პოლიტიკა
მოზაიკა
სამხედრო

5

ივლისი

დღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი

მთვარის მეთერთმეტე დღე დაიწყება 17:23-ზე, მთვარე მორიელშია – ერთ-ერთი ყველაზე ენერგიული, წარმატებული და ძლიერი დღეა. ნებისმიერი დავალების შესრულებისას საჭიროა სიფრთხილე და ყურადღება. იმოქმედეთ გადამწყვეტად, ბიზნესში თუ სამსახურში. განხორციელდეთ ის, რაც ჩაფიქრებული გქონდათ. გააფორმეთ კონტრაქტები, დაიკავეთ ახალი პოზიცია. არ არის რეკომენდებული ფოკუსირება მხოლოდ მატერიალურ ფასეულობებზე. დაასრულეთ რაც დაიწყეთ. ჯობია გამოიჩინოთ მზრუნველობა და სიყვარული საყვარელი ადამიანის მიმართ, მიართვათ საჩუქარი. დღის საუკეთესო საკვებად ითვლება წვენები და ხილი.
საზოგადოება
მსოფლიო
სამართალი
მეცნიერება
კონფლიქტები
Faceამბები
სპორტი
კულტურა/შოუბიზნესი
კვირის კითხვადი სტატიები
თვის კითხვადი სტატიები
"კომა" პროტესტის გამოხატვის ერთგვარი აქტია
"კომა" პროტესტის გამოხატვის ერთგვარი აქტია

ხე­ლოვ­ნე­ბა ხში­რად ითავ­სებს სა­ზო­გა­დო­ე­ბის გა­მო­ფხიზ­ლე­ბის ფუნ­ქცი­ას. ამ­ჯე­რად ეს ფუნ­ქცია ფილ­მს - "კომა" რე­ჟი­სორ­მა არ­ჩილ ქავ­თა­რა­ძემ და­ა­კის­რა. უფრო მე­ტიც - მას მი­აჩ­ნია, რომ ამ სუ­რა­თის ნახ­ვა სა­ზო­გა­დო­ე­ბის მო­ქა­ლა­ქე­ობ­რი­ვი ვა­ლია...

არ­ჩილ ქავ­თა­რა­ძე:

- ეს სუ­რა­თი 2011 წელ­საა გა­და­ღე­ბუ­ლი. ამ­დე­ნად, ცი­ხე­ში მომ­ხდა­რი სა­დიზ­მის ამ­სახ­ვე­ლი ვი­დე­ო­მა­სა­ლის ჩვე­ნე­ბა ჩვენ­თვის, შო­კის მომ­გვრე­ლი იყო: თემა, რო­მე­ლიც მა­ნამ­დე და­ხუ­რუ­ლი იყო, გვინ­დო­და, პირ­ვე­ლად ჩვენ გა­მოგ­ვე­ტა­ნა სამ­სჯავ­რო­ზე. ეს ძა­ლი­ან მძი­მე იყო ფილ­მის შემ­ქმნე­ლე­ბის­თვის. ამ დროს ფილ­მი თით­ქმის დას­რუ­ლე­ბუ­ლი იყო და შეგ­ვეძ­ლო, მა­ლე­ვე გაგ­ვეშ­ვა ეკ­რა­ნებ­ზე, მაგ­რამ მა­შინ ზედ­მე­ტად პო­ლი­ტი­კურ დატ­ვირ­თვას მი­ი­ღებ­და, ამი­ტო­მაც შე­ვი­კა­ვეთ თავი.

- ფილ­მი ნამ­დვილ ამ­ბავ­ზეა და­ფუძ­ნე­ბუ­ლი. პერ­სო­ნა­ჟებს პრო­ტო­ტი­პე­ბიც ხომ არ ჰყავს?

