ცხოვ­რე­ბა­ში საკ­მა­ოდ მშვი­დი და გა­წო­ნას­წო­რე­ბუ­ლია. სწო­რედ ასეთ შთა­ბეჭ­დი­ლე­ბას ტო­ვებ­და ქალ­ბა­ტო­ნი ირი­ნა იმერ­ლიშ­ვი­ლი ახა­ლი პარ­ლა­მენ­ტის დარ­ბა­ზი­დან, მაგ­რამ მის მიერ გა­მოქ­ვეყ­ნე­ბულ­მა დო­კუ­მენ­ტებ­მა, რომ­ლებ­შიც პრე­ზი­დენ­ტის დაც­ვის სპე­ცი­ა­ლუ­რი სამ­სა­ხუ­რის გა­სა­ი­დუმ­ლო­ე­ბუ­ლი ხარ­ჯე­ბი იყო წარ­მოდ­გე­ნი­ლი, ქვეყ­ნის პირ­ვე­ლი პირი და მისი გა­რე­მოც­ვა თა­ვის მარ­თლე­ბის რე­ჟიმ­ში ჩა­ა­ყე­ნა. ძვი­რად ღი­რე­ბუ­ლი სა­მა­ჯუ­რი მა­რი­ამ სა­ჯა­ი­ას­თვის, დე­პუ­ტა­ტე­ბის სა­ა­ხალ­წლო ტური დუ­ბა­ი­ში, ივა­ნა მე­ლა­ის ოქ­როს სამ­კა­უ­ლე­ბი, სოფო ნი­ჟა­რა­ძის თვითმფრი­ნა­ვით მგზავ­რო­ბის ხარ­ჯე­ბი და კი­დევ ბევ­რი სხვა... დე­პუ­ტა­ტი ქალ­ბა­ტო­ნი "ქარ­თუ­ლი ოც­ნე­ბი­დან" წო­დე­ბით გე­ნე­რა­ლი გახ­ლავთ. მე­უღ­ლე კერ­ძო სექ­ტორ­ში მე­ნე­ჯე­რად მუ­შა­ობს. ამ­ბობს, რომ ნა­ცი­ო­ნა­ლებ­მა აგ­რე­სი­უ­ლი და სკან­და­ლუ­რი უწო­დეს, თუმ­ცა ამას არ გა­ნიც­დის და მათ­თვის კი­დევ ერთი სი­ურპრი­ზის მო­წყო­ბას გეგ­მავს.

