მარიამ როინიშვილი - "როგორც ყველა წყვილი, ჩვენც ვკამათობთ, თუმცა დათმობაში მე უფრო ყოჩაღი ვარ"

გასაკვირი არაა, რომ ხელოვანების ოჯახში დაბადებული მარიამ როინიშვილი კლასიკური მუსიკითაა გატაცებული და კონსერვატორიაში სწორედ ამ განხრით სწავლობს. მიუხედავად იმისა, რომ ყოველთვის მღეროდა, ეს გადაწყვეტილება მისი დედისთვის, თამრიკო ჭოხონელიძისთვის, მაინც მოულოდნელი აღმოჩნდა. წელს მარიამი მაგისტრატურას ამთავრებს და ლა-სკალას აკადემიაში გეგმავს სწავლის გაგრძელებას. მარიამს 2 წლის ელენე ჰყავს, რომელსაც, მიუხედავად ასაკისა, დედასთან ძალიან მეგობრული ურთიერთობა აქვს და ამბებს მეგობარ ბიჭებზეც უყვება.

- დღის რეჟიმიდან გამომდინარე, ჩემთვის დილა საკმაოდ ადრე იწყება, ცხრა საათზე უკვე ფეხზე ვარ და ამაში წვლილი ელენესაც მიუძღვის. საუზმეს არასდროს მივირთმევ, ვიცი, ეს კარგი არ არის, მაგრამ დილას ყავით ვიწყებ. სახლიდან გასვლამდე ყველანაირად ვცდილობ, რაც შეიძლება მეტი დრო გავატარო ელენესთან, კონსერვატორიაში სწავლა დიდ დროს მოითხოვს, ამის გამო ბავშვთან ყოფნის დეფიციტს განვიცდი, თუმცა იმასაც ვერ ვიტყვი, რომ შვილს სათანადო დროს ვერ ვუთმობ. როცა გასული ვარ, ელენე ძიძასათან რჩება.

დილის განრიგი და ეფექტური დიეტა...

... ყველას უნდა შინიდან მოწესრიგებული გავიდეს და არც მე ვარ გამონაკლისი, მაგრამ ხანდახან ისე მეჩქარება, ბევრი რაღაცის გაკეთებას ვერ ვასწრებ, მხოლოდ ჰიგიენურ პროცედურებს ვიტარებ და გავრბივარ. საერთოდ, იშვიათად ვიღებები, ფანქარი და ტუში ჩემი მაკიაჟის მაქსიმუმია. არ ვტრაბახობ, მაგრამ გენეტიკურად კარგი სახის კანი გვაქვს, ჩემს ბებიას - ლიზიკოს, დედას, დეიდებს ამ მხრივ არანაირი პრობლემა არ აქვთ და მეც ასე ვარ, შესაბამისად, ნიღბებს არ ვიყენებ, ერთადერთი, დილით ვისვამ დამატენიანებელ კრემს, ისიც იმიტომ, რომ ონკანის წყალი სახის კანს მიშრობს. სხვა მხრივ კანის პრობლემები არ მაწუხებს, წლებთან ერთად დადგება ალბათ ამის საჭიროებაც და მერე მივმართავ სხვადასხვა დამხმარე საშუალებას.

რაც შეეხება თმას, საკმაოდ გრძელი და სქელი თმა მაქვს, რაც ადვილი მოსავლელი არ არის, განსაკუთრებით ზამთარში მიჭირს მისი მოვლა, ფენით გაშრობასაც კი დიდი დრო სჭირდება, რაც დისკომფორტს მიქმნის. გარდა ამისა, ბუნებრივად ხვეული თმა მაქვს, წლებია ვისწორებ და ამის გამო ვცდილობ, ნიღბები გამოვიყენო, რათა თმის ხარისხი არ გაფუჭდეს. დროთა განმავლობაში ბოლოები მაინც მიფუჭდება და მოჭრა სჭირდება, მაგრამ მგონი ეს ყველას ემართება.

...სანამ გავთხოვდებოდი და ელენე მეყოლებოდა, სულ მაღალქუსლიანი ფეხსაცმლით დავდიოდი, რაზეც მეგობრები დამცინოდნენ, მაგრამ მაინც ვერ გამახდევინეს მაღლები. ორსულობის დროს კი ძალაუნებურად დაბალძირიან ფეხსაცმელზე გადავედი და მას შემდეგ მივხვდი, რაოდენ სასიამოვნო ყოფილა ქუსლებიდან "ჩამოქვეითება", ძალიან კარგი შეგრძნებაა თავისუფლად სიარული. დღესდღეობით, თუ კონცერტი, გადაღება და ან რაიმე სერიოზული შეხვედრა არ მაქვს, ქუსლიან ფეხსაცმელს ვერ ვიცვამ, ყოველდღიურად დაბლებით დავდივარ. ისე, მეუღლესაც თავისუფალ სტილში ჩაცმული უფრო მოვწონვარ, თუმცა არც კლასიკურ სამოსზე აქვს გართულება.

