იუ­მო­რისტ ნიკა გრი­გო­ლი­ას გე­მოვ­ნე­ბის ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბა­ზე გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი გავ­ლე­ნა არა­ვის მო­უხ­დე­ნია. ერთ დროს სტა­ფი­ლოს­ფე­რი თმა ჰქონ­და და ქუ­ჩა­ში "აგ­რე­სო­რებს" "სკე­იტ­ბორ­დით" უმკლავ­დე­ბო­და. მარ­თა­ლია, ამ­ჟა­მად თმას აღარ იღე­ბავს, თუმ­ცა, ორი­გი­ნა­ლუ­რი იმი­ჯით კი მა­ინც გა­მო­ირ­ჩე­ვა...

- გე­მოვ­ნე­ბა ბუ­ნებ­რი­ვად ჩა­მო­მი­ყა­ლიბ­და. ყო­ველ­თვის იმას ვარ­ჩევ­დი, რაც თა­ვად მომ­წონ­და, რის­კე­ნაც გული მი­მი­წევ­და...

- ტე­ლე­ეკ­რან­ზე გა­მო­ჩე­ნამ­დეც ორი­გი­ნა­ლუ­რი ვარ­ცხნი­ლო­ბა გქონ­და?

- კი. ჩემი ვარ­ცხნი­ლო­ბის გამო, პრობ­ლე­მე­ბიც გამ­ჩე­ნია. ადრე "კა­ვე­ენ­ში" ვთა­მა­შობ­დი და რუ­სეთ­ში ჩემ­პი­ო­ნა­ტებ­ზე დავ­დი­ო­დით. მა­შინ პი­რო­ბა წა­მო­მი­ყე­ნეს, - თმას თუ არ შე­იჭ­რი, ჩემ­პი­ო­ნატ­ზე არ წა­გიყ­ვან­თო. მერე ჩემს იმიჯს ყვე­ლა შე­ე­გუა. მე­გობ­რე­ბი მე­ხუმ­რე­ბოდ­ნენ, - დე­ვიდ ბო­უ­ის ვარ­ცხნი­ლო­ბა გაქ­ვსო.

- მახ­სოვს, თმას სტა­ფი­ლოს­ფრად იღე­ბავ­დი...

- მა­ნამ­დე მწვა­ნე­დაც მქონ­და შე­ღე­ბი­ლი. ამა­ზე გა­მორ­ჩე­უ­ლი რე­აქ­ცია ჩემს მე­გობ­რებს - ვანო ჯა­ვა­ხიშ­ვილ­სა და მიშა ან­დღუ­ლა­ძეს ჰქონ­დათ. მა­შინ "მზი­ურ­ში" მუ­სი­კა­ლუ­რი ფეს­ტი­ვა­ლი ტარ­დე­ბო­და. მე­გობ­რე­ბი იქ წა­ვე­დით. და­ვი­ნა­ხე, მიშა და ვანო ნა­ყინს ყი­დუ­ლობ­დნენ. მათ­თან მი­ვე­დი და ვუ­თხა­რი: ვა, უკვე მოხ­ვე­დით-მეთ­ქი? შე­მოტ­რი­ალ­დნენ და... ჩვენ­თან არ მოხ­ვი­დეო! - ყვი­როდ­ნენ (იცი­ნის).

- შენი თმის ფერ­თან შე­სა­გუ­ებ­ლად ბევ­რი დრო დას­ჭირ­დათ?