- თბი­ლის­ში და­ვი­ბა­დე. წარ­მო­შო­ბით კა­ხე­ლი ვარ, ყვარ­ლი­დან. პირ­ვე­ლი ექ­სპე­რი­მენ­ტუ­ლი სკო­ლა და­ვამ­თავ­რე. მშობ­ლე­ბი ბი­ო­ლო­გე­ბი იყ­ვნენ. მამა გარ­და­იც­ვა­ლა. დედა დღემ­დე ას­წავ­ლის ერთ-ერთ სკო­ლა­ში, სას­წავ­ლო ნა­წი­ლის გამ­გე გახ­ლავთ. ბი­ო­ლო­გე­ბის ოჯახ­ში გა­ვი­ზარ­დე და ბუ­ნებ­რი­ვად მოხ­და, რომ მეც ბი­ო­ლო­გი­უ­რი ავირ­ჩიე. სკო­ლა მე­დალ­ზე არ და­მიმ­თავ­რე­ბია, მაგ­რამ ცუ­დად არ ვსწავ­ლობ­დი. ჩემი კლა­სე­ლე­ბი იყ­ვნენ ბიზ­ნეს­მე­ნი სოსო ფხა­კა­ძე, ირაკ­ლი ალა­სა­ნი­ას მე­უღ­ლე ნა­თია ფან­ჯი­კი­ძე, პო­ლი­ტი­კო­სი ლე­ვან თარ­ხნიშ­ვი­ლი. მე­გობ­რუ­ლი კლა­სი გვქონ­და, მაგ­რამ, სამ­წუ­ხა­როდ, მერე მე­გობ­რო­ბა ყო­ველ­დღი­უ­რად არ გაგ­რძელ­და. ბი­ო­ლო­გი­ურ­ზე რომ ვა­ბა­რებ­დი, ძა­ლი­ან დიდი კონ­კურ­სი იყო. კურ­სზე სულ გო­გო­ნე­ბი ვი­ყა­ვით, ხუთი ბიჭი გვყავ­და. უნი­ვერ­სი­ტე­ტი წარ­მა­ტე­ბით და­ვამ­თავ­რე. მა­შინ ახა­ლი შე­მო­სუ­ლი იყო ეკო­ლო­გია და მეც ამ პრო­ფე­სი­ას გავ­ყე­ვი. ჩემი სა­კურ­სოს და შემ­დეგ სა­დიპ­ლო­მოს ხელ­მძღვა­ნე­ლი პრო­ფე­სო­რი ნანა ნემ­სა­ძე გახ­ლდათ. მას­თან ურ­თი­ერ­თო­ბი­სას მოვ­ხვდი და­ცუ­ლი ტე­რი­ტო­რი­ე­ბის სა­ა­გენ­ტო­ში, რო­მელ­საც მა­შინ პა­ა­ტა შან­ში­აშ­ვი­ლი ხელ­მძღვა­ნე­ლობ­და. ერთ დღეს პა­ა­ტამ მი­თხრა, სა­ქარ­თვე­ლოს პარ­ლა­მენ­ტში და­ცუ­ლი ტე­რი­ტო­რი­ე­ბის თე­მა­ზე კა­ნო­ნი გა­ნი­ხი­ლე­ბა და იქ­ნებ ჩა­ვერ­თო­თო. პა­ა­ტამ და ნა­ნამ მეც წა­მიყ­ვა­ნეს. პირ­ვე­ლად მა­შინ მოვ­ხვდი პარ­ლა­მენ­ტში, მე­ო­თხე კურ­სზე ვი­ყა­ვი. პარ­ლა­მენ­ტში გა­რე­მოს დაც­ვი­სა და ბუ­ნებ­რი­ვი რე­სურ­სე­ბის კო­მი­სი­ას ზუ­რაბ ნო­ღა­ი­დე­ლი ხელ­მძღვა­ნე­ლობ­და. მა­შინ არა­ვის ვიც­ნობ­დი და "მწვა­ნე­თა ფრაქ­ცი­ის" ხელ­მძღვა­ნე­ლი გახ­ლდათ ზუ­რაბ ჟვა­ნია. რამ­დე­ნი­მე შეხ­ვედ­რის შემ­დეგ ნო­ღა­ი­დელ­მა მათ­თან სამ­სა­ხურ­ში დარ­ჩე­ნა შე­მომ­თა­ვა­ზა. იმ დრო­ი­დან გავ­ხდი პარ­ლა­მენ­ტის თა­ნამ­შრო­მე­ლი. მა­შინ თუ უნი­ვერ­სი­ტე­ტის სტუ­დენ­ტი იყა­ვი, მე­ო­რად ფა­კულ­ტეტ­ზე უფა­სოდ ჩა­ბა­რე­ბის სა­შუ­ა­ლე­ბაც გქონ­და. მე­ო­რე კურ­სი­დან ჟურ­ნა­ლის­ტი­კა­ზე ჩა­ვა­ბა­რე და სამი წელი სა­ღა­მოს, მე­ო­რე ცვლა­ში ვსწავ­ლობ­დი. ომის პე­რი­ო­დი იყო, ტრან­სპორ­ტი ცუ­დად მოძ­რა­ობ­და. მე ვფიქ­რობ, კარ­გად მო­ვი­ქე­ცი, რად­გან ბევ­რი მომ­ცა ამ ფა­კულ­ტეტ­მა. პრე­სის ჟურ­ნა­ლის­ტი­კა­ზე ვსწავ­ლობ­დი და რამ­დე­ნი­მე სტა­ტი­აც გა­მო­ვაქ­ვეყ­ნე.

- პარ­ლა­მენ­ტში თქვე­ნი მუ­შა­ო­ბა რო­გორ გაგ­რძელ­და?