- დიახ, ბევ­რი პერ­სო­ნა­ჟი ასეა შექ­მნი­ლი. მო­ნა­წი­ლე­თა ძი­რი­თა­დი ნა­წი­ლი პრო­ფე­სი­ით მსა­ხი­ო­ბი არ არის. მთა­ვა­რი გმი­რი, ტი­ტეც არ გახ­ლავთ მსა­ხი­ო­ბი. ქუ­თა­ი­სე­ლი ბე­სო­ია კი ფო­თის თე­ატ­რის ძა­ლი­ან კარ­გი არ­ტის­ტი, ჯანო იზო­რი­აა. ვფიქ­რობ, ამ მსა­ხი­ობს დიდი მო­მა­ვა­ლი აქვს.

- რა გა­მოხ­მა­უ­რე­ბა მოჰ­ყვა ფილ­მის გა­მოს­ვლას?

- იქი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, რომ ცი­ხის კად­რე­ბის ჩვე­ნე­ბის შემ­დეგ, რაც დრო გა­დი­ო­და, ფილ­მის ში­ნა­არ­სი ჩვენს ქვე­ყა­ნა­ში აქ­ტუ­ა­ლო­ბას კარ­გავ­და, გა­დავ­წყვი­ტეთ, ჯერ ქარ­თვე­ლი მა­ყუ­რებ­ლის­თვის გვეჩ­ვე­ნე­ბი­ნა. ზოგ­ჯერ პი­რი­ქით ხდე­ბა: ფილ­მი ჯერ ქვეყ­ნის გა­რეთ გა­აქვთ და მხო­ლოდ ამის შემ­დეგ უჩ­ვე­ნე­ბენ სა­კუ­თარ ქვე­ყა­ნა­ში. ამ­ჟა­მად, ფეს­ტი­ვა­ლე­ბი­დან პა­სუხს (შე­საძ­ლო მოწ­ვე­ვებს) ვე­ლო­დე­ბით.

- რო­გორ ფიქ­რობთ - მძი­მე სი­უ­ჟე­ტი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, "კომა" რე­ი­ტინ­გუ­ლი იქ­ნე­ბა?

- სი­მარ­თლე გი­თხრათ, ჩვენ­თან კი­ნო­ში სი­ა­რუ­ლის კულ­ტუ­რა უფრო და­ბა­ლია, ვიდ­რე სხვა ქვეყ­ნებ­ში. აქ უფრო მხი­ა­რუ­ლი ხა­სი­ა­თის ფილ­მე­ბია რე­ი­ტინ­გუ­ლი. მაგ­რამ ამ სუ­რა­თის თე­მა­ტი­კა მე­ტად მტკივ­ნე­უ­ლია მთე­ლი ქვეყ­ნის­თვის. ის ბევ­რმა ადა­მი­ან­მა უნდა ნა­ხოს არა იმი­ტომ, რომ რე­ჟი­სო­რი არ­ჩილ ქავ­თა­რა­ძეა, არა­მედ იმი­ტომ, რომ ფილმში წა­მო­წე­უ­ლი პრობ­ლე­მე­ბი სა­ქარ­თვე­ლოს მო­სახ­ლე­ო­ბის თით­ქმის ყვე­ლა წარ­მო­მად­გე­ნელს შე­ხე­ბია პირ­და­პირ თუ არა­პირ­და­პირ. რა თქმა უნდა, პირ­ველ რიგ­ში, ეს მხატ­ვრუ­ლი ნა­წარ­მო­ე­ბია, მაგ­რამ მი­ზა­ნი ისიც არის, რომ საათ-ნა­ხევ­რით მა­ინც, თუნ­დაც რბი­ლი სა­ვარ­ძლე­ბი­დან და­ვი­ნა­ხოთ ის მრა­ვალ­მხრი­ვი წნე­ხი, რომ­ლის ქვე­შაც ამ ადა­მი­ა­ნებ­მა გა­მო­ი­ა­რეს. ჩემი მხრი­დან, მისი გა­და­ღე­ბა პრო­ტეს­ტის გა­მო­ხატ­ვის ერ­თგვა­რი აქ­ტია, ხმა­მა­ღა­ლი სი­ტყვა იმის წი­ნა­აღ­მდეგ, რაც ქვე­ყა­ნა­ში ხდე­ბო­და. კი­ნო­სუ­რა­თი მა­შინ შე­იქ­მნა, როცა ეს სის­ტე­მა ძა­ლი­ან აქ­ტი­ურ რე­ჟიმ­ში მუ­შა­ობ­და.