- ზოგს - არა, მაგ­რამ ბევ­რი ალ­ბათ ვე­რა­სო­დეს შე­ე­გუ­ე­ბა ჩემს იმიჯს. თუკი ჩემი საქ­ცი­ე­ლი - თმის შე­ღებ­ვა იქ­ნე­ბა ეს თუ ყუ­რის გახ­ვრე­ტა, ადა­მი­ა­ნე­ბის­თვის რა­ი­მე უარ­ყო­ფი­თის მომ­ტა­ნი არ არის, სხვის აზრს ნაკ­ლე­ბად ვით­ვა­ლის­წი­ნებ, პი­რი­ქით - ვცდი­ლობ, სხვებს ავუხ­სნა, რომ ამა­ში ცუდი არა­ფე­რია... თა­ვად სხვის გა­რეგ­ნო­ბა­ზე ფიქ­რში ბევრ დროს არ ვხარ­ჯავ. მე­გობ­რებ­მა ჩემი ხა­სი­ა­თი და გე­მოვ­ნე­ბაც იცი­ან. ჰოდა, ისი­ნი თუ ვერ მი­გე­ბენ, იმ ადა­მი­ანს რა უნდა მოვ­თხო­ვო, რო­მელ­მაც მა­გა­ლი­თად, ქუ­ჩის მე­ო­რე მხრი­დან, წვერ­შე­ღე­ბი­ლი და­მი­ნა­ხა და ჩემ მი­მართ აგ­რე­სია გა­უჩ­ნდა? როცა შე­ღე­ბი­ლი თმა მქონ­და და მე­გობ­რე­ბი "სკე­იტ­ბორ­დით" ვსე­ირ­ნობ­დით, ვი­ღა­ცე­ბი მო­სუ­ლან და უთ­ქვამთ, - რას ჰგავ­ხარ­თო? საქ­მე ჩხუ­ბამ­დეც მი­სუ­ლა. ზოგ­ჯერ "სკე­იტ­ბორ­დე­ბი" ია­რა­ღა­დაც გა­მოგ­ვი­ყე­ნე­ბია, ოღონდ - თავ­დას­ხმის­თვის კი არა, მო­სა­გე­რი­ებ­ლად: "სკე­ი­ტი" თავ­დამ­სხმე­ლის­თვის თავ­ში ჩაგ­ვირ­ტყამს და "კა­ტა­ო­ბა" გაგ­ვიგ­რძე­ლე­ბია.

- იმი­ჯის გამო, შენ­თან ურ­თი­ერ­თო­ბა­ზე უარი თუ უთ­ქვამთ?

- შე­იძ­ლე­ბა ვი­ღა­ცამ და­მი­ნა­ხოს, გა­უკ­ვირ­დეს, გა­ე­ცი­ნოს და მი­თხრას: რა არის, ყური გა­იხვრი­ტეო? როცა ადა­მი­ა­ნი მიხ­ვდე­ბა, რომ ყუ­რის გახ­ვრე­ტა "ისეთს" არა­ფერს ნიშ­ნავს, არ გამ­რი­ყავს. მა­გა­ლი­თად, თავ­და­პირ­ვე­ლად ოჯა­ხის წევ­რებს ჩემს ვარ­ცხნი­ლო­ბას­თან შე­გუ­ე­ბა უჭირ­დათ, შემ­დეგ ყვე­ლა­ფე­რი მოგ­ვარ­და. თუკი ადა­მი­ანს ჩემ­თან ურ­თი­ერ­თო­ბა არ სურს, რო­გორც უნდა, ისე მო­იქ­ცეს - ამ მხრივ პრობ­ლე­მა არ მაქვს.

- ნიკა, თმის შე­ღებ­ვა რა­ტომ გა­და­წყვი­ტე?

- ამას გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი მი­ზე­ზი არ აქვს. უბ­რა­ლოდ, სტა­ფი­ლოს­ფე­რი ჩემი საყ­ვა­რე­ლი ფე­რია... მერე სა­ლონ­ში სი­ა­რუ­ლი და შე­ღებ­ვის პრო­ცე­სი მომ­ბეზ­რდა და თავი და­ვა­ნე­ბე.

- რა­დი­ო­ში მუ­შა­ო­ბის პე­რი­ოდ­ში გარ­კვე­უ­ლი ჟან­რის სიმ­ღე­რე­ბის ეთერ­ში გაშ­ვე­ბას თავს არი­დებ­დი და ცდი­ლობ­დი, მსმე­ნე­ლე­ბის­თვის პანკ-რო­კის სტი­ლის მუ­სი­კა შე­გე­თა­ვა­ზე­ბი­ნა...