- 1995 წლის არ­ჩევ­ნე­ბის შემ­დეგ ზუ­რაბ ჟვა­ნია პარ­ლა­მენ­ტის თა­ვმჯდო­მა­რე გახ­და. მან შე­მომ­თა­ვა­ზა პარ­ლა­მენ­ტის სა­ორ­გა­ნი­ზა­ციო დე­პარ­ტა­მენ­ტის ხელ­მძღვა­ნე­ლო­ბა. ეს იყო ძა­ლი­ან დიდი ვალ­დე­ბუ­ლე­ბა. თან მა­შინ პარ­ლა­მენ­ტი იმე­ლის ძველ შე­ნო­ბა­ში გა­და­ვი­და. იმ პე­რი­ოდ­ში ჟვა­ნი­ამ დიდი როლი შე­ას­რუ­ლა ქარ­თუ­ლი პარ­ლა­მენ­ტა­რიზ­მის გან­ვი­თა­რე­ბა­ში და ვა­მა­ყობ, რომ ამა­ში პა­ტა­რა წვლი­ლი მეც მი­მი­ძღვის. პარ­ლა­მენ­ტში მუ­შა­ო­ბის პა­რა­ლე­ლუ­რად იუ­რი­დი­ულ­ზე ჩა­ვა­ბა­რე და რო­დე­საც ვამ­თავ­რებ­დი, 2000 წელს მი­ხე­ილ სა­ა­კაშ­ვი­ლი იუს­ტი­ცი­ის მი­ნის­ტრი გახ­და. ყვე­ლას გაგ­ვიკ­ვირ­და, რად­გან იმ პე­რი­ოდ­ში მიშა უკვე ოპო­ზი­ცი­ა­ში ედგა ედუ­არდ შე­ვარ­დნა­ძეს. სა­ნამ კენ­ჭს უყ­რიდ­ნენ, მე და კოტე კუბ­ლაშ­ვილს დაგ­ვი­ძა­ხა და გვთხო­ვა, მი­ნის­ტრის მო­ად­გი­ლე­ე­ბად გავ­ყო­ლო­დით. მა­შინ მი­შაც ძა­ლი­ან ახალ­გაზ­რდა იყო და ჩვენც ძა­ლი­ან პა­ტა­რე­ბი ვი­ყა­ვით. მახ­სოვს, როცა წარ­გვად­გი­ნეს, შე­ვარ­დნა­ძემ მთავ­რო­ბის სხდო­მა­ზე ჩვენ­ზე იხუმ­რა, მიშა და მისი სა­ბავ­შვო ბა­ღიო.

- რა­ტომ შე­გარ­ჩი­ათ სა­ა­კაშ­ვილ­მა მო­ად­გი­ლედ?

- მან იცო­და, რა შე­მეძ­ლო და ეტყო­ბა, სჭირ­დე­ბო­და ასე­თი ადა­მი­ა­ნი. პირ­ვე­ლი­დან ბოლო დღემ­დე ერ­თად ვი­ყა­ვით. შემ­დეგ დაგ­ვე­მა­ტა ირაკ­ლი ოქ­რუ­აშ­ვი­ლი. მიშა საკ­მა­ოდ კარ­გი უფ­რო­სი იყო, მაგ­რამ ძა­ლი­ან ბევ­რი საქ­მე გვქონ­და. გზა­დაგ­ზა შე­მოგ­ვე­მატ­ნენ გი­ორ­გი არ­ვე­ლა­ძე, მა­რი­კა ვე­რუ­ლაშ­ვი­ლი, და­ვით კე­ზე­რაშ­ვი­ლი.

- შემ­დეგ რო­გორ გაგ­რძელ­და თქვე­ნი კა­რი­ე­რა?