- ამის გამო წი­ნა­აღ­მდე­გო­ბე­ბი არ შეგ­ხვედ­რი­ათ?

- რა თქმა უნდა, წი­ნა­აღ­მდე­გო­ბე­ბი იყო, მაგ­რამ ამა­ზე სა­უბ­რის­გან ამ­ჯე­რად თავს შე­ვი­კა­ვებ. ფილ­მს ძა­ლი­ან ბევ­რი არა­კე­თილ­მო­სურ­ნე ჰყავ­და, იყო გარ­კვე­უ­ლი ტი­პის მო­თხოვ­ნე­ბიც...

- გა­და­ღე­ბე­ბი სად მიმ­დი­ნა­რე­ობ­და?

- ცი­ხის კად­რე­ბი თბი­ლის­ში, ჩაის ფაბ­რი­კის ტე­რი­ტო­რი­ა­ზეა გა­და­ღე­ბუ­ლი. ნა­წი­ლი კი რეს­პუბ­ლი­კუ­რი სა­ა­ვად­მყო­ფოს გა­უქ­მე­ბულ ფლი­გელ­ში.

- ფილ­მის პო­ლი­ტი­კუ­რი შე­ფა­სე­ბე­ბი თუ გსმე­ნი­ათ?

- პო­ლი­ტი­კურ დი­ნე­ბებ­ში მო­ყო­ლას, გარ­კვე­ულ­წი­ლად, გა­დარ­ჩა ფილ­მი. ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა რომ არ შეც­ვლი­ლი­ყო, ბევ­რი ბა­რი­ე­რი დაგ­ვხვდე­ბო­და, თუმ­ცა ამ შემ­თხვე­ვა­შიც გვქონ­და სტრა­ტე­გია, რომ ფილ­მი მა­ყუ­რებ­ლამ­დე იმ ფორ­მით მი­სუ­ლი­ყო, რა ფორ­მი­თაც ჩვენ გვქონ­და გან­ზრა­ხუ­ლი. ეს არის ტკი­ვი­ლი და ამ ტკი­ვი­ლის გა­მო­ხატ­ვა. ეს არ არის მხი­ა­რუ­ლი სა­ნა­ხა­ო­ბა, რო­მელ­საც მხო­ლოდ დრო­ის მო­საკ­ლა­ვად უნდა უყუ­რო. არის ფილმში სა­ტი­რუ­ლი ელე­მენ­ტე­ბიც, ბუ­ნებ­რი­ვია, ესეც ტკი­ვილ­ნა­რე­ვია. ეს ფილ­მი ჩემი მხრი­დან არის მცდე­ლო­ბა, დავ­ხმა­რე­ბო­დი ადა­მი­ანს, მე­ტად თუ ნაკ­ლე­ბად და­ფიქ­რე­ბუ­ლი­ყო იმ რე­ა­ლო­ბა­ზე, რო­მელ­შიც ვცხოვ­რობთ.

- სუ­რათ­ში ორი მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი სტრუქ­ტუ­რის - სა­პა­ტიმ­რო­სა და სა­ა­ვად­მყო­ფოს ნაკ­ლო­ვა­ნე­ბე­ბია ნაჩ­ვე­ნე­ბი. მა­ინც რა არის თქვე­ნი მთა­ვა­რი სათ­ქმე­ლი?

- ეს ჩემ­თვის ისაა, რაც სა­კუ­თა­რი თვა­ლით მაქვს ნა­ნა­ხი. რისი აღ­ქმაც შევ­ძე­ლი, იმ კუ­თხი­დან მი­ვა­წო­დე მა­ყუ­რე­ბელს. ეს არ არის მხო­ლოდ სის­ტე­მის კონ­კრე­ტუ­ლი რგო­ლის ბრა­ლი, ერთ-ერთი მთა­ვა­რი მი­ზე­ზი ალ­ბათ, სა­ზო­გა­დო­ებ­რი­ვი ინ­დი­ფე­რენ­ტუ­ლო­ბაა, რო­მე­ლიც ათწლე­უ­ლე­ბის გან­მავ­ლო­ბა­ში დაგ­როვ­და და ამ­გვა­რი სახე მი­ი­ღო.