- "105"-ში თა­ვი­სუ­ფა­ლი ეთე­რი მქონ­და. ამა თუ იმ ჟან­რის სიმ­ღე­რე­ბის ეთერ­ში გაშ­ვე­ბას თავს იმი­ტომ ვა­რი­დებ­დი, რომ მათი მოს­მე­ნა ხალ­ხს სხვა რა­დი­ო­ებ­ში შე­ეძ­ლო, ჩემ მიერ შე­თა­ვა­ზე­ბულს კი იშ­ვი­ა­თად მო­ის­მენ­დნენ. მა­გა­ლი­თად, ემი­ნე­მის მოს­მე­ნა ყველ­გან შე­გიძ­ლი­ათ, ჯგუ­ფის "ქლე­ჩი" კი იშ­ვი­ა­თად. მინ­დო­და, რა­დი­ო­ში სა­ე­თე­რო დრო ჩემ­თვი­საც სა­სი­ა­მოვ­ნო მუ­სი­კის­თვის და­მეთ­მო.

- შენი მუ­სი­კა­ლუ­რი გე­მოვ­ნე­ბა რო­გორ ყა­ლიბ­დე­ბო­და? ამ­ჟა­მად რას უს­მენ?

- თავ­და­პირ­ვე­ლად, ადა­მი­ა­ნი ყვე­ლა­ნა­ირ მუ­სი­კას უს­მენს. როცა გე­მოვ­ნე­ბის ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბა და­მე­წყო, ჯგუფ "ქუ­ი­ნის" მოს­მე­ნის სურ­ვი­ლი გა­მიჩ­ნდა, რომ­ლის წევ­რებ­საც დღემ­დე დიდ პა­ტივს ვცემ. შემ­დეგ კა­ლი­ფორ­ნი­ულ პანკს, ალ­ტერ­ნა­ტი­ულ როკს ვუს­მენ­დი. "ფრო­დი­ჯი" მომ­წონ­და... ახლა, როცა თა­ვი­სუ­ფა­ლი დრო მაქვს, ელექტრო­ნულ მუ­სი­კას ვუს­მენ. არ მქო­ნია შემ­თხვე­ვა, რომ შემ­სრუ­ლე­ბელ­ზე, რო­მე­ლიც წლე­ბის წინ მომ­წონ­და, გული ამცრუ­ე­ბო­და. მოკ­ლედ, მუ­სი­კის, ნივ­თე­ბის, ტან­საც­მლის ერ­თგუ­ლი ვარ...

- სა­მოსს სად იძენ ხოლ­მე?

- სი­მარ­თლე გი­თხრათ, კარ­გა ხა­ნია, გარ­დე­რო­ბი არ გა­მი­ახ­ლე­ბია. ადრე, წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში სა­ზღვარ­გა­რეთ 3-4-ჯერ მი­წევ­და გამ­გზავ­რე­ბა და სა­მო­სის შე­ძე­ნა იქ უფრო ია­ფად შე­მეძ­ლო, თან - არ­ჩე­ვა­ნიც უფრო მეტი იყო. ახლა თბი­ლის­შიც გა­მოჩ­ნდა ისე­თი ტან­საც­მე­ლი, რო­მელ­საც ადრე სა­ზღვარ­გა­რეთ ვყი­დუ­ლობ­დი.

- ბი­ნაც ორი­გი­ნა­ლუ­რი გაქვს?

- ყო­ველ შემ­თხვე­ვა­ში, სტან­დარ­ტუ­ლი არ არის. მა­გა­ლი­თად, ფარ­დე­ბის ნაც­ვლად, შინ ფან­ჯრებ­ზე სხვა­დას­ხვა ქვეყ­ნის დრო­შა მაქვს ჩა­მო­ფა­რე­ბუ­ლი. მე და ჩემს მა­რი­ამს - ჩემს "წრუ­წუ­ნას" ეს მოგ­ვწონს.

- შვი­ლის გე­მოვ­ნე­ბის ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბა­ზე თუ ზრუ­ნავ?

- ჩემს ბი­ჭუ­ნას ჩემი "წრუ­წუ­ნას" ნა­ჩუ­ქა­რი მა­ი­სუ­რი აც­ვია. მა­რი­ამ­მა ის ევ­რო­ტურ­ში ყოფ­ნი­სას უყი­და. ჩემს შვილს მოს­წონს მა­ი­სუ­რე­ბი საყ­ვა­რე­ლი მულ­ტფილ­მის გმი­რე­ბის გა­მო­სა­ხუ­ლე­ბით. 4 წლის ბავ­შვის კვა­ლო­ბა­ზე, კარ­გი გე­მოვ­ნე­ბა აქვს. ამას წი­ნათ, ფეხ­საც­მლის სა­ყიდ­ლად წა­ვიყ­ვა­ნე. ისე­თი რა­ღა­ცე­ბი მო­ე­წო­ნა, რაც ჩემს გე­მოვ­ნე­ბა­საც შე­ე­სა­ბა­მე­ბო­და (იცი­ნის). არა­ფერს ვა­ძა­ლებ. შე­იძ­ლე­ბა, უბ­რა­ლოდ ვურ­ჩიო.

