წერილის დაწერას არ ვაპირებდი, ერთი ჩემი ძველი ნაცნობი რომ არ შემხვედროდა, რომელიც თბილისის მერიაში მუშაობს. ყასიდად ვკითხე, რას შვრება შენი მერი-მეთქი. რა ვიცი, ბოლო დღეებში არ მინახავს, შეიძლება ეს აღდგომას უკავშირდებოდეს, ხომ იცი, სტიქაროსანი და სასულიერო სემინარიის ყოფილი სტუდენტიაო, - იყო პასუხი. ჩაძიებამ გამოარკვია, რომ თურმე ბოლო პერიოდში, თანამშრომლებთან საუბრისას უგულავა განსაკუთრებით უსვამს ხაზს თავის "სასულიერო" წარსულს.
თქვენი მონა-მორჩილის ზემოხსენებულ ნაცნობს ტყუილები არ უყვარს. თუმცა, რა თქმა უნდა, მის ნათქვამში ეჭვი შეგეპარება, უგულავას გარშემო ბოლოდროინდელ განვითარებულ მოვლენებს თუ გავიხსენებთ - სკანდალური ფოტოებით დაწყებული და ელიტური კორუფციის საქმეებით დამთავრებული. თუმცა უგულავაზე უარესი და უკეთესიც გვინახავს, მამა აბრამის ბატკნის სახეებით რომ დგანან ხოლმე ეკლესიებში, სანთლით ხელში.
თუმცა არის რაღაც, რაც ადამიანს არ დაგავიწყდება. მაგალითად, შესაძლოა, გავიდეს წლები და დავიწყებას მიეცეს უგულავას მერობა, მისი "გულაობა" მოტრანსვესტიტო პირებთან, კორუფციული სქემები, 115-ათასიანი "დიეტები" თუ სტრიპტიზბარებში გადარიცხული ბიუჯეტის ფული. ამით უგულავა უახლოეს ისტორიაში ადგილს ნამდვილად ვერ დაიმკვიდრებს - მაქსიმუმ, მის საქმეებს პროკურატურის არქივში თუ მოუძებნიან ადგილს.
მაგრამ, ალბათ, არასოდეს დაგვავიწყდება (ისე, როგორც უახლოეს ისტორიას), რომ უგულავამ იკადრა ის, რაც საქართველოში არავის უკადრებია - აფათურა ხელები ქვეყნის სულიერი ლიდერის ერისადმი მიმართვაში.