დღეს ქართველებს თითქმის ყველაფერში გვიჭირს, გარდა მაღალი ინტელექტისა. თუმცა სამწუხაროდ, ჩვენი ინტელექტუალური ელიტა უცხოეთშია წასული და იქედან ემსახურება საკაცობრიო მეცნიერებას. ეს, როგორც ყველა რიგითი ქართველს, გულს მეც ძალიან მწყვეტს. მიკითხავს კიდეც უცხოეთში მომუშავე ქართველი მეცნიერებისათვის, - თუ ყველანი უცხოეთში აღმოჩნდებით, საქართველოში რა უნდა ვქნათ, როგორ უნდა მიიღოს განათლება ქართველმა ახალგაზრდამ, რომელსაც უცხოეთში წასვლა არ შეუძლია-მეთქი? ისინი კი პასუხად მეუბნეოდნენ, რომ დიდი მეცნიერები საქართველოშიც არიან და მაგალითად, კონსტანტინე ჭიჭინაძესაც ასახელებდნენ.
პრინციპში შეკამათებაც არ ღირს, - თუ ამ ქართველებმა მათ უცხოეთში მოღვაწეობისას გამოიჩინეს თავი, ექსპერიმენტული ბიომედიცინის 43 წლის პროფესორის, კონსტანტინე ჭიჭინაძის სამეცნიერო ნაშრომები საქართველოდან გახდა ცნობილი მსოფლიოს სამეცნიერო წრეებში. მას არც ერთ უცხოურ ქვეყანაში არ უმოღვაწია, ისე სთხოვეს რამდენიმე უცხოური სამეცნიერო წიგნისა და ჟურნალის რედაქტორობა. მაგრამ რაც არ უნდა მნიშვნელოვანი იყოს ეს მონაცემები მეცნიერებისათვის, პირადად, მე ადამიანურად პროფესორ კონსტანტინე ჭიჭინაძეში ყველაზე მეტად ის მხიბლავდა რომ მასზე სტუდენტები გიჟდებიან, - ის არა მარტო მათი საყვარელი ლექტორია, არამედ მეგობარიც და სამაგალითო ადამიანიც.
და აი, უცებ ვიგებ რომ კონსტანტინე ჭიჭინაძე ძალიან ავად არის, - მწვავე ლეიკემია აქვს. ვურეკავ მის სტუდენტს, მაგდას და ტელეფონში მოგუდული ხმა მესმის, ტირის, - "თებერვალში მეორე სემესტრი რომ დაგვეწყო და ლექციაზე კონსტანტინე ჭიჭინაძე არ მოვიდა, კინაღამ გავგიჟდით. ვკითხეთ პედაგოგს და, - სერიოზულად ავად არისო. იმ ღამეს ყველანი მთელი ღამე ვფიქრობდით, რას ნიშნავს სერიოზული, იქნებ ფეხი ან ხელი მოიტეხაო. მას კი თურმე ლეიკემია აქვს! იცით, რა საოცარი ადამიანია? მახსოვს, როცა მის პირველ ლექციას არ დავესწარი, უნივერსიტეტში რომ მივედი, ბავშვები შოკში იყვნენ, - აუცილებლად დაესწარი მის ლექციებს, ძალიან საინტერესო კაცია, განათლებული და ჭკვიანიო... ძალიან გვენატრება. რომ არ არის, ლექციაზე შესვლა აღარ გვინდა"... და მაგდა ტელეფონს მითიშავს,.
მერე კონსტანტინე ჭიჭინაძის მეგობარს ვურეკავ, ჯაბა ტყემალაძეს: "აბა, რა უნდათ გითხრათ, ქალბატონო, ბავშვობის მეგობარი მყავს ავად. ეს სახუმარო ავადმყოფობა არ არის, რომ გამოჯანმრთელდეს, 400 ათას დოლარამდე სჭირდება. საიდან ეს ფული?! არადა, უნდა მოგროვდეს, აუცილებლად უნდა მოგროვდეს, არა იმიტომ, რომ ის ჩემი მეგობარია, მსგავსი მეცნიერი ძლიერ ცოტა ჰყავს საქართველოს. მას გენიალური ტვინი აქვს. ბავშვობიდან ასეთი იყო, მაშინაც კი უკვე მნიშვნელოვანი თეორიები ჰქონდა ყველაფერზე. ბედის ირონია კი იცით, რა არის, ის თვითონ მუშაობდა სიმსივნის თემაზე, რომ სხვები სიმსივნისგან განეკურნა.