- წიგ­ნე­ბის კი­თხვა გიყ­ვარს?

- დიდი ხა­ნია, წიგ­ნი არ წა­მი­კი­თხავს. ახლა ჩემი დღის რე­ჟი­მი და ცხოვ­რე­ბის წესი სა­შუ­ა­ლე­ბას არ მაძ­ლევს, დავ­ჯდე და რა­ი­მე წა­ვი­კი­თხო. ისე, სა­თავ­გა­და­სავ­ლო ლი­ტე­რა­ტუ­რა მომ­წონს. რო­მა­ნე­ბის კი­თხვა არა­სო­დეს მყვა­რე­ბია, დე­ტექ­ტი­ვე­ბიც ნაკ­ლე­ბად მი­ზი­დავს. მი­მაჩ­ნია, რომ ჟიულ ვერ­ნის ნა­წარ­მო­ე­ბის წა­კი­თხვი­სას დღე­საც ისე­თი­ვე სი­ა­მოვ­ნე­ბას მი­ვი­ღებ, რო­გო­რიც 14-15 წლი­სამ მი­ვი­ღე.

- არც სა­სიყ­ვა­რუ­ლო, რო­მან­ტი­კუ­ლი ფილ­მე­ბი მოგ­წონს?

- არა, არ მომ­წონს! მგო­ნია, რომ მათი ყუ­რე­ბი­სას დროს ტყუ­ი­ლად ვკარ­გავ. კო­მე­დი­უ­რი ან ფან­ტას­ტი­კის ჟან­რის ფილ­მე­ბის ნახ­ვა მირ­ჩევ­ნია.

- ქარ­თულ ტე­ლე­არ­ხებ­ზე არ­სე­ბულ იუ­მო­რის­ტულ გა­და­ცე­მებ­ზე რას ფიქ­რობ?

- ქარ­თვე­ლი მა­ყუ­რებ­ლის­თვის ბევ­რი კარ­გი გა­და­ცე­მაა: "ვა­ნოს შოუ", "კო­მე­დი შოუ"... ასე­ვე, "იმედ­ზე" "კა­ცე­ბის შოუს" ყუ­რე­ბი­სას ბევ­რს ვი­ცი­ნი. სე­რი­ა­ლებს ნაკ­ლე­ბად ვუ­ყუ­რებ, მაგ­რამ მი­მაჩ­ნია, რომ "შუა ქა­ლაქ­ში" ძა­ლი­ან გე­მოვ­ნე­ბი­ა­ნად კეთ­დე­ბა. მოკ­ლედ, მა­ყუ­რებ­ლებს არ­ჩე­ვა­ნის სა­შუ­ა­ლე­ბა აქვთ, მაგ­რამ ვინც ამ­ბი­ცი­უ­რია და ქარ­თუ­ლი ტე­ლეპ­რო­დუქ­ტი არ აკ­მა­ყო­ფი­ლებს, უკვე უცხო­უ­რი არ­ხე­ბის ნახ­ვის სა­შუ­ა­ლე­ბაც აქვს...

- ტე­ლე­ვი­ზი­ის გარ­და, სა­კუ­თა­რი თავი რო­მელ სფე­რო­ში წარ­მო­გიდ­გე­ნია?

- ძა­ლი­ან ბევ­რგან წარ­მო­მიდ­გე­ნია: მა­გა­ლი­თად, პრო­ფე­სი­ით ას­ტრო­ნო­მი ვარ და "ნა­სა­ში" სი­ა­მოვ­ნე­ბით ვი­მუ­შა­ვებ­დი ან სუ­ლაც, მო­ტოს­პორ­ტსმე­ნი ვიქ­ნე­ბო­დი...

- შენს ცხოვ­რე­ბა­ში მო­ტო­ციკ­ლი რო­დის გაჩ­ნდა?