- ფილ­მის შექ­მნის­კენ რა­ი­მე კონ­კრე­ტულ­მა ამ­ბავ­მა ხომ არ გი­ბიძ­გათ?

- არა ერ­თმა, არა­მედ ბევ­რმა სხვა­დას­ხვა შემ­თხვე­ვამ. დი­დად ჩაღ­რმა­ვე­ბა და ძი­ე­ბა არ იყო სა­ჭი­რო ამ პრობ­ლე­მე­ბის და­სა­ნა­ხად, ყვე­ლა­ფე­რი ჩვენ ირ­გვლივ ხდე­ბო­და, ჩვენ ამ რე­ა­ლო­ბა­ში ვცხოვ­რობ­დით და გარ­კვე­ულ­წი­ლად, ახ­ლაც ვცხოვ­რობთ.

- მკი­თხვე­ლის­თვის, სა­თა­უ­რის თქვე­ნე­უ­ლი ახ­სნაც სა­ინ­ტე­რე­სო იქ­ნე­ბა...

- ეს სი­ტყვა ფილ­მს კონ­კრე­ტუ­ლი მნიშ­ვნე­ლო­ბი­თაც გას­დევს - ერთ-ერთი გმი­რი კო­მა­შია, თუმ­ცა სა­თა­ურს, ბუ­ნებ­რი­ვია, უფრო დიდი დატ­ვირ­თვა აქვს. კომა - ეს არის მდგო­მა­რე­ო­ბა, რო­მელ­შიც სა­ზო­გა­დო­ე­ბა და მთე­ლი ერი იმ­ყო­ფე­ბა. ალ­ბათ გა­მო­ფხიზ­ლე­ბა და და­ფიქ­რე­ბა გვმარ­თებს - დიდი ხა­ნია, ძილ­ში ვიმ­ყო­ფე­ბით. რა­ტომ­ღაც გვგო­ნია, რომ სხვამ უნდა გა­ა­კე­თოს ჩვე­ნი გა­სა­კე­თე­ბე­ლი, არა­და, ეს თი­თო­ე­უ­ლი ჩვენ­გა­ნის საქ­მეა. ყვე­ლას სა­კუ­თა­რი როლი აქვს ამ პრო­ცეს­ში. სა­ნამ არ მივ­ხვდე­ბით, რომ ბრძო­ლა დღეს­ვე უნდა და­ვი­წყოთ, მა­ნამ ვიქ­ნე­ბით კო­მა­ში...

- გან­გვი­მარ­ტეთ, რა და­ნიშ­ნუ­ლე­ბა აქვს ფილმში შე­ტა­ნილ მულ­ტიპ­ლი­კა­ცი­ურ ელე­მენ­ტებს? ამით მძი­მე ში­ნა­არ­სის გარ­კვე­ულ შემ­სუ­ბუ­ქე­ბას ხომ არ ცდი­ლობ­დით?

- დიახ, ერთ-ერთი მი­ზე­ზი ესეც არის. მე­ო­რე მხრივ, ეს ჩემ­თვის მე­ო­რე სამ­ყა­როა. კონ­კრე­ტუ­ლი ადა­მი­ა­ნი ექ­ცე­ვა კონ­კრე­ტულ სივ­რცე­ში - ცი­ხის სა­კან­ში, სა­დაც მოქ­მე­დე­ბა ვი­თარ­დე­ბა. არ­სე­ბობს სხვა რა­კურ­სი, რო­მე­ლიც არის არა პა­ტიმ­რის, არა­მედ მა­გა­ლი­თად, სის­ტე­მის თა­ნამ­შრომ­ლის მხრი­დან და­ნა­ხუ­ლი. ვე­ცა­დეთ, ეს ამ ფორ­მით გვეჩ­ვე­ნე­ბი­ნა.

