორ­მა­ცი­ას და მისი გად­მო­ცე­მის ხა­რისხს გა­აჩ­ნია.

- მაგ­რამ პრე­სა­ში ბევრ უსი­ა­მოვ­ნო რა­ღა­ცას ვკი­თხუ­ლობ. მა­გა­ლი­თად, ის ინ­ფორ­მა­ცია, რო­მე­ლიც "დის­ქა­ვერ­ზე" მქონ­და მოს­მე­ნი­ლი, ქარ­თულ ჟურ­ნალ­ში და­მა­ხინ­ჯე­ბუ­ლად და­წე­რი­ლი წა­მი­კი­თხავს. ქარ­თველ ტე­ლეჟურ­ნა­ლის­ტებ­ზეც იმა­ვეს თქმა შე­მიძ­ლია: რო­გორც მე "ვა­კე­თებ" ცუდ მუ­სი­კას, ისე­თი­ვე ცუდი ჟურ­ნა­ლე­ბი და ტე­ლე­ვი­ზი­ე­ბი გვაქვს.

- მი­იჩ­ნევთ, რომ ცუდ მუ­სი­კას ქმნით?

- დიახ, რად­გან ამე­რი­კე­ლე­ბი და ევ­რო­პე­ლე­ბი გა­ცი­ლე­ბით უკე­თესს "აკე­თე­ბენ"!

- სა­ქარ­თვე­ლო­ში თქვენ მიერ შექ­მნილ მუ­სი­კა­ზე უკე­თესს ვინ "აკე­თებს"?

- არ მინ­და, ქარ­თვე­ლებს შო­რის მა­გა­რი ვიყო - ეგ ეტა­პი გა­ვი­ა­რე. ბევ­რი კო­ლე­გა მყავს და უკე­თეს მუ­სი­კას ხან ისი­ნი "აკე­თე­ბენ", ხან - მე, მაგ­რამ ერთ დო­ნე­ზე ვართ... ამ თვალ­საზ­რი­სით, უცხო­ე­ლე­ბი ჩვენ­ზე მაღ­ლა დგა­ნან.

- დათო, შვი­ლე­ბის გე­მოვ­ნე­ბის ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბა­ზე რო­გორ ზრუ­ნავთ?

- მი­მა­ჩია, რომ ზო­გა­დად, ქარ­თვე­ლე­ბი ცუდი მშობ­ლე­ბი ვართ. ვცდი­ლობთ, შვი­ლებს და­მო­უ­კი­დებ­ლად ცხოვ­რე­ბის სა­შუ­ა­ლე­ბა არ მივ­ცეთ და სხვა ერის წარ­მო­მად­გენ­ლებს დავ­ცი­ნით, - 18 წლის მერე, შვი­ლებს სახ­ლი­დან აგ­დე­ბე­ნო. ქარ­თვე­ლი მშო­ბე­ლი შვილს ცხოვ­რე­ბის ბო­ლომ­დე უკან დას­დევს; თა­ვად რა­ღაც რომ და­აკ­ლდა, ამას შვილ­ში "დებს". ჩემ­თან მო­სუ­ლი ბავ­შვე­ბის მშობ­ლე­ბის 90%-ს თა­ვის დრო­ზე სიმ­ღე­რა უნ­დო­და, მაგ­რამ არ გა­მო­უ­ვი­და და ახლა შვი­ლებ­ზე ზრუ­ნა­ვენ, პე­და­გო­გებ­თან დაჰ­ყვე­ბი­ან... ხან­და­ხან ზედ­მე­ტი მოს­დით. მშობ­ლე­ბის საქ­ცი­ე­ლის გამო, შვი­ლე­ბი და­მო­უ­კი­დებ­ლო­ბას ვერ ეჩ­ვე­ვი­ან და მარ­ტო დარ­ჩე­ნი­ლე­ბი, უსუ­სუ­რე­ბი არი­ან.

არ ვამ­ბობ, რომ ძა­ლი­ან ავად­მყო­ფი სა­ზო­გა­დო­ე­ბა ვართ, მაგ­რამ ბევრ რა­ღა­ცა­ზე არას­წო­რად ვფიქ­რობთ და გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი აზ­რის მი­ღე­ბა გვი­ჭირს. უფ­რო­სი შვი­ლის­თვის, რო­მე­ლიც 12 წლის გახ­ლავთ, კერ­პი ვარ. ზედ­მე­ტად ცდი­ლობს, თავი მო­მა­წო­ნოს და რაც მე მომ­წონს, ის მო­ი­წო­ნოს. ამა­ზე ვჩხუ­ბობთ ხოლ­მე. მე­უბ­ნე­ბა, - შენ მომ­წონ­ხარ, მა­გა­რი მა­მი­კო ხარო! იმ­დე­ნად ბევ­რი რჩე­ვა მი­ვე­ცი, რომ დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლი ვარ, მი­უ­ღე­ბელს არა­ფერს ჩა­ი­დენს. ალ­ბათ ისე­თი იქ­ნე­ბა, რო­გო­რიც მინ­და რომ იყოს, რად­გან შე­სა­ბა­მის გა­რე­მო­ში ვზრდი. მა­მას­თან ასე­თი პრობ­ლე­მა მქონ­და: სიმ­ღე­რა რომ ავირ­ჩიე, მე­კი­თხე­ბო­და, - ჟურ­ნა­ლის­ტი­კა აღარ გინ­დაო? კონ­სერ­ვა­ტო­რი­ა­ში ხომ არ ჩა­ვა­ბა­რო­თო? ბო­ლოს ვუ­თხა­რი, - ცო­ლიც ერ­თად ხომ არ შე­ვირ­თოთ-მეთ­ქი? ყო­ველ­თვის გვერ­დში მედ­გა. ვე­უბ­ნე­ბო­დი, - მარ­ტო დამ­ტო­ვე, რად­გან ოდეს­მე პრობ­ლე­მის წი­ნა­შე მარ­ტოც აღ­მოვ­ჩნდე­ბი-მეთ­ქი. ეს ამ­ბა­ვი შვი­ლებ­თან მო­ყო­ლი­ლი მაქვს და იმე­დია, მათ ყვე­ლა­ფერ­ზე სა­კუ­თა­რი აზრი ექ­ნე­ბათ. შე­იძ­ლე­ბა, მათი შე­ხე­დუ­ლე­ბა ჩემ­სას და­ემ­თხვეს, მაგ­რამ როცა სა­წი­ნა­აღ­მდე­გოს იტყვი­ან, მინ­და, არ­გუ­მენ­ტე­ბით ახ­სნან, თუ რა­ტომ ფიქ­რო­ბენ ასე...

ეთო ყორ­ღა­ნაშ­ვი­ლი

ჟურ­ნა­ლი "გზა"

(გა­მო­დის ხუთ­შა­ბა­თო­ბით)