- მას შემ­დეგ, რაც აზ­როვ­ნე­ბა და­ვი­წყე, ყო­ველ­თვის მო­ტო­ზე ვფიქ­რობ­დი (იცი­ნის)...

- ნიკა, ბაჩო ახა­ლა­ი­ას­თან შენი მე­გობ­რო­ბის ამ­ბავს უარ­ყო­ფი­თი გა­მოხ­მა­უ­რე­ბა მოჰ­ყვა. მე­გო­ბარ­თან ურ­თი­ერ­თო­ბი­სას, შენ­თვის ყვე­ლა­ზე მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი რა არის?

- უპირ­ვე­ლეს ყოვ­ლი­სა, ერ­თგუ­ლე­ბა და გულ­წრფე­ლო­ბა. მე­გობ­რო­ბის­თვის ვადა და "პონ­ტი" არ უნდა არ­სე­ბობ­დეს. გვერ­დით მყავს ისე­თი ადა­მი­ა­ნე­ბი, რომ­ლებ­შიც უფრო მე­ტად ვარ დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლი, ვიდ­რე - სა­კუ­თარ თავ­ში. როცა ცხოვ­რე­ბა­ში რთუ­ლი პე­რი­ო­დი მქონ­და, ისი­ნი მხარ­ში მედგნენ... რაც შე­ე­ხე­ბა ბაჩო ახა­ლა­ი­ას: მას­თან დიდი ხნის მე­გობ­რო­ბა არ მა­კავ­ში­რებს. ბა­ჩოს თავ­დაც­ვის სა­მი­ნის­ტროს "ივენ­თებ­ზე" შევ­ხვდი და მე­გობ­რუ­ლი ურ­თი­ერ­თო­ბა ჩა­მოგ­ვი­ყა­ლიბ­და.

- მე­გო­ბარ­თან ურ­თი­ერ­თო­ბი­სას იმე­დი გაგცრუ­ე­ბია?

- მე­გობ­რის ღა­ლა­ტი ცხოვ­რე­ბა­ში არ გა­მო­მიც­დია და ღმერ­თმა არც გა­მო­მაც­დე­ვი­ნოს, მაგ­რამ ზოგ­ჯერ შე­იძ­ლე­ბა, ადა­მი­ა­ნის­გან ისე­თი საქ­ცი­ე­ლი ვერ მი­ი­ღო, რო­გორ­საც ელი. ამის გამო არ უნდა გაბ­რაზ­დე და გამ­წარ­დე. ბოლო დროს, მე­გობ­რე­ბის მი­მართ მო­თხოვ­ნე­ბი ცოტა გა­ვამ­კაც­რე. ჩემი აზ­რით, მე­გობ­რო­ბას, სიყ­ვა­რულს ვადა არ უნდა გას­დი­ო­დეს. თუ ადა­მი­ა­ნი შენი მე­გო­ბა­რია, მის­მა პრობ­ლე­მებ­მა არ უნდა დაგ­ღა­ლოს, ჭირ­სა და ლხინ­შიც ერ­თად უნდა იყოთ.

- ამ­ჟა­მად რას საქ­მი­ა­ნობ?

- მას შემ­დეგ, რაც "კო­მე­დი შო­უ­დან" გა­მო­მიშ­ვეს, ახალ იუ­მო­რის­ტულ პრო­ექ­ტზე და­ვი­წყე მუ­შა­ო­ბა. სურ­ვი­ლი გვაქვს, გა­და­ცე­მა "რუს­თა­ვი 2"-ზე გა­ვი­დეს. თუ კარ­გი პრო­ექ­ტი გა­მოგ­ვი­ვა, აუ­ცი­ლებ­ლად გავა.

- პრო­ექ­ტზე ვის­თან ერ­თად მუ­შა­ობ?

- მე, დრუ­პი, სან­დრო გა­ბი­სო­ნია და გაგა გობ­რო­ნი­ძე ვმუ­შა­ობთ.

- წარ­მა­ტე­ბას გი­სურ­ვებთ!

ეთო ყორ­ღა­ნაშ­ვი­ლი

ჟურ­ნა­ლი "გზა"

(გა­მო­დის ხუთ­შა­ბა­თო­ბით)