- ფილ­მის ბი­უ­ჯეტ­ზე რას გვე­ტყვით?

- თა­ვი­დან რა ბი­უ­ჯე­ტიც იყო გათ­ვა­ლის­წი­ნე­ბუ­ლი, დრო­თა გან­მავ­ლო­ბა­ში საგ­რძნობ­ლად გა­ი­ზარ­და. გარ­კვე­ულ ეტა­პებ­ზე მძი­მე პე­რი­ო­დე­ბის გა­და­ტა­ნა მოგ­ვიხ­და. ფილ­მი ძი­რი­თა­დად, ჩვე­ნი პი­რა­დი რე­სურ­სი­თაა შექ­მნი­ლი. იმ პე­რი­ოდ­ში აბ­სო­ლუ­ტუ­რად ყვე­ლა ერი­დე­ბო­და ფილ­მის სა­ხელ­თან ასო­ცი­რე­ბას, ვერ ბე­დავ­დნენ პრო­ექ­ტში "შე­მოს­ვლას", მა­ტე­რი­ა­ლურ დახ­მა­რე­ბას. ეს ძა­ლი­ან მძი­მე იყო, მაგ­რამ გა­მოჩ­ნდნენ ადა­მი­ა­ნე­ბი, ვინც შეძ­ლო იმ მო­მენ­ტშიც კი, გა­ე­წია თა­ნად­გო­მა. ტექ­ნი­კის გარ­კვე­უ­ლი რა­ო­დე­ნო­ბა ჩვენ გვქონ­და, გარ­კვე­უ­ლი ნა­წი­ლი გუკა რჩე­უ­ლიშ­ვილ­მა მოგ­ვცა. ფილ­მის გა­და­ღე­ბა სულ 2 თვე­ში გრძელ­დე­ბო­და, მაგ­რამ მა­ნამ­დე იყო ძა­ლი­ან რთუ­ლი მო­სამ­ზა­დე­ბე­ლი პე­რი­ო­დი, რო­მე­ლიც აბ­სო­ლუ­ტუ­რად ენ­თუ­ზი­აზმზე იყო და­მო­კი­დე­ბუ­ლი. ზოგ­ჯერ გი­ჟის შთა­ბეჭ­დი­ლე­ბა­საც ვტო­ვებ­დი...

- ფილმში ერთ-ერთი პა­ტი­მა­რი უკ­რა­ი­ნე­ლია. მა­შინ, როცა სხვებს სა­სიკ­ვდი­ლოდ სცე­მენ, მას ხელს არ ახ­ლე­ბენ. ეს "ფა­სა­დუ­რი" სა­ერ­თა­შო­რი­სო პო­ლი­ტი­კის გა­მო­ხა­ტუ­ლე­ბად უნდა მი­ვიჩ­ნი­ოთ?

- პო­ლი­ტი­კურ ჭრილ­ში, ასეა, მაგ­რამ გან­ზო­გა­დე­ბაც შე­იძ­ლე­ბა: ეს არის ხაზ­გას­მა "ინ­ფან­ტი­ლუ­რი" სტუ­მარ­თმოყ­ვა­რე­ო­ბი­სა - შე­იძ­ლე­ბა, შე­ნი­ანს მო­ექ­ცე სა­დის­ტუ­რად, ხოლო შენ­თვის აბ­სო­ლუ­ტუ­რად უც­ნობს, რად­გან ის სტუ­მა­რია, ხელი არ ახლო. რას ეფუძ­ნე­ბა, რა არის ეს, რა მო­რა­ლურ ღერძზეა აგე­ბუ­ლი? მსგავ­სი კი­თხვე­ბი ის­მის და ყვე­ლა ადა­მი­ან­მა თა­ვად უნდა გას­ცეს მათ პა­სუ­ხი...

შო­რე­ნა ლა­ბა­ძე

ჟურ­ნა­ლი "გზა"

(გა­მო­დის ხუთ­შა­ბა­თო­ბით)

დღის ვიდეო
00:00 / 00:00
როგორ ცვლის ხელოვნური ინტელექტი ჩვენი ყოველდღიური ცხოვრების წესს?