...მთელი ცხოვრება წონის პრობლემა მაქვს და შეიძლება ითქვას, სულ დიეტაზე ვარ. საშინლად გურმანი ვარ, ძალიან მიყვარს ჭამა, მაგრამ სულ მიწევს თავის შეზღუდვა, ხშირად ვამბობ, ჩემთვის დიდი სასჯელია, რომ არ შემიძლია ვიკვებო ისე, როგორც მინდა-მეთქი. როდესაც რამდენიმე კილოგრამის სწრაფად დაკლება მინდა, მივმართავ დიეტას, რომლითაც პირადად მე კმაყოფილი ვარ, მაგრამ ჯანმრთელობისთვის სასარგებლო არ უნდა იყოს. ერთ ქილა მაწონში უნდა აურიოთ ერთი ჩაის კოვზი უნალექო ყავა, ერთი სუფრის კოვზი თაფლი და მხოლოდ ეს ჭამოთ მთელი დღის განმავლობაში, რჩევის სახით მინდა გითხრათ, რომ სამ დღეზე მეტხანს ამის გაკეთება რეკომენდებული არ არის, სამ დღეში კი 3-4 კილოს დაიკლებთ. შედეგის უცებ მისაღებად ეს დიეტა ეფექტურია, მაგრამ ზოგადად, ყველაზე კარგი რაციონიდან ცომეულის ამოღება და ექვსი საათის მერე კვების შეზღუდვაა. ძალიან ძნელია ამის შესრულება, თუნდაც გრაფიკის გამო, მაგრამ, ჩემი აზრით, ყველაზე ჯანსაღი ექვსი საათის შემდეგ ჭამაზე უარის თქმაა.

ესტრადიდან კლასიკურ მუსიკაში

... კლასიკურმა მუსიკამ ძალიან გამიტაცა და ამ სფეროში თავს კარგად ვგრძნობ. ესტრადას დიდ მნიშვნელობას არადროს ვანიჭებდი, რადგან არასდროს მდგარა მუსიკის ეს მიმდინარეობა შესაბამის სიმაღლეზე, არასდროს მაკმაყოფილებდა ის, რასაც ვისმენდი და ვუყურებდი, შესაბამისად, არ მქონია სცენაზე დგომის მოთხოვნილება. ალბათ ეს გარკვეულწილად იმანაც განაპირობა, რომ სახლში ყოველთვის ვმღეროდით და სიმღერის დეფიციტს არ განვიცდიდი. სიმართლე გითხრათ, არ ვაპირებდი, გავყოლოდი სიმღერას, მედიცინისკენ უფრო ვიხრებოდი, ძალიან მაინტერესებდა და ახლაც მაინტერესებს ეს სფერო, თუმცა ერთ მშვენიერ დღეს გარდატეხა მოხდა ჩემს ცხოვრებაში და ვთქვი, კონსერვატორიაში უნდა ჩავაბარო-მეთქი, რამაც დედა ძალიან გააოცა. ერთ წელიწადში მასალა ვისწავლე და კონსერვატორიის სტუდენტი გავხდი. ყოველთვის მიყვარდა ოპერა, მაგრამ მას შემდეგ, რაც მოვხვდი არაჩვეულებრივი პედაგოგის დოდო დიასამიძის ხელში, ეს გრძნობა უფრო გამიღვივდა. წელს ვამთავრებ მაგისტრატურას და ვფიქრობ ლა-სკალას აკადემიაში ჩაბარებაზე, ვნახოთ, როგორ წარიმართება მოვლენები. თუ ყველაფერი კარგად იქნება, ელენეს თან წავიყვან, არ ვაპირებ შვილის გარეშე სადმე წასვლას, ამ მხრივ ჩემი ოჯახი ყველანაირად მხარში მიდგას.

ის, რაც მემკვიდრეობით არ ერგო...

... რაღა დაგიმალოთ და საოჯახო საქმეებისთვის ნაკლებად ვიცლი, მაგრამ როცა მჭირდება, ყველაფერს ვაკეთებ. მთელი ცხოვრება ვუყურებ დედას და ბებიას, რომლებიც სამზარეულოში ტრიალის დროს დიდ სიამოვნებას იღებენ და ეს მათ გაკეთებულ კერძებზეც აისახება, ნახელავი ყოველთვის გემრიელი გამოსდით. მე რატომღაც ეს მემკვიდრეობით არ მერგო, დიდად არ მიყვარს და სიამოვნებას არ მანიჭებს სამზარეულოში ფუსფუსი, თუმცა შეიძლება, ოდესმე ამ საქმის მიმართაც გამიჩნდეს ინტერესი. თანაც, მე და ჩემი მეუღლე მარტონი არ ვცხოვრობთ და დიდად არც მიწევს სადილების კეთება.