- მი­ხე­ილ სა­ა­კაშ­ვი­ლი წა­ვი­და და ხელ­მე­ო­რედ იყა­რა კენ­ჭი დე­პუ­ტა­ტად ვა­კე­ში. მას არ უთ­ქვამს, რომ გავ­ყო­ლო­დით, ასე არც დამ­დგა­რა საქ­მე. პი­რი­ქით, თქვა, თუ ვინ­მეს დარ­ჩე­ნა შეგ­ვეძ­ლო, დავ­რჩე­ნი­ლი­ყა­ვით. ერ­თა­დერ­თი, ვინც არ ისურ­ვა დარ­ჩე­ნა, იყო ირაკ­ლი ოქ­რუ­აშ­ვი­ლი. გი­ორ­გი არ­ვე­ლა­ძე ექვს თვე­ში წა­ვი­და სა­მი­ნის­ტრო­დან, მა­რი­კა ვე­რუ­ლაშ­ვი­ლი წე­ლი­წად-ნა­ხე­ვა­რი კი­დევ მუ­შა­ობ­და. რო­დე­საც რო­ლანდ გი­ლი­გაშ­ვი­ლი მო­ვი­და მი­ნის­ტრად, მე და გი­ორ­გი წკრი­ა­ლაშ­ვილს მო­ად­გი­ლე­ო­ბა შე­მოგ­ვთა­ვა­ზა და დავ­თან­ხმდით. კი­დევ ორი წე­ლი­წა­დი ვი­ყა­ვი იუს­ტი­ცი­ის მი­ნის­ტრის მო­ად­გი­ლე. აქე­დან ბოლო რვა თვე მი­ნის­ტრის გა­რე­შე ვმარ­თავ­დით ამ უწყე­ბას. ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა­ში სა­ა­კაშ­ვი­ლის მოს­ვლის შემ­დეგ, ჯერ კი­დევ საპ­რე­ზი­დენ­ტო არ­ჩევ­ნე­ბი არ იყო ჩა­ტა­რე­ბუ­ლი, იუს­ტი­ცი­ის ახალ მი­ნის­ტრად ზუ­რაბ ადე­იშ­ვი­ლი და­ი­ნიშ­ნა. მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ ჩვენ გა­მორ­ჩე­უ­ლი ურ­თი­ერ­თო­ბა გვა­კავ­ში­რებ­და, მას შემ­დეგ ზურა არ მი­ნა­ხავს. მათ­თან რომ დავ­რჩე­ნი­ლი­ყა­ვი, ზუს­ტად ისე­თი­ვე ადა­მი­ა­ნი გავ­ხდე­ბო­დი და ამის სურ­ვი­ლი არ მქონ­და.

- ვარ­დე­ბის რე­ვო­ლუ­ცი­ის შემ­დეგ და­ტო­ვეთ თა­ნამ­დე­ბო­ბა?

- დიახ, მე აღარ ვყო­ფილ­ვარ სა­ა­კაშ­ვი­ლის ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა­ში. პა­რა­დოქ­სია, მაგ­რამ შე­ვარ­დნა­ძის მმარ­თვე­ლო­ბის პე­რი­ო­დის ჩი­ნოვ­ნი­კიც არ ვყო­ფილ­ვარ, რად­გან სა­ა­კაშ­ვი­ლის მო­ად­გი­ლე ვი­ყა­ვი. წა­ვე­დი სახ­ლში...

- გე­ნე­რა­ლი რო­დის გახ­დით?

- რო­ლანდ გი­ლი­გაშ­ვი­ლის მი­ნის­ტრო­ბის პე­რი­ოდ­ში. სა­ა­კაშ­ვილ­მა წარ­მად­გი­ნა წო­დე­ბა­ზე, შემ­დეგ მიშა წა­ვი­და და გი­ლი­გაშ­ვი­ლის პე­რი­ოდ­ში მა­შინ­დელ­მა პრე­ზი­დენ­ტმა შე­ვარ­დნა­ძემ მომ­ცა გე­ნერ­ლო­ბა. ეს არის იუს­ტი­ცი­ის სა­ხელ­მწი­ფო მრჩევ­ლის წო­დე­ბა, რო­მე­ლიც უთა­ნაბრდე­ბა გე­ნერ­ლო­ბას. პრო­კუ­რა­ტუ­რა­სა და პო­ლი­ცი­ა­საც აქვს ჩვენ­ნა­ი­რი წო­დე­ბე­ბი. პო­ლი­ცი­ა­ში რომ და­ვი­წყო მუ­შა­ო­ბა, პო­ლი­ცი­ის გე­ნე­რალ-მა­ი­ო­რი ვიქ­ნე­ბი. მერე აღ­მოჩ­ნდა, რომ არც მა­ნამ­დე და არც ჩემ შემ­დეგ ეს წო­დე­ბა ქალ­ბა­ტო­ნის­თვის არ მი­უ­ნი­ჭე­ბი­ათ.