"კომა" პროტესტის გამოხატვის ერთგვარი აქტია

"კომა" პროტესტის გამოხატვის ერთგვარი აქტია

ხელოვნება ხშირად ითავსებს საზოგადოების გამოფხიზლების ფუნქციას. ამჯერად ეს ფუნქცია ფილმს - "კომა" რეჟისორმა არჩილ ქავთარაძემ დააკისრა. უფრო მეტიც - მას მიაჩნია, რომ ამ სურათის ნახვა საზოგადოების მოქალაქეობრივი ვალია...

არჩილ ქავთარაძე:

- ეს სურათი 2011 წელსაა გადაღებული. ამდენად, ციხეში მომხდარი სადიზმის ამსახველი ვიდეომასალის ჩვენება ჩვენთვის, შოკის მომგვრელი იყო: თემა, რომელიც მანამდე დახურული იყო, გვინდოდა, პირველად ჩვენ გამოგვეტანა სამსჯავროზე. ეს ძალიან მძიმე იყო ფილმის შემქმნელებისთვის. ამ დროს ფილმი თითქმის დასრულებული იყო და შეგვეძლო, მალევე გაგვეშვა ეკრანებზე, მაგრამ მაშინ ზედმეტად პოლიტიკურ დატვირთვას მიიღებდა, ამიტომაც შევიკავეთ თავი.

- ფილმი ნამდვილ ამბავზეა დაფუძნებული. პერსონაჟებს პროტოტიპებიც ხომ არ ჰყავს?

- დიახ, ბევრი პერსონაჟი ასეა შექმნილი. მონაწილეთა ძირითადი ნაწილი პროფესიით მსახიობი არ არის. მთავარი გმირი, ტიტეც არ გახლავთ მსახიობი. ქუთაისელი ბესოია კი ფოთის თეატრის ძალიან კარგი არტისტი, ჯანო იზორიაა. ვფიქრობ, ამ მსახიობს დიდი მომავალი აქვს.

- რა გამოხმაურება მოჰყვა ფილმის გამოსვლას?

- იქიდან გამომდინარე, რომ ციხის კადრების ჩვენების შემდეგ, რაც დრო გადიოდა, ფილმის შინაარსი ჩვენს ქვეყანაში აქტუალობას კარგავდა, გადავწყვიტეთ, ჯერ ქართველი მაყურებლისთვის გვეჩვენებინა. ზოგჯერ პირიქით ხდება: ფილმი ჯერ ქვეყნის გარეთ გააქვთ და მხოლოდ ამის შემდეგ უჩვენებენ საკუთარ ქვეყანაში. ამჟამად, ფესტივალებიდან პასუხს (შესაძლო მოწვევებს) ველოდებით.

- როგორ ფიქრობთ - მძიმე სიუჟეტიდან გამომდინარე, "კომა" რეიტინგული იქნება?

- სიმართლე გითხრათ, ჩვენთან კინოში სიარულის კულტურა უფრო დაბალია, ვიდრე სხვა ქვეყნებში. აქ უფრო მხიარული ხასიათის ფილმებია რეიტინგული. მაგრამ ამ სურათის თემატიკა მეტად მტკივნეულია მთელი ქვეყნისთვის. ის ბევრმა ადამიანმა უნდა ნახოს არა იმიტომ, რომ რეჟისორი არჩილ ქავთარაძეა, არამედ იმიტომ, რომ ფილმში წამოწეული პრობლემები საქართველოს მოსახლეობის თითქმის ყველა წარმომადგენელს შეხებია პირდაპირ თუ არაპირდაპირ. რა თქმა უნდა, პირველ რიგში, ეს მხატვრული ნაწარმოებია, მაგრამ მიზანი ისიც არის, რომ საათ-ნახევრით მაინც, თუნდაც რბილი სავარძლებიდან დავინახოთ ის მრავალმხრივი წნეხი, რომლის ქვეშაც ამ ადამიანებმა გამოიარეს. ჩემი მხრიდან, მისი გადაღება პროტესტის გამოხატვის ერთგვარი აქტია, ხმამაღალი სიტყვა იმის წინააღმდეგ, რაც ქვეყანაში ხდებოდა. კინოსურათი მაშინ შეიქმნა, როცა ეს სისტემა ძალიან აქტიურ რეჟიმში მუშაობდა.