დედა-შვილი

... ვცდილობ, გიჟი დედა არ ვიყო, რადგან ზედმეტი არაფერი მიყვარს, არაა საჭირო ზედმეტი ყურადღების გამოჩენა, მაგრამ არის მომენტები, როდესაც ზომიერებას ვერ იცავ და ვერ ხვდები, სად გადის საზღვარი. ელენე ჩემთვის ყველაფერი გახდა, რასაც ვაკეთებ, მისთვის ვაკეთებ და სულ მის გარშემო ვტრიალებ. მიუხედავად იმისა, რომ პატარაა, ძალიან მეგობრული დამოკიდებულება მაქვს შვილთან. სასაცილო გოგოა, ეზოდან ამოსული ამბებს მიყვება, ბიჭი მეგობრები ჰყავს და მე ვეჭვიანობ ხოლმე (იცინის). იმ დღეს გამომიცხადა, პატარა ანდრიამ ლოყაზე მაკოცაო, სულ 2 წლისაა ელენე და რა გასაკვირია, რომ ეს ფაქტი არ მომწონებოდა. სხვათა შორის, ბავშვს ძალიან კარგი სმენა აქვს და ხანდახან ორ ხმაში ვმღერით. ვფიქრობ, რომ ჩემს შვილს ძალიან საინტერესო და მხიარული ცხოვრება აქვს. სანამ ჩემზე იქნება დამოკიდებული, ვეცდები, ყოველთვის საინტერესო ცხოვრებით ვაცხოვრო, მაგრამ როდესაც დამოუკიდებელი გახდება, მაშინ ნაკლებად ჩავერევი მის გადაწყვეტილებებში. ძალიან ვუყვარვარ და ახლოსაა ჩემთან, მაგრამ როდესაც გიორგი შემოდის, ვხვდები, მამა-შვილს სრულიად სხვა ურთიერთობა აქვს. ჩემთან უფრო მეტს ბედავს, მამასთან - ნაკლებს, ეტყობა მისი რიდი აქვს. დიდი სიამოვნებაა მათი ურთიერთობის ყურება.

ცალკე თემაა თამრიკოს და გიას დამოკიდებულება ელენეს მიმართ. თამრიკოს სითბო და სიყვარული ელენეს მიმართ უსაზღვროა, ის ყოველთვის თბილი და ყურადღებიანი დედა იყო, შვილიშვილისადმი კი ეს გრძნობა გაუასმაგდა, ეჭვიც არ მეპარებოდა. რომ კარგი ბებია იქნებოდა, რადგან თამრიკო არა მარტო ოჯახის წევრებისთვის, არამედ უცხო ადამიანების მიმართაც კი დიდ სითბოს გამოხატავს. მიუხედავად იმისა, რომ ელენე ფიზიკურად არ მგავს, ჩემი მშობლები ხშირად ამბობენ, შენს ბავშვობას გვაგონებს, მიმიკებში ვიჭერთ შენთან მსგავსებასო. გიასაც ძალიან უყვარს ელენე, ხშირად დაჰყავს სასეირნოდ. ახლა ჩემი მშობლები ჩემი ძმის მხრიდან მეორე შვილიშვილს ელოდებიან და უკვე გამოცდილი ბებია-ბაბუა იქნებიან.

ცოლის ამპლუაში...

... იქიდან გამომდინარე, რომ ორივე ძალიან დაკავებულები ვართ, გასართობად ნაკლებად გვრჩება დრო, თუმცა ვცდილობთ ასეთი გამონაკლისებიც დავუშვათ. გიორგი ახლა თავისუფალ თეატრში სპექტაკლებში თამაშობს, იმავდროულად სერიალ "შუა ქალაქში" ასრულებს ეპიზოდურ როლს. ყველანაირად ვცდილობ, მის სპექტაკლებზე ვიარო და არ გამოვტოვო.

... როგორც ყველა წყვილი, ჩვენც ვკამათობთ, ხან მივდივართ შეთანხმებამდე, ხან ვერა, რადგან გარკვეულ საკითხებზე განსხვავებული შეხედულებები გვაქვს. დათმობაში მე უფრო ყოჩაღი ვარ, შემიძლია პირველი ნაბიჯის გადადგმა, თუმცა ისიც მოდის ხოლმე "შესარიგებლად".

მეგობრები და გართობა...

... მეც არ ვიცი როგორ, მაგრამ რაღაცნაირად ვახერხებ მეგობრებთან ერთად დროის გატარებას, შეიძლება, ორი-სამი დღე არ ვნახოთ ერთმანეთი, მაგრამ ყოველდღიური კავშირი ინტერნეტით ან ტელეფონით მაინც გვაქვს. საერთოდ, კლუბებში სიარული არ მიყვარს, ჩემთვის და ჩემი მეგობრებისთვის უფრო სასიამოვნოა თეატრში, კონცერტზე ან სხვა წყნარ ადგილას წასვლა, სადაც მშვიდად შევძლებთ საუბარს. ჩემდა სამწუხაროდ უნდა ვთქვა, რომ ბოლო პერიოდში წიგნებისთვის ნაკლებად ვიცლი და ეს ძალიან მაწუხებს, მაგრამ იმედი მაქვს, მალე ისევ შევძლებ კითხვისგან სიამოვნების მიღებას.

ციცი ომანიძე

ჟურნალი "რეიტინგი"

(გამოდის ორშაბათობით)