- ამ­დე­ნი წლის მუ­შა­ო­ბის შემ­დეგ სახ­ლში წას­ვლა არ გა­გი­ჭირ­დათ?

- ძა­ლი­ან, რად­გან 24-სა­ა­თი­ან რე­ჟიმ­ში ვმუ­შა­ობ­დი. ეს იყო 2003 წლის 30 დე­კემ­ბე­რი. 31 დე­კემ­ბერს ნინო ბურ­ჯა­ნა­ძემ და­მი­რე­კა, რო­მე­ლიც მა­შინ პრე­ზი­დენ­ტის მო­ვა­ლე­ო­ბის შემ­სრუ­ლე­ბე­ლი იყო და მი­თხრა, რომ ჩემს გან­ცხა­დე­ბას ხელს არ მო­ა­წერ­და. ავუხ­სე­ნი, რომ არ შე­მეძ­ლო იქ ყოფ­ნა, რად­გან იმა­ვე­ნა­ი­რად არ ვფიქ­რობ­დი. მას შემ­დეგ ადა­მი­ა­ნე­ბი, ვის­თა­ნაც ძა­ლი­ან ახლო ურ­თი­ერ­თო­ბა მქონ­და, არც თა­ვად მეხ­მი­ა­ნე­ბოდ­ნენ და არც მე ვეხ­მი­ა­ნე­ბო­დი. გა­მარ­ჯო­ბაც აღარ გვით­ქვამს ერ­თმა­ნე­თის­თვის. ჩემს პო­ზი­ცი­ა­ზე კი გიგი უგუ­ლა­ვამ და­ი­წყო მუ­შა­ო­ბა. იმ ოთახ­ში იჯდა, სა­დაც მე (იღი­მე­ბა). დღე­საც არ მინ­და მათ­თან ამ თე­მა­ზე სა­უ­ბა­რი. გახ­სოვთ მა­შინ, რო­გო­რი წმენ­და მი­დი­ო­და იმ ადა­მი­ა­ნე­ბის, რომ­ლე­ბიც მათი მომ­ხრე­ე­ბი არ იყ­ვნენ. რო­დე­საც ოჯა­ხის წევ­რებ­მა და­ი­ნა­ხეს, რომ ძა­ლი­ან სე­რი­ო­ზუ­ლი გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბა მი­ვი­ღე, მე­უღ­ლემ, რო­მე­ლიც მე­რი­ა­ში კე­თილ­მო­წყო­ბის სამ­სა­ხუ­რის უფ­რო­სი გახ­ლდათ, გან­ცხა­დე­ბა და­წე­რა და წა­მო­ვი­და. ასე­ვე ჩემ­მა დე­დამ­თილ­მა, რო­მე­ლიც ჩემს გაც­ნო­ბამ­დე ბევ­რი წელი თბი­ლი­სის სტა­ტის­ტი­კის დე­პარ­ტა­მენ­ტის ხელ­მძღვა­ნე­ლი იყო, გან­ცხა­დე­ბა და­წე­რა და წა­მო­ვი­და სამ­სა­ხუ­რი­დან. მა­შინ მარ­თლა შეგ­ვექ­მნა ეკო­ნო­მი­კუ­რი პრობ­ლე­მე­ბი. ორი პა­ტა­რა ბავ­შვი გვყავ­და. მე და მე­უღ­ლეს, რო­მე­ლიც ასე­ვე იუ­რის­ტია, სხვა­დას­ხვა სა­მუ­შა­ოს ძებ­ნა გვი­წევ­და. პე­რი­ო­დუ­ლად სხვა­დას­ხვა კომ­პა­ნი­ა­ში ვმუ­შა­ობ­დი იუ­რის­ტად, რომ ხელ­ფა­სი ამე­ღო და თავი გვერ­ჩი­ნა. ბიზ­ნე­სიც წა­მო­ვი­წყეთ, ბევ­რი რამ ვცა­დეთ, მაგ­რამ მას შემ­დეგ სა­ხელ­მწი­ფო უწყე­ბა­ში აღარ გვიც­დია სამ­სა­ხუ­რის შოვ­ნა.

იხი­ლეთ სტა­ტი­ის სრუ­ლი ვერ­სია