- ამის გამო წინააღმდეგობები არ შეგხვედრიათ?

- რა თქმა უნდა, წინააღმდეგობები იყო, მაგრამ ამაზე საუბრისგან ამჯერად თავს შევიკავებ. ფილმს ძალიან ბევრი არაკეთილმოსურნე ჰყავდა, იყო გარკვეული ტიპის მოთხოვნებიც...

- გადაღებები სად მიმდინარეობდა?

- ციხის კადრები თბილისში, ჩაის ფაბრიკის ტერიტორიაზეა გადაღებული. ნაწილი კი რესპუბლიკური საავადმყოფოს გაუქმებულ ფლიგელში.

- ფილმის პოლიტიკური შეფასებები თუ გსმენიათ?

- პოლიტიკურ დინებებში მოყოლას, გარკვეულწილად, გადარჩა ფილმი. ხელისუფლება რომ არ შეცვლილიყო, ბევრი ბარიერი დაგვხვდებოდა, თუმცა ამ შემთხვევაშიც გვქონდა სტრატეგია, რომ ფილმი მაყურებლამდე იმ ფორმით მისულიყო, რა ფორმითაც ჩვენ გვქონდა განზრახული. ეს არის ტკივილი და ამ ტკივილის გამოხატვა. ეს არ არის მხიარული სანახაობა, რომელსაც მხოლოდ დროის მოსაკლავად უნდა უყურო. არის ფილმში სატირული ელემენტებიც, ბუნებრივია, ესეც ტკივილნარევია. ეს ფილმი ჩემი მხრიდან არის მცდელობა, დავხმარებოდი ადამიანს, მეტად თუ ნაკლებად დაფიქრებულიყო იმ რეალობაზე, რომელშიც ვცხოვრობთ.

- სურათში ორი მნიშვნელოვანი სტრუქტურის - საპატიმროსა და საავადმყოფოს ნაკლოვანებებია ნაჩვენები. მაინც რა არის თქვენი მთავარი სათქმელი?

- ეს ჩემთვის ისაა, რაც საკუთარი თვალით მაქვს ნანახი. რისი აღქმაც შევძელი, იმ კუთხიდან მივაწოდე მაყურებელს. ეს არ არის მხოლოდ სისტემის კონკრეტული რგოლის ბრალი, ერთ-ერთი მთავარი მიზეზი ალბათ, საზოგადოებრივი ინდიფერენტულობაა, რომელიც ათწლეულების განმავლობაში დაგროვდა და ამგვარი სახე მიიღო.

- ფილმის შექმნისკენ რაიმე კონკრეტულმა ამბავმა ხომ არ გიბიძგათ?

- არა ერთმა, არამედ ბევრმა სხვადასხვა შემთხვევამ. დიდად ჩაღრმავება და ძიება არ იყო საჭირო ამ პრობლემების დასანახად, ყველაფერი ჩვენ ირგვლივ ხდებოდა, ჩვენ ამ რეალობაში ვცხოვრობდით და გარკვეულწილად, ახლაც ვცხოვრობთ.

- მკითხველისთვის, სათაურის თქვენეული ახსნაც საინტერესო იქნება...

- ეს სიტყვა ფილმს კონკრეტული მნიშვნელობითაც გასდევს - ერთ-ერთი გმირი კომაშია, თუმცა სათაურს, ბუნებრივია, უფრო დიდი დატვირთვა აქვს. კომა - ეს არის მდგომარეობა, რომელშიც საზოგადოება და მთელი ერი იმყოფება. ალბათ გამოფხიზლება და დაფიქრება გვმართებს - დიდი ხანია, ძილში ვიმყოფებით. რატომღაც გვგონია, რომ სხვამ უნდა გააკეთოს ჩვენი გასაკეთებელი, არადა, ეს თითოეული ჩვენგანის საქმეა. ყველას საკუთარი როლი აქვს ამ პროცესში. სანამ არ მივხვდებით, რომ ბრძოლა დღესვე უნდა დავიწყოთ, მანამ ვიქნებით კომაში...

- განგვიმარტეთ, რა დანიშნულება აქვს ფილმში შეტანილ მულტიპლიკაციურ ელემენტებს? ამით მძიმე შინაარსის გარკვეულ შემსუბუქებას ხომ არ ცდილობდით?

- დიახ, ერთ-ერთი მიზეზი ესეც არის. მეორე მხრივ, ეს ჩემთვის მეორე სამყაროა. კონკრეტული ადამიანი ექცევა კონკრეტულ სივრცეში - ციხის საკანში, სადაც მოქმედება ვითარდება. არსებობს სხვა რაკურსი, რომელიც არის არა პატიმრის, არამედ მაგალითად, სისტემის თანამშრომლის მხრიდან დანახული. ვეცადეთ, ეს ამ ფორმით გვეჩვენებინა.

- ფილმის ბიუჯეტზე რას გვეტყვით?

- თავიდან რა ბიუჯეტიც იყო გათვალისწინებული, დროთა განმავლობაში საგრძნობლად გაიზარდა. გარკვეულ ეტაპებზე მძიმე პერიოდების გადატანა მოგვიხდა. ფილმი ძირითადად, ჩვენი პირადი რესურსითაა შექმნილი. იმ პერიოდში აბსოლუტურად ყველა ერიდებოდა ფილმის სახელთან ასოცირებას, ვერ ბედავდნენ პროექტში "შემოსვლას", მატერიალურ დახმარებას. ეს ძალიან მძიმე იყო, მაგრამ გამოჩნდნენ ადამიანები, ვინც შეძლო იმ მომენტშიც კი, გაეწია თანადგომა. ტექნიკის გარკვეული რაოდენობა ჩვენ გვქონდა, გარკვეული ნაწილი გუკა რჩეულიშვილმა მოგვცა. ფილმის გადაღება სულ 2 თვეში გრძელდებოდა, მაგრამ მანამდე იყო ძალიან რთული მოსამზადებელი პერიოდი, რომელიც აბსოლუტურად ენთუზიაზმზე იყო დამოკიდებული. ზოგჯერ გიჟის შთაბეჭდილებასაც ვტოვებდი...

- ფილმში ერთ-ერთი პატიმარი უკრაინელია. მაშინ, როცა სხვებს სასიკვდილოდ სცემენ, მას ხელს არ ახლებენ. ეს "ფასადური" საერთაშორისო პოლიტიკის გამოხატულებად უნდა მივიჩნიოთ?

- პოლიტიკურ ჭრილში, ასეა, მაგრამ განზოგადებაც შეიძლება: ეს არის ხაზგასმა "ინფანტილური" სტუმართმოყვარეობისა - შეიძლება, შენიანს მოექცე სადისტურად, ხოლო შენთვის აბსოლუტურად უცნობს, რადგან ის სტუმარია, ხელი არ ახლო. რას ეფუძნება, რა არის ეს, რა მორალურ ღერძზეა აგებული? მსგავსი კითხვები ისმის და ყველა ადამიანმა თავად უნდა გასცეს მათ პასუხი...

შორენა ლაბაძე

ჟურნალი ”გზა”

(გამოდის ხუთშაბათობით)

სალომე ჭაჭუა უცხოეთში მიემგზავრება - რომელი ქვეყნის "ცეკვავენ ვარსკვლავებში" გამოჩნდება მოცეკვავე

"სადაც არ უნდა ყოფილიყო, ყოველთვის სახლში ბრუნდებოდა... თბილისში..." - რას წერს გენიალურ კომპოზიტორზე ხელოვნებათმცოდნე

„თბილისური ჩუქურთმა“ - იმპრესიონისტი მხატვრის გამოფენა, რომელიც თბილისობას ეძღვნება